Non-military dimension of the hybrid war in Ukraine

Artykuł analizuje strukturę, treść, właściwości i skutki rosyjsko-ukraińskiej „wojny hybrydowej” w jej niemilitarnym wymiarze. Szczególny nacisk położono na aspekt wojny informacyjnej, propagandowej oraz działań w cyberprzestrzeni. Konflikt rosyjsko-ukraiński scharakteryzowany został w kontekście strategii nowej wojny autorstwa generała Walerija Gierasimowa. Współczesna praktyka działań hybrydowych w konflikcie zbrojnym na Ukrainie uwidoczniła, że po raz pierwszy to przeciwnik silniejszy, Rosja, wykorzystuje pełne spektrum oddziaływania hybrydowego na przeciwnika słabego i niezdolnego do obrony integralności własnego terytorium. Konflikt zbrojny lat 2013–2014 pokazał nie tylko słabość państwa ukraińskiego, ale co ważniejsze niewydolność organizacji odpowiadających za zapewnienie bezpieczeństwa międzynarodowego: NATO, OBWE i ONZ. W dalszej perspektywie czasowej należy zauważyć, że eskalacja działań hybrydowych na Ukrainie bez wątpienia zagraża państwom „prawej flanki” Sojuszu Północnoatlantyckiego. Przeprowadzona analiza odnosi się do problemu zdefiniowanego w formie pytań: na czym polega istota operacji hybrydowych? Jaki jest charakter niewojskowych operacji hybrydowych? Jaki był przebieg tych działań na Ukrainie? Jak interpretowano prawo międzynarodowe w odniesieniu do tego konfliktu?

The article analyzes the structure, content, properties and effects of the Russian-Ukrainian ‘hybrid war’ in its non-military dimension. Particular emphasis is placed on the aspect of the information and propaganda war, as well as activities in cyberspace. The Russian-Ukrainian conflict is described in the context of the new war strategy of General Valery Gerasimov. Contemporary practice of hybrid actions in the conflict in Ukraine has revealed that, for the first time, a stronger opponent, Russia, uses the full spectrum of hybrid interaction on an opponent who is weak and unable to defend the integrity of its territory. The military conflict of 2014 showed not only the weakness of the Ukrainian state, but also, more importantly, the inefficiency of the organizations responsible for ensuring international security: NATO, OSCE and the UN. In the longer term, it should be noted that the escalation of hybrid activities in Ukraine clearly threatens the states on the Eastern flank of the North Atlantic Alliance. The analysis conducted refers to the problem defined in the form of questions: what is the essence of hybrid operations? What is the nature of non-military hybrid operations? What was the course of these activities in Ukraine? How was international law interpreted in relation to this conflict?