Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "recepcja w Polsce" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 23
Tytuł:
Spory wokół spuścizny Platońskiej Władysława Witwickiego (1878-1948)
Disputes about Platonic legacy of Władysław Witwicki (1878-1948)
Autorzy:
Mróz, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/665132.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Platon
W. Witwicki
recepcja Platona w Polsce
Plato
Plato’s reception in Poland
Opis:
The paper discusses shortly the reception of W. Witwicki’s translations and commentaries to Plato’s dialogues. The emphasis is laid on the initial absence of philosophers among the reviewers of Witwicki’s works, for the overwhelming majority of the reviewers consisted of philologists and writers. In the course of time, when translations by other scholars appeared, Witwicki’s works gained wider reception among professionals and many critical assessments, which were sometimes unjust. His translations, nevertheless, still play a protreptic role as the first.
W artykule przedstawiona została skrótowo recepcja przekładów i komentarzy do dialogów Platona, których autorem był Władysław Witwicki. Skupiono się na fakcie początkowej nieobecności wśród autorów tych bardzo pozytywnych recenzji filozofów, pisali je bowiem w przytłaczającej większości filolodzy i literaci. W miarę upływu czasu, coraz szerszej recepcji jego dzieł w środowisku profesjonalistów, a także pojawiania się nowych przekładów innych tłumaczy, jego prace zbierają wiele krytycznych, niekiedy niesprawiedliwych, ocen. Niezależnie jednak od tego, jego przekładom pozostaje rola protreptyczna, jako pierwszego medium, poprzez które polski czytelnik zapoznaje się z dialogami Platona.
Źródło:
Folia Philosophica; 2017, 38
1231-0913
2353-9445
Pojawia się w:
Folia Philosophica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
RADIOWA ADAPTACJA PLATOŃSKICH DIALOGÓW W PRZEKŁADZIE W. WITWICKIEGO I JEJ RECEPCJA NA SEMINARIUM FILOZOFICZNYM JAKUBANISA W KUL
RADIO ADAPTATION OF THE PLATO’S DIALOGUES’ TRANSLATED BY W. WITWICKI AND ITS RECEPTION AT H. JAKUBANIS’ PHILOSOPHICAL SEMINAR IN THE CATHOLIC UNIVERSITY OF LUBLIN
Autorzy:
Mróz, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488710.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Platon
recepcja Platona w Polsce
Sokrates
Witwicki
Jakubanis
KUL
Plato
Plato reception in Poland
Socrates
Opis:
The paper presents a little-known episode in the reception of Plato’s dialogues in Polish culture in the interwar period, namely the radio adaptation of the dialogues. The adaptation was based on four dialogues: Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, all of them translated by Władysław Witwicki. This radio drama was very popular and was broadcasted several times. Its popularity followed the fact that the forefront of the Polish actors interpreted the outstanding Polish texts delivered by Witwicki. The paper presents the reception of the four mentioned above dialogues by the professional readers, philologists and the classic languages’ teachers. The radio drama constitutes entirely separate field of the influence of Plato’s works. Radio made Plato’s Socrates accessible to the unprofessional wide audience. There was, however, a peculiar case of reception of the radio drama among the listeners. It was applied for the didactic purposes by Henryk Jakubanis at his philosophical seminar which was carried in the interwar period in the Catholic University of Lublin.
W artykule zrekonstruowano mało znany epizod z recepcji dialogów Platona w kulturze polskiego Dwudziestolecia, jakim była ich radiowa adaptacja. Wykorzystano do niej teksty z czterech dialogów: Eutyfrona, Apologii, Kritona i Fedona, wszystkie w tłumaczeniu Władysława Witwickiego. Audycja cieszyła się wielkim powodzeniem i była kilkukrotnie powtarzana. Jej popularność wynikała z zaangażowania czołówki polskich aktorów, którzy interpretowali znakomite spolszczenia dialogów autorstwa Witwickiego. W artykule zaprezentowano recepcję publikowanych tłumaczeń powyższych dialogów wśród profesjonalnych odbiorców: filologów i nauczycieli języków klasycznych. Radiowe słuchowisko stanowi całkowicie odmienny od tekstu pisanego wymiar oddziaływania Platońskiego dzieła. Podczas audycji radiowych postać Sokratesa Platońskiego została zaprezentowana szerokiej, nieprofesjonalnej publiczności. Wśród radiowych odbiorców słuchowiska szczególnym przypadkiem byli uczestnicy seminarium prowadzonego w KUL w okresie międzywojennym przez Henryka Jakubanisa, który zastosował audycję do celów dydaktycznych.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2013, 61, 1; 43-71
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recepcja twórczości Georgiego Gospodinowa w Polsce (2003—2020)
Reception of Georgi Gospodinovs work in Poland (2003-2020)
Рецепция на творчеството на Георги Господинов в Полша (2013—2020)
Autorzy:
Grigorova, Margreta
Nowosad, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25181235.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Георги Господинов
рецепция в Полша
Олга Токарчук
Marдаленa Питляк
Georgi Gospodinow
recepcja w Polsce
Olga Tokarczuk
Magdalena Pytlak
Georgi Gospodinov
recepcion in Poland
Opis:
Georgi Gospodinow to jeden z najczęściej tłumaczonych pisarzy bułgarskich po 1989 roku. Magda Pytlak wskazuje zmianę polskiej recepcji literatury bułgarskiej poprzez dwa ze wskaźników jego sukcesu - to nagrody literackie i renomowane wydawnictwo, w którym wychodzi „Fizyka smutku” w 2018 r. W artykule przedstawia się recepcję twórczości Georgiego Gospodinowa w Polsce w ujęciu chronologicznym i bierze pod uwagę różne gatunki twórczości Gospodinowa (publikowane w prasie, w antologiach i wydania książkowe), rolę tłumaczy, spotkania autorskie z pisarzem, ich odbicia w prasie. Jednym z elementów jego wizytówki w Polsce jest przyjaźń z Olgą Tokarczuk, komentowana jako pozycja do Literackiej Nagrody Nobla.
Георги Господинов е един от найчесто превежданите български писатели след 1989 г. Рецепцията му в Полша бележи успех, който според неговата преводачка и изследователка Магда Питляк показва промяна в полската рецепция на българската литература. Два от посочените показатели на успеха са литературните награди и реномираното издателство, в което излиза “Физика на тъгата” през 2018 г. Настоящата статия проследява в хронологичен ред развоя на полската рецепция на творчеството на Георги Господинов, като взема под внимание различните видове публикации на творчеството на Господинов (в пресата, в антологии и в книжни издания), ролята на преводачите и интерпретаторите, на срещите с писателя и медийните отражения. Един от елементите в неговата визитна картичка е приятелството с Олга Токарчук, този факт се коментира в контекста на възможността авторът да получи Нобелова награда за литература.
Georgi Gospodinov is one of the most translated Bulgarian writers after 1989. Magda Pytlak points to the change in the reception of Bulgarian literature in Poland using two indicators of his success — literary awards and a renowned publishing house which published The Physics of Sorrow in 2018. The article presents the reception of Georgi Gospodinov’s work in Poland in chronological order and takes into account various genres of Gospodinov’s work (in the press, in anthologies, and as separate books), the role of his translators, the writer’s public appearances and their press reception. One of the elements of his showcase in Poland is his friendship with Olga Tokarczuk, regarded as an aspiration for the Nobel Prize in Literature.
Źródło:
Przekłady Literatur Słowiańskich; 2022, 12; 1-21
1899-9417
2353-9763
Pojawia się w:
Przekłady Literatur Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Granice (nie)przyzwoitości. Dysforia. Przypadki mieszczan polskich Marcina Kołodziejczyka w kontekście polskiej recepcji Gabriele Wohmann
Die Grenzen der bürgerlichen (Un-)anständigkeit. Dysforia. Przypadki mieszczan polskich von Marcin Kołodziejczyk im Kontext der polnischen Rezeption Gabriele Wohmanns
The borders of bourgeois class (in)decency. Marcin Kołodziejczyks Dysforia. Przypadki mieszczan polskich in the context of Polish reception of Gabriele Wohmann
Autorzy:
ŁAWNIKOWSKA-KOPER, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/784321.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
Gabriele Wohmann
Wohmanns Rezeption in Polen
Bürgerlichkeit
Marcin Kołodziejczyk
Dysforia. Przypadki mieszczan polskich.
recepcja w Polsce
mieszczańskość
reception in Poland
bourgeois
Dysforia. Przypadki mieszan polskich
Opis:
The paper is dedicated to the Polish reception of the works of an eminent West German writer, Gabriele Wohmann, who died in 2015 and has been acknowledged by the literary critics to be a master of short prose. In view of only few translations of her works into Polish, the reception of Wohmann in the critical circulation is limited. She is recognisable in the Polish academic discourse, but it is limited to the German Studies. Wohmann, as an excellent observer of the society in the times of economic growth, in her stories criticising “bourgeois” attitudes of her fellow citizens and dealing with the universal themes of love, fear, loneliness, exclusion, death, comes back implicite (parallel transfer) in Marcin Kołodziejczyk’s text, Dysforia.Przypadki mieszczan polskich (2015). According to the accept-ed thesis, the Polish society in its attitudes and choices related to the rising of a middle class and new bourgeois class after 1989 resembles the West German society so critically de-scribed by the German author thirty and forty years ago.
Der Aufsatz hat die polnische Rezeption der bedeutenden westdeutschen Schriftstellerin Gabriele Wohmann, einer Meisterin der Kurzprosa, die 2015 verstorben ist, zum Thema. Da nur wenige Werke Wohmanns ins Polnische übersetzt wurden, ist die Resonanz der polnischen Kritik gering. Zugleich ist die Autorin im polnischen akademischen Diskurs stets präsent, wobei sie sich diese Rezeption auf die Germanistik beschränkt. Als herausragende Beobachterin der deutschen Gesellschaft der Wirtschaftswunder-Ära, die in ihren Kurzge-schichten und Erzählungen die „Bürgerlichkeit“ der Mitbürger sowie universelle Themen wie Liebe, Angst, Einsamkeit, Ausgrenzung oder Tod thematisiert, kehrt Wohmann implizit im Text von Marcin Kołodziejczyk Dysforia. Przypadki mieszczan polskich (2015) zurück. Der These des Aufsatzes gemäß erinnern die Haltungen und Entscheidungen der von Kołodziejczyk porträtierten polnischen Gesellschaft, die mit der erst entstehenden Mittel-schicht und der neuen Bürgerlichkeit verbunden sind, an die Erscheinungen, die Gabriele Wohmann vor dreißig und vierzig Jahren kritisiert hat.
Przedmiotem artykułu jest polska recepcja twórczości zmarłej w 2015 roku wybitnej pisarki zachodnioniemieckiej Gabriele Wohmann, uznawanej przez krytykę literacką za mistrzynię krótkiej prozy oraz znakomitą obserwatorkę społeczeństwa doby wzrostu gospodarczego, która w swych opowiadaniach krytykuje „mieszczańskość” współobywateli i porusza uniwersalne tematy miłości, lęku, samotności, wykluczenia i śmierci. Wobec nielicznych tłumaczeń jej utworów na język polski recepcja Wohmann w obiegu krytycznym jest ograniczona, zauważalna jest natomiast w polskim dyskursie akademickim, lecz ogranicza się do germanistyki. Wohmann powraca jednak implicite (transfer równoległy) w tomie prozatorskim Marcina Kołodziejczyka Dysforia. Przypadki mieszczan polskich (2015). Zgodnie z tezą przyjętą w artykule, społeczeństwo polskie po 1989 przypomina w swych postawach i wyborach, które związane są z rodzącą się w Polsce klasą średnią i nowym mieszczaństwem, krytycznie opisywane przez niemiecką autorkę społeczeństwo zachodnionie-mieckie trzydzieści i czterdzieści lat wcześniej.
Źródło:
Transfer. Reception studies; 2018, 3
2451-3334
Pojawia się w:
Transfer. Reception studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwida droga do Hafiza
Norwid’s way to Hafiz
Autorzy:
Gadamska-Serafin, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117291.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Assunta
Hafiz
sufizm
poezja perska
recepcja Hafiza w Polsce
Polska i Persja
Sufism
Persian poetry
Hafiz’s reception in Poland
Poland and Persia
Opis:
W twórczości Norwida odnaleźć można dalekie echa koncepcji sufickich. Jedną z nici wiążących tego polskiego poetę z nurtem muzułmańskiego mistycyzmu jest manifestująca się w Pismach wszystkich fascynacja Dywanem Hafiza (drugą – osoba Abd el-Kadera). Perski poeta-mistyk jest wspominany w dziełach polskiego autora pięć razy (dwa razy w listach oraz trzy razy w poematach: Assunta, Emil na Gozdawiu oraz A Dorio ad Phrygium). Jest dość wątpliwe, by w okresie przedemigracyjnym (warszawskim) Norwid zapoznał się z filareckimi przekładami gazelów Hafiza (Sękowski, Wiernikowski, Chodźko). Bramy do świata Hafizowskiego otworzyły przed nim raczej dopiero pełne niemieckie tłumaczenia Dywanu (Purgstall i inni) oraz liczne nawiązania tematyczne w utworach niemieckich romantyków (Goethe, Heine). Okazją do zetknięcia z nimi był pobyt Norwida w Berlinie w roku 1846 i kwerendy w tamtejszej Bibliotece Uniwersyteckiej. Niewykluczone, że rolę bodźca odegrała też amerykańska (i późniejsza) lektura dzieł Emersona. Świat liryki Hafizowskiej otwierały przed autorem Assunty także przekłady francuskie, choć tym przypaść musiała raczej rola drugorzędna, gdyż w wieku XIX były one stosunkowo nieliczne (przełożono zaledwie 32 utwory do śmierci Norwida). Lata emigracji paryskiej dostarczyły wielu nowych okazji, by pogłębić wiedzę o literaturze i kulturze Persji. Sprzyjał temu nie tylko sam pobyt w Paryżu, ale i obecność w gronie polskich emigrantów, wybitych iranologów, z którymi Norwid się stykał: Aleksandra Chodźki i Wojciecha Biberstein-Kazimirskiego (ten pracował z kuzynem Norwida – Michałem Kleczkowskim we francuskim MSZ). Apogeum fascynacji Norwida Hafizem przypadło na lata 70., choć wiele poszlak zdaje się wskazywać na Hafizowski patronat już nad Promethidionem. Suficka „alchemia miłości”, przenikająca strofy Dywanu Hafiza, znalazła odblask przede wszystkim w Assuncie. Motto do tego poematu zaczerpnął Norwid zapewne z francuskiego przekładu A Grammar of the Persian Language Williama Jonesa (tłum. Garciana de Tassy z 1845 r.), w której dwuwiersz ów znalazł się pośród przykładów perskiej składni (gazel, z którego pochodzi ów dystych, nie był jeszcze wówczas w całości przetłumaczony na francuski). Z kolei motto do Emila na Gozdawiu jest prawdopodobnie parafrazą gazelu przełożonego na język francuski przez tegoż Jonesa i zamieszczonego w jego Traktacie o poezji orientalnej jako Oda V. Wybór motta do Emila… świadczy o przynależności Norwida do elitarnej grupy XIX-wiecznych erudytów, którzy umieli dotrzeć do religijnego wymiaru poezji Hafiza, umykającego na ogół ówczesnym europejskim czytelnikom Dywanu. Szczególnie oryginalnym pomysłem polskiego poety było przywołanie tekstu z obszaru kulturowego islamu (a nie chrześcijaństwa!) dla potrzeb polemiki z russowskim laickim modelem wychowania oraz przeciwstawienie zsekularyzowanej mentalności europejskiej głębokiego, niewzruszonego zmysłu religijnego Orientu.
In Norwid’s works one can find distant echoes of the Sufi concepts. One of the threads linking this Polish poet to the current of Muslim mysticism is his fascination with Hafiz’s Divan (and secondly – the person of Abd el-Kader) manifesting it self in Pisma wszystkie. The Persian poet and mystic is mentioned in the works of the Polish author five times (twice in letters and three times in poems: Assunta, Emil na Gozdawiu and A Dorio ad Phrygium). It is quite doubtful that Norwid became acquainted with philarete’s translations of Hafiz’sghazals (Sękowski, Wiernikowski, Chodźko) in his pre-emigration (Warsaw) period. It was rather the full German translations of Divan (Purgstall and others) and numerous thematic references in the works of German Romantics (Goethe, Heine) that opened to him the gates to Hafiz’s world. Norwid could have been exposed to these during his stay in Berlin in 1846 while attending a query at the University Library there. It cannot be ruled out that also the reading of Emerson’s works during his American period (and later) was a kind of stimulus. The world of Hafiz’s lyric poetry could also spread open before Norwid owing to French translations, although their role was rather secondary, since in the 19th century they were relatively few (only 32 works were translated before Norwid’s death). The years of Parisian emigration provided many new opportunities to advance the know-ledge of Persian literature and culture. This was favoured not only by the stay in Paris, but also by the presence among Polish emigrants of eminent iranologists with whom Norwid was in touch: Aleksander Chodźko and Wojciech Biberstein-Kazimirski (he worked together with Norwid’s cousin Michał Kleczkowski at the French Ministry of Foreign Affairs). The height of Norwid fascination with Hafiz was in the 1870s, although many facts indicate that Promethidion could already be inspired by Hafiz. The Sufi “alchemy of love” permeating the stanzas of Hafiz’s Divan found its reflection primarily in Assunta. Norwid took the motto for this poem probably from the French translation of A Grammar of the Persian Language by William Jones (translated by Garcin de Tassyin 1845), in which the couplet was among the examples of Persian syntax (the ghazelin which this couplet originated, was still not fully translated into French). In turn, the motto for Emil na Gozdawie is probably a paraphrase of the ghazel translated into French by the same Jones and included in his Treaty on Oriental Poetry as Ode V. The choice of the motto to Emil... testifies to Norwid’s affiliation with an elite group of 19th-century erudites who were able to get access to the religious dimension of the poetry by Hafiz, which generally remained hidden for the European readers of Divan at that time. A particularly original idea of the Polish poet was the evocation of a text from the area of cultural Islam (and not Christianity!) for the needs of polemics with the Rousseau eansecular model of upbringing, and the juxtaposition of the secularised European mentality with the deep, unshakable religious sense of the Orient.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2018, 36; 5-53
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwid’s way to Hafiz
Norwida droga do Hafiza
Autorzy:
Gadamska-Serafin, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17863973.pdf
Data publikacji:
2020-05-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Assunta
Hafiz
Sufism
Persian poetry
Hafiz’s reception in Poland
Poland and Persia
sufizm
poezja perska
recepcja Hafiza w Polsce
Polska i Persja
Opis:
In Norwid’s works one can find distant echoes of the Sufi concepts. One of the threads linking this Polish poet to the current of Muslim mysticism is his fascination with Hafiz’s Divan (and secondly – the person of Abd el-Kader) manifesting itself in Pisma wszystkie. The Persian poet and mystic is mentioned in the works of the Polish author five times (twice in letters and three times in poems: Assunta, Emil na Gozdawiu and A Dorio ad Phrygium). It is quite doubtful that Norwid became acquainted with philarete’s translations of Hafiz’s ghazals (Sękowski, Wiernikowski, Chodźko) in his pre-emigration (Warsaw) period. It was rather the full German translations of Divan (Purgstall and others) and numerous thematic references in the works of German Romantics (Goethe, Heine) that opened to him the gates to Hafiz’s world. Norwid could have been exposed to these during his stay in Berlin in 1846 while attending a query at the University Library there. It cannot be ruled out that also the reading of Emerson’s works during his American period (and later) could be his source of inspiration. The world of Hafiz’s lyric poetry could also spread open before Norwid owing to French translations, although their role was rather secondary, since in the 19th century they were relatively few (only 32 works were translated before Norwid’s death). The years of Parisian emigration provided many new opportunities to advance the know-ledge of Persian literature and culture. This was favoured not only by Norwid’s stay in Paris, but also by the presence, among Polish emigrants, of eminent iranologists with whom Norwid was in touch: Aleksander Chodźko and Wojciech Biberstein-Kazimirski (he worked together with Norwid’s cousin Michał Kleczkowski at the French Ministry of Foreign Affairs). The height of Norwid fascination with Hafiz was in the 1870s, although many facts indicate that Promethidion might already have been inspired by Hafiz. The Sufi “alchemy of love” permeating the stanzas of Hafiz’s Divan found its reflection primarily in Assunta. Norwid took the motto for this poem probably from the French translation of A Grammar of the Persian Language by William Jones (translated by Garcin de Tassy in 1845), in which the couplet was among the examples of Persian syntax (the ghazal in which this couplet originated, was still not fully translated into French). In turn, the epigraph for Emil na Gozdawiu is probably a paraphrase of the ghazal translated into French by the same Jones and included in his Treatise on Oriental Poetry as Ode V. The choice of the epigraph to Emil... testifies to Norwid’s affiliation with an elite group of 19th-century erudite people who were able to get access to the religious dimension of the poetry by Hafiz, which generally remained hidden for the European readers of Divan at that time. A particularly original idea of the Polish poet was the evocation of a text from the area of cultural Islam (and not Christianity!) for polemics with the Rousseauean secular model of upbringing, and the juxtaposition of the secularised European mentality with the deep, unshakable religious sense of the Orient.
W twórczości Norwida odnaleźć można dalekie echa koncepcji sufickich. Jedną z nici wiążących tego polskiego poetę z nurtem muzułmańskiego mistycyzmu jest manifestująca się w Pismach wszystkich fascynacja Dywanem Hafiza (drugą – osoba Abd el-Kadera). Perski poeta-mistyk jest wspominany w dziełach polskiego autora pięć razy (dwa razy w listach oraz trzy razy w poematach: Assunta, Emil na Gozdawiu oraz A Dorio ad Phrygium). Jest dość wątpliwe, by w okresie przedemigracyjnym (warszawskim) Norwid zapoznał się z filareckimi przekładami gazelów Hafiza (Sękowski, Wiernikowski, Chodźko). Bramy do świata Hafizowskiego otworzyły przed nim raczej dopiero pełne niemieckie tłumaczenia Dywanu (Purgstall i inni) oraz liczne nawiązania tematyczne w utworach niemieckich romantyków (Goethe, Heine). Okazją do zetknięcia z nimi był pobyt Norwida w Berlinie w roku 1846 i kwerendy w tamtejszej Bibliotece Uniwersyteckiej. Niewykluczone, że rolę bodźca odegrała też amerykańska (i późniejsza) lektura dzieł Emersona. Świat liryki Hafizowskiej otwierały przed autorem Assunty także przekłady francuskie, choć tym przypaść musiała raczej rola drugorzędna, gdyż w wieku XIX były one stosunkowo nieliczne (przełożono zaledwie 32 utwory do śmierci Norwida). Lata emigracji paryskiej dostarczyły wielu nowych okazji, by pogłębić wiedzę o literaturze i kulturze Persji. Sprzyjał temu nie tylko sam pobyt w Paryżu, ale i obecność w gronie polskich emigrantów, wybitych iranologów, z którymi Norwid się stykał: Aleksandra Chodźki i Wojciecha Biberstein-Kazimirskiego (ten pracował z kuzynem Norwida – Michałem Kleczkowskim we francuskim MSZ). Apogeum fascynacji Norwida Hafizem przypadło na lata 70., choć wiele poszlak zdaje się wskazywać na Hafizowski patronat już nad Promethidionem. Suficka „alchemia miłości”, przenikająca strofy Dywanu Hafiza, znalazła odblask przede wszystkim w Assuncie. Motto do tego poematu zaczerpnął Norwid zapewne z francuskiego przekładu A Grammar of the Persian Language Williama Jonesa (tłum. Garciana de Tassy z 1845 r.), w której dwuwiersz ów znalazł się pośród przykładów perskiej składni (gazel, z którego pochodzi ów dystych, nie był jeszcze wówczas w całości przetłumaczony na francuski). Z kolei motto do Emila na Gozdawiu jest prawdopodobnie parafrazą gazelu przełożonego na język francuski przez tegoż Jonesa i zamieszczonego w jego Traktacie o poezji orientalnej jako Oda V. Wybór motta do Emila… świadczy o przynależności Norwida do elitarnej grupy XIX-wiecznych erudytów, którzy umieli dotrzeć do religijnego wymiaru poezji Hafiza, umykającego na ogół ówczesnym europejskim czytelnikom Dywanu. Szczególnie oryginalnym pomysłem polskiego poety było przywołanie tekstu z obszaru kulturowego islamu (a nie chrześcijaństwa!) dla potrzeb polemiki z russowskim laickim modelem wychowania oraz przeciwstawienie zsekularyzowanej mentalności europejskiej głębokiego, niewzruszonego zmysłu religijnego Orientu.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2018, 36 English Version; 5-58
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Drexel w Polsce (XVII-XVIII wiek). Rekonesans
Drexel in Poland (The 17th–18th Centuries). An Exploration
Autorzy:
Pawlak, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053934.pdf
Data publikacji:
2022-02-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Drexel Jeremias
Drexel Jeremias – recepcja w Polsce
literatura nowołacińska
piśmiennictwo jezuickie
polsko-niemieckie związki literackie
transfer kulturowy w Europie wczesnonowożytnej
Drexel Jeremias – Polish reception
Neo-Latin literature
Jesuit writing
Polish-German literary relations
cultural transfer in early modern Europe
Opis:
Artykuł dotyczy polskiej recepcji twórczości niemieckiego jezuity Jeremiasa Drexela (1581-1638), twórcy popularnych w całej niemal Europie łacińskich pism o tematyce religijnej i moralistycznej. Autor przedstawia korpus XVII- i XVIII-wiecznych polskich translacji dzieł Drexela (autorstwa m.in. Jana Chomętowskiego, Szymona Jurkiewicza, Albrychta Stanisława Radziwiłła i Kazimierza Stęplowskiego), rejestruje ich obecność w księgozbiorach przedrozbiorowej Rzeczypospolitej oraz liczne świadectwa ich odbioru w tekstach polskich twórców, przede wszystkim w piśmiennictwie kaznodziejskim i religijnym, wskazuje możliwe kierunki przyszłych badań (np. nad strategiami translatorskimi staropolskich tłumaczy) oraz podkreśla rolę literatury nowołacińskiej w transferze kulturowym między dawną Rzecząpospolitą a krajami niemieckiego obszaru językowego oraz w przełamywaniu barier etnicznych, politycznych i wyznaniowych we wczesnonowożytnej Europie.
This article discusses the Polish reception of the works by the German Jesuit Jeremias Drexel (1581–1638), the author of Latin religious and moralistic writings, popular almost all over Europe. The study presents seventeenth- and eighteenth-century Polish translations of Drexel’s works by, amongst others, Jan Chomętowski, Szymon Jurkiewicz, Albrycht Stanisław Radziwiłł and Kazimierz Stęplowski, records their presence in the book collections of the Polish-Lithuanian Commonwealth, and provides evidence of their extensive reception in the texts of Polish authors, primarily in sermons and religious literature. It also indicates possible directions for future research (for example, on the translation techniques of Old Polish translators)  and emphasises the role of Neo-Latin literature in the cultural transfer between Poland-Lithuania and the countries of the German language area, as well as in overcoming ethnic, political and religious barriers in early modern Europe.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 1; 9-30
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wróżki w przebraniu. Recepcja baśni pani d’Aulnoy w Polsce – rekonesans badawczy
Autorzy:
Kaczyńska, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1812101.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
francuska baśń literacka
recepcja w Polsce
baśń a literatura dla dzieci
adaptacja baśni
humor w baśniach
French literary fairy tale
fairy tale reception of in Poland
fairy tale and literature for children
adaptation of fairy tales
humour in fairy tales
Opis:
Niniejszy artykuł podejmuje problematykę recepcji baśniowej twórczości Marie-Catherine d’Aulnoy w Polsce od XVIII wieku po dzień dzisiejszy. Omówione w nim zostają zarówno przekłady, jak i adaptacje wydawane z mylną atrybucją jako baśnie Charles’a Perraulta oraz utwory luźno inspirowane twórczością francuskiej baśniopisarki. Różnorodność jej utworów przekłada się na zróżnicowanie recepcji, obejmującej zarówno uproszczone teksty dla dzieci, jak i poemat fantastyczno-moralizatorski. Z drugiej strony, rokokowe baśnie d’Aulnoy, realizujące XVII-wieczne salonowe wzorce estetyczne i podejmujące ironiczną grę z dydaktyczną konwencją baśni, nie mieszczą się w ramach wyznaczonych przez żywy wciąż stereotyp baśni jako gatunku prostego, jednoznacznego moralnie i przeznaczonego przede wszystkim dla dzieci. Z tej nieprzystawalności baśni d’Aulnoy do utartych przekonań mogą wynikać ich niepełne odczytania oraz ograniczony zakres i wybiórczość recepcji w Polsce.
This article focuses on the Polish reception of Marie-Catherine d’Aulnoy’s fairy tales from the 18th century until the present day. It discusses their translations, as well as adaptations published with the erroneous attribution to Charles Perrault and texts loosely inspired by the work of the French conteuse. The latter’s diversity is mirrored by the varied reception, encompassing both simplified texts for children, and a moralizing-and-fantasy long poem. Nevertheless, the rococo fairy tales by Madame d’Aulnoy, displaying the esthetic ideals of 17th-century salons and engaging in an ironic game with the genre’s didactic convention, do not fit the frame of the evergreen stereotype of the fairy tale as a simple and morally unambiguous genre, intended first and foremost for children. The transgressive nature of Madame d’Aulnoy’s fairy tales may be the cause for their incomplete interpretations, as well as their limited and selective reception in Poland.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2021, 61, 2; 39-58
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O relacji między przekładami a recepcją Baśni dla dzieci i dla domu (Kinder- und Hausmärchen) braci Grimm w Polsce
On the Relation between Translations and the Reception of the Children’s and Household Tales (Kinder- und Hausmärchen) by Brothers Grimm in Poland
Autorzy:
Pieciul-Karmińska, Eliza
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31344005.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
Tematy:
przekłady
recepcja baśni braci Grimm w Polsce
baśnie braci Grimm
folk tales
Brothers Grimm
translation
reception of the tales by Brothers Grimm in Poland
Opis:
The fairy tales by the Brothers Grimm are the most often translated work of German literature. All over the world these tales are read in translations that are not identical to the original. In Poland, these important texts are also read in various versions translated into Polish, which raises a question of how the form and content of different translations and adaptations may influence the reception of these German tales. Referring to important studies by folklorists Helena Kapełuś and Dorota Simonides, the author of the article indicates which research topics should be continued and deepened in the field of the Grimm research in Poland.
Baśnie braci Grimm są najczęściej tłumaczonym dziełem literatury niemieckiej. Na całym świecie opowieści te czytane są w tłumaczeniach, które nie są identyczne z oryginałem. W Polsce te ważne teksty czytane są także w różnych wersjach tłumaczonych na język polski, co rodzi pytanie, jak forma i treść różnych przekładów i adaptacji może wpływać na odbiór tych niemieckich opowieści. Odwołując się do ważnych opracowań folklorystów Heleny Kapełuś i Doroty Simonides, autorka artykułu wskazuje, jakie wątki badawcze powinny być kontynuowane i pogłębiane w obszarze badań braci Grimm w Polsce.
Źródło:
Literatura Ludowa; 2023, 67, 1-2; 13-34
2544-2872
0024-4708
Pojawia się w:
Literatura Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polska recepcja Hansa Lipinsky’ego-Gottersdorfa
Autorzy:
Polechoński, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559771.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Oficyna Wydawnicza ATUT – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe
Tematy:
reception of German literature in Poland after World War Two
German writers from Silesia
Hans Lipinsky-Gottersdorf
recepcja literatury niemieckiej w Polsce
niemieccy pisarze ze Śląska po II wojnie światowej
Opis:
Polish Deception of Hans Lipinsky-Gottersdorf Hans Lipinsky-Gottersdorf (1920–1991), a wrongly forgotten writer from Silesia, never aroused major interest in the country or abroad. Also in Poland, he is not a commonly known author. The article discusses the modest Polish reception of the writer, starting from 1960s until present. At the beginning, it consisted of mere mentions in the press; it was only later that first sparse translations of his prose appeared together with separate articles devoted to the writer, as well as scientific studies. So far, the only monograph of Lipinsky-Gottersdorf has been written by a Polish Germanist in the German language, and published in Germany.
Źródło:
Orbis Linguarum; 2018, 51; 519-540
1426-7241
Pojawia się w:
Orbis Linguarum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lange ignoriert, nun gern gelesen. Der Weg Rafik Schamis auf den polnischen Buchmarkt
Long Neglected, Now Widely Read. The Journey of Rafik Schami into the Polish Mainstream
Długo ignorowany, wreszcie poznany. Droga Rafika Schamiego na polski rynek wydawniczy
Autorzy:
SZYNDLER, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/784271.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
Rafik Schami
polnische Rezeption des Werks von Rafik Schami
deutsch-sprachige Literatur in Polen
recepcja twórczości Rafika Schamiego w Polsce
literatura niemieckojęzyczna w Polsce
reception of Rafik Schami's literary output in Poland
German literature in Poland
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie obecności Rafika Schamiego, niemieckiego pisarza o syryjskich korzeniach, na polskim rynku wydawniczym oraz analiza reakcji polskiego odbiorcy na jego twórczość. Autorka odpowiada na pytanie, dlaczego Schami został tak późno dostrzeżony przez polskie wydawnictwa i wiąże fakt zainteresowania jego twórczością z bieżącymi wydarzeniami politycznymi w Syrii. W przeciągu zaledwie pięciu lat opubliowa-no w Polsce pięć książek tego pisarza, które otrzymały bardzo entuzjastyczne recenzje i zdobyły duże grono fanów. Zdaniem autorki powodem tej popularności, zwłaszcza wśród czytelniczek, jest niezwykły talent Rafika Schamiego jako gawędziarza i uniwersalny charak-ter jego książek, które są adresowane tak do dzieci i młodzieży jak i do dorosłych. Jeżeli chodzi o obecność twórczości tego autora w polskim obiegu krytycznoliterackim i naukowym, to wciąż czeka ona na odkrycie. 
The aim of this article is to present the work of Rafik Schami, a German writer with Syrian origins, and to determine the impact of his literary output on the publishing market in Poland and to analyze how his output has been received by Polish readers. The authoress answers why Polish publishing houses have been late in their discovery of Schami and draws a parallel between the current state of affairs in Syria and a recently developed interest in Shami's works. In just five years, five of his books have been published in Poland. Not only have the works been well received, they have amassed a large number of followers. The authoress thinks that his great popularity, especially among women, is due to both Shami's talent as a raconteur and the universal nature of his books. They are perfect for children and adolescents as well as adults. As an author, however, he is still waiting to be discovered by Polish critical and academic circles. 
Im vorliegenden Beitrag wird dargestellt, wie das Werk von Rafik Schami auf dem polnischen Büchermarkt funktioniert und wie es von den polnischen Lesern aufgenommen und rezipiert wird. Die Autorin fragt auch, warum das polnische Verlagswesen den namhaften und anderswo vielfach preisgekrönten Schriftsteller so spät entdeckte und sieht die Ursache für das erwachende Interesse an seinem Werk in den aktuellen politischen Ereignissen in Syrien. Es ist kein Zufall, dass man in den letzten fünf Jahren gleich fünf Bücher dieses Autors auflegte, die sehr enthusiastisch rezensiert wurden. Die Autorin sieht die wachsende Begeisterung für Schamis Werk in Polen in dessen erzählerischem Talent und in dem universellen Charakter seiner Bücher, die sowohl an Kinder und Jugendliche als auch an Erwachsene adressiert sind. Die philologische Forschung in Polen hat Rafik Schami bis dato noch wenig Interesse geschenkt. 
Źródło:
Transfer. Reception studies; 2017, 2; 235-234
2451-3334
Pojawia się w:
Transfer. Reception studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Nadpisane w tłumaczeniu”, czyli historia plagiatu tłumaczeniowego baśni braci Grimm
Overwritten in Translation or a Translation Plagiarism of Grimms’ Tales
Autorzy:
Pieciul-Karmińska, Eliza
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/912402.pdf
Data publikacji:
2020-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Grimm Brothers’ Children’s and Household Tales
translation plagiarism
reception of the Grimms’ tales in Poland
baśnie braci Grimm
plagiat tłumaczeniowy
recepcja baśni braci Grimm w Polsce
Opis:
Tekst to studium przypadku plagiatu tłumaczeniowego. Mowa tutaj o polskim przekładzie amerykańskiego tłumaczenia pierwszego wydania zbioru baśni braci Grimm autorstwa Jacka Zipesa, które prezentowane było jako pierwszy polski przekład z niemieckiego oryginału („Kinder- und Hausmärchen”, 1812-1815). W artykule zaprezentowane zostają zarówno ślady źródłowego tłumaczenia, jak również drastyczne wtręty polskiego wydawnictwa obliczone na spotęgowanie atrakcyjności tekstu, co z kolei wpisuje się w stereotypowy odbiór baśni Grimmowskich jako okrutnych, ponurych i krwawych. W ten sposób krótkie dzieje fałszywego przekładu stają się ilustracją głównych problemów w polskiej recepcji tego słynnego w świecie zbioru baśni.
The paper is a case study summarizing a recent translation plagiarism: a Polish translation of The Original Folk and Fairy Tales of the Brothers Grimm: the CompleteFirst Edition by Jack Zipes (2014) presented by the publishing company WasPos as the first Polish translation of the German original Kinder- und Hausmärchen (1812/1815).The paper presents traces of the source American translation by Zipes in the Polish text, but also discusses additions introduced by the Polish publisher which wereaimed at increasing the alleged brutality of the German fairy tale collection. Such a strategy reveals the Polish stereotype of Grimms’ Tales as cruel, gloomy and bloody. The presented story of a faked translation illustrates the main problems in the Polish reception of this world famous fairy tale collection.
Źródło:
Porównania; 2020, 26, 1; 179-196
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Występy Sergiusza Rachmaninowa w Polsce
Sergei Rachmaninoff’s performances of in Poland
Autorzy:
DZIADEK, Magdalena
JACZYŃSKI, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/454024.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
recepcja sztuki
krytyka muzyczna
życie muzyczne w Polsce
art reception
music criticism
musical life in Poland
Opis:
Celem artykułu jest zaprezentowanie informacji na temat kilkunastu koncertów, jakie zagrał w Polsce (w Warszawie i miastach prowincjonalnych – Łodzi, Wilnie) Sergiusz Rachmaninow przed pierwszą wojną światową oraz w dwudziestoleciu międzywojennym. Autorzy rekonstruują prezentowany w Polsce repertuar pianisty oraz przytaczają głosy krytyki, uznając za szczególnie ważne te, które ilustrują tło społeczno-polityczne recepcji sztuki wielkiego Rosjanina.
The aim of the article is to present information on several concerts which were played in Poland (Warsaw and provincial cities – Lodz, Vilnius) by Sergei Rachmaninov before the First World War and in the twentieth century interwar period. The authors reconstruct the pianist’s repertoire presented in Poland and quote critical voices, considering as especially important those that illustrate the sociopolitical background of the reception of the great Russian’s art.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2016, 11; 81-96
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lack of Post-GDR Literature in Polish Cultural Reality. An Attempt Discuss the Issue
Autorzy:
Jaśkiewicz, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030736.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
post-GDR literature
GDR novels
translations
Christa Wolf
Hermann Kant
Thomas Brussig
German literature after 1989
, reception of GDR literature in Poland
literatura post-NRD
powieści o NRD
tłumaczenia
literatura niemiecka po 1989
recepcja literatury NRD w Polsce
Opis:
Literatura niemieckojęzyczna jest obecna w polskiej rzeczywistości literackiej od dawna z różną intensywnością. Obecność taką stymulują i umożliwiają tłumaczenia tekstów na język polski, bo wówczas dostępne są one szerokiej publiczności, przede wszystkim tej, która nie posługuje się językiem niemieckim. W niniejszym artykule przedstawiona została nieobecność literatury postenerdowskiej, tzn. tej literatury, która powstawała już po upadku NRD i zjednoczeniu Niemiec i charakteryzowała się przede wszystkim skupieniem na sprawach byłej NRD, jej idealizacji czy krytycznej obserwacji aż po nostalgiczne wspomnienia z dzieciństwa i młodości. Autor konstatuje, że po roku 1989 literatura taka jest dość skąpo reprezentowana na polskim rynku wydawniczym, mimo że tłumacze i wydawcy zadbali w ostatnim ćwierćwieczu, by literatura niemieckojęzyczna docierała do polskiego czytelnika. Jednakże opisywany tu nurt literacki jest rzeczywiście mało reprezentatywny w polskiej w przestrzeni wydawniczej. W artykule zostaje podjęta próba wskazania tekstów, które zasługują na to, by w całości być dostępnymi w polskiej wersji językowej. Chodzi tu o autorów takich jak: Christa Wolf, Hermann Kant i Thomas Brussig. Cała trójka reprezentuje różny rodzaj pisarstwa, różne pokolenia, zaangażowanie oraz estetykę. Co jest dla nich wspólne w kontekście nieobecności w polskich przekładach, to fakt, że swoimi książkami (Wolf – Was bleibt, Kant – Der Abspann, Brussig – Helden wie wir) wykreowali pewne wydarzenia, postawy i dyskusje. I dla lepszego i pełniejszego zrozumienia specyfiki dzisiejszych Niemiec Wschodnich przez Polaków poznanie także tych aspektów ma ogromne znaczenie.
German literature has been present in Polish cultural reality for a long time − although with variable popularity − due to the translations that produced Polish versions available for wider audience, including readers unfamiliar with German language. Yet, the article discusses a branch of German literature still absent in Poland – the so-called Post-GDR Literature, written after the fall of the German Democratic Republic and the German reunification. The Post-GDR Literature addresses a variety of issues related to the GDR, idealizes or critically describesits reality often perceived by writers as the reality of their childhood or youth. The author of the article takes into consideration the fact that on Polish book market after 1989 this literature is almost unavailable despite numerous efforts of translators and publishers and their initiatives aimed at popularization of German literature in Poland. Thus, the article subsequently discusses texts (Was bleibt by Christa Wolf, Der Abspannby Hermann Kant and Heldenwiewir by Thomas Brussig) significant enough to deserve unabridged Polish versions. The three writers represent different genres, aesthetics, generations and level of involvement in political activity. Nonetheless, their works all inspired crucial discussions, attitudes or events and are therefore of vital importance for Polish readers willing to fully understand the reality of Eastern Germany and the impact of its legacy on current times.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2020, 15, 10; 176-187
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Overrated and overlooked. The critical reception of Czechoslovak cinema in Poland in the 1950s and 1960s based on Karel Kachyňa’s Smugglers of Death
Autorzy:
Szymański, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2235083.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
recepcja krytyczna filmów w Polsce
Przez zieloną granicę (Král Šumavy)
Karel Kachyña
Pierwsza Fala w kinie czechosłowackim
polska krytyka filmowa
dystrybucja filmów w Polsce
kino gatunków
critical reception of films in Poland
Smugglers of Death (Král Šumavy)
Karel Kachyňa
First Wave in Czechoslovak cinema
Polish film criticism
distribution of films in Poland
genre cinema
Opis:
Wprowadzony do dystrybucji w polskich kinach w 1960 r. film Karela Kachyni Przez zieloną granicę krytycy potraktowali jako czołowe dokonanie kinematografii czechosłowackiej. Skupiali się jednak na walorach rozrywkowych i rzemieślniczych dzieła (traktując je jako udany film gatunkowy z ambicjami), zupełnie zaś pomijali milczeniem jego genezę i zawartość ideologiczną oraz wydźwięk polityczny. Przez zieloną granicę stało się na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych – obok m.in. Romea, Julii i ciemności Jiříego Weissa oraz Diabelskiego wynalazku Karela Zemana – jednym z najwyżej ocenianych oraz najobszerniej omawianych w polskiej prasie filmów czechosłowackich. W tym samym czasie jednak polska krytyka (zaskakująco nisko oceniając np. Tu są lwy Václava Krški czy Przystanek na peryferiach Jána Kadára i Elmara Klosa) przegapiła lub zbagatelizowała znaczenie „odwilżowych” filmów Pierwszej Fali, które w końcu lat pięćdziesiątych zrywały w Czechosłowacji z socrealistycznym schematyzmem oraz próbowały nowego języka i współczesnej tematyki.
Kachyňa’s Smugglers of Death, first screened in Polish cinemas in 1960, was considered by critics as one of the top achievements of Czechoslovak film-making. Their focus, however, was on the entertainment and technical aspects of the work (treating it as a successful, ambitious genre film), glossing over its genesis, ideological content and political message. In the late 1950s and early 1960s, Smugglers of Death, along with such pictures as Romeo, Juliet and Darkness by Jiří Weiss and Invention for Destruction by Karel Zeman, became one of the most highly rated and most extensively discussed Czechoslovak films in the Polish press. Yet in the meantime, Polish film critics (who gave surprisingly low ratings to Hic Sunt Leones by Václav Krška and At the Terminus by Ján Kadár and Elmar Klos) overlooked or downplayed the importance of the “thaw-era” pictures produced by the Czechoslovak First Wave, which burst the socialist realism straitjacket and experimented with new language and contemporary topics in the late 1950s.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2020, 55, 3; 75-102
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 23

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies