Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "rosyjska wojna hybrydowa" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    Wojna na Ukrainie 2014 roku – retrospekcja wybranych aspektów
    The war in Ukraine 2014 – a retrospective of selected aspects
    Autorzy:
    Lewicki, Wiesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22444340.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    Hybrid war
    war in Ukraine 2014
    Russian hybrid war
    operation in Crimea
    green men
    future conflict in Ukraine
    Wojna hybrydowa
    wojna na Ukrainie 2014
    rosyjska wojna hybrydowa
    operacja na Krymie
    zielone ludziki
    przyszły konflikt na Ukrainie
    Opis:
    W pierwszej części artykułu autor w sposób syntetyczny przedstawia etymologię pojęcia wojna hybrydowa, a także jej pochodne. Skrótowo charakteryzuje teorię wojny hybrydowej według poglądów teoretyków amerykańskich oraz z krajów bałtyckich. W kolejnych częściach przedstawia rosyjskie poglądy na prowadzenie wojny hybrydowej, a także wybrane aspekty jej praktycznego zastosowania z wykorzystaniem szerokiego spektrum uwarunkowań ekonomicznych, społecznych, militarnych i politycznych. W konkluzji w syntetycznym ujęciu identyfikuje specyfikę przyszłych wojen w konfrontacji z wojną roku 2022.
    In the first part of the article, the author presents in a synthetic way the etymology of the concept of hybrid war, as well as its derivatives. It briefly describes the theory of hybrid war according to the views of American and Baltic theorists. In the following parts, he presents Russian views on waging a hybrid war, as well as selected aspects of its practical application with the use of a wide range of economic, social, military and political conditions. In conclusion, in a synthetic approach, it identifies the specificity of future wars in the confrontation with the war of 2022.
    Źródło:
    Polityka i Społeczeństwo; 2022, 20, 3; 108-121
    1732-9639
    Pojawia się w:
    Polityka i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ROSYJSKA MASS-MEDIALNA MANIPULACJA INFORMACJĄ W WOJNIE HYBRYDOWEJ PRZECIWKO UKRAINIE
    Autorzy:
    Olga, Wasiuta,
    Sergiusz, Wasiuta,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/891689.pdf
    Data publikacji:
    2018-08-17
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego Apeiron w Krakowie
    Tematy:
    wojna hybrydowa
    mass-medialna manipulacja
    dezinformacja
    wojna informacyjna
    propaganda rosyjska
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest mass-medialnej manipulacji Rosji informacją w konflikcie rosyjsko-ukraińskim przy pomocy sterowanych przez władzę mediów. Autorzy zwracają uwagę na to, że Kreml zawsze manipulował treścią informacji, a wraz z rozpoczęciem Rewolucji Godności manipulacja i dezinformacja nabrała niewyobrażalnego rozmachu, traktując Majdan jako negatywne wydarzenie, jako zamach stanu. Z chwilą agresji w sieci ujawniły się setki stron i grup społecznościowych, „obiektywnie” informujących o wydarzeniach. Przesłaniem kampanii informacyjnej stało się powstanie przeciwko nowej, legalnej władzy w Kijowie.
    Źródło:
    Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje; 2015, 20; 332-357
    2299-4033
    Pojawia się w:
    Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bezpieczeństwo w aspekcie zagrożeń hybrydowych
    Security in the hybrid threats aspec
    Autorzy:
    Banasik, Mirosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/566213.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademia Sztuki Wojennej
    Tematy:
    wojna hybrydowa
    zagrożenia
    Federacja Rosyjska
    Ukraina
    NATO
    Unia Europejska
    Opis:
    The current situation in the Ukraine confirms that the European thesis on solving conflicts with peace categories and through the road of diplomacy does not work in a perfect way. The evaluation of the Russian Federation’s activity (RF) after occupying the Crimea shows that strategic objectives of Moscow spread farther. In the strategic dimension the hybrid war led by Moscow is measured up against the entire NATO as perceived being the main threat. Past experiences in the Ukraine and the theory assessment show that the new generation war run by the RF embraces multistorey efforts directed at the state’s function destabilizing, changing the internal order or/and leading to the state’s bankruptcy not even necessarily seizing its territory. The complex nature of the hybrid threats requires undertaking integrated actions by the international community. It seems it will be possible to reach it while having the common NATO and EU doctrine on the hybrid threats counteraction. States, particularly those endangered, should draw up and implement their own accustomed strategy of the national security that will let opposing both classical and hybrid threats, with as well as without the NATO aid.
    Źródło:
    Obronność – Zeszyty Naukowe Wydziału Zarządzania i Dowodzenia Akademii Sztuki Wojennej; 2016, 3(19); 17
    2084-7297
    Pojawia się w:
    Obronność – Zeszyty Naukowe Wydziału Zarządzania i Dowodzenia Akademii Sztuki Wojennej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Anatomia rosyjskiej wojny hybrydowej
    Autorzy:
    Kaszuba, Malina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1811292.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-11
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    aneksja Krymu
    rosyjska asertywność
    wojna hybrydowa
    Crimea annexation
    Russian assertiveness
    hybrid war
    Opis:
    Celem prezentowanego artykułu jest przedstawienie specyfiki operacji aneksji Krymu przez Federację Rosyjską, która przez wielu analityków wojskowych oraz znawców problematyki międzynarodowej określona została mianem tzw. wojny hybrydowej. W materiale zwrócono również uwagę na treści Doktryny wojskowej FR z 2014 r., traktujące o tego typu operacji. Ponadto, przedstawiona została istotna zmiana w rosyjskiej polityce zagranicznej, rodząca się rosyjska asertywność , której wyrazem była najpierw wojna w Gruzji w 2008 roku, a następnie działania wobec niepodległej Ukrainy.
    The aim of presented article is to introduce the specifics of the operation of Crimea annexation conducted by the Russian Federation, which by many military analysts and experts on international issues was defined as the so-called hybrid war. The material also outlines the contents of RF military doctrine from 2014, dealing with this type of operations. In addition, it presents a significant change in Russian foreign policy, the rising Russian assertiveness, which expression was the first war in Georgia in 2008, and then the actions against the independent Ukraine.
    Źródło:
    DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne; 2017, 14, 14; 147-160
    1730-0274
    Pojawia się w:
    DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Революція гідності та російська агресія в Україні: польська рецепція
    Revolution of Dignity and Russian Aggression in Ukraine: Polish Reception
    Autorzy:
    Nowacki, Albert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807260.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    wojna hybrydowa; Euromajdan; Krym; rosyjska agresja; propaganda; korupcja; społeczeństwo obywatelskie; protesty; rewolucja godności
    hybrid warfare; Euromaidan; Crimea; Russian aggression; propaganda; corruption; civil society; protest; revolution of dignity
    Opis:
    Rewolucja godności i rosyjska agresja na Ukrainie: polska recepcja Niniejszy artykuł poświęcony jest ukraińskiej Rewolucji Godności, znanej także jako Euromajdan oraz rosyjskiej agresji na Ukrainie. Przedmiotem badań są stosunki polsko-‑ukraińskie po 1991 roku, polskie postrzeganie wschodniego sąsiada oraz odbiór wydarzeń związanych z najnowszym ukraińskim protestem społecznym oraz rosyjską agresją przez polską opinię publiczną, polskie środowiska naukowe oraz polskie środowiska dziennikarskie. W niniejszej pracy skupiono się wyłącznie na wydawnictwach książkowych i świadomie pominięto publikacje prasowe. W artykule wskazano, że od momentu uzyskania niepodległości przez Ukrainę w 1991 roku, w Polsce nieustannie wzrasta zainteresowanie kwestią ukraińską, przy czym znaczny wzrost uwagi obserwuje się od 2004 roku, czyli od Pomarańczowej Rewolucji. Wpływ na polską opinię publiczną miały także Euro 2012 oraz wydarzenia związane z Euromajdanem z 2013 roku. Na podstawie przeanalizowanego materiału stwierdzono, iż autorzy polskich tekstów poświęconych omawianemu zagadnieniu dobrze orientują się w zawiłościach ukraińskiej polityki wewnętrznej oraz ukraińskiej historii. W swych licznych tekstach zwrócili szczególną uwagę na skomplikowane stosunki ukraińsko-rosyjskie, protekcjonalne traktowanie Ukrainy przez „starszego brata” oraz rosyjską bezwzględność wobec „bratniego narodu”. Wśród opisywanych problemów pojawia się także kwestia oligarchizacji gospodarki ukraińskiej, powszechnej korupcji i nieudolności kolejnych ekip rządowych. Nade wszystko jednak podkreśla się fakt zakończenia procesu formowania społeczeństwa obywatelskiego na Ukrainie oraz wzrost świadomości narodowej i jednoznaczne potępienie „wojny hybrydowej”, bezprawnej aneksji Krymu, agresji w Donbasie. Революція гідності та російська агресія в Україні: польська рецепція Эта статья посвящена Украинской революции достоинства, известной также как Евромайдан, и российской агрессии в Украине. Здесь исследуются польско-украинских отношения после 1991 года, польское восприятие восточного соседа, восприятие событий, связанных с недавним социальным протестом в Украине и российской агрессией польским общественнім мнением, польским научным сообществом и польскими журналистами. В этой статье мы ориентируемся исключительно на публикации книг и намеренно опускаем материалы из прессы. В статье указывалось, что с момента провозглашения независимости Украины в 1991 г. в Польше постоянно растет интерес к Украине, со значительным увеличением внимания с 2004 года, то есть со времен Оранжевой революции. Воздействие на общественное мнение польского общества имел также Евро-2012 и события, связанные с Евромайданом 2013 года. На основе анализируемого материала было обнаружено, что авторы польских текстов, посвященных обсуждаемому вопросу, хорошо осведомлены о тонкостях украинской внутренней политики и украинской истории. В своих многочисленных текстах они уделяли особое внимание сложныым украинско-русским отношениям, показывали на покровительственное отношение "старшего брата" к Украине и российскую беспощадность против "братского народа". Среди заявленных проблем существует также проблема олигархии в украинской экономике, широко распространенная коррупция и некомпетентность очередных польских правительств. Прежде всего польские журналисты подчеркивают тот факт, что уже завершено процесс формирования гражданского общества в Украине и рост национального самосознания. Кроме того автор замечает, что польское общество безоговорочно осуждает "гибридную войну", незаконную аннексию Крыма, а также российскую агрессию в Донбассе.
    This paper is devoted to the Ukrainian Revolution of Dignity, also known as Euromaidan, and Russian aggression in Ukraine. The subject of the research are Polish-Ukrainian relations after 1991, the Polish perception of the eastern neighbour and the reception of events related to the latest Ukrainian social protest as well as Russian aggression by Polish public opinion, Polish academic communities and Polish journalists. This work focuses only on book publishing and deliberately omits press publications. The paper pointed out that since the moment of independence in Ukraine in 1991, the interest in the Ukrainian issue has been constantly growing in Poland, with a significant increase in attention observed since 2004, namely since the Orange Revolution. Euro 2012 and events related to Euromaidan from 2013 also influenced Polish public opinion. On the basis of the analysed material it was found that the authors of Polish texts devoted to this issue are well versed in the complexities of Ukrainian internal politics and Ukrainian history. In their numerous texts, they paid particular attention to the complicated Ukrainian-Russian relations, patronizing treatment of Ukraine by the “elder brother” and Russian ruthlessness towards the “brotherly nation”. Among the described problems there is also the issue of oligarchisation of the Ukrainian economy, widespread corruption and inefficiency of subsequent governmental teams. Above all, however, the fact of ending the process of forming a civic society in Ukraine and the increase of national consciousness and unambiguous condemnation of the “hybrid war”, unlawful annexation of Crimea or aggression in Donbass are emphasized.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 7; 103-121
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Non-military dimension of the hybrid war in Ukraine
    Niemilitarny wymiar wojny hybrydowej na Ukrainie
    Autorzy:
    Rogozińska, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/619686.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    security
    hybrid war
    non-military dimension
    Russian Federation
    Ukraine
    bezpieczeństwo
    wojna hybrydowa
    działania niemilitarne
    Federacja Rosyjska
    Ukraina
    Opis:
    Artykuł analizuje strukturę, treść, właściwości i skutki rosyjsko-ukraińskiej „wojny hybrydowej” w jej niemilitarnym wymiarze. Szczególny nacisk położono na aspekt wojny informacyjnej, propagandowej oraz działań w cyberprzestrzeni. Konflikt rosyjsko-ukraiński scharakteryzowany został w kontekście strategii nowej wojny autorstwa generała Walerija Gierasimowa. Współczesna praktyka działań hybrydowych w konflikcie zbrojnym na Ukrainie uwidoczniła, że po raz pierwszy to przeciwnik silniejszy, Rosja, wykorzystuje pełne spektrum oddziaływania hybrydowego na przeciwnika słabego i niezdolnego do obrony integralności własnego terytorium. Konflikt zbrojny lat 2013–2014 pokazał nie tylko słabość państwa ukraińskiego, ale co ważniejsze niewydolność organizacji odpowiadających za zapewnienie bezpieczeństwa międzynarodowego: NATO, OBWE i ONZ. W dalszej perspektywie czasowej należy zauważyć, że eskalacja działań hybrydowych na Ukrainie bez wątpienia zagraża państwom „prawej flanki” Sojuszu Północnoatlantyckiego. Przeprowadzona analiza odnosi się do problemu zdefiniowanego w formie pytań: na czym polega istota operacji hybrydowych? Jaki jest charakter niewojskowych operacji hybrydowych? Jaki był przebieg tych działań na Ukrainie? Jak interpretowano prawo międzynarodowe w odniesieniu do tego konfliktu?
    The article analyzes the structure, content, properties and effects of the Russian-Ukrainian ‘hybrid war’ in its non-military dimension. Particular emphasis is placed on the aspect of the information and propaganda war, as well as activities in cyberspace. The Russian-Ukrainian conflict is described in the context of the new war strategy of General Valery Gerasimov. Contemporary practice of hybrid actions in the conflict in Ukraine has revealed that, for the first time, a stronger opponent, Russia, uses the full spectrum of hybrid interaction on an opponent who is weak and unable to defend the integrity of its territory. The military conflict of 2014 showed not only the weakness of the Ukrainian state, but also, more importantly, the inefficiency of the organizations responsible for ensuring international security: NATO, OSCE and the UN. In the longer term, it should be noted that the escalation of hybrid activities in Ukraine clearly threatens the states on the Eastern flank of the North Atlantic Alliance. The analysis conducted refers to the problem defined in the form of questions: what is the essence of hybrid operations? What is the nature of non-military hybrid operations? What was the course of these activities in Ukraine? How was international law interpreted in relation to this conflict?
    Źródło:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2019, 2; 173-194
    1731-7517
    Pojawia się w:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fake News and Content Manipulation Under Russian Information Aggression
    Fake News i manipulacja treści w warunkach rosyjskiej agresji informacyjnej
    Autorzy:
    Kornieiev, Vitalii
    Ryabichev, Vyacheslav
    Glushkova, Tetiana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30147202.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    hybrid war
    information warfare
    fake news
    manipulation technologies
    Russian aggression in Ukraine
    wojna hybrydowa
    wojna informacyjna
    technologie manipulacji
    rosyjska agresja na Ukrainie
    Opis:
    The article explores the information aggression of Russian mass media in the hybrid war against Ukraine by analyzing cases when Russian media spread distorted or fake information in their coverage of the annexation of Crimea, the military conflict in Donbas, and political events inside and outside Ukraine. The research employs content and comparative analyses to study the structure of fake news as well as methods to use and disseminate the news among readers. In particular, attention is paid to manipulation technologies in social media. The article examines the concept of hybrid war that Russia managed to actualize during its occupation of Crimea and a part of Eastern Ukraine, its methods to expand into external information space during the Ukrainian presidential election and its increasing tension in relations with the United States and Iran. The results of the research consist of the analysis of techniques used in Russian mass media texts to spread fake news and influence audiences; the article also puts forward a classification of fake news as well as offers recommendations on ways to counteract disinformation in crisis communication. It is also argued that Russia is waging the war not only in the content environment of Ukraine but also that of many other countries. It is urgent that various forms and methods of Russian influence on the public opinion, its attempts to shape pro-Russian views in the democratic Western world, imposition of one-sided interpretation of international treaties should be resisted by teaching media literacy to audiences as well as by granting them with transparency and unimpeded access to original information sources.
    Artykuł analizuje problem agresji informacyjnej mediów rosyjskich w wojnie hybrydowej z Ukrainą, podaje przykłady rozpowszechniania zafałszowanych i nieprawdziwych informacji oraz faktów podczas aneksji Krymu, konfliktu zbrojnego w Donbasie, wydarzeń politycznych na Ukrainie i za granicą. Za pomocą analizy treści i metody porównania badana jest struktura fake newsów, a także sposoby ich wykorzystania i dystrybucji wśród czytelników. Szczególną uwagę zwraca się na technologię manipulacji w mediach społecznościowych. W artykule omówiono koncepcję wojny hybrydowej, którą Rosja realizowała podczas okupacji Krymu i części Ukrainy Wschodniej, metody ekspansji w zewnętrzne środowisko informacyjne podczas wyborów prezydenckich na Ukrainie oraz zaostrzenie stosunków międzynarodowych między Stanami Zjednoczonymi a Iranem. Analizowane są metody zastosowane przez media rosyjskie do rozpowszechniania fałszywych informacji i ich wpływ na odbiorców na konkretnych przykładach. Przedstawiana jest klasyfikacja fałszywych informacji oraz rekomendacje mające na celu przeciwdziałanie rozpowszechnianiu dezinformacji w warunkach komunikacji kryzysowej. Artykuł zwraca uwagę na fakt, że Rosja prowadzi wojnę informacyjną nie tylko w środowisku treściowym na Ukrainie, ale także w wielu innych krajach. Próbom kształtowania prorosyjskich poglądów w demokratycznym świecie zachodnim, narzucania rosyjskiej interpretacji wydarzeń międzynarodowych należy przeciwstawić umiejętność korzystania z mediów, przejrzystość i swobodny dostęp do pierwotnych źródeł informacji.
    Źródło:
    Przegląd Strategiczny; 2022, 15; 187-209
    2084-6991
    Pojawia się w:
    Przegląd Strategiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Geneza, teoria i praktyka rosyjskiej inżynierii przymusowej migracji. Przyczynek do badań nad kryzysem migracyjnym na wschodniej flance NATO
    The genesis, theory, and practice of Russian coercive migration engineering. A contribution to the study of the migration crisis on NATO’s eastern flank
    Autorzy:
    Wojnowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041508.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-11
    Wydawca:
    Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Tematy:
    migracja
    wojna hybrydowa
    Federacja Rosyjska
    służby specjalne
    Unia Europejska
    migration
    hybrid war
    Russian Federation
    special services
    European Union
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie genezy i założeń rosyjskiej koncepcji inżynierii przymusowej migracji oraz jej praktycznego zastosowania ze szczególnym uwzględnieniem roli służb specjalnych w takich działaniach. Inżynieria przymusowej migracji stała się bezprecedensową formą nacisku, za pomocą której Federacja Rosyjska realizuje swoje interesy geopolityczne. Wykorzystywanie tego narzędzia przez ten kraj jest faktem, a nie pozbawioną dowodów empirycznych teorią spiskową, jak uważa część analityków związanych z instytucjami Unii Europejskiej. Porównanie przebiegu exodusu Kubańczyków z Mariel do Miami w 1980 r. oraz fińsko-rosyjskiego kryzysu migracyjnego w latach 2015–2016 dowodzi, że co najmniej od czasów zimnej wojny Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, a następnie Federacja Rosyjska – na podstawie nowatorskiego podejścia do problemów bezpieczeństwa i teorii konfliktów w nauce wojskowej – wypracowały skuteczne środki i metody inżynierii przymusowej migracji, czyniąc z nich narzędzie destabilizowania państw i wymuszania korzystnych dla siebie ustępstw politycznych.
    The purpose of this article is to present the origins and assumptions of the Russian concept of coercive migration engineering and its practical application with particular emphasis on the role of special services in such activities. The engineering of coercive migration has become an unprecedented form of leverage through which the Russian Federation pursues its geopolitical interests. The country’s use of this tool is a fact and not a conspiracy theory devoid of empirical evidence, as some analysts associated with European Union institutions believe. A comparison of the course of the exodus of Cubans from Mariel to Miami in 1980 and the Finnish-Russian migration crisis in 2015-2016 proves that at least since the Cold War, the Union of Soviet Socialist Republics and then the Russian Federation - on the basis of innovative approaches to security problems and conflict theory in military science - have developed effective means and methods of engineering coercive migration, making it a tool for destabilizing states and forcing political concessions favorable to themselves.
    Źródło:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2022, 14, 26; 11-49
    2080-1335
    2720-0841
    Pojawia się w:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Paradygmat wojny i pokoju. Rola i znaczenie materializmu dialektycznego w rosyjskiej nauce wojskowej w XXI w.
    Paradigm of war and peace. The role and significance of dialectical materialism in the Russian military science of the 21st century.
    Autorzy:
    Wojnowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/501888.pdf
    Data publikacji:
    2017-11-15
    Wydawca:
    Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Tematy:
    materializm dialektyczny
    geopolityka
    marksizm
    rosyjska nauka wojskowa
    wojna hybrydowa
    dialectical materialism
    geopolitics
    Marxism
    Russian martial science
    hybrid war
    Opis:
    Artykuł dotyczy materializmu dialektycznego, który nadal pełni funkcję uniwersalnego paradygmatu stosowanego w rosyjskiej nauce wojskowej. Jego prawa i kategorie tworzą zbiór uniwersalnych prawideł, ram i zasad, za których pomocą konstruuje się obraz wojny, pokoju i polityki w świadomości elit wojskowych, decyzyjnych oraz społeczeństwa rosyjskiego. Materializm dialektyczny pełni funkcję światopoglądową, gnoseologiczną (teoretyczno-poznawczą) i metodologiczną. Te funkcje przejawiają się w przekonaniu o istnieniu absolutnie uniwersalnych i niepodważalnych praw kierujących przyrodą, społeczeństwami i historią. Prawa, o których mowa, znajdują zastosowanie w badaniach dotyczących wojny i pokoju. Po upadku komunizmu „naukowy światopogląd marksistowsko-leninowski” zastąpiono „naukowym światopoglądem geopolitycznym”, podnosząc go do rangi doktryny polityki zagranicznej i bezpieczeństwa państwa. To oznacza, że w rosyjskim ujęciu, wraz z upadkiem komunizmu, funkcję siły napędowej polityki państw w stosunkach międzynarodowych przestała pełnić walka klas. Została ona zamieniona na geopolityczną konfrontację między cywilizacjami i tworzącymi je państwami. W tym kontekście, w świadomości rosyjskich elit wojskowych i decyzyjnych, polityka staje się permanentną walką o władzę i zasoby, a wojna i pokój to różne fazy tego samego procesu. Wojna jest postrzegana jako zjawisko społeczno- historyczne, które podlega obiektywnym prawom i współzależnościom formułowanym na podstawie kategorii materializmu dialektycznego – nauki badającej obiektywną, czyli materialną, rzeczywistość. Ujawnienie, zdefiniowanie i opisanie tych obiektywnych praw i współzależności jest głównym zadaniem rosyjskiej nauki wojskowej. Pełnią one bowiem rolę wskazówek, których uwzględnienie eliminuje lub przynajmniej ogranicza możliwość popełnienia błędu, co umożliwia odniesienie zwycięstwa w ewentualnej wojnie. Prawa i prawidłowości wojny mają charakter strukturalny i hierarchiczny. Dzielą się na prawa ogólne, szczególne i jednostkowe. To powoduje, że potencjalny przeciwnik jest postrzegany jako system lub struktura złożona ze współzależnych od siebie materialnych i duchowych czynników rozumianych jako potęga ogólna, która stanowi sumę potencjałów odzwierciedlających najważniejsze dziedziny życia państwa i społeczeństwa. Paleta metod walki, środków i działań dobieranych w celu zniszczenia nieprzyjaciela jest ściśle uzależniona od tych potencjałów.
    The article applies to dialectical materialism, which is still a universal paradigm used in Russian martial science. Its rights and categories compose a set of universal precepts, frames and rules, with help of which a picture of war, peace and politics in awareness of military elites, decisive elites and Russian society is constructed. Dialectical materialism serves as worldview, epistemology (theoretical and cognitive) and methodology. It is based on a conviction about totally universal and unquestionable rules that direct the nature, societies and history. These rules are applied in research concerning war and peace as well. After communism collapsed, “the Marxist and Leninist scientific worldview” was changed into “geopolitical scientific worldview”, and it was elevated to the status of the state foreign and security doctrine. It means that in Russian terms, with communism collapse, the role of a driving force for states’ politics in international relationships does not play the class struggle any more. It has been changed for geopolitical confrontation between civilizations and states. In this context, and in the awareness of Russian military and decisive elites, politics is becoming a permanent struggle for power and resources, and war and peace are only different phases of the same process. War is perceived as a social and historical phenomenon which is subject to objective rules and correlations formulated on the basis of dialectical materialism category – a science that studies an objective, that is material, reality. Disclosure, defining and description of that objective rules and correlations is the main task of the Russian martial science. Since they serve as guidelines, which taken under consideration eliminate or, at least, limit the possibility of mistakes, which enables to win in a possible war. The rights and regularities of wars are of structural and hierarchical nature. There are general, specific and individual rights. It makes a potential opponent is perceived as a system or structure consisting of interdependent material and spiritual factors meant as a general power being a sum of potentials reflecting the most important areas of life of a country and a society. The range of methods of fighting, measures and actions to destroy enemy is strictly dependent on those potentials.
    Źródło:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2017, 9, 17; 11-55
    2080-1335
    2720-0841
    Pojawia się w:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Paradigm of war and peace. The role and significance of dialectical materialism in the Russian military science of the 21st century
    Paradygmat wojny i pokoju. Rola i znaczenie materializmu dialektycznego w rosyjskiej nauce wojskowej w XXI w.
    Autorzy:
    Wojnowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/501926.pdf
    Data publikacji:
    2017-11-15
    Wydawca:
    Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Tematy:
    dialectical materialism
    geopolitics
    Marxism
    Russian martial science
    hybrid war
    materializm dialektyczny
    geopolityka
    marksizm
    rosyjska nauka wojskowa
    wojna hybrydowa
    Opis:
    The article applies to dialectical materialism, which is still a universal paradigm used in Russian martial science. Its rights and categories compose a set of universal precepts, frames and rules, with help of which a picture of war, peace and politics in awareness of military elites, decisive elites and Russian society is constructed. Dialectical materialism serves as worldview, epistemology (theoretical and cognitive) and methodology. It is based on a conviction about totally universal and unquestionable rules that direct the nature, societies and history. These rules are applied in research concerning war and peace as well. After communism collapsed, “the Marxist and Leninist scientific worldview” was changed into “geopolitical scientific worldview”, and it was elevated to the status of the state foreign and security doctrine. It means that in Russian terms, with communism collapse, the role of a driving force for states’ politics in international relationships does not play the class struggle any more. It has been changed for geopolitical confrontation between civilizations and states. In this context, and in the awareness of Russian military and decisive elites, politics is becoming a permanent struggle for power and resources, and war and peace are only different phases of the same process. War is perceived as a social and historical phenomenon which is subject to objective rules and correlations formulated on the basis of dialectical materialism category – a science that studies an objective, that is material, reality. Disclosure, defining and description of that objective rules and correlations is the main task of the Russian martial science. Since they serve as guidelines, which taken under consideration eliminate or, at least, limit the possibility of mistakes, which enables to win in a possible war. The rights and regularities of wars are of structural and hierarchical nature. There are general, specific and individual rights. It makes a potential opponent is perceived as a system or structure consisting of interdependent material and spiritual factors meant as a general power being a sum of potentials reflecting the most important areas of life of a country and a society. The range of methods of fighting, measures and actions to destroy enemy is strictly dependent on those potentials.
    Artykuł dotyczy materializmu dialektycznego, który nadal pełni funkcję uniwersalnego paradygmatu stosowanego w rosyjskiej nauce wojskowej. Jego prawa i kategorie tworzą zbiór uniwersalnych prawideł, ram i zasad, za których pomocą konstruuje się obraz wojny, pokoju i polityki w świadomości elit wojskowych, decyzyjnych oraz społeczeństwa rosyjskiego. Materializm dialektyczny pełni funkcję światopoglądową, gnoseologiczną (teoretyczno-poznawczą) i metodologiczną. Te funkcje przejawiają się w przekonaniu o istnieniu absolutnie uniwersalnych i niepodważalnych praw kierujących przyrodą, społeczeństwami i historią. Prawa, o których mowa, znajdują zastosowanie w badaniach dotyczących wojny i pokoju. Po upadku komunizmu „naukowy światopogląd marksistowsko-leninowski” zastąpiono „naukowym światopoglądem geopolitycznym”, podnosząc go do rangi doktryny polityki zagranicznej i bezpieczeństwa państwa. To oznacza, że w rosyjskim ujęciu, wraz z upadkiem komunizmu, funkcję siły napędowej polityki państw w stosunkach międzynarodowych przestała pełnić walka klas. Została ona zamieniona na geopolityczną konfrontację między cywilizacjami i tworzącymi je państwami. W tym kontekście, w świadomości rosyjskich elit wojskowych i decyzyjnych, polityka staje się permanentną walką o władzę i zasoby, a wojna i pokój to różne fazy tego samego procesu. Wojna jest postrzegana jako zjawisko społeczno-historyczne, które podlega obiektywnym prawom i współzależnościom formułowanym na podstawie kategorii materializmu dialektycznego – nauki badającej obiektywną, czyli materialną, rzeczywistość. Ujawnienie, zdefiniowanie i opisanie tych obiektywnych praw i współzależności jest głównym zadaniem rosyjskiej nauki wojskowej. Pełnią one bowiem rolę wskazówek, których uwzględnienie eliminuje lub przynajmniej ogranicza możliwość popełnienia błędu, co umożliwia odniesienie zwycięstwa w ewentualnej wojnie. Prawa i prawidłowości wojny mają charakter strukturalny i hierarchiczny. Dzielą się na prawa ogólne, szczególne i jednostkowe. To powoduje, że potencjalny przeciwnik jest postrzegany jako system lub struktura złożona ze współzależnych od siebie materialnych i duchowych czynników rozumianych jako potęga ogólna, która stanowi sumę potencjałów odzwierciedlających najważniejsze dziedziny życia państwa i społeczeństwa. Paleta metod walki, środków i działań dobieranych w celu zniszczenia nieprzyjaciela jest ściśle uzależniona od tych potencjałów.
    Źródło:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2017, 9, 17; 273-305
    2080-1335
    2720-0841
    Pojawia się w:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    How the Information Warfare Turns Into Full-Scale Military Agression: the Experience of Ukraine
    Jak wojna informacyjna przechodzi w pełnoskalową agresję militarną: doświadczenie Ukrainy
    Autorzy:
    Hordiichuk, Olha
    Halapsis, Alex
    Kozlovets, Mykola
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30147271.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Russian war in Ukraine
    ideological war
    information war
    hybrid war
    full-scale war
    Russkiy mir (Russian world)
    post-colonialism
    propaganda
    mentality
    identity
    Rosyjska wojna w Ukrainie
    wojna ideologiczna
    wojna informacyjna
    wojna hybrydowa
    wojna na pełną skalę
    Russkij mir (rosyjski świat)
    postkolonializm
    mentalność
    tożsamość
    Opis:
    The article analyzes the main ideological components and tools of Russia’s information, hybrid and full-scale war against Ukraine. Since the time of Ivan III, Russia has implemented the model of eastern despotism, which claims a special historical mission (“Moscow as the third Rome”). This model involves imperialism, absolutism, anti-democracy, disregard for human rights and the rights of nations. Throughout its history (Moscow Princedom – Russian Empire – Soviet Union – Russian Federation), the external forms of this model changed, but its essence remained unaltered, which is why it was always hostile to European values. From the middle of the 17th century, when Ukrainian lands came under Russian control, it did everything to spread this model to them. To this end, it has taken such actions as rewriting history, banning the Ukrainian language and culture, destroying ethnic self-awareness, as well as repression and genocide against the Ukrainian people. Nevertheless, the oppressor failed to completely destroy the code of freedom, which is fundamental to the Ukrainian mentality. Nevertheless, the oppressor failed to completely destroy the code of freedom, which is fundamental to the Ukrainian mentality. With the collapse of the Soviet Union (1991), Ukraine got the opportunity to build its statehood on the values of freedom and democracy, and realized itself as a full-fledged member of the European family. Russia perceived Ukraine’s independence as a threat to its mission and moved to an ideological war against Ukraine. All methods of propaganda were employed, including distortion of facts, creation and mass distribution of pseudo-historical narratives, fakes, manipulations and outright lies. During the rule of Vladimir Putin, the doctrine of “Russkiy mir” (“Russian world”) was developed as a neo-imperial myth, and the Ukrainian state was viewed as a historical mistake that had to be corrected through new colonization. When during the Revolution of Dignity (2014) Ukrainians removed a corrupt pro-Russian politician Viktor Yanukovych from power, Russia resorted to the hybrid war during which it annexed Crimea, Donetsk and Luhansk regions. Although the civilized world did not recognize the Russian annexation, its reaction was too restrained. This gave Putin hope that the world’s response to further aggression would also be weak, and therefore on February 24, 2022, he ordered the full-scale invasion of Ukraine. The Russian ruler underestimated the will of Ukrainians to fight for their freedom, lives, and European ideals. Putin and his henchmen also underestimated the harsh reaction of the civilized world to Russian barbarism. An unpleasant surprise for them was the unprecedented military and financial aid that the West provides to Ukraine. Russian propaganda cannot hide from the world the terrible war crimes and offences against humanity committed by the Russian military. This war is not just a war between two states – it is a war between medieval barbarism and civilization. Ukraine’s victory determines not only the fate of Ukraine, but also the entire world order.
    Artykuł analizuje główne ideologiczne komponenty i narzędzia wojny informacyjnej, hybrydowej i w końcu pełnoskalowej toczonej przez Rosję przeciwko Ukrainie. Poczynając od czasów Iwana III Rosja wdraża model wschodniego despotyzmu, w ramach którego przypisuje sobie wyjątkową misję historyczną („Moskwa – Trzeci Rzym”). Model ten obejmuje imperializm, absolutyzm, antydemokrację, lekceważenie praw człowieka oraz praw narodów. W jego historii (Wielkie Księstwo Moskiewskie – Imperium Rosyjskie – Związek Radziecki – Federacja Rosyjska) zmieniały się zewnętrzne formy, ale jego istota pozostała niezmieniona, zaś w jej skład zawsze wchodziło wrogie nastawienie do wartości europejskich. Od połowy XVII wieku, kiedy ziemie ukraińskie znalazły się pod kontrolą Rosji, robiła ona wszystko, aby rozpowszechnić na nich ten model. W tym celu prowadziła działania takie, jak: przepisywanie historii, zakazywanie języka i kultury ukraińskiej, niszczenie samoświadomości etnicznej, a także represje i ludobójstwo wobec narodu ukraińskiego. Nie udało jej się jednak całkowicie zniszczyć kodu wolności, który jest fundamentalny dla ukraińskiej tożsamości. Wraz z upadkiem Związku Radzieckiego, Ukraina otrzymała możliwość zbudowania swojej państwowości na wartościach wolności oraz demokracji, dążąc do realizacji swojego statusu jako pełnoprawnego członka europejskiej rodziny. Niepodległość Ukrainy była postrzegana przez Rosję jako zagrożenie dla jej „misji”, dlatego rozpoczęła ona wojnę ideologiczną przeciwko Ukrainie. Zastosowano wszystkie metody propagandy, w tym fałszowanie faktów, tworzenie i masowe rozpowszechnianie pseudohistorycznych narracji, kłamstw i manipulacji. W okresie rządów Władimira Putina doktryna „Russkogo mira” („rosyjskiego świata”) została rozwinięta w neoimperialny mit, w ramach którego państwo ukraińskie było postrzegane jako historyczny błąd, który musiał zostać naprawiony za pośrednictwem nowej kolonizacji. Kiedy podczas Rewolucji Godności (2014) Ukraińcy pozbawili władzy skorumpowanego prorosyjskiego prezydenta, Wiktora Janukowycza, Rosja zaczęła wojnę hybrydową, w której zaanektowała Krym oraz obwody Doniecki i Ługański. Cywilizowany świat nie uznał rosyjskiej aneksji, a jego reakcja była zbyt powściągliwa. Dało to Putinowi nadzieję, że reakcja świata na bezpośrednią agresję również będzie słaba, dlatego 24 lutego 2022 rozpoczął pełnoskalową inwazję na Ukrainę. Rosyjski rząd nie docenił woli Ukraińców do walki o wolność, życie i europejskie ideały. Putin i jego poplecznicy nie przewidzieli również ostrej reakcji cywilizowanego świata na rosyjskie barbarzyństwo. Zaskoczeniem była dla nich bezprecedensowa pomoc wojskowa i finansowa, jakiej Zachód udziela Ukrainie. Rosyjska propaganda nie może ukryć przed światem straszliwych zbrodni wojennych i przestępstw przeciwko ludzkości popełnionych przez rosyjskie wojsko. Ta wojna to nie tylko wojna między dwoma państwami, to wojna między średniowiecznym barbarzyństwem a cywilizacją. Zwycięstwo Ukrainy determinuje nie tylko jej los, ale także cały światowy porządek.
    Źródło:
    Przegląd Strategiczny; 2023, 16; 345-362
    2084-6991
    Pojawia się w:
    Przegląd Strategiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ukraina 2014–2015 : wojna (nie)hybrydowa
    Ukraine 2014–2015 : (un)hybrid war
    Autorzy:
    Reginia-Zacharski, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/120913.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Akademia Sztuki Wojennej
    Tematy:
    wojna hybrydowa
    wojna ukraińsko-rosyjska 2014
    wojna informacyjno-psychologiczna
    kinetyczne środki walki
    niekinetyczne środki walki
    siła zbrojna
    konflikt zbrojny
    hybrid warfare
    Ukraine-Russia war
    information-psychological war
    kinetic measures of combat
    non-kinetic measures of combat
    armed conflict
    Opis:
    Wojna, jaka się toczy na Ukrainie od późnej zimy 2014 roku, przez wielu polityków, analityków i badaczy określana jest jako „hybrydowa”. W zestawieniu z zawartością pojęcia „wojny hybrydowej”, które w nauce o stosunkach międzynarodowych pojawiło się po roku 2006, używanie go do opisania i analizy wojny o Krym i wschodnie części Ukrainy wywołuje - w opinii autora - poważne wątpliwości. Kluczowym elementem pierwotnej koncepcji „wojny hybrydowej” i jej istotą wydaje się być zróżnicowanie statusu prawnych beligerantów oraz powiązanych z nim radykalnych różnic w kulturach strategicznych. Stosowanie tego określenia wyłącznie do opisania metod prowadzenia wojny, jest dalece mylące. W wojnie zawsze sięgano po środki i metody zróżnicowane („klasyczne” i „nieklasyczne”), a wiodącym kryterium oceny była ich efektywność. Stosowanie „wojny hybrydowej”, jako osobnej kategorii badawczej i klasyfikacyjnej ma sens przede wszystkim przy analizie statusów prawnych stron konfliktu i ich kultur strategicznych. W odniesieniu do wojny na Ukrainie przyjmowanie „optyki hybrydowej” powoduje pominięcie Federacji Rosyjskiej jako strony wojującej. W najdalej idącej interpretacji można nawet przypuścić, iż włączenie do dyskursu wspominanej „hybrydowości” konfliktu spełnia kryteria „operacji informacyjnej”, eksponowanej w rosyjskich koncepcjach „wojny informacyjno-psychologicznej”. Jednym z celów takich działań ma być zdjęcie odpowiedzialności i ewentualnych konsekwencji poprzez działania „pod obcym sztandarem” oraz ukrywanie celów, rozmiarów i rzeczywistych sprawców agresji.
    War in Ukraine (2014- ) is being categorized by many politicians, analysts and researchers as the „hybrid” one. In comparison with the essential content of the concept of „hybrid war”, present in the science of international relations since at last 2006, use of the term to describe and analyze the War of Crimea and eastern parts of Ukraine creates - in the author’s opinion - serious confusion and doubts. The key element of the original concept of „hybrid war” and its essence seems to be based on differences in legal status of the combatants and radical differences in strategic culture associated with it. The use of this term only to describe methods of warfare could be seen as far misleading. The war has always seen the use of varied means and methods („classical” and „non-classical”), and a basic criterion was their effectiveness. The use of „hybrid war” as a separate category of research and classification makes sense only in the analysis of the legal status sides of the conflict and their strategic cultures. With regard to the war in Ukraine the adoption of „hybrid optics” excludes the Russian Federation as a belligerent. In the broadest possible interpretation it can be even supposed that the inclusion of the “hybrid optics” into the discourse towards the Ukrainian conflict meets the criteria of „information operations”, exposed in the Russian concepts of „information-psychological war”. One of the aims of such actions is to be immune to international responsibility and possible consequences through action „under foreign banner” and hiding purposes, sizes and actual perpetrators of violence.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe AON; 2015, 3(100); 32-54
    0867-2245
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe AON
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Use of genocide by the Russian Federation in the conduct of hybrid activities and warfare in Ukraine
    Stosowanie ludobójstwa przez Federację Rosyjską w ramach prowadzenia działań hybrydowych i wojny na Ukrainie
    Использование геноцида Российской Федерацией в рамках гибридных действий и войны в Украине
    Застосування геноциду Російською Федерацією під час проведення гібридних операцій та війни в Україні
    Autorzy:
    Jakubczak, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33511166.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    геноцид
    гібридна війна
    гібридні операції
    когнітивна війна
    війна в Україні
    Російська Федерація
    гибридная война
    гибридные действия
    когнитивная война
    война в Украине
    Российская Федерация
    ludobójstwo
    wojna hybrydowa
    działania hybrydowe
    wojna kognitywna
    wojna w Ukrainie
    Federacja Rosyjska
    genocide
    hybrid activities
    hybrid warfare
    cognitive warfare
    the war in Ukraine
    Russian Federation
    Opis:
    Both the Russian hybrid activities and warfare include the use of genocide to strengthen the Kremlin’s position and overcome Ukrainians. It can be observed within many spheres, but mainly as the Russian Federation falsely accuses Ukraine of committing genocide against Russians and claims that the West supports it. Russians commit war crimes that fulfil all the requirements to be considered genocide. The Kremlin uses genocide as a part of cognitive warfare, trying to influence not only the way the Ukrainians are thinking but also how they are behaving. In unofficial channels, there is much content showing Russian violence to generate fear and diminish the resilience of Ukrainians. Bearing in mind how much Russia has already lost with respect to the hybrid war in Ukraine, it is more and more likely that the Kremlin will focus in the future on hybrid activities and will try to exploit the potential of the threats that have already materialised. Principally, the hybrid warfare potential of genocide has been explored by Russians to various extend. This work addresses chosen aspects of the use of genocide by the Russian Federation in the conduct of hybrid activities and warfare in Ukraine from 2022, as well as the motivation behind it.
    Як російські гібридні операції, так і гібридна війна передбачають використання геноциду для посилення влади Кремля та перемоги над Україною. Це можна побачити на багатьох рівнях, але головним чином у неправдивих російських звинуваченнях України у вчиненні геноциду проти росіян, а Заходу – у підтримці цього, а також у фактах вчинення росіянами воєнних злочинів, які відповідають усім передумовам, щоб вважатися геноцидом. Крім того, Кремль використовує геноцид як частину когнітивної війни, намагаючись вплинути не лише на мислення українців, але й на їхню поведінку. Зокрема, на неофіційних каналах з’являється багато контенту, який показує злочини, скоєні росіянами, щоб посіяти страх і знизити стійкість українців. З огляду на те, якої шкоди Росія зазнала від гібридної війни в Україні, стає все більш імовірним, що Кремль зосередиться на гібридних діях у майбутньому і намагатиметься використати потенціал загроз, які вже матеріалізувалися. По суті, з огляду на це, корисність використання злочину геноциду в проведенні гібридних операцій використовувалася росіянами в різному ступені. У цьому дослідженні розглядаються окремі аспекти використання Російською Федерацією геноциду під час проведення гібридних операцій та війни в Україні з 2022 року і далі, а також мотивація, що стоїть за цим.
    Как российские гибридные действия, так и гибридная война России предполагают использование геноцида для укрепление позиций Кремля и поражения Украины. Это проявляется на многих уровнях, но главным образом в ложных обвинениях России в адрес Украины в геноциде россиян и Запада в поддержке этого, но также в том, что россияне совершают военные преступления, которые отвечают всем требованиям, чтобы считаться геноцидом. Кроме того, Кремль использует геноцид как часть когнитивной войны, пытаясь повлиять не только на мышление украинцев, но и на их поведение. В частности, на неофициальных каналах появляется множество материалов, показывающих преступления, совершенные россиянами, чтобы посеять страх и снизить сопротивляемость украинцев. Учитывая, какой большой ущерб Россия понесла в связи с гибридной войной в Украине, становится все более вероятным, что в будущем Кремль сосредоточится на гибридных действиях и попытается использовать потенциал уже реализовавшихся угроз. По сути, с учетом вышесказанного, целесообразность использования преступления геноцида в рамках проведения гибридных действий в том или ином объеме была исследована россиянами. В данном исследовании рассматриваются отдельные аспекты использования Российской Федерацией геноцида в ходе гибридных действий и войны в Украине, начиная с 2022 года, а также мотивации, лежащей в его основе.
    Zarówno rosyjskie działania hybrydowe, jak i wojna hybrydowa obejmują wykorzystanie ludobójstwa w celu wzmocnienia pozycji Kremla i pokonania Ukrainy. Można to zaobserwować na wielu płaszczyznach, ale głównie w fałszywych rosyjskich oskarżeniach Ukrainy o popełnienie ludobójstwa na Rosjanach i Zachodu o wspieranie tego, również w faktach, że Rosjanie popełniają zbrodnie wojenne, które spełniają wszystkie przesłanki, aby uznać je za ludobójstwo, dodatkowo Kreml wykorzystuje ludobójstwo jako część wojny kognitywnej, próbując wpłynąć nie tylko na sposób myślenia Ukraińców, lecz także na ich zachowanie. W szczególności w nieoficjalnych kanałach pojawia się wiele treści pokazujących zbrodnie dokonane przez Rosjan w celu wywołania strachu i zmniejszenia odporności Ukraińców. Biorąc pod uwagę, jak wielkie straty Rosja poniosła w związku z wojną hybrydową na Ukrainie, jest coraz bardziej prawdopodobne, że Kreml skupi się w przyszłości na działaniach hybrydowych i spróbuje wykorzystać potencjał zagrożeń, które już się zmaterializowały. Zasadniczo, z uwzględnieniem powyższego, przydatność wykorzystania zbrodni ludobójstwa przy prowadzeniu działań hybrydowych była eksplorowana przez Rosjan w różnym zakresie. Niniejsze opracowanie dotyczy wybranych aspektów stosowania ludobójstwa przez Federację Rosyjską w ramach prowadzenia działań hybrydowych i wojny na Ukrainie od 2022 r., a także motywacji, która za tym stoi.  
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2023, 4; 81-99
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies