Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "poetic writing" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Le jeu du « je » : l’écriture poétique dans L’âge d’homme de Michel Leiris
    The Game of “I”: Poetic Writing in Michel Leiris’ L’âge d’homme
    Autorzy:
    Zhao, Wenjing
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/24202389.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
    Tematy:
    Michel Leiris
    L’âge d’homme
    expérimentation autobiographique
    écriture poétique
    autobiographical experimentation
    poetic writing
    Opis:
    Dans cet article, nous proposons d’examiner, à partir d’une série d’exemples concrets, les traits poétiques de L’âge d’homme de Michel Leiris, en s’interrogeant sur le fonctionnement de la mise en scène du « je » dans son expérimentation autobiographique. En rejetant le modèle classique de l’autobiographie, l’auteur place l’histoire de sa personnalité dans un cadre constitué d’images récurrentes où s’entremêlent des jeux sur le lexique, des liaisons  analogiques et des associations apparemment arbitraires. Dans l’intention de se liquider, il repousse les limites du langage conventionnel et exploite une dimension lyrique au sein de son ouvrage narratif, en effectuant, dans le même processus, la constitution de sa genèse.
    In this article we propose to explore the poetic features of Michel Leiris’ L’âge d’homme on the basis of a series of specific examples and attempt to inquire how the “I” is recorded in his autobiographical experimentation. Rejecting the classical model of autobiography, the author places the history of his personality within a framework formed by recurring images in which the games on lexicon, analogical connections and seemingly arbitrary associations intermingle. Aiming to erase himself, he pushes back the limits of conventional language and exploits a lyrical dimension within his narrative work, and in this process constitutes his genesis.
    Źródło:
    Quêtes littéraires; 2023, 13; 131-142
    2084-8099
    2657-487X
    Pojawia się w:
    Quêtes littéraires
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Éros énergumène de Denis Roche, une écriture de l’agapè à rebours de l’orgie thanatique
    Denis Roche’s Éros énergumène, a Writing of Agape Against the Thanatic orgy
    Autorzy:
    Ouattara, Gouhé
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2034892.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    agape
    poetic writing
    eros
    poetic language
    freedom
    spirituality
    agapè
    écriture poétique
    éros
    langage poétique
    liberté
    spiritualité
    Opis:
    Évoquer l’écriture poétique consiste, le plus souvent, à faire resurgir à la mémoire une somme de conventions artistiques établies d’âge en âge à travers les genres, les courants et les conceptions de la poésie. Malgré les révolutions et les bouleversements intervenus, l’art poétique se départit difficilement des cloisons génériques et théoriques pour le moins étanches. Cependant, l’actualité de la littérature française révèle que certains textes de la seconde moitié du XXe siècle semblent accorder une sorte de « vacance » à la poésie afin qu’il lui soit loisible de s’investir davantage dans l’autonomie langagière. Éros énergumène de Denis Roche illustre fondamentalement cette aptitude de l’écriture poétique à « se voir » comme telle et à se dématérialiser dans une perspective, somme toute, spiritualiste. Le poème de Roche s’appréhende, de ce fait, comme une voie d’accès à une forme de jeu intellectuel où le lecteur averti se retrouve englouti finalement dans les tourbillons d’un langage qui n’a d’autre enjeu que la liberté absolument « libérée ».
    To evoke poetic writing is, more often than not, to bring to memory a sum of artistic conventions established from age to age through genres, currents and conceptions of poetry. Thus, in spite of the revolutions and upheavals that have taken place, the poetic art is difficult to separate from generic and theoretical partitions, at the very least, watertight. However, the topicality of French literature reveals that some texts of the second half of the 20th century seem to grant a sort of ‟vacancy” to poetry, so that it may be more active in language autonomy. Denis Roche’s Éros énergumène illustrates fundamentally this aptitude of poetic writing to ‟see oneself” as such and to dematerialize oneself in a perspective altogether spiritualist. Roche’s poem can be understood as a way of accessing a form of intellectual play where the informed reader is finally engulfed in the whirlwinds of a language that has no other stake than an absolutely ‟liberated” freedom.
    Źródło:
    e-Scripta Romanica; 2021, 9; 76-86
    2392-0718
    Pojawia się w:
    e-Scripta Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Білоруська поезія в перекладах українських поетів-неокласиків
    Autorzy:
    Сірик, Людмила
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/625044.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Poetic translations, as an important example of Ukrainian and Belarusian literary connections and as means of axiological understanding of national creative writing, are considered in the article The subject of study is the Belarusian poetry of the 20th
    poezja białoruska, związki literackie, przekład artystyczny, tłumacze ukraińscy, treść, forma, strategia translatorska
    белорусская поэзия, литературные связи, художественный перевод, украинские переводчики, содержание, форма, переводческая стратегия
    Opis:
    Poetic translations, as an important example of Ukrainian and Belarusian literary connections and as means of axiological understanding of national creative writing, are considered in the article.The subject of study is the Belarusian poetry of the 20th century in translations by two generations of Ukrainian neo-classics.Special attention is paid to the Ukrainian neoclassical heritage in the Belarusian poetry translation, the content of poems on the levels of topics, problems and ideological issues, the adequacy of artistic translations.The subject of the analysis are the poems by Maksim Bohdanovič, Yanka Kupala, their translations into Ukrainian by Mychaylo Drai-Khmara, Maksym Rylskiy and Hryhoriy Kochur.The study revealed that the Belarusian poetry in translation by neo-classics has humanistic and national liberation character.In turn, translators, having priorities in the aesthetic and civic aspects, at the same time, showed the highest level of adequate and highly artistic translation.
    Poezja białoruska w przekładach ukraińskich poetów-neoklasykówW artykule analizowane są białorusko-ukraińskie przekłаdy utworów poetyckich jako ważna forma dwustronnych związków literackich oraz sposób identyfikacji wartości aksjologicznych o wymiarze narodowym. Przedmiotem badania jest poezja białoruska ХХ w  w przekładach neoklasyków ukraińskich dwóch generacji. Skupiono uwagę na takich zagadnieniach, jak: dorobеk tłumaczy w zakresie przekładów poezji białoruskiej, tematyka, problematyka i zawartość ideowa tłumaczonych utworów, strategia artystyczna tłumaczy. Do analizy wybrano utwory białoruskojęzyczne (Janki Kupały, Мaksima Bahdanowicza) oraz ich przekłady na język ukraiński Мychajła Draj-Chmary, Мaksyma Rylskiego і Hryhorija Koczura. Wyniki badania wykazały, że poezja białoruska w tłumaczeniach neoklasyków ukraińskich ma charakter humanistyczny i narodowo-wyzwoleńczy. Tłumacze, posiadając własne priorytety w wymiarze estetycznym i obywatelskim, prezentują także przekład adekwatny i o wysokim poziomie artystycznym.
    В статье рассматриваются поэтические переводы как важная форма украинско-белорусских литературных контактов и как метод познания аксиологических приоритетов творчества национального характера. Предметом исследования является белорусская поэзия ХХ века в переводах украинских неоклассиков двух генераций. Внимание сосредоточено на следующих вопросах: 1) наследие украинских неоклассиков в области перевода белорусской поэзии; 2) тематика, проблематика и идейное направление произведений; 3) искусство переводческой стратегии, способствующей адекватной передаче формы и содержания оригиналов. Объектом анализа в контексте стратегии междусловянского перевода являются белорусскоязычные произведения (Максима Багдановича, Янки Купалы) а также их версии на украинском языке в переводах Михаила Драй-Хмары, Максима Рыльского и Григория Koчура  В результате исследования выявлено, что белорусская поэзия в переводах неоклассиков имеет гуманистический и национально-освободительный характер. В свою очередь переводчики, имея приоритеты в эстетическом и гражданском аспектах, одновременно представляют высокий уровень адекватного и высокохудожественного перевода.
    W artykule rozpatrywane są przekłady poetyckie jako ważna forma ukraińsko-białoruskich  związków literackich і jako metoda dotarcia do aksjologicznych priorytetów twórczości o wymiarze narodowym. Przedmiotem badania jest poezja białoruska ХХ wieku w przekładach neoklasyków ukraińskich dwóch generacji. Skupiono uwagę na kilku zagadnieniach, mianowicie: 1) dorobеk tłumaczy w zakresie przekładów poezji białoruskiej; 2) tematyka, problematyka i zawartość ideowa przetłumaczonych utworów; 3) strategia artystyczna tłumaczy sprzyjająca аdеkwatnemu odtwarzaniu formy i treści oryginałów. Jako obiekt analizy w kontekście strategii przekładu międzysłowiańskiego wybrano utwory białoruskojęzyczne (Janki Kupały, Мaksima Bahdanowicza) oraz ich przekłady na język ukraiński dokonane przez Мychajła Draj-Chmarę, Мaksyma Rylskiego і Hryhorija Koczura. Badanie wykazało, że poezja białoruska ma charakter humanistyczny i narodowo-wyzwoleńczy. Z kolei poeci ukraińscy, wyrażając aspiracje estetyczne i obywatelskie, reprezentują zarazem wysoki poziom przekładu adekwatnego і wysokoartystycznego.
    Źródło:
    Studia Białorutenistyczne; 2017, 11
    1898-0457
    Pojawia się w:
    Studia Białorutenistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies