Temat: przykazanie - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: "Pamiętaj, abyś święcił dzień szabatu" (Wj 20,8; Pwt 5,12). Studium egzegetyczno-teologiczne
Autorzy:: Filipiak, Marian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1177513.pdf
Data publikacji:: 1980
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: trzecie przykazanie
szabat
egzegeza
third commandment
Sabbath
exegesis
Opis:: The sabbath is a typically Israeli holiday. There are no sufficient proofs that it has been adopted from other nations. It was either an old Israeli custom finally sanctioned by Moses, or Moses himself established it. Various definitions of the sabbath comprised in the traditions of the Pentateuch point to the fact, that the fundamental meaning of the sabbath was equal to stopping the work. The holiday of the seventh day was observed by the very fact of rest and in the epoch of ancient Israel it had nothig to do with a positive dipt of Jahwe. To the social motivation of the sabbath the religious motivation was later joined, and with time it acquired the decisive role.
Źródło:: The Biblical Annals; 1980, 27, 1; 5-14
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: "Nie będziesz zabijał!"
Autorzy:: Leks, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1162292.pdf
Data publikacji:: 1966
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Dekalog
piąte przykazanie
zabijanie
Decalogue
fifth comandment
killing
Opis:: Als einzige bisher bedeutendere Auseinandersetzung behandelt das Tötungsverbot in Israel J. J. Stamms Aufsatz: „Sprachliche Erwägungen zum Gebot „Du sollst nicht töten ” (ThZ 1(1945) 81—90). Stamm bezweckt auf Grund der Inhaltsforschung des Wortes r-c-ch, das in der Dekalogsformel vorkommt, die eigentliche Reichweite des Verbotes feststellen zu können. Da man aber schwer seine Behauptung bejahen mag, dass dieses Verbot allzu allgemein verfasst sei, so dass nachher weitere Bestimmungen erlassen werden mussten, die einige Arten erlaubter oder selbst geforderter Tötungen aus seiner Reichweite ausschalteten, schien es erwünscht, die F rage der eigentlichen Bedeutung des Wortes r-c-ch nochmals zu untersuchen, um Stamms Schlüsse auf Grund um fangreicheren Materials zu überprüfen. Der Dekalog äussert das Tötungsverbot in der apodiktischen Form, die eine der meist charakteristischen, einheimischen Formulierungen des israelitischen Rechtsstils darstellt. In dieser Formulierung wirkt es am klarsten , allgemeinsten und zugleich am direktesten — im Gegenteil zu 29 yerschiedenen anderen, nicht immer eindeutigen Vorschriften, die ebenfalls dieses Verbot irgendwie ausdrücken. Deshalb ist es erlaubt, die Auseinandersetzung über den eigentlichen Inhalt und die Reichweite des Tötungsverbotes auf die Dekalogsformel, eigentlich aber auf das Wort r-c-ch allein zu beschranken.1. A uf Grund des Satzes, dass die Urstämme nur aus zwei Konsonanten bestanden und etwaigen Bedeutungsmodifikationen erst durch das Herantreten einer dritten unterlagen, und dass die Bestandkonsonanten eines Wortes sowohl progressiv als auch regressiv einer Evolution unterliegen konnten, darf auch der Inhalt des Wortes racach im Lichte seiner vielgliedrigen etymologischen Wortabstammung betrachtet werden. Diese Untersuchung führt zum Schluss, dass der allgemeine Gedanke eines tödlichen Handelns jemand gegenüber am treffendsten eben durch das Wort r-c-ch ausgedrückt wird, im Gegenteil zu anderen Wörtern aus folgenden Wortgruppen: r-c-+ , r-ʽ-+, r-g-+, r-d-+, r-+-+, n-+-+.2. Die Betrachtung des Zusammenhanges der Bibelstellen mit dem Wort r-c-ch in der Substantiv-Form (rocéach) führt zwar zur Annahme, dass sie anscheinend in zweifacher sich widersprechender Bedeutung vorkommt: a) Der rocéach (Töter) als einer, der jemand unvorsätzlich getötet hat, sowohl aus Mangel vollen Bewusstseins, als auch bösen Willens. b) Der rocéach (Morder) als einer, der jemand vorsätzlich getötet hat, worauf der Zustand seines vollen Bewusstseins hinweist, wie auch der böse Wille dem Nächsten gegenüber. Trotz der anscheinenden Zwiedeutigkeit der rocéach-Form, wird sie durch die Hagiografen einerseits bewusst und mit Emphase benutzt in der Bedeutung „Mörder” (vorsätzliches Töten), wie dies besonders aus Nu 35, 16—21 erhellt, anderseits aber in der Bedeutung „Totschläger” (unvorsätzliches Töten) nur deshalb, weil die hebräische Sprache über kein anderes derartiges Dingwort verfügt. Der Zusammenhang der Verbalformen von racach in der Bibel erweist die Bedeutung einer Tötung aus Privat-Motiven, die ungerecht und rechtswidrig begangen wird, an einem unschuldigen, privaten, wehrlosen Menschen, durch jemand Privaten oder Offiziellen, doch immer dem richtig begriffenen Gemeinwohl zuwider und mit besonderer Hervorhebung der Sündhaftigkeit und des sittlichen Übels dieser Tat.3. Der so festgesetzte Inhalt des racach kann mit sinnverwandten Wörtern verglichen werden (es werden 29 solche Wörter analysiert). Diese Untersuchung erlaubt die Besonderheit des racach-Inhaltes in helles Licht zu stellen. Es gibt nämlich keine der besprochenen Wörter, selbst nicht das mit racach verwandteste harag, hemit und hikkah, die den racach-Inhalt völlig stellvertreten könnten. Mit diesem spezifischen Inhalt des racach stimmt jedoch ganz und gar ein synonimischer Ausdruck überein: „Unschuldiges Blut vergiessen”, oder nur: „Unschuldiges Blut” (zusammen 21 Bibelstellen). Dessen Inhalt ist folgendermassen festzusetzen: Das Töten eines privaten, armen Menschen, Kinder, Wehrloser, manchmal Menschen, die eine undankbare Mission im zum Heidentum neigenden Volk erfüllten ; begangen durch eine private oder öffentliche Person, oder gar durch eine grössere Gemeinschaft; aus privaten, politischen, religiösen Motiven, die jedoch immer dem Gemeinwohle widerfahren. Die inhaltliche Zusammenstellung des Ausdrucks „Unschuldiges Blut (vergiessen)” mit dem Wort racach beweist, dass sie sich völlig decken, jedoch so, dass der Ausdruck „Unschuldiges Blut” — die wesentliche Bedeutungsrichtung des racach um einige neue Lebenslagen erweitert: um Massenmorde (Jl 4, 19), um das Töten der Priester und Propheten Jahves und Kinder als Kultopfer. Die Formel des Dekalogs „Loʼ tircach” verbietet das Töten als „racach”. Es muss sich augenscheinlich um die als „emphatisch” erkannte Bedeutung handeln, da dafür die Strafverordnungen sprechen, in denen besonders die Zurechnungsfähigkeit des Täters hervorgehoben wird. Es wird also ein jedes Töten verboten das der Substantiv-Form rocéach entspricht, bereichert um alle Bedeutungsnuancen der Verbal-Form des racach, wie auch noch um weitere neue Elemente, die sich aus dem synonimischen Ausdruck „Unschuldiges Blut (vergiessen)” ergeben. Da die emphatische racach-Bedeutung im Sinn des Tötens auf Grund eines gerechten Todesurteiles nicht vorkommt, dürfte gleichzeitig angenommen werden, dass der Gesetzgeber erlaubt, jemandes des Lebens auf Grund einer gerechten Urtelisvollstreckung in Rahmen des Gemeinwohles und aus verhältnismässig wichtigen Gründen zu berauben. Stamm zuwider müsste also festgestellt werden, dass die Formulierung Loʼ tircach nicht nur als ein näher nicht bestimmtes Tötungsverbot bezeichnet werden kann, sondern dass sie als ein inhaltsschwangeres Prinzip anzusehen ist, das an sich selbst das entscheidende Kriterium der Gewalt über Leben und Tod des anderen darstellt. Die Dekalogsformulierung braucht nicht nur nachträglicher Einschränkungen ihres „vagen” Inhaltes, sondern sie bestimmt durch sich selbst die Anwendungen des an sich geäusserten Prinzips.
Źródło:: The Biblical Annals; 1966, 13, 1; 35-48
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: "Nie będziesz miał bogów cudzych oprócz Mnie". Studium egzegetyczno-teologiczne
Autorzy:: Filipiak, Marian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1167050.pdf
Data publikacji:: 1979
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: pierwsze przykazanie
egzegeza
Dekalog
first commandment
exegesis
Decalogue
Opis:: The first commandment of the Decalogue contains a general part (Exod. 20,3; Deut. 5,7), and the detailed part (Exod. 20,4-6; Deut. 5,8-10). The general part expresses the truth, that the object of worship must be transcendent, so it can only be God. The detailed part forbids making pictures of Jahwe, since figurativeness in the worship can lead to negation of absolute transcendence of God against the world. The transcendence of God Jahwe more than monotheism differentiates the religion of the Old Testament from the religion of the Antient East.
Źródło:: The Biblical Annals; 1979, 26, 1; 5-12
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Jezusowa interpretacja zakazu cudzołóstwa (Mt 5, 27-28)
Autorzy:: Ordon, Hubert
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1177732.pdf
Data publikacji:: 1984
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: szóste przykazanie
rozwód
Mt 5
27-28
sixth commandment
divorce
Opis:: Der Verfasser analysiert die Stellungnahme Jesu dem alttestamentlichen Ehebruchverbot gegenüber. Zuerst wurde die Anwendung dieses Verbots im Leben Israels erörtert und dann die neue Interpretation des sechsten Gebotes dargestellt. Jesus ist nicht nur gegen seine Deformation so in Auslegung wie in Praxis vorgegangen, sondern auch hat er die Wurzel des Bösen dh. die menschliche Begehrlichkeit gezeigt und ihr die notwendigen Grenzen gestellt.
Źródło:: The Biblical Annals; 1984, 31, 1; 81-90
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Świętowanie niedzieli znakiem rozpoznawczym chrześcijan w perspektywie biblijnej teologii szabatu
The Celebration of Sunday as a Distinguishing Mark of Christians in the Perspective of Biblical Theology of the Sabbath
Autorzy:: Szamocki, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/558495.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:: Szabat
Dekalog
przykazanie
niedziela
zmartwychwstanie
odpoczynek
Shabbat
Decalogue
commandment
Sunday
resurrection
rest
Opis:: Niedziela jest cotygodniowym świętem chrześcijan dla wspominania i celebracji zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Jako dzień wolny od pracy stanowi okazję do odpoczynku, spotkań rodzinnych i zgromadzeń liturgicznych. Celem niedzieli jest przede wszystkim ożywianie i umacnianie opartej na wierze relacji z Bogiem i przenikanie nią codziennego życia. Chrześcijańskie świętowanie niedzieli bazuje na starotestamentowej teologii szabatu w interpretacji Jezusa. W myśl tej nauki niedziela urzeczywistnia szabat, wyrażając jego pełnię w perspektywie historii zbawienia zwieńczonej przez Jezusa Chrystusa i Jego dzieło. Jako taka niedziela jest dniem Boga i dniem dla człowieka. W tym dniu człowiek otwiera się na Boga i Jego działanie oraz na innych ludzi i ich potrzeby. Bóg dopełnia i błogosławi wówczas ludzkie dzieła. W niedzielę człowiek ma możliwość odpoczynku i radowania się z owoców swojej pracy oraz wyrażenia wiary, że wszystko kim jest i co ma, zawdzięcza Bogu.
Sunday is the weekly feast of Christians, in which the resurrection of Jesus Christ is remembered and celebrated. As a holiday, it is an opportunity for rest, family gatherings and liturgical assemblies. The aim of Sunday is primarily to enliven and strengthen a relationship with God based on faith and to help that relationship to penetrate into everyday life. Christian celebration of Sunday is based on the Old Testament theology of the Sabbath as interpreted by Jesus. According to this teaching, Sunday fulils the Sabbath, expressing its fullness in the perspective of salvation history, crowned by Jesus Christ and His work. As such, Sunday is both God’s day and man’s, a day on which human beings open themselves to God and His work, and to other people and their needs. God completes and blesses human work. On Sunday, Christians have the opportunity torest and rejoice in the fruits of their work and to express their faith that all of who they are and what they have, they owe to God.
Źródło:: Studia Gdańskie; 2016, 38; 51-63
0137-4338
Pojawia się w:: Studia Gdańskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: "Czcij ojca twego i matkę twoją" (Wj 20, 12; Pwt 5, 16). Studium egzegetyczno-teologiczne
Autorzy:: Filipiak, Marian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1177643.pdf
Data publikacji:: 1981
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: czwarte przykazanie
egzegeza
Wj 20
12
Pwt 5
16
fourth commandment
exegesis
Ex 20
Deut 5
Opis:: Die Ehrerbietung, die der Dekalog (Ex. 20,12; Dt. 5,16) für die Eltern fordert, bedeutet keine theoretisch verstandene Achtung, sondern die wirkliche Sorge für sie, besonders im Alter. Es geht um eine Ehrerbietung im materiellen, dynamischen Sinne, um all das, worin die Achtung zum Ausdruck kommt. Das Gebot enthält keine Motivation, sondern die Verheissung eines langen und glücklichen Lebens. Das dekalogische Gebot der Ehrerbietung gegenüber den Eltern hatte nicht das Ziel, die patriarchalische Struktur der Familie zu verewigen, sondern- da es ja auch die Mutter zu ehren verlangte – die Gemeinschaft und Harmonie im Schoss der einzelnen Generationen Israels zu gewähr leisten.
Źródło:: The Biblical Annals; 1981, 28, 1; 5-12
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: "Nie zabijaj" (Wj 20, 13; Pwt 5, 17). Studium egzegetyczno-teologiczne
Autorzy:: Filipiak, Marian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1177692.pdf
Data publikacji:: 1983
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: piąte przykazanie
egzegeza
Wj 20
13
Pwt 5
17
fifth commandment
exegesis
Ex 20
Deut 5
Opis:: In seiner wörtlichen Bedeutung hat das Gebot „töte nicht” eine genaue Bedeutung, es bezieht sich auf eine bestimmte Kategorie von Tötungen. Denn es betrifft nämlich die Tötung eines anderen Menschen, auf eine illegale Weise, aus privaten Beweggründen; diese Tötung lässt den Willen einer Gemeinschaft ausser Acht und veletzt ihr Gut. In der weiteren Bedeutung kann dieses Gebot generell als „Lebensschutz” verstanden werden. In dieser zweiten Bedeutung ist alles, was indirekt oder direkt die Güte des menschlichen Lebens trifft, eine Verletzung dieses Gebotes.
Źródło:: The Biblical Annals; 1983, 30, 1; 5-14
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Mądrościowe odczytanie przykazania: „Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu” (Wj 20,16; Pwt 5,20), w Księdze Przysłów
The Sapiential Interpretation of the Commandment “You shall not bear false witness against your neighbour” (Ex 20:16; Dt 5:20) in the Book of Proverbs
Autorzy:: Demitrów, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1621658.pdf
Data publikacji:: 2015-12-14
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Księga Przysłów
przykazanie
fałszywy świadek
kłamliwy język
prawdomówność
Book of Proverbs
commandment
false witness
lying tongue
truthfulness
Opis:: Przykazania w biblijnym Izraelu stanowiły trwały fundament relacji z Bogiem i z drugim człowiekiem, będąc tym samym podstawowym elementem formowania się społeczności ludzkiej. W tym względzie przykazanie „Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu”, nabierało szczególnej wartości. Wielość i różnorodność sytuacji skłaniała do prawnych uściśleń, czego potwierdzeniem jest kodeks praw w Księdze Wyjścia i w Księdze Powtórzonego Prawa. Równie ważny był jednak w ludzie wybranym proces kształcenia i formowania poprzez przyswajane mądrościowe sentencje i przysłowia, które przyczyniały się do ukształtowania właściwych postaw. Częste w Księdze Przysłów nawiązywanie do potrzeby składania prawdziwych zeznań i zarazem przestrogi przed fałszywym świadectwem stanowią potwierdzenie ogromnej roli wychowawczej tego przykazania w mądrościowym nurcie biblijnego Izraela.
The commandments, in the context of biblical Israel, constituted a solid foundation for one’s relationship with both God and man, thus providing the basic element for the shaping of human society. In this regard, the commandment “You shall not bear false witness against your neighbour” gained particular significance. The very quantity and variety of social and moral situations led naturally to legal specifications, as confirmed by the code of laws in the Books of Exodus and Deuteronomy. Beyond this, equally important for the chosen people was the process of formation and education through accumulated sapiential maxims and proverbs which contributed to the formation of right attitudes. References to the need for bearing true witness and ipso facto warnings against bearing false witness appear frequently in the Book of Proverbs, and they serve to confirm the great educational role of this commandment in the sapiential thought of biblical Israel.
Źródło:: Verbum Vitae; 2015, 28; 91-132
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: "Nie będziesz nadużywał imienia Bożego" (Wj 20,7; Pwt 5,11). Studium egzegetyczno-filozoficzne
Autorzy:: Filipiak, Marian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1177666.pdf
Data publikacji:: 1982
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: drugie przykazanie
egzegeza
Wj 20
7
Pwt 5
11
second commandment
exegesis
Ex 20
Dt 5
Opis:: Die Bedeutung dieses Dekaloggebotes beschränkt sich nicht nur auf das Gebrauchsverbot des Gottes Namens zu den magischen Praktiken, sondern auch eine Motivation dieses Gebotes beeinflusst, dass es hier auch um Verbot Anwendung von Gottes Namen zum Meineid geht. Man kann demzufolge dieses Gebot als Verbot eines Anrufens von Gottes Namen zu all diesem verstehen, was sich der Transzendenz und der Heiligkeit Gottes widersetzt.
Źródło:: The Biblical Annals; 1982, 29, 1; 5-10
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: „Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną”, czyli prawdziwy humanizm. Jan Paweł II o pierwszym przykazaniu w homilii koszalińskiej (1.06.1991)
“You shall have no other gods before Me”, in true humanism. The Koszalin homily of John Paul II regarding the first commandment (1.06.1991)
Autorzy:: Kowalczyk, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2148282.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: John Paul II
Decalogue
first commandment
freedom
humanism
ideologies
Jan Paweł II
Dekalog
pierwsze przykazanie
wolność
humanizm
ideologie
Opis:: Jan Paweł II oparł swe nauczanie podczas IV pielgrzymki do Polski w 1991 roku na Dekalogu, „dziesięciu prostych słowach”. W Koszalinie podjął pierwsze przykazanie, które stanowi podstawę interpretacyjną dla pozostałych przykazań. Bóg, który daje Dekalog, jest tym samym Bogiem, który wyzwolił swój lud z Egiptu. Dekalog zatem nie ogranicza ludzkiej wolności, ale pomaga jej dojrzeć i umocnić się. Ten, który przemawia do Mojżesza na Górze Synaj, to Bóg Ojciec, który – jak to zostaje objawione w Nowym Testamencie – rodzi odwiecznie Syna i posyła nam Ducha. Wymiar trynitarny nie tylko nie osłabia wezwania: „Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną”, ale je tłumaczy i wzmania. Dekalog pociąga swoim dobrem, prawdą, ale także pięknem. Pierwsze przykazanie stanowi podstawowe pole konfrontacji ze światem, który w imię fałszywego humanizmu stawia człowieka w miejscu Boga. Ten fałszywy humanizm przejawia się w różnego rodzaju ideologiach. W XX wieku był to nazizm, a przede wszystkim komunizm, nato¬miast dzisiaj są to różne wersje neomarksizmu, które atakują szczególnie biblijną antropologię, ściśle związaną z pierwszym przykazaniem.
During the fourth pilgrimage to Poland in 1991, John Paul II based his teaching on the Decalogue, on the “ten simple words”. In his homily delivered in Koszalin, he referred to the first commandment that provides the foundations to understand all of them. God who presents the Decalogue to His people, is the same God who liberated them from Egypt. Therefore, Decalogue cannot limit human freedom, on the contrary, it helps the people to grow strong. The One who speaks to Moses on the Mount Sinai is God the Father who – as revealed in the New Testament – generates the Son from Eternity and sends us the Spirit. Thus, we could say that the Trinitarian dimension does not weaken the invocation: “You shall have no other gods before me”, but it enlightens and strengthens it. Decalogue allures not only to its goodness and truth, but also to its beauty. The first commandment presents the initial confrontation with the world which, in the name of deceptive humanism, places a human being before God. This false humanism will manifest itself in all sorts of ideologies. In the twentieth century it was Nazism, but above all, it was Communism, while today they are different versions of neo-Marxism that especially attack the biblical anthropology, closely related to the first commandment.
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2022, 29; 103-116
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Miłość Boga darem i przykazaniem w świetle encykliki Deus caritas est Benedykta XVI
The Love of God as a Gift and a Commandment in the Light of the Encyclical Deus caritas est by Benedict XVI
Autorzy:: Kluz, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2037730.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Bóg
miłość Boga
Jezus Chrystus
człowiek
przykazanie miłości
encyklika
Benedykt XVI
God
love of God
Jesus Christ
man
commandment of love
encyclical
Benedict XVI
Opis:: Miłość, która – według papieża Benedykta XVI – stanowi istotę chrześcijaństwa, musi być dzisiaj na nowo ukazywana jako rzeczywistość dostępna dla każdego człowieka, gdyż Bóg kocha wszystkich bez wyjątku. Musi być także we właściwy sposób tłumaczone orędzie o miłości Bożej. Dlatego celem niniejszej pracy było przedstawienie teologicznomoralnej prawdy o Bogu, który miłuje i jest miłością w świetle nauczania papieża Benedykta XVI zawartego w encyklice Deus caritas est. W opracowaniu ukazana została wzajemność miłości Boga i człowieka, ze szczególnym zaakcentowaniem pierwszeństwa Bożej miłości. Dalej przedstawione zostało zagadnienie odpowiedzi człowieka na Bożą miłość, która znajduje swoje urzeczywistnienie w przykazaniu miłości. Została też zaprezentowana zależność między miłością Boga a miłością bliźniego, która od zawsze była interpretowana w łączności.
The love, which according to Pope Benedict XVI is the essence of the Christianity, must be re-presented today as a reality accessible to every human being, because God loves everyone without exception. The message of divine love must also be properly translated. Therefore, the purpose of this work was to present the theological and moral truth about God, who loves and is love in the light of the teaching of Pope Benedict XVI contained in the Encyclical Deus caritas est. The publication shows the reciprocal love of God and man, with particular emphasis on the priority of God's love. The issue of human response to God's love, which finds its fulfillment in the commandment of love, is further illustrated. Moreover, the relationship between the love of God and the love of neighbor, which has always been interpreted in connection, has been presented.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 3; 5-21
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: 10 przykazań czasu pandemii - czy epoka koronawirusa wymaga formułowania nowych zasad w etyce ewangelickiej?
10 Commandments of the pandemic time - Does the Coronavirus-era require the formulation of new principles in evangelical ethics?
Autorzy:: Hintz, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2128078.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Parafia Ewangelicko-Augsburska w Gdańsku z siedzibą w Sopocie
Tematy:: Dekalog
przykazanie
pandemia
koronawirus
COVID-19
protestantyzm
WKEE – Wspólnota Kościołów Ewangelickich Europy
The Decalogue
Commandment
Pandemic
Coronavirus
CPCE – Communion of Protestant Churches in Europe
Protestantism
Opis:: Okres rozprzestrzeniania się po całym świecie choroby wywołanej koronawirusem SARS-CoV-2 stał się także w kręgach kościelnych impulsem do bardzo ożywionej dyskusji na temat postaw i etyki w czasie pandemii. W różnych grupach pobożnościowych protestantyzmu reakcje na pandemię były często krańcowo różne, od teorii spiskowych i denializmu, aż po najdalej posunięte interpretacje wskazujące na apokaliptyczny wymiar pandemii. Jedną z propozycji reakcji teologicznej na to zjawisko była próba sformułowania specjalnych przykazań na czas pandemii. Artykuł wskazuje na aktualność Dekalogu zapisanego na kartach Starego Testamentu i ukazuje szerokie spectrum zagadnień, które zawarte są w teologicznych interpretacjach Dziesięciu Przykazań. Ukazana zostaje treść dokumentu WKEE Być razem Kościołem w czasie pandemii – Refleksje z perspektywy ewangelickiej
The time of the spread of the disease caused by the SARS-CoV-2 coronavirus around the World has also sparked a wide, very lively discussion in churches’ circles about ethics during the pandemic. Within the various devotional groups of Protestantism, responses to the pandemic have often been extremely different, from conspiracy theories and denialism to the most extreme interpretations of the apocalyptic dimension of the pandemic. One of the proposals for a theological response to this phenomenon was an attempt to formulate special 10 Commandments for Responsible Pastoral Reactions to the Corona Crisis. The article shows the actuality of the Decalogue written in the Old Testament and shows a wide spectrum of issues that are contained in the theological interpretations of the Ten Commandments. The article presents the content of the CPCE study document Being church together in a pandemic – Reflections from a Protestant Perspective published 2021.
Źródło:: Gdański Rocznik Ewangelicki; 2021, 25; 241-260
1898-1127
Pojawia się w:: Gdański Rocznik Ewangelicki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Il precetto dell’astensione dal lavoro alla luce del can. 1247 del Codice di Diritto Canonico del 1983
The Obligation to Refrain from Work in the Light of can. 1247 of the 1983 Code of Canon Law
Obowiązek powstrzymania się od prac według kan. 1247 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku
Autorzy:: Kaniecki, Rafał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1895740.pdf
Data publikacji:: 2019-10-04
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: l’astensione dal lavoro
domenica
terzo comandamento
lavori proibiti
refraining from work
Sunday
third commandment
prohibited work
powstrzymanie się od prac
niedziela
trzecie przykazanie
prace zabronione
Opis:: Artykuł dokonuje analizy obowiązku powstrzymania się od prac, bazując na Piśmie Świętym, tradycji kanonicznej, poprzednim i aktualnym prawodawstwie dotyczącym analizowanego zagadnienia, które składają się z dokumentów soborów powszechnych, papieży, różnych komisji Stolicy Apostolskiej, jak również opinii ekspertów teologii moralnej i prawa kanonicznego. Pierwszy rozdział opisuje pochodzenie i rozwój obowiązku, poczynając od trzeciego przykazania Dekalogu i postępowania pierwszych chrześcijan. Należy zauważyć, iż pierwsze prawo cywilne w tej materii zostało wprowadzone przez Konstantyna 1 marca 321 r., a dopiero później przyjęte przez władze kościelne. Zarówno sobory, jak i papieże przypominali chrześcijanom o znaczeniu powstrzymania się od prac w niedziele i święta nakazane. Drugi rozdział dokonuje analizy prawodawstwa poprzedniego Kodeksu w tej dziedzinie. Kan. 1248 KPK/17 był bardzo precyzyjny, ponieważ wyliczał czynności, od których należało się powstrzymać. Chociaż taki sposób prezentowania obowiązku był jasny, to jednak stracił wymiar teologiczny i eklezjalny. Trzeci rozdział opisuje aktualne prawodawstwo dotyczące obowiązku, zaczynając od Soboru Watykańskiego II, analizując dokumenty Papieskiej Komisji ds. Rewizji Kodeksu, aby móc interpretować w ich świetle kan. 1247 KPK/83. Rozdział uwzględnia także różne dokumenty Stolicy Apostolskiej opublikowane po promulgacji obecnego Kodeksu.
The article analyzes the obligation to refrain from work, based on the Holy Bible, the canonical tradition, the past and current legislation containing documents produced by ecumenical councils, popes, the various commissions of the Holy See, and also opinions of experts in moral theology and canon law. The first chapter describes the origin and development of this obligation, beginning with the third commandment of the Decalogue and the conduct of early Christians. It should be noted that the first relevant civil law was introduced by Constantine on 1 March 321 AD and was subsequently received by church authorities. Both councils and popes reminded Christians of the importance of refraining from work on Sundays and feasts of obligation. The second chapter analyzes the legislation of the previous Code in this field. Can. 1248 CIC/17 was very precise because it enumerated activities which one should avoid. Although this way of presenting the obligation was clear, it lost its theological and ecclesial dimension. The third chapter examines the current legislation concerning the obligation, starting with the Second Vatican Council and analyzing the documents of the Pontifical Commission for the Revision of the Code in order to interpret can. 1247 CIC/83. The chapter also takes into consideration the various documents of the Holy See issued after the promulgation of the current Code.
L’articolo fa un’analisi dell’obbligo dell’astensione dal lavoro, basandosi sulla Sacra Scrittura, sulla tradizione canonica, sulla normativa passata e vigente in questo tema che contiene i documenti dei Concili ecumenici, dei papi, delle commissioni della Sede Apostolica, ed anche le opinioni degli esperti in teologia morale e in diritto canonico. Il primo capitolo descrive l’origine e sviluppo del precetto, cominciando dal terzo comandamento del decalogo e atteggiamento dei primi cristiani. Si deve notare che la prima legge civile in questa materia fu introdotta da Costantino il 1 marzo 321 e che successivamente fu accolta dall’autorità ecclesiastica. Sia i vari Concili sia i papi ricordarono ai cristiani della importanza dell’astensione dal lavoro in domeniche e feste di precetto. Il secondo capitolo fa un’analisi della normativa del Codice previgente in questo campo. Il can. 1248 CIC/17 fu molto preciso perché enumerava le attività da cui si dovrebbe astenersi. Sebbene tale modo di presentare del precetto fosse chiaro, però perse considerazione teologica ed ecclesiale. Per questo motivo aveva bisogno di essere aggiornato. Il terzo capitolo descrive la normativa vigente del precetto, cominciando dal Concilio Vaticano II e analizzando i documenti della Pontificia Commissione per la Revisione del Codice per poter interpretare alla loro luce il can. 1247 CIC/83. Il capitolo prende anche in considerazione i vari documenti della Santa Sede emanati dopo la promulgazione del Codice vigente.
Źródło:: Kościół i Prawo; 2019, 8 (21), 1; 125-134
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:: Kościół i Prawo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Nakłanianie penitenta do grzechu przeciwko szóstemu przykazaniu Dekalogu. Normy materialne i ich aplikacja
The Solicitation a Penitent to Commit Sin Against the Sixth Commandment of the Decalogue. Material Norms and Their Application
Autorzy:: Kamiński, Rafał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/21375429.pdf
Data publikacji:: 2023-12-01
Wydawca:: Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Tematy:: solicytacja
przestępstwo kanoniczne
Dykasteria Nauki Wiary
szóste przykazanie Dekalogu
solicitation
canonical crime
Dicastery for the Doctrine of the Faith
sixth commandment of the Decalogue
Opis:: W artykule Autor dokonuje analizy norm dotyczących nakłaniania penitenta do grzechu przeciw szóstemu przykazaniu Dekalogu (sollicitatio ad turpia). Czyn ten, którego może dopuścić się spowiednik w sakramencie spowiedzi, z jej okazji lub pod jej pretekstem, jest przestępstwem kanonicznym. Jest to działanie zagrożone suspensą, zakazami lub pozbawieniami, a w poważniejszych przypadkach wydaleniem ze stanu duchownego. Jego osądzanie, kiedy nakłanianie ma na celu grzech z samym spowiednikiem, jest również zarezerwowane Dykasterii Nauki Wiary. W opracowaniu dokonano omówienia norm materialnych pod kątem podmiotu kontekstu, materii, typu, formy i celu przestępstwa. Ukazane zostały także konkretne przypadki praktycznej aplikacji przepisów prawa kanonicznego dotyczących deliktu solicytacji.
In the article, the Author analyzes the norms regarding solicitation a penitent to sin against the sixth commandment of the Decalogue (sollicitatio ad turpia). This act, which may be committed by a confessor in confession, or on the occasion or under the pretext of confession, is a canonical crime. This action is punishable according to the gravity of the offence, with suspension, prohibitions and deprivations. In the more serious cases is punishable by dismissed from the clerical state. If it is directed to sinning with the confessor himself, the judgment is also reserved to the Dicastery for the Doctrine of the Faith. The study discusses material norms in terms of the subject, context, matter, type, form and purpose of the crime. The author presented also the specific cases of practical application of the norm regarding the canonical delict of solicitation.
Źródło:: Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2023, 18, 20 (2); 93-108
2719-3128
2719-7336
Pojawia się w:: Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: An outline of the concept of duty in the ethics of Karol Wojtyła and Max Scheler
Zarys znaczenia powinności w etyce Karola Wojtyły i etyce Maksa Schelera
Autorzy:: Grabińska, Teresa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31210943.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: etyka Kanta
personalizm Maritaina
przeżycie poznawczo-emocjonalne wartości
przykazanie miłości
Kant’s ethics
Maritain’s personalism
cognitive-emotional experience of values
commandment of love
Opis:: On the basis of the analysis of the text of Karol Wojtyła’s habilitation dissertation, and the concept of ethics by Max Scheler reconstructed in the text, the understanding of duty („ought”, das Sollen) in both authors is presented, and the need to introduce duty into the system of ethics is discussed. Scheler’s phenomenological approach focuses on the feeling of moral values, which are legitimized by moral improvement and, at the same time, excluded by duty. Wojtyła’s Catholic personalism requires the realization of values in act, and hence translating them into duty. Types of duty communication in the form of commandments and evangelical counsels are discussed, which does not limit the freedom of the will. Wojtyła’s arguments against the Schelerian system from the standpoint of the Christian ethics are presented, exposing the morality of human efficacy, in which the key role is played by the objectification of values and the participation of conscience.
Na podstawie analizy tekstu rozprawy habilitacyjnej Karola Wojtyły i zrekonstruowanej w niej koncepcji etyki Maksa Schelera przedstawia się rozumienie powinności u obu autorów oraz dyskutuje się potrzebę wprowadzenia powinności do systemu etyki. Fenomenologiczne podejście Schelera jest skupione na przeżyciu wartości moralnych, które legitymuje doskonalenie moralne i jednocześnie wyklucza powinność. Personalizm katolicki Wojtyły wymaga zaś urzeczywistnienia wartości w czynie, a więc przełożenia ich na powinność. Omawia się rodzaje przekazu powinności w postaci przykazań i rad ewangelicznych, które nie ograniczają wolności woli. Przybliża się argumenty Wojtyłowej krytyki systemu Schelera z pozycji etyki chrześcijańskiej, eksponujące moralność ludzkiego sprawstwa, w której kluczową rolę odgrywa uprzedmiotowienie wartości i udział w tym sumienia.
Źródło:: Logos i Ethos; 2023, 61, 1; 99-120
0867-8308
Pojawia się w:: Logos i Ethos
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "przykazanie" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język