Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "plakodermy" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
A preliminary note of egg-case oviparity in a Devonian placoderm fish
Autorzy:
Carr, R. K.
Jackson, G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/139073.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Devonian
Famennian
Cleveland Shale
Ohio
USA
Placodermi
Arthrodira
oviparity
egg case
Chondrichthyes
dewon
famen
ryby pancerne
tarczowce
plakodermy
zawiasowce
jajorodność
ryby chrzęstnoszkieletowe
ryby chrzęstne
chrzęstniki
Opis:
Six enigmatic fossils from the Famennian (Devonian) Cleveland Shale in Ohio, U.S.A., are interpreted here as arthrodiran (Placodermi) egg cases. Recognition as egg cases is confirmed based on the observation of layered collagen fibers. The presence of a tuberculated bone fragment preserved within one case confirms a vertebrate source. The nature of the tubercles and the unique morphology of the egg cases supports the interpretation of an arthrodiran source. Reports of Devonian egg cases are limited to either assumed chondrichthyan producers or a putative ‘egg sac’ with a morphology atypical for any vertebrate. The Cleveland Shale egg cases thus represent the first record for a non-chondrichthyan producer. Among placoderms, behaviors of a pelagic life style with obligate nesting sites, reef fishes with live birth, and estuarine and fluvial nurseries, along with eggcase oviparity testifies to the diversity of reproductive strategies. As with modern fishes these strategies may be ecologically driven and the derived and variable reproductive biology of extant chondrichthyans is actually a primitive condition among gnathostomes. One consequence of the diversity of reproductive strategies (dependent on the topology of relationships) is the independent origin of internal fertilization within placoderms, possibly suggesting external fertilization as the primitive gnathostome reproductive mode.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2018, 68, 3; 381-389
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comments on the Late Devonian placoderms from the Holy Cross Mountains [ Poland ]
Uwagi o poznodewonskich plakodermach z Gor Swietokrzyskich
Autorzy:
Ivanov, A
Ginter, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21566.pdf
Data publikacji:
1997
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
Eastmanosteus
Pholidosteidae
ptyktodonty
Ptyctodontidae
Rhynchodus
Gory Swietokrzyskie
Selenosteidae
Titanichthyidae
paleontologia
plakodermy
Plourdosteidae
Holonematidae
dewon
Dinichthyidae
Opis:
Taxonomy of the Late Devonian placoderm remains from the Holy Cross Mountains, Poland, described by Gorizdro-Kulczycka (1934, 1950) and Kulczycki (1956, 1957), is revised. Several recently found specimens are also mentioned. The old collections are composed of representatives of Ptyctodontidae, Holonematidae, Plourdosteidae, Pholidosteidae, Selenosteidae, Titanichthyidae and Dinichthyidae, the latter with an undescribed species of Eastmanosteus. Newly found specimens belong to Ptyctodontidae, Plourdosteidae and Dinichthyidae. The occurrence of the Antiarcha in the Late Devonian of the Holy Cross Mountains, suggested by former authors, has not been confirmed.
Celem pracy jest rewizja taksonomiczna późnodewońskich plakodermów z Gór Świętokrzyskich, zebranych przez Jana Czarnockiego, Juliana Kulczyckiego i Zinaidę Gorizdro-Kulczycką. Zbiory te znajdują się obecnie w Muzeum Ziemi i w Muzeum Państwowego Instytutu Geologicznego w Warszawie. Ponadto opisano kilka nowych okazów, znalezionych w ostatnich latach przez Jerzego Dzika (Instytut Paleobiologii PAN) i Grzegorza Rackiego (Uniwersytet Śląski). Kolekcja starsza została po części opisana przez Gorizdro-Kulczycką (1934, 1950) i Kulczyckiego (1956, 1957). Okazy badane pochodzą przede wszystkim z Wietrzni, Kadzielni i Psich Górek w Kielcach oraz z Ostrówki i innych odsłonięć w regionie gałęzickim, a także z Kowali na południe od Kielc i Płucek w pobliżu Łagowa (Fig. 1). Ustalenie wieku okazów ze starszych kolekcji (Tabela 1) jest obecnie niezmiernie utrudnione. Wyżej wymienieni autorzy korzystali, przy określaniu pozycji stratygraficznej okazów, z podziału stratygraficznego używanego przez Czarnockiego (m.in. w Gorizdro-Kulczycka 1934). Czarnocki stosował swoisty trójdzielny podział franu i nie uwzględniał w rozważaniach stratygraficznych nieizochroniczności granic wydzieleń litostratygraftcznych w dewonie świętokrzyskim, spowodowanej m. in. synsedymentacyjną tektoniką blokową (Szulczewski 1989). Datowanie okazów nowych przedstawione jest w Tabeli 2. W starszych zbiorach stwierdzono obecność przedstawicieli rodzin Ptyctodontidae, Holonematidae, Plourdosteidae, Pholidosteidae, Selenosteidae, Titanichthyidae i Dinichthyidae. Zilustrowano nie opisane przez poprzedników fragmenty szkieletu Malerosteus gorizdroe Kulczycki, 1957: puszkę nosową (Fig. 3A-C) i płytkę zanosową (postnasale) (Fig. 3D-G). Wbrew doniesieniom Gorizdro-Kulczyckiej (1950) i Kulczyckiego (1957) nie potwierdzono obecności Antiarcha w badanym materiale. Okaz zaliczony przez Kulczyckiego (1957) do Bothriolepis (Antiarcha) jest prawdopodobnie przedstawicielem Brachythoraci (Arthrodira). Wśród okazów nowych znaleziono przedstawicieli Ptyctodontidae: fragmenty płytek zębowych (Fig. 2A-C) i brzusznej środkowej (medioventrale; Fig. 2E) Rhynchodus sp. oraz fragment kolca grzbietowego o nieokreślonej przynależności gatunkowej i rodzajowej (Fig. 2D). Oprócz ptyktodontów występują tam okazy Plourdosteidae i Dinichthyidae, a wśród tych ostatnich duża płytka karkowa (nuchale), należąca do Dunkleosteus sp. (Fig. 4A) oraz fragment grzbietu czaszki wraz z płytką szczękową dolną (inferognathale) młodocianego osobnika nowego gatunku z rodzaju Eastmanosteus (Fig. 4B). Należy on prawdopodobnie do tego samego gatunku, co najbardziej kompletny polski okaz Dinichthyidae, opisany przez Kulczyckiego (1957: pl. IV: 1, 2). Gatunkowi temu poświęcone będzie odrębne studium.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1997, 42, 3; 413-426
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ichthyoliths and deepening events in the Devonian carbonate platform of the Holy Cross Mountains
Autorzy:
Liszkowski, J
Racki, G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23331.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna
biotypy slodkowodne
skamienialosci
Polska
zywet
zrostoglowe
ichtiolity
Gory Swietokrzyskie
akantody
biotypy lagunowe
kostnoszkieletowe
promieniopletwe
paleontologia
fran
plakodermy
dewon
ryby
zarlacze
Opis:
Disarticulated fish microremains from the Middle Givetian to early Frasnian of the Holy Cross Mts include representatives of the most groups known from the Devonian: placoderms, elasmobranchs, holocephalians, acanthodians, osteichthyans (mostly osteolepidids) and actinopterygians. Taxonomic identifications are possible usually only in very general terms and only in two cases the generic level has been reached: Phoebodus among euselachians, and Moythomasia among paleoniscids. Many of these groups, regarded traditionally as typical dwellers of lacustrine to resticted marine nearshore biotopes, apparently flourished also in the offshore, open shelf carbonate (peri-reefl settings. The sequential replacement of the fish faunas was primarily influenced by eustatic events, in like manner to invertebrate communities.
Zróżnicowane ichtiolity z pogranicza żywetu i franu Gór Świętokrzyskich obejmują przedstawicieli większości grup ryb znanych z dewonu takich jak plakodermy, żarłacze (m.in. rodzaj Phoebodus), zrosłogłowe, akantody, kostnoszkieletowe (głównie pospolite osteolepidy) i promieniopłetwe (w tym rodzaj Moythomasia). Dane z analizy ichtiolitów w znaczny sposób rozszerzają wyniki poprzednich badań opartych o makroskamieniałości i dokumentują wyraźne zmiany ewolucyjne (głównie wśród rekinów i paleoniscoidów) oraz ekologiczno-biogeograficzne w ciągu żywetu i franu. Wiele grup kręgowców, uważanych uprzednio za typowe dla biotopów słodkowodnych i lagunowych, zasiedlało również pełnomorskie środowiska otwartego szelfu, w tym te ściśle związane z rafami. Sukcesja asocjacji ryb była w dużej mierze kontrolowana przez fluktuacje eustatyczne w sposób zbliżony do rozpoznanego dla biocenoz bezkręgowców, tzn. epizody transgresywne były okazją do dużych migracji i zmian biogeograficznych, a interfazy regresywne - okresami stabilizacji bądź ubożenia fauny ryb.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1992, 37, 2-4; 407-426
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies