Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "post-Anthropocene" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Antropologiczne otwarcie na postantropocentryzm. Sprawczość bytów poza-ludzkich w procesie ekologizacji wiedzy
Autorzy:
Majbroda, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2042860.pdf
Data publikacji:
2021-12-21
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
Tematy:
antropocen
ekologizacja wiedzy
kapitalocen
postantropocentryzm
sprawczość
świat więcej-niż-społeczny
anthropocene
ecologisation of knowledge
Capitalocene
post-anthropocentrism
agency
more-than-social world
Opis:
Artykuł koncentruje się wokół otwarcia antropologii na postantropocentryzm oraz świat więcej-niż-społeczny w procesie ekologizacji wiedzy. Żyjemy w Antropocenie, nowej epoce geologicznej, w której działania człowieka wpływają na klimat, ekosystemy i środowisko jak nigdy przedtem. Tymczasem, dominujące rozumienie globalnej historii środowiska nie uwzględnia należycie jej powiązań z teorią społeczną, mimo że wątki te są nierozerwalnie związane  ze społecznością i materialnością zmieniającego się świata ludzi i nie-ludzi. W ramach światowej antropologii społeczno-kulturowej przedstawiciele dyscypliny zajmują coraz bardziej zdecydowane stanowiska wobec zmian klimatycznych, rozwijając praktyki,  które inwencyjnie  można by nazwać ‘ekologizacją antropologii’ jako odpowiedź na tezę o przegrzaniu świata. Ruch konceptualnej transgresji kategorii ‘człowiek’, która jest podstawą antropocentrycznej wiedzy, może stać się dla antropologii szansą nie tylko na prognozowanie przyszłości społeczeństw, lecz także na współtworzenie wiedzy naukowej antycypującej i wyjaśniającej jej kształty.
The article focuses on the opening of anthropology to post-anthropocentrism, and the more-than-human world. We are living in the Anthropocene, a new geological era in which human activities are affecting climate, ecosystems and the environment like never before. However, the dominant understanding  of  the global environmental history does not adequately account for its connections to social theory, even though these themes are inextricably linked to the sociality and materiality of the changing world of humans and non-humans. Within the framework of the world's socio-cultural anthropology are being developed, and the representatives of the discipline are taking increasingly firm stances on climate change, developing  practices that creatively can be called the ‘ecologisation of anthropology’ as a response to the notion that the world is overheated. A movement of conceptual transgression of the category ‘human’, which is the core of anthropocentric knowledge, can become an opportunity for anthropology not only to prognose the future of societies, but also to co-produce scientific knowledge anticipating and explaining its shapes.
Źródło:
Lud; 2021, 105; 243-274
0076-1435
Pojawia się w:
Lud
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Brudna transcendencja. Rudymenty sacrum a przemiany współczesnych ekopoetyk
Dirty transcendence: Remnants of the sacred and changes in contemporary ecopoetics
Autorzy:
Soćko, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954134.pdf
Data publikacji:
2021-11-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
ecopoetics
immanence
transcendence
anthropocene
post-secularism
ekopoetyka
immanencja
transcendencja
antropocen
postsekularyzm
Opis:
Wychodząc od lektury kilku – pochodzących z końca XX w. – wierszy odnoszących się do przyrody, autorka redefiniuje tradycyjnie rozumianą transcendencję i immanencję, osadzając te kategorie w kontekście studiów postsekularnych i szeroko rozumianego nowego materializmu. Główną tezę artykułu stanowi bowiem przekonanie, że przedstawione przeformułowanie tych kategorii pozwala w ciekawy sposób przedstawić dynamikę zmian ekopoetyk charakterystycznych dla XX i XXI wieku. Omawiając wybrane przykłady poezji twórców odznaczających się wyjątkową świadomością nieprzejrzystości języka, autorka zwraca uwagę na istotną cezurę, jaką okazała się debata wokół pojęcia antropocenu i omawia obecne tendencje poetyckie, uwzględniające implikowany przez to pojęcie światopogląd.
The analysis of a number of late 20th-century nature poems allows the author to redefine the traditional concepts of transcendence and immanence in the context of post-secular studies and the broadly defined new materialism. The article argues that the reformulation of these categories allows one to map the dynamic changes in the 20th-century and 21st-century ecopoetics. The analysis of selected poems written by poets who are well aware of the limits of language, allows the author to draw attention to the debate around the concept of the Anthropocene, a significant turning point in itself. The article discusses current poetic tendencies, taking into account the impact of the Anthropocene.
Źródło:
Forum Poetyki; 2021, 24; 26-41
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aksjologiczne dylematy w epoce człowieka
Autorzy:
Janikowska, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2095913.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk
Tematy:
Anthropocene
human impact
the environment
environmental crisis
post-humanism
Opis:
The article is a critical outline of Ewa Bińczyk’s book “The Human Epoch. The rhetoric and stagnation of the Anthropocene”. Bińczyk’s book, the first such extensive study of the Anthropocene discourse in Poland, is analysed by the author of the text in terms of the axiological problems of the new era, especially of the change in the value system which determines the global environmental crisis. The article focuses on issues related to the search for a new methodology adapted to the time of an environmental crisis, on the potential of an interdisciplinary post-humanist discourse and on narratives contributing to the transformation of environmental awareness, not only on the part of representatives of scholarly circles but entire societies.
Źródło:
Our Europe. Ethnography – Ethnology – Anthropology of Culture; 2020, 9; 125-131
2299-4645
Pojawia się w:
Our Europe. Ethnography – Ethnology – Anthropology of Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
No Figures in the Landscape: Post-Anthropocentric Typologies of Architectural Settings in Science-Fiction Films
Krajobraz bez postaci. Postantropocentryczne typologie architektoniczne w kinie fantastyczno-naukowym
Autorzy:
Stasiowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341705.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
architektura
typologia
film
science fiction
postantropocen
architecture
typology
post-Anthropocene
Opis:
In the ascending age of automation factories, storage facilities, and server farms, intelligent buildings are becoming less dependent on human maintenance. These new and updated architectural forms do not comply with traditional typologies. From the Vitruvian Man to Modulor, our bodies were the measure of most constructions. Yet automation renders new constructions incompatible with patterns of human habitation. This article focuses on the iconography of buildings designed to operate with little to none human interaction, providing an insight into how such settings influenced recent (last decade) science-fiction films like Blade Runner 2049 (dir. Denis Villeneuve, 2017), Captive State (dir. Rupert Wyatt, 2019), I Am Mother (dir. Grant Sputore, 2019), or Transcendence (dir. Wally Pfister, 2014). In each of them, artificial intelligence is an intrinsic composite of the environment, terraforming a post-anthropocentric reality of data centres, automated warehouses and drosscapes.
Fabryki, zautomatyzowane magazyny, elektrownie oraz centra danych już dziś funkcjonują najlepiej przy minimalnej ingerencji. Co istotniejsze, przestrzenie tego typu wymykają się tradycyjnym typologiom, także dlatego, że swoją skalą i przeznaczeniem zrywają z antropocentrycznym charakterem architektury. Od człowieka witruwiańskiego po modulor Le Corbusiera ciało ludzkie stanowiło miarę budowli. Co jednak w przypadku konstrukcji przeznaczonych na magazyny, centra logistyczne, farmy serwerów obsługiwanych przez maszyny bądź których automatyzacja gwałtownie postępuje? Na to pytanie ma odpowiedzieć niniejszy artykuł. Autor analizuje w nim ikonografię przestrzeni projektowanych niejako na erę mającą nadejść „po człowieku” przez pryzmat fantastyki naukowej, a więc filmów, w których sztuczna inteligencja jest integralnym komponentem środowiska, takich jak: Blade Runner 2049 (reż. Denis Villeneuve, 2017), Rebelia (reż. Rupert Wyatt, 2019), Jestem matką (reż. Grant Sputore, 2019) czy Transcendencja (reż. Wally Pfister, 2014).
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2020, 110; 24-45
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O nas bez nas. Postantropocentryczne kinematografie stref wykluczenia
About Us Without Us: Post-Anthropocentric Cinematographies of Human Exclusion Zones
Autorzy:
Wójtowicz, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340630.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
postantropocen
strefy wykluczenia człowieka
nowa normalność
geokino
pejzaż maszynowy
technoesencjalizm
ksenoprzestrzeń
infrastruktura
widzenie maszynowe
post-Anthropocene
human exclusion zones
new normal
geocinema
machine landscape
techno-essentialism
xenospace
infrastructure
machine vision
Opis:
Tematem tekstu są postantropocentryczne kinematografie stref wykluczenia człowieka powstające za sprawą teoriopraktycznych badań naukowych realizowanych metodami artystycznymi. Przywołane przykłady obejmują działalność Instytutu Strelka (projekty The New Normal i Geocinema), twórczość Emmy Charles, Johna Gerrarda, Evana Rotha, Trevora Paglena i Liama Younga (także w ramach Unknown Field Division) oraz teoretyczne koncepcje tego ostatniego, jak również Benjamina Brattona. Do stref wykluczenia człowieka zalicza się krajobrazy (pejzaże) maszynowe, w tym m.in. centra danych, farmy serwerów, zautomatyzowane miejsca produkcji i wydobycia surowców naturalnych niezbędnych do produkcji współczesnej technologii. Istotny jest także sieciowy obieg obrazów jako danych z pominięciem udziału człowieka (widzenie maszynowe na potrzeby sztucznej inteligencji) oraz dane z globalnych sieci sensorowych. Wszystkie powyższe przykłady zostały omówione w kontekście projektów artystycznych wykorzystujących medium filmu.
The text focuses on post-anthropocentric cinematographies of human exclusion zones, created within theory- and practice-based research conducted with artistic methods. The examples include: research activities of the Strelka Institute (The New Normal and Geocinema), art by Emma Charles, John Gerrard, Evan Roth, Trevor Paglen and Liam Young (also within Unknown Field Division), Young’s theoretical concepts, as well as theories by Benjamin Bratton. The human exclusion zones include machine landscapes, such as data centres, server farms, automated production lines and mining sites that provide raw geological materials used in technological production. Also important are the networked circulation of images as data without human involvement (machine vision by artificial intelligence) and global data from sensory networks. All examples are discussed in the context of art projects using the medium of film.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2020, 110; 6-23
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Robinson w postantropocenie
Robinson in Post-Anthropocene
Autorzy:
Tomczok, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911995.pdf
Data publikacji:
2019-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Holocaust
Robinson of Warsaw
post-anthropocene
Zagłada
Robinson warszawski
postantropocen
Opis:
W artykule podjęto próbę wyjaśnienia związków wyrażenia „Robinson warszawski” z powieścią Robinson Kruzoe Daniela Defoe i współczesnym nawiązaniem do niej w futuresce Dwa końce świata Antoniego Słonimskiego. W części analitycznej wykazano zależność prozy Słonimskiego od wzorca fabularnego oraz eseistyki Jana Kotta i Iana Watta poświęconej przekroczeniu perspektywy indywidualistycznej w powieści europejskiej. W zakończeniu postawiono pytanie o preposteryjną lekturę Dwu końców świata w kontekście koncepcji posthumanizmu Rosi Braidotti.
This article attempts to explain the relationship between the expression „Robinson of Warsaw” and the novel Robinson Crusoe by Daniel Defoe and a contemporary reference to it in the futureska Two Ends of the World by Antoni Słonimski. The analytical part demonstrates the dependence of Słonimski’s prose on the role model and essay writing by Jan Kott and Ian Watt devoted to exceeding the individualistic perspective in the European novel. Towards the end, a question is asked about the preposterous reading of Two Ends of the World in the context of Rossi Braidotti’s concept of posthumanism.
Źródło:
Porównania; 2019, 25, 2; 277-288
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sztuka nie-ludzkich aktorów
Art by non-human agents
Autorzy:
Lelonek, Diana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039341.pdf
Data publikacji:
2019-12-06
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
anthropocene
waste
waste-plants
Center for Living Things
mosses
lichen
polimers
habitats
post-human
Opis:
The Center for the Living Things is a research institute founded in 2016 in order to examine, collect and popularise knowledge concerning new non-human forms: plants, lichen, fungi and insects. All exhibits gathered in the Institute’s collection are abandoned objects, used commodities and those no longer needed – the debris of human overproduction, which has become the natural environment for many living organisms. Specimens were found in an illegal waste dumping site, where man-derived objects and plant tissues mix. These hybrids of plants and artificial objects are difficult to classify, as they are simultaneously animate and inanimate. Exhibits collected in the Center for the Living Things cannot be classified conventionally. Recently, waste has taken over behaviours from living matter. In the process of overproduction, the incessant need to constantly update the goods we possess is the reason why most of these unnecessary products seem to be out of our control. The Center for the Living Things aims to describe mechanisms appearing in the sphere of rejection and uselessness. In this sphere, products are no longer tools used by people. Products participate in almost every process that occurs in the biosphere, hence we cannot definitively separate economic or social processes from so-called natural processes. The Center aims to draw attention to these processes, seek connections and possible alternatives. Specimens are stored and cultivated in an ever-expanding collection at Poznań’s Botanical Gardens. This institution also organises also houses temporary exhibitions, presentations and workshops. Work is underway on an edition of the ‚Atlas of Waste-plants’ to appear at the end of 2019. More information and a digital version of the Institute’s collection can be found at: www.centerforlivingthings.com.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2019, 31; 135-142
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Making Kin in Broken Places”. Post-apocalyptic Adolescence and Care in Jeff VanderMeer’s Borne
Autorzy:
Czemiel, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/579128.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
post-apocalypse
biotechnology
New Weird
Gothic
ecofeminism
Anthropocene ethics
Opis:
Abstract en: This article attempts to place Jeff VanderMeer’s novel Borne (2017) in the context of the New Weird, and more broadly within the tradition of speculative fiction represented by the Weird and the Gothic. The aim of this is also to bring into focus the role of genre fiction in diagnosing the uncanny underside of its times. In the present context, the key issue is to develop new models of subjectivity that would embrace a trans-species, less anthropocentric and more ecological model of caring and “making kin”. This phrase references Donna Haraway’s project, which is argued to dovetail with VanderMeer’s conclusions, defining the article’s ethical premise, formulated around the theme of adolescence in a post-apocalyptic setting.
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2018, 61, 4(128); 39-53
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies