Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "porażenie nerwu twarzowego" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Nerwiak nerwu twarzowego imitujący przewlekłe zapalenie ucha
    Autorzy:
    Zwierzyńska, Klaudyna
    Bartoszewicz, Robert
    Niemczyk, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399088.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    nerwiak nerwu twarzowego
    porażenie nerwu twarzowego
    zapalenie ucha
    Opis:
    Praca przedstawia przypadek 44-letniego mężczyzny z nerwiakiem nerwu twarzowego szerzącym się do środkowego dołu czaszki i wyrostka sutkowego. Od 4 lat pozostawał pod stałą opieką laryngologiczną z powodu wysiękowego zapalenia ucha prawego. W audiometrii tonalnej opisano rezerwę 30-40db, bez cech niedosłuchu odbiorczego. W rezonansie magnetycznym opisano zmianę sugerującą nerwiaka nerwu twarzowego. Pacjenta zakwalifikowano do zabiegu usunięcia guza z dostępu przez środkowy dół czaszki z konwersją do dostępu zausznego, oraz wykonano ossikuloplastykę LC. Omówiono problemy diagnostyczne i metody leczenia.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2020, 9, 2; 58-61
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Samoistne porażenie nerwu twarzowego w ciąży - fakty i mity
    Autorzy:
    Rybak, Przemysław
    Rybak, Klaudia
    Rzepakowska, Anna
    Niemczyk, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399890.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    porażenie Bella
    samoistne porażenie nerwu twarzowego
    ciąża
    połóg
    leczenie
    Opis:
    Idiopatyczne porażenie nerwu twarzowego, zwane również porażeniem Bella, może stanowić dla klinicystów duże wyzwanie, jeżeli z objawami niedowładu mięśni twarzy zgłasza się pacjentka w ciąży. Częstość występowania porażenia Bella u kobiet w ciąży jest prawie trzy razy większa, niż w odpowiadającej wiekowo grupie kobiet nieciężarnych. Problem stanowi brak wytycznych leczenia samoistnego porażenia nerwu twarzowego w tej grupie chorych. W randomizowanych badaniach, ale bez udziału ciężarnych pacjentek, potwierdzono większą skuteczność w powrocie funkcji nerwu po wcześnie włączonym leczeniu glikokortykosteroidami, w porównaniu z innymi metodami. Dylemat dotyczący terapii potęguje fakt, iż rokowanie co do powrotu funkcji nerwu twarzowego u ciężarnych są znamiennie gorsze niż w pozostałej populacji, a niedowład mięśni twarzy dotyczy przecież młodej kobiety. W artykule na przykładzie chorej konsultowanej w Klinice oraz na podstawie przeglądu aktualnego piśmiennictwa, przedstawione zostały zalecenia postępowania w samoistnym porażeniu nerwu twarzowego u kobiet w ciąży. Przedstawiono korzyści, zalecane preparaty, dawki, niezbędne środki ostrożności i potencjalne skutki uboczne stosowania kortykosteroidów, które jako jedyne mają potwierdzoną skuteczność w leczeniu porażenia Bella u kobiet będących w ciąży.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2018, 7, 3; 27-32
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analiza efektów leczenia chirurgicznego pourazowego porażenia nerwu twarzowego
    Autorzy:
    Marszał, Joanna
    Bartochowska, Anna
    Gawęcki, Wojciech
    Wierzbicka, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1397285.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    dekompresja nerwu twarzowego
    porażenie nerwu twarzowego
    uraz czaszkowo-mózgowy
    złamanie piramidy kości skroniowej
    Opis:
    Wstęp: Do pourazowych uszkodzeń nerwu VII najczęściej dochodzi podczas wypadków komunikacyjnych oraz upadków z wysokości. Wybór sposobu leczenia oraz czasu interwencji chirurgicznej wciąż budzi wśród klinicystów wiele kontrowersji. Cel: Celem pracy była analiza efektów leczenia chirurgicznego pacjentów z pourazowym uszkodzeniem nerwu twarzowego i ich zależności od: czynników epidemiologicznych, mechanizmu urazu, miejsca uszkodzenia nerwu, a także czasu podjęcia leczenia oraz rozległości zabiegu. Materiał i metody: Analizą objęto 9 pacjentów z porażeniem nerwu twarzowego po urazie czaszkowo-mózgowym. U wszystkich chorych pełne porażenie wystąpiło bezpośrednio po urazie. U 5 pacjentów do uszkodzenia nerwu doszło w przebiegu podłużnego złamania kości skroniowej, u 3 chorych na skutek jej złamania poprzecznego, u 1 chorej nie stwierdzono ewidentnej szczeliny złamania. We wszystkich przypadkach zastosowano leczenie operacyjne. Czas od urazu do podjęcia chirurgicznej interwencji wahał się od 4 dni do 13 tygodni. Wszystkich pacjentów operowano z dojścia przez wyrostek sutkowaty. U 6 chorych dominowały zmiany obrzękowe nerwu, w związku z czym wykonano jego dekompresję, u 2 pacjentów uwidoczniono częściowe zmiażdżenie nerwu przez odłam kostny, który usunięto, u jednej z osób stwierdzono przerwanie ciągłości nerwu; nie udało się go pierwotnie zrekonstruować, dlatego pacjenta wykluczono z dalszej analizy. Wyniki leczenia oceniano za pomocą skali House’a-Brackmanna (HB) po 12 miesiącach od zabiegu. Wyniki: Pełny powrót czynności nerwu twarzowego (HBI) uzyskano u dwóch pacjentów, satysfakcjonujący (HBII) u kolejnych czterech. Czas podjęcia leczenia oraz jego zakres, podobnie jak wiek chorego, mechanizm urazu oraz miejsce uszkodzenia nerwu pozostawały bez wpływu na ostateczny rezultat terapii. Wnioski: Postępowanie w przypadku pourazowego porażenia nerwu twarzowego powinno być ustalane w każdym przypadku indywidualnie. Powszechnie akceptowanym wskazaniem do leczenia zabiegowego jest uszkodzenie nerwu VII występujące bezpośrednio po urazie oraz jego całkowite porażenie. Pacjenci, u których ze względu na ciężki stan ogólny nie ma możliwości wczesnego przeprowadzenia zabiegu odbarczającego nerw twarzowy, mogą odnieść korzyść z odroczonego leczenia w okresie nawet do 3 miesięcy od urazu.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 4; 1-6
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analiza morfologii potencjałów słuchowych z pnia mózgu u pacjentów z samoistnym obwodowym porażeniem nerwu twarzowego
    Autorzy:
    Rzepakowska, Anna
    Morawski, Krzysztof
    Niemczyk, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398688.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    porażenie nerwu twarzowego
    potencjały słuchowe z pnia mózgu
    audiometria tonalna
    Opis:
    Introduction: Idiopathic facial nerve paresis still remains a challenge for laryngologists and neurologists. The etiology of idiopathic peripheral facial nerve paresis has not been explained so far. There is a group of patients that complain about coexisting hearing abnormalities. Aim: Analysis of audiological abnormalities in patients with idiopathic peripheral facial nerve paresis on the basis of pure tone audiometry and auditory brainstem responses. Material and methods: The retrospective analysis of 35 patients, aged under 40 years, with idiopathic peripheral facial nerve paresis hospitalised in Department of Otolaryngology of Warsaw Medical University – Poland (2004-2009). Control group consisted of age-matched, 23 healthy subjects. Each patient underwent audiometric evaluation that included pure tone audiometry and auditory brainstem responses. Statistical analysis was performed with Student’s t-test. Results: In the analysed group of 35 patients (17 male + 18 female), age ranged 13-40 years (mean 26.7 ± 7.1) signifi cantly prolonged latencies of wave III and V and III-V and I-V intervals in comparison with control group where observed (p<0.05). We found also that 48.6% patients with idiopathic peripheral facial nerve paresis had high-frequency hearing loss. Conclusions: The auditory brainstem responses in this study showed an association between retrocochlear pathology of the auditory system and idiopathic peripheral facial nerve paresis. Further investigations are necessary to estimate the etiopathology of these coexisting abnormalities.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2010, 64, 7; 27-31
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leczenie idiopatycznego porażenia nerwu twarzowego (porażenia Bella) w świetle aktualnych doniesień
    Autorzy:
    Paprocki, Arkadiusz
    Bartoszewicz, Robert
    Niemczyk, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1400384.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    porażenie nerwu twarzowego
    porażenie Bella
    leczenie
    sterydy
    leki antywirusowe
    dekompresja chirurgiczna
    Opis:
    Wstęp: Porażenie idiopatyczne nerwu twarzowego, zwane porażeniem Bella, jest częstą chorobą spotykaną w codziennej praktyce otolaryngologicznej. Jakkolwiek niesie ze sobą pomyślne rokowanie, to w przypadku niecałkowitego powrotu czynności nerwu pozostaje dla pacjenta znacznym okaleczeniem fizycznym. Pomimo rozwoju technik diagnostycznych, w większości przypadków nadal nie udaje się wskazać czynnika etiologicznego, tak więc jej leczenie musi opierać się na leczeniu empirycznym. Materiał i metody: W pracy dokonano przeglądu literatury poświęconej patogenezie i leczeniu porażenia idiopatycznego opublikowanej w latach 2006–2016, prezentując prace mające bezpośrednie implikacje dla codziennej praktyki klinicznej. Wyniki: W świetle przytoczonych publikacji podkreślono znaczenie stosowania leczenia skojarzonego lekami sterydowymi i antywirusowymi, poszerzonej diagnostyki w kierunku zaburzeń metabolicznych (IGT) oraz leczenia chirurgicznego drogą wczesnej dekompresji nerwu twarzowego w przypadkach porażenia z nasiloną degeneracją włókien lub porażenia nawrotowego.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 2; 25-30
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Perlak wrodzony szczytu piramidy kości skroniowej – opis przypadku oraz przegląd literatury
    Autorzy:
    Makuszewska, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1400089.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    wrodzony perlak szczytu piramidy
    porażenie nerwu twarzowego
    rekonstrukcja nerwu twarzowego
    dostęp przez środkowy dół czaszki
    Opis:
    Wstęp: Wrodzony perlak szczytu piramidy kości skroniowej jest rzadkim schorzeniem, które rozwija się skrycie, tak więc jego rozpoznanie wymaga dużej dociekliwości. Przedstawiamy opis przypadku wrodzonego perlaka nadbłędnikowego szczytu piramidy kości skroniowej oraz przegląd literatury. Metodyka: Pacjentka, lat 27, zgłosiła się z powodu postępującego niedowładu nerwu twarzowego. W badaniu otoskopowym stwierdzono normalną błonę bębenkową, słuch był również prawidłowy. Pomimo braku zawrotów głowy i zaburzeń równowagi w wywiadzie, badania wykazały niewyrównane obwodowe uszkodzenie układu przedsionkowego. Badania radiologiczne uwidoczniły zmianę o charakterze perlaka w szczycie piramidy kości skroniowej i epitympanum. Wyniki: W celu zachowania słuchu do usunięcia perlaka wybrano dojście przez środkowy dół czaszki. Zniszczony fragment nerwu twarzowego został zrekonstruowany autologicznym przeszczepem nerwu usznego wielkiego. Wnioski: Nowoczesne techniki obrazowania umożliwiają szczegółowe zaplanowanie zabiegu, jak również rozwój chirurgii podstawy czaszki, a także pozwalają na bezpieczne i radykalne usunięcie perlaków szczytu piramidy.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 1; 62-67
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A rare case of aberrant facial nerve course in the mastoid segment
    Rzadki przypadek nieprawidłowego przebiegu nerwu twarzowego w jego części sutkowej
    Autorzy:
    Rana, Amit Kumar
    Khan, Mubarak Muhamed
    Parab, Sapna Ramakrishna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399004.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-05
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    anomalous facial nerve
    cadaveric dissection
    dissection
    iatrogenic facial nerve palsy
    temporal bone
    badanie sekcyjne
    jatrogenne porażenie nerwu twarzowego
    kość skroniowa
    nietypowy przebieg nerwu twarzowego
    sekcja zwłok
    Opis:
    Facial nerve is the main motor supply to the part of facial skeleton system responsible for expressions. The reported rate of iatrogenic injury to the facial nerve in primary mastoid surgeries was 0.6% to 3.7%. Temporal bone is one of the most complex anatomical parts of human body. A variety of facial nerve courses has been described in literature. Normally, horizontal segment of the facial nerve traverses from geniculate ganglion to second genu which is usually situated medial and inferior to lateral semicircular canal. From here it passes posteriorly and laterally along the medial wall of the middle ear. Mastoid or vertical segment extends from the second genu to stylomastoid foramen deep to tympano-mastoid suture line from where the nerve exits out of the temporal bone. During our endoscopic dissection we encountered a grossly anomalous course of facial nerve in which after turning at second genu, the nerve curves posteriorly and lies in the floor of mastoid cavity and traverse’s its whole length of mastoid and instead of moving out of foramen it travels towards sinus plate and then takes another (3rd) turn to travel anteriorly towards the tip of mastoid from where it finally exits.
    Nerw twarzowy jest najważniejszym nerwem odpowiedzialnym za ruchowe zaopatrzenie mięśni mimicznych twarzy. Częstotliwość występowania jatrogennego uszkodzenia nerwu twarzowego podczas zabiegów chirurgicznych wyrostka sutkowatego wynosi od 0,6% do 3,7%. Kość skroniowa stanowi jedną z najbardziej złożonych anatomicznie części ludzkiego ciała. W literaturze opisywane są różne warianty przebiegu nerwu twarzowego. Z reguły poziomy odcinek nerwu twarzowego przebiega od zwoju kolankowego do drugiego kolanka nerwu, położonego najczęściej przyśrodkowo i ku dołowi od bocznego kanału półkolistego. Od tego miejsca nerw biegnie ku tyłowi i do boku wzdłuż przyśrodkowej ściany ucha środkowego. Część sutkowa lub pionowa nerwu twarzowego przebiega w głębi szczeliny bębenkowo-sutkowej od drugiego kolanka nerwu do otworu rylcowo-sutkowego, przez który nerw opuszcza kość skroniową. Podczas endoskopowego preparowania kości skroniowej zaobserwowano bardzo nietypowy przebieg nerwu twarzowego, który w swoim odcinku za drugim kolankiem zakrzywia się ku tyłowi, przechodzi przez całą długość wyrostka sutkowatego i zamiast przejść przez otwór rylcowo-sutkowy biegnie w kierunku ściany zatoki esowatej, a następnie wykonuje kolejny zwrot (trzeci) do przodu w kierunku szczytu wyrostka sutkowatego, gdzie w końcu opuszcza czaszkę.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 2; 30-33
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nawracające obwodowe porażenie nerwu twarzowego – opis przypadku
    Recurrent facial nerve paralysis – case report
    Autorzy:
    Figlus, Małgorzata
    Pawełczyk, Małgorzata
    Kacperska, Magdalena Justyna
    Janiak, Sylwia
    Jastrzębski, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053330.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    obwodowe porażenie nerwu twarzowego
    nawracające porażenie
    nerwu twarzowego
    obrzęk wargi
    język geograficzny
    zespół Melkerssona-Rosenthala
    peripheral facial nerve paralysis
    recurrent facial nerve paralysis
    facial oedema
    geographic tongue
    Melkersson-Rosenthal syndrome
    Opis:
    Melkersson–Rosenthal syndrome is traditionally defined as a triad of syndromes including recurrent facial nerve palsy, oedematous changes within face and a geographic tongue. Aetiology of the disease is not definitely confirmed. Probably it is multifactorial with marked influence of autoimmune response of delayed hypersensitivity type. It is also claimed that infections, systemic disorders as well as trauma may be relevant. The genetic predisposition cannot be excluded. Cases with full clinical presentation are relatively rare, the incomplete cases are problematic for establishing diagnosis and treatment despite the fact that case report of the syndrome are more numerous nowadays. The article presents a case of patient with a recurrent facial nerve palsy and scrotal tongue, in whom the diagnosis was established after 18 years after the first sign occurred. There was a differential diagnostics conduced and the final diagnosis of incomplete Melkersson–Rosenthal syndrome was established. Standard therapeutic strategy was introduced but satisfactory results were not obtained. This case report highlights the diversity of clinical manifestation of the syndrome effecting from a sequence of their appearance, the variability of therapeutic theories, lack of standardized guidelines for therapeutic strategies and importance of collaboration between doctors of different specialties to elucidate this rare diagnosis.
    Zespół Melkerssona–Rosenthala jest klasycznie definiowany jako triada objawów pod postacią nawracającego obwodowego porażenia nerwu twarzowego, obrzęku w obrębie twarzy oraz języka pofałdowanego. Etiologia choroby nie została jednoznacznie potwierdzona – prawdopodobnie jest wieloczynnikowa, z dominującym mechanizmem reakcji autoimmunologicznej o typie nadwrażliwości późnej. Istotny może być także wpływ infekcji, chorób ogólnoustrojowych oraz urazów. Nie wyklucza się również predyspozycji genetycznej. Postaci pełnoobjawowe są rzadkie, a przypadki niepełnoobjawowe stanowią problem zarówno diagnostyczny, jak i terapeutyczny, mimo coraz liczniejszych opisów przypadków klinicznych. W artykule zaprezentowano przypadek pacjenta z nawracającym porażeniem nerwu twarzowego i językiem pofałdowanym, u którego rozpoznanie ustalono po 18 latach od wystąpienia pierwszego objawu choroby. Po przeprowadzeniu diagnostyki różnicowej zdiagnozowano niepełny zespół Melkerssona–Rosenthala i włączono standardowe leczenie, nie uzyskując jednak satysfakcjonujących efektów terapeutycznych. W pracy zwracamy uwagę na heterogenny obraz kliniczny pacjentów, wynikający z kolejnego pojawiania się objawów, na różnorodne podejścia terapeutyczne, brak jednoznacznych wytycznych co do strategii leczenia oraz potrzebę współpracy lekarzy różnych specjalności w celu ustalenia tego rzadkiego rozpoznania.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2014, 14, 2; 134-139
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zespół Melkerssona‑Rosenthala jako przyczyna nawracającego porażenia nerwu twarzowego u 10‑letniej dziewczynki
    Melkersson‑Rosenthal syndrome as a cause of recurrent facial nerve palsy in 10‑year‑old girl
    Autorzy:
    Szałowska, Dorota
    Wosik‑Erenbek, Marzenna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032355.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Herpes simplex infection
    Melkersson‑Rosenthal syndrome
    facial nerve palsy
    facial oedema
    fissured tongue
    zespół Melkerssona‑Rosenthala
    porażenie nerwu twarzowego
    zespół melkerssona‑rosenthala
    bruzdowany język
    obrzęk
    twarzy
    zakażenie herpes simplex
    Opis:
    The facial nerve is the seventh, paired cranial nerve. The pathogenesis of the facial nerve disorders is strictly connected with the way it is placed. The peripheral or central paralysis of the nerve may occur at any age. The most common causes of the palsy are: idiopathic, post‑traumatic, post‑viral infectious paralysis, the transition of the inflammation from the middle ear to the VII nerve stem as well as neoplastic changes and vascular changes on the nerve. Melkersson‑Rosenthal syndrome is a rare cause of the recurrent facial nerve palsy. Though Melkersson‑Rosenthal syndrome develops most commonly between the age of 20 and 30, the early manifestation of the syndrome can start at any age. Melkersson‑Rosenthal syndrome is reported to occur also in young children. The main causes of this syndrome still have not been clearly established, however, the infectious, allergic, immunological and genetic factors are taken into consideration as the ones implicated in its aetiology. The syndrome is characterized by a triad of symptoms: recurrent facial nerve palsy, facial oedema and a fissured tongue. The full triad of symptoms occurs very rarely and thus is very uncommon. Most often the symptoms are oligosymptomatic. The paper presents a 10‑year‑old girl with the recurrent facial nerve palsy, fissured tongue and lip oedema. On the basis of the examination the girl was diagnosed to suffer from the Melkersson‑Rosenthal syndrome. The aggravation of the pathological symptoms was accompanied by the recurrent, caused by Herpes simplex virus infections.
    Nerw twarzowy jest siódmym, parzystym nerwem czaszkowym. Patogeneza schorzeń nerwu VII jest ściśle związana z jego przebiegiem. W każdej grupie wiekowej może wystąpić porażenie nerwu twarzowego – ośrodkowe lub obwodowe. Wśród najczęstszych przyczyn porażenia nerwu VII wymienia się: porażenie idiopatyczne, porażenie pourazowe, porażenie po infekcji wirusowej, przejście stanu zapalnego na pień nerwu VII ze struktur ucha środkowego, zmiany nowotworowe, a także naczyniowe na przebiegu samego nerwu. Zespół Melkerssona‑Rosenthala jest rzadką przyczyną nawracającego porażenia nerwu twarzowego i choć występuje zazwyczaj między 20. a 30. rokiem życia, to jego wczesne objawy mogą pojawić się w każdym wieku. Występowanie tego zespołu opisywane jest także w populacji pediatrycznej. W nieustalonej do końca etiologii zespołu bierze się pod uwagę między innymi czynniki infekcyjne, alergiczne, immunologiczne i genetyczne. W zespole Melkerssona‑Rosenthala występuje charakterystyczna triada objawów klinicznych: nawracający obrzęk tkanek miękkich twarzy, porażenie nerwu twarzowego i bruzdy (pofałdowania) na powierzchni języka (lingua plicata). Postać zespołu Melkerssona‑Rosenthala z pełną triadą wymienionych objawów występuje rzadko, najczęściej spotykane są postacie niepełne czy monosymptomatyczne. W pracy przedstawiono przypadek 10‑letniej dziewczynki z nawracającym porażeniem nerwu twarzowego, bruzdami na języku i obrzękiem wargi, u której na podstawie badania przedmiotowego i podmiotowego rozpoznano zespół Melkerssona‑Rosenthala. Zaostrzeniom choroby towarzyszyły nawracające zakażenia wirusem Herpes simplex.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 3; 263-267
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The implementation of laser biostimulation at the early treatment stage of facial nerve palsy in children
    Zastosowanie biostymulacji laserowej we wczesnym etapie leczenia porażenia nerwu twarzowego u dzieci
    Autorzy:
    Olesińska, Jolanta
    Płomiński, Janusz
    Tayara, Samer
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1790846.pdf
    Data publikacji:
    2019-03-09
    Wydawca:
    Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
    Tematy:
    Bell’s palsy
    physical therapy
    facial nerve damage
    porażenie Bella
    fizykoterapia
    uszkodzenie nerwu twarzowego
    Opis:
    Introduction: Peripheral-type facial nerve palsy (FNP) is called "Bell's paralysis". This is the most common type of damage to the facial nerve among children. Treatment includes the use of various types of pharmacologically assisted physical treatments. Study aim: The aim of the study is to evaluate the effectiveness of laser biostimulation in the treatment of peripheral FNP as well as the speed and sequence at which the disease symptoms subside. In addition, the relationship between the progress in physiotherapy and the patient's age were determined. Material and methods: The study included 50 patients (27 girls and 23 boys) aged 6 to 18 with FNP symptoms. Left-sided paralysis was noted in 22 of them, and right-sided in 28. All of the subjects included in the study were divided into two equal groups. In group A, treat-ment with the use of magnetic fields and electrostimulation was applied, while in group B, laser biostimulation was additionally applied. The speed and sequence of regression of symp-toms and the recovery of muscular strength were assessed. Results: In group A, in 17 of the treated children, symptoms subsided after 3 weeks. In group B, symptom relief occurred in 18 of them after 2 weeks. Due to one of the symptoms main-taining, although the symptom was not intense, 8 patients from group B continued ambulatory treatment, while 14 continued from group A. Conclusions: The early application of laser biostimulation in FNP patients leads to the rapid regression of symptoms and shortens the time of hospital treatment. Not fully shutting the eye and Bell’s symptoms were the quickest to subside. The age of the child with FNP does not affect the duration of treatment.
    Wstęp: Porażenie nerwu twarzowego (PNT) typu obwodowego określane jest „porażeniem Bella”. Jest to najczęstsze schorzenie nerwu twarzowego u dzieci. Leczenie obejmuje stosowanie różnego rodzaju zabiegów fizykalnych wspomaganych farmakologicznie. Cel pracy: Celem pracy jest ocena skuteczności stosowania biostymulacji laserowej w leczeniu obwodowego PNT oraz szybkości i kolejności ustępowania objawów choroby. Ponadto określenie zależności szybkości ustępowania objawów od wieku pacjenta. Materiał i metody: Badaniem objęto 50 pacjentów (27 dziewczynek i 23 chłopców) w wieku od 6 do 18 lat z objawami PNT. Porażenie lewostronne odnotowano u 22 z nich, a prawostronne u 28. Wszystkich włączonych do badania podzielono na dwie równe liczebnie grupy. W grupie A zastosowano leczenie z wykorzystaniem kinezyterapii, masażu, pola magnetycznego, elektrostymulacji i promieniowania podczerwonego, natomiast w grupie B zastosowano dodatkowo biostymulację laserową. Oceniano szybkość i kolejność ustępowania objawów oraz powrót siły mięśniowej. Wyniki: W grupie A u 17 z leczonych dzieci ustąpienie objawów stwierdzono po 3 tygodniach. W grupie B natomiast, po 2 tygodniach, co miało miejsce u 18 z nich uzyskując ustąpienie objawów. Z powodu utrzymywania się słabo nasilonego jednego z objawu, 8 leczonych z grupy B kontynuowało leczenie ambulatoryjne, natomiast z grupy A 14. Wnioski: Wczesne stosowanie biostymulacji laserowej u pacjentów PNT prowadzi do szybkiego ustępowania objawów oraz skraca czas leczenia szpitalnego. Najszybciej ustępowały objawy niedomykania powieki i objaw Bella. Wiek dziecka z PNT nie ma wpływu na szybkość ustępowania objawów.
    Źródło:
    Medical Rehabilitation; 2019, 23(4); 10-20
    1427-9622
    1896-3250
    Pojawia się w:
    Medical Rehabilitation
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies