Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "prawo serii" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-1 z 1
Tytuł:
Funkcyjna interpretacja prawa serii a problem struktury podmiot-własności
Autorzy:
Piwowarczyk, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2103555.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
prawo serii
struktura podmiot-własności
zależność funkcyjna
formalny związek modyfikacji
substancjalna teoria przedmiotu
Opis:
Istnieje problem natury związku między własnościami a przedmiotem. W klasycznej, substancjalnej teorii przedmiotu twierdzi się, że przedmiot jest złożony z substancjalnego podmiotu i własności. Podmiot nie jest nagim substratem, ale jest uposażony swą własną treścią zwaną istotą. Istota jest nieredukowalna do własności. Mówi się, że własności modyfikują podmiot, są sposobami, na jakie on bytuje. Nie mamy bezpośredniego wglądu w naturę formalnego związku modyfikacji. Dlatego też twierdzę, że potrzebujemy pewnych modeli, które umożliwiają nam uchwycenie natury tego związku. Uważam, że dwa takie modele są najbardziej doniosłe: model tworzywowy i model nomologiczny. W pierwszym z nich podmiot jest rozważany przez analogię do bryły plastycznego materiału, a własności są formami czy też „kształtami” podmiotu. Zgodnie z drugim modelem, podmiot jest podobny do funkcyjnego prawa, a własności są analogonem parametrów, jakie to prawo wiąże. Staram się pokazać, że w metafizyce Leibniza możemy znaleźć podstawową ideę modelu nomologicznego. Leibniz uważał, że istota substancji (monady) jest „prawem serii” – zasadą, która koordynuje przypadłości (percepcje). J.A. Cover i J. O’Leary- Hawthorne interpretują prawo serii w kategoriach funkcji matematycznej. Prawo jest funkcyjną zależnością pomiędzy możliwymi przypadłościami. Te ostatnie są jak argumenty i wartości funkcji. Argumentuję, że taka interpretacja pomaga nam pojąć, co to znaczy, że własności inherują w podmiocie. Jeśli podmiot jest analogonem funkcyjnego prawa, to własności „nasycają” tę funkcyjną zależność, są przez nią związane.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2016, 4; 125-138
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-1 z 1

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies