Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ratusz" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 65
Tytuł:
"Památková Péče", R. XXXII, 1972 : [recenzja]
Autorzy:
Rakowski, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/535612.pdf
Data publikacji:
1975
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
"Památková Péče" 1972
zamek w Brzeźnicy
kolej konna w Czechosłowacji
ratusz nowomiejski w Pradze
zabytkowe miasto Torżek
Weduty miejskie Brna
zamek i gród w Pobieżowicach
architektura wczesnośredniowieczna w Czechach
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1975, 2; 163-169
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Památková Pěče", R. XXXV, 1975 : [recenzja]
Autorzy:
Maliszewski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/536892.pdf
Data publikacji:
1977
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
"Památková Pěče"
ogród zamkowy w Libochowicach
zabytki architektoniczne średniowiecznej Gruzji
ratusz w Mielniku
Zamek w Dolnych Kunicach
neutralizacja papieru
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1977, 1-2; 100-102
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Památky a Přiroda", R. 1, 1976 : [recenzja]
Autorzy:
Maliszewski, Juliusz Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/536663.pdf
Data publikacji:
1978
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
"Památky a Přiroda" 1976
ratusz w Zdar
uliczka Złota na Zamku Praskim
średniowieczny Wyszehrad
Zamek Praski
zamki południowych Moraw
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1978, 2; 149-151
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Straty wojenne – trzytomowa publikacja Muzeum Gdańska
Autorzy:
Chodyński, Antoni Romuald
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27323898.pdf
Data publikacji:
2021-06-16
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
straty kultury po II wojnie światowej
Gdańsk
Ratusz Głównego Miasta
Dwór Artusa
Dom Uphagena
Opis:
Publikacja – w trzech osobnych tomach – kontynuuje w polskim muzealnictwie wydawaną od kilku lat serię dotyczącą strat powstałych w wyniku II wojny światowej w obecnych granicach Rzeczypospolitej. Przedmowa do tomu pierwszego strat wojennych Ratusza Głównego Miasta w Gdańsku, pióra dyrektora Muzeum Gdańska Waldemara Ossowskiego, zawiera istotne dla problemu refleksje. Serię trzech tomów otwierają Straty wojenne Ratusza Głównego Miasta w Gdańsku (t. 1). W sposób skrótowy, z wypunktowaniem najistotniejszych faktów, opisano w nim historię budowy, funkcje głównych pomieszczeń ratuszowych, zarówno reprezentacyjnych, jak i mieszczących urzędy: Wielkiej Sieni, Wielkiej Sali zwanej Czerwoną lub Letnią, Małej Sali Rady zwanej Zimową, Wielkiej Sali Wety zwanej Salą Rady Miasta, Kamlarii, Sali Depozytowej. W końcowych miesiącach II wojny światowej Gdańsk w granicach Głównego Miasta stracił około 80% najcenniejszej substancji zabytkowej. Już w kwietniu 1945 r. rozpoczęto poszukiwania i zwózkę rozproszonego dziedzictwa kulturowego. Straty wojenne Dworu Artusa i Sieni Gdańskiej w Gdańsku (t. 2) otwiera sepiowana fotografia z 1879 roku. Od października 1943 do stycznia 1945 r. odbywały się: demontaż ze znakowaniem i numerowaniem obiektów, pakowanie w drewniane skrzynie i ewakuacja do kilku miejscowości poza Gdańskiem. Wiadomo, że już w połowie czerwca 1942 r. ewakuowano z Dworu Artusa kilkanaście najważniejszych zabytków, z których dotąd nie znaleziono obrazów późnośredniowiecznych (Okręt Kościoła, Oblężenia Malborka, Madonna z Dzieciątkiem i Chrystus – Salvator Mundi), kilku elementów z 4 kompletów uzbrojenia turniejowego znad Ławy św. Rajnolda, rzeźby Saturn z dzieckiem, grupy rzeźbiarskiej Kąpiel Diany z metamorfozą Akteona, kilkudziesięciu elementów wystroju Wielkiej Hali. Wymienione zabytki przewieziono 16 czerwca 1942 r. do wsi Orle (niem. Wordel) na Wyspie Sobieszewskiej. Odzyskano jedynie fragmenty zbroi turniejowych, które w okolicznościach trudnych dziś do wyjaśnienia po wielu latach znajdowane były w różnych miejscach. Najobszerniejszy jest katalog strat wojennych Domu Uphagena (t. 3). Większości znajdujących się tam dzieł sztuki, wyposażenia wnętrz i przedmiotów użytkowych niezbędnych w kamienicy mieszczańskiej przekształconej na początku XX w. w muzeum nie odnaleziono, wiec nie powróciły dotąd na miejsce swego pierwotnego przeznaczenia.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 244-250
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
War losses: a three-volume publication of the Museum of Gdańsk
Straty wojenne – trzytomowa publikacja Muzeum Gdańska
Autorzy:
Chodyński, Antoni Romuald
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932672.pdf
Data publikacji:
2021-06-16
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
culture losses following WW II
Gdańsk
Main City Town Hall
Artus Manor
Uphagen House
straty kultury po II wojnie światowej
Ratusz Głównego Miasta
Dwór Artusa
Dom Uphagena
Opis:
Released in three separate volumes, the publication continues the Polish museology series published for several years now and related to the losses incurred as a result of WW II within the borders of today’s Republic of Poland. The Preface to Volume I on the war losses of the Town Hall of the Main City of Gdańsk by the Director of the Museum in Gdańsk Waldemar Ossowski, contains reflections essential for the discussed issue. The three-volume series opens with the War Losses of the Town Hall of the Main City of Gdańsk (Vol. I). Briefly, the most essential facts have been highlighted in the story of its raising, and the functions of the major Town Hall interiors, both sumptuous and serving as offices, have been described: the Grand Hallway, the Grand Room called Red or Summer Room, the Small Room of the Council called Winter Room, the Grand Room of the City Council, the Treasury, and the Deposit Room. In the final months of WW II, Gdańsk lost about 80% of its most precious historic substance within the Main City. As early as in April 1945, the search for and the recovery of the dispersed cultural heritage began. War Losses of the Artus Manor and the Gdańsk Hallway in Gdańsk (Vol. 2) begins with a sepia photograph from 1879. As of October 1943 to January 1945, the following took place: dismantling together with signing and numbering of the objects, packing into wooden chests, and evacuation to several localities outside Gdańsk. It has already been ascertained that as early as in mid-June 1942, some dozen of the most precious historic monuments were evacuated from the Artus Manor, of which several items have not been recovered: late- -mediaeval paintings (Boat of the Church, Siege of Marienburg, Our Lady with Child, and Christ, Salvator Mundi), several elements from the four sets of tournament armours from the section of the Brotherhood of St Reinold, the sculpture Saturn with a Child, the sculpture group Diana’s Bath and Actaeon’s Metamorphosis, as well as some dozen elements of the décor of the Grand Hall. All these historic pieces were transferred to the village of Orle (Germ. Wordel) on the Sobieszewo Island on 16 June 1942. Only fragments of tournament armours have been recovered: they were found at various locations under the circumstances hard to clarify many years later. The most extensive war losses have been presented for the Uphagen House (Vol. 3). The majority of the gathered art works, the interior equipment and usable objects essential in the burgher’s tenement house transformed into a museum in the early 20th century have not been found, thus they have not returned to their original location.
Publikacja – w trzech osobnych tomach – kontynuuje w polskim muzealnictwie wydawaną od kilku lat serię dotyczącą strat powstałych w wyniku II wojny światowej w obecnych granicach Rzeczypospolitej. Przedmowa do tomu pierwszego strat wojennych Ratusza Głównego Miasta w Gdańsku, pióra dyrektora Muzeum Gdańska Waldemara Ossowskiego, zawiera istotne dla problemu refleksje. Serię trzech tomów otwierają Straty wojenne Ratusza Głównego Miasta w Gdańsku (t. 1). W sposób skrótowy, z wypunktowaniem najistotniejszych faktów, opisano w nim historię budowy, funkcje głównych pomieszczeń ratuszowych, zarówno reprezentacyjnych, jak i mieszczących urzędy: Wielkiej Sieni, Wielkiej Sali zwanej Czerwoną lub Letnią, Małej Sali Rady zwanej Zimową, Wielkiej Sali Wety zwanej Salą Rady Miasta, Kamlarii, Sali Depozytowej. W końcowych miesiącach II wojny światowej Gdańsk w granicach Głównego Miasta stracił około 80% najcenniejszej substancji zabytkowej. Już w kwietniu 1945 r. rozpoczęto poszukiwania i zwózkę rozproszonego dziedzictwa kulturowego. Straty wojenne Dworu Artusa i Sieni Gdańskiej w Gdańsku (t. 2) otwiera sepiowana fotografia z 1879 roku. Od października 1943 do stycznia 1945 r. odbywały się: demontaż ze znakowaniem i numerowaniem obiektów, pakowanie w drewniane skrzynie i ewakuacja do kilku miejscowości poza Gdańskiem. Wiadomo, że już w połowie czerwca 1942 r. ewakuowano z Dworu Artusa kilkanaście najważniejszych zabytków, z których dotąd nie znaleziono obrazów późnośredniowiecznych (Okręt Kościoła, Oblężenia Malborka, Madonna z Dzieciątkiem i Chrystus – Salvator Mundi), kilku elementów z 4 kompletów uzbrojenia turniejowego znad Ławy św. Rajnolda, rzeźby Saturn z dzieckiem, grupy rzeźbiarskiej Kąpiel Diany z metamorfozą Akteona, kilkudziesięciu elementów wystroju Wielkiej Hali. Wymienione zabytki przewieziono 16 czerwca 1942 r. do wsi Orle (niem. Wordel) na Wyspie Sobieszewskiej. Odzyskano jedynie fragmenty zbroi turniejowych, które w okolicznościach trudnych dziś do wyjaśnienia po wielu latach znajdowane były w różnych miejscach. Najobszerniejszy jest katalog strat wojennych Domu Uphagena (t. 3). Większości znajdujących się tam dzieł sztuki, wyposażenia wnętrz i przedmiotów użytkowych niezbędnych w kamienicy mieszczańskiej przekształconej na początku XX w. w muzeum nie odnaleziono, wiec nie powróciły dotąd na miejsce swego pierwotnego przeznaczenia.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 93-99
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adaptacja dzielnicy staromiejskiej Torunia do potrzeb współczesnych
L’ADAPTATION DU QUARTIER DE LA VIEILLE VILLE DE TORUŃ AUX BESOINS DE LA VIE CONTEMPORAINE
Autorzy:
Rymaszewski, Bohdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/537589.pdf
Data publikacji:
1965
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
Toruń
toruńska Starówka
Stare Miasto w Toruniu
kościół farny Starego Miasta w Toruniu
kościół św. Jana
kościół św. Mikołaja
klasztor dominikanów
Brama Chełmińska w Toruniu
dzielnica Staromiejska
baszta Monstrancja
baszta obronna
zamek krzyżacki
ratusz staromiejski
kamienica „pod Gwiazdą"
Dom Kopernika
Muzeum Mikołaja Kopernika
kolorystyka fasad
kolorystyka pierzei
koloryt miasta
Opis:
Le territoire de la ville de Toruń é tait habité déjà à l’époque de la culture de Łużyce (1100—700 av.n.e.) e t au Bas Moyen-Âge. En 1233, la Vieille Ville ob tin t les droits municipaux et la Nouvelle Ville — en 1264. Vers 1230, le château de l’Ordre Teutonique fu t élevé à Toruń e t les faubourgs y o n t é té établis dans la seconde moitié du XHIe siècle. Malgré le manque de précisions quant aux détails des premières phases du développement de la ville, nous pouvons dire que le plan de la ville était déjà vaste au X IIle siècle. La Vieille Ville portait su rto u t un ca ractère commercial, alors que la Nouvelle Ville é tait peuplée surtout par les artisans. Au Moyen-Age, Toruń é ta it considéré comme l ’un des centres commerciaux les plus riches su r oe te rritoire . Sa richesse provenait avant tout du commerce maritime (les (bateaux arriv aien t p a r la Vistule). Au XVe siècle toute la ville av a it déjà 'des bâtiments en pierres e t en briques. Les édifices monumentaux — les églises, les hôtels de ville, ainsi que les maisons d’h ab ita tio n et les greniers égalaient — quant à l'architec ture e t l’a rt de construire — les bâtiments de ce genre des villes les plus riches de l’Europe du Nord. A l’époque de la Renaissance, du baroque e t du néoclassicisme, fo rt peu de nouveaux bâtiments fu re n t élevés, mais de nombreuses reconstructions fu ren t effectuées qui consistaient à changer les façades et l’aménagement des intérieurs. Les plus importantes modifications eurent lieu dans la seconde moitié du XIXe siècle lors de la démolition de certains bâtiments e t de la construction de nombreuses maisons d’habitation. P a r un heureux hasard, la situation économique de cette époque n ’a point permis de grands investissements et nombreux bâtiments historiques onlt ainsi été préservés. Le caractère distinct de l’ensemble à l’in té rieu r des anciens rempa rts a été preserve car vers la fin du XIXe siècle, à cause de la fortification de la ville, les autorités prusiennes se sont opposées à la pleine reconstruction des faubourgs 'démolis au début de ce siècle. Pendant les deux guerres mondiales Toruń n ’a presque pas été endommagé et les monuments historiques qui exista ient au début du XXe siècle ont survécu jUsqu’à nos jours et présentent actuellement l’un des plus précieux ensembles urbains médiévaux de la Pologne et de l’Europe du Nord. Le groupement principal de l’architecture ancienn e de lo r u ń est situé dans l’ancien q u artier qui comprend la Vieille Ville, la Nouvelle Ville e t le te rr itoire du château de ÎO rd re Teutonique. Lors de la vérification et de l’enregistrement des monuments architecturaux en Pologne, cet ensemble fu t classé dans le groupe „О” — le plus h au t classement qui n e compte en Pologne que 52 monuments historiques. L’Hôtel de Ville de la Vieille Ville, et trois églises: St. Jean, iSt. Jacques e t Notre-Dame, appa rtiennent aussi à cette classe. Le q u artier en question constitue le centre de la ville où sont concentrées toutes les institutions commerciales, de services, culturelles et administratives, ainsi que le sixième (de la population ce qui forme un excès de population dans ce quartier. En principe, les plans ne prévoient point le changement de cette fonction, mais als comptent décharger le centre en construisant un nouveau centre commercial e t de services et en déplaçant à peu près neuf milles habitants dans ides q uartiers nouveaux. L’on présume que le q u artier ancien reste ra toujours le centre culturel et touristique. Les plans prévoient la nécessité de ma intenir et de souligner le ca ractère distinctif de cet ensemble par une bande de verdure e t une voie de ceinture. La circulation des voitures à travers le q u artier ancien sera complètement éliminée et limitée à la voie de ceinture et au quai, lequel sera en même temps un (boulevard de promenade. Le long de l’ancienne rue Podmurna, su r le te rrain de l’ancienne ligne des fortifications médiévales qui sé p a ra ien t la Vieille Ville de la Nouvelle, les bâtiments 'd’aucune valeur historique seront démolis et de h au ts buissons seront plantés pour compléter les reste s des fortifications gothiques. Cette bande de verdure, en p assant par le territoire du château se liera avec le quai. Le château même (en ruines depuis 1454) se ra aménagé en „parc de ru in es’* — monument de la victoire à la Guerre de Treize Ans. Les ruines du rez-de-chaussée découvertes au cours des excavations seront préservées 'dans leur état actuel, les voûtes des caves seront reconstruites et une exposition se ra préparée dans ces caves. Dans tout le q u a rtie r ancien, o u tre les trav au x d’adaptation, le plan prévoit un grand nombre de trav au x ayant pour b u t d e souligner le rôle de ce q u artier en ta n t que monument historique — de la ville où naq u it Nicolas Copernic. Il y a un grand nombre de maisons bourgeoises d’une architecture trè s individuelle (la p lu p a rt du type maison-grenier du Moyen Âge, reconstruites plus ,tard) 'dont quelques dizaines possèdent encore une ancienne décoration architectonique des intérieurs. Ces maisons sont destinées à loger les institutions d ’u tilité publique. L’adaptation de ces 'bâtiments aux besoins actuels consiste à consolider leur construction, à introduire les nouvelles installations en respectant la disposition originale des parties décorées ou les plus caractéristiques (p. ex. les h au ts vestibules). Aux étages des an ciens greniers, la disposition des chambres se ra aménagée selon leur destination actuelle. Cela changera aussi les façades car, aiu lieu d e volets ou de contrevents en bois, il y au ra des vitres. Dans quelques cas seulement il se ra possible d e p rése rve r la disposition gothique sans aucun changement et d e m ontre r la fonction de l’ancienne maison bourgeoise, p. ex. comme un musée. C’est à cette fin q u ’est destinée la maison du XlVe siècle, rue Copernic 15, voisine de la maison où Coperniic vit le jour. Cette maison a complètement préservé sa décoration architectonique et fera fonction d ’exposition illu stran t l’ambiance des temps de Copernic (cette maison unie à la maison de naissance de Copernic deviendra un musée consacré au grand astronome). Les maisons ay a n t moins de valeur, re ste ro n t des maisons d’habitation e t leur valeur historique sera visible su rto u t à l’extérieur. Cela se lie au programme de l’arrangement de toutes les rues prévoyant que les éléments historiques des façades seront mis à jour après avoir enlevé les couches superposées sans aucun style. À l’occasion de ces trav au x on a constaté que les façades gothiques des maisons avaient des décorations picturales monochromes grises ou rouges. On a décidé de maintenir autant que possible le principe d ’intégralité de forme et de couleur dans l’expression architectonique en complétant oiu en reconstruisant la décoration en couleur qui correspond à la façade, te n a n t compte du fait que les rues ou leur parties sont des conglomérats de façades de styles différents. En même temps, en red ressan t l’alignement des rues, le plan prévoit l’assainissement des maisons elles-mêmes. Vu il’élan de l ’ancien p lan de la ville, cette question ne p résen tera aucune difficulté spéciale à Toruń. Outre les bâtiments faisan t face à la rue, il n ’y a pas beaucoup d’ailes n i d e pavillons h isto riques et, en général, ils n ’ont pas plus d’un étage; ces ailes et ces pavillons ainsi que les murs mitoyens ne seront pas démolis. Tenant compte d u fait qu’il y a des façades intéressantes dens les cours, le plan prévoit aussi l'arran g em en t de 'l’arch itec tu re à 1’ in térieu r des îlots.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1965, 4; 3-16
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Badania, konserwacja i adaptacja przyziemia ratusza Głównego Miasta Gdańska
Investigations, maintenance and the conversion of the ground floor of the Gdansk Main Town Hall
Autorzy:
Darecka, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217883.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
ratusz Głównego Miasta Gdańska
Komora Palowa
Galeria Palowa
Muzeum Gdańska
średniowieczny strop belkowy
Investigations
maintenance and the conversion of the ground floor of the Gdansk Main Town Hall
Opis:
W 2015 r. Muzeum Gdańska przejęło pomieszczenia dolnej kondygnacji Ratusza Głównego Miasta Gdańska z zamiarem utworzenia nowych przestrzeni ekspozycyjnych. Dzięki przeprowadzonym kompleksowym badaniom oraz pracom konserwatorsko-remontowym ujawniono nieznane dotąd detale architektury i wystroju wnętrza. Jednymi z najważniejszych odkryć były relikty malowidła ściennego z 2. ćw. XV w. ze sceną Ukrzyżowania oraz najstarszy w Gdańsku strop belkowy z lat 1379–80. Poza tym: średniowieczne wnęki, otwory okienne i drzwiowe, fragmenty posadzek, zamurowane przejścia i klatki schodowe. W toku prac konserwatorskich wykonano wszystkie niezbędne zabiegi przy reliktach malowideł ściennych, ceglanych murach oraz kamiennym, drewnianym i żelaznym detalu. Renowacji i modernizacji poddano stolarkę okienną z 1865 r. Wszystkie nowe instalacje ukryto pod podniesioną posadzką. Wykonano wentylację sal, nowe oświetlenie i ogrzewanie. W jednym z pomieszczeń umieszczono kasę muzealną wraz ze sklepikiem, w innym szatnię. Uzyskano ok. 150 m² powierzchni wystawienniczej przeznaczonej na ekspozycje czasowe.
In 2015, the Museum of Gdansk took over the rooms at the bottom storey of the Main Town Hall of Gdansk with the intention of creating new exhibition space in them. Owing to extensive investigations as well as maintenance and repair work, unknown architectural details and interior decor were revealed. One of the greatest discoveries was the remains of the wall painting with the scene of Crucifixion dating back to the second quarter of the 15th century and the oldest beam ceiling in Gdansk, dating back to 1379-80. Apart from these, medieval niches, door and window openings, floor fragments, bricked-up passages and staircases were discovered. In the course of the conservation work, all the necessary procedures were performed on the remains of wall paintings, brick walls, and on stone, wooden and iron details. The 1865 window joinery was renovated and upgraded, and all new systems were hidden under the raised floor. Space ventilation and new lighting and heating systems were installed. The museum ticket office with a small shop is located in one of the rooms, and there is a cloakroom at another space. Approximately 150 m² of an exhibition area for temporary exhibitions was obtained.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2019, 58; 133-142
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dachy gdańskie. Rekonstrukcja
LES TOITS DE GDAŃSK (reconstr.)
Autorzy:
Borowski, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/535452.pdf
Data publikacji:
1949
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
rekonstrukcja dachów gdańskich
kościół NMP w Gdańsku
Ratusz Pramiejski w Gdańsku
kościół św. Jana w Gdańsku
kościół św. Elżbiety w Gdańsku
Opis:
L’auteur traite, à l’aide d'exemples, du côté technique de la reconstruction de quatre toits de bâtiments historiques de Gdańsk. 1) A l ’église Notre-Dame, il fallait reconstruire les triples toits des nets et du transept, d ’une superficie de 8.000 m2. On a appliqué une construction de poinçons grillagés en 1er liés à la charpente en ciment armé des toits, d’après le projet de l’ing. Jarosz. Les poinçons, de 10 m de haut, reposent sur des chevrons en ciment armé placés sur des sablières en ciment armé: une des e x tr émi tés du poinçon s ’appuie sur un coussinet mobile. Le toit a 127 poinçons d ’un poids de 210 tonnes d’acier. Les pièces angulaires qui forment la partie supérieure des poinçons sont cimentées et constituent les poutres; en ciment armé. Sur ces poutres on a posé les madriers-en ciment quf forment ainsi un toit uniforme en ciment armé. Les tuiles reposent sur les madriers ei sont fixées à Laide d’un enduit de plâtre et de ciment. Les moitiés de poinçons étaient préparées (montées) en bas, puis on les élevait avec un ascenseur et on les soudait ensemble. Les renfoncements entre les parties du toit sont en tôle de zinc, des gouttières en ciment font écouler l’eau. — 2) A l’hôtel de ville Ptawomiejski, on a reconstruit le toit en pente raide à l’aide de poinçons formés par des fers en double té laminés en forme d’A. Tous les supports ont été tirés des décombres des maisons brûlées e: détruites de Gdańsk. Une construction dac ier supporte des chevrons en bois et 1rs lattes sous les tuiles. — 3) Pour le toit à jrente raide de l’église st Jean on s ’est servi d’une construction en bois. En vue de renforcer les piliers crevassés de l’église, on a plac é au faîte des murs une couche de ciment armé et on a posé dessus la construction du toit. — 4) Pour la petite église ste Elisabeth, où le toit fut brûlé en partie, on a laissé les poinçons conservés et l’on a complété le reste par une construction moderne.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1949, 1; 37-43, 71
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Detale architektury „Drogi Królewskiej” w Gdańsku na obrazie Antona Möllera Grosz czynszowy
Architectural details of the “Royal Route” in Gdańsk in the painting The Tribute Money by Anton Möller
Autorzy:
Darecka, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217893.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
obraz Grosz czynszowy
detal architektoniczny
architektura Gdańska
dekoracja elewacji
ratusz Głównego Miasta Gdańska
Tribute Money painting
architectonic detail
architecture of Gdańsk
elevation decoration
Gdańsk Main Town Hall
Opis:
Namalowana na obrazie Grosz czynszowy Antona Möllera (1601 r.) zabudowa ulicy Długiej i Długiego Targu w Gdańsku przedstawiona została z wyjątkową dokładnością i dbałością o szczegóły. Dokumentuje ona detale kamienic i budynków reprezentacyjnych zarówno średniowiecznych, jak i nowożytnych. Niejednokrotnie jest jedynym źródłem wiedzy o formie poszczególnych elementów architektury, zdobnictwie, a nawet kolorystyce budowli, które nie zachowały się albo istniały tylko przez krótki okres w historii miasta. Jest to najstarsze barwne przedstawienie Głównego Miasta Gdańska i stanowi cenny materiał badawczy między innymi do badań nad jego architekturą.
Buildings along the Long Lane and Long Market streets in Gdańsk, depicted in the painting The Tribute Money by Anton Möller (1601), were rendered with exceptional precision and care for detail. It documents details of tenement houses and formal buildings, both medieval and those from modern times. Frequently it has turned out to be the sole source of knowledge about the form of particular architectonic elements, ornamentation or even colour schemes of buildings which did not survive, or which existed merely for a short period in the city history. It is the oldest colour representation of the Main City of Gdańsk and constitutes valuable research material e.g. of its architecture.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2017, 52; 49-58
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Formowanie się ram przestrzennych i instytucjonalnych gminy miejskiej w średniowiecznym Lublinie (XIII i XIV w.)
Autorzy:
Okniński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607660.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
colonization
location
municipal government
town hall
urban chancery
urban layout
urbanization
kolonizacja
lokacja
samorząd miejski
ratusz
kancelaria miejska
układ urbanistyczny
urbanizacja
Opis:
This article deals with the formation of institutional structures and spatial frames of the late medieval urban settlement, which developed throughout the 13th and 14th centuries on the Old Town-Hill in Lublin. Author reinterprets the findings of previous studies on Lublin’s history in the light of Max Weber’s concept of Western-European model of the urban community. Town of this type is characterized as an autonomous administrative unit, having its own communal government and jurisdiction system, as well as a territorial entity of defined boundaries. Author distinguishes three steps of the urban development in Lublin: 1) establishment of an early urban settlement along today’s Grodzka Street, in the neighborhood of St. Michael the Archangel’s church in the 13th century, 2) implementation of municipal law and the creation of new urban layout by Ladislaus the Elbow-High and Casimir the Great, 3) rapid acceleration of institutional and spatial development after Casimir’s death.
Artykuł dotyczy formowania się struktur instytucjonalnych i ram przestrzennych późnośredniowiecznego osadnictwa miejskiego, które rozwinęły się w ciągu XIII i XIV stulecia na Wzgórzu Staromiejskim w Lublinie. Autor reinterpretuje ustalenia wcześniejszych badań nad historią Lublina w świetle koncepcji Maxa Webera o zachodnioeuropejskim modelu miasta komunalnego. Miasto tego typu jest charakteryzowane jako autonomiczna jednostka administracyjna, posiadająca własny samorząd gminny i system sądownictwa, jak również jako podmiot terytorialny z określonymi granicami. Autor wyróżnia trzy etapy rozwoju miejskiego w Lublinie: 1) powstanie wczesnomiejskiego osadnictwa wzdłuż dzisiejszej ulicy Grodzkiej, w sąsiedztwie kościoła św. Michała Archanioła w XIII w., 2) wprowadzenie prawa miejskiego i stworzenie nowego układu urbanistycznego przez Władysława Łokietka i Kazimierza Wielkiego, 3) gwałtowne przyspieszenie rozwoju instytucjonalnego i przestrzennego po śmierci Kazimierza.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2017, 72
0239-4251
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Freski z XVI w. z Sali Radnych Ratusza Miejskiego w Świdnicy : kolejna konserwacja
SIXTEENTH-CENTURY FRESCOES IN THE COUNCILORS CHAMBER IN THE TOWN HALL IN ŚWIDNICA. CONSECUTIVE CONSERVATION
Autorzy:
Wantuch-Jurkiewicz, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/539411.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
Ratusz Miejski w Świdnicy
freski z XVI w.
Świdnica
późnogotyckie freski
polichromie
sztuka śląska
Sąd Ostateczny
Ukrzyżowanie
konserwacja fresków
Opis:
The author discussed the conservation of sixteenthcentury frescoes in the Councilors’ Chamber in the Town Hall in Świdnica. The scenes depicting the Last Judgment, the Crucifixion and Judgment o f the Harlot present a high artistic level dating from the end of of the Gothic period and the beginning of the Renaissance. The purpose of the conservation, conducted for the fourth time since the discovery of the painting (1960), was to eliminate the effects of the unsatisfactory condition of the building during the past several years. Conservators concentrated basically on aesthetic issues, associated with a special adaptation of the interior for the purposes of a showroom in the Museum of Old Trading, housed in the Świdnica Town Hall. Corrections of old, darkened and lightened retouching were followed by coloured reconstruction on large patches of plaster, which up to now deformed the legibility of the composition. The presentation of the painting - an imitation of stone tracery - whose fragments were earlier discovered on the southern wall, supplements the dominating Gothic nature of the whole composition.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 2002, 3-4; 317-325
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
I dowódcy są omylni
Autorzy:
Bielicki, Andrzej.
Leżeński, Cezary.
Powiązania:
Zetrzyj z włosów pył bitewny Warszawa, 1996 S. 55-56
Data publikacji:
1996
Tematy:
Czapla, Kazimierz "Gurt"
Brzeziński., Władysław "Ratusz"
Armia Krajowa. Grupa Śródmieście Południe - "Sławbor" pamiętniki
Armia Krajowa. Okręg Warszawa. Obwód VII Warszawa-Powiat. Dowództwo pamiętniki
Armia Krajowa. Okręg Warszawa. Obwód VII Warszawa-Powiat pamiętniki
Opis:
Koncentracja oddziałów III Rejonu na ul. Wspólnej 65 (kpt. "Gurt") i Wspólna 67 (mjr "Ratusz").
Wspomnienia żołnierza (następnie dcy) 2 plutonu z 9 Rejonu Obwodu "Obroża" (stanowiącego część kompanii osłony Komendy Obwodu).
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Konserwacja elewacji Starego Ratusza w Olsztynie wraz z przywróceniem walorów gotyckiej budowli przeprowadzona w 2003 roku
Autorzy:
Białko, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218331.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
ratusz
Olsztyn
konserwacja
elewacja
gotyk
obiekt zabytkowy
zabytek
town hall
conservation
elevation
gothic
historic building
monument
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2004, 15; 77-82
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konserwacja malowideł ściennych w Sali Radnych w Ratuszu w Świdnicy
CONSERVATION DES PEINTURES MURALES DANS LA SALLE DU CONSEIL MUNICIPAL DE L’HÔTEL DE VILLE À ŚWIDNICA
Autorzy:
Leszczyńska, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/536102.pdf
Data publikacji:
1968
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
Ratusz w Świdnicy
malowidła ścienne w ratuszu w Świdnicy
polichromia „Sąd Ostateczny”
„Jawnogrzesznica w świątyni”
„Ukrzyżowanie”
Sala Radnych w Świdnicy
Opis:
Dans la salle des conseillers de l’Hôtel de Ville à Świdnica, l’on a découvert en 1960 des peintures murales de la Haute Renaissance, datant de la première moitié du XVI-e siècle. Elles représentent: le Jugement Dernier, La femme adultère, la Crucification ainsi que des motifs d’ornementation florale. Les traitements de conservation furent effectués en 1966—67. L’endommagement des peintures étant fort avancé, les lacunes à remplir furent considérables dans la scène de la Crucification — environ 50°/o de la surface peinte, la perte d’adhérence des couches susjacentes du surpeint et du mortier — de 30 à 60°/o de la surface totale des murs, de nombreuses craquelures, fêlures et autres endommagements de la surface et des couleurs. Les analyses chimiques ont révélé que les peintures furent exécutées par la technique „al secco”. Au cours du traitement de conservation l’on a employé comme remplisseur des fêlures la résine époxyde. Les lacunes furent enduites de mortier de chaux sableux avec l’émulsion aqueuse du polyacetate de vinyle. Après avoir rempli les lacunes du mortier on l’a recouvert d’une couche d’endudt sec. Les peintures elle-mêmes n’ont pas été repeintes, seules les petites lacunes ont été pointilées par traits verticaux. La peinture polychrome fut enduite d’une émulsion aqueuse à 5fl/o du polyacetate de vinyle comme couche de protection.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1968, 4; 24-28
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 65

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies