Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "prison theatre" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Magdalena Hasiuk, «Okrutnie dziwna strona świata: Wokół teatru więziennego», Oficyna Wydawnicza Errata, Warszawa 2015
A Review of Magdalena Hasiuk's Book 'Okrutnie dziwna strona świata: Wokół teatru więziennego'
Autorzy:
Chojnacka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520124.pdf
Data publikacji:
2016-09-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
teatr więzienny
teatroterapia
resocjalizacja
teatr uciśnionych
prison theater
drama therapy
rehabititation
theatre of the oppressed
Opis:
Książka Magdaleny Hasiuk jest pierwszą monografią polskiego teatru więziennego. Autorka przedstawia twórczość teatralną realizowaną współcześnie w polskich więzieniach na tle historycznym (począwszy od walk gladiatorów, poprzez akty publicznych egzekucji i kar, aż po XX-wieczną reformę systemu penitencjarnego) oraz w szerokim kontekście geograficznym (Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Francja, Włochy). Wiele uwagi poświęca problemom i emocjom osadzonych. Szczególnie akcentuje rolę liderek teatru więziennego. Uważa, że dzięki ich obecności instytucje penitencjarne się zmieniają. Uznaje terapeutyczną rolę teatru więziennego za jego najistotniejszy aspekt, ale jej badania idą dalej. Odwołuje się nie tylko do teorii psychologicznych i socjologicznych, ale także do dorobku kulturoznawców, teoretyków teatru i artystów. Porównuje doświadczenie uwięzienia i późniejszego zwolnienia z więzienia do rytuału. Odnajduje ślady teorii i praktyki teatralnej Brooka i Grotowskiego. Pokazuje, w jaki sposób nowe media są wykorzystywane w przedstawieniach teatru więziennego. Opisuje zarówno scenę, jak i więzienie jako przestrzeń pełną ograniczeń, które trzeba pokonać. Motyw przekraczania granic przenika całą książkę. Więźniowie, przywódcy i widzowie są tymi, którzy przekraczają takie fizyczne i wewnętrzne granice.
The book by Magdalena Hasiuk is the first monograph of Polish prison theatre. The author presents the theatrical work carried on in Polish prisons today against a broad historical background (starting with the gladiator fights, through acts of public executions and punishments, up to the 20th-century penitentiary system reform) and within a rich geographical context (the United States, Great Britain, France, and Italy). By describing and analysing the phenomenon, Hasiuk presents the world of isolation, the problems and emotions of inmates. She pays much attention to women leaders of prison theatre. She believes that the penal institutions have been changing thanks to their presence. The author deems the therapeutic role of prison theatre to be its most essential aspect, but her research goes further than that. She refers not only to psychological and sociological theories, but also to the work of cultural scholars, theatre theoreticians, and artists. She compares the experience of incarceration and later release from prison to a ritual. She finds traces of the theories and theatre practice of Brook and Grotowski. She shows how the new media are utilised in prison theatre performances. She finds common features of three different social institutions: the convent, the theatre, and the prison. She describes the stage and the prison alike as a space full of locked doors, restrictions that need to be overcome. The motif of crossing the boundaries permeates the whole book. The inmates, leaders, and viewers are all the ones crossing such physical and internal boundaries.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 3; 208-217
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatr więzienny jako niekonwencjonalna forma resocjalizacji
Theatre prison as an unconventional form of resocialization
Autorzy:
Szymura, Adam
Szymik, Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1926022.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademickie Towarzystwo Andragogiczne
Tematy:
Areszt Śledczy w Gliwicach
teatr więzienny
przedstawienie
resocjalizacja
Detention Centre in Gliwice
prison theatre
performance
resocialization
Opis:
Artykuł ma na celu przybliżenie działalności teatru więziennego w Areszcie Śledczym w Gliwicach i jego oddziaływania na osadzonych jako jednego z elementów procesu resocjalizacyjnego. Przytoczone zostały autentyczne wypowiedzi wychowawcy, a zarazem reżysera przedstawienia oraz relacje uczestników – „aktorów” uczestniczących w próbach i sztuce, odgrywających role według ustalonego scenariusza (stąd też cytacje w 1. os. lp.). W końcowej partii artykułu znalazły się informacje dotyczące premiery przedstawienia autorstwa ppor. Adama Szymury pt. „Zakonnicy i wariaci”, będącego zwieńczeniem jego kilkumiesięcznej pracy z więziennym zespołem teatralnym.
