Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "przemiana (metamorfoza)" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Swojskie przestrzenie absurdu
    Autorzy:
    Pawłowska-Jądrzyk, Brygida
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1042260.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Franz Kafka
    Przemiana
    metamorfoza
    proza groteskowa
    absurd
    wyobraźnia artystyczna
    przestrzeń przedstawiona
    parabola
    symbol
    The Metamorphosis
    grotesque prose
    absurdity
    artistic imagination
    depicted space
    Opis:
    Przedmiotem analizy w artykule jest Przemiana (1915) Franza Kafki. Autorka podejmuje próbę uchwycenia różnorodnych aspektów fenomenu przestrzeni kafkowskiej w kontekście funkcjonowania motywu murów/ścian/sufitów w tym bodaj najsłynniejszym opowiadaniu literatury światowej. Badaczka traktuje przy tym utwór Kafki jako niedościgniony wzór artystycznego kształtowania scenerii: takiego mianowicie, które plastyczność i konkret motywów oraz relacji przestrzennych czyni swego rodzaju residuum wysublimowanych, symbolicznych znaczeń, realizujących się w pełni dopiero za pośrednictwem wyobraźni odbiorcy, w toku kontemplacyjnej lektury i towarzyszącego jej przeżycia estetycznego. Wywód prowadzi do konkluzji, że Kafka w swym parabolicznym, absurdalnym, pełnym niedopowiedzeń (a jednak zaskakująco konkretnym) opowiadaniu nie odsłania sensu historii bohatera przemienionego w stawonoga, pozwala nam jednak ten sens przeżyć i przeczuć – jako treść naszego własnego życia.
    The subject of analysis in the article is The Metamorphosis (1915) of Franz Kafka. The author attempts to capture various aspects of the Kafka space phenomenon in the context of the functioning of the wall / ceiling motif in this probably the most famous narrative of world literature. At the same time, the researcher treats Kafka’s work as an unsurpassed pattern of artistic scenery shaping: namely, which plasticity and concrete motifs and spatial relations make a kind of residuum of sublime, symbolic meanings, realizing fully only through the imagination of the recipient, in the course of contemplative reading and accompanying it aesthetic experience. The argument leads to the conclusion that in his parabolic, absurd, full of understatement (and yet surprisingly specific) piece of work, Kafka does not reveal the sense of the story of a hero transformed into an arthropod, but allows us to experience this sense and presage it – as the content of our own lives.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2020, 59, 4; 29-44
    1505-9057
    2353-1908
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    El motivo de la transformación en el cuento Axolotl de Julio Cortázar
    The motif of transformation in Julio Cortazar’s short story Axolotl
    Motyw przemiany w opowiadaniu Aksolotl Julio Cortázara
    Autorzy:
    Wendorff, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2038070.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Julio Cortázar
    Axolotl
    metamorfoza
    przemiana
    sobowtór
    metamorphosis
    transformation
    double
    Opis:
    This paper aims to briefly tackle the issue of the alter ego and the metamorphosis in Latin American literature. For this reason, we shall take the story by Julio Cortázar entitled Axolotl as a reference point and evaluate the various interpretations of the myth and transformation in Cortázar’s work. Since we are not the very expression and measure of our thoughts (e.g. Julio Cortázar), our other self is always among us. The various existential relationships that we establish daily to confirm that we live our lives fulfilled by certainty and conviction, and that – staying in a permanent conflict with the world engulfed in an antagonistic relationship between the real and the unreal – they are a potent metaphor through which Cortázar evoques Thomas Mann or Franz Kafka, among others. Thus, the axolotl shall not be the only reason to analyze the story. We shall also see how this metaphor is rendered in literature.
    Celem artykułu jest krótkie omówienie problemu obecności alter ego i procesów metamorfozy w literaturze latynoamerykańskiej. Punktem wyjścia dla prezentowanych rozważań jest opowiadanie Julio Cortázara Aksolotl. Historia stanowi pretekst ukazania różnych interpretacji, które przekazuje nam Cortázar w odniesieniu do mitu i problemu przemiany, transformacji. Ponieważ nie zawsze jesteśmy uczciwi wobec siebie, wyrazem i miarą naszych myśli może stać się nasze drugie ja, nasz nierzeczywisty sobowtór. Pisarz odwołuje się do różnorodnych relacji egzystencjalnych, w których poszukujemy codziennie potwierdzenia i stałości, poczucia rzeczywistości, pozostając jednak w nieustannym konflikcie ze światem pogrążonym w antagonistycznej relacji między tym, co realne, i tym, co nierzeczywiste. Ten dualizm jest wieloznaczącą metaforą, poprzez którą Cortázar przywołuje m.in. Thomasa Manna czy Franza Kafkę. Aksolotl stanie się zatem pretekstem analizy i punktem wyjścia do refleksji na temat metafory transformacji ukazywanej w literaturze pięknej.
    Źródło:
    Sztuka Ameryki Łacińskiej; 2021, 11; 137-149
    2299-260X
    Pojawia się w:
    Sztuka Ameryki Łacińskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Touch of Intelligence
    Dotyk inteligencji
    Autorzy:
    Ross, Malcolm
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2131224.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-29
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    Arts Education
    Arts Therapy
    Affective Intelligence
    Imagination
    Beauty
    Metamorphosis
    edukacja artystyczna
    arteterapia
    afektywna inteligencja
    wyobraźnia
    piękno
    przemiana (metamorfoza)
    Opis:
    I have yet to be persuaded that what arts therapists are doing with their clients either actually counts as art—rather than an applied form of occupational therapy—or seems likely to have any long-term effect on easing their suffering, other than by distraction and temporary companionship. I don’t for a moment doubt the relevance of the arts, properly so called, for individual and collective wellbeing—one of the aims of this paper is to spell out what that might mean—but an art practice structured around the conventions of psychoanalysis seems to me entirely mistaken because, as a basis of legitimacy, it favours rationality and modelling over feeling and making good things. Rational, analytical ways of knowing are a direct contradiction to the intuitive and imaginative procedures of art, where touch rather than talk does all the work. The arts offer to effect change in the patient from within rather than from without, via empathetic attunement between the therapist and the patient rather by than argument and persuasion on the one hand or compliance on the other.
    Nie jestem do końca przekonany, że to co zwykle arteterapeuci robią ze swoimi klientami jest rzeczywiście sztuką a nie pewną formą terapii zajęciowej. Również nie mam pewności, czy te działania mogą mieć jakikolwiek długotrwały wpływ na złagodzenie ich cierpienia, inny niż tylko ten, który osiągamy poprzez zwykłe przesunięcie uwagi i zapewnienie chwilowego towarzystwa w działaniu. Przy czym ani na chwilę nie zwątpiłem w istotny związek sztuki z indywidualnym i zbiorowym dobrostanem, z zastrzeżeniem, że mówimy o tych formach i aktywnościach, które zostały sztuką nazwane właściwie. Jednym z celów tego tekstu jest wyartykułowanie, jak można rozumieć to znaczenie. Praktyka arteterapeutyczna zbudowana wokół konwencji, którymi posługuje się psychoanaliza wydaje mi się całkowicie błędna, ponieważ u legitymizujących ją podstaw, leży racjonalność i modelowanie, które są przedkładane nad odczuwanie i tworzenie dobrych artystycznych form. Racjonalne, analityczne sposoby poznawania widzę jako całkowite zaprzeczenie intuicyjnych i wyobrażeniowych procedur poznawania w sztuce, gdzie - jak jestem przekonany - dotyk [ang. touch] a nie rozmowa, ma znaczenie terapeutyczne. Sztuka oferuje zmianę w pacjencie raczej w działaniach prowadzonych “od wewnątrz” niż “z zewnątrz” procesów twórczych. Jest to możliwe dzięki empatycznemu zestrojeniu terapeuty z pacjentem, a nie dzięki argumentom i perswazjom z jednej strony a posłuszeństwu z drugiej.
    Źródło:
    Studia Paedagogica Ignatiana; 2021, 24, 4; 69-79
    2450-5358
    2450-5366
    Pojawia się w:
    Studia Paedagogica Ignatiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies