Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "prosecutor," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 114
Tytuł:
Une nouvelle loi sur le ministère public de la République Populaire de Pologne
Autorzy:
Burda, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45250645.pdf
Data publikacji:
1968-12-31
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
Polish People's Republic
public prosecutor's office
Źródło:
Droit Polonais Contemporain; 1968, 10; 9-15
0070-7325
Pojawia się w:
Droit Polonais Contemporain
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
'DIVORCE' OF INSTITUTIONS: JUDICIARY AND PROSECUTION HUMAN RESOURCE MANAGEMENT NEEDS
Potrzeby administracji sadowej i prokuratury w zakresie ZZL. Sytuacja po 'rozwodzie' instytucji
Autorzy:
Rostkowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/598629.pdf
Data publikacji:
2011-06-15
Wydawca:
Instytut Pracy i Spraw Socjalnych
Tematy:
HUMAN RESOURCE MANAGEMENT
JUDICIAL ADMINISTRATION
PUBLIC ADMINISTRATION
THE PROSECUTOR ADMINISTRATION
zarządzanie zasobami ludzkimi administracja publiczna
administracja sądowa
administracja w prokuraturze
Opis:
W 2010 roku rozdzielono w Polsce funkcję Prokuratora Generalnego i Ministra Sprawiedliwości, co stało się impulsem do modernizacji zarządzania zasobami ludzkimi zarówno w administracji sądowej, jak i administracji prokuratury. Celem artykułu jest wskazanie specyfiki zarządzania pracownikami administracyjnymi sądownictwa i prokuratury oraz przyczyn, dla których konieczne jest opracowanie rozwiązań uwzględniających specyfikę tych organizacji. Artykuł zawiera syntetyczne omówienie organizacji sądownictwa i prokuratury, krótkie omówienie wniosków z przeprowadzonych analiz obowiązującego prawa, wnioski z przeprowadzonych badań obejmujących blisko 350 sądów oraz 185 prokuratur.
The functions of Public Prosecutor General and Minister of Justice in Poland were separated in 2010. This set the stage for the modernization of human resource management in both the judicial and prosecution administrations. This article aims at identifying the specific management challenges of judicial and prosecution administrative employees and indicates the reasons for which it is necessary to develop different HRM solutions pursuant to the specific needs of the two organizations. The article contains a synthetic discussion of the organization of both the courts and the prosecutor's office, a brief overview of conclusions drawn from an analysis of existing law, and study conclusions involving nearly 350 courts and 185 prosecutor offices.
Źródło:
Zarządzanie Zasobami Ludzkimi; 2011, 3-4(80-81) Efficiency of HRM; 105-116
1641-0874
Pojawia się w:
Zarządzanie Zasobami Ludzkimi
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Organizacja i funkcjonowanie sądownictwa oraz prokuratury z uwzględnieniem odrębności pionu wojskowego
Autorzy:
Chomoncik, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/121239.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Towarzystwo Wiedzy Obronnej
Tematy:
sądownictwo
prokuratura
pion wojskowy
sądownictwo wojskowe
prokuratura wojskowa
funkcjonowanie
judiciary
prosecutor's office
military prosecutor's office
functioning
Źródło:
Wiedza Obronna; 2011, 4; 67-81
0209-0031
2658-0829
Pojawia się w:
Wiedza Obronna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opinia w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie ustanowienia Prokuratury Europejskiej
Opinion on the Proposal for a Council Regulation on the establishment of the Eu‑ ropean Public Prosecutor’s Office (COM(2013) 534 final)
Autorzy:
Zreda, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/12245606.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Kancelaria Sejmu. Biuro Analiz Sejmowych
Tematy:
criminal procedure
criminal law
Public prosecutor’s office
Regulation
European Union law
Opis:
The proposal is part of the package of documents submitted by the European Commission to improve the institutional system of protection of the interests of the Union. As concerns the organization of the European Public Prosecutor’s Office, the author contests the decentralized nature of that authority proposed by the European Commission. He points out the vague wording of some pars of the proposal. In his view, doubts relate to the independence of prosecutors exercising the functions of European Delegated Prosecutors. He opts for limiting the jurisdiction of that authority. According to the author, the proposed regulation does not violate the principle of proportionality. He concludes that joint investigation and prosecution of perpetrators of offences against the Union’s financial interests are in common interest of both Poland and the EU.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze BAS; 2013, 3(39); 105-120
1896-9852
2082-064X
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze BAS
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Praktyka stosowania środków zapobiegawczych w polskich prokuraturach apelacyjnych w latach 2007-2010
The Practice of Using Preventive Means in the Polish Prosecutor’s Offices of Appeal in 2007-2010
Autorzy:
Charko, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/512686.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum
Tematy:
preventive means
prosecutor’s office
court of appeal
Opis:
The article is concentrated on preventive means which were used by Polish prosecutor’s offices of appeal in 2007-2010 in order to protect the correct course of criminal proceedings. The author starts with defining the essence of preventive means, and continues with comparing particular courts of appeal in respect of their practice in using such means. Each court is analyzed in respect of kinds of the means applied and the frequency of their usage. The analyses lead to a series of conclusions which show these courts of appeal where coer-cive means are practiced frequently, and those which abstain from applying them. They reveal these courts of appeal which regard isolation means as best guarantors of the proper criminal proceedings, and those where non-isolation means seem to be more convenient ones. They also present statistical changes in using coercive means by particular courts of appeal in 2007-2010, and deter-mine trends followed by such structures of courts.
Źródło:
Studia Ełckie; 2013, 15, 2; 185-201
1896-6896
2353-1274
Pojawia się w:
Studia Ełckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
SYSTEM SĄDOWNICTWA CYWILNEGO W JAPONII
CIVIL JUDICIARY SYSTEM IN JAPAN
Autorzy:
HORIE, Yuki
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/920421.pdf
Data publikacji:
2013-07-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
sądownictwo w Japonii
sąd
prokurator
oskarżyciel
sędzia
jurisdiction in Japan
court
prosecutor
accuser
judge
Opis:
W tym artykule omówiono organizację sądu w Japonii oraz porównano ją z sądownictwem polskim, następnie szczegółowo przedstawiono japońską organizację sądową oraz osoby związane z działalnością sądów japońskich. W Japonii sądy zajmują się pięcioma rodzajami spraw według prawa japońskiego: cywilnymi; administracyjnymi; karnymi; rodzinnymi oraz dotyczącymi nieletnich. W ostatniej części została omówiona sprawa cywilna w Japonii, szczególnie rodzaje postępowań cywilnych , nazewnictwo stron procesowych, ważne terminy z zakresu procedur cywilnych oraz ogólny przebieg spraw cywilnych.
In this article it is written about the organization of Japanese court and the comparison with Polish judiciary system, then each Japanese court and the persons who are involved in the trial is also presented in detail. In Japan, five types of cases are dealt with at the courts according to the Japanese law: civil case, administrative case, criminal case, family case and the case which is related with the juvenile. The last part of this article was devoted to about the civil case in Japan, especially about the overview of the civil procedure, naming of the parties and the important terms concerning the civil case.
Źródło:
Comparative Legilinguistics; 2013, 14, 1; 137-157
2080-5926
2391-4491
Pojawia się w:
Comparative Legilinguistics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ograniczenie zasady działania sądu z urzędu i jego wpływ na wyrokowanie
Autorzy:
Sobczak, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2225755.pdf
Data publikacji:
2014-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
adversarial principle
criminal proceedings
reform of the criminal process
court
prosecutor
rules of evidence
Opis:
The adversarial principle is merely the name of a specific type of organizing process, not a specific Directive of criminal proceedings. The adversarial principle is uniformly recognized as non-codified directive, according to which the criminal process is conducted in the form of equal sides dispute before the impartial court. The adversarial principle in criminal proceedings is something other than adversarial in civil proceedings. The adversarial principle was exposed in the course of work on the revision of the Code of criminal proceedings. The creators of the reform emphasized that Article 167 § 1 of the Code of criminal proceedings differently than it did before, sets out the rules of proof, giving this task in the hands of the parties, leaving only the court admissibility of evidence, and reducing the possibility of taking evidence by the court to exceptional cases justified special circumstances. The creators of the reform emphasized that Article 167 § 1 of the Code of criminal proceedings differently than it did before, sets out the rules of taking of evidence, giving this process to the parties, leaving only the admissibility of evidence to the court, and reducing the possibility of taking evidence by the court to exceptional cases justified by special circumstances. Will be changed the rules for transfer of the court materials from preliminary proceedings. Another important issue is the systematization of the list of evidence, in accordance with the modified Article 333 § 1 of the Code of Criminal Procedure and solutions for planning of court hearings. May cause discussions restriction the possibility of taking the initiative of the evidence by the court. The changes enforce proactive stance of the accused, even though he should be able to take advantage of the „right to silence”. Militate against the principle of adversarial problems brought to light on the background of the appeal proceedings. You can express its concern that the adversarial principle in the present approach will detrimental to the presumption of innocence, leading to a model of „proceedings for the rich”. These changes will force to remodel the psyche of judges who feel guilty persons determining cases of dispute run by the parties, not the players involved who have the task of replacing the prosecutor.
Źródło:
Themis Polska Nova; 2014, 2(7); 27-43
2084-4522
Pojawia się w:
Themis Polska Nova
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prokuratura a Rada Ministrów (na marginesie oceny sprawozdania prokuratora generalnego przez prezesa Rady Ministrów)
Autorzy:
Zięba-Załucka, Halina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/524355.pdf
Data publikacji:
2014-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
prokurator generalny
sprawozdanie
Rada Ministrów
projekt ustawy
prawo o prokuraturze
Public Prosecutor General
report, the Council of Ministers
bill
law on
prosecutor’s office
Opis:
Czas funkcjonowania prokuratury w nowych ramach ustrojowych pozwolił na wskazanie braków w zakresie regulacji prawnej oraz korekty instrumentów prawnych funkcjonowania prokuratury. Obecna regulacja prawna nadaje prokuratorowi generalnemu niezależność, wyrażającą się w braku podległości prokuratury innemu organowi państwa. Umiejscowienie w strukturze organów państwa nie oznacza jednak zerwania więzi instytucjonalnych między prokuratorem generalnym a pozostałymi organami władzy publicznej, zwłaszcza z Radą Ministrów i ministrem sprawiedliwości. Zgodnie bowiem z ideą (trój)podziału władz w demokratycznym państwie prawa poza zasadą rozdziału kompetencji podkreśla się zasadę współdziałania organów władzy publicznej. W kontekście działalności prokuratora generalnego i corocznego sprawozdania, jakie składa on Radzie Ministrów, autorka przedstawia dylematy wynikające z tej sytuacji. Wskazuje, w jakim kierunku powinny pójść zmiany w tym zakresie w nowej, przygotowywanej przez rząd ustawie Prawo o prokuraturze. Głównym celem nowego projektu ustawy jest umożliwienie parlamentarnej, corocznej debaty nad działalnością prokuratury oraz wprowadzenie instytucjonalnych rozwiązań, które umożliwiłyby dobrą współpracę Rady Ministrów z prokuratorem generalnym, co aktualnie nie zawsze ma miejsce. Autorka zauważa, że ustawa nie wyznacza żadnego terminu, w jakim prezes Rady Ministrów musi ocenić sprawozdanie. Taki stan niepewności jest sporym zagrożeniem dla funkcjonowania prokuratury. Może negatywnie wpływać na podejmowanie zmian organizacyjno-funkcjonalnych, usprawniających pracę prokuratury, prokurator generalny zaś z obawy przed decyzją premiera może unikać publicznych wystąpień w ważnych sprawach. Należałoby więc związać szefa rządu konkretnym terminem na wydanie decyzji. Dodatkowo prezes Rady Ministrów może wystąpić do Sejmu z wnioskiem o odwołanie prokuratora generalnego przed upływem okresu, na jaki został on powołany. W artykule wskazano więc, co powinno być zmienione w nowej ustawie, by zapewnić sprawne działanie prokuratury.
The time of the prosecutor’s office functioning within the new political system allowed for determination of deficiencies in terms of legal regulations and correction of the legal instruments of the prosecutor’s office operation. Present legal regulations give the autonomy to the Public Prosecutor General, which is expressed in the fact that the prosecutor’s office is not subordinate to any other state authority. However, placement within the state authorities’ structures does not involve breaking up the institutional bonds between the Public Prosecutor General and other public authorities, especially with the Council of Ministers and the Minister of Justice. Pursuant to the idea of separation of powers in the democratic state of law, apart from the principle of competences distribution, the principle of public authorities’ co-operation is underlined. In the context of the activity of the Public Prosecutor General and yearly report which is submitted by him to the Council of Ministers the author presents the dilemmas which result from the situation. She indicates which direction the changes shall go with reference to it, in the new act on the prosecutor’s office right which is under preparation by the government. The main objective of the new bill is to allow for the parliamentary, yearly debate over the prosecutor’s office activity and introduction of institutional solutions which would allow for good co-operation of the Council of Ministers with the Public Prosecutor General, what does not always happen. The author thinks that the act does not specify any deadline in which the President of the Council of Ministers has to evaluate the report. Such a state of uncertainty is a major threat for the prosecutor’s office functioning. It may have a negative impact on the act of undertaking organizational and functional changes which improve the work of the prosecutor’s office, while the Public Prosecutor General being afraid of the prime minister’s decision may avoid public speaking in important issues. This is why the prime minister shall be bound with the specified deadline for giving the decision. Additionally, the President of the Council of Ministers may apply to the Seym with the motion to recall the Public Prosecutor General before the end of the period which he was appointed for. The article indicates then issues that have to be changed in the new act in order to assure the efficient functioning of the prosecutor’s office.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2014, 3 (19); 195-211
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W poszukiwaniu modelu ustrojowego prokuratury (w świetle prac Komisji Rady Europy „Demokracja poprzez Prawo”)
Searching for a new model of the public prosecution regime (in light of the work of the European Commission for Democracy through Law)
Autorzy:
Suchocka, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/692974.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
the prosecution
General Prosecutor
European prosecution standards
council of prosecutors
prokuratura
Prokurator Generalny
standardy europejskie dotyczące prokuratury
rada prokuratorów
Opis:
Looking back at the twenty five years that have passed after the transformation processes started in the countries of Eastern and Central Europe we may say that each of these countries had to cope with the same major challenge in the course of the reform of the system of state organs: the place of the prosecution regime. Consequently, each embarked on finding solutions which, by breaking away with the principle of the unity of power, would allow to arrive at the most effective model for situating the prosecution within the system of separation and balance of powers. As emphasised by the Venice Commission, there is no uniform model of the prosecution regime in the European system. Lawmakers may therefore choose from among different scenarios which all meet so-called European standards. Consequently, it may be claimed that none of the existing solutions, be it a model subordinating the prosecution to the parliament, or to the government, may be classified as contrary to democratic norms. No doubt, further, that in individual states efforts to find a proper place for the prosecution were determined by their legal traditions. Poland for that matter found itself in a relatively privileged position when compared with other states as it already had its own tradition. Thus, in an attempt to find the best possible option in the circumstances of 1989 with respect to the regime structure it was decided to rely on the solutions existing prior to the Constitution of 1952, and to rely on the solutions from before 1950 with respect to the prosecution. Following the amendments to the Constitution in 1989, the prosecution became subordinate to government. The logical consequence of this decision was a regulation that the function of the Attorney General (General Prosecutor) is performed by the Minister of Justice. Irrespective of the absence of precision in this expeditious formulation, the very idea of the concept of government-subordinated prosecution was  justified and could not be considered contradictory to the democratic solution and the rule of law. There was no time, however, to draft and adopt a new act on the prosecution. Consequently, it was decided to regulate the prosecution by amending the existing law of 1985. Unfortunately, this other option of regulating the prosecution has continued till the present, with the result that the prosecution today is governed by the provisions of an act adopted five years before the process of transformation even began. The act underwent multiplied amendments, both before the adoption of the Constitution of 1997 as well as thereafter. One of the important changes was the amendment of 1996, liquidating the prosecution department at the Ministry of Justice and creating the National Public Prosecutor’s Office and the office of the Public Prosecutor who became at the same time deputy General Prosecutor (Attorney General) – the Minister of Justice. Another substantial amendment to the act of 1985 was adopted in 2009 when the functions of the Prosecutor General and the Ministry of Justice had been separated. The National Public Prosecutor’s Office was liquidated and replaced with the General Prosecutor’s Office taking the role of the central organisational unit of the prosecution. This amendment allowed to securea number of executive power competences in relation to the prosecution. Despite that, it seems that a step has been made towards singling out the prosecution from the executive power in order to, as may be assumed, turn it into an independent body. Certain doubts, however, arise regarding the validity of the place of the prosecution as a body independent of the government in light of the provisions of the Constitution of 1997: since the office of the General Prosecutor is no longer to be tied to the function of the Minister of Justice (i.e. a member of government), it seems that such change must be anchored in the Constitution. It also needs to be emphasised that regardless of the place the prosecution occupies in the state bodies regime, which of course is also of importance, what is really necessary is a catalogue of principles and guarantees that will not only ensure impartiality of the prosecutor in decisions making, but will also determine his liability. These guarantees are equally essential in the case of the government-subordinated prosecutor (to free him from political pressure) as well as in the case of independent prosecution (to eliminate pressures within the prosecution itself). It is rather obvious that twenty five years after the beginning of transformations and almost thirty years since the adoption of the still binding and applicable Act on Prosecution in the Polish People’s Republic, a new act on the prosecution must be drafted in line with the European standards, which will also account at the same time, for the positive experiences of the past decades.  
Dwadzieścia pięć lat od rozpoczęcia procesu transformacji w państwach Europy Środkowej i Wschodniej pokazało, że jednym z najtrudniejszych problemów ustrojowych, z jakim przyszło się zmierzyć państwom Europy Środkowej i Wschodniej w procesie reformowania systemu organów państwowych, jest kwestia usytuowania ustrojowego prokuratury. Wszystkie te państwa zatem poszukiwały rozwiązań, które zrywając z zasadą jedności władzy, pozwalałyby znaleźć najefektywniejszy model usytuowania prokuratury wpisany w system podziału i równowagi władz. W systemie europejskim brak jednolitego modelu ustrojowego prokuratury (co podkreśla Komisja wenecka). Daje to legislatorom możliwość wyboru różnych wariantów w ramach tzw. standardów europejskich. W świetle tej tezy należy zatem stwierdzić, że żadnego z rozwiązań, czy to podporządkowania parlamentowi, czy podporządkowania rządowi, nie można zakwalifikować jako sprzecznego ze standardami demokratycznymi. Nie ulega wątpliwości, że w poszukiwaniu rozwiązań w poszczególnych państwach dla usytuowania prokuratury istotną rolę odgrywała także ich tradycja prawna. Polska znajdowała się w tym względzie w korzystnej sytuacji w porównaniu z innymi państwami. Miała swoją własną tradycję ustrojową. Poszukując optymalnych, w ówczesnych warunkach 1989 r., rozwiązań ustrojowych, sięgano zatem do rozwiązań sprzed wejścia w życie konstytucji z 1952 r. W przypadku zaś prokuratury – do rozwiązań sprzed 1950 r., tj. do okresu przed uchwaleniem ustawy o prokuraturze. W wyniku zmian w konstytucji w 1989 r. prokuratura została podporządkowana rządowi, czego logiczną konsekwencją było uregulowanie, że funkcje Prokuratora Generalnego pełni Minister Sprawiedliwości. Niezależnie jednak od nieprecyzyjności tych sformułowań wynikających z nacisku chwili, sama koncepcja podporządkowania prokuratury rządowi była koncepcją uzasadnioną. Nie można jej było uznać za sprzeczną z rozwiązaniami demokratycznymi i państwa prawa. Konieczne jednak było uchwalenie ustawy o prokuraturze, co w tak krótkim czasie było niemożliwe. Pozostała zatem droga dokonywania zmian w ustawie już istniejącej, pochodzącej z 1985 r. I niestety ten sposób regulacji trwa do dzisiaj, poprzez kolejne nowelizacje ustawy uchwalonej pięć lat przed rozpoczęciem procesu transformacji. Ustawa była zmieniania wielokrotnie, zarówno przed uchwaleniem Konstytucji z 1997 r., jak i po jej uchwaleniu. Jedną z istotnych nowelizacji była zmiana ustawy dokonana w 1996 r., kiedy to zniesiono Departament Prokuratury w Ministerstwie Sprawiedliwości i powołano Prokuraturę Krajową z Prokuratorem Krajowym, który został zastępcą Prokuratora Generalnego Ministra Sprawiedliwości. Kolejnej, fundamentalnej zmiany ustawy z 1985 r. dokonano w 2009 r. Wówczas to ustawą z 9 października 2009 r. dokonano rozdzielenia funkcji Prokuratora Generalnego i Ministra Sprawiedliwości. Zlikwidowano Prokuraturę Krajową. Utworzono Prokuraturę Generalną jako centralną jednostkę organizacyjną prokuratury. Zachowano tez w wyniku tej nowelizacji szereg uprawnień władzy wykonawczej w stosunku do prokuratury. Wydaje się jednak, że niezależnie od tych uprawnień władzy wykonawczej w stosunku do Prokuratora Generalnego, w wyniki tej nowelizacji zrobiono krok w kierunku wydzielenia prokuratury z władzy wykonawczej i, można zakładać, uczynienia jej organem niezależnym Można jednak wyrazić zasadnicze wątpliwości, czy usytuowanie prokuratury jako organu niezależnego od rządu posiada umocowanie w świetle przepisów Konstytucji z 1997 r. Skoro urząd Prokuratora Generalnego przestaje być powiązany z funkcją ministra – członka rządu, wówczas wydaje się, wymaga on zakotwiczenia konstytucyjnego. Podkreślić jednak należy, że niezależnie od sposobu usytuowania prokuratury w systemie organów państwowych, co wydaje się kwestią ważną, ale jednak nie pierwszoplanową, konieczny jest pewien katalog zasad, gwarancji, które mają zapewnić bezstronność prokuratora przy podejmowaniu decyzji, ale także i określić zasady jego odpowiedzialności. I są one tak samo ważne zarówno w przypadku podporządkowania prokuratora rządowi (aby uwolnić go od nacisków politycznych), jak i w przypadku niezależności organów prokuratury (aby uwolnić go od nacisków wewnątrz prokuratury). Wydaje się zatem oczywiste, że dwadzieścia pięć lat, jakie upłynęło od początku transformacji i prawie 30 lat od uchwalenia ustawy o prokuraturze PRL stale obowiązującej w polskim systemie, wymaga bezwzględnie nowej ustawy o prokuraturze, będącej w zgodzie ze standardami europejskimi, a zarazem wykorzystującymi pozytywne doświadczenia minionych lat.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2014, 76, 2; 161-174
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wszczęcie procesu cywilnego przez prokuratora (kilka uwag de lege ferenda i de lege lata)
Autorzy:
Góra-Błaszczykowska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2225757.pdf
Data publikacji:
2014-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Prosecutor
civil proceeding
claim
action
prosecutor in civil proceeding
participation in civil proceeding
civil proceeding’ parties
Opis:
The article discusses a prosecutor’s position in the Polish civil proceedings in relation to the form of its participation in civil cases. Prosecutor’s possibilities to participate in the civil procedure depend on whether or not he brought a court action or he joined proceedings already pending. The article focuses on the problem wheather prosecutor’s right to bring the action before the civil court should be considered as proper solution during the amendment processs of the Polish civil procedure code.
Źródło:
Themis Polska Nova; 2014, 2(7); 14-26
2084-4522
Pojawia się w:
Themis Polska Nova
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z problematyki statusu prawnego organów dyscyplinarnych w postępowaniu dyscyplinarnym w sprawach funkcjonariuszy Służby Więziennej
The Issue Of The Legal Status Of Disciplinary Bodies In Disciplinary Proceedings Of Prison Service’s Officers
Autorzy:
Baran, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/443551.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
funkcjonariusz
Służba Więzienna
postępowanie dyscyplinarne
organy postępowania
dyscyplinarnego
rzecznik dyscyplinarny
officer
Prison Service
disciplinary proceedings
bodies of disciplinary proceedings disciplinary prosecutor
Opis:
Przedmiotem artykułu jest problematyka statusu prawnego organów dyscyplinarnych w postępowaniu dyscyplinarnym funkcjonariuszy Służby Więziennej. Autorka analizuje status organizacyjny przełożonego dyscyplinarnego oraz wyższego przełożonego dyscyplinarnego. W opracowaniu w szczególności omówiona jest też kwestia dopuszczalności wyłączenia przełożonego dyscyplinarnego, wyższego przełożonego dyscyplinarnego oraz rzecznika dyscyplinarnego.
This paper presents the legal status of disciplinary bodies in the disciplinary proceedings of the Prison Service’s officers. The author analyzes the organizational status of the disciplinary supervisor and the senior disciplinary supervisor. In the study there is particularly discussed the issue of exclusion of the disciplinary supervisor, the senior disciplinary supervisor and the disciplinary prosecutor.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2014, 14/1; 137-146
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lider w niewoli Trójkąta Dramatycznego
The leader captured in the drama triangle
Autorzy:
Świątek, Włodzimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/445945.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
Trójkąt Dramatyczny
ofiara
prześladowca
wybawca
przemoc
Drama Triangle
Victim
Prosecutor
Rescuer
Violence
Opis:
The author of the article attempts to describe the role of the leader within the context of being captured in the Drama Triangle. Basing his argumentation on the two characteristic case studies regarding leaders' behaviour, the author describes various behaviours, emotions, feelings and reactions experienced by leaders. Particular attention is given to the analysis of interpersonal conflicts and their possible solutions. The two case studies are an important part of the article as they present a practical illustration of how leaders act and experience the following roles: Victim, Prosecutor, Rescuer and Avenger. The analysis of the case studies allows the reader to investigate practical aspects of the search for effective solutions, which may help both leaders and their subordinates. The premises examined in the article are well-documented in research, and their detailed descriptions can be found in the rich review of subject literature.
Źródło:
Edukacyjna Analiza Transakcyjna; 2015, 4; 13-33
2299-7466
Pojawia się w:
Edukacyjna Analiza Transakcyjna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O ścisłym przestrzeganiu praw w Rosji radzieckiej. Uwag kilka na marginesie uchwały VI Wszechrosyjskiego Nadzwyczajnego Zjazdu Rad
On Strict Observance of the Law in Soviet Russia. A Few Remarks about the Resolution of the Extraordinary VI All-Russia Congress of Soviets
Autorzy:
Stawarska-Rippel, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621412.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
prawo radzieckie, praworządność socjalistyczna, kontrola państwowa, system ludowych komisji kontrolnych, prokuratorski nadzór ogólny
Soviet law, socialist legality, state control, system of people’s control com- missions, prosecutor general supervision
Opis:
This article is an introduction to the primary source document – The resolution of the Extraordinary VI All-Russia Congress of Soviets On strict observance of the law. My com- ments about this resolution relate in particular to understanding the development of the socialist legality in Soviet Russia and other aspects, which are related to attainment of total power by the Bolsheviks. I have paid particular attention to the system of People’s Control Commissions, state control and its evolution from the October Revolution to the establishment of the prosecutor’s supervision.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2015, 14, 2; 269-279
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prokuratura – między prawem i polityką
The public prosecutor’s office – the issue of law and politics
Autorzy:
Graniszewski, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1185210.pdf
Data publikacji:
2015-02-02
Wydawca:
Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
Tematy:
the prosecutor’s office
clientelism
corporationisation
political system
politicization
prokuratura
prawo
klientelizm
korporatyzacja
system polityczny
upolitycznienie
Opis:
Przedmiotem artykułu jest analiza roli prokuratury jako instytucji specyficznie umiejscowionej na pograniczu poszczególnych elementów systemu politycznego, szczególnie między władzą wykonawczą i sądowniczą. Z tego względu prokuratura może być traktowana jako instytucja skupiająca się na współuczestnictwie z sądami w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości lub instrument władzy wykonawczej w zapewnianiu bezpieczeństwa wewnętrznego i realizacji funkcji wewnętrznej państwa. Ze względu na specyfikę obszaru działania prokuratury oczekuje się od niej zarówno skuteczności w ściganiu przestępstw, jak i strzeżenia praworządności, dla której zagrożeniem mogą być działania nie tylko poszczególnych jednostek i grup przestępczych, ale także naruszające prawo czyny urzędników oraz instytucji państwa. Stąd, także z punktu widzenia rozliczalności prokuratury, wskazuje się, że powinna być ona w większym zakresie niezależna od władzy wykonawczej poddanej regułom politycznym. Okazuje się jednak, że samo formalne oddzielenie prokuratury od władzy wykonawczej nie musi prowadzić automatycznie do niezależności prokuratury od czynników politycznych, gdy istnieją nadal inne bezpośrednie (uprawienia premiera i ministra sprawiedliwości względem Prokuratora Generalnego) i pośrednie (klientelizm, upolitycznienie i powiązania polityczne prokuratorów z politykami) mechanizmy politycznego uzależnienia prokuratorów.
The purpose of the article is to analyse the role of the public prosecutor's office as an institution that is specifically embedded in between certain elements of the political system, particularly between the executive and judiciary powers. For this reason, the public prosecutor's office can be regarded, together with courts, as an institution that aims to be actively involved in administering justice and an instrument of the executive power to guarantee internal security and to execute internal functions of the state. The public prosecutor's office, given its specific operation area, is expected to prosecute crimes effectively as well as safeguard the rule of law, which may be threatened by the infringing actions of not only individuals and criminal groups but also of officials and state institutions. Hence, with respect to the accountability of the public prosecutor's office, it should be more independent of the executive power which is subject to political rules. It appears, however, that separating it officially from the executive power does not have to lead automatically to the public prosecutor's office independence of political influence when other direct (the Prime Minister's and the Minister of Justice's authority over the Attorney General) and indirect mechanisms of prosecutors' political dependency (clientelism, politicisation and political bonds of prosecutors with politicians) exist.
Źródło:
Studia z Polityki Publicznej; 2015, 2, 1(5); 95-117
2391-6389
2719-7131
Pojawia się w:
Studia z Polityki Publicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 114

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies