Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ryzyko egzystencjalne" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Antropo-logika komplementarnej nierozłączności problematyki „dasein człowieka” z problematyką „autoprzekazu Boga”
Anthropologic of Complementary Inseparableness of „Human Dasein” with Problems of „Gods Auto-transference”
Autorzy:
Cuda, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040453.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
analiza „Dasein człowieka”: bezgraniczna otwartość pytań
„autoprzekaz Boga”: antropologiczna niezbędność
„Dasein człowieka”–„autoprzekaz Boga”: nierozłączna komplementarność
eklezjologika antropogenezy
egzystencjalne ryzyko współczesnej globalizacji
analysis of human Dasein: boundless openness of questions
God's auto-transference: anthropological necessity
human Dasein – God's auto-transference: inseparable complementarity
ecclesiologic of anthropogenesis
existential risk of contemporary globalisation
Opis:
Tworzące treść artykułu zagadnienia spotykają się w inspirowanej myślą Heideggera hermeneutycznej interpretacji komplementarności problematyki „Dasein człowieka” z problematyką „Autoprzekazu Boga”. Zainteresowanie tą komplementarnością jest, w istocie rzeczy, zainteresowaniem możliwością poznania i realizacji tożsamości człowieka. Rozumowania artykułu dzielą się na dwie zasadnicze części: Wprowadzenie i Rozwinięcie. Pierwsza część zapowiada syntetycznie problematykę antropo-logicznej nierozłączności relacji „Dasein człowieka”–„Autoprzekaz Boga”. Druga część rozwija aspektowo interpretację historycznego procesu tej relacji: Dasein–Sein; Dasein–Nihilizm; objawione Autoprzekazem wyjaśnienie tożsamości człowieka itd. Istotą historycznej genezy tożsamości człowieka jest chrystologiczne jednoczenie ludzi „na obraz” trynitarnej Wspólnoty Miłości. Stwórczo-zbawczy proces antropogenezy jest więc procesem eklezjogenezy, co powinna mieć na uwadze definicja współczesnej globalizacji.
The issues of the article bring together, inspired by Heidegger's hermeneutical interpretation of complementarity, problematic aspects of human Dasein with issues of God's auto-transference. Interest in this complementarity is at its core an interest in the possibility of cognition and realisation of human identity. The article's analysis is divided into two fundamental parts: introduction and development. The first part introduces in a synthetic way problems of anthropological inseparableness of the relation “Dasein of human–God's auto-transference”. The second part develops an interpretation of the historical process of that relation (Dasein–Sein; Dasein–Nihilism) revealed through the auto-transference explanation of human identity. The essence of the historical genesis of human identity is Christological unification of people according to the pattern of the Trinitarian Community of Love. In that light, the creative-salvative process of anthropogenesis can be identified with a process of ecclesiogenesis. This should be acknowledged in the definition of contemporary globalisation.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 9; 41-53
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pedagogical Anthropology as Existential Risk Prevention: A Critical Take on the Techno-Progressive Discourses of Artificial General Intelligence and Moral Enhancement
Pedagogiczna antropologia jako prewencja ryzyka egzystencjalnego – krytyczne ujęcie techno-progresywnych dyskursów wokół sztucznej inteligencji i moralnego ulepszenia
Autorzy:
Lipowicz, Markus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448621.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
existential risk
Artificial General Intelligence
moral enhancement
technology
pedagogical anthropology
techno-progressive discourse
ryzyko egzystencjalne
Ogólna Sztuczna Inteligencja
ulepszenie moralne
technologia
antropologia pedagogiczna
dyskurs techno-progresywny
Opis:
The article undertakes the problem of AGI (Artificial General Intelligence) research with reference to Nick Bostrom’s concept of existential risk and Ingmar Persson’s/Julian Savulescu’s proposal of biomedical moral enhancement from a pedagogical-anthropological perspective. A major focus will be put on the absence of pedagogical paradigms within the techno-progressive discourse, which results in a very reduced idea of education and human development. In order to prevent future existential risks, the techno-progressive discourse should at least to some extent refer to the qualitative approaches of humanities. Especially pedagogical anthropology reflects the presupposed and therefore frequently unarticulated images of man within the various scientific disciplines and should hence be recognized as a challenge to the solely quantitative perspective of AGI researches and transhumanism. I will argue that instead of forcing man to adapt physically to artificial devices, as the techno-progressive discourses suggest, the most efficient way of avoiding future existential risks concerning the relationship between mankind and highly advanced technology would be—as John Gray Cox proposes—making AGIs adopt crucial human values, which would integrate their activity into the social interactions of the lifeworld (Lebenswelt).
Artykuł podejmuje problematykę badań nad ogólną sztuczną inteligencją (OSI) w odniesieniu do koncepcji ryzyka egzystencjalnego Nicka Bostroma oraz propozycji moralnego ulepszenia człowieka Ingmara Perssona i Juliana Savulescu z perspektywy pedagogiczno-antropologicznej. Główny nacisk zostanie położony na nieobecność paradygmatu pedagogicznego w dyskursie techno-progresywnym, co wiąże się z bardzo ograniczoną ideą edukacji i rozwoju ludzkiego. Aby móc zapobiec przyszłym ryzykom egzystencjalnym, dyskurs techno-progresywny powinien przynajmniej w jakimś stopniu odnieść się do jakościowego podejścia humanistyki. Antropologia pedagogiczna jest tą dziedziną wiedzy, która w szczególności podejmuje refleksję nad z góry przyjmowanymi i przez to często niewyartykułowanymi obrazami człowieka, funkcjonującymi w obrębie rozmaitych dyscyplin naukowych, i to właśnie ona powinna z tego powodu być postrzegana jako wyzwanie dla wyłącznie ilościowej perspektywy badań nad OSI i transhumanizmem. Będę argumentować, iż zamiast zmuszać człowieka do fizycznej adaptacji do sztucznych urządzeń, jak to sugerują dyskursy techno-progresywne, najbardziej skuteczna droga uniknięcia przyszłego ryzyka egzystencjalnego wynikającego z relacji między człowiekiem a wysoko rozwiniętą technologią mogłaby polegać – jak proponuje John Gray Cox – na sprawieniu, aby OSI przyjęła podstawowe wartości humanistyczne, które zintegrowałyby jej aktywność w społecznych interakcjach zachodzących w obrębie świata życia (Lebenswelt).
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2017, 20, 1; 73-101
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies