Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "relacyjność" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 26
Tytuł:
Il personalismo di Joseph Ratzinger/Benedetto XVI
The Personalism of Joseph Ratzinger/Benedict XVI
Personalizm Josepha Ratzingera/Benedykta XVI
Autorzy:
Panaro, Antonio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035028.pdf
Data publikacji:
2020-02-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
personalizm
osoba
Bóg
wiara
relacyjność
personalism
person
God
faith
relationship
Opis:
Joseph Ratzinger w autobiografii zatytułowanej Moje życie pisze o swoim spotkaniu z personalizmem, który potem odnalazł jako jasno wyeksponowany u Marcina Bubera: „Stało się [spotkanie z personalizmem] dla mnie istotnym duchowym przeżyciem. Personalizm ten kojarzył mi się mimowolnie z myślą Augustyna, który w Wyznaniach wyszedł mi niejako naprzeciw z całą swoją ludzką namiętnością i głębią”. Od tamtego momentu cała teologia Ratzingera zaczęła emanować personalizmem. Jest on przekonany, że „Wiara chrześcijańska nie przedstawia jakiejś idei, lecz Osobę” (Wprowadzenie w chrześcijaństwo). Personalistyczne myślenie Josepha Ratzingera uwypukla się bardziej, gdy Ratzinger analizuje sakrament chrztu oraz treść wyznania wiary w Jednego a zarazem trójosobowego Boga. „U początku bycia chrześcijaninem nie ma decyzji etycznej czy jakiejś idei, ale natomiast spotkanie z wydarzeniem, z Osobą” (Deus Caritas est 1). Joseph Ratzinger/Benedykt XVI podkreśla znaczenie osoby w całej swojej teologii. Przedstawia on jednak personalizm w najczystszej postaci, szczególnie kiedy bada koncepcję osoby pod kątem trynitologicznym i chrystologicznym.
Joseph Ratzinger, in his autobiography entitled My Life, writes about his encounter with personalism, later found explained by Martin Buber, as: “A spiritual experience that left an essential mark, even if I spontaneously associated such personalism with the thought of St. Augustin, who in his Confessions had struck me with the power of all his human passion and depth.” From that moment on, all his theology emanates with personalism. He is convinced that “Christian faith does not relate to an idea but to a Person” (Intruduction to Christianity). The personalistic thinking of Joseph Ratzinger becomes evident when he describes the essence of the Sacrament of Baptism as well as the contents of the profession of faith in One and – at the same time – Three-personed God. “Being Christian is not the result of an ethical choice or a lofty idea, but the encounter with an event, a person” (Deus Caritas est, 1). Joseph Ratzinger-Benedict XVI underlines the significance of person in all his theology by focusing on the concept of person in Trinitology and Christology, in which he develops a personalism in the purest form.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 2; 5-14
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
How might we apply the trinitarian notion of ‘Person’ to mere humans?
Jak trynitarne pojęcie „osoby” można zastosować do zwykłych ludzi?
Autorzy:
Patterson, Colin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343201.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osoba
natura
osobowość
relacyjność
pojedynczość
semblant
person
nature
self
relationality
singularity
Opis:
The theological concept of ‘person’ and its complementary notion of ‘nature’ were developed through early church teaching on the Holy Trinity and the Incarnation. Persons in this case referred solely to the Father, Son and Holy Spirit while ‘nature’ expressed the unity of the Godhead and encompassed those attributes which were shared by the divine Persons. The later history of this theologically derived notion of ‘person’ took a different turn, moving away from the early complementarity of nature and person in order to embrace the notion of human person for which complementarity seemed ill fitting. In this new conception, ‘person’ was subsumed under the category of ‘nature’. A human person came to refer to the full human reality, body and soul, while a more general notion, aimed at accommodating both divine and human personhood, as famously expressed by Boethius, thought of a person as an individual substance of a rational nature. One might ask, however, whether it is possible and fruitful to develop the initial, complementary concept of ‘person’ in a different direction, that is, so that it covers not only divine Persons but also mere humans. Does it give a coherence to the area of theological anthropology beyond that afforded by the classical, nature-based concept of ‘person’? Here I attempt to set out a conceptual framework for the application to humans of the concept of ‘person’ as it was developed with the theological controversies of the early Church – or at least according to one reading of that process. I first take note of the features of the theological notion of personhood and test whether human persons might be understood in the same or similar terms, taking into account the difference between divine and creaturely existence.   I then draw comparisons with the traditional concept of ‘person’ as it has been applied to human beings to show that the former version is to be preferred. I conclude with comments which draw out some of the implications of this theological notion of person.
Refleksje teologiczne oraz rozróżnienia podjęte przez sobory w pierwszych siedmiu wiekach historii Kościoła doprowadziły do powstania niezwykłego i oryginalnego pojęcia „Osoby”, które znajduje się w samym centrum chrześcijańskiego wyznania wiary. Wierzymy w jednego Boga w trzech Osobach oraz w Syna Bożego, drugą Osobę Trójcy Świętej, który łączy w sobie naturę boską i ludzką. Taka koncepcja osoby zastosowana do Boga nie przyczyniła się do równie głębokiej refleksji nad osobowością istot ludzkich innych niż Chrystus, czyli zwykłych ludzi. Co jednak stałoby się, gdybyśmy podążyli tym tropem myślowym? Niniejszy artykuł bada tę możliwość, podkreślając trzy cechy teologicznego rozumienia Osób Boskich: Osoby Boskie nie mogą być pojmowane w kategoriach pozytywnych; Osoby Boskie są całkowicie pojedyncze; oraz Osoby Boskie posiadają rzeczywistość tylko w relacji do siebie nawzajem. Chociaż na pierwszy rzut oka taki zabieg myślowy nie wygląda obiecująco, to jednak głębsza analiza sugeruje, że jest inaczej. Na tej podstawie artykuł bada niektóre z implikacji takiego rozumowania, wprowadzając przy tym pojęcie „semblantu” jako koniecznego pośrednika między pojęciem „osoby” a pojęciem „natury ludzkiej”.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 11; 197-219
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Urządzenie peryferyjne - o funkcjonowaniu kultury na peryferiach
Peripheral device: the functioning of culture on the peripheries
Autorzy:
Gądecki, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1856838.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Narodowe Centrum Kultury
Tematy:
poszerzone pole kultury
peryferie
relacyjność
extended field of culture
periphery
relationality
Źródło:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2019, 107, 4; 182-187
1230-4808
Pojawia się w:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Praca ze skazanymi z perspektywy modelu społeczno-przestrzennego
Work with the convicted from the perspective of the social-spacial model
Autorzy:
Fidelus, Anna Halina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1374091.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
resocjalizacja inkluzyjna
model społeczno-przestrzenny
relacyjność
socio-spatial model
relation
social readaptation
Opis:
Social rehabilitation of former prisoners has been set in the spotlight of both scientists, practitioners and a significant part of the population. The approach that dominates in contemporary theoretical reflection and methodological contexts concerning rehabilitation work is the indeterministic approach, remaining mostly in the mainstream of cognitive and interactionist vision of man and society. Modern activity connected with rehabilitation is inspired by sociology, pedagogy of culture, psychology and pedagogy of creativity, cognitive psychology, personalistic pedagogy, heuristics, phenomenological approaches which derive from that field. This article attempts to use the socio-spatial model in the inclusive rehabilitation process. Practical remarks resulting from the presented reflections were interpreted in relation to former prisoners. This results from the experience of the author of the text, who is leading a research in the group of convicted persons. However, the issues analyzed in the study can be used in the practice of inclusive rehabilitation towards all people needing assistance and support in a particular social space.
Resocjalizacja osób mających za sobą doświadczenie kary pozbawienia wolności to kwestia od lat pozostająca w centrum zainteresowania zarówno naukowców, praktyków, jak i znaczącej części społeczeństwa. We współczesnej teoretycznej refleksji i metodycznych kontekstach pracy resocjalizacyjnej dominuje podejście indeterministyczne, pozostające głównie w nurcie kognitywnej i interakcjonistycznej wizji człowieka i społeczeństwa. Szczególnie wywodzące się z tej przestrzeni socjologia, pedagogika kultury, psychologia i pedagogika twórczości, psychologia poznawcza, pedagogika personalistyczna, heurystyka, podejście fenomenologiczne – inspirują współczesną działalność resocjalizacyjną. W niniejszym artykule podjęto próbę wykorzystania modelu społeczno-przestrzennego w procesie resocjalizacji inkluzyjnej. Praktyczne uwagi wynikające z zaprezentowanych refleksji zostały zinterpretowane w odniesieniu do osób mających za sobą pobyt w izolacji więziennej. Wynika to z doświadczeń autorki tekstu prowadzącej badania w grupie osób skazanych. Niewątpliwie jednak analizowane w opracowaniu kwestie w całej rozciągłości mogą być wykorzystywane w praktyce resocjalizacji inkluzyjnej, w odniesieniu do wszystkich osób wymagających pomocy i wsparcia w określonej przestrzeni społecznej.
Źródło:
Forum Pedagogiczne; 2017, 7, 1; 37-48
2083-6325
Pojawia się w:
Forum Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relacyjny aspekt wychowania w ujęciu Norberta Eliasa
Autorzy:
Kowalski, Mirosław
Albański, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36415682.pdf
Data publikacji:
2022-12-20
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
socjologia wychowania
Norbert Elias
relacyjność
więzi społeczne
relacje i układy społeczne
rodzina
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie możliwości z wykorzystania koncepcji Norberta Eliasa do analizy procesu wychowania w ujęciu relacyjnym. W pierwszej części artykułu zostały przybliżone podstawowe założenia teoretyczne koncepcji Eliasa. W drugiej części artykułu skupiono się na omówieniu socjologiczny aspektów wychowania w rodzinie wynikających z ujęcia relacyjnego.
Źródło:
Studia z Teorii Wychowania; 2022, XIII(4 (41)); 81-91
2083-0998
2719-4078
Pojawia się w:
Studia z Teorii Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Types of interactivity versus performativity
Rodzaje interaktywności a performatywność
Autorzy:
Myoo, Sidey
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041835.pdf
Data publikacji:
2021-11-25
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
interactive art
performativity
dialogue
relationality
aesthetic negotiation
sztuka interaktywna
performatywność
dialog
relacyjność
negocjacja
Opis:
The aim of this paper is to show a trend in contemporary art which comes from the development of interactivity, including performativity which is related to it. Interactivity is approached in a methodological manner with a variety of features inherent in the artwork. Therefore, we talk about interactive structure. However, performativity is interpreted as a quality feature related to the progress of the aesthetic experience, e.g. due to the deciphering of the content in the work of art. The two abovementioned processes reveal the subject/object nature of the interaction between viewers and the object of art, which contributes to establishing a dialogical relation and the possibility to start a negotiation process between the recipient and the work of art. This form of dialogue is developed by the specific nature of the interactive structure which has been earlier prepared in the creative process to express the content intended by the artist. This dialogue may be intimate, but it may also refer to highly controversial political or social issues, or include a broadly understood cultural dimension, though such a debate shall always preserve cognitive values.
Celem artykułu jest pokazanie jednego z trendów w sztuce współczesnej wynikającego z rozwoju interaktywności, z uwzględnieniem idącej za tym performatywności. Interaktywność potraktowana jest tu metodologicznie, jako różnorodnie chrakteryzująca dzieła sztuki, przez co mówimy o strukturze interaktywnej, a performatywność traktowana jest jakościowo, jako dotycząca przebiegu doświadczenia estetycznego, np. ze względu na rozpoznanie treści zawartych w danym dziele sztuki. Te dwa wskazane procesy mają pokazać na czym polega podmiotowo-przedmiotowy charakter interakcji z dziełem sztuki, co stwarza sytuację dialogu i możliwość podjęcia wzajemnej negocjacji odbiorcy i dzieła. Dialog ten kształtowany jest specyfiką interaktywnej struktury, przygotowanej w procesie twórczym do ekspresji zamierzonych przez artystkę/artystę treści. Może mieć on osobisty wymiar, ale może również dotyczyć np. gorących spraw politycznych lub społecznych oraz może wiązać się z szeroko rozumianą kulturą, przy czym zawsze dialog ten będzie zachowywał walor poznawczy.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2021, 23; 75-88
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W stronę socjologii pary: propozycja paradygmatu teoretyczno-badawczego
Towards a Sociology of Intimate Couples: A Theoretical Model and Research Paradigm
Autorzy:
Schmidt, Filip
Mizielińska, Joanna
Stasińska, Agata
Olcoń-Kubicka, Marta
Żadkowska, Magdalena
Jasińska, Joanna
Halawa, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/427897.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
para
rodzina
intymność
teoria praktyk
relacyjność
intimate relationships
family
intimacy
practice theory
relationality
Opis:
Przedmiotem artykułu jest program teoretyczno-badawczy ujmujący parę intymną jako formę praktykowania bliskości, miłości i troski, zakorzenionych w praktykach życia codziennego. W ramach tego programu proponujemy analizę o charakterze: relacyjnym, nienormatywnym, intersekcjonalnym oraz procesualnym. Najpierw wyjaśniamy, dlaczego kategoria pary intymnej jest użyteczna, uzupełniając, a także zastępując takie kategorie, jak rodzina, jednostka i gospodarstwo domowe. Druga część tekstu jest poświęcona korzyściom, które wnoszą do badań par intymnych teorie praktyk społecznych, z ich naciskiem na wiedzę milczącą i habitualną, cielesność i emocjonalność, materialność oraz symbolikę i kontekst działań. Proponowany program teoretyczno-badawczy stanowi syntezę kilku nurtów teoretycznych i został przepracowany w toku szeregu zrealizowanych w Polsce projektów badawczych.
The article, which opens the thematic section on the sociology of intimate couples, offers a theoretical and research program for the studies of intimate life. Its core is the conceptualization of intimate relations as different forms of closeness, love and care embedded in everyday practices. An intimate couple is presented in a relational, not normative, intersectional and processual approach. The article consists of two parts. The first explains why the category of intimate couple is useful in partially replacing and partially complementing such categories as family, individual, and household. The second part focuses on benefits the theory of social practice brings to the research on intimate couples, with the emphasis on silent and habitual knowledge, carnality and emotionality, materiality, symbolism and the context of practices. The presented theoretical and research program that synthesizes the trends from several sociological areas, both practical and theoretical, has been elaborated on the basis of a number of research projects undertaken in Poland.
Źródło:
Studia Socjologiczne; 2018, 3(230); 11-39
0039-3371
Pojawia się w:
Studia Socjologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die personalistische Grundlage der kirchlichen Lehrverkündigung bezüglich der Personen mit lebensverkürzenden Erkrankungen
Personalistyczne podstawy nauczania Kościoła na temat osób z wadami letalnymi
The Personalistic Basis of the Teaching of the Magisterium Regarding Persons With Pathologies „Incompatible With Life”
Autorzy:
Kuciński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1706435.pdf
Data publikacji:
2021-07-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wady letalne
aborcja
osoba
bioetyka
relacyjność
“incompatible with life”
abortion
person
bioethics
relationality
Opis:
Fala protestów po orzeczeniu polskiego Trybunału Konstytucyjnego z 22 października 2020 r. w sprawie niezgodności z konstytucją przesłanki o ciężkim i nieodwracalnym uszkodzeniu płodu jako wskazania do aborcji może być postrzegana jako wyzwanie dla Kościoła katolickiego do sprecyzowania swojego nauczania przyjaznego życiu w odniesieniu do ochrony najsłabszych oraz do podjęcia na nowo tego nauczania. Jedną z pomocy ku temu jest list Kongregacji Nauki Wiary Samaritanus bonus z 14 lipca 2020 r. Niniejszy artykuł odnosi się do wspomnianego nauczania doktrynalnego w celu syntezy i uzasadnienia reprezentowanego w nim stanowiska moralnego na temat aborcji, zwłaszcza w przypadku wad letalnych. Jego zasadą przewodnią jest personalistyczne spojrzenie na człowieka, zgodnie z którym osoba powinna znajdować się w centrum wszystkich decyzji etycznych. Z analizy poszczególnych aspektów postawionego problemu wyłaniają się pewne imperatywy etyczne, które są umieszczone we wnioskach końcowych. Die Protestwelle nach dem Urteil des polnischen Verfassungsgerichts vom 22.10.2020 über die Verfassungswidrigkeit der embryopathischen Abtreibungsindikation kann für die katholische Kirche als Herausforderung betrachtet werden, ihre lebensbejahende Lehre im Hinblick auf den Schutz der Schwächsten zu verdeutlichen und neu zur Sprache zu bringen. Eine Stütze dafür bildet das Schreiben der Glaubenskongregation Samaritanus bonus vom 14.07.2020. Der vorliegende Artikel greift die besagte Lehrverkündigung auf, um die dort vertretene moralische Auffassung bzgl. der Abtreibung, insbesondere im Fall von lebensverkürzenden Krankheiten, zu synthetisieren und zu begründen. Leitend dafür ist die personalistische Sicht des Menschen, nach der die Person im Zentrum aller ethischen Entscheidung stehen soll. Aus der Betrachtung der einzelnen Aspekte der aufgeworfenen Frage ergeben sich bestimmte ethische Imperative, die in den Schlussfolgerungen betrachtet werden.
The wave of protests following the decision of the Polish Constitutional Court of October 22, 2020 about the unconstitutionality of the embryopathic indication for abortion can be seen as a challenge for the Catholic Church to clarify its pro-life doctrine with regard to the protection of the weakest and to raise it anew. A support for this is the letter of the Congregation for the Doctrine of the Faith Samaritanus bonus of July 14, 2020. The present article takes up the said doctrinal teaching in order to synthesize and justify the moral view represented in this teaching relating to abortion, especially in the case of pathologies “incompatible with life”. The guiding principle is the personalistic view of human being, according to which the person should be at the center of all ethical decisions. From the consideration of the individual aspects of the question raised, certain ethical imperatives follow, which are considered in the conclusions.
Die Protestwelle nach dem Urteil des polnischen Verfassungsgerichts vom 22.10.2020 über die Verfassungswidrigkeit der embryopathischen Abtreibungsindikation kann für die katholische Kirche als Herausforderung betrachtet werden, ihre lebensbejahende Lehre im Hinblick auf den Schutz der Schwächsten zu verdeutlichen und neu zur Sprache zu bringen. Eine Stütze dafür bildet das Schreiben der Glaubenskongregation Samaritanus bonus vom 14.07.2020. Der vorliegende Artikel greift die besagte Lehrverkündigung auf, um die dort vertretene moralische Auffassung bzgl. der Abtreibung, insbesondere im Fall von lebensverkürzenden Krankheiten, zu synthetisieren und zu begründen. Leitend dafür ist die personalistische Sicht des Menschen, nach der die Person im Zentrum aller ethischen Entscheidung stehen soll. Aus der Betrachtung der einzelnen Aspekte der aufgeworfenen Frage ergeben sich bestimmte ethische Imperative, die in den Schlussfolgerungen betrachtet werden.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 3; 57-71
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Widzialność w zawieszeniu. Wystawa dla wizualnie uprzywilejowanych – analiza Niewidzialnej Wystawy
Visibility suspended. An exhibition for the visually privileged: An analysis of the Invisible Exhibition
Autorzy:
Bogunia-Borowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2045947.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Narodowe Centrum Kultury
Tematy:
wizualność
kultura multisensoryczna
codzienność
muzealnictwo
relacyjność
visuality
multisensory culture
everyday life
museology
relationality
Opis:
The contemporary model of culture is founded on two principal shifts: the pictorial one and that towards everyday life. The former has brought the development of visual culture and visual sociology in science, while the latter an interest in the life of regular people and the return to sociology of everyday life. The model of culture based on the visual and the visible apotheosises sight as a dominant sense in the building of social interactions. It naturally privileges those who can freely participate in cultural life. However, it excludes and, to a certain extent, limits the activities and the cultural participation of people with visual impairments. The aim of this article is to present the case of the Invisible Exhibition where people with regular vision are included in multisensory culture based on the tactile, auditory, and olfactory perception. The exhibition allows the privileged participants of visual culture to learn about multisensory culture built on other cognitive foundations. The Invisible Exhibition also allows people with visual impairments to join the dominant model of culture by expanding beyond their own boundaries and actions based on other principles. The case of the Invisible Exhibition is analysed with regards to the concept of history and counter-history, i.e. the narratives of the privileged and underprivileged in the cultural system by Ewa Domańska, as well as own research conducted as part of social work courses at the Institute of Sociology of the Jagiellonian University in Kraków.
Źródło:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2021, 115, 3; 181-194
1230-4808
Pojawia się w:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Towards a Radically Relational Post-Grotowskian Performance Paradigm
Ku radykalnie relacyjnemu paradygmatowi performatywności
Autorzy:
Magnat, Virginie
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26731710.pdf
Data publikacji:
2023-12-16
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Jerzy Grotowski
Rena Mirecka
indygenne epistemologie
nieantropocentryczna performatywność
relacyjność
Indigenous epistemologies
non-anthropocentric performance
relationality
Opis:
Jerzy Grotowski chose to name his College de France lecture series La „lignee organique” au theatre et dans le rituel (The „Organic Lineage” in Theatre and Ritual), and the author, who attended and documented these final public talks, contends in this article that organicity constitutes a through-line connecting Grotowski’s theatrical and post-theatrical research. The author draws from these talks, as well as from her Grotowski-based training, including her work with Rena Mirecka, and her research collaborations with Indigenous artists and scholars from Turtle Island (North America), including Floyd Favel, who worked with both Grotowski and Mirecka. The author points out that in diverse traditional cultural practices whose role it is to enhance, restore, and sustain balance between human and non-human forms of life, organicity is understood as a living force endowing performative processes with energy, power, and efficacy. The post-Grotowskian performance paradigm envisioned by the author hinges upon a non-anthropocentric perspective informed by the ecological and spiritual dimensions of relationality articulated by several generations of Indigenous scholars. She contends that such a paradigm shift, which challenges artistic practices glorifying human creative agency, can provide a viable alternative to the dominance of (Eurocentric) new materialist/posthumanist theories of non-human agency.
Jerzy Grotowski zatytułował swój cykl wykładów w College de France La „lignée organique" au théâtre et dans le rituel („Linia organiczna” teatrze i rytuale). Autorka, która dokumentowała te ostatnie publiczne wystąpienia, stawia tezę, że organiczność stanowi linię łączącą teatralne i postteatralne badania Grotowskiego. Odwołuje się do tych wykładów i do własnego treningu opartego na praktykach Grotowskiego, w tym do pracy z Reną Mirecką, a także do współpracy badawczej z rdzennymi artystami i badaczami z Turtle Island (Ameryka Północna), między innymi z Floydem Favelem, który praktykował z Grotowskim i z Mirecką. Autorka wskazuje, że w różnorodnych tradycyjnych praktykach kulturowych, których rolą jest wzmacnianie, przywracanie i podtrzymywanie równowagi między ludzkimi i nie-ludzkimi formami życia, organiczność jest rozumiana jako żywa siła nadająca procesom performatywnym energię, moc i skuteczność. Post-Grotowski paradygmat performatywności zaproponowany przez autorkę opiera się na nieantropocentrycznej perspektywie inspirowanej ekologicznym i duchowym wymiarem relacyjności podkreślanym przez kilka pokoleń rdzennych badaczy. Autorka twierdzi, że taka zmiana paradygmatu, która rzuca wyzwanie praktykom artystycznym gloryfikującym ludzką kreatywność, może stanowić realną alternatywę dla dominacji (eurocentrycznych) nowomaterialistycznych i posthumanistycznych teorii nie-ludzkiej sprawczości.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 4; 11-31
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proces legitymizacji Trybunału Konstytucyjnego: podejście relacyjne
The legitimization of the Constitutional Tribunal: a relational approach
Autorzy:
Dębska, Hanna
Warczok, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1037648.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Constitutional Tribunal
judges
legitimization
multiple correspondence analysis
relationality
Trybunał Konstytucyjny
sędziowie
legitymizacja
wieloraka analiza korespondencji
relacyjność
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie procesu legitymizacji Trybunału Konstytucyjnego. Perspektywa relacyjna, którą proponujemy, jest odmienna od prawniczej, dominującej w rozważaniach na ten temat. Traktujemy Trybunał jako rodzaj przestrzeni, usytuowany na przecięciu kilku światów społecznych (prawo, nauka, polityka, administracja), które na niego oddziałują. Badanie przeprowadziliśmy, analizując biografie wszystkich sędziów wybranych w latach 1985–2018. Sędziowie zostali potraktowani jako posiadacze znaczących społecznie zasobów – kapitałów (tytuł naukowy, zawód prawniczy, funkcja w administracji rządowej, mandat poselski itp.). Wykorzystując wieloraką analizę korespondencji, odtworzyliśmy przestrzeń Trybunału. Tym samym uchwyciliśmy nie tylko złożoność i wielowymiarowość legitymizacji polskiego sądu konstytucyjnego, lecz także zmiany tego procesu w czasie.
The aim of this article is to demonstrate the process of the legitimization of the Polish Constitutional Tribunal. In contrast to the dominant legal perspective, we consider the Tribunal relationally, as a kind of social space, located at the intersection of several social worlds that influence it (law, science, politics, and administration). The study concerns the biographies of all the judges elected from 1985 to 2018. Judges are treated as holders of various types of resources-capital (academic title, legal profession, government function, parliamentary mandate, etc.). The study, conducted by means of multiple correspondence analysis, allowed us to reconstruct the Constitutional Tribunal’s space. As a consequence, we have revealed not only the complexity and multidimensionality of the legitimacy of the Polish Constitutional Tribunal, but also captured its dynamic.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2020, 82, 2; 247-264
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posthumanistyczny zwrot w interdyscyplinarnym polu badawczym Childhood Studies – odpowiedź na problemy środowiskowe epoki współczesnej
The Posthumanist Turn in the Interdisciplinary Research Field of Childhood Studies – Response to the Environmental Problems of Modern Times
Autorzy:
Kowalik-Olubińska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409229.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Dolnośląski DSW. Wydawnictwo Naukowe DSW
Tematy:
Childhood Studies
posthumanism
community
relationality
becoming/becoming-with
posthumanizm
wspólnotowość
relacyjność
stawanie się/stawanie się-z
Opis:
Celem artykułu uczyniła autorka omówienie dokonującego się w polu badawczym Childhood Studies zwrotu w stronę posthumanizmu, stanowiącego odpowiedź jego twórców na problemy środowiskowe epoki współczesnej. Przenikanie myśli posthumanistycznej do pola badawczego Childhood Studies zaowocowało zwrotem w stronę ontologii relacyjnej, w świetle której dzieciństwo zostało uznane za fenomen ściśle powiązany z naturą, dziecko zaś – za istotę relacyjną, egzystującą we wspólnotach powiązanych ze sobą bytów ludzkich i pozaludzkich. Czerpanie z myśli posthumanistycznej przyczyniło się także do uznania potrzeby odwoływania się w kontekście edukacyjnym do idei wspólnotowości, relacyjności i stawania się/stawania się-z. Spowodowało to zwrot w stronę podejść pedagogicznych pozwalających dzieciom na uczenie się i stawanie wspólnie ze światem, na nawiązywanie pogłębionych relacji z ludźmi i z bytami pozaludzkimi. Zdaniem autorki wzmacnianie dyspozycji dzieci w tym właśnie zakresie umożliwi im zgodne współistnienie ze wszystkimi bytami i prosperowanie we wspólnych światach, co zwiększy szanse nas wszystkich na pomyślne radzenie sobie ze środowiskowymi zagrożeniami epoki współczesnej.
The purpose of the article was to discuss the shift towards post-humanism taking place in the Childhood Studies research field, which is seen by its creators as the answer to the environmental problems of modern times. The penetration of posthumanist thought into the Childhood Studies field has resulted in a turn towards a relational ontology. Childhood has been recognised as a phenomenon closely linked to nature, and the child as a relational being, existing in communities of interrelated human and non-human entities. Drawing on posthumanist thinking has also helped to recognise the need to refer to ideas of community, relationality, and becoming/becoming-with in educational contexts. This resulted in the transition to pedagogical approaches that enable children to learn and stand together with the world, while also building in-depth relationships with both human and non-human entities. According to the author, strengthening children’s disposition in this respect will enable them to coexist with all entities and Prosper in common worlds. This will increase the chances of all of us to successfully dealing with the environmental threats of modern times.
Źródło:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja; 2023, 25, 2(94); 9-26
1505-8808
2450-3428
Pojawia się w:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relacja intymna jako przestrzeń kształtowania poczucia podmiotowości kobiet
An Intimate Relationship as a Space for Shaping Women’s Sense of Subjectivity
Autorzy:
Czerska-Szczepaniak, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2131571.pdf
Data publikacji:
2022-07-07
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
poczucie podmiotowości
świadomość własnego „Ja”
wolność
relacyjność
badania biograficzne
sense of subjectivity
self-awareness
freedom
relationality
biographical research
Opis:
Tematem artykułu są wybrane aspekty poczucia podmiotowości kobiet objętych wsparciem instytucji pomocy społecznej, kształtujące się w relacji partnerskiej. Przedstawiono teoretyczne inspiracje, które posłużyły do poszukiwania tropów badanego zagadnienia w autobiograficznych narracjach kobiet. Wyłoniono kategorie: świadomość własnego „Ja”, wolność, relacyjność jako wybrane predykaty składające się na badane zagadnienie. Analizując wywiady, przedstawiono relacje partnerskie, które wzmacniały kobiety, oraz takie, które przyczyniały się do zatracenia poczucia podmiotowości przez narratorki. Zasygnalizowano również rolę znaczących Innych w procesie kształtowania poczucia podmiotowości kobiet: osób bliskich, partnerów oraz profesjonalistów z obszaru pomocy społecznej.
The article addresses selected aspects of the sense of subjectivity of women supported by social work institutions. The paper presents theoretical inspirations that were used to find traces of the examined issue in autobiographical narratives of women. The following categories were identified: self-awareness, freedom, and relationality, as selected predicates making up the examined issue. The analysis of the interviews discusses partner relationships that strengthened women as well as those that contributed to a loss of the sense of subjectivity by the narrators. The role of significant Others in the process of shaping women’s sense of subjectivity was also pointed out: relatives, partners, and professionals in the field of social assistance.
Źródło:
Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne; 2022, 14, 1; 149-165
2450-4491
Pojawia się w:
Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Listening to Radio Silence in Virtual University. Teaching and Learning
Słuchanie ciszy radiowej w uniwersytecie wirtualnym. Nauczanie i uczenie się
Autorzy:
Kurz, Katharina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143785.pdf
Data publikacji:
2022-07-11
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
nauczanie i uczenie się
relacyjność
pedagogika demokratyczna
uniwersytet
COVID-19
etnografia
teaching and learning
relationality
democratic pedagogy
university
ethnography
Opis:
Drawing on my ethnographic research in Ireland, this paper shows how the Covid-19 pandemic changed the context for relational university teaching and learning. My empirical findings illustrate how virtual teaching environments transform classroom silence into “radio silence.” I introduce three case studies that give insight into how the online context provides a new context for communication, which impacts the success of relational pedagogical practices (Lave & Wenger, 1991; Schultz, 2003; Waghid, 2019). Applying Katherine Schultz’s (2003) concept of “listening to teach,” this paper discusses how the digital classroom can further alienate already marginalized student groups. I aim to illustrate the importance of recognizing the redistribution of power online that transgresses the imagination of traditional forms of education.
Opierając się na moich badaniach etnograficznych w Irlandii, niniejszy artykuł pokazuje jak pandemia Covid-19 zmieniła kontekst relacyjnego nauczania uniwersyteckiego i uczenia się. Moje ustalenia empiryczne ilustrują, jak wirtualne środowiska nauczania przekształcają ciszę w klasie w “ciszę radiową”. Przedstawiam trzy studia przypadków, które dają wgląd w to, jak kontekst internetowy zapewnia nowy sposób komunikowania się, co wpływa na sukces relacyjnych praktyk pedagogicznych (Lave & Wenger, 1991; Schultz, 2003; Waghid, 2019). Stosując koncepcję Katherine Schultz (2003) „słuchania, aby uczyć”, ten artykuł omawia, w jaki sposób klasa cyfrowa może dalej izolować już zmarginalizowane grupy studentów. Staram się zilustrować znaczenie rozpoznania redystrybucji władzy w sieci, która przekracza wyobrażenia o tradycyjnych formach edukacji.
Źródło:
Forum Oświatowe; 2022, 34, 1(67); 55-67
0867-0323
2450-3452
Pojawia się w:
Forum Oświatowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Christian Understanding of the Human Person in the Perspective of African Cultures
Chrześcijańskie rozumienie osoby ludzkiej z perspektywy afrykańskiej
Autorzy:
Konye, Michael Nnamdi
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2108739.pdf
Data publikacji:
2022-08-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
antropologia chrześcijańska
kultura Igbo
Nri mit
relacyjność
Joseph Ratzinger
Richard Niebuhr
John Mbiti
Christian anthropology
Igbo culture
Nri myth
relationality
Opis:
The article attempts to present a few perspectives from African cultures on the Christian understanding of man. The central thesis argued for is that the interpenetration of the universalizing Christian culture and the particularizing cultures of indigenous peoples need not always breed tensions of values. As always, there are common entry points for harmonization which facilitates evangelization in view of those salvific fruits which `grace' always offers to `nature'. It can thus be clear from the above that my overall aim in this article is to show how the African cultural perspectives on the being of man shapes the reception of the Christian gospel about the human person as redeemed by Christ. To be sure, the key questions to which this article responds present themselves as follows: In what light does the Christian understanding of human person appeal to the African? In other words, what is the African perspective of the being of man and how does it influence the African's understanding of the Christian gospel of the redeemed humanity? Structurally, the article consists of three sections: First I shall present several entry points to the understanding of the human person, besides the chosen two perspectives — Christian and African — which we wish to harmonize. Next, I shall highlight the key principles which inform Christian anthropology on the one hand; as well as a few cultural generalities which are descriptive of a typical African anthropology. Finally, I try to present selected `anthropological' elements which highlight comparisons and divergences between Christianity and African cultures.
Artykuł dąży do przedstawienia chrześcijańskiego rozumienia człowieka z kilku perspektyw kultury afrykańskiej. Główną tezą argumentacji jest to, że wzajemne przenikanie się uniwersalnej kultury afrykańskiej i partykularnych kultur lokalnych nie musi prowadzić do konfliktu wartości. Jak zawsze istnieją wspólne punkty wyjścia, ułatwiające ewangelizację w perspektywie zbawczych owoców, które łaska zawsze oferuje naturze. W świetle powyższego, głównym celem artykułu jest pokazanie, jak afrykańska perspektywa kulturowa, dotycząca rozumienia człowieka, kształtuje recepcję Ewangelii o człowieku zbawionym przez Chrystusa. Główne pytania badawcze stawiane w artykule brzmią następująco: w jakim świetle chrześcijańskie rozumienie człowieka przemawia do Afrykańczyka? Jaka jest afrykańska perspektywa człowieka i jak wpływa ona na afrykańskie rozumienie orędzia chrześcijańskiego o odkupionej ludzkości? Artykuł składa się z trzech części. W pierwszej przedstawione są punkty wyjścia do zrozumienia osoby ludzkiej, poza tym zostają zestawione dwie wybrane perspektywy: chrześcijańska i afrykańska. W drugiej części artykuł pokazuje główne zasady, które kształtują antropologię chrześcijańską, jak i kilka kulturowych wymiarów, które oznaczają specyfikę antropologii afrykańskiej. Wreszcie, tekst dąży do przedstawienia wybranych elementów antropologicznych, które naświetlają zbieżności i rozbieżności między chrześcijaństwem a kulturami afrykańskimi.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 7; 5-24
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 26

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies