Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "prizonizacja." wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    Readaptacja społeczna zwalnianych więźniów długoterminowych a powrót do przestępstwa
    Autorzy:
    Kamil, Miszewski,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/893892.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-22
    Wydawca:
    Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
    Tematy:
    prizonizacja
    więźniowie długoterminowi
    szkodliwość izolacji
    Opis:
    Koncepcja prizonizacji Donalda Clemmera nie dawała większych szans więźniom długoterminowym na readaptację społeczną po opuszczeniu przez nich murów. Zsocjalizowanie wzorów zachowań więziennych podczas tak długiego okresu kary miało być tak znaczne, że niemożliwe stawało się przywrócenie ich społeczeństwu. Tymczasem badania pojawiające się od lat 70. ubiegłego wieku zaczynają podawać tę ideę w wątpliwość. Kolejni autorzy, badając grupy skazanych długoterminowych, dochodzą do wniosku, że funkcjonują oni w izolacji całkiem dobrze, a nawet lepiej niż więźniowie z karami krótkimi. Także statystyki pokazują, że powrotność do przestępstwa po zakończeniu kary długoterminowej jest kilkakrotnie niższa niż w przypadku kar krótkoterminowych. Więźniowie długoterminowi potrafią dawać sobie doskonale radę również na wolności. Zawdzięczają to swoim staraniom poczynionym już w więzieniu, żyjąc w sposób daleki od tego, jak przedstawiał to Clemmer: stronią od subkultury i gangów, zajmują się swoimi zainteresowaniami, studiują, pracują. Utrzymują stały kontakt ze światem zewnętrznym i są nim zainteresowani bardziej niż tym, co dzieje się w więzieniu. Funkcjonują dokładnie odmiennie niż skazani krótkoterminowi. Popełniają też znacznie mniej niż oni wykroczeń regulaminowych. Wygląda więc na to, że trzeba się raz jeszcze przyjrzeć koncepcji Clemmera i być może nieco zrewidować jej, zbyt twardo postawione, założenia.
    Źródło:
    Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze; 2020, 590(5); 40-50
    0552-2188
    Pojawia się w:
    Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O niektórych miernikach oceny polityki karnej (na przykładzie Polski w ostatnim dwudziestoleciu)
    On Some Criminal Policy Evaluation Measures (Example of Poland’s Last Twenty Years)
    Autorzy:
    Skupiński, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/698750.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    polityka kryminalna
    prizonizacja
    badania statystyczne
    criminal policy
    statistical studies
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2008, XXIX-XXX; 653-657
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Funkcjonowanie w izolacji więziennej skazanych na ekstremalnie długie kary pozbawienia wolności a szansa na udaną readaptację po zwolnieniu
    Prison isolation of convicts with extremely long imprisonment terms and the chance of successful reintegration after release
    Autorzy:
    Miszewski, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1932465.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-16
    Wydawca:
    Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
    Tematy:
    więzień długoterminowy
    prizonizacja
    subkultura więzienna
    izolacja więzienna
    jakościowe metody badań
    Opis:
    Więźniowie długoterminowi, a więc ci, którzy zgodnie z definicją stworzoną przez Komitet Zagadnień Prawno-Karnych Rady Europy odbywają kary pozbawienia wolności w wymiarze 5 lub więcej lat, są bardziej narażeni na wyniszczające oddziaływania izolacji więziennej. Tak twierdzi Donald Clemmer, twórca idei prizonizacji, zgodnie z którą im więcej czasu skazany spędzi w warunkach więziennych, tym bardziej zaangażuje się w subkulturę więzienną, przyjmie język właściwy dla więźniów, ich strój itd., ale także, co ważne, tak bardzo przystosuje się do życia w izolacji, że jego readaptacja będzie bardzo trudna lub wręcz niemożliwa. Badania wielu autorów nie potwierdzają tak mocno postawionej tezy, nikt też jednak nie przeczy oczywistym przypadkom uwięziennienia. Spośród wielu dostępnych koncepcji adaptacji do warunków więziennych autor artykułu skupił się na propozycji Ervinga Goffmana. Za pomocą metod jakościowych, jak analiza akt penitencjarnych więźniów oraz wywiad, zbadał 15 polskich skazanych na ekstremalnie długie kary więzienia (minimum 20 lat). Zebrany materiał poddał analizie, a potem przypisał każdego więźnia do odpowiedniego typu adaptacji według tej typologii. Następnie, bazując na badaniach własnych oraz innych autorów, autor próbuje dociekać, jaki typ adaptacji, przyjmowany podczas długiej izolacji więziennej, ma szansę przyczynić się do skutecznej readaptacji po zwolnieniu takiego więźnia, a jaki zwiastuje niemalże pewną porażkę.
    Long-term prisoners, i.e., prisoners with imprisonment terms of five years or longer - according to the definition provided by the European Committee on Crime Problems - are more at risk of being affected by the destructive impact of prison isolation. This is what Donald Clemmer claims, who is the author of the idea of prisonization, according to which the longer a convict stays in prison, the more engaged in the prison subculture he or she will become, will adopt language specific to inmates, their style of dress, and also - which is important - will adapt to life in prison to such an extent that his or her reintegration will be very difficult or even impossible. Research by many authors does not support such a strongly phrased thesis; however, nobody contradicts the evident cases of prisonization. Out of the many available concepts of adaptation to prison conditions, the author of this article chose to focus on the one proposed by Erving Goffman. Using qualitative methods such as analysis of prisoners’ penitentiary records and interviews, he studied 15 Polish convicts with extremely long imprisonment terms (at least 20 years). He analyzed the data collected and then assigned each prisoner to an appropriate adaptation type according to this classification. Then, based on his own and other researchers’ studies, the author investigated which type of adaptation acquired during long prison isolation was more likely to contribute to successful reintegration after release and which type foreshadowed an almost certain failure.
    Źródło:
    Szkoła Specjalna; 2021, LXXXII(1); 17-27
    0137-818X
    Pojawia się w:
    Szkoła Specjalna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wartość pracy dla pracujących osób pozbawionych wolności
    The value of labour for working prisoners
    Autorzy:
    Lenart-Kłoś, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046315.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    praca
    więźniowie
    wartość pracy
    prizonizacja
    labour
    prisoners
    value of work
    prisonization
    Opis:
    Celem artykułu jest przedstawienie wartości pracy w opinii pracujących osób pozbawionych wolności. Na początku zaprezentowano rozumienie pracy jako wartości, podkreślając jednoczenie konieczność ujmowania jej holistycznie, wielowymiarowo. Praca stanowi obecnie jeden z najważniejszych środków resocjalizacji. Dzięki niej możliwe jest przeciwdziałanie prizonizacji, która zachodzi w instytucji totalnej, jaką jest zakład karny. Wyniki badań pokazują, że pracujący osadzeni nie traktują pracy jako uciążliwego obowiązku, lecz raczej jako przywilej. Nie chcieliby także zrezygnować z pracy, jaką wykonują. Nie ma znaczenia, czy sami się zgłosili do pracy, czy została im zlecona i czy otrzymują wynagrodzenie.
    The aim of this paper is to present the value of labour in the opinion of working prisoners. Work as a value has been presented and its understanding in the holistic way as a multidimensional process has been underlined. Nowadays labour is perceived as one of the most important instruments of resocialization. It enables reducing prisonization in total institutions. The results of the research show that the working prisoners treat labour as a privilege rather than a duty. They would not like to leave their job, no matter whether they have applied for it on their own or it has been commissioned to them and whether they receive a salary.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe KUL; 2020, 63, 1; 69-85
    0044-4405
    2543-9715
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prizonizacja a skazani na karę dożywotniego pozbawienia wolności
    Prisonisation and Individuals Sentenced to Life in Prison
    Autorzy:
    Klimczak, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/698684.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    prizonizacja
    skazani
    kara dożywotniego pozbawienia wolności
    podkultura więzienna
    służba więzienna
    kryminologia
    Opis:
    The article is based on my master’s thesis and addresses the issue of the prisonisation of inmates serving life sentences. Ever since Donald Clemmer introduced the idea of prisonisation, different interpretations of this phenomenon have been proposed. In particular, prisonisation has been described as a negative process, forcing a convict to become a ‘good prisoner’, incapable of fending for him or herself outside the penitentiary walls. According to Clemmer, long-term sentences contribute to a greater degree of prisonisation. Hence life prisoners are doomed to it. Is this a bad thing? In my view, prisonisation cannot be treated as a purely negative phenomenon. Given the unlimited duration of life imprisonment, I decided to formulate my own definition of this concept. By prisonisation I mean a process that the inmate has to face upon entering prison. It is a way of contributing to the conditions found on arrival: the inmate with his or her personality and past experiences plus the prison environment (other inmates and prison staff). Let me emphasise that everyone influences everyone else to some degree in a prison environment. The purpose of the research described in the article was to see how prisoners serving life sentences ‘prisonise’. My division of inmates according to the length of the served sentence was supposed to reflect the meaning of time in their lives – whether the inmates ‘blended into’ the penitentiary system as time went by.I assumed that the way prisoners sentenced to life coped in prison depended on how they assessed their chances of obtaining parole. This is important because looking ahead into the future determines how a convict serves their sentence, i.e. how the process of their prisonisation will unfold. Secondly, I assumed that in the case of ‘life’ prisoners, prisonisation was a desired process. Assuming that such inmates will spend all of their life in prison, it is difficult to conceive of prisonisation not taking place. Moreover, lack of prisonisation would pose a serious difficulty in serving the sentence. Taking into account the time factor in prisonisation, I determined that my research had to reflect the experience of inmates at different stages of their sentences. I divided a group of 15 convicts into five sub-groups of three. I set point ‘zero’ for my calculations at the date of the final judgment condemning each individual to life. Thus emerged a picture of inmates sentenced to life imprisonment across different time windows.I conducted 15 open interviews with inmates serving life sentences using my own questionnaire. I also examined the penitentiary records (part B) of inmates who had agreed to be interviewed. This was necessary in order to reconstruct the inmates’ ‘pre-sentence’ and prison past as well as their present circumstances.Assuming that the actions and behaviour of life prisoners are determined by their perception of how likely they are to be released on parole, I developed the following categories:A. Blending into prison – the inmate puts down roots in prison. He/she feels well as a prisoner and sees no other place for him/herself. B. Sponger – uses his/her time in prison as he/she likes, insofar as possible. Doesn’t want to talk about the future and has no specific view on this matter. Focuses on him/herself in the present; the future will bring what it will.C. Light at the end of the tunnel – the inmate knows that the tunnel he/she is in is very long. This is why he/she realizes that he/she must simply inch through it (or march forward). He/she may make plans or find activities to bide the time. Nevertheless, there is a light at the end of the tunnel – a distant one, but a light nonetheless. D. I’m not here – the prisoner does not agree with the nature of the sentence they are serving or even questions their guilt with regard to the crime. He/she does not accept him/herself in the prisoner role and does not see prison as a place to live. He or she devises plans that help him/her survive, while being in denial of having to spend the rest of his/her life in prison. Clings to the world of freedom and feels him/herself a part of it.The ‘light at the end of the tunnel’ category appeared most frequently (7 out 15 interviewees in every group, i.e. at every stage of their sentence). This shows that at every stage of serving their sentence and regardless of the time they have already spent in prison, inmates want to maintain and nourish the hope that they will one day be free. Of course they adapt to prison life and even become ‘good prisoners’, yet one cannot say unequivocally that prisonisation kills their desire to live beyond the prison walls. Further, I present four important factors related to prisonisation:• Time – when serving an unlimited sentence it is extremely important to be active in prison. It is also interesting how inmates change with the passage of time. • Prison subculture – being part of a subculture is supposed to be a factor that increases prisonisation, but it turned out that the interviewees were not interested in being part of such a group. • The Prison Service and the inmate – the interviewees receive positive assessments and are regularly rewarded by their supervisors. Meanwhile, in the interviews the inmates said that there was no point resisting the Prison Service and that they saw benefits to maintaining good relations with staff.• Contacts with the outside world – the inmates maintain contacts with family through every possible channel – by phone, via visits or letters. Family is important for most of them. Sometimes they also have contacts with new acquaintances from outside the prison. There is no doubt that all of the inmates in the studied group of 15 are ‘prisonised’ in some way. They have adapted to the daily prison schedule and learned the rules. What is important, it is not possible to pigeonhole them depending on the length of their sentence. We would do well to recall Clemmer’s position that the process of prisonisation (and its consequences) depend first and foremost on an individual’s personality. It is therefore extremely important to consider every case in its individuality when reviewing parole applications.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2017, XXXIX; 231-248
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polityka karna, kultura polityczna a zasady konstytucyjne
    Penal Policy, Political Culture, and Constitutional Obsolescence
    Autorzy:
    Tonry, Michael H.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/699128.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    polityka karna
    kultura polityczna
    zasady konstytucyjne
    prizonizacja
    penal policy
    political culture
    constitutional obsolescence
    Opis:
    Rapid increases in imprisonment rates and the adoption of severe penal policies in some countries have, in recent years, prompted a burgeoning scholarly literature on the determinants of penal policy. However, much of this literature may be asking the wrong question. The authors typically focussed on the causes of harsher penal policies and offered explanations. However, it seems more reasonable to ask what recent changes in penal policy tell us about the country itself. The paper shows that crossnational differences in penal policy tell us important things about differences in penal culture, and that decisive changes in penal culture may both indicate and portend major, and sometimes regrettable, changes in larger political cultures. The paper has been divided into three sections, each addressing a separate question. The first considers the reasons for penal policies in Britain, Australia, the U.S., and elsewhere becoming harsher over the final three decades of the twentieth century. The short answer is that the question is based on a false premise. Only in some places did penal policies become harsher and in importantly different ways. The assumption that penal policies everywhere tightened over that period is wrong. The second addresses the questions of why penal policies in particular countries did and did not become more severe. A wide range of explanations are available. They range from national differences in constitutional arrangements, the organisation of criminal justice systems, the nature of the mass media, and the nature of national politics to fortuities of personality and event. The key points, however, are that, at day's end, policies are chosen and choices have consequences. The third question is why policy choices matter. One answer, of course, is that they matter because they affect what happens to individual human beings. Another important reason why they matter is that policies adopted and implemented sometimes change the world and sometimes change the ways people think. Repressive policies, rationalised and justified, and in due course followed, desensitise us to the reasons why at the outset they appeared to be repressive and make it easier, when new controversial issues about crime control policies arise, to adopt even more repressive policies. America, over the past 30 years, England for the past 15 years, and other countries for different periods, have through their changes in penal policies changed their penal cultures in ways that portend ill for the future.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2006, XXVIII; 95-110
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Matka i dziecko w warunkach penitencjarnych: asocjacja czy prizonizacja
    The mother and child in the penitentiary environment: association or prisonization
    Autorzy:
    Kurek, Lilianna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/472712.pdf
    Data publikacji:
    2018-09-01
    Wydawca:
    Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
    Tematy:
    macierzyństwo
    matka
    dzieck
    zakład karny
    asocjacja
    prizonizacja.
    motherhood
    mother
    child
    prison
    association
    prisonization
    Opis:
    Tematem artykułu jest sytuacja matki i dziecka w warunkach systemu penitencjarnego, a jego celem ukazanie, w jaki sposób i w jakich warunkach funkcjonują dzieci osadzonych kobiet. Artykuł prezentuje różne punkty widzenia na codzienne realizowanie przez skazane kobiety obowiązków macierzyńskich w warunkach zakładu karnego oraz rozpatruje kwestię rozwoju i zachowań dzieci w tychże okolicznościach
    The subject of this paper is the position of the mother and child in the penitentiary system, and its purpose is to show how and in what conditions the children of imprisoned women function. It presents various points of view on the daily performance of maternity duties by convicted women in penal institutions and analyses the issue of the development and behavior of children in these circumstances
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy; 2018, 3, 28; 213-220
    1896-8333
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gry więźniów. Podział ról społecznych w instytucji totalnej
    Games Prisoners Play. Allocation of Social Roles in a Total Institution
    Autorzy:
    Kamiński, M. M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2138642.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    prisonization
    total institution
    games
    jail
    initiation test
    prizonizacja
    instytucja totalna
    gra
    areszt śledczy
    inicjacja
    Opis:
    A new inmate, or 'rookie', who enters a total institution, usually faces 'tests' and 'games' organized by the 'old crew'. This paper argues that such initiation rituals are often designed by inmates in order to uncover a rookie's personal characteristics, such as toughness and cleverness. While such rituals may seem violent, they usually involve more skillful deception and tricks than pain and suffering. The basic idea is to persuade the rookie that he or she faces some tough choice - and watch his or her reaction to adverse or unusual circumstances. The mock character of a typical test creates a fundamental problem for its validity since an informed rookie can simulate both toughness and cleverness. Thus, an informed rookie cannot be distinguished from one with the desired characteristics. This problem is well recognized by most knowledgeable inmates and motivates them to search for new games and tests. The result is a wide variety of competing tests, frequent changes of argot and the secret code of behavior. The initiation rituals are modeled as simple games and decision problems. The ethnographic material was collected by the author as a political prisoner in Poland in 1985.
    Nowy więzień ("świeżak") wkraczający do instytucji totalnej przechodzi zazwyczaj "gry" i "zabawy" organizowane przez "starą wiarę", inicjujące jego wejście w nową rolę społeczną. Niniejszy artykuł prezentuje tezę, że rytuały inicjacji są często wymyślane przez więźniów w celu testowania cech osobowości świeżaka, takich jak siła charakteru i spryt. Choć rytuały te mogą się wydawać brutalne, więcej w nich pomysłowych podstępów niż prawdziwego bólu i cierpienia. Testy polegają zazwyczaj na przekonaniu świeżaka, że stoi przed trudnym wyborem, a następnie obserwowaniu jego reakcji w sytuacji nieprzyjaznej lub nietypowej. Oparcie typowego testu na podstępie stwarza jednak podstawowe zagrożenie dla jego wiarygodności, jako że świeżak, który odgadnie cel testu, może z powodzeniem udać zarówno siłę charakteru, jak i spryt. Testy nie pozwalają zatem odróżnić świeżaka dobrze poinformowanego od posiadającego naprawdę twardy charakter. Większość "starych" więźniów zdaje sobie sprawę z tego problemu i próbuje wymyślać wciąż nowe gry i testy. Efektem jest bogaty wachlarz współzawodniczących ze sobą testów oraz częste zmiany tajnego kodeksu zachowań. Opisane poniżej rytuały inicjacji modelowane są jako proste gry i problemy decyzyjne. Materiał etnograficzny został zebrany przez autora w 1985 roku, gdy był on więźniem politycznym w więzieniach w Białołęce i na Rakowieckiej.
    Źródło:
    Studia Socjologiczne; 2004, 3(174); 93-122
    0039-3371
    Pojawia się w:
    Studia Socjologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Adaptacja do izolacji więziennej Przegląd koncepcji
    Adapting to isolation in prison
    Autorzy:
    Miszewski, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1366334.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-29
    Wydawca:
    Fundacja Pedagogium
    Tematy:
    adaptacja
    prizonizacja
    fazy odbywania kary
    typologie adaptacji
    adaptation
    prisonization
    phases of imprisonment
    typologies of adaptation
    Opis:
    Artykuł ma charakter przeglądowy. Zaprezentowane i  omówione zostały koncepcje (w tym typologie) adaptacji do izolacji więziennej, które pojawiły się w  literaturze na przestrzeni lat, a dokładnie: Leona Rabinowicza, Władimira Pirożkowa, Donalda Clemmera, Greshama Sykesa, Ervinga Goffmana, Johna Irwina, Stanley’a Cohena i  Laurie’go Taylora, Roy’a Kinga i Kennetha Elliota oraz Bena Crewe. Autor wyjaśnia kontekst, w jakim powstały, przedstawia ich wady i zalety oraz rozważa kwestię uniwersalności każdej z nich.
    Concept review This article is of a review nature. It features a presentation and discussion of concepts (including typologies) of adaptation to isolation in prison, which have appeared in the literature over the years, namely concepts by: Leon Rabinowicz, Vladimir Pirozhkov, Donald Clemmer, Gresham Sykes, Erving Goffman, John Irwin, Stanley Cohen and Laurie Taylor, Roy King and Kenneth Elliot as well as Ben Crewe. The author explains the context in which they were created, presents their advantages and disadvantages, and considers the issue of universality of each of these concepts.
    Źródło:
    Resocjalizacja Polska; 2020, 20; 156-177
    2081-3767
    2392-2656
    Pojawia się w:
    Resocjalizacja Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Terapia uzależnień od środków odurzających i psychotropowych w warunkach więziennych, w kontekście przeciwdziałania prizonizacji
    Narcotic and Psychoactive Drug Addiction Therapy in Prisons as a Way to Prevent Prisonisation
    Autorzy:
    Kudlak, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/698578.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    polityka penitencjarna
    terapia uzależnień
    praca penitencjarna
    prizonizacja
    prison
    imprisonment
    prisonisation
    narcotic and psychoactive drug addition therapy
    Opis:
    The many restrictions in force in a closed institution make prisons taxing and oppressive places for their inmates. Imprisonment is associated with a great deal of internal conflict and a deprivation of needs. This increases stress and psychological discomfort. This situation is often beyond the adaptation skills of convicts, prompting them to engage in a set of behavioural patterns known as prisonisation. In the process, prisoners accept norms and values that are specific to prison communities, including deviant attitudes and rituals that stand in opposition to the goals of rehabilitation and express rebellion against the institution of prison. People addicted to narcotics and psychotropic drugs have an additional motivation, viz. the possibility of obtaining drugs, to live the “double life” of prison. Research shows that incorporating specialized addiction treatment into prison programs is conducive to rehabilitation. This raises the question as to whether this therapy could effectively control prisonisation as well. The author’s own survey of prisoners who were treated shows that their hierarchy of values were significantly different six months later. This change can be regarded as developmental and indicative of successful rehabilitation. This could serve as evidence that positive therapeutic results encourage prison inmates to find constructive ways of dealing with imprisonment, reducing stress, reflecting on their conduct and understanding that their time in prison is a consequence of their actions. In this context, addiction therapy in prison may well be an effective means of preventing prisonisation.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2014, XXXVI; 259-278
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyskusja wokół problemu prizonizacji na kanwie badań własnych
    Discussion about the problem of prisonization based on our own research
    Autorzy:
    Miszewski, Kamil
    Miałkowska-Kozaryna, Milena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1369728.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-01
    Wydawca:
    Fundacja Pedagogium
    Tematy:
    kryzys psychologiczny
    prizonizacja
    zdrowie psychiczne skazanych
    sprężystość psychiczna
    lęk
    psychological crisis
    prisonization
    mental health of prisoners
    resiliency
    surveys
    Opis:
    Przyjmując za Clemmerem (1940), że prizonizacja jest procesem adaptacji do warunków więzienia, który (zwłaszcza w przypadku więźniów długoterminowych) nieuchronnie wiąże się z negatywnymi zmianami zachodzącymi w funkcjonowaniu jednostki, autorzy badania postawili sobie za cel sprawdzenie: czy skazani na 25 lat pozbawienia wolności (N = 124) postrzegają izolację więzienną jako sytuację stresową (autorski kwestionariusz); jaki jest ich poziom lęku (STAI – kwestionariusz do badania lęku-cechy i lęku-stanu); jaki poziom sprężystości psychicznej charakteryzuję tę grupę skazanych (Skala Sprężystości Psychicznej w adaptacji Kaczmarka) oraz jak oceniają oni swoje zdrowie psychiczne (GHQ-28 – Kwestionariuszdo Oceny Zdrowia Psychicznego wg Goldberga). Przeprowadzone badania potwierdzają częściowo tezę Clemmera – wraz z długością odbywania kary pozbawienia wolności skazani silniej odczuwają uwięzienie jako sytuację stresową, gorzej też oceniają własne zdrowie psychiczne. Równocześnie badania wykazały, że poziom lęku z czasem u takich osób ulega osłabieniu, a wzrasta ich sprężystość psychiczna, czyli umiejętność konstruktywnego radzenia sobie w niesprzyjających warunkach. Rację należałoby więc także przyznać oponentom Clemmera.
    Assuming after Clemmer (1940) that prisonization is a process of adaptation to prison conditions, which (especially in the case of long-term prisoners) inevitably involves negative changes occurring in the functioning of the individual, the authors of the study set themselves the goal of checking whether those sentenced to 25 years in prison (N = 124) perceive prison isolation as a stressful situation (author’s questionnaire); what is their level of anxiety (STAI – questionnaire for studying anxiety-trait and anxiety-state); what level of mental resilience characterizes this group of prisoners (Mental Resilience Scale in Kaczmarek’s adaptation) and how they assess their mental health (GHQ-28 – Goldberg Mental Health Assessment Questionnaire). The research partly confirms Clemmer’s thesis – as the length of imprisonment increases, convicts perceive imprisonment more strongly as a stressful situation, and assess their mental health as worse. At the same time, studies have shown that the level of anxiety over time weakens and their mental resilience, i.e. the ability to cope constructively in adverse conditions, increases. Therefore, one should also admit that Clemmer’s opponents might be right as well.
    Źródło:
    Resocjalizacja Polska; 2020, 19; 319-335
    2081-3767
    2392-2656
    Pojawia się w:
    Resocjalizacja Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Proces resocjalizacji osób pozbawionych wolności w aspekcie nieharmonijnego rozwoju tożsamości
    Autorzy:
    Toroń-Fórmanek, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/606613.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Penitentiary resocialisation, individual identity, lifestyle, prison, individual needs deprivation, deviant subculture, creative resocialisation.
    resocjalizacja penitencjarna
    tożsamość człowieka
    styl życia
    prizonizacja
    deprywacja potrzeb
    podkultura dewiacyjna
    twórcza resocjalizacja
    Opis:
    Resocialization activities aim up to lead a person to adequate state of adaptation to lifestyle standards, to develop features, that empower socialisation and coexistence in culture, and what follows, also to develop man’s identity. The theory, unfortunately does not come along with practice, what author’s research proves. The article presents assumptions of penitentiary socialisation according to definition of human identity. Process of it’s development is beeing linked by the author with both Walter’s lifestyle conception and her own research which both shows that resocialisation by Polish prison system doesn’t affect the process of redevelopment of imprisoned man’s indentity positively.Author finds the reason in equally imprisonment, deprivation of individual needs and growing into deviant subculture. She notices a connection in developing of criminal identity with influence of school enviroment, peer and crime-related groups. Simultaneously she finds the way to improve the shown above situation by methods of constructive resocialisation, which allows individual identity to develop in a peaceful and balanced way.
    Działania resocjalizacyjne mają na celu doprowadzenie człowieka do stanu adekwatnego przystosowania się do norm życia społecznego, rozwinięcia cech umożliwiających uspołecznienie i współuczestniczenie w kulturze, a co za tym idzie – wykształcenia własnej tożsamości. Teoria niestety nie pokrywa się z praktyką, czego dowodzą badania autorki. Artykuł prezentuje założenia resocjalizacji penitencjarnej w odniesieniu do pojęcia „tożsamości człowieka”. Proces jej kształtowania autorka wiąże ze stylem życia według koncepcji Glenna Waltersa, a następnie, opierając się na własnych badaniach, wykazuje, że resocjalizacja w polskim systemie więziennictwa nie wpływa dobrze na proces ponownego kształtowania tożsamości skazanego. Przyczynę tego stanu rzeczy upatruje w zjawisku prizonizacji, deprywacji potrzeb osobniczych i wrośnięciu w podkulturę dewiacyjną. Autorka dostrzega, że na kształtowanie się tożsamości przestępczej ma wpływ szkoła, grupa rówieśnicza i grupa kryminogenna. Jednocześnie szansę zmiany stanu rzeczy upatruje w metodach twórczej resocjalizacji, które wpływają na harmonijny rozwój tożsamości jednostki.
    Źródło:
    Lubelski Rocznik Pedagogiczny; 2016, 35, 2
    0137-6136
    Pojawia się w:
    Lubelski Rocznik Pedagogiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Auto- i alloagresywne zachowania i postawy występujące wśród więźniów oraz sposoby zapobiegania im
    Auto- and allo-aggressive behaviours and attitudes of inmates, and ways to prevent them
    Autorzy:
    Kędzierski, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/498525.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Małopolska Wyższa Szkoła Ekonomiczna w Tarnowie
    Tematy:
    agresja więźniów
    podkultura więzienna
    degradacja podkulturowa
    funkcje gwary więziennej
    prizonizacja
    patologiczna humanizacja
    resocjalizacja
    inmates aggression
    prison subculture
    demotion in subculture
    functions of cant
    prisonization
    pathological humanisation
    rehabilitation
    Opis:
    W więzieniach, jako instytucjach totalnych, na niewielkiej przestrzeni skumulowani są osobnicy wykazujący głębokie deficyty w sferze emocjonalno-moralnej i często patologiczną osobowość. Ograniczenie przestrzeni indywidualnej, prowadzące do naruszenia ich psychicznej i fizycznej terytorialności, pozostawanie pod nadzorem funkcjonariuszy oraz deprywacje potrzeb powodują dalszą frustrację więźniów, a ta z kolei prowadzi do auto- i alloagresji, nasilenia postaw destrukcyjnych, często uwarunkowanych istnieniem podkultury więziennej. W ostatnich latach obserwuje się spadek liczby samouszkodzeń dokonywanych przez skazanych oraz wzrost liczby postaw agresywnych w stosunku do funkcjonariuszy. Niewątpliwie ma na to wpływ liberalna i permisywna polityka stosowana wobec więźniów, objawiająca się licznymi ustępstwami, aby za wszelką cenę utrzymać spokój w więzieniach i zmniejszyć liczbę skarg osadzonych. Takie postępowanie jest patologiczną humanizacją, która nie ma nic wspólnego z resocjalizacją. Stworzenie więziennej, kastowej stratyfikacji społecznej oraz wzrost znaczenia magii językowej i tabuistycznych norm było reakcją na represyjność powojennego systemu penitencjarnego. Im bardziej represyjnie traktowano grypsujących, tym bardziej szykanowali oni i poniżali obcych, ściślej obwarowując tajemnymi zasadami tworzony przez siebie świat. Zmiany zaistniałe po przełomie społeczno-ustrojowym w 1989 roku spowodowały liberalizację i humanizację warunków odbywania kary. W związku z tym radykalizm oraz dogmatyzm norm podkulturowych ulegał złagodzeniu. Zdecydowanie zmalała liczba zbiorowych głodówek jako formy protestu, gwałtów homoseksualnych jako formy podkulturowej degradacji, z zachowań autodestruktywnych oraz znaczenie funkcji rytualno-magicznej gwary więziennej.
    Being total institutions, prisons gather individuals with deep deficits in moral and emotional spheres and of pathological personality in a constrained space. Limiting of personal space that leads to violation of their psychological and physical independence, being under supervision and depravation of needs cause further frustration, which in turn leads to auto- and allo-aggression, and intensification of destructive behaviours that are often conditioned by the existence of the prison subculture. Recent years have shown a decrease in the number of self-damage acts performed by inmates and an increase in the number of aggressive behaviours towards prison officers. The situation is aggravated by the liberal and permissive policy allowing concessions in order to maintain peace in prisons and reduce the number of complaints issued by inmates. Such an attitude can be deemed pathological humanization that has nothing in common with rehabilitation. Creation of caste stratification in prisons and increase in significance of language magic and taboo norms were a reaction to repressions in the post-World War II penitentiary system. Repressed members of the prison subculture started harassing aliens more, and surrounded their self-made world with impassable barriers. The changes that occurred after social and structural changes in 1989 caused liberalization and humanization of the conditions in which inmates serve prison sentences. Consequently, radicalism and dogmatism of subcultural norms underwent softening. There was a decrease in the number of mass hunger strikes, homosexual rapes and self-destructive behaviours. There was a loss of significance of the function of ritual-magical cant.
    Źródło:
    Problemy Współczesnej Pedagogiki; 2015, 1, 1; 41-55
    2450-8101
    Pojawia się w:
    Problemy Współczesnej Pedagogiki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ciało w okowach (o proksemice przestrzeni więziennej)
    BODY IN BONDS (ABOUT PROXEMICS IN THE SPACE OF A PENAL INSTITUTION)
    Autorzy:
    Gorzelak, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/579420.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Kujawsko-Pomorska Szkoła Wyższa w Bydgoszczy
    Tematy:
    proksemika
    oddział penitencjarny
    środki przymusu bezpośredniego
    prizonizacja
    przeludnienie
    anomia moralna
    deprywacja potrzeb
    antystruktura oporu
    panoptykon
    wola sensu
    Europejskie Reguły Więzienne
    proxemics
    a division of the prison
    coercive measures
    overpopulation
    moral anomie
    deprivation of needs
    antystruktura resistance
    panopticon
    will sense
    European Prison Rules
    Opis:
    Artykuł ma na celu omówienie uwarunkowań wykorzystywania prostych wskazań proksemiki w przestrzeni zakładu karnego. Zakres wolności ograniczony jest nie tylko urządzeniami ochronnymi, ale także ogromnym polem zachowań anomijnych. Wobec struktury kontroli (panoptykon J. Benthama) rodzi się antystruktura oporu. Jej funkcjonowanie można opisać w języku psychologii środowiskowej i proksemiki. Negatywny wpływ tej „milczącej mowy” (E. Hall) jest znany. Można jednak wskazać zależności wspierające wartość komunikacyjnych zachowań wychowawczych (gesty, organizacja przestrzeni, odległość od rozmówcy, (nie)punktualność, czas reakcji itd.). Znaczenie tych wskazań ma szczególną wartość dla polskiego więziennictwa wobec spodziewanego skoku jakościowego – szerokiego zastosowania dozoru elektronicznego.
    The article is aimed at discussing the use of simple indications of proxemics in the space of a penal institution. The range of freedom is limited not only by protecting devices but also by a huge field of unlawful actions. Against the structure of control (J. Bentham) appears anti-structure of resistance. It’s functionality could be described in the language of social psychology and proxemics. The negative influence of this “silent speech” (E.Hall) is known. There is a possibility, however, to show relations, supporting the value of communicative pedagogical behaviors (gestures, space organisation, personal distance, (un)punctuality, time of reaction etc.) These indications have a great meaning for the polish prison service towards the implementation of electronic custodianship.
    Źródło:
    Rocznik Naukowy Kujawsko-Pomorskiej Szkoły Wyższej w Bydgoszczy. Transdyscyplinarne Studia o Kulturze (i) Edukacji; 2014, 9; 201-222
    1896-5903
    Pojawia się w:
    Rocznik Naukowy Kujawsko-Pomorskiej Szkoły Wyższej w Bydgoszczy. Transdyscyplinarne Studia o Kulturze (i) Edukacji
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies