Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "right-to-left shunt" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Wykorzystanie przezczaszkowej sonografii dopplerowskiej z kontrastem do diagnostyki przetrwałego otworu owalnego u nurków
Detection of patent foramen ovale with contrast enhanced transcranial doppler at divers
Autorzy:
Dziewiatowski, Krzysztof
Siermontowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1359438.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
przetrwały otwór owalny
nurkowanie
przeciek tętniczo – żylny
paradoksalna zatorowość
choroba dekompresyjna
przezczaszkowa ultrasonografia dopplerowska
persistent foramen ovale
scuba diving
right-to-left shunt
paradoxical embolism
decompression sickness
transcranial doppler ultrasonography
Opis:
Przetrwały otwór owalny (PFO) jest występującym u około 25 % dorosłej populacji wariantem anatomicznym polegającym na utrzymywaniu się połączenia między prawym i lewym przedsionkiem serca. O ile w większości przypadków nie ma on znaczenia klinicznego, to u części ludzi może dochodzić do przecieku żylno tętniczego, prowokowanego wzrostem ciśnienia w klatce piersiowej (na przykład kaszel, kichanie, dźwiganie ciężarów). W takim przypadku dojść może do wystąpienia paradoksalnej zatorowości i przedostawania się z krążenia żylnego do tętniczego materiału zatorowego wywołującego udary niedokrwienne mózgu. Materiał ten mogą stanowić np. pęcherzyki gazu występujące w chorobie dekompresyjnej. Złotym standardem w wykrywaniu PFO jest przezprzełykowa echokardiografia z dożylnym podaniem kontrastu (TEE), której czułość i specyficzność w diagnostyce PFO sięga 94%-100%. TEE jest jednak badaniem inwazyjnym, które niesie ze sobą potencjalnie niebezpieczne działania niepożądane. Alternatywą dla TEE jest przezczaszkowa sonografia dopplerowska z kontrastem (c-TCD). Jako metoda znacznie mniej inwazyjna niż TEE, tania, bezpieczna oraz cechująca się bardzo wysoką czułością i specyficznością (odpowiednio 97% i 93%), może w znaczący sposób poprawić wykrywanie przypadków PFO z przeciekiem żylno – tętniczym oraz umożliwić przesiewowe badania nurków i kandydatów na nurków.
Patent foramen ovale (PFO) is a condition present in 25% of the adult population. It is a remnant of fetal foramen ovale which allows blood to pass from the right to the left atrium, bypassing the fetal lungs. In majority adults it does not have any clinical significance, but in some people it may allow shunting of venous blood into the left atrium (right – left – shunt or RLS), circumventing the lung filter, especially during sneezing, cough, lifting heavy equipment. Is such case, PFO may be a route for venous emboli or gas bubbles from veins to the arterial system. It is known as a paradoxical embolism and may be cause of ischaemic stroke or neurologic decompression sickness (DCI), inner-ear DCI and cutis marmorata. Transesophageal echocardiography is considered as a reference standard in detection of intracardial shunts. Its sensitivity and specificity ranges between 94%-100%. However, TEE is an invasive examination with potentially serious side effects. An alternative examination in RLS detection is contrast enhanced Transcranial Doppler (the bubble study or c-TCD). In comparison to TEE, Transcranial Doppler is not invasive, relatively not expensive and save technique. With its high sensitivity and specificity in detection of PFO, 97% and 93% respectively, it may improve detection of RLS and allow to conduct screening examination for PFO in divers.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2019, 2(67); 93-102
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Case of Decompression Sickness Associated With PFO in a Dive Medical Officer
Przypadek choroby dekompresyjnej towarzyszącej obecności przetrwałego otworu owalnego (PFO) u lekarza nurkowego
Autorzy:
Dziewiatowski, Krzysztof
Olszański, Romuald
Siermontowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32702331.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
decompression sickness
diving
paten foramen ovale
contrast Transcranial Doppler
cTCD
contrast-enhanced transthoracic echocardiography
cTEE
right-to-left shunt
choroba dekompresyjna
nurkowanie
przetrwały otwór owalny
przezczaszkowa sonografia dopplerowska z kontrastem
kontrastowa echokardiografia przezprzełykowa
przeciek żylno-tętniczy
przeciek prawo-lewo
Opis:
Current medical guidelines and regulations do not require routine examinations for the right-to-left shunt at divers. We present the case of a Polish Navy Dive Medical Officer (DMO) who more than 20 years ago suffered from decompression ilness - bends accompanied by cutis marmorata, numbness in one limb and mild vertigo. After treatment in decompression chamber all symptoms entirely resolved. Since then, despite of continuing diving, he experienced no decompression ilness symptoms. Twenty years later, then 52 years-old, the DMO was admitted as a patient to the Neurology Department at the Gdańsk Naval Hospital due to episodes of transient ischemic attacks. Contrast-enhanced transcranial Doppler ultrasound and transesophageal echocardiography were performed and he was diagnosed with severe right-to-left shunt across a patent foramen ovale (PFO). Retrospectively analyzing incident of DCI he suffered 20 years earlier, we suppose that it may have been caused by paradoxical air embolism associated with the RLS across the PFO, which was not diagnosed at the time of this incident yet. We conclude that although the risk of severe neurological, cutaneous or vestibular forms of DCI is very low, in order to increase diving safety, it seems to be reasonable to develop standards for initial PFO screening in certain groups of divers - professional divers, military divers and medical diving personnel. Contrast-enhanced transcranial Doppler ultrasound seems to be useful in RLS screening in divers. Using multi-compartment chambers equipped with an entry lock should be preferred for safe recompression treatment of divers.
Obecne obowiązujące w Polsce wytyczne i zalecenia nie wymagają prowadzenia rutynowych badań przeglądowych w kierunku obecności przecieku prawo-lewo w przebiegu przetrwałego otworu owalnego (PFO) u nurków. W poniższej pracy przedstawiamy przypadek lekarza nurkowego Marynarki Wojennej RP, który ponad wiele lat temu leczony był z powodu epizodu choroby dekompresyjnej typu I z objawami typu bends, towarzyszącymi zmianami skórnymi typu skóry marmurkowatej, drętwieniem kończyny górnej oraz układowymi zawrotami głowy. Powyższe objawy ustąpiły całkowicie po leczeniu w komorze dekompresyjnej. Dwadzieścia lat po powyższym epizodzie, w wieku 52 lat, lekarz został przyjęty jako pacjent do Oddziału Neurologii Szpitala Marynarki Wojennej w Gdańsku, gdzie diagnozowany był z powodu nawracających epizodów krótkotrwałego dwojenia oraz osłabienia prawej kończyny górnej. W czasie hospitalizacji wykonano przezczaszkową ultrasonografię dopplerowską (TCD) z kontrastem oraz echokardiografię przezprzełykową wykazując znacznego stopnia przeciek żylno-tętniczy (RLS) poprzez przetrwały otwór owalny (PFO). Analizując retrospektywnie incydent choroby dekompresyjnej, który wystąpił 20 lat wcześniej, przypuszczamy, że występujące wówczas przemijające objawy neurologiczne oraz przedsionkowe mogły towarzyszyć przeciekowi żylno-tętniczemu poprzez niezdiagnozowany wówczas przetrwały otwór owalny. W pracy wnioskujemy, że chociaż ryzyko wystąpienia poważnych powikłań neurologicznych lub przedsionkowych w przebiegu choroby dekompresyjnej jest niskie, w celu zwiększenia bezpieczeństwa nurkowania wydaje się zasadne opracowanie standardów wstępnego badania przesiewowego w kierunku obecności PFO u nurków, zwłaszcza nurków zawodowych, wojskowych oraz członkom personelu medycznego zaangażowanego w zabezpieczanie nurkowań. Przezczaszkowa sonografia dopplerowska z kontrastem wydaje się być przydatna w badaniach przesiewowych na obecność RLS u nurków. W leczeniu hiperbarycznym wypadków nurkowych powinno być preferowane stosowanie komór wieloprzedziałowych.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2021, 2(75); 15-24
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przetrwały przewód tętniczy - zagadnienie nie tylko dla pediatrów
Patent ductus arteriosus - not only a paediatric issue
Autorzy:
Jędrzejek, Michał
Sarbinowska, Joanna
Wiślińska, Katarzyna
Błaż, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033397.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
congenital heart disease
ductus-dependent congenital heart disease
foetal ductal constriction
left-to-right shunt
patent ductus arteriosus
wady wrodzone serca
przetrwały przewód tętniczy
przeciek lewo-prawy
wady serca przewodozależne
przedwczesne zamknięcie przewodu tętniczego
Opis:
The ductus arteriosus is a vascular structure of the foetal circulation that connects the great arteries and determines the blood flow from the pulmonary trunk to the aorta bypassing the pulmonary circulation. After birth, it comes to the functional and structural closure of the ductus arteriosus and the foetal circulation changes into circulation of adult type. Sometimes, however, physiological degradation of the duct after the first few weeks of life does not happen - this situation is called patent ductus arteriosus and accounts for approximately 10% of  congenital heart defects. Patent ductus arteriosus may be asymptomatic or manifest itself with disturbances, mainly associated with the respiratory and circulatory systems, as well as disorders of other organs. A common clinical symptom is a characteristic continuous murmur, called machine-like murmur. The occurrence and severity of symptoms depend primarily on the size of the shunt through the duct and also on the age of the patient. The major complications of patent ductus arteriosus are bacterial endocarditis and pulmonary vascular disease. Treatment is based on the definitive closure of the ductus. During the first few weeks after birth, pharmacological closure with cyclooxygenase inhibitors (indomethacin, ibuprofen) is possible. Patent ductus arteriosus can also be managed with the use of non-invasive techniques (catheter procedures) or surgical treatment (a less invasive video-assisted thoracoscopy is also possible). The situation is different when there are complex anatomical heart defects in which the postnatally patent ductus arteriosus plays a different, beneficial role - these are so-called ductus-dependent defects. The management of such patients consists in maintaining the patency of the ductus arteriosus, because it determines the normal blood flow. There are also rare cases of premature (prenatal) closure of the ductus arteriosus, which may lead to the failure of foetal circulation.
Przewód tętniczy jest strukturą krążenia płodowego, która zapewnia łączność pomiędzy dużymi pniami tętniczymi i tym samym warunkuje przepływ krwi z pnia płucnego do aorty z ominięciem krążenia płucnego. Podczas przełomu hemodynamicznego dochodzi do funkcjonalnego, a następnie strukturalnego zamknięcia przewodu tętniczego i zmiany krążenia płodowego na krążenie typu dorosłego. Zdarza się jednak, że po porodzie nie dochodzi do fizjologicznej degeneracji przewodu - mówimy wtedy o przetrwałym przewodzie tętniczym, który stanowi około 10% wad wrodzonych serca. Wada ta może przebiegać bezobjawowo lub manifestować się zaburzeniami, głównie ze strony układu krążeniowo-oddechowego, ale także innych narządów. Typowym objawem klinicznym jest charakterystyczny szmer ciągły, zwany maszynowym. Występowanie i nasilenie objawów zależy przede wszystkim od wielkości przecieku krwi przez przewód, a także od wieku pacjenta. Do najważniejszych powikłań przetrwałego przewodu tętniczego należą bakteryjne zapalenie wsierdzia oraz utrwalone nadciśnienie płucne. Leczenie polega na definitywnym zamknięciu przewodu. W pierwszych tygodniach po narodzinach możliwe jest zamknięcie farmakologiczne z wykorzystaniem inhibitorów cyklooksygenazy (indometacyna, ibuprofen). Możliwe jest również zabiegowe zamknięcie przetrwałego przewodu tętniczego z wykorzystaniem technik kardiologii interwencyjnej (przezskórnie) lub kardiochirurgii (operacyjnie bądź małoinwazyjnie z zastosowaniem wideotorakoskopii). Sytuacją szczególną są złożone wady anatomiczne serca, w których postnatalnie drożny przewód tętniczy pełni zupełnie odmienną, dobroczynną funkcję - są to tzw. wady przewodozależne. Postępowanie u takich pacjentów ma na celu przede wszystkim utrzymanie drożności ductus arteriosus, warunkuje on bowiem utrzymanie prawidłowego przepływu krwi. Znane są także rzadkie przypadki, w których dochodzi do przedwczesnego (prenatalnego) zamknięcia przewodu tętniczego, co może prowadzić do niewydolności krążenia płodowego.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 3; 291-305
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies