Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "rhamnolipids" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Biodegradation of polyethylene using soil bacteria and rhamnolipids
Biodegradacja polietylenu z wykorzystaniem bakterii glebowych i ramnolipidów
Autorzy:
Pokynbroda, Tetiana
Koretska, Nataliia
Gąszczak, Agnieszka
Szczyrba, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27324065.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Inżynierii Chemicznej PAN
Tematy:
biodegradation
polyethylene
rhamnolipids
biodegradacja
polietylen
ramnolipidy
Opis:
Seven strains of bacteria were isolated from the landfill. The isolates were co-cultivated with LDPE and rhamnolipids. Changes in the structure of LDPE films after 28 days of exposure to bacteria were confirmed by FTIR spectroscopy. The toxicity of plastic biodegradation products in a liquid nutrient medium was investigated and their safety for plants was shown. However, these biodegradation products have acute lethal toxicity for the crustacean Daphnia magna.
Polietylen to tworzywo termoplastyczne o niezwykle szerokim zakresie zastosowań, m.in. w produkcji opakowań jednorazowego użytku. Jest uważany za jeden z najczęściej produkowanych polimerów syntetycznych na świecie. Poszukiwania skutecznych drobnoustrojów-destruktorów tworzyw sztucznych prowadzone są od wielu lat w różnych środowiskach, takich jak gleba z namorzynów, wysypiska śmieci, woda morska, larwy i in. Wyizolowano kilka rodzajów grzybów i bakterii rozkładających różne tworzywa sztuczne, ale stopień degradacji wciąż jest niezadowalający. Biodegradacja plastików jest bardzo powolna ze względu na ich hydrofobowość, która utrudnia mikroorganizmom przyczepienie się do ich powierzchni. Pierwszym zadaniem była izolacja bakterii – potencjalnych destruktorów plastiku. Z gleby skażonej odpadami (wysypisko śmieci) sporządzono ekstrakt, który wraz z folią polietylenową (jako jedynym źródłem węgla) wprowadzono do roztworu soli mineralnych. Po trzech tygodniach inkubacji rozpoczęto testy skriningowe bakterii. Ostatecznie wyizolowano siedem różnych szczepów bakterii i oznaczono ich cechy morfologiczne. Ustalono, że wśród izolatów bakteryjnych pięć jest gram-ujemnych, a dwa gram-dodatnie. Cztery z nich wytwarzają katalazę, pięć hydrolizuje żelatynę i kazeinę, dwa hydrolizują skrobię, a dwa produkują lecytynazę (Tabela 1). Badając fitopatogenność bakterii ustalono, że jeden rodzaj drobnoustrojów jest zdolny do wywoływania chorób roślin (ziemniaka). Przeprowadzono eksperymenty dotyczące degradacji folii polietylenowych przez wyizolowane szczepy bakteryjne. Dla przyspieszenia degradacji plastiku, bakterie były hodowane także w obecności biosurfaktantów (ramnolipidy, 0,1 g/l). Eksperyment trwał 28 dni. W hodowlach bez biosurfaktantów zaobserwowano tylko niewielkie wahania zmętnienia czyli nie uzyskano przyrostu biomasy. Natomiast w hodowlach zawierających ramnolipidy, między czwartym a szóstym dniem zaobserwowano gwałtowny wzrost zmętnienia podłoża. Wskazuje to na adaptację metabolizmu bakterii do biosurfaktantów i wykorzystanie ramnolipidów jako źródła węgla. Po dwudziestym dniu wzrostu obserwujemy gwałtowny spadek zmętnienia podłoża, będący skutkiem tworzenia się grudek biomasy. Analizując widma uzyskane metodą ATR-FTIR, zauważono zmniejszenie wysokości pików dla liczb falowych 2850 i 2920 (odpowiadających wiązaniom C-H) oraz pojawienie się niewielkiego zaburzenia dla liczby 2350. Pokrywające się widma folii LDPE degradowanych przez bakterie w obecności lub przy braku biosurfaktantu, sugerują brak wpływu ramnolipidu na biodegradację tego tworzywa. Po raz pierwszy zbadano i porównano toksyczność i fitotoksyczność produktów biodegradacji polietylenu i bioplastiku, obecnych w płynie pohodowlanym. Wykazano bezpieczeństwo produktów biodegradacji polietylenu i biotworzyw dla wybranych roślin jedno- i dwuliściennych (pszenica zwyczajna (Triticum aestivum L. i rzeżucha siewna Lepidium sativum). Stopień ich toksyczności nie przekraczał 10%. Jednak dla środowiska wodnego produkty biodegradacji polietylenu są niebezpieczne i wykazują toksyczność ostrą dla skorupiaków Daphnia magna (stopień toksyczności 51% dla polietylenu i 55% dla polietylenu z ramnolipidami w porównaniu z 7% dla biotworzyw). Takie rezultaty wskazują na szkodliwość dla środowiska wodnego nie tylko tworzyw sztucznych, ale także produktów ich biodegradacji. Wykazano, że w przeciwieństwie do polietylenu produkty biodegradacji biotworzyw (worki na odpady organiczne, produkowane ze skrobi, 7P0595) są bezpieczne zarówno dla roślin, jak i dla skorupiaków Daphnia magna. Spadek kąta zwilżania po 28 dniach hodowli obserwowany był we wszystkich układach, co oznacza, że folie polietylenu stały się bardziej hydrofilowe i podatne na biodegradację. Odnotowano także nieznaczny spadek masy folii. W celu weryfikacji skuteczności wyizolowanych bakterii, eksperymenty należy powtórzyć zdecydowanie wydłużając czas prowadzenia hodowli.
Źródło:
Prace Naukowe Instytutu Inżynierii Chemicznej Polskiej Akademii Nauk; 2022, 26; 73--91
1509-0760
Pojawia się w:
Prace Naukowe Instytutu Inżynierii Chemicznej Polskiej Akademii Nauk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The toxicity of rhamnolipids and Tween 80 with regard to white mustard (Sinapis alba) seeds and activated sludge microorganisms
Toksyczność ramnolipidów i Tweenu 80 w odniesieniu do nasion gorczycy (Sinapis alba) oraz mikroorganizmów osadu czynnego
Autorzy:
Szczepaniak, Z.
Staninska, J.
Sydow, M.
Piotrowska-Cyplik, A.
Cyplik, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/335652.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych
Tematy:
rhamnolipids
Tween 80
toxicity
phytotoxicity
TTC
ramnolipidy
toksyczność
fitotoksyczność
Opis:
Surfactants (surface active agents) have a wide spectrum of use in the industry, but also in agriculture. Moreover, there is a tendency to use both synthetic (e.g. Tween 80) and natural (e.g. rhamnolipids) surfactants in bioremediation of contaminated sites. In this case, a potential toxicity of surfactants towards different elements of the ecosystem should be considered. The aim of this study was to determine phytotoxicity in relation to Sinapis alba (white mustard) seeds and toxicity towards activated sludge microorganisms of rhamnolipids and Tween 80 at different concentrations. The results indicate a higher phytotoxicity of rhamnolipids compared with Tween 80. Surfactants used at the highest concentration, (600 mgּ l-1) exhibit-ed an inhibition of roots growth by 69% and 16% (compared with a control) for rhamnolipids and Tween 80 respectively. The results of toxicity towards activated sludge microorganisms confirm the negative impact of both surfactants especially in high concentrations. In the two highest concentrations no significant difference between synthetic surfactants and biosur-factants was observed. The results suggest that rhamnolipids could not be considered as more ‘eco-friendly’ surfactants compared with synthetic Tween 80.
Surfaktanty, czyli związki powierzchniowo czynne, charakteryzują się szerokim spektrum wykorzystania w wielu gałęziach przemysłu, ale również w rolnictwie oraz ochronie środowiska. W celu zwiększenia wydajności procesów remediacyjnych prowadzących do oczyszczania środowiska wykorzystuje się zarówno surfaktanty syntetyczne (np. Tween 80), jak i naturalne (np. ramnolipidy). Należy jednak zwrócić uwagę na potencjalną toksyczność wykorzystywanych surfaktantów wobec róż-nych elementów ekosystemu. Celem badań było określenie fitotoksyczności względem nasion gorczycy (Sinapis alba) oraz toksyczności wobec mikroorganizmów osadu czynnego ramnolipidów oraz Tweenu 80 używanych w różnych stężeniach. Wyniki wskazują na wyższą fitotoksyczność ramnolipidów w porównaniu z Tweenem 80 - w przypadku najwyższego zastosowanego stężenia, czyli 600 mg l-1, inhibicja korzeni w obecności ramnolipidów wynosi 69%, natomiast w obecności Tweenu - 16%. Uzyskane wyniki toksyczności względem mikroorganizmów osadu czynnego potwierdzają negatywny wpływ sur-faktantów nasilający się wraz ze wzrostem stężenia, przy czym w dwóch najwyższych stężeniach nie uwidoczniła się istotna różnica pomiędzy ramnolipdami a Tweenem 80.
Źródło:
Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering; 2015, 60, 2; 76-79
1642-686X
2719-423X
Pojawia się w:
Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rhamnolipid-enhanced elution of organic compounds from the creosote-contaminated soil
Elucja związków organicznych z gleby zanieczyszczonej kreozytem wspomagana ramnolipidami
Autorzy:
Szczepaniak, Z.
Sydow, M.
Staninska-Pięta, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/334619.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych
Tematy:
rhamnolipids
creosote
extraction
GC-MS
PAHs
ramnolipidy
kreozot
ekstrakcja
WWA
Opis:
Rhamnolipids are a group of biosurfactants produced by microorganisms, which are considered to be an eco-friendly enhancing agents in bioremediation of the soils. Here, using creosote-contaminated soil, we investigate the effectiveness of rhamnolipids aqueous solutions (at different concentrations) on removal of polar and non-polar contaminants from the soil matrix. The obtained results show that rhamnolipids at higher concentrations could be more effective as extraction agents compared to the organic solvent - dichloromethane. The highest overall concentration of creosote components (212.3 g mL-1) was detected in aqueous solution of rhamnolipids at concentration equal to 10 CMC. This was achieved mainly because of the high efficiency of this variant to elute both polar (e.g. phenols) and non-polar (e.g. PAHs) compounds. Therefore, aqueous solution of rhamnolipids at concentration of 10 CMC may be recommended for the remediation of areas contaminated by numerous structurally different (i.e. polar and non-polar) chemical compounds, as in the case of the studied creosote-polluted soil.
Ramnolipidy są grupą biosurfaktantów (związków powierzchniowo czynnych pochodzenia mikrobiologicznego), które coraz powszechniej badane są w kontekście ich użyteczności w bioremediacji środowiska. W powyższym artykule zbadano wpływ wodnych roztworów ramnolipidów (w różnych stężeniach) na wypłukiwanie polarnych oraz niepolarnych związków organicznych z gleby skażonej kreozotem. Otrzymane rezultaty wskazują, że wodne roztwory ramnolipidów w wysokich stężeniach mogą być bardziej efektywnym rozwiązaniem niż użycie rozpuszczalnika organicznego - dichlorometanu. Analiza GC-MS wskazała, że najwyższe całkowite stężenie składników kreozotu (212.3 g mL-1) odnotowano po wypłukiwaniu gleby wodnym roztworem ramnolipidów w stężeniu 10 CMC. Wynika to z faktu wysokiej wydajności ekstrakcji zarówno związków polarnych (np. fenoli), jak i niepolarnych (np. WWA) zaobserwowanej dla wspomnianego wariantu ekstrahenta. Wobec tego wodne roztwory ramnolipidów w stężeniu 10 CMC powinny być rozważane jako potencjalnie przydatne odczynniki używane w trakcie prowadzenia remediacji gleb skażonych różnorodnymi (pod względem struktury i polarności) związkami chemicznymi, podobnie jak w wypadku badanej gleby skażonej kreozotem.
Źródło:
Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering; 2016, 61, 1; 100-103
1642-686X
2719-423X
Pojawia się w:
Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Surface tension technique as a strategy to evaluate the adsorption of biosurfactants used in soil remediation
Autorzy:
Gusiatin, Z. M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/363290.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
adsorption
CMC
rhamnolipids
saponin
soil
surface tension
adsorpcja
gleba
saponina
napięcie powierzchniowe
Opis:
This study investigated the adsorption of two biosurfactants, non ionic saponin and anionic Reco 10 (a mixture of rhamnolipids). The experiments were performed with three different soils (sandy clay loam, clay loam, clay) and at two soil/biosurfactant ratios, m/V=1/10 and 1/40. Using a tensiometer, surface tension in aqueous biosurfactant solutions and their supernatants was measured and the critical micelle concentration (CMC) was determined. The amount of adsorbed biosurfactants was calculated based on the CMC values. Adsorption of both biosurfactants depended on soil type and m/V ratio. The highest saponin and Reco 10 adsorption was in the soil with the greatest content of clay and organic matter, the highest cation exchange capacity and a m/V of 1/40. Thus, clay soils may need a higher concentration of biosurfactants than sandy or loamy soils for effective pollutant removal.
Źródło:
Environmental Biotechnology; 2015, 11, 2; 27-33
1734-4964
Pojawia się w:
Environmental Biotechnology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cytometria przepływowa jako nowoczesne narzędzie stosowane w ocenie aktywności mikroorganizmów biodegradujących wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA) w procesie bioremediacji środowiska
Flow cytometry as a modern tool in evaluation the activity of microorganisms degrading polycyclic aromatic hydrocarbons (PAHs) in bioremediation process
Autorzy:
Szczepaniak, Z.
Staninska, J.
Piotrowska-Cyplik, A.
Juzwa, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366471.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Aparatury Badawczej i Dydaktycznej, COBRABiD
Tematy:
ramnolipidy
WWA
cytometria przepływowa
aktywność metaboliczna
rhamnolipids
PAH
flow cytometry
metabolic activity
Opis:
Zanieczyszczenie środowiska związkami organicznymi można zredukować m.in. poprzez metody bioremediacyjne z wykorzystaniem np. bioaugmentacji lub biosurfaktantów. Celem badań jest określenie aktywności metabolicznej konsorcjów mikrobiologicznych dodawanych na zasadzie bioaugmentacji oraz mikroorganizmów autochtonicznych w obecności wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (WWA) i biosurfaktantów (ramnolipidów) w środowisku glebowym. Aktywność metaboliczna została wyznaczona dzięki zastosowaniu cytometrii przepływowej. Uzyskane wyniki wskazują zarówno na konkurencję pomiędzy mikroorganizmami wprowadzonymi dodatkowo a mikroorganizmami autochtonicznymi już po trzech miesiącach trwania eksperymentu, jak również na zdominowanie układu przez dodatkowo wprowadzone mikroorganizmy po upływie sześciu miesięcy. Równocześnie wyniki nie wskazują na jakikolwiek wpływ dodanych ramnolipidów na wartość %Q2.
Environmental pollution by organic compounds can be reduced by the use of bioremediation methods e.g. bioaugmentation enhanced by the addition of biosurfactants. The aim of this study was to determine the metabolic activity of both microbial consortia added into system and autochthonous microorganisms in the presence of polycyclic aromatic hydrocarbons (PAHs) and biosurfactants (rhamnolipids) in the soil system. Metabolic activity was determined using flow cytometry. The results indicate both the competition between additional and autochthonous microorganisms after three months, as well as the dominance of additional microorganisms over native microorganisms after six months of start of the experiment. Moreover, the results do not indicate any effect of rhamnolipids on the value of %Q2.
Źródło:
Aparatura Badawcza i Dydaktyczna; 2015, 20, 2; 122-133
2392-1765
Pojawia się w:
Aparatura Badawcza i Dydaktyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies