Temat: relacyjność - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Il personalismo di Joseph Ratzinger/Benedetto XVI
The Personalism of Joseph Ratzinger/Benedict XVI
Personalizm Josepha Ratzingera/Benedykta XVI
Autorzy:: Panaro, Antonio
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2035028.pdf
Data publikacji:: 2020-02-28
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: personalizm
osoba
Bóg
wiara
relacyjność
personalism
person
God
faith
relationship
Opis:: Joseph Ratzinger w autobiografii zatytułowanej Moje życie pisze o swoim spotkaniu z personalizmem, który potem odnalazł jako jasno wyeksponowany u Marcina Bubera: „Stało się [spotkanie z personalizmem] dla mnie istotnym duchowym przeżyciem. Personalizm ten kojarzył mi się mimowolnie z myślą Augustyna, który w Wyznaniach wyszedł mi niejako naprzeciw z całą swoją ludzką namiętnością i głębią”. Od tamtego momentu cała teologia Ratzingera zaczęła emanować personalizmem. Jest on przekonany, że „Wiara chrześcijańska nie przedstawia jakiejś idei, lecz Osobę” (Wprowadzenie w chrześcijaństwo). Personalistyczne myślenie Josepha Ratzingera uwypukla się bardziej, gdy Ratzinger analizuje sakrament chrztu oraz treść wyznania wiary w Jednego a zarazem trójosobowego Boga. „U początku bycia chrześcijaninem nie ma decyzji etycznej czy jakiejś idei, ale natomiast spotkanie z wydarzeniem, z Osobą” (Deus Caritas est 1). Joseph Ratzinger/Benedykt XVI podkreśla znaczenie osoby w całej swojej teologii. Przedstawia on jednak personalizm w najczystszej postaci, szczególnie kiedy bada koncepcję osoby pod kątem trynitologicznym i chrystologicznym.
Joseph Ratzinger, in his autobiography entitled My Life, writes about his encounter with personalism, later found explained by Martin Buber, as: “A spiritual experience that left an essential mark, even if I spontaneously associated such personalism with the thought of St. Augustin, who in his Confessions had struck me with the power of all his human passion and depth.” From that moment on, all his theology emanates with personalism. He is convinced that “Christian faith does not relate to an idea but to a Person” (Intruduction to Christianity). The personalistic thinking of Joseph Ratzinger becomes evident when he describes the essence of the Sacrament of Baptism as well as the contents of the profession of faith in One and – at the same time – Three-personed God. “Being Christian is not the result of an ethical choice or a lofty idea, but the encounter with an event, a person” (Deus Caritas est, 1). Joseph Ratzinger-Benedict XVI underlines the significance of person in all his theology by focusing on the concept of person in Trinitology and Christology, in which he develops a personalism in the purest form.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 2; 5-14
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: How might we apply the trinitarian notion of ‘Person’ to mere humans?
Jak trynitarne pojęcie „osoby” można zastosować do zwykłych ludzi?
Autorzy:: Patterson, Colin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31343201.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: osoba
natura
osobowość
relacyjność
pojedynczość
semblant
person
nature
self
relationality
singularity
Opis:: The theological concept of ‘person’ and its complementary notion of ‘nature’ were developed through early church teaching on the Holy Trinity and the Incarnation. Persons in this case referred solely to the Father, Son and Holy Spirit while ‘nature’ expressed the unity of the Godhead and encompassed those attributes which were shared by the divine Persons. The later history of this theologically derived notion of ‘person’ took a different turn, moving away from the early complementarity of nature and person in order to embrace the notion of human person for which complementarity seemed ill fitting. In this new conception, ‘person’ was subsumed under the category of ‘nature’. A human person came to refer to the full human reality, body and soul, while a more general notion, aimed at accommodating both divine and human personhood, as famously expressed by Boethius, thought of a person as an individual substance of a rational nature. One might ask, however, whether it is possible and fruitful to develop the initial, complementary concept of ‘person’ in a different direction, that is, so that it covers not only divine Persons but also mere humans. Does it give a coherence to the area of theological anthropology beyond that afforded by the classical, nature-based concept of ‘person’? Here I attempt to set out a conceptual framework for the application to humans of the concept of ‘person’ as it was developed with the theological controversies of the early Church – or at least according to one reading of that process. I first take note of the features of the theological notion of personhood and test whether human persons might be understood in the same or similar terms, taking into account the difference between divine and creaturely existence. I then draw comparisons with the traditional concept of ‘person’ as it has been applied to human beings to show that the former version is to be preferred. I conclude with comments which draw out some of the implications of this theological notion of person.
Refleksje teologiczne oraz rozróżnienia podjęte przez sobory w pierwszych siedmiu wiekach historii Kościoła doprowadziły do powstania niezwykłego i oryginalnego pojęcia „Osoby”, które znajduje się w samym centrum chrześcijańskiego wyznania wiary. Wierzymy w jednego Boga w trzech Osobach oraz w Syna Bożego, drugą Osobę Trójcy Świętej, który łączy w sobie naturę boską i ludzką. Taka koncepcja osoby zastosowana do Boga nie przyczyniła się do równie głębokiej refleksji nad osobowością istot ludzkich innych niż Chrystus, czyli zwykłych ludzi. Co jednak stałoby się, gdybyśmy podążyli tym tropem myślowym? Niniejszy artykuł bada tę możliwość, podkreślając trzy cechy teologicznego rozumienia Osób Boskich: Osoby Boskie nie mogą być pojmowane w kategoriach pozytywnych; Osoby Boskie są całkowicie pojedyncze; oraz Osoby Boskie posiadają rzeczywistość tylko w relacji do siebie nawzajem. Chociaż na pierwszy rzut oka taki zabieg myślowy nie wygląda obiecująco, to jednak głębsza analiza sugeruje, że jest inaczej. Na tej podstawie artykuł bada niektóre z implikacji takiego rozumowania, wprowadzając przy tym pojęcie „semblantu” jako koniecznego pośrednika między pojęciem „osoby” a pojęciem „natury ludzkiej”.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 11; 197-219
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Urządzenie peryferyjne - o funkcjonowaniu kultury na peryferiach
Peripheral device: the functioning of culture on the peripheries
Autorzy:: Gądecki, Jacek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1856838.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Narodowe Centrum Kultury
Tematy:: poszerzone pole kultury
peryferie
relacyjność
extended field of culture
periphery
relationality
Źródło:: Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2019, 107, 4; 182-187
1230-4808
Pojawia się w:: Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Praca ze skazanymi z perspektywy modelu społeczno-przestrzennego
Work with the convicted from the perspective of the social-spacial model
Autorzy:: Fidelus, Anna Halina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1374091.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: resocjalizacja inkluzyjna
model społeczno-przestrzenny
relacyjność
socio-spatial model
relation
social readaptation
Opis:: Social rehabilitation of former prisoners has been set in the spotlight of both scientists, practitioners and a significant part of the population. The approach that dominates in contemporary theoretical reflection and methodological contexts concerning rehabilitation work is the indeterministic approach, remaining mostly in the mainstream of cognitive and interactionist vision of man and society. Modern activity connected with rehabilitation is inspired by sociology, pedagogy of culture, psychology and pedagogy of creativity, cognitive psychology, personalistic pedagogy, heuristics, phenomenological approaches which derive from that field. This article attempts to use the socio-spatial model in the inclusive rehabilitation process. Practical remarks resulting from the presented reflections were interpreted in relation to former prisoners. This results from the experience of the author of the text, who is leading a research in the group of convicted persons. However, the issues analyzed in the study can be used in the practice of inclusive rehabilitation towards all people needing assistance and support in a particular social space.
Resocjalizacja osób mających za sobą doświadczenie kary pozbawienia wolności to kwestia od lat pozostająca w centrum zainteresowania zarówno naukowców, praktyków, jak i znaczącej części społeczeństwa. We współczesnej teoretycznej refleksji i metodycznych kontekstach pracy resocjalizacyjnej dominuje podejście indeterministyczne, pozostające głównie w nurcie kognitywnej i interakcjonistycznej wizji człowieka i społeczeństwa. Szczególnie wywodzące się z tej przestrzeni socjologia, pedagogika kultury, psychologia i pedagogika twórczości, psychologia poznawcza, pedagogika personalistyczna, heurystyka, podejście fenomenologiczne – inspirują współczesną działalność resocjalizacyjną. W niniejszym artykule podjęto próbę wykorzystania modelu społeczno-przestrzennego w procesie resocjalizacji inkluzyjnej. Praktyczne uwagi wynikające z zaprezentowanych refleksji zostały zinterpretowane w odniesieniu do osób mających za sobą pobyt w izolacji więziennej. Wynika to z doświadczeń autorki tekstu prowadzącej badania w grupie osób skazanych. Niewątpliwie jednak analizowane w opracowaniu kwestie w całej rozciągłości mogą być wykorzystywane w praktyce resocjalizacji inkluzyjnej, w odniesieniu do wszystkich osób wymagających pomocy i wsparcia w określonej przestrzeni społecznej.
Źródło:: Forum Pedagogiczne; 2017, 7, 1; 37-48
2083-6325
Pojawia się w:: Forum Pedagogiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Relacyjny aspekt wychowania w ujęciu Norberta Eliasa
Autorzy:: Kowalski, Mirosław
Albański, Łukasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/36415682.pdf
Data publikacji:: 2022-12-20
Wydawca:: Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:: socjologia wychowania
Norbert Elias
relacyjność
więzi społeczne
relacje i układy społeczne
rodzina
Opis:: Celem artykułu jest przedstawienie możliwości z wykorzystania koncepcji Norberta Eliasa do analizy procesu wychowania w ujęciu relacyjnym. W pierwszej części artykułu zostały przybliżone podstawowe założenia teoretyczne koncepcji Eliasa. W drugiej części artykułu skupiono się na omówieniu socjologiczny aspektów wychowania w rodzinie wynikających z ujęcia relacyjnego.
Źródło:: Studia z Teorii Wychowania; 2022, XIII(4 (41)); 81-91
2083-0998
2719-4078
Pojawia się w:: Studia z Teorii Wychowania
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Types of interactivity versus performativity
Rodzaje interaktywności a performatywność
Autorzy:: Myoo, Sidey
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2041835.pdf
Data publikacji:: 2021-11-25
Wydawca:: Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:: interactive art
performativity
dialogue
relationality
aesthetic negotiation
sztuka interaktywna
performatywność
dialog
relacyjność
negocjacja
Opis:: The aim of this paper is to show a trend in contemporary art which comes from the development of interactivity, including performativity which is related to it. Interactivity is approached in a methodological manner with a variety of features inherent in the artwork. Therefore, we talk about interactive structure. However, performativity is interpreted as a quality feature related to the progress of the aesthetic experience, e.g. due to the deciphering of the content in the work of art. The two abovementioned processes reveal the subject/object nature of the interaction between viewers and the object of art, which contributes to establishing a dialogical relation and the possibility to start a negotiation process between the recipient and the work of art. This form of dialogue is developed by the specific nature of the interactive structure which has been earlier prepared in the creative process to express the content intended by the artist. This dialogue may be intimate, but it may also refer to highly controversial political or social issues, or include a broadly understood cultural dimension, though such a debate shall always preserve cognitive values.
Celem artykułu jest pokazanie jednego z trendów w sztuce współczesnej wynikającego z rozwoju interaktywności, z uwzględnieniem idącej za tym performatywności. Interaktywność potraktowana jest tu metodologicznie, jako różnorodnie chrakteryzująca dzieła sztuki, przez co mówimy o strukturze interaktywnej, a performatywność traktowana jest jakościowo, jako dotycząca przebiegu doświadczenia estetycznego, np. ze względu na rozpoznanie treści zawartych w danym dziele sztuki. Te dwa wskazane procesy mają pokazać na czym polega podmiotowo-przedmiotowy charakter interakcji z dziełem sztuki, co stwarza sytuację dialogu i możliwość podjęcia wzajemnej negocjacji odbiorcy i dzieła. Dialog ten kształtowany jest specyfiką interaktywnej struktury, przygotowanej w procesie twórczym do ekspresji zamierzonych przez artystkę/artystę treści. Może mieć on osobisty wymiar, ale może również dotyczyć np. gorących spraw politycznych lub społecznych oraz może wiązać się z szeroko rozumianą kulturą, przy czym zawsze dialog ten będzie zachowywał walor poznawczy.
Źródło:: Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2021, 23; 75-88
1641-9278
Pojawia się w:: Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: W stronę socjologii pary: propozycja paradygmatu teoretyczno-badawczego
Towards a Sociology of Intimate Couples: A Theoretical Model and Research Paradigm
Autorzy:: Schmidt, Filip
Mizielińska, Joanna
Stasińska, Agata
Olcoń-Kubicka, Marta
Żadkowska, Magdalena
Jasińska, Joanna
Halawa, Mateusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/427897.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: para
rodzina
intymność
teoria praktyk
relacyjność
intimate relationships
family
intimacy
practice theory
relationality
Opis:: Przedmiotem artykułu jest program teoretyczno-badawczy ujmujący parę intymną jako formę praktykowania bliskości, miłości i troski, zakorzenionych w praktykach życia codziennego. W ramach tego programu proponujemy analizę o charakterze: relacyjnym, nienormatywnym, intersekcjonalnym oraz procesualnym. Najpierw wyjaśniamy, dlaczego kategoria pary intymnej jest użyteczna, uzupełniając, a także zastępując takie kategorie, jak rodzina, jednostka i gospodarstwo domowe. Druga część tekstu jest poświęcona korzyściom, które wnoszą do badań par intymnych teorie praktyk społecznych, z ich naciskiem na wiedzę milczącą i habitualną, cielesność i emocjonalność, materialność oraz symbolikę i kontekst działań. Proponowany program teoretyczno-badawczy stanowi syntezę kilku nurtów teoretycznych i został przepracowany w toku szeregu zrealizowanych w Polsce projektów badawczych.
The article, which opens the thematic section on the sociology of intimate couples, offers a theoretical and research program for the studies of intimate life. Its core is the conceptualization of intimate relations as different forms of closeness, love and care embedded in everyday practices. An intimate couple is presented in a relational, not normative, intersectional and processual approach. The article consists of two parts. The ﬁrst explains why the category of intimate couple is useful in partially replacing and partially complementing such categories as family, individual, and household. The second part focuses on beneﬁts the theory of social practice brings to the research on intimate couples, with the emphasis on silent and habitual knowledge, carnality and emotionality, materiality, symbolism and the context of practices. The presented theoretical and research program that synthesizes the trends from several sociological areas, both practical and theoretical, has been elaborated on the basis of a number of research projects undertaken in Poland.
Źródło:: Studia Socjologiczne; 2018, 3(230); 11-39
0039-3371
Pojawia się w:: Studia Socjologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Die personalistische Grundlage der kirchlichen Lehrverkündigung bezüglich der Personen mit lebensverkürzenden Erkrankungen
Personalistyczne podstawy nauczania Kościoła na temat osób z wadami letalnymi
The Personalistic Basis of the Teaching of the Magisterium Regarding Persons With Pathologies „Incompatible With Life”
Autorzy:: Kuciński, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1706435.pdf
Data publikacji:: 2021-07-12
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: wady letalne
aborcja
osoba
bioetyka
relacyjność
“incompatible with life”
abortion
person
bioethics
relationality
Opis:: Fala protestów po orzeczeniu polskiego Trybunału Konstytucyjnego z 22 października 2020 r. w sprawie niezgodności z konstytucją przesłanki o ciężkim i nieodwracalnym uszkodzeniu płodu jako wskazania do aborcji może być postrzegana jako wyzwanie dla Kościoła katolickiego do sprecyzowania swojego nauczania przyjaznego życiu w odniesieniu do ochrony najsłabszych oraz do podjęcia na nowo tego nauczania. Jedną z pomocy ku temu jest list Kongregacji Nauki Wiary Samaritanus bonus z 14 lipca 2020 r. Niniejszy artykuł odnosi się do wspomnianego nauczania doktrynalnego w celu syntezy i uzasadnienia reprezentowanego w nim stanowiska moralnego na temat aborcji, zwłaszcza w przypadku wad letalnych. Jego zasadą przewodnią jest personalistyczne spojrzenie na człowieka, zgodnie z którym osoba powinna znajdować się w centrum wszystkich decyzji etycznych. Z analizy poszczególnych aspektów postawionego problemu wyłaniają się pewne imperatywy etyczne, które są umieszczone we wnioskach końcowych. Die Protestwelle nach dem Urteil des polnischen Verfassungsgerichts vom 22.10.2020 über die Verfassungswidrigkeit der embryopathischen Abtreibungsindikation kann für die katholische Kirche als Herausforderung betrachtet werden, ihre lebensbejahende Lehre im Hinblick auf den Schutz der Schwächsten zu verdeutlichen und neu zur Sprache zu bringen. Eine Stütze dafür bildet das Schreiben der Glaubenskongregation Samaritanus bonus vom 14.07.2020. Der vorliegende Artikel greift die besagte Lehrverkündigung auf, um die dort vertretene moralische Auffassung bzgl. der Abtreibung, insbesondere im Fall von lebensverkürzenden Krankheiten, zu synthetisieren und zu begründen. Leitend dafür ist die personalistische Sicht des Menschen, nach der die Person im Zentrum aller ethischen Entscheidung stehen soll. Aus der Betrachtung der einzelnen Aspekte der aufgeworfenen Frage ergeben sich bestimmte ethische Imperative, die in den Schlussfolgerungen betrachtet werden.
The wave of protests following the decision of the Polish Constitutional Court of October 22, 2020 about the unconstitutionality of the embryopathic indication for abortion can be seen as a challenge for the Catholic Church to clarify its pro-life doctrine with regard to the protection of the weakest and to raise it anew. A support for this is the letter of the Congregation for the Doctrine of the Faith Samaritanus bonus of July 14, 2020. The present article takes up the said doctrinal teaching in order to synthesize and justify the moral view represented in this teaching relating to abortion, especially in the case of pathologies “incompatible with life”. The guiding principle is the personalistic view of human being, according to which the person should be at the center of all ethical decisions. From the consideration of the individual aspects of the question raised, certain ethical imperatives follow, which are considered in the conclusions.
Die Protestwelle nach dem Urteil des polnischen Verfassungsgerichts vom 22.10.2020 über die Verfassungswidrigkeit der embryopathischen Abtreibungsindikation kann für die katholische Kirche als Herausforderung betrachtet werden, ihre lebensbejahende Lehre im Hinblick auf den Schutz der Schwächsten zu verdeutlichen und neu zur Sprache zu bringen. Eine Stütze dafür bildet das Schreiben der Glaubenskongregation Samaritanus bonus vom 14.07.2020. Der vorliegende Artikel greift die besagte Lehrverkündigung auf, um die dort vertretene moralische Auffassung bzgl. der Abtreibung, insbesondere im Fall von lebensverkürzenden Krankheiten, zu synthetisieren und zu begründen. Leitend dafür ist die personalistische Sicht des Menschen, nach der die Person im Zentrum aller ethischen Entscheidung stehen soll. Aus der Betrachtung der einzelnen Aspekte der aufgeworfenen Frage ergeben sich bestimmte ethische Imperative, die in den Schlussfolgerungen betrachtet werden.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 3; 57-71
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Widzialność w zawieszeniu. Wystawa dla wizualnie uprzywilejowanych – analiza Niewidzialnej Wystawy
Visibility suspended. An exhibition for the visually privileged: An analysis of the Invisible Exhibition
Autorzy:: Bogunia-Borowska, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2045947.pdf
Data publikacji:: 2021-09-30
Wydawca:: Narodowe Centrum Kultury
Tematy:: wizualność
kultura multisensoryczna
codzienność
muzealnictwo
relacyjność
visuality
multisensory culture
everyday life
museology
relationality
Opis:: The contemporary model of culture is founded on two principal shifts: the pictorial one and that towards everyday life. The former has brought the development of visual culture and visual sociology in science, while the latter an interest in the life of regular people and the return to sociology of everyday life. The model of culture based on the visual and the visible apotheosises sight as a dominant sense in the building of social interactions. It naturally privileges those who can freely participate in cultural life. However, it excludes and, to a certain extent, limits the activities and the cultural participation of people with visual impairments. The aim of this article is to present the case of the Invisible Exhibition where people with regular vision are included in multisensory culture based on the tactile, auditory, and olfactory perception. The exhibition allows the privileged participants of visual culture to learn about multisensory culture built on other cognitive foundations. The Invisible Exhibition also allows people with visual impairments to join the dominant model of culture by expanding beyond their own boundaries and actions based on other principles. The case of the Invisible Exhibition is analysed with regards to the concept of history and counter-history, i.e. the narratives of the privileged and underprivileged in the cultural system by Ewa Domańska, as well as own research conducted as part of social work courses at the Institute of Sociology of the Jagiellonian University in Kraków.
Źródło:: Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2021, 115, 3; 181-194
1230-4808
Pojawia się w:: Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Towards a Radically Relational Post-Grotowskian Performance Paradigm
Ku radykalnie relacyjnemu paradygmatowi performatywności
Autorzy:: Magnat, Virginie
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/26731710.pdf
Data publikacji:: 2023-12-16
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: Jerzy Grotowski
Rena Mirecka
indygenne epistemologie
nieantropocentryczna performatywność
relacyjność
Indigenous epistemologies
non-anthropocentric performance
relationality
Opis:: Jerzy Grotowski chose to name his College de France lecture series La „lignee organique” au theatre et dans le rituel (The „Organic Lineage” in Theatre and Ritual), and the author, who attended and documented these final public talks, contends in this article that organicity constitutes a through-line connecting Grotowski’s theatrical and post-theatrical research. The author draws from these talks, as well as from her Grotowski-based training, including her work with Rena Mirecka, and her research collaborations with Indigenous artists and scholars from Turtle Island (North America), including Floyd Favel, who worked with both Grotowski and Mirecka. The author points out that in diverse traditional cultural practices whose role it is to enhance, restore, and sustain balance between human and non-human forms of life, organicity is understood as a living force endowing performative processes with energy, power, and efficacy. The post-Grotowskian performance paradigm envisioned by the author hinges upon a non-anthropocentric perspective informed by the ecological and spiritual dimensions of relationality articulated by several generations of Indigenous scholars. She contends that such a paradigm shift, which challenges artistic practices glorifying human creative agency, can provide a viable alternative to the dominance of (Eurocentric) new materialist/posthumanist theories of non-human agency.
Jerzy Grotowski zatytułował swój cykl wykładów w College de France La „lignée organique" au théâtre et dans le rituel („Linia organiczna” teatrze i rytuale). Autorka, która dokumentowała te ostatnie publiczne wystąpienia, stawia tezę, że organiczność stanowi linię łączącą teatralne i postteatralne badania Grotowskiego. Odwołuje się do tych wykładów i do własnego treningu opartego na praktykach Grotowskiego, w tym do pracy z Reną Mirecką, a także do współpracy badawczej z rdzennymi artystami i badaczami z Turtle Island (Ameryka Północna), między innymi z Floydem Favelem, który praktykował z Grotowskim i z Mirecką. Autorka wskazuje, że w różnorodnych tradycyjnych praktykach kulturowych, których rolą jest wzmacnianie, przywracanie i podtrzymywanie równowagi między ludzkimi i nie-ludzkimi formami życia, organiczność jest rozumiana jako żywa siła nadająca procesom performatywnym energię, moc i skuteczność. Post-Grotowski paradygmat performatywności zaproponowany przez autorkę opiera się na nieantropocentrycznej perspektywie inspirowanej ekologicznym i duchowym wymiarem relacyjności podkreślanym przez kilka pokoleń rdzennych badaczy. Autorka twierdzi, że taka zmiana paradygmatu, która rzuca wyzwanie praktykom artystycznym gloryfikującym ludzką kreatywność, może stanowić realną alternatywę dla dominacji (eurocentrycznych) nowomaterialistycznych i posthumanistycznych teorii nie-ludzkiej sprawczości.
Źródło:: Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 4; 11-31
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:: Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Proces legitymizacji Trybunału Konstytucyjnego: podejście relacyjne
The legitimization of the Constitutional Tribunal: a relational approach
Autorzy:: Dębska, Hanna
Warczok, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1037648.pdf
Data publikacji:: 2020-06-30
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Constitutional Tribunal
judges
legitimization
multiple correspondence analysis
relationality
Trybunał Konstytucyjny
sędziowie
legitymizacja
wieloraka analiza korespondencji
relacyjność
Opis:: Celem artykułu jest ukazanie procesu legitymizacji Trybunału Konstytucyjnego. Perspektywa relacyjna, którą proponujemy, jest odmienna od prawniczej, dominującej w rozważaniach na ten temat. Traktujemy Trybunał jako rodzaj przestrzeni, usytuowany na przecięciu kilku światów społecznych (prawo, nauka, polityka, administracja), które na niego oddziałują. Badanie przeprowadziliśmy, analizując biografie wszystkich sędziów wybranych w latach 1985–2018. Sędziowie zostali potraktowani jako posiadacze znaczących społecznie zasobów – kapitałów (tytuł naukowy, zawód prawniczy, funkcja w administracji rządowej, mandat poselski itp.). Wykorzystując wieloraką analizę korespondencji, odtworzyliśmy przestrzeń Trybunału. Tym samym uchwyciliśmy nie tylko złożoność i wielowymiarowość legitymizacji polskiego sądu konstytucyjnego, lecz także zmiany tego procesu w czasie.
The aim of this article is to demonstrate the process of the legitimization of the Polish Constitutional Tribunal. In contrast to the dominant legal perspective, we consider the Tribunal relationally, as a kind of social space, located at the intersection of several social worlds that influence it (law, science, politics, and administration). The study concerns the biographies of all the judges elected from 1985 to 2018. Judges are treated as holders of various types of resources-capital (academic title, legal profession, government function, parliamentary mandate, etc.). The study, conducted by means of multiple correspondence analysis, allowed us to reconstruct the Constitutional Tribunal’s space. As a consequence, we have revealed not only the complexity and multidimensionality of the legitimacy of the Polish Constitutional Tribunal, but also captured its dynamic.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2020, 82, 2; 247-264
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Posthumanistyczny zwrot w interdyscyplinarnym polu badawczym Childhood Studies – odpowiedź na problemy środowiskowe epoki współczesnej
The Posthumanist Turn in the Interdisciplinary Research Field of Childhood Studies – Response to the Environmental Problems of Modern Times
Autorzy:: Kowalik-Olubińska, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28409229.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Dolnośląski DSW. Wydawnictwo Naukowe DSW
Tematy:: Childhood Studies
posthumanism
community
relationality
becoming/becoming-with
posthumanizm
wspólnotowość
relacyjność
stawanie się/stawanie się-z
Opis:: Celem artykułu uczyniła autorka omówienie dokonującego się w polu badawczym Childhood Studies zwrotu w stronę posthumanizmu, stanowiącego odpowiedź jego twórców na problemy środowiskowe epoki współczesnej. Przenikanie myśli posthumanistycznej do pola badawczego Childhood Studies zaowocowało zwrotem w stronę ontologii relacyjnej, w świetle której dzieciństwo zostało uznane za fenomen ściśle powiązany z naturą, dziecko zaś – za istotę relacyjną, egzystującą we wspólnotach powiązanych ze sobą bytów ludzkich i pozaludzkich. Czerpanie z myśli posthumanistycznej przyczyniło się także do uznania potrzeby odwoływania się w kontekście edukacyjnym do idei wspólnotowości, relacyjności i stawania się/stawania się-z. Spowodowało to zwrot w stronę podejść pedagogicznych pozwalających dzieciom na uczenie się i stawanie wspólnie ze światem, na nawiązywanie pogłębionych relacji z ludźmi i z bytami pozaludzkimi. Zdaniem autorki wzmacnianie dyspozycji dzieci w tym właśnie zakresie umożliwi im zgodne współistnienie ze wszystkimi bytami i prosperowanie we wspólnych światach, co zwiększy szanse nas wszystkich na pomyślne radzenie sobie ze środowiskowymi zagrożeniami epoki współczesnej.
The purpose of the article was to discuss the shift towards post-humanism taking place in the Childhood Studies research field, which is seen by its creators as the answer to the environmental problems of modern times. The penetration of posthumanist thought into the Childhood Studies field has resulted in a turn towards a relational ontology. Childhood has been recognised as a phenomenon closely linked to nature, and the child as a relational being, existing in communities of interrelated human and non-human entities. Drawing on posthumanist thinking has also helped to recognise the need to refer to ideas of community, relationality, and becoming/becoming-with in educational contexts. This resulted in the transition to pedagogical approaches that enable children to learn and stand together with the world, while also building in-depth relationships with both human and non-human entities. According to the author, strengthening children’s disposition in this respect will enable them to coexist with all entities and Prosper in common worlds. This will increase the chances of all of us to successfully dealing with the environmental threats of modern times.
Źródło:: Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja; 2023, 25, 2(94); 9-26
1505-8808
2450-3428
Pojawia się w:: Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Relacja intymna jako przestrzeń kształtowania poczucia podmiotowości kobiet
An Intimate Relationship as a Space for Shaping Women’s Sense of Subjectivity
Autorzy:: Czerska-Szczepaniak, Elżbieta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2131571.pdf
Data publikacji:: 2022-07-07
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: poczucie podmiotowości
świadomość własnego „Ja”
wolność
relacyjność
badania biograficzne
sense of subjectivity
self-awareness
freedom
relationality
biographical research
Opis:: Tematem artykułu są wybrane aspekty poczucia podmiotowości kobiet objętych wsparciem instytucji pomocy społecznej, kształtujące się w relacji partnerskiej. Przedstawiono teoretyczne inspiracje, które posłużyły do poszukiwania tropów badanego zagadnienia w autobiograficznych narracjach kobiet. Wyłoniono kategorie: świadomość własnego „Ja”, wolność, relacyjność jako wybrane predykaty składające się na badane zagadnienie. Analizując wywiady, przedstawiono relacje partnerskie, które wzmacniały kobiety, oraz takie, które przyczyniały się do zatracenia poczucia podmiotowości przez narratorki. Zasygnalizowano również rolę znaczących Innych w procesie kształtowania poczucia podmiotowości kobiet: osób bliskich, partnerów oraz profesjonalistów z obszaru pomocy społecznej.
The article addresses selected aspects of the sense of subjectivity of women supported by social work institutions. The paper presents theoretical inspirations that were used to find traces of the examined issue in autobiographical narratives of women. The following categories were identified: self-awareness, freedom, and relationality, as selected predicates making up the examined issue. The analysis of the interviews discusses partner relationships that strengthened women as well as those that contributed to a loss of the sense of subjectivity by the narrators. The role of significant Others in the process of shaping women’s sense of subjectivity was also pointed out: relatives, partners, and professionals in the field of social assistance.
Źródło:: Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne; 2022, 14, 1; 149-165
2450-4491
Pojawia się w:: Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Listening to Radio Silence in Virtual University. Teaching and Learning
Słuchanie ciszy radiowej w uniwersytecie wirtualnym. Nauczanie i uczenie się
Autorzy:: Kurz, Katharina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2143785.pdf
Data publikacji:: 2022-07-11
Wydawca:: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:: nauczanie i uczenie się
relacyjność
pedagogika demokratyczna
uniwersytet
COVID-19
etnografia
teaching and learning
relationality
democratic pedagogy
university
ethnography
Opis:: Drawing on my ethnographic research in Ireland, this paper shows how the Covid-19 pandemic changed the context for relational university teaching and learning. My empirical findings illustrate how virtual teaching environments transform classroom silence into “radio silence.” I introduce three case studies that give insight into how the online context provides a new context for communication, which impacts the success of relational pedagogical practices (Lave & Wenger, 1991; Schultz, 2003; Waghid, 2019). Applying Katherine Schultz’s (2003) concept of “listening to teach,” this paper discusses how the digital classroom can further alienate already marginalized student groups. I aim to illustrate the importance of recognizing the redistribution of power online that transgresses the imagination of traditional forms of education.
Opierając się na moich badaniach etnograficznych w Irlandii, niniejszy artykuł pokazuje jak pandemia Covid-19 zmieniła kontekst relacyjnego nauczania uniwersyteckiego i uczenia się. Moje ustalenia empiryczne ilustrują, jak wirtualne środowiska nauczania przekształcają ciszę w klasie w “ciszę radiową”. Przedstawiam trzy studia przypadków, które dają wgląd w to, jak kontekst internetowy zapewnia nowy sposób komunikowania się, co wpływa na sukces relacyjnych praktyk pedagogicznych (Lave & Wenger, 1991; Schultz, 2003; Waghid, 2019). Stosując koncepcję Katherine Schultz (2003) „słuchania, aby uczyć”, ten artykuł omawia, w jaki sposób klasa cyfrowa może dalej izolować już zmarginalizowane grupy studentów. Staram się zilustrować znaczenie rozpoznania redystrybucji władzy w sieci, która przekracza wyobrażenia o tradycyjnych formach edukacji.
Źródło:: Forum Oświatowe; 2022, 34, 1(67); 55-67
0867-0323
2450-3452
Pojawia się w:: Forum Oświatowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Christian Understanding of the Human Person in the Perspective of African Cultures
Chrześcijańskie rozumienie osoby ludzkiej z perspektywy afrykańskiej
Autorzy:: Konye, Michael Nnamdi
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2108739.pdf
Data publikacji:: 2022-08-24
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: antropologia chrześcijańska
kultura Igbo
Nri mit
relacyjność
Joseph Ratzinger
Richard Niebuhr
John Mbiti
Christian anthropology
Igbo culture
Nri myth
relationality
Opis:: The article attempts to present a few perspectives from African cultures on the Christian understanding of man. The central thesis argued for is that the interpenetration of the universalizing Christian culture and the particularizing cultures of indigenous peoples need not always breed tensions of values. As always, there are common entry points for harmonization which facilitates evangelization in view of those salvific fruits which `grace' always offers to `nature'. It can thus be clear from the above that my overall aim in this article is to show how the African cultural perspectives on the being of man shapes the reception of the Christian gospel about the human person as redeemed by Christ. To be sure, the key questions to which this article responds present themselves as follows: In what light does the Christian understanding of human person appeal to the African? In other words, what is the African perspective of the being of man and how does it influence the African's understanding of the Christian gospel of the redeemed humanity? Structurally, the article consists of three sections: First I shall present several entry points to the understanding of the human person, besides the chosen two perspectives — Christian and African — which we wish to harmonize. Next, I shall highlight the key principles which inform Christian anthropology on the one hand; as well as a few cultural generalities which are descriptive of a typical African anthropology. Finally, I try to present selected `anthropological' elements which highlight comparisons and divergences between Christianity and African cultures.
Artykuł dąży do przedstawienia chrześcijańskiego rozumienia człowieka z kilku perspektyw kultury afrykańskiej. Główną tezą argumentacji jest to, że wzajemne przenikanie się uniwersalnej kultury afrykańskiej i partykularnych kultur lokalnych nie musi prowadzić do konfliktu wartości. Jak zawsze istnieją wspólne punkty wyjścia, ułatwiające ewangelizację w perspektywie zbawczych owoców, które łaska zawsze oferuje naturze. W świetle powyższego, głównym celem artykułu jest pokazanie, jak afrykańska perspektywa kulturowa, dotycząca rozumienia człowieka, kształtuje recepcję Ewangelii o człowieku zbawionym przez Chrystusa. Główne pytania badawcze stawiane w artykule brzmią następująco: w jakim świetle chrześcijańskie rozumienie człowieka przemawia do Afrykańczyka? Jaka jest afrykańska perspektywa człowieka i jak wpływa ona na afrykańskie rozumienie orędzia chrześcijańskiego o odkupionej ludzkości? Artykuł składa się z trzech części. W pierwszej przedstawione są punkty wyjścia do zrozumienia osoby ludzkiej, poza tym zostają zestawione dwie wybrane perspektywy: chrześcijańska i afrykańska. W drugiej części artykuł pokazuje główne zasady, które kształtują antropologię chrześcijańską, jak i kilka kulturowych wymiarów, które oznaczają specyfikę antropologii afrykańskiej. Wreszcie, tekst dąży do przedstawienia wybranych elementów antropologicznych, które naświetlają zbieżności i rozbieżności między chrześcijaństwem a kulturami afrykańskimi.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 7; 5-24
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:: Posthuman Practices of Care beyond the Entropocene: How the FARN. collective Designs Ways of Thinking-With in «The Shape of Trouble to Come»
Posthumanistyczne praktyki troski poza entropocenem: Jak kolektyw FARN projektuje sposoby współ-myślenia w «The Shape of Trouble to Come»
Autorzy:: Biberstein, Sandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/47017833.pdf
Data publikacji:: 2024
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: sztuki uważności
praktyki troski
kolektyw FARN
relacyjność
postludzki rytuał
arts of noticing
practices of care
FARN. collective
relationality
posthuman ritual
Opis:: In The Shape of Trouble to Come: A Posthuman Ritual (2021) the FARN. collective responds to the actual condition marked by indeterminacy and environmental destruction. In the ruins of capitalism (Anna Tsing), represented on stage with electronic waste of computer technology, the German theatre collective presents in an experimental trial various speculative stories that allow the spectators to see themselves as part of a larger ecological context and attune the perspective to polyphonic assemblages with multispecies worlds. These world-conceptions presented in various scenes are based on texts and ideas of Donna Haraway, Ursula K. Le Guin, and Paul B. Preciado. In reference to Anna Tsings attempt to focus on the “arts of noticing,” author focuses in this article on practices of care which lead to a thinking in relationalities, especially to a thinking-with (Haraway). This thinking-with is a way of living-with, being aware of troubling relations and significant otherness that transforms those involved in the relation and the worlds we live in. Analyzing different polyphonic assemblages which the FARN. collective created author shows how posthuman practices of care create trouble in established epistemologies and leads to an experience of becoming and of being vulnerable to others.
W The Shape of Trouble to Come: A Posthuman Ritual (2021) kolektyw FARN reaguje na aktualną sytuację naznaczoną niestałością i degradacją środowiska. W ruinach kapitalizmu (Anna Tsing), reprezentowanych na scenie przez elektroniczne odpady technologii komputerowej, niemiecki kolektyw teatralny eksperymentuje z różnymi spekulatywnymi historiami, które pozwalają widzom zobaczyć siebie jako część szerszego ekologicznego kontekstu i dostroić swoją perspektywę do polifonicznych asamblaży z wielogatunkowymi światami. Przedstawiane w kolejnych scenach koncepcje świata oparte są na tekstach i ideach Donny Haraway, Ursuli K. Le Guin i Paula B. Preciado. Nawiązując do „sztuki uważności” Anny Tsing, autorka w artykule skupia się na praktykach troski, które prowadzą do myślenia w relacjach, a zwłaszcza do współ-myślenia (Haraway). To współ-myślenie jest sposobem współ-bycia, świadomości kłopotliwych relacji i znaczącej inności, które przekształcają uczestników relacji i światy, w których żyjemy. Analizując różne polifoniczne asamblaże, które stworzył kolektyw FARN, autorka pokazuje, jak posthumanistyczne praktyki troski stwarzają kłopoty w zastałych epistemologiach i prowadzą do doświadczenia stawania się i wrażliwości na innych.
Źródło:: Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 3; 19-44
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:: Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:: Pozafinansowe metody motywowania pracowników – ujęcie perspektywy teorii autodeterminacji
Non‑Financial Methods of Motivation at Work – The Self‑Determination Theory Perspective
Autorzy:: Szulawski, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1194749.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
Tematy:: non‑financial motivation
self‑determination
autonomy
competence
relatedness
intrinsic motivation
workers’ motivation
motywacja pozafinansowa
autodeterminacja
autonomia
kompetencja
relacyjność
motywacja wewnętrzna pracowników
Opis:: W artykule omówiono implikacje teorii autodeterminacji w sposobach pozafinansowego motywowania pracowników w przedsiębiorstwach. Teoria autodeterminacji oraz badania z nią powiązane sugerują, że aby rozwijać motywację wewnętrzną oraz zintegrowaną motywację zewnętrzną, niezbędne jest zaspokojenie trzech uniwersalnych potrzeb życiowych: autonomii, kompetencji i relacyjności. W artykule przedstawiono przykłady organizacji pracy oraz sytuacji w pracy, w których uniwersalne potrzeby rozwojowe nie są zaspokajane, a także sposoby komunikacji między menedżerem a pracownikami, które pomagają rozwijać pożądane formy motywacji wśród pracowników poprzez wspieranie uniwersalnych potrzeb.
The article describes the implications of the self‑determination theory in non‑financial methods of motivating workers in companies. The self‑determination theory and the related research suggest that in order to develop intrinsic motivation and integrated forms of extrinsic motivation at work, the three universal needs of autonomy, competence and relatedness have to be fulfilled. The article gives examples of work organization and work situations where the needs are not satisfied, and presents the ways of communication between the managers and coworkers and work organization, which support the development of the desired forms of motivation through the three universal needs.
Źródło:: Edukacja Ekonomistów i Menedżerów; 2017, 44, 2; 69-82
1734-087X
Pojawia się w:: Edukacja Ekonomistów i Menedżerów
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:: Obiekt i akomodacja – o składni poetyckiej we współczesnych wierszach polskich (na przykładzie funkcji rzeczownikowych)
Object and Accommodation – On Poetic Syntax in Contemporary Polish Poetry (a case study of nominal function)
Autorzy:: Skibski, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1365875.pdf
Data publikacji:: 2017-08-12
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: poetic syntax
relationality
process of metaphorization
accomodation
free verse
contemporary poetic
language
składnia poetycka
relacyjność
procesy metaforyzacyjne
akomodacja
wiersz wolny
Opis:: Artykuł dotyczy problemu składni poetyckiej w wierszu wolnym rozpatrywanego w odniesieniu do zjawiska akomodacji. Analizowane tekstowe przypadki ujęć obiektów w tekstach poetyckich (a więc kategorii rzeczownikowych) pozwoliły na refleksję idącą dwutorowo: na poziomie elementów tworzących przestrzeń wiersza, czyli akomodacji tekstowej wersowych syntagm doraźnych, a także na poziomie obiektów mających swoje leksykalne (nominalne) wykładniki w tekście, czyli akomodacji składniowej. Akomodacja rozumiana jako adaptowanie do wymagań składniowych staje się w takim ujęciu mechanizmem metaforyzacji, dookreślenia i kontekstowego odświeżenia elementów leksykalnych. Przedmioty współtworzące w ten sposób przestrzeń w tekście (za sprawą leksykalnych odniesień i typowych ról semantyczno-składniowych) uzyskują cechy rozbijające kategorialność pojęciową i z racji wielości funkcji wzmacniają konstruowane przez odbiorcę projekty interpretacyjne. Szczegółowe zjawiska zilustrowane zostały wierszami uznanych poetów współczesnych.
The article deals with the problem of poetic syntax in free verse, examined with reference to the phenomenon of accommodation. The cases analyzed here of the conceptualization of objects in poetic texts (and thus in categories of nouns) allow for a two-track discussion: at the level of elements creating the space of a poem, i.e., the textual accommodation of individual line syntagmas, and also at the level of objects with their lexical (nominal) manifestations in the text, i.e., syntactic accommodation. Accommodation understood as adaptation to syntactic demands becomes, in this formulation, a mechanism of metaphorization, specification and contextual reinvigoration of lexical elements. The objects that thus together create the space in a text (by means of lexical references and typical semantic-syntactic roles) acquire features that disrupt conceptual categorization and due to their multiple functions reinforce the interpretative projects constructed by the reader. Each individual phenomenon is illustrated with poems by renowned contemporary poets.
Źródło:: Forum Poetyki; 2017, 8-9; 66-79
2451-1404
Pojawia się w:: Forum Poetyki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 19.

Tytuł:: Małżeńskie communio personarum w perspektywie jedyności i troistości Boga
Matrimonial communio personarum in the perspective of uniqueness and Trinity of God
Autorzy:: Landwójtowicz, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2038205.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: małżeńskie communio personarum
Trójca Święta
relacyjność Trójcy Świętej
jedność Trójcy Świętej
matrimonial communio personarum
Trinity
relationality of the Trinity
unity of the Trinity
Opis:: Centralną prawdą objawienia chrześcijańskiego jest to, że absolutnie pierwsze są Osoby boskie wraz z Ich wzajemnym przylgnięciem oraz łącznością. Ich komunia stanowi istotę, archetyp wszelkich rzeczywistości jest tym, według czego winno być wszystko kształtowane. Trójca Święta i małżeństwo ludzi to dwie rzeczywistości całkowicie różne. Uwzględniając powyższe założenia dotyczące analogii między Trójcą Świętą a małżeństwem, przedstawione zostały wybrane cechy wynikające z jedyności i troistości Boga (relacyjność, jedność, wzajemność, równość, miłość, komunikacja), a następnie przedstawiono wynikające z nich wskazania dla małżeństwa i ich wspólnotowego życia. Powyższe rozważania jasno wskazują, iż pogłębione spojrzenie teologiczne na najważniejszą prawdę objawioną o Bogu w Trójcy Osób pozwala także odnajdywać istotne inspiracje dla życia małżeńsko-rodzinnego i duchowości z nim związanej w codzienności.
The central truth of Christian revelation is that absolutely prime are the Three Divine Persons including Their mutual clinging and unity. Their communion constitutes the essence, archetype of all realities and it is something according to what everything should be shaped. The Trinity and matrimony of people constitute two completely different realities. Taking into consideration the above assumptions concerning the analogy between The Trinity and marriage, selected qualities resulting from uniqueness and trinity of God (relationality, uniqueness, mutuality, equality, love, communication) have been presented, as well as directions for marriage and its united life arising from them. The above considerations point clearly that profound theological glance at the main revealed truth about God in the Three Divine Persons also allows to discover essential inspirations for marriage and family life as well as spirituality related to it in everyday life.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 6; 157-169
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 20.

Tytuł:: Potencjalność relacji. Choreografia w muzeum
Potentialities of relationships. Choreography in the Museum
Autorzy:: Słoboda, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/424291.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:: choreografia, relacyjność, praktyka, dyspozytyw, wystawa, muzeum, ciało, performatyka, taniec, ruch, afekt, choreography, relations, practice, dispositif, exhibition, museum, body, performativity, dance, movement, affect
Opis:: Experiments in the field of dance in the second half of the 20th century resulted in an expansion of the notion of choreography. Nowadays choreography, as a cluster of various practices developing on the verge of the arts, does not to have to be understood exclusively as composing the movement of bodies or the notation of dance. Choreographic tools are being used to produce relationships between heterogeneous elements in structures organising time and space as well as to inquire into their dynamics and intensities. Choreography enables us to think critically about corporeality, subjectivity, performativity and the conditions of art production. It can be understood as a sensual analysis on the intersection of what is intimate, social, political and aesthetic. This text revolves around the notion of choreography as a social and artistic practice in the realm of museum strategies and exhibition making. The exhibition Frames of Reference. Choreography in the Museum curated by Katarzyna Słoboda and Mateusz Szymanówka focused on choreographic practices and the presentation modes of performative actions in collaboration with a group of Polish choreographers (Alex Baczyński-Jenkins, Przemek Kamiński, Ramona Nagabczyńska, Anna Nowicka, Magdalena Ptasznik, Agata Siniarska, Iza Szostak, Kasia Wolińska, Marta Ziółek). The artists were invited to temporarily use the first floor of the Museum Sztuki on Więckowskiego Street in Lodz as a space for rehearsals and research. During their stay in the museum, during regular opening hours, they returned to concepts and strategies present in their previous works, looking for ways to open up their practice to visitors. In the second half of April they moved out from the exhibition space, leaving behind scores, objects, documents and situations to be experienced by the museum visitors until the closing date of the exhibition.
Źródło:: Sztuka i Dokumentacja; 2016, 14; 144-150
2080-413X
Pojawia się w:: Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 21.

Tytuł:: Relacyjny model kompetencji cyfrowych i jego implikacje metodologiczne
Relational model of digital skills and its methodological implications
Autorzy:: Jasiewicz, Justyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/484473.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
Tematy:: nauki o mediach
informatologia
nowe media
kompetencje cyfrowe
uczestnictwo w kulturze
relacyjność
media studies
information science
new media
digital skills
cultural participation
relationality
Opis:: Osią artykułu jest relacyjny model kompetencji cyfrowych wywiedziony z socjologii relacji i relacyjnej koncepcji kultury. Celem tekstu natomiast jest próba wskazania koniecznego rozszerzenia zbioru narzędzi badawczych stosowanych w badaniach kompetencji cyfrowych. W artykule przedstawiono również normatywny model kompetencji cyfrowych oraz narzędzia wykorzystywane w badaniach prowadzonych w tym ujęciu. Rozważania osadzono w polu nauk o mediach i powiązano je z przedmiotem informatologii.
This article deals with relational model of digital skills, derived from both relational sociology and relational concept of culture. The overall goal is to indicate the necessary extension of the collection of research tools used in studies of digital skills. The article also presents a normative model of digital skills and tools. It connects reflections from media studies and information science.
Źródło:: Studia Medioznawcze; 2018, 2 (73); 117-128
2451-1617
Pojawia się w:: Studia Medioznawcze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 22.

Tytuł:: Imago Dei, Ontological and Relational Interpretations. Introducing Edith Stein to the Debate
Autorzy:: Betschart, Christof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2142950.pdf
Data publikacji:: 2022-10-06
Wydawca:: Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:: antropologia teologiczna
imago Dei
analogia
relacyjność
ontologia
osoba ludzka
osobowa indywidualność
Edyta Stein
theological anthropology
analogy
relationality
ontology
human person
personal individuality
Edith Stein
Opis:: The complex theological treatment of the person as imago Dei has focused on ontological, functional, relational or eschatological interpretations, which either belong or possibly belong to all human beings. It is however unusual to encounter a reflection on the person’s intrinsic uniqueness as imago Dei. For Edith Stein intrinsic or a priori individuality refers to a unique quality of the person’s soul which unfolds more or less fully in the unity of the person’s body-soul-spirit unity: «the soul is destined for eternal being, and this destination explains why the soul is called upon to be an image of God in a “wholly personal manner.”» (FEB 504 [422]) This ontological approach contributes to a consideration of interpersonal enrichment through love, as a way to personal fulfilment and to complementarity through communion. An ontological approach to personal individuality thus paradoxically leads to the discovery of the existential primacy of relationality.
Źródło:: Warszawskie Studia Teologiczne; 2022, 35, 1; 83-100
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:: Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 23.

Tytuł:: Posthuman Pedagogy of the Common Worlds of Children and Animals – From Independence to Relationality
Posthumanistyczna pedagogia wspólnych światów dzieci i zwierząt – od niezależności do relacyjności
Autorzy:: Kowalik-Olubińska, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/30148744.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: posthumanizm
wspólne światy
pedagogia wspólnych światów dzieci i zwierząt
relacyjność
dobro wspólne
posthumanism
common worlds
pedagogy of the common worlds of children and animals
relationality
common good
Opis:: The author’s intent is to describe the concept of pedagogy of the common worlds of children and animals embedded in the framework of posthuman philosophy. In its assumptions, the child’s essence is tightly connected to non-human beings, individuals and forces, existing in the common worlds of life. Children and animals living in those worlds are not beings separated from one another, but relational and causative ones, affecting and influencing each other. The pedagogy of the common worlds of children and animals is broadly understood as an educational practice, which allows children to maintain non-hierarchical relations with animals during interspecies encounters. It offers children an unconventional way of discovering, exploring and acting, because it allows them not to learn “about” the world, but rather to learn together “with” the world. Staying in heterogeneous common worlds and establishing deep relations with them is hence connected with the need to care about the common good. It can provide people and non-human beings with a successful existence now and in the future.
Zamierzeniem autorki jest przedstawienie koncepcji pedagogii wspólnych światów dzieci i zwierząt, osadzonej w ramie założeń posthumanizmu. W jego świetle dziecko jawi się jako istota ściśle związana z pozaludzkimi bytami, jednostkami i siłami, egzystująca we wspólnych światach życia. Zamieszkujące te światy dzieci i zwierzęta nie są odseparowanymi od siebie bytami, lecz istotami relacyjnymi, sprawczymi, wzajemnie na siebie wpływającymi. Pedagogia wspólnych światów dzieci i zwierząt jest rozumiana jako praktyka edukacyjna, która umożliwia dzieciom utrzymywanie niehierarchicznych relacji ze zwierzętami podczas spotkań międzygatunkowych. Oferuje ona dzieciom niekonwencjonalny sposób poznawania i działania, pozwala im bowiem nie tyle na uczenie się „o” świecie, co raczej na uczenie się razem „ze” światem. Przebywanie w heterogenicznych wspólnych światach i nawiązywanie z nim pogłębionych relacji wiąże się przy tym z koniecznością zadbania o dobro wspólne. Może to zapewnić pomyślną egzystencję ludziom i bytom pozaludzkim teraz i w przyszłości.
Źródło:: Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne; 2023, 17, 2; 58-70
2450-4491
Pojawia się w:: Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 24.

Tytuł:: Rozumienie czasu według J. Ratzingera w odniesieniu do poglądów św. Augustyna, G. Greshake i M. Heideggera
J. Ratzinger’s understanding of time in relations to the views of St. Augustine, G. Greshake and M. Heidegger
Autorzy:: Kołodziejczyk, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22676868.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:: time
eternal life
eternity
memory (memoria)
soul
body (matter)
dialogical immortality of the soul
relationality
czas
życie wieczne
wieczność
pamięć (memoria)
dusza
ciało (materia)
dialogiczna nieśmiertelność duszy
relacyjność
Opis:: The subject of reflection in this article is the interdependence of the concept of time, which is not in contradiction with the idea of eternity, memory and the “dialogical” soul. The views of J. Ratzinger against the background of the ancient tradition represented by St. Augustin, whose reflection is the basis and starting point of Ratzinger’s concept of time, conceived anthropologically and spiritually. Then, their continuation is presented on the basis of the theological discussion with G. Greshake, in which he criticizes the theory of resurrection in death without the soul, containing the essence of the existence of the human person and its history. At the same time, Ratzinger regards Greshake’s effort to re-understand time as a step forward in understanding the hope of eternal life. A reference to contemporary philosophy presented on the example of Martin Heidegger, whose analyzes and, unfortunately, the closed notions of temporality and being that describe human existence, are included in the background of considerations on eternity. This shows that also on the basis of existential philosophy it is at least possible to be aware of the idea of eternity and God. The above analysis also indicates the need for a new study of the biblical and anthropological foundations of the issue of time – memory, soul and speaking about eternal life in their context.
Źródło:: Łódzkie Studia Teologiczne; 2023, 32, 1; 119-133
1231-1634
Pojawia się w:: Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 25.

Tytuł:: Wczesna edukacja środowiskowa w epoce człowieka – od uczenia się o świecie do uczenia się i stawania razem ze światem
Early environmental education in the human epoch – from learning about the world to learning and becoming with the world
Autorzy:: Kowalik-Olubińska, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/26443357.pdf
Data publikacji:: 2023-09-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: epoka człowieka
wczesna edukacja środowiskowa
wspólnotowość
relacyjność
pedagogia wspólnych światów
uczenie się i stawanie razem ze światem
human age
early environmental education
community
relationality
common worlds pedagogy
learning and becoming with the world
Opis:: Implications of human-induced phenomena that include global warming and the drastic reduction of biodiversity adversely affect the entire biosphere, putting the existence of humans and non-human beings at risk. Shifting away from considering humans to be the centre of the world and viewing them as one of many equal elements that comprise that world is seen as the remedy for the resulting state of affairs. Education is believed to play a significant role in transforming the way people think about themselves and their position in the world. In view of the thesis presented above, the aim of this article is to demonstrate the changes occurring in the theory and practice of early environmental education, representing a specific response of its creators to the challenges of the human age. From a theoretical viewpoint, these changes involve a shift beyond ideas of anthropocentrism and turn to theories that show the world as a complex human-post-human community. At a practical level, this takes the form of what is referred to as a common worlds pedagogy. The author’s thesis is that practising a common worlds pedagogy enables children not only to learn about the world but also to learn and become with the world.
Konsekwencje wywołanych przez ludzi zjawisk takich jak globalne ocieplenie czy radykalne ograniczanie różnorodności biologicznej wywierają negatywny wpływ na całą biosferę, zagrażają egzystencji ludzi i istot pozaludzkich. Za remedium na powstały stan rzeczy uznaje się zerwanie z myśleniem o człowieku jako centrum świata i uznanie go za jeden z wielu równorzędnych elementów tworzących ten świat. Znaczącą rolę w przekształceniu sposobu myślenia o człowieku i jego pozycji w świecie przypisuje się edukacji. W związku z tak postawioną tezą celem artykułu uczyniła autorka ukazanie zmian zachodzących w teorii i praktyce wczesnej edukacji środowiskowej, które stanowią swoistą odpowiedź jej twórców na wyzwania epoki człowieka. Na poziomie teoretycznym zmiany te wiążą się z wychodzeniem poza idee antropocentryzmu i zwracaniem się ku teoriom ukazującym świat jako złożoną wspólnotę ludzko-pozaludzką. Na poziomie praktycznym przyjmują one postać działań określanych mianem pedagogii wspólnych światów. Autorka stawia przy tym tezę, zgodnie z którą praktykowanie pedagogii wspólnych światów umożliwia dzieciom nie tyle uczenie się o świecie, ile uczenie się i stawanie razem ze światem.
Źródło:: Kultura i Edukacja; 2023, 3(141); 13-27
1230-266X
Pojawia się w:: Kultura i Edukacja
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "relacyjność" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język