Instadziennik Mariusza Szczygła jako przykład dyskursu retorycznego

W artykule dokonano analizy postów Mariusza Szczygła na serwisie Instagram w odniesieniu do cech dyskursu retorycznego. Wykorzystano w tym celu m.in. triadę retorycznych dowodów przekonywania, tj. etos, logos, patos. Charakterystyce poddano sposób prowadzenia konta w nawiązaniu do zmieniającego się środowiska pracy pisarzy/dziennikarzy. Zwrócono uwagę na rolę obrazu w kształtowaniu skutecznego przekazu i transmisji argumentacji. Analiza pokazała, że instadziennik wyraża ciekawość Szczygła wobec świata. Jest też sposobem na uporządkowanie jego własnych rozterek i dylematów. Interakcja z czytelnikami, promocja licznych inicjatyw i projektów związanych z profesją oraz możliwość podzielenia się pasjami i przemyśleniami dotyczącymi różnych sfer życia są spoiwem jego wizerunku, opartego na perswazyjności przekazu.

The article analyzes Mariusz Szczygieł’s posts on Instagram in relation to the characteristics of rhetorical discourse. Among other things, the triad of rhetorical evidence of persuasion, i.e. ethos, logos, pathos, is used. It characterizes the way of keeping the account with the changing environment of writers/journalists. The role of imagery in shaping an effective message and argument transmission is described. The analysis shows that the instadziennik expresses Szczygieł’s curiosity about the world. It is also a way to sort out his own dilemmas. Interaction with readers, promotion of numerous initiatives and projects related to his profession, and the opportunity to share passions and thoughts on various spheres of life create its image, based on the persuasiveness of the message.