Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "psychiatrist" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Zagadnienia psychopatii i resocjalizacji przestępców-psychopatów w dziejach polskiej myśli kryminologicznej
The problems of psychopathy and resocialization of psychopathic offenders in the history of polish criminological thought
Autorzy:
Nelken, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699322.pdf
Data publikacji:
1989
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
psychopatia
resocjalizacja
charakteropatia
przestępcy
historia
psychiatra
patologiczny
psychopata
alkoholizm
leczenie
kryminologia
osobowość
zmiany
psychopathy
resocialization
characteropathy
offenders
history
psychiatrist
pathological
psychopath
alcoholism
treatment
criminology
personality
changes
prognosis
Opis:
              The notion of psychopathy as deficiency of emotions, will, and drives was shaped in the late  19th and early 20th century (Koch, Birnbaum, Kraepelin, Schneider). In Poland between the two world wars, studies of psychopathy were carried out by outstanding psychiatrists (Radziwiłłowicz, Wachholz, Nelken, Łuniewski) whose works initiated the development of criminal psychopathology in our country. Their opinions were as follows: the basic trait of a psychopathic character is a pathological moral defect the intensity of which rnay differ in different individuals. Against that background, many other disorders exist, most frequent being a pathological increase of affectivity. The pathological moral defect results from the psychopaths deficient emotions. The pathological mental changes are quantitative and not qualitative which is why psychopathy cannot be considered a mental illness. The opinion prevailed that psychopathy has constitutional grounds as opposed to pathological changes of character caused by other factors (e. g. brain lesions). It was also believed, that external factors, the social environment, alcohol and drugs above all, contribute to the shaping of a psychopathic character.                Psychopathy was considered a highly crime-generating factor and the ground of many cases of alcoholism and drug addiction. As a constitutional and permanent condition psychopathy is not susceptible to psychiatric treatment; the researchers believed that imprisonment creates the proper conditions of resocialization of psychopathic offenders. The type of prison for psychopaths who commit offences was discussed, the question being whether they should be kept in normal prisons with other prisoners, or in special penal institutions. In the 1930's, a criminal-biological examination of prisoners starred, initiated by the Ministry of Justice, with psychiatric and psychological examination playing the leading part. The aim was mainly to work out a system of segregation of  prisoners who were to be put in appropriate prisons with different rules. The outbreak of World War II stopped the project.                The postwar Polish publications usually point to the crime-generating faculties of psychopathy which result from its being a deficiency of emotions, will, and drives and an individual's permanent condition although it may be lessened or aggravated in various stages of life according to physiological processes and external conditions. As manifested by studies carried out in Poland, mainly the psychiatric ones, there is a considerable number of psychopaths among the perpetrators of various types of offences. Among those guilty of murder, 29.4 per cent of psychopaths were found (Fleszar-Szumigajowa it al.), among thieves of public property-26.19 and of private properly - 28.12 per cent (Malik). There were 48 per cent of psychopaths among recidivists ( Ostrihanska). The above proportions do not include offenders with psychopathological traits similar to psychopathy but resulting from a disease or lesion of brain (the so-called characteropaths).                Among the different types of psychopaths, particular attention should be drawn to unqualified psychopaths (emotionless according to Schneider’s classification) and to schizoidal psychopaths. Representatives of both these types can be found among serious criminals, murderes in particular, and among recidivists. As follows from psychiatric examination of murderers, sex murderers ale usually unqualified or schizoidal psychopaths (Szymusik). Despite their common characteristic, i. e. the deficient emotions, there two typ.. of psychopaths differ from each other to some extent which is important from the point of view of criminal psychopathology. An unqualified psychopath is usually characterized by a more marked deficiency of emotions and behaviour his environment frequently perceives as contradictory to the rules of social life. Instead, the emotional deficiency of a schizoidal psychopath is accompanied by his tendency to conceal his real emotions and intentions from the environment and to ambivalence, making this type of psychopath more difficult to diagnose as dangerous to others. The above findings have been obtained from specially selected groups  i. e. persons suspected of offences or convicted, who were subjected to psychiatric examination because of their unusual behaviour as a rule.                As regards the problem of criminal responsibility of psychopaths, an opinion prevails that such persons are accountable in principle. This follows from the fact that psychopathy is not a mental disease, a psychopath retaining his ability to understand the nature of his act as he is not mentally deficient and usually has a normal I.Q.A psychopaths is also able to control his conduct: as shown in practice by a number of cases, psychopaths. usually desist from the intended act if they find the conditions to be unpropitious; they also retain critical judgement of the separate elements of a given situation, thus to secure for themselves the necessary conditions and to be safe after the act. Thus in such psychopaths, intellect is able to control the deficient emotions and will to the extent that they discern the chances of a temporary gain. A psychopath may be found to have diminished accountability in particular cases only, and to be non-accountable -exceptionally. This takes  place if his ability to control his own conduct was largely limited or entirely supressed due to the type of psychopathy (e. g. in depressive or vehement psychopaths), the particular, circumstances of the act which increased the psychopathic reaction,  or the additional mental complications (e. g. mental deficiency found jointly with psychopathy).               Resocialization of psychopathic offenders proved a difficult problem in practice due to their abnormal personality and reaction to imprisonment. Psychopaths serve their terms in special prisons for persons in need of particular medical and educational measures. Among   their inmates who deviate from the mental norm, psychopaths constitute 40 per cent. They are resocialized through initiation into discipline, order and work, and through additional general or professional schooling if necessary.  They also undergo psychocorrective treatment individually or in groups with specialized prison staff; the treatment is aimed at arousing in them a critical attitude towards their own conduct. Having served their term, psychopathic recidivists are subjected to protective supervision of a court-appointed curator, the aim of which is their further resocialization and prevention or their relapse into crime. If a recidivist evades supervision on release, he is placed in a social adjustment centre by a court's decision. In the centre, psychopaths should receive a treatment conducive to their resacialization. Psychopaths receive postpenitentiary assistence, if necessary, which consists mainly in finding a job and lodgings (e. g. in a worker’s hostel) for them. Yet many psychopaths relapse into crime despite that assistance. To end with, the fact is stressed in the paper that small differences in the definitions of psychopathy given by the  separate authors and the sometimes found diagnostic differences- are not sufficient grounds for the term ,,psychopathv’’ to be replaced with other terms leading to considerable ambiguity. ,,Psychopathy’’ is a diagnostically established term and its replacement with ,, personality disorders’’ or ,,abnormal personality’’ only makes the problem obscure, blurring the difference between psychopathy and characteropathy, and between psychopathy and conditions such as neuropathic disposition and pathological character changes resulting from alcoholism or drug addiction. An explicit definition of the differences between these psychopathological conditions is most important for  judicial decisions and forensic psychiatry, for defining the chances and methods of treatment, and for criminological prognosis.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 1989, XVI; 245-276
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz idealnego lekarza psychiatry w oczach studentów medycyny, pacjentów i lekarzy sprawujących opiekę psychiatryczną
The image of an ideal psychiatrist in the eyes of medical students, patients and doctors involved in psychiatric care
Autorzy:
Margulska, Aleksandra
Kobusiewicz, Aleksandra
Pawełczyk, Agnieszka
Pawełczyk, Tomasz
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943070.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
patients’ expectations
personality inventory
physician-patient relations
physician’s personality
psychiatrist
inwentarz osobowości
oczekiwania pacjentów
osobowość lekarza
psychiatrzy
relacja lekarz – pacjent
Opis:
Aim: The aim of the study was to determine differences in the image of ideal psychiatrist (IIP) among patients, doctors involved in psychiatric care and medical students and also between individuals with different work experience (doctors vs. students). The psychiatrist’s personality seems an important factor in supporting therapeutic process; therefore it is worth searching for the patient’s needs. Materials and methods: Three groups participated in the study: patients of the psychiatric units, medical students of 6th year and psychiatrists. The Gough and Heilbrun ACL (Adjective Check List) – based on Murray’s theory of needs – was used to assess IIP. Results: Data analysis revealed statistically significant differences among patients, doctors and students involving five scales: Nurturance, Aggression, Change, Succorance and Deference. Patients had lower scores on Change scale than doctors and higher scores on the Nurturance, Succurance and Deference than students. Psychiatrists had higher scores on Nurturance and Deference scale and lower score on Aggression scale than students. Conclusions: The findings showed differences in the expectations of patients compared to those of students and doctors. The most significant difference that was observed involved the Change. It may indicate that patients prefer order, conventional approach and stability in psychiatrist’s personality traits more commonly than doctors. Study findings suggest that work experience has impact on IIP: with increasing work experience, opinion about IIP comes closer to patients’ expectations.
Celem pracy było poszukiwanie różnic obrazu idealnego lekarza psychiatry w oczach pacjentów klinik psychiatrycznych, lekarzy aktywnie zaangażowanych w opiekę psychiatryczną i studentów medycyny, a także pomiędzy osobami o różnym doświadczeniu zawodowym (lekarze vs studenci). Osobowość lekarza jest istotnym elementem wspomagającym proces terapeutyczny, dlatego poszukuje się cech osobowości lekarza psychiatry preferowanych przez osoby korzystające z opieki psychiatrycznej. Materiał i metodyka: W badaniu wzięły udział trzy grupy: pacjenci klinik psychiatrycznych w Łodzi (n=42), studenci VI roku medycyny (n=40) i lekarze psychiatrzy (n=45). Do oceny obrazu idealnego lekarza psychiatry (OILP) wykorzystano test ACL Gougha i Heilbruna oparty na teorii osobowości Murraya. Wyniki: Analiza danych wykazała statystycznie istotne różnice odpowiedzi pomiędzy grupami w zakresie pięciu skal: Opiekowanie się, Agresywność, Zmienność reagowania, Doznawanie opieki, Uległość. W grupie pacjentów obserwowano istotnie niższe wyniki niż w grupie lekarzy psychiatrów w zakresie Zmienności reagowania oraz istotnie wyższe wyniki niż w grupie studentów w skalach Opiekowanie się, Doznawanie opieki i Uległość. W grupie lekarzy psychiatrów w porównaniu ze studentami obserwowano istotnie wyższe wyniki w zakresie skal Opiekowanie się i Uległość oraz istotnie niższy wynik w skali Agresywność. Wnioski: Badanie wykazało istnienie różnic w oczekiwaniach w stosunku do lekarza psychiatry pomiędzy trzema grupami – pacjentów, lekarzy i studentów. Zaobserwowane różnice mogą oznaczać, że pacjenci bardziej niż lekarze cenią sobie psychiatrę systematycznego, o stabilnej osobowości i konwencjonalnym podejściu. Wyniki badania sugerują, że OILP różni się w zależności od doświadczenia i wraz z jego wzrostem zbliża się do oczekiwań pacjenta.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2013, 13, 1; 25-32
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współpraca kapłana i psychiatry w celu przywrócenia zdrowia człowieka
Cooperation of Priests and Psychiatrists in Restoring Health
Autorzy:
Pietkiewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/420307.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
zdrowie psychiczne
zdrowie duchowe
lekarz psychiatra
kapłan
badania diagnostyczne
mental health
spiritual health
psychiatrist
priest
diagnostic tests
Opis:
Podejście do problemów psychicznych człowieka można podzielić na trzy zasadnicze okresy: w pierwszym chorobami psychicznymi zajmowali się tylko duchowni, w drugim ich rola była negowana i pomijana oraz trzeci będący okresem współpracy medycyny i teologii. Przeprowadzone przez autora badania diagnostyczne ukazały potrzebę rozwijania współpracy pomiędzy lekarzami zajmującymi się zdrowiem psychicznym i kapłanami dbającymi o zdrowie duchowe człowieka. Lekarz psychiatra nie powinien zastępować duchownego, ani na odwrót. Każdy w granicach swych kompetencji powinien wypełniać rolę, do której został powołany. Kapłan powinien dbać o życie duchowe człowieka dzięki któremu nawiązuje on relację z Bogiem a psychiatra o życie „duszewne”, czyli psychofizyczne, w którym mózg i układ nerwowy kieruje wszystkimi funkcjami życiowymi ciała.
We can divide various of attitudes concerning human mental illnesses into three basic categories: firstly, only priests dealt with it; secondly, their role is denied and omitted; and thirdly, medicine and theology co-operate together. The diagnostic tests made by the author have shown the need for cooperation between doctors dealing with mental health issues and priests taking care of spiritual health. A psychiatrist should not replace a priest or vice versa. Each, within the limits of his competences, should fulfil the role for which he has a vocation. The priest should take care of a patient’s spiritual life thanks to which a person forms his relationship with God, whereas psychiatrist should care for psychophysical life, in which the brain and the nervous system direct all life functions.
Źródło:
ELPIS; 2016, 18; 133-136
1508-7719
Pojawia się w:
ELPIS
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zetknięcie dwóch paradygmatów – religijny psychiatra
The Relation between Two Paradigms – The Religious Psychiatrist
Autorzy:
Zagożdżon, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343650.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Filozofii i Socjologii PAN
Tematy:
psychiatria
choroba psychiczna
wierzenia religijne
religijny psychiatra
psychiatry
mental illness
religious beliefs
religious psychiatrist
Opis:
Różnica pomiędzy psychiatrią a religią jest dość wąska. Wierzenia dotyczące przyczyny choroby czy nawet urojenia na tle religijnym są częstym elementem obrazu choroby. Mimo narastającej świadomości znaczenia duchowości w prowadzeniu leczenia pacjentów psychiatrycznych historyczne napięcie między religią a psychiatrią nie zawsze pozwala na uwzględnienie religii w praktyce. Gdzie kończy się granica naukowego paradygmatu w psychiatrii w kontekście problematyki religijnej? Czy religijny psychiatra powinien nakłaniać swoich pacjentów do swoich przekonań religijnych? Kiedy duchowy dylemat należy analizować z perspektywy psychopatologii? Religijny psychiatra stara się rozumieć doświadczenia religijne swoich pacjentów, gdyż dzięki takiej postawie uzyskuje osobisty wgląd w to, czego doświadcza pacjent bez konieczności zastosowania specjalistycznej wiedzy medycznej. Dane o związkach między religią a zdrowiem pokazują, że korzystniej jest uwzględniać problematykę religijną w podejściu terapeutycznym w kontekście chorób afektywnych i uzależnień, lecz nie w zaburzeniach psychotycznych.
The difference between psychiatry and religion is narrow. Religious and spiritual beliefs frequently are involved in the clinical picture. Despite recent changes in the attitudes of academic psychiatry towards religion the historic tensions between religion and psychiatry does not always allow to include religious spirituality in psychiatric practice. Researches show that psychiatrists are less religious than other physicians, and religious physicians are less willing than nonreligious physicians to refer patients to psychiatrists. The religious psychiatrist is in a difficult position. His own religious belief is confronted with religious beliefs of his patients and with the biomedical paradigm of mental illness in psychiatry. I analyse in this paper several questions. What are the boundaries of the scientific paradigm in psychiatry? What should be the role of evangelism in psychiatric treatment? Should psychiatrists urge their patients to become Christians? When the spiritual dilemma should be viewed from the psychopathological perspective Some epidemiologic studies showed that the involvement of religious beliefs in p psychiatric treatment leads to better outcomes in patients with depression but not schizophrenia patients. The spiritual orientation is also an important aspect of the recovery in the addiction treatment.
Źródło:
Filozofia i Nauka; 2017, 5; 311-322
2300-4711
2545-1936
Pojawia się w:
Filozofia i Nauka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wobec terapii. Pacjentki w najnowszej prozie kobiet
Towards therapy. Female patients in the latest womens prose
Autorzy:
Ładoń, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28763194.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
therapy
psychiatrist
mental hospital
depression
anxiety
female patients
terapia
psychiatria
szpital psychiatryczny
depresja
lęk
pacjentki
Opis:
Głównym celem artykułu jest interpretacja czterech współczesnych utworów prozatorskich autorstwa kobiet, poruszających zagadnienia terapii oraz pobytu w szpitalu psychiatrycznym. Tekst zawiera rozpoznania bazujące na historycznych sytuacjach kobiet: histerii, praktykach dyscyplinowania i wmawiania szaleństwa. Autorka artykułu przygląda się tekstom Aleksandry Zielińskiej, Olgi Hund, Agnieszki Jelonek i Justyny Wicenty, pytając o dokonane przez nie rekonstrukcje figury kobiecego szaleństwa. Zwraca przy tym uwagę nie tylko na tematyzowanie kryzysów i chorób psychicznych, ale również na narracyjne i stylistyczne strategie pisania o nich. Rozważania koncentrują się na obrazach szpitala psychiatrycznego oraz relacji między pacjentkami a terapeutami i psychiatrami. Przestrzeń szpitala traktowana jest w przywoływanych tekstach głównie ironicznie, nie staje się bowiem miejscem leczenia, ale opresji. Inaczej dzieje się w przypadku opisów terapii: interpretacje ujawniają stopniową rezygnację bohaterek/narratorek z dystansu na rzecz aktywnego uczestnictwa w sesjach psychoterapeutycznych.
The main aim of the article is to interpret four contemporary prose works written by women, touching on the issues of therapy and staying in a psychiatric hospital. The text contains observations based on women’s historical situations: hysteria, practices of disciplining, and insinuating madness. The article's author looks at texts written by Aleksandra Zielińska, Olga Hund, Agnieszka Jelonek, and Justyna Wicenty, asking about the reconstruction of the figure of female madness. She draws attention not only to the thematics of crises and mental illnesses but also to the narrative and stylistic strategies of writing about them. The considerations focus on the images of a psychiatric hospital and relationships between patients and therapists/psychiatrists. The hospital space is treated mainly ironically - it is not a place of healing but of oppression. The situation is different in the case of descriptions of therapy: interpretations reveal the abandonment of distance in favor of active participation in psychotherapy sessions.
Źródło:
Polonistyka. Innowacje; 2023, 18; 5-22
2450-6435
Pojawia się w:
Polonistyka. Innowacje
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies