Temat: przewlekłe zapalenie zatok - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Cysteinyl leukotriene 1 receptor expression in nasal polyps
Autorzy:: Różańska, Małgorzata
Bielecki, Paweł
Reszeć, Joanna
Kowal, Krzysztof
Rogowski, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1398274.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: polipy nosa
przewlekłe zapalenie zatok
leukotrieny
Opis:: Cysteinyl leukotrienes (CysLTs) have been implicated in the pathogenesis of chronic rhinosinusitis (CRS). This study was undertaken to better understand the role of CysLTs in the development of CRS through 1). assessment of the pattern of expression of CysLT1 receptor in nasal polyps from patients with CRS and 2). correlation of expression of CysLT1 receptor with clinical features. Expression of CysLT1 receptor was evaluated immunohistochemically in nasal polyps from 20 patients with CRS and nasal mucosa from 10 control subject undergoing plastic surgery of the nose. Patients with CRS showed significantly higher expression of CysLT1 receptor as compared with the control group (p<0.05). The expression of CysLT1 receptor in sub-epithelial inflammatory infiltrates tended to be higher in patients with CRS and allergy as compared with patients with CRS but without allergy (p=0.07). In particular, the expression of CysLT1 receptor in sub-epithelial inflammatory infiltrates was significantly greater in 3 patients with CRS and drug allergy as compared with patients with CRS but without drug allergy (p=0.03). Increased expression of CysLT1 receptor in inflamed mucosa of nasal polyps in patients with allergy might suggest particular role of CysLTs in the pathogenesis of nasal polyps in this group of patients.
Źródło:: Polish Journal of Otolaryngology; 2018, 72, 6; 17-22
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:: Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Wpływ śródoperacyjnego leczenia antyseptycznego w trakcie endoskopowej operacji zatok na wczesne wyniki pooperacyjne
Autorzy:: Rot, Piotr
Szczygielski, Kornel
Skrzypiec, Łukasz
Jurkiewicz, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1397282.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: ndoskopowa operacja zatok
leczenie
leki przeciwbakteryjne
przewlekłe zapalenie zatok
Opis:: Głównym celem niniejszej pracy było określenie zasadności śródoperacyjnego leczenia antyseptycznego w trakcie endoskopowej operacji zatok przynosowych oraz ocena wpływu takiego leczenia na wyniki pooperacyjne. Do badania włączono 55 chorych na przewlekłe zapalenie zatok, zakwalifikowanych do leczenia operacyjnego. Jest to prospektywne badanie randomizowane, zaślepione. Zabiegi chirurgiczne wykonywano obustronnie, w tym samym zakresie. W kolejnym etapie, po otwarciu zatoki przynosowej, jedną stronę płukano roztworem soli, a drugą roztworem oktenidyny. Analiza wykazała istotną statystycznie redukcję strupienia pooperacyjnego mierzonego w skali Lund-Kennedy między grupą badaną a kontrolną. Zarówno w grupie kontrolnej, jak i badanej, wykazano większy wpływ śródoperacyjnego płukania zatok przynosowych na zmniejszenie ogólnej liczby dodatnich wyników posiewów pooperacyjnych w stosunku do płukania przedoperacyjnego. Badanie wykazało korzystny wpływ zabiegu polegającego na płukaniu Octeniseptem na redukcję strupienia w ocenie pooperacyjnej.
Źródło:: Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 4; 27-32
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:: Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Chirurgia endoskopowa (FESS) w przypadku jednostronnych zmian w obrębie zatok przynosowych
Autorzy:: Mielcarek-Kuchta, Daniela
Simon, Karolina
Kondratowicz, Dawid
Łukomska, Zofia
Rybak-Korytowska, Aleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1398492.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: jednostronne przewlekłe zapalenie zatok
FESS
brodawczak odwrócony
grzybica zatok
Opis:: Wstęp: Jednostronne zmiany stanowią około 23% wszystkich przypadków stwierdzanych w obrębie nosa i zatok przynosowych. W powszechnej opinii panuje przekonanie, że są one związane głównie z rozwojem procesu nowotworowego. Dane retrospektywne z dużych ośrodków rynologicznych pokazują, że najczęściej stwierdzany jest przewlekły stan zapalny, w dalszej kolejności grzybica, brodawczak odwrócony i dopiero w niewielkim procencie przypadków zmiany złośliwe. Cel pracy: Celem pracy była analiza jednostronnych zmian zatokowych u chorych poddanych zabiegowi FESS w ośrodku drugiej referencji. Materiał i metody: Badaniem retrospektywnym objęto chorych hospitalizowanych na Oddziale Otolaryngologii Szpitala Wojewódzkiego w Poznaniu od czerwca 2014 roku do czerwca 2016 roku. Analizie poddano: wiek, płeć, lokalizację zmian, rozpoznanie histopatologiczne i mikrobiologiczne oraz przedstawiono zakres i typ postępowania chirurgicznego, jak również wyniki leczenia. Wyniki: W czasie objętym obserwacją przeprowadzono 415 operacji FESS z powodu przewlekłego zapalenia zatok. W grupie było 83 chorych leczonych z powodu jednostronnych zmian – 35 kobiet i 48 mężczyzn. W 48 przypadkach stwierdzono przewlekły stan zapalny, u 9 chorych rozpoznano grzybicę, 12 pacjentów było operowanych z powodu nowotworów niezłośliwych, takich jak brodawczak odwrócony, kostniak i guz włóknisty; u 7stwierdzono polip choanalny, 2 chorych miało ciało obce w zatoce. U 4 chorych stwierdzono hypoplastyczną zatokę szczękową, u 1 chorej – ropniak zatoki czołowej. Jednostronne otwarcie wszystkich zatok zastosowano u pacjentów z przewlekłym stanem zapalnym, endoskopową maksylektomię przyśrodkową u chorych z brodawczakiem odwróconym, izolowane otwarcie zatoki w przypadku zmian o charakterze grzybiczym. Wnioski: W przypadku jednostronnych zmian zawsze trzeba rozważyć podejrzane o rozrost nowotworowy. Technika endoskopowa z użyciem optyki kątowej pozwala na usunięcie nawet bardzo rozległych zmian zatokowych. W naszej opinii zakres operacji warunkuje charakter patologii –postępowanie rozległe wskazane jest w przypadku brodawczaka odwróconego, a ograniczone w przypadku izolowanej grzybicy.
Źródło:: Polish Journal of Otolaryngology; 2017, 71, 5; 29-36
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:: Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Nowe i szybkie kryteria diagnostyczne ostrego zapalenia zatok przynosowych oparte na wzorach bólów głowy i twarzy w zapaleniu zatok: Badanie 117 pacjentów cierpiących na zapalenie zatok
Autorzy:: Rajamani, Santhosh Kumar
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1399771.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rynologia
zatoki
bóle głowy
przewlekłe zapalenie zatok
ostre zapalenie zatok
kryteria diagnostyczne
Opis:: Wprowadzenie. Istnieje potrzeba, aby dowolna konfiguracja opieki zdrowotnej była w stanie dokonać szybkiej identyfikacji pacjentów z zatokowym bólem głowy w innych przypadkach bólów głowy (neurologicznych i pierwotnych), takich jak migreny i przewlekły ból głowy. Materiały i metody. Dokonano oceny 117 przypadków potwierdzonych przypadków zapalenia zatok przynosowych, które wykazały cechy wspólne, mogące pomóc w przyśpieszeniu diagnozy zapalenia zatok. Wyniki. Najczęstszym wzorem obserwowanym w badaniu jest jednostronny, głuchy ból głowy i ból twarzy, zmiana intensywności, trwająca codziennie przez średnio 4-6 godzin, z krótką historią przeziębienia w ostrym zapaleniu zatok. Dyskusja. Jednostronne, głuche bóle głowy i bóle twarzy, o zmiennej intensywności, trwające codziennie przez średnio 4-6 godzin, wraz z wysoce wrażliwym kryterium (91%) w diagnostyce ostrego zapalenia zatok. Wspomniane informacje, wraz z historią poprzedniego zakażenia górnych dróg oddechowych są użyteczne dla szybkiej diagnozy pacjentów z ostrym zapaleniem zatok (wrażliwość 95%). Jednakże, w przypadkach tych dochodzi do występowania podzbioru innych przykładów bólu głowy, dlatego też we wspomnianych pozytywnych przypadkach należy przeprowadzić badanie obrazowe lub endoskopię w celu zwiększenia specyficzności kryteriów diagnostycznych.
Źródło:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2018, 7, 1; 36-41
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Postępowanie w przewlekłym zapaleniu zatok przynosowych u dzieci wg zaleceń European Position Paper on Rhinosinusitis and nasal Polyps- EPOS 2012 oraz American Academy of Otolaryngology-Head and Neck Surgery - AAO-HNS 2014
Autorzy:: Zakrzewska, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1399970.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: przewlekłe zapalenie zatok przynosowych
dzieci
zatoki przynosowe
migdałek gardłowy
zakażenia
Opis:: Zapalenie zatok przynosowych u dzieci rozpoznawane jest na podstawie dolegliwości związanych z zaburzeniami drożności nosa lub/i nieżytem nosa, którym towarzyszą bóle głowy lub rozpieranie w obrębie twarzy oraz kaszel. Przewlekłe zapalenie zatok rozpoznajemy, gdy dolegliwości – z których najdokuczliwszy jest kaszel – utrzymują się, i wpływają na jakość życia przez ponad 12 tygodni. Zapalenie zatok przynosowych jest rezultatem miejscowej i ogólnoustrojowej odpowiedzi organizmu na czynniki środowiskowe, dlatego w populacji dziecięcej konieczne jest uwzględnienie dojrzałości układu immunologicznego oraz rozwoju (wykształcenia) narządów pod względem anatomicznym i funkcjonalnym. Powyższe uwarunkowania są podstawą do podziału przewlekłego zapalenia zatok przynosowych (PZZP) na chorobę występującą w populacji dzieci młodszych i starszych, podkreślając – u młodszych – rolę migdałka gardłowego oraz decyzje dotyczące leczenia zachowawczego i operacyjnego. W populacji dziecięcej trzeba uwzględnić choroby, takie jak: mukowiscydoza, pierwotna dyskineza rzęsek, a także różnego rodzaju zaburzenia odporności, które przebiegają z dużym nasileniem zmian w zatokach przynosowych. Wymaga to specjalnego postępowania w leczeniu oraz rozważenia działań chirurgicznych dostosowanych do przebiegu choroby. Zasady postepowania, dotyczące zarówno diagnostyki, jak i postępowania leczniczego, zostały opracowane w postaci dokumentu European Position Papers on Rhinosinusitis and Nasal Polyps – EPOS, uaktualnionego w 2012 roku. W 2014 roku powstał dokument Clinical Consensus Statement: Pediatric Chronic Rhinosinusitis opracowany przez American Academy of Otolaryngology – Head and Neck Surgery. Oba konsensusy zawierają niezbędne informacje oraz wskazania dotyczące diagnostyki i leczenia PZZP u dzieci.
Źródło:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2018, 7, 2; 31-40
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Ocena ilościowa kompleksu remodelującego chromatynę typu SWI/SNF w przewlekłym zapaleniu zatok przynosowych – wyniki wstępne
Quantitative assessment of SWI/SNF remodeling in chronic sinusitis – preliminary results
Autorzy:: Stańska, Katarzyna
Zagor, Mariola
Sarnowska, Elżbieta
Rusetska, Natalia
Tomaszewska, Małgorzata
Siedlecki, Janusz A.
Krzeski, Antoni
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1033331.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Oficyna Wydawnicza Mediton
Tematy:: BAF 155
BRG1
BRM
Przewlekłe Zapalenie Zatok Przynosowych
SWI/SNF
Opis:: Introduction. Over the last two decades, progress of science in the fields of immunology and molecular biology has brought understanding, at cellular level, of different pathophysiological processes involved in CRS. Nevertheless, the pathomechanisms of CRS remains unclear. SWI/SNF is a human ATP-dependent chromatin remodeling complex which plays an important role in several distinct cellular processes. SWI/SNF complex enables glucocorticoid receptor (GR) to function correctly and plays a role in regulation of inflammation. It has been hypothesized that SWI/SNF complex contributes to the pathogenesis of CRS. Aim. Assessment of the protein expression level of the SWI/ SNF complex subunits (BAF155, BRM and BRG1) in the group of patients with CRS. Materials. The study population consisted of 30 subjects, aged 19-81 (12 women and 18 men), including 10 patients with CRS without polyps, 10 patients with CRS and polyps, and 10 subjects without CRS constituting the control group. Results. Results of the observation revealed lower expression of the SWI\SNF complex in both CRS groups in comparison to the control group. Conclusions. SWI/SNF complex may play an important role in pathogenesis of CRS, probably through the influence on steroid hormone signaling and GR function. Further analysis of this issue is needed.
Wprowadzenie. Rozwój nauki w zakresie immunologii i biologii molekularnej, zwłaszcza w ciągu ostatnich dwudziestu lat, pozwolił zrozumieć różne procesy patofizjologiczne zachodzące na poziomie komórkowym, zaangażowane w przewlekłe zapalenie zatok przynosowych (PZZP). Jednak niektóre patomechanizmy PZZP nadal pozostają nieznane. SWF/SNF jest kompleksem remodelującym chromatynę zależnym od ATP i odgrywa ważną rolę w różnych procesach komórkowych. SWI/SNF umożliwia prawidłowe funkcjonowanie receptora dla glikokortykosteroidów (GR) i reguluje stan zapalny. Przypuszczalnie ma on związek z procesem zapalnym w PZZP. Cel pracy. Ocena poziomu ekspresji białka podjednostek kompleksu SWI/SNF (BAF155, BRM i BRG1) u pacjentów z PZZP. Materiał. Badaniami objęto 30 osób w wieku od 19 do 81 lat (12 kobiet i 18 mężczyzn), w tym 10 pacjentów z PZZP bez polipów, 10 pacjentów z PZZP z polipami oraz 10 osób bez PZZP stanowiących grupę kontrolną. Wyniki. Wyniki obserwacji wykazały mniejszą ekspresję białek kompleksu SWI/SNF w obu grupach z PZZP w porównaniu do grupy kontrolnej. Wnioski. Kompleks SWI/SNF może odgrywać istotną rolę w patogenezie PZZP, prawdopodobnie poprzez wpływ na hormony steroidowe oraz funkcjonowanie receptora dla glikokortykosteroidów. Konieczna jest dalsza analiza tego zagadnienia.
Źródło:: Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny; 2017, 16, 1; 13-18
1643-658X
Pojawia się w:: Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: EPOS2020: co nowego dla lekarza praktyka?
Autorzy:: Arcimowicz, Magdalena
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1399143.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: diagnostyka
epidemiologia
leczenie
ostre zapalenie zatok
polipy nosa
przewlekłe zapalenie zatok
zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych
zintegrowane ścieżki opieki
Opis:: Europejskie wytyczne na temat zapalenia zatok przynosowych i polipów nosa 2020 (ang. European Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps 2020; EPOS2020), zwane w skrócie EPOS2020, to kolejna edycja europejskiego dokumentu poświęconego szeroko pojętej tematyce stanów zapalnych błony śluzowej nosa i zatok przynosowych. Pierwsze wydanie ukazało się w 2005 r., kolejne w latach: 2007 i 2012. W lutym 2020 r. otrzymaliśmy wersję najnowszą, rozbudowaną, w pewnej mierze zmienioną, poszerzoną o najnowsze badania i metaanalizy w dziedzinach: rynologii, rynochirurgii, epidemiologii oraz doniesienia z zakresu chorób współistniejących. Przedstawiono całkowicie nowy podział przewlekłych zapaleń zatok. Rekomendacje oparte o najwyższej jakości dowody, wynikające z publikacji ostatnich ośmiu lat, wprowadzają również system oparty na zintegrowanych ścieżkach opieki (ang. integrated care pathways; ICP) w zapaleniach zatok. Rozszerzono rozdziały poświęcone aspektom pediatrycznym oraz chirurgii zatok przynosowych. EPOS2020 adresowany jest nie tylko do lekarzy, ale również do: pielęgniarek, farmaceutów, innych pracowników opieki medycznej, a także samych pacjentów, którzy często podejmują pierwsze próby leczenia za pomocą preparatów OTC, nierzadko na podstawie rekomendacji farmaceutów. Najnowszy EPOS wskazuje także kierunki dalszych badań w szeroko pojętej tematyce rhinosinusitis.
Źródło:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2020, 9, 2; 7-17
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Wpływ czynników drażniących błonę śluzową nosa na występowanie przewlekłego zapalenia zatok przynosowych bez i z polipami
Autorzy:: Olszewska, Aleksandra
Niewiadomski, Piotr
Olszewski, Jurek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1397255.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: błona śluzowa nosa
czynniki drażniące
przewlekłe zapalenie zatok przynosowych bez i z polipami nosa
Opis:: Wstęp: Celem pracy była ocena wpływu czynników drażniących błonę śluzową nosa na występowanie przewlekłego zapalenia zatok przynosowych bez i z polipami nosa. Materiał i metody: Badania przeprowadzono u 100 dorosłych osób, w tym u 39 kobiet i u 61 mężczyzn, w wieku 21–68 lat, diagnozowanych i leczonych w Klinice Otolaryngologii, Onkologii Laryngologicznej, Audiologii i Foniatrii Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. WAM w Łodzi. Pacjentów podzielono na dwie grupy na podstawie badania otorynolaryngologicznego oraz badań obrazowych (TK): I – 50 pacjentów, w tym 23 kobiety i 27 mężczyzn, w wieku 21–64 lat – z przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych bez polipów nosa, II – 50 pacjentów, w tym 16 kobiet i 34 mężczyzn, w wieku 22–68 lat – z przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych z polipami nosa. Grupę odniesienia stanowiło 50 osób (grupa III), w tym 25 kobiet i 25 mężczyzn, w wieku 18–30 lat, studentów Wydziału Wojskowo-Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Wszyscy badani wypełniali opracowaną ankietę, składającą się z 17 pytań w formie anonimowego wywiadu. Ankieta została przeprowadzona wśród pacjentów leczonych w Klinice Otolaryngologii, Onkologii Laryngologicznej, Audiologii i Foniatrii USK w Łodzi. Wyniki badań: Przeprowadzone badania ankietowe wskazują na wpływ następujących czynników patogenetycznych przewlekłego zapalenia zatok przynosowych bez i z polipami nosa: czynniki egzogenne (wirusy, bakterie, grzyby, leki, urazy, substancje toksyczne, zanieczyszczenie środowiska), czynniki endogenne ogólne (alergia, nadwrażliwość na kwas acetylosalicylowy i jego pochodne, zaburzenia hormonalne, refluks nadprzełykowy, choroby przebiegające z wytworzeniem ziarniny, zaburzenia odporności), czynniki endogenne miejscowe. Wnioski: W badanym materiale chorzy z przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych bez i z polipami nosa w większosci przypadków znajdują w przedziale wiekowym 51–60 lat i powyżej 60. roku życia, najczęściej zamieszkują duże miasta powyżej 250 tys., chorują na alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa w 38% w grupie I i w 36% w grupie II, odczuwają negatywny wpływ na komfort oddychania, ponieważ wynika to z gwałtownych zmian temperatury i suchego powietrza. Przeprowadzone badania ankietowe potwierdzają, że przyczyna przewlekłego zapalenia zatok przynosowych z polipami jest wieloczynnikowa, ale istotnym czynnikiem wpływającym na typowy remodeling tkankowy w tej chorobie jest długotrwałe oddychanie zanieczyszczonego powietrza atmosferycznego.
Źródło:: Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 1; 36-44
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:: Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Wielolekooporne szczepy gronkowców koagulazo-ujemnych wyizolowane od chorych z przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych – oporność typu MDR, XDR, PDR
Autorzy:: Michalik, Michał
Podbielska-Kubera, Adrianna
Samet, Alfred
Konopka, Wiesław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1397505.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: czynniki wirulencji
epidemiologia
gronkowce koagulazo-ujemne
oporność na antybiotyki
przewlekłe zapalenie zatok
zakażenia szpitalne
Opis:: Wstęp: Pojawienie się oporności na wiele środków przeciwdrobnoustrojowych u bakterii chorobotwórczych stało się znaczącym zagrożeniem dla zdrowia publicznego. Szczególnie niebezpieczne są wielooporne szczepy: MDR, XDR, PDR. Materiały i metody: Analizie bakteriologicznej poddano materiał w postaci aspiratów z zatok przynosowych, pobranych w czasie zabiegu operacyjnego FESS od pacjentów Centrum Medycznego MML w Warszawie, leczonych z powodu przewlekłego zapalenia zatok. Przeprowadzono izolację i identyfikację szczepów do gatunku oraz określono ich lekooporność wraz z wartościami minimalnego stężenia hamującego (MIC). Wyniki: Wśród wyizolowanych szczepów gronkowców koagulazo-ujemnych przeważała oporność na makrolidy, aminoglikozydy i tetracyklinę. Dziewięć spośród wyizolowanych szczepów wykazywało oporność wielolekową. Dyskusja: Oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe wzrasta w przypadku bakterii powodujących przewlekłe zapalenie zatok. Jeśli chodzi o CNS, zbyt często proces diagnostyczny zamyka się na etapie identyfikacji gatunku, a nawet rodzaju bakterii. Szczepy te są traktowane jako bakterie niechorobotwórcze i nie podlegają eradykacji. Może to prowadzić do błędnych decyzji terapeutycznych, a tym samym do generowania oporności na antybiotyki. Szczepy CNS są zaliczane do zakażeń szpitalnych, dlatego niezbędne jest podjęcie właściwych procedur epidemiologicznych. Autorzy zwracają uwagę na konieczność oznaczania wartości MIC dla antybiotyków oraz wprowadzenia leczenia spersonalizowanego dla pacjentów.
Źródło:: Polish Journal of Otolaryngology; 2020, 74, 2; 36-41
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:: Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Analiza wpływu astmy oskrzelowej i nadwrażliwości na aspirynę na przebieg kliniczny przewlekłego zapalenia zatok z polipami nosa
Autorzy:: Podwysocka, Marta
Dąbrowska, Katarzyna
Fendler, Wojciech
Pagacz, Konrad
Pietruszewska, Wioletta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1397823.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: astma oskrzelowa
leczenie
nadwrażliwość na aspirynę
przebieg kliniczny
przewlekłe zapalenie zatok z polipami nosa
Opis:: Wprowadzenie: Przewlekłe zapalenie zatok przynosowych z polipami nosa (PZZPzPN), pomimo rozwoju immunologii, mikrobiologii i genetyki, nadal nie ma dostatecznie poznanej etiopatogenezy. W ostatnich latach liczba zachorowań na PZZP bez i z polipami nosa systematycznie wzrasta. Współwystępowanie PZZPzPN, astmy oskrzelowej i nietolerancji aspiryny (triada aspirynowa) stanowi niekorzystny czynnik rokowniczy, zwiększając predyspozycję indywidualnego chorego do nawrotów choroby. Cel: Celem pracy było porównanie ciężkości przebiegu PZZPzPN u pacjentów poddanych leczeniu operacyjnemu w zależności od współistnienia AO i/lub NA. Badania przeprowadzono w grupie 204 pacjentów operowanych z powodu PZZPzPN w latach 2009–2013 z 5-letnim okresem obserwacji. Wyniki: Wykazano większe nasilenie zmian polipowatych w badaniu endoskopowym wśród osób z triadą aspirynową (p = 0,0005), z PZZPzPN i astmą oskrzelową (p = 0,0030) oraz w TK zatok przynosowych według punktowej skali Lund-Mackay (odpowiednio p < 0,0001 i p = 0,0009). Jednocześnie zauważono bardziej dokuczliwe nasilenie dolegliwości związanych z PZZPzPN w skali VAS przed zabiegiem operacyjnym wśród pacjentów z towarzyszącą astmą oskrzelową (p = 0,0126) oraz u pacjentów z triadą aspirynową (p = 0,0390) w porównaniu do pozostałych badanych z PZZPzPN. Podobnie, wykazano większe nasilenie dolegliwości w okresie 6 miesięcy po zabiegu operacyjnym w tych grupach chorych (triada aspirynowa: p < 0,0001, PZZPzPN oraz AO: p = 0,0174). Dodatkowo osoby z triadą aspirynową były statystycznie częściej poddawane zabiegom operacyjnym w przeszłości (p = 0,001), co wskazuje na dużą nawrotowość procesu zapalnego i częste nieustępowanie zmian polipowatych pomimo właściwego leczenia zachowawczego. Nie wykazano podobnych różnic dla pacjentów z PZZPzPN i izolowaną nadwrażliwością na aspirynę (bez towarzyszącej astmy oskrzelowej). Wnioski: Alergia na alergeny wziewne i nadwrażliwość na aspirynę to czynniki istotnie pogarszające przebieg PZZPzPN. Wskazane byłoby rozważanie, mimo braku wywiadu w kierunku nietolerancji aspiryny, wykonania prowokacji aspirynowej u chorych ze szczególnie ciężkim przebiegiem PZZPzPN, zwłaszcza z towarzyszącą astmą oskrzelową. Zasadne wydaje się także przeprowadzenie takiego testu u każdego pacjenta z nowo rozpoznanym PZZPzPN i astmą oskrzelową, aby móc odpowiednio zaplanować dalsze leczenie w tej grupie osób z włączeniem terapii biologicznej.
Źródło:: Polish Journal of Otolaryngology; 2019, 73, 5; 37-43
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:: Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Rozwój szczepów lekoopornych w czasie miejscowego leczenia gentamycyną przewlekłego zapalenia zatok przynosowych u pacjentów z mukowiscydozą i pierwotną dyskinezą rzęsek. Retrospektywny przegląd przypadków
Autorzy:: Kisiel, Marta
Sjölander, Isabella
Klar, Agnes
Asplund Stenkvist, Monika
Laurell, Göran
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1397325.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: przewlekłe zapalenie zatok przynosowych
mukowiscydoza
gentamycyna w aerozolu donosowym
oporność na gentamycynę
pierwotna dyskineza rzęsek
Opis:: Wprowadzenie: Leczenie przewlekłego zapalenia zatok przynosowych (PZZP) u pacjentów z mukowiscydozą (ang. cystic fibrosis, CF) i pierwotną dyskinezą rzęsek (ang. primary ciliary dyskinesia, PCD) wciąż stanowi wyzwanie. W naszym ośrodku stosujemy gentamycynę w postaci aerozolu do nosa robionego na miejscu w leczeniu umiarkowanego i ciężkiego PZZP. Celem badania było określenie wrażliwości szczepów bakterii na gentamycynę wyizolowanych z plwociny pacjentów z CF i PCD leczonych z powodu PZZP. Metodologia: Do badania retrospektywnie włączono pacjentów z CF i PCD przyjmujących gentamycynę donosowo z powodu PZZP, u których wykonano posiewy plwociny przed leczeniem i którzy byli obserwowani przez co najmniej sześć miesięcy. Dane mikrobiologiczne analizowano opisowo w odniesieniu do wyhodowanych szczepów i ich oporności na gentamycynę. Wyniki: Do serii przypadków włączono 17 pacjentów z CF i 12 pacjentów z PCD. Spośród uwzględnionych przypadków u trzech pacjentów z CF (18%) i u jednego z PCD (8%) doszło do rozwoju oporności bakterii na gentamycynę w czasie leczenia miejscowego. We wszystkich czterech przypadkach izolowano szczepy P. aeruginosa. Ponadto u dwóch pacjentów z CF stwierdzono szczepy P. aeruginosa oporne na gentamycynę w posiewie przed leczeniem. U kolejnych dwóch pacjentów wyhodowano wielolekooporne szczepy kompleksu Burkholderia cepacia, w tym wykazujące oporność na gentamycynę. U pacjentów z CF dominowały szczepy P. aeruginosa i S. aureus, natomiast u pacjentów z PCD – P. aeruginosa i H. influenzae. Wnioski: Badanie wykazało umiarkowaną częstość występowania szczepów opornych na gentamycynę u pacjentów z CF i PCD leczonych w naszym ośrodku. Jednak dla potwierdzenia naszych obserwacji konieczne są dalsze badania.
Źródło:: Polish Journal of Otolaryngology; 2020, 74, 3; 33-40
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:: Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Biologicals in the treatment of chronic rhinosinusitis with nasal polyps – position of the Polish Society of Otorhinolaryngologists – Head and Neck Surgeons and the Polish Society of Allergology experts
Leki biologiczne w leczeniu przewlekłego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych z polipami nosa – stanowisko ekspertów Polskiego Towarzystwa Otorynolaryngologów Chirurgów Głowy i Szyi oraz Polskiego Towarzystwa Alergologicznego
Autorzy:: Jurkiewicz, Dariusz
Kupczyk, Maciej
Brożek-Mądry, Eliza
Rapiejko, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27320992.pdf
Data publikacji:: 2023-10-03
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: biological treatment
chronic rhinosinusitis
T2-diseases
choroby T2-zależne
leki biologiczne
przewlekłe zapalenie zatok przynosowych
Opis:: Chronic rhinosinusitis with nasal polyps (CRSwNP) has a significant impact on the well-being and social functions of the patient. The generalized inflammatory process with the formation of nasal polyps and excess eosinophils in the mucosa of the paranasal sinuses is called type 2 inflammation, which is mediated by Th2 lymphocytes – cells of the immune system responsible for chronic inflammatory processes. Today, we also know the key pro-inflammatory mediators against which new drugs have been developed, the so-called biological drugs, are produced in cell lines. In this document, we present currently available biologicals approved for the treatment of patients with T2-related chronic rhinosinusitis.
Przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych z polipami nosa (PZZPzPN) wywiera duży wpływ na samopoczucie i funkcje społeczne chorego. Uogólniony proces zapalny przebiegający z powstawaniem polipów nosa i nadmiarem eozynofilów w obrębie błony śluzowej zatok przynosowych to zapalenie typu 2., w którym pośredniczą limfocyty Th2 – komórki układu immunologicznego, odpowiadające za przewlekłe procesy zapalne. Dziś znamy też kluczowe mediatory prozapalne, przeciwko którym powstały nowe leki, tzw. leki biologiczne, wytwarzane w liniach komórkowych. W dokumencie przedstawiamy dostępne, w obecnej chwili, leczenie biologiczne zatwierdzone do leczenia pacjentów z T2 – zależnym przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych.
Źródło:: Polish Journal of Otolaryngology; 2023, 77, 2; 1-11
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:: Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Przewlekłe zapalenie zatoki klinowej z erozjami kostnymi – opis leczenia chirurgicznego 5 pacjentów
Autorzy:: Wardas, Piotr
Piotrowska-Seweryn, Agnieszka
Markowski, Jarosław
Kaspera, Maciej
Symela, Joanna
Ślaska-Kaspera, Aleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1400449.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: zatoka klinowa
przewlekłe grzybicze zapalenie zatok
funkcjonalna wewnątrznosowa chirurgia zatok (functional endoscopic sinus surgery; FESS)
destrukcja kostna
Opis:: Zapalenie zatoki klinowej jest jednostką chorobową wiążącą się z wysokim ryzykiem powikłań śródczaszkowych i oczodołowych. Decyduje o tym bliskość krytycznych struktur anatomicznych, takich jak: tętnica szyjna wewnętrzna, nerwy czaszkowe, zatoka jamista, opona twarda, mózgowie czy stożek oczodołu. Uwarunkowania anatomiczne czynią tę okolicę nie tylko podatną na wymienione powikłania, ale również stanowią wyzwanie dla chirurga w czasie operacji endoskopowej. Erozje kostne ścian zatoki eksponujące przyległe struktury w obrazie tomografii komputerowej (TK) wydają się zarówno podnosić ryzyko powikłań choroby, jak i komplikacji chirurgicznych. Przypadki deossyfikacji ścian zatok odnotowywane są w przebiegu różnych chorób, m.in. grzybiczego zapalenia zatok (fungal rhinosinusitis; FRS) i ziarniniaka Wegenera. Autorzy prezentują 5 pacjentów z przewlekłym zapaleniem zatok i jednoczesną destrukcją kostną ścian zatoki klinowej. We wszystkich przypadkach obraz radiologiczny oraz śródoperacyjny sugerował tło grzybicze. W pracy zwrócono szczególną uwagę na rolę funkcjonalnej endoskopowej chirurgii zatok w leczeniu przewlekłego zapalenia zatok z destrukcją kostną, w tym również o domniemanej etiologii grzybiczej.
Źródło:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 3; 51-58
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Leczenie inhalacyjne wodą termalną wzbogaconą w radon zapaleń górnych i dolnych dróg oddechowych
Autorzy:: Passali, Desiderio
Gabelli, Giacomo
Passali, Giulio Cesare
Mösges, Ralph
Bellussi, Luisa Maria
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1398527.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: balneologia
alergiczny nieżyt nosa
przewlekłe zapalenie nosa i zatok przynosowych
astma
radon
Opis:: Wstęp: Terapia wodą mineralną wzbogaconą w radon 222, charakteryzująca się bezpiecznym poziomem radioaktywności, stosowana jest w leczeniu zaburzeń reumatycznych, a jej skuteczność została już potwierdzona w kilku badaniach klinicznych. Terapia chorób zapalnych górnych i dolnych dróg oddechowych wodami radonowymi funkcjonuje w wielu ośrodkach dysponujących gorącymi źródłami, a do chwili obecnej nie powstał przegląd dotyczący ich zastosowania. Metody: Dokonano przeglądu systematycznego w bazach danych PubMed i Scopus w odniesieniu do badań klinicznych opublikowanych w ciągu ostatnich 20 lat, w których porównywano obiektywne parametry czynności górnego i dolnego odcinka dróg oddechowych, przed i po leczeniu inhalacyjnym wodą wzbogaconą radonem. Wyniki: Znaleziono cztery prospektywne badania: jedno badanie dotyczące leczenia astmy oskrzelowej, jedno badanie kontrolowane placebo dotyczące przewlekłego zapalenia zatok przynosowych, jedno badanie odnoszące się do stanów zapalnych górnych dróg oddechowych z niedrożnością nosa oraz jedno badanie kliniczno-kontrolne dotyczące alergicznego nieżytu nosa. Pacjenci byli leczeni za pomocą inhalacji przez nos wody wzbogaconej w radon przez okres od 12 do 28 dni oraz oceniani na początku badania i po zakończeniu terapii. Po 2 tygodniach leczenia zmniejszyły się wartości oporów dróg nosowych, zwiększyły się wartości przepływów, poprawił się klirens śluzowo-rzęskowy, zwiększył się stosunek liczby komórek rzęskowych do śluzowych, wzrosła wartość procentowa FEV1 u pacjentów z astmą. Wnioski: Terapia inhalacyjna wodą termalną wzbogaconą w radon prowadzi do istotnej poprawy obiektywnych wskaźników funkcji nosa w alergicznym nieżycie nosa i przewlekłym zapaleniu nosa i zatok przynosowych oraz zmniejsza obturację płuc w astmie.
Źródło:: Polish Journal of Otolaryngology; 2017, 71, 4; 8-13
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:: Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Rozwój wewnątrzczaszkowych powikłań zatokopochodnych w okresie zwiększonej zapadalności na grypę – przedstawienie 6 chorych hospitalizowanych w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu w 2013 r.
Development of intracranial sinusogenic complications in the period of increased incidence of influenza infections – analysis of 6 patients hospitalized in the Department of Otolaryngology, Head and Neck Surgery of Poznan University of Medical Sciences in the year 2013
Autorzy:: Szyfter, Witold
Bartochowska, Anna
Borucki, Łukasz
Kruk-Zagajewska, Aleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1401898.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: zatokopochodne powikłania wewnątrzczaszkowe
ostre i przewlekłe zapalenie zatok przynosowych
infekcja grypowa
czynniki ryzyka
intracranial sinusogenic complications
acute and chronic sinusitis
flu
influenza
risk factors
Opis:: W okresie od stycznia 2000 r. do końca grudnia 2013 r. w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu leczono 21 chorych z zatokopochodnymi powikłaniami wewnątrzczaszkowymi. Podkreślenia wymaga fakt, że aż 6 pacjentów z tej grupy hospitalizowano w 2013 r. We wcześniejszych analizowanych latach było od 1 do 2 pacjentów rocznie. Skłoniło to autorów do szczegółowego przedstawienia każdego chorego leczonego w 2013 r.
In the period from January 2000 to the end of December 2013 in the Department of Otolaryngology, Head and Neck Surgery of Poznan University of Medical Sciences 21 patients with sinusogenic intracranial complications were treated. It should be emphasized that 6 patients in this group were hospitalized in 2013. In the previous analyzed years there were from 1 to 2 patients per year. This prompted the authors to a detailed presentation of all patients treated in 2013.
Źródło:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2015, 4, 3; 21-29
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:: Przewlekłe zapalenie zatok przynosowych u dzieci
Autorzy:: Zielnik-Jurkiewicz, Beata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1400079.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: zapalenie błony śluzowej nosa i zatok
przewlekłe
dzieci
leczenie
Opis:: PZNZP u dzieci może przebiegać łagodnie i mało charakterystycznie. Etiologia tego schorzenia jest wieloczynnikowa, co wymaga wszechstronnego i wielospecjalistycznego podejścia. Leczenie PZNZP u dzieci jest trudne, zakażenia często nawracają, a stosowane metody lecznicze są często nieskuteczne. U dzieci rzadko wykonuje się zabiegi operacyjne, tj. tylko w przypadku, gdy metody zachowawcze zawiodą. Pierwszą linię leczenia chirurgicznego stanowi adenoidektomia. Czynnościowa endoskopowa chirurgia zatok przynosowych (FESS) może być rozważona, gdy nie zaobserwowano poprawy stanu pacjenta po wykorzystaniu wszystkich możliwości leczenia zachowawczego.
Źródło:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 1; 26-34
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:: The importance of herbal medications in the treatment of rhinosinusitis in adults and children: an example of a five-ingredient herbal medicine
Znaczenie leków roślinnych w leczeniu zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych u dorosłych i dzieci na przykładzie 5-składnikowego leku roślinnego
Autorzy:: Markowski, Jarosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27320988.pdf
Data publikacji:: 2023-03-10
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: acute post-viral rhinosinusitis
acute rhinosinusitis
acute viral rhinosinusitis
bacterial rhinosinusitis
BNO 1016
chronic rhinosinusitis
Sinupret® extract
Sinupret® treatment of rhinosinusitis
bakteryjne zapalenie zatok przynosowych
leczenie zapalenia zatok
ostre powirusowe zapalenie zatok przynosowych
ostre zapalenie zatok przynosowych
przewlekłe zapalnie zatok przynosowych
Sinupret®
Opis:: This review paper presents current recommendations for the treatment of acute and chronic rhinosinusitis according to the European Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps 2020, EPOS 2020. A particularly important and new element of these recommendations is to emphasize the role of phytotherapy as a rational treatment method, documented by a randomized, double-blind placebo-controlled trial (DBPC). An example of rational phytotherapy of rhinosinusitis is the BNO 1016 formulation recommended in EPOS 2020, known under the trade name of Sinupret®. Each of the pharmaceutical forms of BNO 1016 – coated tablets (powdered drug; dry extract) and oral drops (ethanol extract), is produced on the basis of the same combination of 5 herbal substances such as: gentian root (Gentianae radix), primrose flower (Primulae flos), sorrel herb (Rumicis herba), elderflower (Sambuci flos) and verbena herb (Verbenae herba). BNO 1016 has the status of a drug with well-established therapeutic use, with efficacy and safety confirmed in numerous clinical and preclinical studies. Used in the treatment of acute uncomplicated rhinosinusitis BNO 1016 has antiviral, secretolytic, anti-inflammatory and antibacterial effects confirmed in pharmacological studies. Importantly, the drug Sinupret® can be used in different age groups and therapeutic regimens (mono- and polytherapy), at any stage of sinusitis – from cold disease to bacterial rhinosinusitis (in combination with other drugs).
Niniejsza praca przeglądowa przedstawia aktualne zalecenia leczenia ostrego i przewlekłego zapalenia zatok przynosowych wg Europejskich Wytycznych na temat Zapalenia Zatok Przynosowych i Polipów Nosa, które zostały opublikowane na początku 2020 roku (ang. European Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps 2020; EPOS 2020). Szczególnie istotnym i nowym elementem tych wytycznych jest podkreślenie roli fitoterapii jako racjonalnej metody leczenia, udokumentowanej randomizowanymi badaniami klinicznymi z podwójnie ślepą próbą z kontrolą placebo (ang. double-blind placebo-controlled trial; DBPC). Przykładem racjonalnej fitoterapii zapalenia zatok przynosowych jest rekomendowana w EPOS 2020 formulacja BNO 1016, znana pod nazwą handlową Sinupret®. Każda z postaci farmaceutycznych BNO 1016 – tabletki drażowane (sproszkowany lek; suchy wyciąg) oraz krople doustne (wyciąg etanolowy) – wyprodukowana jest na bazie tego samego złożenia 5 substancji roślinnych, takich jak: korzeń goryczki (Gentianae radix), kwiat pierwiosnka (Primulae flos), ziele szczawiu (Rumicis herba), kwiat bzu czarnego (Sambuci flos) i ziele werbeny (Verbenae herba). BNO 1016 ma status leku o ugruntowanym zastosowaniu leczniczym, skuteczności i bezpieczeństwie stosowania potwierdzonych w licznych badaniach klinicznych i przedklinicznych. Stosowany w leczeniu ostrego niepowikłanego zapalenia zatok przynosowych BNO 1016 wykazuje potwierdzone w badaniach farmakologicznych działanie: przeciwwirusowe, sekretolityczne, przeciwzapalne oraz przeciwbakteryjne. Co ważne, lek Sinupret® może być podawany w różnych grupach wiekowych i schematach terapeutycznych (mono- i politerapia), na każdym etapie zapalenia zatok, począwszy od choroby przeziębieniowej, skończywszy na bakteryjnym zapaleniu zatok przynosowych (w skojarzeniu z innymi lekami).
Źródło:: Polish Journal of Otolaryngology; 2023, 77, 1; 1-8
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:: Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:: Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych – jedno z najczęstszych zakażeń gornych drog oddechowych
Rhinosinusitis – one of the most common infections of the upper respiratory tract
Autorzy:: Wachnicka-Bąk, Anna
Lipińska-Opałka, Agnieszka
Będzichowska, Agata
Kalicki, Bolesław
Jung, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1033289.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: acute
chronic
diagnostic criteria
rhinosinusitis
treatment
zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych
ostre
przewlekłe
kryteria diagnostyczne
leczenie
Opis:: Rhinosinusitis is a one of the most common upper respiratory tracts diseases, which affects from 6% to 15% of human population. Presence of pathogens, ostial obstruction and impaired drainage from sinuses have vital importance in illness development. Moreover, the risk of rhinosinusitis is increased with the associated risk factor such as: allergic rhinitis, anatomic defects of nasal septum and nasal cavity, primary ciliary dyskinesia, gastrooesophageal reflux, laryngopharyngeal reflux, congenital and acquired immunodeficiencies, cigarette smoke exposure. Because of the time of the clinical symptoms duration we divided the disease into acute and chronic. Symptoms of less than 12 weeks duration are considered acute and it is definitely more likely associated with viral infection. Persistence of signs and symptoms for more than 12 weeks is diagnosed as chronic rhinosinusitis and is often complicated by bacterial infection (mainly Streptococcus pneumoniae and Haemophilus influenzae). No single symptom or sign is an accurate predictor as they are varied and depends on age and inflammation localization. The diagnosis of rhinosinusitis is initially a clinical one. Radiologic confirmation is required only if the patient does not improve with empiric therapy or if she/he appears extremely ill, not as a primary diagnostic tool. The vast majority of patients should be effectively treated by decongestants, analgesics, antipyretics, mucolytics and oral rehydration. The use of antibiotics should be considered if there is no improvement only after 7–10 days of symptomatic treatment. In presented article we also describe two cases of children hospitalized in 2013 in Paediatric, Nephrology and Allergology Clinic, Military Institute of Medicine, which quite good illustrate diagnostic problems caused by symptoms diversification and the recurrence of the disease.
Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych (rhinosinusitis) to jedna z najczęstszych chorób górnych dróg oddechowych, dotykająca szacunkowo 6–15% ogółu populacji. Dla rozwoju schorzenia konieczna jest obecność zjadliwych szczepów patogennych oraz wewnątrzzatokowe gromadzenie wydzieliny śluzowej, spowodowane zaburzeniami drożności jednostki ujściowo-przewodowej zatok. Ponadto do czynników ryzyka wystąpienia zapalenia należą: alergiczny nieżyt nosa, wady anatomiczne przegrody i ściany bocznej nosa, wrodzone zaburzenia transportu rzęskowego, refluks żołądkowo-przełykowy, refluks krtaniowo-gardłowy, wrodzone i nabyte niedobory odporności, ekspozycja na dym tytoniowy. Ze względu na czas trwania objawów wyróżnia się postać ostrą i przewlekłą schorzenia. Najczęstszą pierwotną przyczyną ostrego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych (objawy choroby trwają krócej niż 12 tygodni) są wirusy. U chorych skarżących się na dolegliwości trwające powyżej 12 tygodni istnieje podstawa do rozpoznania zapalenia przewlekłego, w którym przeważa etiologia bakteryjna (głównie Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae). Objawy są różnorodne, zależne od wieku i lokalizacji zmian zapalnych. Diagnozę stawia się na podstawie wywiadu i badania przedmiotowego; badania obrazowe nie powinny być traktowane jako wstępne, rutynowe badania diagnostyczne. Postępowanie terapeutyczne polega na zmniejszaniu obrzęku i przekrwienia błony śluzowej, łagodzeniu bólu i gorączki, nawadnianiu organizmu oraz ewakuacji zalegającej wydzieliny. W przypadku gdy po 7–10 dniach leczenia objawowego nie następuje poprawa, należy zastosować antybiotykoterapię ogólną. W prezentowanej pracy przedstawiamy dwa opisy dzieci hospitalizowanych w 2013 roku w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej WIM, dość dobrze obrazujące trudności diagnostyczne spowodowane różnorodnością objawów klinicznych, a także problem nawrotowości choroby.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 25-31
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "przewlekłe zapalenie zatok" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język