Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "postmodernism," wg kryterium: Temat


Tytuł:
Rediscovering Christian Culture and Spirituality in the Fluid Reality of Europe
Odkrywanie na nowo chrześcijańskiej kultury i duchowości w płynnej rzeczywistości Europy
Autorzy:
Napiórkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28394763.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
chrześcijaństwo
duchowość
kultura
płynna nowoczesność
Europa
postmodernizm
Christianity
spirituality
culture
liquid modernity
Europe
postmodernism
Opis:
This article points to the plight of man in the 21st century and his intimidating spiritual and axiological confusion. The 2020 COVID pandemic, the 2022 war in Ukraine and high economic inflation have exposed the lack of stable ethical values and lasting references for Europe. On the one hand, many EU citizens live today in uncertainty and fear, falling in line with populist slogans, and on the other hand, strong xenophobic and fundamentalist currents have emerged in the Catholic Church. Europe is arguably not so much in need of a return to over-institutionalized Christianity, but rather of a search for new forms and systems that would express the ideas of Jesus of Nazareth in innovative ways. Postmodernity with its characteristic elements, i.e., pluralization, mercantilization and rapid change, seem to be completely incompatible with the conventionally accepted Christian understanding of God, the concept of man and the world around him. Therefore, this is a great challenge to all Christian theologians.
Niniejszy artykuł wskazuje na trudną sytuację człowieka w XXI wieku i jego poważne zagubienie duchowe i aksjologiczne. Pandemia COVID w 2020 r., wojna na Ukrainie w 2022 r. oraz wysoka inflacja gospodarcza obnażyły brak stabilnych wartości etycznych i trwałych odniesień dla tej części świata. Z jednej strony wielu obywateli Unii Europejskiej żyje dziś w niepewności i strachu, ulegając demagogicznym hasłom, a z drugiej w Kościele katolickim pojawiły się silne prądy populistyczne i fundamentalistyczne. Wydaje się, że współczesna Europa potrzebuje nie tyle powrotu do nadmiernie zinstytucjonalizowanych form chrześcijaństwa, co poszukiwania nowych form i systemów, które trafniej wyrażałyby idee Jezusa z Nazaretu człowiekowi epoki Internetu. Ponowoczesność, ze swoimi formami pluralizacji, merkantylizacji i szybkich zmian, nie trzyma się już ani konwencjonalnego chrześcijańskiego obrazu Boga, ani wypływającej z niego koncepcji człowieka czy natury. Dlatego jest to wielkie wyzwanie dla wszystkich teologów chrześcijańskich.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2024, 94, 1; 167-186
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Religijność homo aestheticus. Wybrane zagadnienia
Autorzy:
Guzowska, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/44898560.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Religioznawcze
Tematy:
homo aestheticus
religiosity
aestheticisation
postmodernism
post-modernity
Opis:
Postmodern culture is largely shaped by individualization, modernization, secularization, and aestheticization. The modern individual, known as homo aestheticus, strives for a new sense of self, not based on long-standing values and meanings, but rather on evolving personal images and fluid life models present in the culture. This new approach to religiosity and spirituality is seen as a cure for the discontent felt by modern individuals who do not find fulfillment in traditional religions. It is intended to form the basis of a spirituality focused on well-being.
Źródło:
Przegląd Religioznawczy; 2024, 1(291); 147-154
1230-4379
Pojawia się w:
Przegląd Religioznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aesthetic Transformations of the Image of the Opera Singer: Vasyl Slipak in Contemporary Popular Culture
Estetyczne przemiany wizerunku śpiewaka operowego: Wasyl Slipak we współczesnej kulturze popularnej
Autorzy:
Vasylieva, Oleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430946.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
opera
dramat
muzyka
postmodernizm
Ukraina
drama
music
postmodernism
Ukraine
Opis:
The opera, whose nature is synthetic and spectacular, is sensitive to social upheavals and changing priorities in artistic interests. Thus, in the postmodern era, opera art is revealed to the mass audience and gets closer to popular culture; it adapts to new aesthetic trends and at the same time influences them. One of the bridges that connect opera with popular culture is the figures of famous composers and star performers. Contemporary culture uses and rethinks the images of real-life opera stars, as well as some collective generalized images of opera singers. The Ukrainian opera singer Vasyl Slipak became a hero of popular culture—his story fits perfectly into the global pop cultural narratives of death in the battle for freedom. His image resonates with the current cultural zeitgeist and embodies the essence of Ukrainian society under the Russian invasion and its values. Modern artists skillfully incorporate his iconic persona into the realms of drama, theater, and music, showcasing their ingenuity and creativity.
Przemiany społeczne i zmieniające się priorytety zainteresowań artystycznych oddziałują na operę jako sztukę syntetyczną i widowiskową. W epoce ponowoczesnej opera otwiera się więc na masowego odbiorcę i zbliża do kultury popularnej; adaptuje się do nowych trendów estetycznych i jednocześnie na nie wpływa. Jednym z pomostów łączących operę z kulturą popularną są postaci znanych kompozytorów i gwiazdorskich wykonawców. Współczesna kultura wykorzystuje i na nowo analizuje wizerunki gwiazd operowych, a także stereotypowe wyobrażenia o śpiewakach operowych. Ukraiński wykonawca Wasyl Slipak stał się bohaterem popkultury – jego historia doskonale wpisuje się w popkulturowe narracje o śmierci w walce o wolność. Jego wizerunek rezonuje z aktualnymi trendami kulturowymi i staje się uosobieniem wartości ukraińskiego społeczeństwa skonfrontowanego z rosyjską inwazją. Współcześni artyści umiejętnie włączają jego ikoniczną postać do sfery dramatu, teatru i muzyki, pokazując swoją pomysłowość i kreatywność.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 2; 103-114
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Barokowe koncepty w najnowszej prozie polskiej
Baroque concepts in contemporary Polish prose
Autorzy:
Regiewicz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520398.pdf
Data publikacji:
2023-07-21
Wydawca:
Uniwersytet Bielsko-Bialski
Tematy:
baroque
postmodernism
Polish contemporary prose
concept
poetics
koncept
barok
postmodernizm
współczesna polska proza i poezja
Opis:
Baroque concepts in contemporary Polish prose One of the most identifiable features of baroque poetics is the concept. It can be understood as a set of tricks or as a stylistic and creative idea that defines the way authors think. Due to its use of paradox, the concept has attracted the interest of contemporary literature created under the auspices of postmodernism. This article attempts to show some solutions of Polish contemporary and recent literature that refers to the tradition of the concept. The operation of the concept takes place both on the external literary level (polymedia genres) and on the internal literary level (narrative figures derived from baroque poetics).
Źródło:
Świat i Słowo; 2023, 40, 1; 223-238
1731-3317
Pojawia się w:
Świat i Słowo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bezdroża i długie trwanie filmu „noir”
Detours and the Longue Durée of Film “Noir”
Autorzy:
Smoliński, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24938783.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
film amerykański
film noir
femme fatale
homme fatale
postmodernizm
American cinema
postmodernism
Opis:
Książka Patrycji Włodek „Wszystko noir?”. O inspiracjach i wariantach – życie po życiu film noir (2022) jest analizą wybranych aspektów czarnego kryminału łączącą refleksję nad kinem klasycznym z omówieniem najnowszych dzieł gatunku. Autorka ogranicza perspektywę do kina amerykańskiego i szuka powtarzalnych tropów (np. femme fatale i homme fatale) oraz przykładów tematycznego i narracyjnego wykorzystania pojęcia gaslighting. Na szczególną uwagę zasługują rozważania autorki o filmie noir jako nurcie osadzonym w konkretnych przestrzeniach (np. rural-noir, Cal-noir) i podatnym na mariaż z innymi podgatunkami (stoner noir). Ograniczenie pola badań do kina amerykańskiego uniemożliwia jednak głębsze osadzenie filmu noir w kontekście globalnym. Włodek nie stawia przy tym pytania o przyczyny niesłabnącej popularności czarnych kryminałów i ich dzisiejszą funkcję kulturową oraz ideologiczną. Wartością pracy jest jednak odwołanie się do licznych dzieł spoza kanonu filmu noir.
Patrycja Włodek’s book “Wszystko noir?”. O inspiracjach i wariantach – życie po życiu film noir [“Everything Noir?”: On Inspirations and Variants – Life after Life of Film Noir] (2022) is an analysis of selected figures and aspects of film noir, combining a reflection on classic cinema with a discussion of recent works in the genre. The author limits her perspective to American cinema and looks for recurring tropes (e.g., femme fatale and homme fatale), as well as examples of thematic and narrative use of the concept of gaslighting. Particularly noteworthy is the author’s consideration of film noir as a trend embedded in specific spaces (e.g., rural-noir, Cal-noir) and open to merge with other subgenres (stoner noir). However, limiting the field of study to American cinema prevents the analysis of film noir from being more deeply embedded in a global context. At the same time, the author does not question the enduring popularity of crime thrillers and the cultural and ideological function they serve today. The book’s value, however, is its reference to a rich array of works outside the film noir canon.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2023, 123; 240-246
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Histeryczny realizm, fantastyka, postmodernizm: Niewyczerpany żart (Infinite Jest) Davida Fostera Wallace’a
Hysterical realism, the fantastic and postmodernism: David Foster Wallace’s Infinite Jest
Autorzy:
Stasiewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20439599.pdf
Data publikacji:
2023-03-13
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
realizm
fantastyka
postmodernizm
światotwórstwo
ironia
realism
the fantastic
postmodernism
worldbuilding
irony
Opis:
The paper is an analysis of some peculiar aspects of David Foster Wallace’s most famous novel, Infinite Jest, concerning particularly the novel’s approach towards traditional realistic and fantastic literary strategies and a general literary worldbuilding. One particularly emphasized aspect of Infinite Jest is its connection with postmodernism regarded as a strategy of subversion of reader’s habits created by 20th century realistic and fantastic literary conventions. The novel’s unclear and problematic worldbuilding is explained as Wallace’s inclination towards literary irony and also as a typical postmodern strategy of parodying “honorable” literary forms and a general disregard of literature of “themes” and “meaning” in favor of emphasizing of act of reading in itself.
Źródło:
Colloquia Litteraria; 2022, 32, 1; 45-68
1896-3455
Pojawia się w:
Colloquia Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jestem INFP, a Ty? Wpływ internetowego testu osobowości Myers-Briggs na tożsamość człowieka w kulturze płynnej nowoczesności
I am INFP, and You? The impact of the Myers-Briggs online personality test on human identity in a culture of liquid modernity
Autorzy:
Kus, Edyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29433306.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
tożsamość
osobowość
postmodernizm
kultura algorytmów
Test Myers-Briggs
MBTI
krytyczna analiza dyskursu (KAD)
identity
personality
postmodernism
algorithmic culture
Myers-Briggs type indicator
critical discourse analysis (CDA)
Opis:
Przedmiotem badania zaprezentowanego w artykule jest popularny test osobowości Myers-Briggs, a celem wykazanie potencjału, jaki ów test posiada, by być narzędziem reprodukcji władzy i tym samym wpływać na tożsamość człowieka w postmodernistycznych czasach niepewności. Główne wnioski płynące z badania osadzone są w ramach teoretycznych kultury algorytmów powstałej na bazie potrzeby upraszczania rozmaitych elementów świata. Zwracają one uwagę na społeczny wymiar tożsamości oraz proces kwantyfikacji, jakiemu ona podlega. Sprowadzenie osobowości do liczb odbywa się nie tylko na poziomie podziału społeczeństwana 16 typów, ale również m.in. poprzez wykorzystanie skali odpowiedzi w teście, zaprezentowanie cech charakteru za pomocą procentów czy skróty literowe opisujące poszczególne typy. Jako metoda badawcza posłużyła krytyczna analiza dyskursu.
The subject of the study presented in the article is the popular Myers-Briggs personality test, and the goal is to demonstrate the potential that this test has as tool for the reproduction of power and further influence on human identity in postmodern times of uncertainty. Its main conclusions are embedded in the theoretical framework of the culture of algorithms created on the basis of the need to simplify various elements of the world. They draw attention to the social dimension of identity and the process of quantification to which it is subjected. The reduction of personality to numbers is carried out not only at the level of dividing socjety into 16 types, but also, among other things, through the use of an answer scale in a test, the presentation of character traits by percentages or letter abbreviations describing individual types. Critical discourse analysis was used as a research method.
Źródło:
Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne; 2023, 31, 1; 19-25
2299-2367
Pojawia się w:
Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kino i deziluzja
Cinema and Disillusion
Autorzy:
Biliński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24955539.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
autotematyzm
deziluzja
postmodernizm
kognitywizm
refleksywność
reflexivity
disillusionment
postmodernism
cognitive film theory
Opis:
Artykuł jest recenzją książki Adrianny Woroch To tylko sztuczka. O samoświadomości kina i technikach deziluzyjnych we współczesnych filmach (2022), zawierającej szeroko zakrojone omówienie rozmaitych rodzajów zabiegów refleksywnych, jakimi posługiwali się filmowcy w ciągu ostatnich czterdziestu lat. Autor zwraca uwagę na strukturę rozprawy, charakteryzowaną w niej teorię i przyjętą przez Woroch metodologię, a także sytuuje książkę na tle innych opracowań dotyczących refleksji nad filmowym autotematyzmem.
The article is a review of Adrianna Woroch’s book To tylko sztuczka. O samoświadomości kina i technikach deziluzyjnych we współczesnych filmach [It’s Just a Trick: On Cinematic Self-Awareness and Disillusive Techniques in Contemporary Films] (2022), which extensively discusses various reflexive techniques employed by filmmakers over the past forty years. The author addresses the structure of the work, the theory presented by Woroch and her methodology, and situates the book in the context of other works focused on the idea of cinematic self-reflexivity.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2023, 124; 237-242
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowoczesna archeologia Profesora Jana Żaka (1923-1990). W 100. rocznicę urodzin
Modern archaeology of Professor Jan Żak (1923-1990). On the 100th anniversary of his birth
Autorzy:
Minta-Tworzowska, Danuta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27313986.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
modernism and postmodernism in archaeology
the methodology of Jan Żak
methodology and theory of archeology at the University of Adam Mickiewicz in Poznań
modern archaeology
Opis:
On March 23rd, 2023 the 100th anniversary of Professor Jan Żak’s birth was marked with an exhibition and a seminar meant to present the modern archeology he had been creating. In addition to Professor’s scientific achievements, there were fragments presented of three documentaries to illustrate his involvement into popularization of archeology. The article discusses also Professor’s work and scientific activities in the field of early medieval archeology, methodology of archaeology and general prehistory, widely recognized and appreciated not only in Poland but also abroad. In 1945 Jan Żak took part in the military operations of the 3rd Carpathian Rifle Division, and his professional life took place in the realities of the People’s Republic of Poland. Particularly important were his organizational achievements as well as scientific contacts with researchers from Western Europe. The article also presents the direction of contemporary archeology methodology established by J. Żak, continued by his students and subsequent generations or archaeologists.
Źródło:
Folia Praehistorica Posnaniensia; 2023, 28; 231-253
0239-8524
2450-5846
Pojawia się w:
Folia Praehistorica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postmodernism and Postmodernity (In the Light of the Development of Digital Technologies and the Processes of Individualization)
Postmodernizm i ponowoczesność w świetle rozwoju technologii cyfrowych i procesu indywidualizacji
Autorzy:
Pieniążek, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40234968.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
ponowoczesność
postmodernizm
kapitalizm
technologie cyfrowe
indywidualizacja
samorealizacja
postmodernity
postmodernism
capitalism
digital technologies
individualisation
self-realisation
Opis:
Celem artykułu jest skonfrontowanie postmodernizmu rozumianego jako doktryna filozoficzna, czy, szerzej, pewien typ świadomości kulturowej z ponowoczesnością jako epoką stanowiącą wyraz przemian późnego kapitalizmu. Związki między postmodernizmem I ponowoczesnością analizowane są w perspektywie filozoficzno-socjologicznej poprzez porównanie diagnoz ponowoczesnych przemian przedstawionych przez przedstawicieli postmodernizmu i diagnoz przedstawionych przez socjologów ponowoczesności. W pierwszej części omawiam znaczenie technologii cyfrowych, w których postmoderniści pokładali nadzieję na wyzwolenie potencjału ludzkiej kreatywności, w drugim ponowoczesne procesy indywidualizacji związane z ideą samorealizacji. W konkluzji dochodzę do przekonania, że ponowoczesność sprzeniewierzyła się głoszonym przez postmodernizm ideom wolności, kreatywności, samorealizacji, solidarności.  W konkluzji wyrażam przekonanie, że ponowoczesność sprzeniewierzyła się ideom wolności, kreatywności, samorealizacji, solidarności głoszonym przez postmodernistów, które zgodnie z ich nadzieją miała ona urzeczywistnić. 
The aim of the article is to confront postmodernism understood as a philosophical doctrine, or, more broadly, a certain type of cultural awareness with postmodernity as an epoch expressing the changes of late capitalism. The relationships between postmodernism and postmodernity are analysed from a philosophical and sociological perspective by comparing the diagnoses of postmodern changes presented by sociologists and the diagnoses presented by representatives of postmodernism. In the first part, I discuss the importance of digital technologies, in which postmodernists hoped to unleash the potential of human creativity, and in the second, the postmodern processes of individualization related to the idea of self-realisation. Finally, I reach the conclusion that postmodernity has betrayed the ideas of freedom, creativity, self-realisation and solidarity proclaimed by postmodernists which, according to their hopes, postmodernity was supposed to realise.
Źródło:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2023, 61, 2; 51-88
1689-4286
Pojawia się w:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Profetyczny charakter filozofii nietzscheańskiej
Prophetic Nature of Nietzschean Philosophy
Autorzy:
Bomba, Sarah
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28411133.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
Tematy:
Nietzsche
postmodernism
hedonism
nihilism
axiology
aesthetics
postmodernizm
hedonizm
nihilizm
aksjologia
estetyka
Opis:
Artykuł zatytułowany Profetyczny charakter filozofii nietzscheańskiej jest efektem studiowania przez autorkę tematu zjawisk społecznych, które nasiliły się na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci. Celem rozważań zawartych w tekście jest ukazanie aktualności myśli Friedricha Nietzschego w okresie postmodernizmu oraz okresu, który po nim następuje. Opisana perspektywa odnosi się przede wszystkim do upadku woli jednostek w obliczu bezprecedensowych przemian społecznych. Tekst będzie czerpać z dorobku intelektualnego m.in. Jacques’a Derridy, Michela Foucaulta czy Jeana-François Lyotarda. Teza jest weryfikowana analogiami obecnymi we współczesnej myśli politycznej. Analiza elementów aksjologicznych zawartych w dziełach. Nietzschego oraz ich wpływu na współczesne społeczeństwo została przeprowadzona przy użyciu metody monograficznej oraz obserwacyjnej. Uzyskane konkluzje mają na celu refleksję na temat współczesności oraz negatywnych zjawisk zaistniałych w społeczeństwie w XX oraz XXI wieku.
The article is the result of the author’s studies on social phenomena that have intensified over the past decades. The purpose of the considerations contained in the text is to show the actuality of the thought of F. Nietzsche in the period of postmodernism and the period that follows it. The described perspective refers primarily to the collapse of the will of individuals in the face of unprecedented social transformations. The text will draw on the intellectual output of J. Derrida, M. Foucault, or J.F. Lyotard, among others. The thesis is verified by analogies present in modern political thought. The analysis of the axiological elements contained in the works of F. Nietzsche and their impact on modern society was carried out using a monographic and observational method. The conclusions obtained are intended to reflect on modernity and the negative phenomena that have occurred in society of the 20th and 21st centuries.
Źródło:
Historia i Polityka; 2023, 45 (52); 89-98
1899-5160
2391-7652
Pojawia się w:
Historia i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The problem of personalism in Karol Wojtyła’s debate with Max Scheler
Problem personalizmu w dyskusji Karola Wojtyły z Maksem Schelerem
Autorzy:
Czachorowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31208765.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
etyka
Karol Wojtyła
Max Scheler
personalizm
osoba ludzka
obiektywizm
zasada realizmu
emocjonalizm
postmodernizm
neuroetyka
ethics
personalism
human person
objectivism
principle of realism
postmodernism
neuroethics
Opis:
The article shows that already in his habilitation dissertation on Max Scheler’s ethics Karol Wojtyła defended the consistent ethical personalism, distorted by the German phenomenologist. However, the pertinent tying of moral values to the supreme, supra-instrumental value of the human person, involved its subjectivization, as a result of which Scheler’s claims to ethical objectivism are unfounded. Besides, in a completely unfounded manner he considered spontaneous emotionality as the centre of the person, thereby losing the person’s causative agency towards moral values, i.e. the central role of the human reason and free will in moral life, thus negating man’s moral responsibility for his actions. This assessment of Scheler’s ethics has relevance for discernment in contemporary posthumanist ethics, which – following Scheler’s lead – attributes the guiding role in moral life to spontaneous emotions.
Artykuł wykazuje, że już w pracy habilitacyjnej poświęconej etyce Maksa Schelera Karol Wojtyła bronił konsekwentnego personalizmu etycznego, wypaczonego przez niemieckiego fenomenologa. Trafne wiązanie wartości moralnych z nadrzędną, ponadinstrumentalną wartością osoby ludzkiej, wiązało się jednak z jej subiektywizacją, w wyniku czego roszczenia Schelera do obiektywizmu etycznego są bezpodstawne. Oprócz tego całkowicie bezpodstawnie uznał spontaniczną emocjonalność za centrum osoby, gubiąc w ten sposób sprawczość osoby wobec wartości moralnych, czyli centralną rolę ludzkiego rozumu i wolnej woli w życiu moralnym, zaprzepaszczając w ten sposób moralną odpowiedzialność człowieka za swoje czyny. Ta diagnoza etyki Schelera ma znaczenie dla rozeznania we współczesnej posthumanistycznej etyce, która — idąc tropem Schelera — rolę kierowniczą w życiu moralnym przypisuje spontanicznym emocjom.
Źródło:
Logos i Ethos; 2023, 61, 1; 71-84
0867-8308
Pojawia się w:
Logos i Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Widma reżimów terroru, strachu i lęku w ponowoczesności: ich społeczne przyczyny, konsekwencje i sposoby ich opanowywania
Specters of regimes of terror, fear and anxiety in postmodernity: their social causes, consequences and ways of mastering them
Autorzy:
Stochmal, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/54162901.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Marynarki Wojennej. Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych
Tematy:
Terror
fear
anxiety
uncertainty
cultures of fear
postmodernity
postmodernism
strach
lęk
niepewność
kultury strachu
ponowoczesność
postmodernizm
Opis:
Artykuł jest próbą ukazania teoretycznych odniesień do zagadnień związanych z terrorem, strachem i lękiem z uwzględnieniem postrzegania ich społecznych przyczyn i konsekwencji. Zasadne jest osadzenie rozważań w postmodernizmie. Poszerzam analityczne horyzonty znaczeń przypisywanych szeroko rozumianym kulturom strachu, oddając ważniejsze trajektorie ich rozumienia. Współczesny habitus bezpieczeństwa immanentnie łączy się z widmami kultur strachu, połączenia tego jednak nie należy postrzegać w kontekście binarnym, lecz raczej hybrydycznym. Widma kultur strachu wyłaniają się w coraz to nowych odsłonach w rzeczywistości społecznej i przenikają do świadomości ludzi. Zajęły one poczesne miejsce w systemach zapewniania bezpieczeństwa i porządku publicznego, podsycane groźbą nieustannie czyhających na nas zagrożeń. Kultury strachu to potężne dyskursy osadzone w sposób zakamuflowany dla działań zarządzania populacjami, nie zawsze zgodnymi z interesem i wolą ogółu. Kultury strachu stanowią represyjne reżimy dla często globalnych interesariuszy próbujących swoją władzę realizować w coraz to nowych przestrzeniach. W zależności od posiadanych motywów mogą posługiwać się skalkulowanymi retorykami kultur strachu, umiejętnie je eskalując. Do retoryk tych należy wytwarzanie i realizacja terroru, przemocy, przymusu, zastraszanie lub groźby wzbudzania strachu czy lęku w codziennym życiu zwykłych ludzi. Prowadzić to może do traumatyzowania całych pokoleń podatnych na retorykę lęku. Znajomość tych mechanizmów stanowić może siłę przeciwstawiania się retorykom strachu w codziennym życiu.
The article is an attempt to show theoretical references to the issues of terror, fear and anxiety, taking into account the perception of their social causes and consequences. It is reasonable to embed the considerations in postmodernism. I expand the analytical horizons of meanings attributed to fear cultures in the broadest sense, capturing the more important trajectories of their understanding. The contemporary security habitus is immanently linked to the spectres of fear cultures, however, this connection should not be seen in a binary context, but rather in a hybrid one. The spectres of fear culture emerge in ever new guises in social reality and permeate people's consciousness. They have taken a prominent place in systems for ensuring security and public order, fuelled by the threat of constantly lurking dangers. Cultures of fear are powerful discourses embedded in camouflaged ways for population management activities that are not always in line with the general interest and will. Cultures of fear are repressive regimes for often global stakeholders trying to exercise their power in ever new spaces. Depending on their motives, they may use the calculated rhetoric of fear cultures, skilfully escalating them. These rhetoric include the production and implementation of terror, violence, coercion, intimidation or threats to instil fear or anxiety in the daily lives of ordinary people. This can lead to traumatizing entire generations susceptible to the rhetoric of fear. Knowledge of these mechanisms can provide the power to counter the rhetoric of fear in everyday life.
Źródło:
Colloquium; 2023, 15, 2; 19-32
2081-3813
2658-0365
Pojawia się w:
Colloquium
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Возвращение в Острог Саши Филипенко: деформация зазеркалья в романе-созерцании «русской тоски»
‘Return to Ostrog’ by Sasha Filipenko: deformations and distortions of ‘behind the looking glass’ world in the novel contemplating «Russian longing»
Autorzy:
Kliabanau, Dzmitry
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29433499.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie
Tematy:
Sasha Filipenko
postmodernism
contemplation novel
deformation
world is a prison
return to the past
postmodernizm
powieść kontemplacyjna
deformacja
świat-więzienie
powrót do przeszłości
Opis:
Powrót do Ostroga Saszy Filipenko: deformacja i wykrzywienia świata po drugiej stronie lustra w powieści-kontemplacji «rosyjskiej tęsknoty» Powrót do Ostroga Saszy Filipenko – jeden z przykładów funkcjonowania w literaturze postmodernistycznej powieści kontemplacyjnej skupiającej się na wszechstronnym spojrzeniu na rzeczywistość bez jej oceniania. Powieść cechuje heterogeniczność gatunkowa: w opartym na realnych faktach Powrocie do Ostroga obecne są wątki powieści detektywistycznej, powieści grozy, satyry politycznej. Elementem kluczowym narracji staje się wpatrywanie w odwieczną rosyjską tęsknotę – na poziomie fizycznym, materialnym, ale przede wszystkim mentalnym i duchowym. Owa wszechobecna tęsknota staje się wręcz jednym z bohaterów powieści. Świat Ostroga – postmodernistyczne reminiscencje do Hamleta Shakespeare’a i Wspomnień z domu umarłych Dostojewskiego. Jest to świat wywrócony, zdeformowany – zwierciadło odbijające mentalną i duchową kondycję współczesnego społeczeństwa rosyjskiego. Motyw deformacji i rzeczywistości po drugiej stronie lustra jest realizowany w utworze za pomocą wielu symboli. Sercem Ostroga, wokół którego to miasto się rozrosło, jest więzienie, którego odbiciem właściwie staje się sierociniec. Z kolei semantyczne obciążenie obecnego w tytule wyrazu „powrót” jest uosobieniem ruchu spiralnego historii nie tylko Ostroga i jego mieszkańców, lecz, w gruncie rzeczy, całego społeczeństwa rosyjskiego.
‘Return to Ostrog’ by Sasha Filipenko: deformations and distortions of ‘behind the looking glass’ world in the novel contemplating «Russian longing» Return to Ostrog by Sasha Filipenko is an example of a contemplative novel in postmodern literature. This novel focuses on a comprehensive look at surrounding reality without judging it. The genre of Filipenko's novel is heterogeneous: though being based on real facts, it also has threads of detective novel, thriller and political satire. Staring at the eternal Russian longing on the physical, material, but, above all, mental and spiritual level becomes a key element of the narrative. In fact, this ubiquitous longing becomes one of the heroes of the novel. Ostrog's world could be percept as postmodern reminiscences to Shakespeare's Hamlet and Dostoyevsky's Notes from the House of the Dead. Ostrog is an inverted, deformed world and it becomes a mirror which reflects the mental and spiritual condition of modern Russian society. The theme of deformation and ‘behind the looking glass’ reality is realized in the Filipenko's work with many symbols. For example, the prison is a heart of Ostrog which made the city exist. And this prison has its reflection in the local orphanage. The semantic meaning of the word ‘return’ in the title of the novel becomes the epitome of the spiral movement of history – not only a history of Ostrog and its inhabitants, but, in fact, of the entire Russian society as well.        
Źródło:
Studia Pigoniana; 2023, 6, 6; 179-191
2657-3261
Pojawia się w:
Studia Pigoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Проблема дегуманизации в виртуальном тексте новейшей русскоязычной драматургии
The issue of dehumanization in the virtual text of the latest Russian dram
Problematyka dehumanizacji w wirtualnym tekście najnowszej dramaturgii rosyjskiej
Autorzy:
Pieczyński, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311805.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Русская драматургия
дегуманизация
виртуальный мир
постмодернизм
симулякры
Dramaturgia rosyjska
dehumanizacja
świat wirtualny
postmodernizm
symulakry
Russian drama
dehumanization
virtual world
postmodernism
simulacra
Opis:
Post-Soviet Russian-language dramaturgy is text-centric and literature-centric. The most important point of reference for its creators is the widely understood text. Both literary and cultural text. In their works, playwrights replace performative representation with retrospective storytelling. The center of interest is not so much the surrounding reality as its cultural image. In recent years, this image has become more and more virtual. Dramaturgy willingly uses information technology. Dialogues resemble online chats, and the characters' relationships evoke associations with contact maintained via social networking sites. The reduction of the presented world to the level of virtual space results in the degradation of humanity. The protagonist of a contemporary drama, immersed in the space of the Internet, loses contact with the world around him. This in turn leads either to a complete demoralization, or even to a complete dehumanization. In the discussed texts, man becomes his own digital simulacrum. Dehumanization is either literal or metaphorical. In the first case, the hero either loses his human nature or is not human at all. He ends up in the virtual world, turning into a character from a computer game, as in the play "Net" by Valery Pecheykin. Or maybe he's part of that world himself - a video blogger with a camera instead of a hand, or an intelligent personal assistant named Siri. The protagonists, addicted to the Internet, immersed in virtual space, are metaphorically dehumanized. The characters of the plays "Journal of Alona Cziżuk" by Julia Woronowa and "Grisza" by Inga Wosk communicate with each other only through chats and social networking sites. The man described by contemporary Russian-language playwrights often uses an online nickname instead of his name, and treats sex, usually virtual, as an escape from reality, losing the ability not only to love, but even to feel physical pleasure. The intertextual, text-centric "new drama" is slowly giving way to a new phenomenon that can be described as the Internet "new-new drama". It is also text-centric, but at its center is virtual text.
Postsowiecka dramaturgia rosyjska jest tekstocentryczna oraz literaturocentryczna. Najważniejszym punktem odniesienia dla jej twórców jest szeroko rozumiany tekst. Zarówno literacki, jak i tekst kultury. Dramatopisarze w swoich utworach performatywne przedstawianie zastępują retrospektywnym opowiadaniem. Centrum zainteresowania stanowi zaś nie tyle otaczająca rzeczywistość, co jej kulturowy obraz. W ostatnich latach coraz częściej obraz ten ma charakter wirtualny. Dramaturgia chętnie wykorzystuje technologie informacyjne. Dialogi przypominają internetowe czaty, zaś relacje bohaterów wywołują skojarzenia z kontaktem utrzymywanym za pośrednictwem portali społecznościowych. Redukcja świata przedstawionego do poziomu przestrzeni wirtualnej skutkuje degradacją człowieczeństwa. Bohater dramatu współczesnego wiele ma wspólnego z postaciami gier komputerowych. Zanurzony w przestrzeni Internetu, traci kontakt z otaczającym go światem. To zaś prowadzi albo do pełnej demoralizacji, albo wręcz do całkowitej dehumanizacji. Człowiek w omawianych tekstach staje się swoim własnym, cyfrowym symulakrem. Dehumanizacja ma charakter dosłowny lub metaforyczny. W pierwszym przypadku bohater albo traci swoją ludzką naturę, albo w ogóle nie jest człowiekiem. Trafia do świata wirtualnego, zamieniając się w postać z gry komputerowej, jak w sztuce „Net” Walerija Pieczejkina. Ewentualnie sam jest częścią tego świata – wideoblogerką z kamerą zamiast ręki lub inteligentnym asystentem osobistym o imieniu Siri. Metaforycznej dehumanizacji ulegają bohaterowie, uzależnieni od Internetu, pogrążeni w przestrzeni wirtualnej. Postaci sztuk „Dziennik Alony Cziżuk” Julii Woronowej oraz „Grisza” Ingi Wosk komunikują się ze sobą wyłącznie za pośrednictwem czatów i portali społecznościowych. Człowiek, o którym piszą autorzy nowego-nowego dramatu, często zamiast imienia posługuje się internetowym nickiem, a seks, z reguły wirtualny, traktuje jak ucieczkę od rzeczywistości, tracąc zdolność nie tylko do miłości, ale nawet do odczuwania fizycznej przyjemności. Intertekstualny, tekstocentryczny „nowy dramat” powoli ustępuje miejsca nowemu zjawisku, które można określić mianem internetowego „nowego-nowego dramatu”. Jest on również tekstocentryczny, jednak w jego centrum znajduje się tekst wirtualny.
Постсоветская русская драматургия имеет текстоцентричный и литературоцентричный характер. Для ее авторов важнейшей точкой отсчета является широко понимаемый текст. Как литературный, так и текст культуры. Драматурги в своих произведениях перформативное представление заменяют ретроспективным рассказом. В центре внимания находится не окружающая действительность, только ее культурный образ. В последние годы все чаще этот образ имеет виртуальный характер. Драматурги часто пользуются информационными технологиями. Диалоги напоминают онлайн-чаты, зато отношения между героями вызывают ассоциации с коммуникацией в социальных сетях. Реальный мир вытесняется виртуальным, что ведет к деградации человечности. Герой современной пьесы имеет много общего с героями компьютерных ирг. Он, погружаясь в пространстве Интернета, теряет связь с окружающим миром. Это ведет к полной деморализации или даже к окончательной дегуманизации. Человек в анализируемых пьесах становится своим собственным, цифровым симулякром. Дегуманизация имеет дословный или метафоричный характер. В первом случае персонаж либо теряет свою человеческую сущность, либо вообще не является человеком. Он попадает в виртуальный мир, превращаясь с героя компьютерной игры, как в пьесе Net Валерия Печейкина. Или он сам является частью этого мира – как в случае видеоблогерши с камерой вместо руки или виртуальным помощником Сири. Метафоричной дегуманизации подвергаются те, кто страдает от Интернет-зависимости. Персонажи пьес Юлии Вороновой и Инги Воск общаются друг с другом исключительно посредством чатов и соцсетей. Человек, о котором пишут авторы новой-новой драмы, часто вместо имени пользуется никнеймом, а секс, часто виртуальный, это для него бегство от реальности, из-за чего он теряет умение не только любить, но даже чувствовать физическое удовольствие от половых контактов. Интернеткстуальная, текстоцентричная новая драма уступает место новому явлению, которое можно назвать Интернетной «новой-новой драмой». Она тоже текстоцентрична, но в ее центре – виртуальный текст.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2023, 2 (182); 99-123
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies