Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "publiczność," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 36
Tytuł:
Historia dobrze opowiedziana... czy covid-19 nauczy nas słuchać miasta?
A well-told story… will covid-19 teach us to listen to a city?
Autorzy:
Niezabitowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27324311.pdf
Data publikacji:
2021-07-12
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
muzeum
opowieść
publiczność
miasto
epidemia
Opis:
Muzealnictwo światowe, w wyniku epidemii, w marcu 2020 r., zostało odcięte od bezpośredniego kontaktu z publicznością. Polskie muzea wskutek wprowadzonych przepisów zostały trzykrotnie zamknięte (14.03– 4.05.2020, 15.10.2020–31.01.2021 oraz 20.03–4.05.2021). Szukając nowych form działalności, muzea wykonały w 2020 r. ogromny skok technologiczny i opanowały wiele nowych umiejętności w zakresie poruszania się w cyberprzestrzeni. Szybkość, z jaką wprowadzały różne formaty zajęć „zdalnych”, niewątpliwie wymaga uznania. Obecnie przyszedł czas na zadanie pytania, na ile sprawczość w dotarciu do publiczności tą drogą w istocie przyczyniła się do zbudowania z publicznością mocnej relacji. Aby uzyskać na nie odpowiedź, potrzebna jest krytyczna ocena skutków muzealnych wysiłków, co nie będzie możliwe bez zbadania publiczności polskich muzeów w tym okresie. Chcąc zabrać głos w krytycznym dyskursie nt. działalności muzeów w czasie epidemii, postanowiłem w niniejszym artykule podzielić się doświadczeniem z wybranego działania Muzeum Krakowa – zaprezentowałem efekty programu społecznego zatytułowanego „Zostań w domu i opowiedz Kraków” (#zostanwdomuiopowiedzkrakow). Program ten muzeum stworzyło z przekonania, że mieszczanin, narażony na opresję epidemii, poczuje potrzebę podzielenia się swoim doświadczeniem. Ogłoszony przez Muzeum Krakowa apel trafił na podatny grunt. Do muzeum przesłano w różnej formie – były to: proza, wiersze, dzienniki, dzieła sztuk wizualnych, a nawet utwory muzyczne i artefakty – „opowiadania” o czasie epidemii. Efekty programu „Zostań w domu i opowiedz Kraków” są obecnie trudne do podsumowania, ale z pewnością cennym i wartym przemyślenia doświadczeniem jest skupienie uwagi mieszkańców wokół muzeum, które uznali oni za instytucję godną zaufania na tyle, że właśnie jemu powierzyli swoje prywatne i często intymne refleksje z przeżywania tego trudnego czasu.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 33-42
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tekst muzealny jako narzędzie angażowania publiczności muzealnej. W stronę nowego modelu komunikowania w muzeum
Autorzy:
Nieroba, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669813.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
Tematy:
tekst muzealny, muzeum, publiczność, komunikacja
Opis:
Teksty muzealne odgrywają ważną rolę w procesie komunikacji z publicznością. Celem artykułu jest przyjrzenie się, w jaki sposób muzealnicy używają tekstu obecnego w przestrzeni wystawienniczej do włączenia widza w aktywny proces zwiedzania. Przedmiotem analizy są wystawy historyczne oraz prezentujące sztukę po 1945 roku. Analiza zgromadzonego materiału empirycznego wykazała, że muzealnicy wykorzystują co najmniej cztery strategie angażowania widzów w prezentowaną wystawę: posługują się chwytliwymi tytułami; używają strony czynnej i słów wzbudzających emocje; posiłkują się cytatami; umieszczają obiekty w szerszym kontekście kulturowym. Strategie te można potraktować jako wskaźnik zmiany statusu publiczności w przestrzeni muzealnej – muzea w coraz większym stopniu starają się traktować odwiedzających jak partnerów w procesie komunikacji.
Źródło:
Zbiór Wiadomości do Antropologii Muzealnej; 2018, 5
2391-6869
Pojawia się w:
Zbiór Wiadomości do Antropologii Muzealnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KILKA MYŚLI O PRZYSZŁOŚCI MUZEUM
A COUPLE OF THOUGHTS ON THE FUTURE OF MUSEUMS
Autorzy:
Krzysztof, Pomian,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433193.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
ciągłość kulturowa
gospodarka
media
pamięć
publiczność
Opis:
The following prognosis regarding museums was based on projecting tendencies which have been present for a couple of years into the future, by assuming a relatively stable political and economic situation. Along with the raising number of museums worldwide the number of visitors – who will be more geographically differentiated – will increase; more museums will be established in areas where only a few exist. This will be caused by: globalization (promoting museums outside Europe and showing their indispensable role as tools for maintaining cultural continuity), expansion of middle class in developing countries, IT revolution, development of international and intercontinental tourism, aggressive promotional policy of museums, especially the big ones. The gap between big art museums of international importance and small local museums of community importance, mainly historical ones, will continue to increase. The former ones will operate as cultural associates being under media pressure. The latter ones will act as major memory institutions for diverse social groups. Furthermore, becoming more dependent on the economy, big art museums will be expected to attract more visitors and, thus, increase the turnover in many service fields. This will force administration and curators to carefully watch the border that separates – and should still separate – museum as cultural institution from entertainment companies. Both big and small museums will continue to adjust permanent and temporary exhibitions to the needs of visitors raised up by media, by using more opportunities created by electronics.
Przedłużenie w przyszłość tendencji, które dają się stwierdzić od dłuższego czasu, przy założeniu w zasadzie stabilnej sytuacji politycznej i gospodarczej, pozwala sformułować następującą prognozę dotyczącą muzeów. W skali światowej ich liczba będzie rosła i będą one coraz gęstsze tam, gdzie dotąd były prawie nieobecne. Równolegle będzie rosła ich publiczność, która będzie coraz bardziej zróżnicowana geograficznie. W tym kierunku będą działać: globalizacja, która upowszechniła muzea poza Europą, a zarazem pokazała ich niezastąpioną rolę jako narzędzi utrzymania ciągłości kulturowej; zwiększanie się klasy średniej w krajach rozwijających się; rewolucja informatyczna; rozwój turystyki międzynarodowej i międzykontynentalnej; agresywna polityka promocyjna muzeów, zwłaszcza wielkich. Podział na wielkie muzea sztuki o zasięgu kosmopolitycznym i małe muzea lokalne o znaczeniu wspólnotowym, głównie historyczne, będzie się nadal pogłębiał. Te pierwsze będą funkcjonować jako kombinaty kulturalne, pod presją mediów. Te drugie będą odgrywać dla różnorakich grup społecznych rolę głównych instytucji pamięci. Wielkie muzea sztuki będą też coraz bardziej wiązane z gospodarką: wymagać się od nich będzie, by przyciągały coraz liczniejszą publiczność i uruchamiały przeto obroty w wielu dziedzinach usług. Zmusi to administrację i kuratorów do szczególnej dbałości oto, by nie przekraczać granicy, która dzieli – i powinna nadal dzielić – muzeum jako instytucję kultury od przedsiębiorstw przemysłu rozrywkowego. Zarówno w wielkich, jak w małych muzeach postępować będzie nadal dostosowywanie ekspozycji stałych i wystaw czasowych do wymagań publiczności wychowanej przez media, korzystając coraz bardziej z możliwości otwartych przez elektronikę.
Źródło:
Muzealnictwo; 2014, 55; 7-11
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przyjdź widzu, przyjdź… wstępne uwagi na temat publiczności muzealnej w czasie pandemii covid-19
Autorzy:
Bąk, Agnieszka
Wiśniewski, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27324266.pdf
Data publikacji:
2021-09-28
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
muzea
publiczność
uczestnictwo w kulturze
pandemia
cyfryzacja
Opis:
Artykuł przybliża kwestie związane z powrotem publiczności do muzeów po doświadczeniach związanych z pandemią COVID-19. Omawia wyniki badań dotyczących uczestnictwa w kulturze i motywacji odbiorców, koncentrując się na perspektywie zwiedzających muzea. Przedstawia działania, które instytucje podejmowały w trakcie pandemii, chcąc podtrzymać relacje z widzami i umożliwić im kontakt z muzealiami pomimo obowiązujących obostrzeń. Autorzy dokonali wstępnej diagnozy wpływu pandemii na relacje instytucji z odbiorcami, wskazując zarówno negatywne skutki, jak i korzyści, m.in. przyśpieszenie procesu cyfryzacji oraz rozbudowanie funkcji edukacyjnych.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 246-253
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Practice and problems of teaching bilingual audience
Praktyka i problemy nauczania odbiorców dwujęzycznych
Autorzy:
Novozhilova, Nadezhda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/565204.pdf
Data publikacji:
2018-07-01
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
teaching
practice
bilingual
audience
nauczanie
praktyka
dwujęzyczność
publiczność
Opis:
The article raises a problem of learning practice in teaching traditional disciplines on the example of the insurance learning by the bilingual audience in the higher school. The problems exist depending on the type of audience: а) audience which is bilingual by the composition of a group for the whole learning period; b) audience which is bilingual for learning a specific discipline only. The article also presents a problem of preparing the visual information. During the preparation of the study information and creating the presentations it is necessary to take into account that the modern student audience has a wide operational computer experience and it has a specific “comic” perception of information. The bilingual audience learning requires the use of the presentation of the visual information approximated at maximum to the forms preferred by the student audience and the content of a material should not be changed. For the learning process management the system of the bilingual lecture material, presentations and additional single-language material preparing for each language audience has been developed. The author analyses the practical experience, problems and mistakes.
Artykuł podnosi problem uczenia się w procesie nauczania dwujęzycznych studentów szkół wyższych tradycyjnych dyscyplin na przykładzie dziedziny ubezpieczeń. Pojawiające się problemy zależą od rodzaju grupy: a) dwujęzyczni uczniowie uczący się w danej grupie podczas całego okresu szkolenia; b) dwujęzyczni uczniowie, którzy uczą się tylko wybranej dyscypliny. Artykuł dodatkowo prezentuje problematykę związaną z kwestią przygotowywania pomocy wizualnych. Podczas przygotowania audiowizualnych pomocy dydaktycznych należy mieć na uwadze to, że współczesny student ma ogromne doświadczenie w zakresie obsługi komputera i posiada szczególną percepcję informacji. Studenci dwujęzyczni wymagają zastosowania prezentacji wykładanego przedmiotu maksymalnie zbliżonej do form przez nich preferowanych, podczas gdy zawartość nie powinna być zmieniana. Celem właściwego zarządzania procesem uczenia się opracowano materiały dla grup dwujęzycznych, a także dodatkowe materiały i prezentacje dla studentów władających poszczególnymi językami. Autorka analizuje kwestie doświadczenia, pojawiających się trudności oraz napotykanych błędów.
Źródło:
De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności; 2018, 1(4); 60-69
2450-5005
Pojawia się w:
De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowa definicja pojęcia „biopolityki”
Autorzy:
Lazzarato, Maurizio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011917.pdf
Data publikacji:
2011-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
biopolityka
czas życia
dyscyplina
postfordyzm
praca
publiczność
Foucault
Tarde
Opis:
Przemiany pracy i przejście do postfordyzmu jako paradygmatu jej organizacji niesie też zmianę w konceptualizacji pojęcia życia. Do życia organicznego należy dołączyć nie tylko to, co nieorganiczne, ale i a-organiczne. Umożliwia to przeformułowanie analizy ekonomii opartej już nie na czasie pracy, ale na czasie życia. Z kolei kluczem do zbadania nowych mechanizmów dyscypliny i funkcjonalizacji życia jest pojęcie publiczności. Ekonomia informacji przedefiniowuje relacje między produkcją a konsumpcją, wytwarzaniem wartości i percepcji, produkcją materialna i semiotyczną. W nowych realiach tym co jest kumulowane przez różnorodne maszyny i nowe technologie staje się właśnie czas życia.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2011, 2; 27-36
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Instadziennik Mariusza Szczygła jako przykład dyskursu retorycznego
Mariusz Szczygieł’s Instadziennik as an example of rhetorical discourse
Autorzy:
Maguś, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/39574219.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
Tematy:
Mariusz Szczygieł
Instagram
dyskurs retoryczny
publiczność
rhetorical discourse
audience
Opis:
W artykule dokonano analizy postów Mariusza Szczygła na serwisie Instagram w odniesieniu do cech dyskursu retorycznego. Wykorzystano w tym celu m.in. triadę retorycznych dowodów przekonywania, tj. etos, logos, patos. Charakterystyce poddano sposób prowadzenia konta w nawiązaniu do zmieniającego się środowiska pracy pisarzy/dziennikarzy. Zwrócono uwagę na rolę obrazu w kształtowaniu skutecznego przekazu i transmisji argumentacji. Analiza pokazała, że instadziennik wyraża ciekawość Szczygła wobec świata. Jest też sposobem na uporządkowanie jego własnych rozterek i dylematów. Interakcja z czytelnikami, promocja licznych inicjatyw i projektów związanych z profesją oraz możliwość podzielenia się pasjami i przemyśleniami dotyczącymi różnych sfer życia są spoiwem jego wizerunku, opartego na perswazyjności przekazu.
The article analyzes Mariusz Szczygieł’s posts on Instagram in relation to the characteristics of rhetorical discourse. Among other things, the triad of rhetorical evidence of persuasion, i.e. ethos, logos, pathos, is used. It characterizes the way of keeping the account with the changing environment of writers/journalists. The role of imagery in shaping an effective message and argument transmission is described. The analysis shows that the instadziennik expresses Szczygieł’s curiosity about the world. It is also a way to sort out his own dilemmas. Interaction with readers, promotion of numerous initiatives and projects related to his profession, and the opportunity to share passions and thoughts on various spheres of life create its image, based on the persuasiveness of the message.
Źródło:
Res Rhetorica; 2023, 10, 3; 44-62
2392-3113
Pojawia się w:
Res Rhetorica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Głos w sprawie publiczności teatralnej. Siostrzana dusza. Z pamiętników dramaturga Władysława Sabowskiego
About the theatre audience. Soulmate. Of the playwrighter’s memories [Siostrzana dusza. Z pamiętników dramaturga] by Władysław Sabowski
Autorzy:
Narolska, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401150.pdf
Data publikacji:
2019-01-09
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
Tematy:
Władysław Sabowski
Soulmate
theatre audience
Siostrzana dusza
publiczność teatralna
Opis:
Opublikowany w czwartym numerze „Echa Muzycznego i Teatralnego” z roku 1884 utwór Siostrzana dusza. Z pamiętników dramaturga Władysława Sabowskiego porusza problematykę artystyczną. Tekst nawiązuje do prowadzonej na łamach pisma polemiki o roli i zadaniach publiczności teatralnej, w tym między innymi do artykułów Stanisława Koźmiana Nasza publiczność oraz Edwarda Lubowskiego Jeszcze o „Naszej publiczności”. Przesłanie utworu mówi o nieistnieniu idealnych odbiorców sztuki, dokonujących deszyfracji ukrytych w dziele sensów i znaczeń symbolicznych. By je sformułować, autor odwołuje się do komedii Aleksandra Fredry Odludki i poeta oraz powieści Tomasza Teodora Jeża Siostrzane dusze.
Published in the fourth issue of “The Music and Theatre Echoes” [„Echa Muzyczne i Teatralne”] (1886) text entitled Soulmate. Of the playwrighter’s memories by Władysław Sabowski concerns artistic themes. The text refers to the polemics held in the magazine about the role and tasks of the theatre audience i.a. articles Our audience by Stanisław Koźmian or Yet about “Our audience” by Edward Lubowski. The work’s message speaks of the nonexistence of ideal recipients of art, deciphering the senses and symbolic meanings hidden in the work. To formulate them the author evokes Aleksander Fredro’s comedy Recluses and a poet [Odludki i poeta] and the story by Tomasz Teodor Jeż Soulmates [Siostrzane dusze].
Źródło:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego; 2018, 4; 53-65
2450-3584
Pojawia się w:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Brytyjskie spektakle historyczne (pageants) 1905–1939. Stan i perspektywy badań
British Historical Performances (Pageants) 1905–1939: State and Prospects of Research
Autorzy:
Bejda, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2056217.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
pageant
historical performance
Louis N. Parker
performers
audience
spektakl historyczny
wykonawcy
publiczność
Opis:
Brytyjskie spektakle historyczne (pageants) były niezwykle popularne w okresie 1905–1939. Pomimo zaangażowania w nich milionów Brytyjczyków, zarówno jako wykonawców, jak i jako publiczności, dopiero od lat 90. XX wieku stały się tematem badań. Idea, organizacja i odbiór społeczny przyciągały uwagę badaczy. Tematem artykułu są wybrane problemy badawcze: czy pageant był wynalazkiem Louisa N. Parkera, jaką rolę odgrywały te spektakle w życiu lokalnej społeczności, a wreszcie czy te przedsięwzięcia spajały społeczeństwo czy może wywoływały animozje społeczne. Omówiono też bazę danych (The Redress of the Past: Historical Pageants in Britain) zawierającą kilkaset pageantów oraz perspektywy badawcze wynikające z jej wykorzystania.
British historical pageants were extremely popular during the period 1905–1939. Despite the involvement of millions of British people as performers and audiences, it was not until the 1990s that they became the subject of research. The idea, organization and public perception attracted the attention of researchers. The subject of the article are selected research problems: Was the pageant an invention of Louis N. Parker? What role did these performances play in the life of the local community? Did these undertakings finally hold society together, or perhaps they caused social animosities? The database (The Redress of the Past: Historical Pageants in Britain) containing several hundred pageants and research perspectives resulting from its use is also discussed.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2021, 76; 207-221
0239-4251
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Etnograficzny portret publiczności warszawskich wyścigów konnych
Ethnographic Portrait of Horseracing Audience in Warsaw
Autorzy:
Bossak-Herbst, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373098.pdf
Data publikacji:
2018-08-28
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
publiczność
wyścigi konne
uczestnictwo
hazard
Warszawa
audience
horse racing
participation
gambling
Warsaw
Opis:
Tekst zawiera portret stałej publiczności wyścigów konnych na Torze Służewiec w Warszawie. W oparciu o materiały zebrane podczas długotrwałej obserwacji etnograficznej scharakteryzowana została subkultura stałych uczestników mitingów wyścigowych, ich zachowania przestrzenne, niewerbalne i językowe. Kategorie uwrażliwiające zaczerpnięte z dorobku Ervinga Goffmana pozwoliły wyeksponować uwzorowania ich zachowań. Publiczność wyścigowa nigdy dotąd nie była przedmiotem dociekań badaczy społecznych w Polsce. Artykuł ukazuje różne płaszczyzny, na których można zarysować typologię współczesnych stałych i regularnych bywalców Toru Służewiec. Punktem odniesienia dla niej były badania etnograficzne bywalców wyścigowych Kate Fox w Wielkiej Brytanii oraz Johna Rosecrance w Stanach Zjednoczonych. Osią tekstu jest teza, iż Tor Służewiec jest wyjątkową niszą społeczną zdominowaną przez przeważnie starszych mężczyzn, którzy poprzez zrytualizowane i wymagające zaangażowanie uczestniczą w hazardzie, znajdują swoją podmiotowość i poczucie przynależności.
The text contains a portrait of the regular horse racing audience on the Racetrack Służewiec in Warsaw. Based on the data collected during long-term ethnographic observation, a subculture of regular racegoers, their spatial and linguistic behaviors were characterized. Sensitizing categories derived from Erving Goffman’s theories allowed to expose the features of their behavior. Despite their unique cultural and demographic features, the racing audience has never been the subject of social scientists’ interest in Poland. The article presents a various planes on which a typology of contemporary regular visitors to Racetrack Służewiec can be outlined. The reference point were the ethnographic researches of Kate Fox in the United Kingdom and John Rosecrance in the United States of America. The axis of the text is a thesis that, in the present form, Racetrack Służewiec is a unique social niche that has been dominated by mostly older men who through ritualized and demanding engagement participate in gambling, find their subjectivity and sense of belonging.
Źródło:
Przegląd Socjologii Jakościowej; 2018, 14, 2; 6-28
1733-8069
Pojawia się w:
Przegląd Socjologii Jakościowej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gangnam Style jako satyryczne narzędzie komentowania problematycznych kwestii
Gangnam Style – a Satirical Tool of Commenting on Difficult Issues
Autorzy:
Wróblewski, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/540694.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Mazowiecka Uczelnia Publiczna w Płocku
Tematy:
Gangnam Style
glocalization
active audience
the Near East
Brazil
glokalizacja
aktywna publiczność
Bliski Wschód
Brazylia
Opis:
Gangnam Style bezprecedensowo ośmiesza egoizm, konsumpcjonizm i życie w luksusie, łamiąc społeczno-kulturowe normy. Parodie teledysku, głównie z regionu Bliskiego Wschodu, stanowią kreatywną formę wyrażania frustracji dotyczącej religii, społeczeństwa i polityki. Teledysk sprzyja nierespektowaniu tabu, zachęca do krytykowania i ośmieszania konkretnych osób i nieodpowiednich zachowań.
Without doubt Gangnam Style unprecedentedly criticizes egoism, consumerism and luxurious living, breaking social and cultural norms. Parodies, mostly from the Near East help express political, social, religious and economic frustrations. Original film encourages people to criticize and lampoon individuals and inappropriate behavior.
Źródło:
Społeczeństwo. Edukacja. Język; 2017, 6; 87-97
2353-1266
2449-7983
Pojawia się w:
Społeczeństwo. Edukacja. Język
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zarys koncepcji Habermasowskiej sfery publicznej
The outline of the concept of the Habermas public sphere
Autorzy:
Ochman, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595380.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Habermas, dyskursywność, prywatne – publiczne, publiczność, sfera publiczna
Habermas, discursiveness, private – public, civic, public sphere
Opis:
Dla Habermasa sfera publiczna jest centrum życia społeczno-politycznego. Jest ona niejako buforem między społeczeństwem a płaszczyzną władzy i polityki. Właściwy jej kształt zapewnia możliwość trafnej oceny problemów i przekazywania ich do centrów decyzyjnych władzy. Sfera publiczna jest sferą prywatnych ludzi gromadzących się w publiczność, jednak nie jako biernych widzów, ale aktywnie włączających się w definiowanie i rozwiązywanie wspólnie tematyzowanych problemów. Jej ideał Habermas upatruje w XVIII-wiecznej sferze mieszczańsko-obywatelskiej, po której jednak następuje jej rozpad. Media stają się elementem opiniotwórczym i manipulującym publicznością.
For Habermas, the public sphere is the centre of social and political life. It is a kind of buffer between the public and the plane of power and politics. Its proper shape provides the possibility of accurate assessment of the problems and their transfer to the centres of decisions. The public sphere is a sphere of private people gathering as an audience, not as passive spectators, but actively participating together in defining and solving problems. The public ideal sphere is seen by Habermas in the eighteenth-century bourgeois-civic sphere, which, however, disintegrates. Element of influence and manipulation become part of the media.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2015, 35; 19-45
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
MUZEALNA PRACA PARTYCYPACYJNA W BERLIŃSKIM MUZEUM DZIELNICY FRIEDRICHSHAIN-KREUZBERG
PARTIZIPATIVE MUSEUMSARBEIT IM FHXB FRIEDRICHSHAIN-KREUZBERG MUSEUM IN BERLIN
Autorzy:
Martin, Düspohl,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432922.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
uczestnictwo (partycypacja)
inkluzja
suwerenność interpretacyjna
publiczność
grupy docelowe
Partizipation (Beteiligung)
Inklusion
Deutungshoheit
Publikum
Zielgruppen
Opis:
Im vorliegenden Aufsatz werden am Beispiel des FHXB Friedrichshain-Kreuzberg Museums in Berlin Chancen und Risiken partizipativer Museumsarbeit diskutiert. Welche Konsequenzen hat es, wenn Museumsdirektoren und -kuratoren ganz oder teilweise Entscheidungskompetenzen an die Zielgruppen abtreten, die sie erreichen möchten? Wird ihre Expertise entwertet, wenn über Inhalte und Gestaltung von Ausstellungen – zumindest teilweise – das Publikum entscheidet? Oder kann das Museum als (in der Regel) öffentlich finanzierte Einrichtung im Wege von Partizipation und Inklusion mehr Akzeptanz und Legitimation bekommen? Diese Fragen werden diskutiert unter Heranziehung eines Strategie-Modells, das die kalifornische Museumspraktikerin und -theoretikerin Nina Simon entwickelt hat. Sie identifiziert vier verschiedene Ausrichtungen partizipativer Museumsarbeit, die sich im Grad der Abgabe von Entscheidungskompetenz und Deutungshoheit unterscheiden, aber jeweils für sich Sinn machen. In der Ausstellungstätigkeit des Friedrichshain-Kreuzberg-Museums wurden in den vergangenen Jahren diese Modelle praktisch erprobt – allerdings im „try and error“-Verfahren. Wichtig ist, dass sich die Museumsverantwortlichen im Vorhinein darüber verständigen, welche Ziele sie mit Partizipation verbinden und wie sie den Beteiligungsprozess gestalten wollen.
W niniejszym artykule omówiono możliwości partycypacyjnej pracy muzealnej oraz ryzyko z nią związane. Za przykład posłużyło Muzeum Dzielnicy Friedrichshain-Kreuzberg w Berlinie. Autor próbuje odpowiedzieć na pytania: Jakie konsekwencje wywołuje sytuacja, w której dyrekcja muzeum i kuratorzy całkowicie bądź częściowo cedują swe uprawnienia decyzyjne na rzecz grup odbiorców, do których chcą dotrzeć? Czy oznacza to dewaluację fachowych ekspertyz, jeśli o treści i kształcie wystaw decyduje (przynajmniej częściowo) wola publiczności? Czy muzeum jako instytucja finansowana (zazwyczaj) ze środków publicznych może poprzez praktykę partycypacji i inkluzji zyskać większą akceptację i tym samym zwiększyć stopień swej legitymizacji? Powyższe kwestie zostały omówione w odniesieniu do modeli opracowanych i wypróbowanych w praktyce przez kalifornijską teoretyczkę Ninę Simon. Zidentyfikowała ona cztery różne typy partycypacyjnej pracy muzealnej, które różnią się od siebie stopniem rezygnacji instancji decyzyjnej z interpretacyjnej suwerenności. Modele te zostały przetestowane w ostatnich latach – metodą „prób i błędów” – w ramach działalności Muzeum Dzielnicy Friedrichshain-Kreuzberg. Jest przy tym rzeczą istotną, by pracownicy muzeum z wyprzedzeniem wspólnie ustalali, jakiego rodzaju cele wiążą oni z daną formą partycypacji oraz w jaki sposób proces uczestnictwa w niej będą chcieli kontrolować.
Źródło:
Muzealnictwo; 2017, 58; 38-46
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zwrot ku publiczności? Audience development jako próba uspołeczniania instytucji kultury
A shift towards the audience? Audience development as an attempt to socialise cultural institutions
Autorzy:
Lis, Bartek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1856688.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Narodowe Centrum Kultury
Tematy:
publiczność
badania publiczności
rozwój publiczności
audience development
nowy instytucjonalizm
audience
audience research
neo-institutionalism
Opis:
Audience development, or building and developing ongoing relationships with audiences of cultural events, is a quite new perspective in the Polish context. It assumes a permanent dialogue with one’s audience in order to study and diagnose its needs as well as to provide for a greater diversification and a deeper exploration of the very term ‘audience’ along with its interpretation. In Poland many examples may be found of different types of cultural and artistic activity, both institutional and less formal, which try to encourage people in urban and rural areas to be more engaged in community practices. Cultural institutions and places continue to evolve as their environment changes and new paradigms of ‘participation in culture’ are developed. In order to include new groups of viewers – non-professionals whose symbolic/cultural resources might prove insufficient to decode certain works of art – it is necessary to offer them a new language and a programme that will accommodate for new problems and topics. This article presents a critical discussion of ‘audience building/development’, while pointing to differences and similarities between this concept and the idea of neo-institutionalism.
Źródło:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2019, 105, 2; 76-90
1230-4808
Pojawia się w:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Visitor, please, come… initial remarks on museum public during the covid-19 pandemic
Przyjdź widzu, przyjdź… wstępne uwagi na temat publiczności muzealnej w czasie pandemii covid-19
Autorzy:
Bąk, Agnieszka
Wiśniewski, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932776.pdf
Data publikacji:
2021-09-28
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
museums
public
participation in culture
pandemic
digitization
muzea
publiczność
uczestnictwo w kulturze
pandemia
cyfryzacja
Opis:
The issue of the return of the public to museums after the experience connected with the COVID-19 pandemic is discussed. Furthermore, the results of research related to participation in culture and public’s motivations focused on museum visitors is analysed. The activities undertaken by the institutions desiring to maintain communication with the public and wishing to enable them contact with museum exhibits despite the sanitary restrictions are presented. The authors have initially diagnosed the impact of the pandemic on the institutions’ relations with their public, pointing to both negative impacts and benefits, e.g., speeding of the digitizing process and extension of educational functions.
Artykuł przybliża kwestie związane z powrotem publiczności do muzeów po doświadczeniach związanych z pandemią COVID-19. Omawia wyniki badań dotyczących uczestnictwa w kulturze i motywacji odbiorców, koncentrując się na perspektywie zwiedzających muzea. Przedstawia działania, które instytucje podejmowały w trakcie pandemii, chcąc podtrzymać relacje z widzami i umożliwić im kontakt z muzealiami pomimo obowiązujących obostrzeń. Autorzy dokonali wstępnej diagnozy wpływu pandemii na relacje instytucji z odbiorcami, wskazując zarówno negatywne skutki, jak i korzyści, m.in. przyśpieszenie procesu cyfryzacji oraz rozbudowanie funkcji edukacyjnych.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 246-253
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 36

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies