Dans cet article, nous proposons d’examiner, à partir d’une série d’exemples concrets, les traits poétiques de L’âge d’homme de Michel Leiris, en s’interrogeant sur le fonctionnement de la mise en scène du « je » dans son expérimentation autobiographique. En rejetant le modèle classique de l’autobiographie, l’auteur place l’histoire de sa personnalité dans un cadre constitué d’images récurrentes où s’entremêlent des jeux sur le lexique, des liaisons analogiques et des associations apparemment arbitraires. Dans l’intention de se liquider, il repousse les limites du langage conventionnel et exploite une dimension lyrique au sein de son ouvrage narratif, en effectuant, dans le même processus, la constitution de sa genèse.
In this article we propose to explore the poetic features of Michel Leiris’ L’âge d’homme on the basis of a series of specific examples and attempt to inquire how the “I” is recorded in his autobiographical experimentation. Rejecting the classical model of autobiography, the author places the history of his personality within a framework formed by recurring images in which the games on lexicon, analogical connections and seemingly arbitrary associations intermingle. Aiming to erase himself, he pushes back the limits of conventional language and exploits a lyrical dimension within his narrative work, and in this process constitutes his genesis.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00