The aim of the article is to bring closer the activity of prison theatre in The Detention Centre in Gliwice and its impact on prisoners as one of the elements of the resocialization process. The original statement of the educator and the performance director was quoted, as well as the participants’ reports – “actors” participating in rehearsals and the performance, playing their roles according to the set script (therefore included citations in 1st person singular). At the end of the article there is information connected with 2LT Adam Szymura’s performance premiere entitled “Zakonnicy i wariaci”, which is the culmination of his several-month work with the prison theatre team.
Źródło:
Edukacja Dorosłych; 2016, 2; 141-150
1230-929X
Pojawia się w:
Edukacja Dorosłych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Oto Ja". Semiotyka maski w pracy amerykańskiego zespołu Geese Theatre Company
"This is Me". The Semiotics of the Mask in the Work of the American Geese Theatre Company
Autorzy:
Bergman, John
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36143523.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
teatr więzienny
teatr w więzieniu
dramatoterapia
resocjalizacja
maska teatralna
prison theatre
dramatherapy
dramatherapy techniques
social rehabilitation
theatrical mask
Opis:
John Bergman jako twórca zespołu teatralnego Geese Theatre Company USA i współtwórca Geese Theatre Company UK od prawie czterdziestu lat, w różnych miejscach na świecie, na wielu kontynentach (Ameryka Północna, Europa, Australia) prowadzi terapię dla osadzonych mężczyzn, kobiet i młodocianych, wykorzystując transformacyjne możliwości teatru. W publikowanym tekście pokazuje swoją drogę twórczą od pracy artystycznej w teatrach alternatywnych do działań dramaterapeutycznych i artystycznych prowadzonych w więzieniach. Odsłania kulisy narodzin autorskiej metody pracy z maskami (metody Geese Theatre Company) i jej ogromne znaczenie w pracy teatralnej z więźniami, zarówno w Stanach Zjednoczonych, na wyspach brytyjskich (Geese Theatre Company UK), jak i w innych krajach. Wyjaśnia, że stosowana przez niego i jego zespoły metoda pracy teatralnej narodziła się z konkretnego doświadczenia – z międzyludzkiego spotkania, w którym połączenie wcześniej nieuwzględnianych indywidualnych perspektyw doprowadziło do odkrycia zaskakujących i skutecznie działających rozwiązań. Wkład osób osadzonych oraz ich bliskich w narodziny podstawowego narzędzia pracy, jakim dla Geese Theatre Company jest maska, pozostaje niekwestionowany.
As the founder of the Geese Theatre Company USA and co-founder of the Geese Theatre Company UK John Bergman has conducted therapy for male, female and juvenile prison inmates in various places around the world, on many continents (North America, Europe, Australia), for nearly forty years, using transformative power of the theatre. The text traces his creative path, from artistic work in alternative theatres to dramatherapy and art activities in prisons. It reveals the story behind the birth of the original method of working with masks (Geese Theatre Company methods) and its great importance in theatre work with prisoners, both in the United States, on the British Isles (Geese Theatre Company UK), as well as in other countries. John Bergman explains that the method he and his teams used was born of a concrete experience: an interpersonal meeting in which the combination of previously unrecognized individual perspectives led to the discovery of surprising and effective solutions. The contribution of the inmates and their relatives to the birth of the mask, the Geese Theatre Company’s basic tool, is undisputed.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2019, 68, 2; 53-64
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lepiej budować mosty niż ściany
Better to build bridges than walls
Autorzy:
Hasiuk, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/39814153.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
teatr więzienny
dramatoterapia
teatr w więzieniu
resocjalizacja
prison theatre
dramatherapy
theatre in prison
social rehabilitation
Opis:
Tekst przybliża fenomen teatru w więzieniu. Zwraca uwagę na zróżnicowanie jego form i zależność od wielu kontekstów: społecznych kulturowych, geograficznych, a przede wszystkim politycznych, które niekiedy mają destrukcyjny wpływ na omawiane zjawisko. Więzienie poprzez specyfikę miejsca sprawia, że cechy konstytutywne sztuki teatru: jej efemeryczność, żywa obecność oparta na spotkaniu międzyludzkim aktora i widza, praca zespołowa i praktyka artystyczna, związane z transformacją świata w różnych wymiarach ulegają wzmocnieniu. Więzienie poprzez nieprzychylność warunków dla życia przebywających w nim osób stanowi wręcz wymarzone pole dla teatru, którego istotą jest „przekraczać” rzeczywistość, dystansować się względem niej, ukazywać jej ukryte oblicze, ujawniać rządzące nią mechanizmy, a dzięki temu przekształcać świat oraz stymulować na różnych planach rozwój człowieka: aktora i widza. W kontekście więziennym aspekt artystyczny pracy teatralnej o wiele wyraźniej niż np. w tzw. teatrze głównego nurtu wiąże się z aspektem ontologicznym, egzystencjalnym. Autorka postuluje także wprowadzanie terminów: „teatru tworzonego w więzieniu” zamiast „teatru więziennego” oraz zastępowanie w miarę możliwości określeń osadzeni/osadzone, więźniowie/więźniarki przez aktorzy/aktorki, twórcy/twórczynie, „współpracownicy/współpracowniczki z więzienia”.
The text discusses the phenomenon of theatre in prison. It focuses on the diversity of its forms and its dependence on many contexts: social, cultural, geographical, and primarily political, which sometimes have a destructive impact on the examined phenomenon. On account of its distinct characteristics, prison intensifies the constitutive features of the art of theatre: its ephemeral nature, living presence based on the interpersonal meeting of the actor and the spectator, team work and artistic practice, associated with the transformation of the world in its various dimensions. Because the living conditions are so unfavourable there, prison seems to be a dream field for theatre, the essence of which is to “transgress” reality, distance itself from it, reveal its hidden face and the mechanisms governing it, and thus transform the world and stimulate human development: the actor and the viewer, in several capacities. In the prison context, the artistic aspect of theatre work is linked to its ontological and existential aspect much more clearly than, for example, in the so-called mainstream theatre. The author also proposes introducing the term “theatre created in prison” instead of “prison theatre” and replacing where possible “inmates”, “prisoners” with “actors/actresses”, “creators”, “collaborators from prison”.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2019, 68, 2; 41-46
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odkluczanie i Kobietostan – kolektywny charakter pracy teatralnej osób pozbawionych wolności
Unlocking and Womenstate – the collective character of theatre work of persons deprived of freedom
Autorzy:
Bresler, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38890063.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
teatr więzienny
teatr w więzieniu
dramatoterapia
resocjalizacja
Kobietostan
Odkluczanie
sztuka więzienna
prison theatre
dramatherapy
social rehabilitation
prison art
theatre in prison
Opis:
Agnieszka Besler, realizująca projekty terapeutyczne w zakładach karnych: „Odkluczanie” i „Kobietostan”, prezentuje metodę stosowaną w pracy teatralnej w polskich więzieniach, zarówno męskich (Wrocław), jak i kobiecych (Krzywaniec). Polega ona na połączeniu i niezbędnym dopełnianiu się oddziaływań indywidualnych i grupowych. Opisując etapy pracy proponowanej teatralnym zespołom w więzieniach, Bresler wskazuje na te momenty w procesie twórczym, które wiązały się z sytuacjami kryzysowymi i wymagały kolektywnego znalezienia rozwiązań. W wielu sytuacjach ostatecznie okazywało się, że trudne momenty, niesprzyjające okoliczności i pewne (ale nie całkowicie ograniczające pracę!) trudności cementowały zespoły i pomagały im w osiągnięciu innego poziomu w pracy artystycznej. Paradoksalnie, czynniki ograniczające działały stymulująco nie tylko na indywidualnych twórców, ale także na relacje między nimi. Według autorki teatr tworzony w więzieniu pełni rolę pomostu, dzięki któremu możliwe staje się inne postrzeganie osoby odbywającej karę pozbawienia wolności oraz jej rzeczywisty powrót do społeczeństwa po wyjściu z więzienia. Teatr w opisywanej tutaj praktyce jest przede wszystkim aktywnym narzędziem indywidualnej przemiany. Umożliwia też odbudowę pozytywnych relacji międzyludzkich. Teatr potrafi wpłynąć na zmianę postawy społeczeństwa wobec osób osadzonych i opuszczających zakłady karne. Autorka podkreśla ogromne, pozytywne znaczenie prezentacji przedstawień tworzonych w więzieniach poza nimi na wolności oraz poza kontekstem sztuki więziennej.
Agnieszka Blesler, who has been running therapeutic projects in prisons: Unlocking and Womenstate, presents a method used in theatre practice in Polish prisons, both male (Wrocław) and female (Krzywaniec). It involves a combination of and necessary complementarity between individual and group effects. Describing the stages of the work suggested to the theatre groups in prisons, Bresler points out those moments in the creative process that were associated with crisis situations and required a collective search for solutions. In many situations, it eventually turned out that difficult moments, adverse circumstances and some difficulties (not stopping the work though) strengthened the groups and helped them to achieve another level in artistic work. The paradox is that the limiting factors stimulated not only individual creators, but also the relationships between them. According to the author, the theatre created in prison acts as a bridge, owing to which the person who is serving a prison sentence can be seen in a different light and can actually return to society after leaving prison. Within the practice the author has described theatre is primarily an effective instrument for individual transformation. It also enables the reconstruction of positive interpersonal relationships. Theatre can alter the attitude of society towards prison inmates and those leaving prisons. The author emphasizes the hugely positive meaning of the presentation of productions created in prisons outside of them, at large, and outside the context of prison art.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2019, 68, 2; 65-74
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatr jako strategia budowania wspólnoty: Sztuka jest i nie jest rozwiązaniem
Theatre as a Strategy for Community Building: The Play Is (and Is Not) the Thing
Autorzy:
Lucas, Ashley
Biernat, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/39814136.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
teatr więzienny
teatr w więzieniu
sztuka więzienna
resocjalizacja
dramatoterapia
prison theatre
theatre in prison
prison art
social rehabilitation
dramatherapy
Opis:
Ashley Lucas skoncentrowała się na efektach psychologicznych i społecznych pracy teatralnej prowadzonej w więzieniach. Zauważyła, że działania teatralne realizowanych w zakładach karnych: próby, warsztaty, przedstawienia stwarzają okazję do budowania wspólnoty, kreowania i wzmacniania wspierających relacji; do pielęgnowania wzajemnego szacunku i współpracy pomiędzy pracownikami więzień, więźniami i osobami pochodzącymi spoza więzienia (artystami, wolontariuszami, widzami).Na potwierdzenie tej tezy autorka przywołuje doświadczenia pracy zespołu Open Hearts Open Minds w więzieniu Two Rivers w Oregonie nad Królem Learem (2013) i Zimową opowieścią (2014) Shakespeare’a oraz kontekst jej prezentacji. Analizuje postawę i działania aktorów oraz wybranych widzów, dzięki którym sytuacja teatralna posłużyła do nawiązania i rozwijania bliskich, rodzinnych kontaktów między osadzonymi, ich rodzinami, wolontariuszami spoza więzienia, aktorami i widzami. Mama Sharon i Ciocia Andrea po pierwszej wizycie na więziennym spektaklu nawiązały kontakt z osadzonymi, pisały do nich regularnie, wysyłały zdjęcia, przyjeżdżały na kolejne premiery i chętnie się z nimi spotykały, rozmawiały. Przedstawienia stały się katalizatorami relacji, które mają charakter wzajemny i partnerski, mogą wpłynąć na przemianę poszczególnych osób, są darem.
Ashley Lucas has focused on the psychological and social effects of theatre work carried out in prisons. She has observed that theatrical performances staged in penitentiaries: rehearsals, workshops, actual performances create an opportunity to build a community, forming and strengthening supportive relationships; to cultivate mutual respect and spirit of collaboration between prison employees, prisoners and people outside the prison (artists, volunteers, audience). To corroborate her thesis, the author invokes the experience of the work of the Open Hearts Open Minds group on Shakespeare’s King Lear (2013) and Winter’s Tale (2014) in the Two Rivers prison in Oregon, and the context of their performance. She analyses the attitude and actions of actors and selected members of the audience, owing to whom the theatrical situation served to establish and develop close family contacts between prisoners, their families, volunteers from outside the prison, actors and spectators. After their first visit to the prison performance, one of the inmates’ mother, Sharon (dubbed Mama Sharon), and his aunt, Andrea (Aunty Andrea), contacted the prisoners, wrote them regularly, sent pictures, came to the next premieres, and were happy to meet and talk to them. Performances became catalysts for relationships that were reciprocal and partner relations by nature, and being able to change the individuals; they are a gift.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2019, 68, 2; 75-81
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Więcej niż teatr. Sprawozdanie z konferencji
More than theatre. A Report from the Conference Sessions
Autorzy:
Chojnacka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/39814124.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
teatr więzienny
dramaterapia
teatr w więzieniu
resocjalizacja
prison theatre
dramatherapy
theatre in prison
social rehabilitation
Opis:
W dniach 22–23 listopada 2018 w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk odbyła się międzynarodowa konferencja „Theatre and Drama in Prison. Prison in Theatre and Drama”. Dominował temat pracy teatralnej w więzieniu, referentami i uczestnikami dyskusji byli praktycy: artyści, terapeuci, wychowawcy, oficerowie służby więziennej. Mówili o własnych doświadczeniach oraz o ograniczeniach organizacyjnych i finansowych. Ich refleksje miały charakter socjologiczny i psychologiczny. Udział w teatrze znacząco wpływa na osadzonych, ale też na widzów z zewnątrz. Usłyszeliśmy o projektach realizowanych w USA, Szkocji, RPA i w Polsce (Warszawa, Wrocław, Grudziądz, Opole Lubelskie, Gębarzewo, Poznań, Kalisz, Kwidzyn, Sztum, Nisko, Nowogard, Gliwice, Stargard). Poznaliśmy programy i metody, m.in.: pracę z maskami, Popular Participatory Theatre, Theatre of the Opressed, Teatr Forum i „Shakespeare Behind Barns” (film Shakespeare Behind Bars, rejestrujący pracę nad Burzą w Luther Luckett Correctional Complex w Kentucky). Niektóre projekty skierowane są do określonej grupy więźniów, np. matek odbywających wyroki. Narzędziem resocjalizacji może też być muzyka, a miejscem izolacji np. dom opieki. Kilka referatów traktowało o uwięzieniu w dramacie i na scenie (Dom Bernardy Alba Lorki, Bunia i Gris de Ausencia Cossy, Giselle w interpretacji Matsa Eka). Ostatni dotyczył ograniczenia wolności artysty na przykładzie losów rosyjskiego reżysera Kiriłła Sieriebriennikowa. Konferencja przede wszystkim pokazała, że teatr w więzieniu ma ogromne znaczenie społeczne.
On 22-23 November 2018 at the Institute of Art of the Polish Academy of Sciences, the international conference “Theatre and Drama in Prison. Prison in Theatre and Drama” took place. The subject of theatre work in prison dominated the proceedings, with practitioners: artists, therapists, educators, officers of the prison service, as speakers and participants of the discussion. They talked about their own experience and about organizational and financial limitations. Their reflections were of sociological and psychological nature. Participation in the theatre has a significant impact on prison inmates, but also on viewers from outside. We heard about projects carried out in the United States, Scotland, South Africa and Poland (Warsaw, Wrocław, Grudziądz, Opole Lubelskie, Gębarzewo, Poznań, Kalisz, Kwidzyn, Sztum, Nisko, Nowogard, Gliwice, and Stargard). We became familiar with the programmes and methods, including: working with masks, Popular Participatory Theatre, Theatre of the Oppressed, Forum Theatre and “Shakespeare Behind Bars” (the film Shakespeare Behind Bars, being a record of work on The Tempest at Luther Luckett Correctional Complex in Kentucky). Some projects are targeted at a specific group of prisoners, such as mothers serving sentences. Music can also be the instrument of rehabilitation, and a nursing home can be the place of isolation. Several papers addressed imprisonment in drama and on stage (Lorca’s House of Bernarda Alba, Cossa’s Bunia and Gris de ausencia, and Giselle in the interpretation of Mats Ek). The last paper focused on the restriction of the artist's freedom on the example of the fate of the Russian director Kirill Serebrennikov. The conference first of all showed that theatre in prison is of great social importance.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2019, 68, 2; 103-110
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies