Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "religia starożytna" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Orszak Dionizosa: Waza Townleya i jej poznańskie kopie
Autorzy:
Rosół, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2028238.pdf
Data publikacji:
2021-12-28
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
sztuka starożytna
starożytne wazy marmurowe
mitologia grecka
religia grecka
recepcja tradycji starożytnej
Ancient art
Ancient marble vases
Greek mythology
Greek religion
Reception of the Ancient tradition
Opis:
At the main entrance to the Adam Mickiewicz Park in Poznań, there are two identical stone vases with ancient motives. The author indicates that they are not merely neoclassical works from the beginning of the 20th century, but copies of the famous Townley Vase dating back to the Roman times. Then, he focuses on the retinue of Dionysus on the main frieze of the vase and discusses all ten figures occurring in it.
Źródło:
Collectanea Philologica; 2021, 24; 173-183
1733-0319
2353-0901
Pojawia się w:
Collectanea Philologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Plato’s Philosophical Definition of Catharsis
Platońska filozoficzna definicja katharsis
Autorzy:
Podbielski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954288.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Grecja starożytna
religia
filozofia
Platon
katharsis
katharmos
oczyszczenie
ancient Greece
religion
philosophy
Plato
purification
Opis:
Artykuł stanowi próbę weryfikacji trafności definicji formy κάqαρσις, jaką Platon daje w Sofiście (Soph. 226d 5-10 jako καqαρμός, 226e 5-6 utożsamiony z κάqαρσις), a którą streszcza autor Definicji Platońskich jako „oddzielenie tego, co gorsze, od tego, co lepsze” (Def. 415d 4). W tym celu dokonano przeglądu różnych typów oczyszczeń i różnych typów μιάσμα, znanych kulturze greckiej, a zaprezentowanych w publikacjach Louisa Mouliniera i Roberta Parkera. Oczyszczenie jest przywróceniem stanu czystości. Stan ten, określany przez Greków słowem καqαρμός, był rozumiany przez analogię do stanu czystości fizycznej. Czystość fizyczna, niezależnie od sposobu, w jaki została osiągnięta, jest dla Greków stanem bycia sobą, wolności od domieszek. Z tego względu jest pożądana jako stan dobry. W tym też sensie człowiek zdrowy jest człowiekiem czystym. Nazwa κάqαρσις stosuje się wszelako w języku greckim wyłącznie do oczyszczenia na sucho, bez użycia wody, oraz do uleczenia, w tym wypadku już w dowolny sposób. Natomiast nazwa καqαρμός jest używana jedynie na oznaczenie oczyszczeń rytualnych. Wydaje się, że cel wielu oczyszczeń rytualnych można ująć jako usunięcie piętna zła. Przez jakiś zły postępek lub przez kontakt ze złem, ze śmiercią, przez obrazę bogów pojawia się na konkretnym człowieku rodzaj niewidocznego brudu, μιάσμα. Brud ten stwarza barierę między owym człowiekiem a bóstwem lub społeczeństwem. Jego usunięcie, analogiczne do obmycia się z brudu, pozwala na powrót do społeczności i ponowienie czynności sakralnych. W kulturze greckiej istniały ponadto oczyszczenia rytualne o charakterze zbawczym. Dzięki nim miało być możliwe zbliżenie człowieka do bogów. W koncepcji Empedoklesa służą one oczyszczeniu dajmona, którym w istocie jesteśmy, ze wszystkiego, co ziemskie; mit orficki pozwala w nich widzieć oddzielenie boskiej cząstki w nas od tego, co śmiertelne. Nie wiadomo jednak, jak dokładnie rozumiano wiele rodzajów oczyszczenia zbawczego. Zapewne też nie zawsze było to jasne dla ludzi, którzy takie oczyszczenia praktykowali. Dokonywano także wielu oczyszczeń o zupełnie niejasnym przedmiocie i celu. Oczyszczenia rytualne można by przeto, zgodnie z intencją Platona, ująć jako rodzaj oddzielenia zła i dobra, podobnie jak przywrócenie czystości fizycznej i uleczenie, lecz należy zarazem pamiętać, że jest to już interpretacja nałożona na grecki uzus i związane z nim intencje. Interpretacja taka uznaje za mało istotne dwa fakty: to, że dla Greka słowa κάqαρσις i καqαρμός nie miały tego samego znaczenia, oraz to, że często nie był on w stanie w danym typie oczyszczenia wyraźnie wskazać dobrego z natury przedmiotu oczyszczenia i usuwanego zeń w jakiś sposób zła. Definicja Platona nie oddaje więc istotnego, choć być może dla nie-filozofów niejawnego sensu greckich słów κάqαρσις i καqαρμός. Platon raczej sens ten modyfikuje: przekształca w ścisły i filozoficzny termin coś, co dla Greków było tylko zbiorem niezbyt jasno zdefiniowanych słów i wiążących się z nimi podobnych, lecz zarazem licznych i w szczegółach odmiennych idei.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 3; 49-61
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O (przed)racjonalności w myśli starożytnej. Uwagi na marginesie pewnej książki
On (Pre)Rationality in Ancient Thought: Notes on the Margins of a Book
Autorzy:
Pacewicz, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31232832.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ancient Greek philosophy
rationalism
Greek religion
Orphism
Presocratics
starożytna filozofia grecka
racjonalizm
religia grecka
orfizm
presokratycy
Opis:
Artykuł stanowi obszerne, krytyczne omówienie książki Przedracjonalne źródła racjonalnej refleksji filozoficznej autorstwa Jadwigi Skrzypek-Faluszczak. Krytyka obejmuje kolejne części monografii — „Wstęp” oraz trzy rozdziały, a zakończona jest wskazaniem na rozmaite uchybienia formalne, jakie w tej monografii się pojawiają. Rozważania nie ograniczają się do aspektu krytycznego, lecz prezentują rozmaite ujęcia danych kwestii obecne w literaturze przedmiotu, a nie zostały ujęte przez autorkę monografii, a także propozycje własnych autorskich rozwiązań.
The article is an extensive critical discussion of the book Przedracjonalne źródła racjonalnej refleksji filozoficznej [Pre-rational Sources of Rational Philosophical Reflection] by Jadwiga Skrzypek-Faluszczak. The critique covers the following parts of the monograph — the introduction and three chapters — and concludes by pointing out the various formal deficiencies to be found in this monograph. The reflections are not limited to the critical aspect, but present various approaches to the given issues present in the literature on the subject, not included by the author of the monograph, as well as the proposals of own original solutions.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2023, 71, 3; 251-273
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Droga do Transcendencji w filozofii starożytnej. Doświadczenie mistyczne czy dialektyka?
Path to Treanscendence in Ancient Philosophy. Mystical Experience or dialectic?
Autorzy:
Gajda-Krynicka, Janina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048318.pdf
Data publikacji:
2016-07-04
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
filozofia starożytna
doświadczenie mistyczne
transcendencja
dialektyka
religia
kulty misteryjne
poznanie
Platon
Arystoteles
ancient philosophy
mystical experience
transcendenece
dialectic
religion
mystery cults
cognition
Plato
Aristotele
Opis:
Zadaniem tego artykułu jest określenie, czy jest możliwe odnalezienie w starożytnej filozofii takich form mistycznego doświadczenia, w których człowiek, prowadzony przez Boga, jest w stanie dostąpić wglądu w Jego istotę i kontemplować najwyższego Boga. Punktem wyjścia analiz jest definicja doświadczenia mistycznego sformułowana przez M. Gogacza, a następnie uzupełniana przez prace I. Andrzejuka. Definicja ta mówi o wiedzy zdobytej per raptum, jak to wyraża Tomasz z Akwinu. To z tej perspektywy są badane fenomeny, takie jak grecka religia, ryty misteryjne oraz pogańskie rozumienie boga/boskości/transcendencji. Analiza prowadzi do wniosku, że grecka filozoficzna wizja transcendencji nie stwarza miejsca na zaistnienie możliwości otrzymania wiedzy na temat Pierwszego Bytu w ramach mistycznego doświadczenia. Staje się to możliwe jedynie w filozofii chrześcijańskiej.
Źródło:
Filozofia Chrześcijańska; 2016, 13; 7-36
1734-4530
2450-0399
Pojawia się w:
Filozofia Chrześcijańska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Elementy religijne w strukturze romansu Heliodora Opowieść etiopska o Theagenesie i Chariklei
Religious elements in Heliodorus’ Aethopica
Autorzy:
Dworacki, Sylwester
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1333955.pdf
Data publikacji:
2020-12
Wydawca:
Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
Tematy:
religia starożytna
Heliodor
Opowieść etiopska
romans grecki
ancient religion
Heliodorus
Aethiopica
Greek romance
Opis:
Heliodorus’ work Aethiopica belongs to the ancient literary genre called romance or novel today. His romance has a very complicated structure into which skillfully are inserted religious elements. Their content embraces public and private religious behaviors such as: processions, sacrificial ceremonies, occasional prayer, summing gods, a vision of gods in a dream, and even necromancy. Apart from the hymn to Thetis, which looks like a religious piece occasionally used to worship this very goddess, all other religious elements are mainly personal summing gods and deities or the contact with them takes place in a dream. The density of religious elements takes place at the end of the romance finished with receiving priestly offices by the main characters. The very last religion element is author’s confession that he derives his lineage from the god Helios, just worshiped in Ethiopia.
Opowieść etiopska Heliodora, utwór z gatunku starożytnej powieści greckiej, zwanej też romansem, jest dziełem o szczególnie skomplikowanej strukturze, w którą bardzo umiejętnie zostały włączone elementy i wątki religijne. Do omówienia w artykule wybrałem ich 20 najbardziej charakterystycznych dla całego utworu. Dotyczą one zachowań religijnych zbiorowych oraz indywidualnych. Do pierwszych należą między innymi: procesje, składanie ofiar, religijne uroczystości pogrzebowe, a do drugich: okolicznościowe modlitwy, wezwania do bogów czy sny z ich udziałem, a nawet nekromancja. Poza hymnem ku czci Tetydy, mającym cechy pieśni powtarzanej w określonej sytuacji, wszystkie inne miejsca, omówione w artykule jako elementy religijne, mają cechy indywidualnego zwracania się do bogów albo kontaktu z nimi w sennych widzeniach. Zagęszczenie elementów religijnych następuje pod koniec romansu, zakończonym przyjęciem przez parę głównych bohaterów urzędów kapłańskich. Ostatnim elementem religijnym jest wyznanie autora, że jego rodowód wywodzi się od Heliosa, boga czczonego właśnie w Etiopii.
Źródło:
Język. Religia. Tożsamość; 2020, 1/2(21/22); 83-95
2083-8964
2544-1701
Pojawia się w:
Język. Religia. Tożsamość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies