Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "prokurator" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 52
Tytuł:
Prokurator Generalny PRL
Autorzy:
N.
Powiązania:
Biuletyn Katyński 2000, Numer Specjalny (2), s. 89-90
Data publikacji:
2000
Tematy:
Prokurator Generalny PRL 1980 r.
Sprawa katyńska Polska 1980 r.
Opis:
Dot. tajnego pisma z dnia 30 października o przeszukaniach i likwidacji negatywnych inicjatyw zorganizowanych grup antysocjalistycznych (dot. m.in. publikacji o Katyniu).
Przedruk numerów 16-32 (1980-1981).
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Dotyk zbrodni : Katyń
Autorzy:
Piątkowski, Jan.
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Warszawa : "PRO ARTE"
Tematy:
Prokurator Generalny RP pamiętniki
Egzekucja polskich oficerów w Katyniu śledztwo i dochodzenie Polska 1992-2000 r. pamiętniki
Egzekucja polskich oficerów w Katyniu źródła
Opis:
Wspmnienia Prokuratora Generalnego RP oraz dokumenty z lat 1992-2000 dot. "sprawy katyńskiej".
Bibliogr.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Poszukiwanie grobu ojca [9 czerwca 1994 r.].
Powiązania:
Rodowód II 2005, nr 4, s. 27-30
Data publikacji:
2005
Tematy:
Onyszkiewicz Julian biografia
Onyszkiewicz, Julian
Onyszkiewicz Julian jr korespondencja
Onyszkiewicz, Julian jr
Harzej, Aleksander
Prokurator Generalny RP 2005 r.
Opis:
Również dokumenty od różnych instytucji w Polsce i na Ukrainie w sprawie Juliana Onyszkiewicza poszukiwanego przez syna.
Fot.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag w sprawie dekonstytucjonalizacji prokuratury
Autorzy:
Witkowski, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/523980.pdf
Data publikacji:
2010-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
prokuratura
prokurator generalny
minister sprawiedliwości
Opis:
Artykuł jest próbą ukazania dezaktualizacji przyczyn nieumieszczenia w Konstytucji RP przepisów o prokuraturze. Autor stawia tezę, że główny powód dekonstytucjonalizacji prokuratury stanowiło przyjęcie koncepcji osobowego zespolenia Prokuratora Generalnego i Ministra Sprawiedliwości, której nie dało się pogodzić z postulatem niezależności prokuratorskiej. Artykuł ukazuje wpływ przyjęcia koncepcji unii personalnej Prokuratora Generalnego i Ministra Sprawiedliwości na przebieg prac parlamentarnych nad uchwaleniem Konstytucji RP, w zakresie dotyczącym prokuratury. Autor dochodzi do wniosku, że obecny model funkcjonowania prokuratury – statuujący rozdział funkcji Prokuratora Generalnego od stanowiska Ministra Sprawiedliwości - nie uzasadnia dalszego trwania stanu dekonstytucjonalizacji tej instytucji. Brak odpowiedzialności konstytucyjnej za działania Prokuratora Generalnego oraz fragmentaryczność i niepełność modelu prokuratury jako organu ochrony prawnej sprawiają, iż postulat konstytucjonalizacji prokuratury zasługuje na uwzględnienie, aczkolwiek w obecnej sytuacji politycznej jest trudny do zrealizowania.
The article is an attempt to show that reasons of deconstitutionalisation of public prosecutor’s office are not obsolete. The author argues, that the omission regulations of public prosecution’s office in the Constitution of the Poland Republic was caused by the adoption of the concept of personal junction Attorney General and Minister of Justice, which could not be reconciled with the postulate of the independence of the prosecutors. The article presents the impact of the adoption of the concept of personal union of Attorney General and Minister of Justice on the course of parliamentary work on the assumption of the Constitution, in relation to the prosecutor’s office. The author concludes that the current model of the prosecutor’s office – establishing the separation of function Attorney General from posi- tion of Minister of Justice – does not justify the continuation of the state deconstitutionalisation of this institution. The lack of constitutional responsibility for the actions of the Attorney General and the incompleteness of the model prosecutor’s office as an agency of legal protection make, that the stipulation of constitutionali- sation of public prosecutor’s office seems to be indispensable, although with regard for the current political situation, it is difficult to implement.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2010, 1 (1); 203-220
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W sprawie niezależności Prokuratora Generalnego w Polsce
Autorzy:
Frankiewicz, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/524268.pdf
Data publikacji:
2010-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
prokurator
organy władzy
odpowiedzialnosć
władza wykonawcza
Polska
Opis:
Niniejsze opracowanie jest próbą wskazania na rzeczywiste skutki wejścia w życie ustawy z dnia 9 października 2009 r. o zmianie ustawy o prokuraturze oraz niektórych innych ustaw w zakresie oddzielenia funkcji Prokuratora Generalnego od stanowiska Ministra Sprawiedliwości. Argumenty podnoszone w toku debaty nad projektem ustawy pozwalały przypuszczać, że w jej efekcie Prokuratorowi Generalnemu zapewniona zostanie duża doza niezależności. W gruncie rzeczy zmiany polegają natomiast na zmianie powiązania funkcjonalnego z władzą wykonawczą, na zerwaniu powiązań między bieżącą polityką a prokuraturą dzięki rezygnacji z podporządkowania ministerstwu sprawiedliwości, a nie na separacji. W opracowaniu poruszona została zatem kwestia nowego usytuowania Prokuratora Generalnego wśród organów władzy, sposób jego powoływania i dostępne mechanizmy odpowiedzialności.
The hereby study is an attempt to indicate the factual effects of the introduction of the Act of October 9, 2009 on the Modification of the Act on Public Prosecutor’s Office and Other Acts regarding the Division between the Function of the General Public Prosecutor and the Post of Minister of Justice. Arguments raised during the debate on the bill allowed to assume that, as an effect of the act, the General Public Prosecutor shall be granted a large deal of independence. In fact, the modifications consist in a change regarding a functional relation with the executive power, dissolving any relations with the current policy and the public prosecutor’s office due to the resignation from the subordination to the Ministry of Justice, and not separation. The issue of the new positioning of the General Public Prosecutor among the authorities, the procedure of appointing him and available mechanisms of liability, have been indicated in the study.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2010, 1 (1); 191-202
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Creation Powers of the President of the Slovak Republic
Kreacyjne uprawnienia prezydenta Republiki Słowackiej
Autorzy:
Majerčák, Tomáš
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/524741.pdf
Data publikacji:
2013-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
kompetencje prezydenta
prokurator generalny
prezydent
system rządów
Opis:
In this paper I focus on the creation powers of the President in view of the current problems. I also attempt to find answers to some of the questions related to the issue whether, provided the Constitution of the Slovak Republic concedes the President of the Slovak Republic the power to appoint a constitutional official on the proposal of a collective body or a specific person, the President may refuse to appoint a public official, and what the position of the President is in this kind of appointment, thus what function he performs.
W tym artykule skupiam się na kreacyjnych uprawnieniach prezydenta Republiki Słowackiej w świetle aktualnych problemów. Chcę również znaleźć odpowiedzi na niektóre pytanie związane z tym, czy przy założeniu, że Konstytucja RS powierza prezydentowi uprawnienie do powoływania urzędników konstytucyjnych w oparciu o wniosek organu kolektywnego bądź konkretnej osoby, Prezydent może odmówić powołania urzędnika publicznego i jaka jest pozycja Prezydenta w tym typie powoływania, czyli jakie funkcje wykonuje.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2013, 1 (13); 111-142
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
SYSTEM SĄDOWNICTWA CYWILNEGO W JAPONII
CIVIL JUDICIARY SYSTEM IN JAPAN
Autorzy:
HORIE, Yuki
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/920421.pdf
Data publikacji:
2013-07-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
sądownictwo w Japonii
sąd
prokurator
oskarżyciel
sędzia
jurisdiction in Japan
court
prosecutor
accuser
judge
Opis:
W tym artykule omówiono organizację sądu w Japonii oraz porównano ją z sądownictwem polskim, następnie szczegółowo przedstawiono japońską organizację sądową oraz osoby związane z działalnością sądów japońskich. W Japonii sądy zajmują się pięcioma rodzajami spraw według prawa japońskiego: cywilnymi; administracyjnymi; karnymi; rodzinnymi oraz dotyczącymi nieletnich. W ostatniej części została omówiona sprawa cywilna w Japonii, szczególnie rodzaje postępowań cywilnych , nazewnictwo stron procesowych, ważne terminy z zakresu procedur cywilnych oraz ogólny przebieg spraw cywilnych.
In this article it is written about the organization of Japanese court and the comparison with Polish judiciary system, then each Japanese court and the persons who are involved in the trial is also presented in detail. In Japan, five types of cases are dealt with at the courts according to the Japanese law: civil case, administrative case, criminal case, family case and the case which is related with the juvenile. The last part of this article was devoted to about the civil case in Japan, especially about the overview of the civil procedure, naming of the parties and the important terms concerning the civil case.
Źródło:
Comparative Legilinguistics; 2013, 14, 1; 137-157
2080-5926
2391-4491
Pojawia się w:
Comparative Legilinguistics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Z braku dowodów winy....” – rehabilitacja prokurator Romany Golańskiej
„For the lack of the evidence of quilt…” – rehabilitation of attorney general Romana Golanska
Autorzy:
Romanowska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/444038.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
Romana Golańska
prokurator
sędzia
sąd
rehabilitacja
Romana Golanska
attorney general
judge
court
rehabilitation
Opis:
Autorka przedstawia zarys biogra&i Romany Golańskiej, akowca, prokuratora, w latach 1951–1954 więźnia politycznego. Od początku 1944 r. na terytorium państwa polskiego masowo stosowano represje na tle politycznym. Represjom poddane zostały osoby, które w okresie drugiej wojny światowej walczyły w  ugrupowaniach niepodległościowych z  hitlerowskim okupantem o polskie państwo niepodległe i demokratyczne. Czynności te uzyskały cechy czynu faszystowskiego, niedozwolonego i przestępnego. Osoby podejmujące takie działania uznano za zdrajców narodu polskiego i pociągnięto do odpowiedzialności karnej na równi ze zbrodniarzami hitlerowskimi. W artykule pokazany został dramat człowieka postawionego pod pręgierzem „ludowej” sprawiedliwości. Golańska, poddana represji karnej za działalność konspiracyjną w okresie drugiej wojny światowej na podstawie decyzji organów bezpieczeństwa publicznego, walczyła o uznanie jej za osobę niewinną i przywrócenie praw cywilnych.
;e author presents an outline of Romana Golanska’s biography; National Army member, attorney general, a  political prisoner between 1951and 1954. From the beginning of 1944 political repressions were massively applied. ;ey oppressed people who were &ghting for an independent and democratic Polish state with nazi occupants during World War II. ;ose actions were treated as nazilike, illegal and criminal. People who undertook such actions were treated as traitors of the Polish nation and prosecuted equally to nazi criminals. ;e article presents the drama of a person put at the bar of the ‘people’s’ justice. Golanska, repressed for the conspiracy activity during WW II based on the decision of the organs of public security fought for presuming her to be innocent and restoration of her civil rights.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2014, 14/2; 113-131
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prokuratura a Rada Ministrów (na marginesie oceny sprawozdania prokuratora generalnego przez prezesa Rady Ministrów)
Autorzy:
Zięba-Załucka, Halina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/524355.pdf
Data publikacji:
2014-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
prokurator generalny
sprawozdanie
Rada Ministrów
projekt ustawy
prawo o prokuraturze
Public Prosecutor General
report, the Council of Ministers
bill
law on
prosecutor’s office
Opis:
Czas funkcjonowania prokuratury w nowych ramach ustrojowych pozwolił na wskazanie braków w zakresie regulacji prawnej oraz korekty instrumentów prawnych funkcjonowania prokuratury. Obecna regulacja prawna nadaje prokuratorowi generalnemu niezależność, wyrażającą się w braku podległości prokuratury innemu organowi państwa. Umiejscowienie w strukturze organów państwa nie oznacza jednak zerwania więzi instytucjonalnych między prokuratorem generalnym a pozostałymi organami władzy publicznej, zwłaszcza z Radą Ministrów i ministrem sprawiedliwości. Zgodnie bowiem z ideą (trój)podziału władz w demokratycznym państwie prawa poza zasadą rozdziału kompetencji podkreśla się zasadę współdziałania organów władzy publicznej. W kontekście działalności prokuratora generalnego i corocznego sprawozdania, jakie składa on Radzie Ministrów, autorka przedstawia dylematy wynikające z tej sytuacji. Wskazuje, w jakim kierunku powinny pójść zmiany w tym zakresie w nowej, przygotowywanej przez rząd ustawie Prawo o prokuraturze. Głównym celem nowego projektu ustawy jest umożliwienie parlamentarnej, corocznej debaty nad działalnością prokuratury oraz wprowadzenie instytucjonalnych rozwiązań, które umożliwiłyby dobrą współpracę Rady Ministrów z prokuratorem generalnym, co aktualnie nie zawsze ma miejsce. Autorka zauważa, że ustawa nie wyznacza żadnego terminu, w jakim prezes Rady Ministrów musi ocenić sprawozdanie. Taki stan niepewności jest sporym zagrożeniem dla funkcjonowania prokuratury. Może negatywnie wpływać na podejmowanie zmian organizacyjno-funkcjonalnych, usprawniających pracę prokuratury, prokurator generalny zaś z obawy przed decyzją premiera może unikać publicznych wystąpień w ważnych sprawach. Należałoby więc związać szefa rządu konkretnym terminem na wydanie decyzji. Dodatkowo prezes Rady Ministrów może wystąpić do Sejmu z wnioskiem o odwołanie prokuratora generalnego przed upływem okresu, na jaki został on powołany. W artykule wskazano więc, co powinno być zmienione w nowej ustawie, by zapewnić sprawne działanie prokuratury.
The time of the prosecutor’s office functioning within the new political system allowed for determination of deficiencies in terms of legal regulations and correction of the legal instruments of the prosecutor’s office operation. Present legal regulations give the autonomy to the Public Prosecutor General, which is expressed in the fact that the prosecutor’s office is not subordinate to any other state authority. However, placement within the state authorities’ structures does not involve breaking up the institutional bonds between the Public Prosecutor General and other public authorities, especially with the Council of Ministers and the Minister of Justice. Pursuant to the idea of separation of powers in the democratic state of law, apart from the principle of competences distribution, the principle of public authorities’ co-operation is underlined. In the context of the activity of the Public Prosecutor General and yearly report which is submitted by him to the Council of Ministers the author presents the dilemmas which result from the situation. She indicates which direction the changes shall go with reference to it, in the new act on the prosecutor’s office right which is under preparation by the government. The main objective of the new bill is to allow for the parliamentary, yearly debate over the prosecutor’s office activity and introduction of institutional solutions which would allow for good co-operation of the Council of Ministers with the Public Prosecutor General, what does not always happen. The author thinks that the act does not specify any deadline in which the President of the Council of Ministers has to evaluate the report. Such a state of uncertainty is a major threat for the prosecutor’s office functioning. It may have a negative impact on the act of undertaking organizational and functional changes which improve the work of the prosecutor’s office, while the Public Prosecutor General being afraid of the prime minister’s decision may avoid public speaking in important issues. This is why the prime minister shall be bound with the specified deadline for giving the decision. Additionally, the President of the Council of Ministers may apply to the Seym with the motion to recall the Public Prosecutor General before the end of the period which he was appointed for. The article indicates then issues that have to be changed in the new act in order to assure the efficient functioning of the prosecutor’s office.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2014, 3 (19); 195-211
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W poszukiwaniu modelu ustrojowego prokuratury (w świetle prac Komisji Rady Europy „Demokracja poprzez Prawo”)
Searching for a new model of the public prosecution regime (in light of the work of the European Commission for Democracy through Law)
Autorzy:
Suchocka, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/692974.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
the prosecution
General Prosecutor
European prosecution standards
council of prosecutors
prokuratura
Prokurator Generalny
standardy europejskie dotyczące prokuratury
rada prokuratorów
Opis:
Looking back at the twenty five years that have passed after the transformation processes started in the countries of Eastern and Central Europe we may say that each of these countries had to cope with the same major challenge in the course of the reform of the system of state organs: the place of the prosecution regime. Consequently, each embarked on finding solutions which, by breaking away with the principle of the unity of power, would allow to arrive at the most effective model for situating the prosecution within the system of separation and balance of powers. As emphasised by the Venice Commission, there is no uniform model of the prosecution regime in the European system. Lawmakers may therefore choose from among different scenarios which all meet so-called European standards. Consequently, it may be claimed that none of the existing solutions, be it a model subordinating the prosecution to the parliament, or to the government, may be classified as contrary to democratic norms. No doubt, further, that in individual states efforts to find a proper place for the prosecution were determined by their legal traditions. Poland for that matter found itself in a relatively privileged position when compared with other states as it already had its own tradition. Thus, in an attempt to find the best possible option in the circumstances of 1989 with respect to the regime structure it was decided to rely on the solutions existing prior to the Constitution of 1952, and to rely on the solutions from before 1950 with respect to the prosecution. Following the amendments to the Constitution in 1989, the prosecution became subordinate to government. The logical consequence of this decision was a regulation that the function of the Attorney General (General Prosecutor) is performed by the Minister of Justice. Irrespective of the absence of precision in this expeditious formulation, the very idea of the concept of government-subordinated prosecution was  justified and could not be considered contradictory to the democratic solution and the rule of law. There was no time, however, to draft and adopt a new act on the prosecution. Consequently, it was decided to regulate the prosecution by amending the existing law of 1985. Unfortunately, this other option of regulating the prosecution has continued till the present, with the result that the prosecution today is governed by the provisions of an act adopted five years before the process of transformation even began. The act underwent multiplied amendments, both before the adoption of the Constitution of 1997 as well as thereafter. One of the important changes was the amendment of 1996, liquidating the prosecution department at the Ministry of Justice and creating the National Public Prosecutor’s Office and the office of the Public Prosecutor who became at the same time deputy General Prosecutor (Attorney General) – the Minister of Justice. Another substantial amendment to the act of 1985 was adopted in 2009 when the functions of the Prosecutor General and the Ministry of Justice had been separated. The National Public Prosecutor’s Office was liquidated and replaced with the General Prosecutor’s Office taking the role of the central organisational unit of the prosecution. This amendment allowed to securea number of executive power competences in relation to the prosecution. Despite that, it seems that a step has been made towards singling out the prosecution from the executive power in order to, as may be assumed, turn it into an independent body. Certain doubts, however, arise regarding the validity of the place of the prosecution as a body independent of the government in light of the provisions of the Constitution of 1997: since the office of the General Prosecutor is no longer to be tied to the function of the Minister of Justice (i.e. a member of government), it seems that such change must be anchored in the Constitution. It also needs to be emphasised that regardless of the place the prosecution occupies in the state bodies regime, which of course is also of importance, what is really necessary is a catalogue of principles and guarantees that will not only ensure impartiality of the prosecutor in decisions making, but will also determine his liability. These guarantees are equally essential in the case of the government-subordinated prosecutor (to free him from political pressure) as well as in the case of independent prosecution (to eliminate pressures within the prosecution itself). It is rather obvious that twenty five years after the beginning of transformations and almost thirty years since the adoption of the still binding and applicable Act on Prosecution in the Polish People’s Republic, a new act on the prosecution must be drafted in line with the European standards, which will also account at the same time, for the positive experiences of the past decades.  
Dwadzieścia pięć lat od rozpoczęcia procesu transformacji w państwach Europy Środkowej i Wschodniej pokazało, że jednym z najtrudniejszych problemów ustrojowych, z jakim przyszło się zmierzyć państwom Europy Środkowej i Wschodniej w procesie reformowania systemu organów państwowych, jest kwestia usytuowania ustrojowego prokuratury. Wszystkie te państwa zatem poszukiwały rozwiązań, które zrywając z zasadą jedności władzy, pozwalałyby znaleźć najefektywniejszy model usytuowania prokuratury wpisany w system podziału i równowagi władz. W systemie europejskim brak jednolitego modelu ustrojowego prokuratury (co podkreśla Komisja wenecka). Daje to legislatorom możliwość wyboru różnych wariantów w ramach tzw. standardów europejskich. W świetle tej tezy należy zatem stwierdzić, że żadnego z rozwiązań, czy to podporządkowania parlamentowi, czy podporządkowania rządowi, nie można zakwalifikować jako sprzecznego ze standardami demokratycznymi. Nie ulega wątpliwości, że w poszukiwaniu rozwiązań w poszczególnych państwach dla usytuowania prokuratury istotną rolę odgrywała także ich tradycja prawna. Polska znajdowała się w tym względzie w korzystnej sytuacji w porównaniu z innymi państwami. Miała swoją własną tradycję ustrojową. Poszukując optymalnych, w ówczesnych warunkach 1989 r., rozwiązań ustrojowych, sięgano zatem do rozwiązań sprzed wejścia w życie konstytucji z 1952 r. W przypadku zaś prokuratury – do rozwiązań sprzed 1950 r., tj. do okresu przed uchwaleniem ustawy o prokuraturze. W wyniku zmian w konstytucji w 1989 r. prokuratura została podporządkowana rządowi, czego logiczną konsekwencją było uregulowanie, że funkcje Prokuratora Generalnego pełni Minister Sprawiedliwości. Niezależnie jednak od nieprecyzyjności tych sformułowań wynikających z nacisku chwili, sama koncepcja podporządkowania prokuratury rządowi była koncepcją uzasadnioną. Nie można jej było uznać za sprzeczną z rozwiązaniami demokratycznymi i państwa prawa. Konieczne jednak było uchwalenie ustawy o prokuraturze, co w tak krótkim czasie było niemożliwe. Pozostała zatem droga dokonywania zmian w ustawie już istniejącej, pochodzącej z 1985 r. I niestety ten sposób regulacji trwa do dzisiaj, poprzez kolejne nowelizacje ustawy uchwalonej pięć lat przed rozpoczęciem procesu transformacji. Ustawa była zmieniania wielokrotnie, zarówno przed uchwaleniem Konstytucji z 1997 r., jak i po jej uchwaleniu. Jedną z istotnych nowelizacji była zmiana ustawy dokonana w 1996 r., kiedy to zniesiono Departament Prokuratury w Ministerstwie Sprawiedliwości i powołano Prokuraturę Krajową z Prokuratorem Krajowym, który został zastępcą Prokuratora Generalnego Ministra Sprawiedliwości. Kolejnej, fundamentalnej zmiany ustawy z 1985 r. dokonano w 2009 r. Wówczas to ustawą z 9 października 2009 r. dokonano rozdzielenia funkcji Prokuratora Generalnego i Ministra Sprawiedliwości. Zlikwidowano Prokuraturę Krajową. Utworzono Prokuraturę Generalną jako centralną jednostkę organizacyjną prokuratury. Zachowano tez w wyniku tej nowelizacji szereg uprawnień władzy wykonawczej w stosunku do prokuratury. Wydaje się jednak, że niezależnie od tych uprawnień władzy wykonawczej w stosunku do Prokuratora Generalnego, w wyniki tej nowelizacji zrobiono krok w kierunku wydzielenia prokuratury z władzy wykonawczej i, można zakładać, uczynienia jej organem niezależnym Można jednak wyrazić zasadnicze wątpliwości, czy usytuowanie prokuratury jako organu niezależnego od rządu posiada umocowanie w świetle przepisów Konstytucji z 1997 r. Skoro urząd Prokuratora Generalnego przestaje być powiązany z funkcją ministra – członka rządu, wówczas wydaje się, wymaga on zakotwiczenia konstytucyjnego. Podkreślić jednak należy, że niezależnie od sposobu usytuowania prokuratury w systemie organów państwowych, co wydaje się kwestią ważną, ale jednak nie pierwszoplanową, konieczny jest pewien katalog zasad, gwarancji, które mają zapewnić bezstronność prokuratora przy podejmowaniu decyzji, ale także i określić zasady jego odpowiedzialności. I są one tak samo ważne zarówno w przypadku podporządkowania prokuratora rządowi (aby uwolnić go od nacisków politycznych), jak i w przypadku niezależności organów prokuratury (aby uwolnić go od nacisków wewnątrz prokuratury). Wydaje się zatem oczywiste, że dwadzieścia pięć lat, jakie upłynęło od początku transformacji i prawie 30 lat od uchwalenia ustawy o prokuraturze PRL stale obowiązującej w polskim systemie, wymaga bezwzględnie nowej ustawy o prokuraturze, będącej w zgodzie ze standardami europejskimi, a zarazem wykorzystującymi pozytywne doświadczenia minionych lat.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2014, 76, 2; 161-174
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nieskazitelność charakteru i nieposzlakowana opinia w prawie prawniczych samorządów zawodowych
Autorzy:
Ławnikowicz, Grzegorz
Pilipiec, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/609200.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
immpeccable charakter
good repute
profession of public trust
judge
public prosecutor
notary
bailiff
barrister
legal counsel
nieskazitelność charakteru
nieposzlakowana opinia
zawód zaufania publicznego
sędzia
prokurator
notariusz
komornik
Opis:
The article aims to decode the concepts of impeccable character and good repute in the law of legal professional self-governing bodies. The authors focus on answering a few specific questions, particularly including the following: 1) What is the position of clauses in the system of a given profession, and how do this position, and thus the relations to other obligations that are usually also in the form of clauses, affect the significance attributed to impeccable character and good repute? 2) What elements modify the content of clauses and what are the directions of those modifications? 3) Does the content of obligation vary depending on the profession (or, perhaps, within one profession) that the requirement concerns? What determines the possible differences? 4) To what extent does time act as a modifying element? This text, although based on an analysis of all primary sources of knowledge of the relevant subject (legal acts, including the codes of professional ethics, judicial decisions and the relevant literature), does not aspire to fully cover it. Realising the impossibility of a complex and thorough analysis, the authors decided to remain autonomous in selecting research methods and determining the role of specific fields of scientific exploration.
Celem artykułu jest odkodowanie treści łączonych z pojęciami „nieskazitelność charakteru” i „nieposzlakowana opinia” w prawie prawniczych samorządów zawodowych. Autorzy koncentrują się na ustaleniu odpowiedzi na kilka szczegółowych pytań, zwłaszcza: 1) Jakie jest usytuowanie klauzul w systemie danej profesji i jak ta pozycja, a tym samym relacje z innymi powinnościami, na ogół także ujętymi w formę klauzul, wpływa na znaczenie przypisywane nieskazitelności charakteru i nieposzlakowanej opinii? 2) Jakie elementy modyfikują treść klauzul i jakie są kierunki tych modyfikacji? 3) Czy treść powinności jest różna w zależności od profesji (i ewentualnie w ramach profesji), do której jest adresowany wymóg? Co warunkuje możliwe różnice? 4) W jakim stopniu rolę elementu modyfikującego odgrywa czas? Niniejsze opracowanie wprawdzie opiera się na analizie wszystkich podstawowych źródeł poznania tytułowej problematyki (akty prawne, w tym kodeksy etyki zawodowej, orzecznictwo i literatura tematu), nie aspiruje jednak do całościowego jej ujęcia. Zdając sobie sprawę z obiektywnej niemożności przeprowadzenia kompleksowej i wyczerpującej analizy, autorzy przyznali sobie szeroką autonomię w doborze metod badawczych i wyważeniu roli poszczególnych pól naukowej eksploracji.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2016, 63, 2
0458-4317
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niezależność prokuratury i prokuratorów – nowe rozwiązania na tle dotychczasowych kontrowersji (uwagi w związku z ustawą z 28 stycznia 2016 r. – Prawo o prokuraturze)
Independence of prosecutors and the Public Prosecutor’s Office – new solutions against the background of the current controversies (some remarks on the Act of 28 January 2016 – Law on the Public Prosecutor’s Office)
Autorzy:
Gerecka-Żołyńska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693692.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
public prosecutor’s office
law on the public prosecutor’s office
Constitution of the Republic of Poland
Attorney General
Minister of Justice
Venice Commission
prokuratura
ustawa o prokuraturze
prawo o prokuraturze
Konstytucja RP
Prokurator Generalny
Minister Sprawiedliwości
Komisja Wenecka
Opis:
The functioning in practice of the independence of the public prosecutor’s office and individual prosecutors in Poland has been examined. First, the solutions adopted upon completion of the Round Table discussion are presented, taking into consideration the constitutional provisions then adopted. Next the European standards approved by European organisations and in particular the Committee of Ministers of the Council of Europe and the Venice Commission regarding assurance of the independence of the judiciary are discussed and confronted with the statutory solutions that have till date applied in Poland. A fair assessment of the functioning and the regime of the public prosecutor’s office has been made in the context of the implementation of the amendments of 2009 to the law on the public prosecutor’s office, showing that no further amendments to, or changes in the existing status quo are necessary. In the third part of the paper, the recent provisions adopted directly with regards to the independence of prosecutors and the public prosecutor’s office are presented, although their actual assessment will only be possible once the new law has come into force.
W artykule zaprezentowano zagadnienia związane z funkcjonowaniem niezależności prokuratora i prokuratury jako jednolitego organu. W ramach uwag wprowadzających wskazane zostały rozwiązania, jakie w obrębie niezależności wypracowane zostały po zakończeniu obrad Okrągłego Stołu wraz z uwzględnieniem przyjętych w tym zakresie zapisów konstytucyjnych. Ponadto omówiono standardy europejskie przyjęte przez organizacje europejskie, w szczególności Komitet Ministrów Rady Europy i Komisję Wenecką, w zakresie zapewnienia niezależności funkcjonowania organów wymiaru sprawiedliwości z równoczesną konfrontacją przyjętych dotychczas przez Polskę rozwiązań ustawowych. Rzetelnie przedstawiono funkcjonowanie i ustrój prokuratury w kontekście realizacji postulatu niezależności wraz z wprowadzeniem nowelizacji z 2009 r. i zmianą ustawy o prokuraturze. Prowadzone rozważania w sposób w miarę jednoznaczny wskazały na wątpliwość potrzeby wprowadzania zmian w do stanu prawnego wypracowanego w 2009 r., a w części III publikacji zwrócono uwagę na przyjęte w Prawie o prokuraturze zapisy pozostające w bezpośrednim związku z niezależnością prokuratury i prokuratorów. Przy czym, jak przyjęto w wniosku końcowym, realna ocena wprowadzonych ustawą Prawo o prokuraturze rozwiązań będzie mogła nastąpić z chwilą wejścia ustawy w życie.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 1; 57-70
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O protokole i nadużywaniu jego nazwy
Protocol and misusing its name
Autorzy:
Gurgul, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/499799.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Policji
Tematy:
protokół
biegły lekarz
prokurator
inspekcja i sekcja zwłok
prawda
protocol
forensic pathologist
prosecutor
postmortem inspection
autopsy
truth
Opis:
Artykuł jest poświęcony kryteriom, od spełnienia których zależy nazwanie danego dokumentu protokołem w rozumieniu przepisów rozdziału 16. Kodeksu postępowania karnego. Z tego punktu widzenia z sądowo-lekarskich oględzin zwłok, składających się z dwóch etapów, czyli z inspekcji (zewnętrznych oględzin) i sekcji (otwarcia zwłok) de lege lata może być sporządzane tylko sprawozdanie sądowo-lekarskie, niemające charakteru protokołu. Sztucznie od inspekcji oddzielonego otwarcia zwłok (por. art. 209 § 4 k.p.k.) dokonuje nieuprawniony do sporządzania protokołu biegły lekarz jedynie „w obecności” prokuratora, a nie z jego udziałem lub pod jego kierunkiem. Dlatego art. 209 § 4 k.p.k. powinien być znowelizowany dla dobra prawdy i sprawiedliwości.
This article addresses the criteria that are decisive in determining whether a given document can be referred to as Protocol within the meaning of the provisions of Chapter 16 of the Penal Code. From this point of view, the two-staged medico-legal postmortem inspection, consisting of an external inspection and autopsy (opening of the corpse) can be de lege lata documented by drawing up a medico-legal report, which is not considered a Protocol. The autopsy, artificially separated from an inspection (cf. Art. 209, par. 4 of the Penal code), is carried out “in the presence” of a prosecutor, not under his supervision or with participation, by a forensic pathologist who is not authorized to draw up a Protocol. In the light of the above, Art. 209, par. 4 of the Penal Code should be amended for the sake of truth and justice.
Źródło:
Problemy Kryminalistyki; 2016, 291; 12-20
0552-2153
Pojawia się w:
Problemy Kryminalistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 52

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies