Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "places of memory" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Kresy północne i Kujawy wschodnie – paralele. Konstruowanie tożsamości narracyjnej przez Marię Danilewicz Zielińską w cyklu opowiadań „Biurko Konopnickiej”
The Northern Borderland and Eastern Kujawy – Parallels: The Construction of Narrative Identity in the Cycle of Stories “Konopnicka’s Desk” by Maria Danilewicz Zielińska
Autorzy:
Moch, Włodzimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38586479.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Maria Danilewicz Zielińska
Kujawy wschodnie
Kresy północne
tożsamość narracyjna
pamięć autobiograficzna
miejsca pamięci
paralele
eastern Kujawy
northern Borderland (Kresy)
narrative identity
autobiographical memory
places of memory
parallels
Opis:
Maria Danilewicz Zielińska was a writer from the region of Kujawy, but she spent her entire adult life in exile. Her autobiographical stories collected in the volume entitled Biurko Konopnickiej [Konopnicka’s Desk] are an example of constructing a narrative identity based on people rooted in their homelands and related events. The first of the local homelands is Kujawy: the author was born in Aleksandrów Pograniczny (today: Aleksandrów Kujawski) and lived there for the first twenty-one years of her life; the second one is the northern Borderland (Kresy) of the former Polish Lithuanian Commonwealth. Danilewicz had close family ties with the latter, as well as a living memory of its poets and writers. The family, historical and literary parallels connecting but also separating both geographical and cultural areas form pairs. The first one is Kujawy with its towns, nature, inhabitants and their customs, and, on the other hand, the Vilnius and Navahrudak regions, their poets, such as Adam Mickiewicz and Władysław Syrokomla, and ordinary people with their dramatic fate of being displaced. The second pair are rivers and stories related to them: the Vistula and the Nemunas. All these components are places of memory which constitute a hybrid identity of the émigré author from a historical and cultural borderland, an identity constructed by autobiographical memory. Weaving these parallels, she endows them with familiarity, avoiding pathos and mythologisation. Nevertheless, the overwhelming longing for the lost homeland is coupled with its idealisation, especially apparent in the descriptions of nature.
Maria Danilewicz Zielińska była pisarką pochodzącą z Kujaw, ale całe dorosłe życie spędziła na emigracji. Jej autobiograficzne opowiadania pod tytułem Biurko Konopnickiej są przykładem konstruowania tożsamości narracyjnej, której podstawę stanowią ludzie zakorzenieni w małych ojczyznach i związane z nimi zdarzenia. Pierwsza z lokalnych ojczyzn to Kujawy – autorka urodziła się i przez pierwsze dwadzieścia jeden lat żyła w Aleksandrowie Pogranicznym (dziś: Kujawskim). Druga – Kresy północne dawnej Rzeczypospolitej; Danilewicz łączyły z nimi ścisłe więzy rodzinne, a także żywa pamięć o ludziach pióra stamtąd. Paralele rodzinne, historyczne i literackie, łączące, ale i dzielące oba obszary geograficzno-kulturowe, układają się w pary: pierwsza to Kujawy z ich miasteczkami, przyrodą oraz mieszkańcami i ich obyczajami, a z drugiej strony Wileńszczyzna i Nowogródczyzna, związani z nią poeci, tacy jak A. Mickiewicz i W. Syrokomla, oraz zwykli ludzie z ich dramatycznymi losami przesiedleńców. Drugą parę stanowią rzeki i związane z nimi historie: Wisła i Niemen. Te wszystkie komponenty są miejscami pamięci konstytuującymi hybrydyczną tożsamość emigracyjnej autorki z pogranicza historyczno-kulturowego, budowaną przez pamięć autobiograficzną. Snując owe paralele, nadawała im znamię swojskości, unikając patosu i mitologizacji, niemniej dojmująca tęsknota za utraconą ojczyzną ewokowała jej idealizację, widoczną zwłaszcza w opisach przyrody.
Źródło:
Acta Baltico-Slavica; 2023, 47
2392-2389
0065-1044
Pojawia się w:
Acta Baltico-Slavica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niepoliczone i niepoliczalne (?) ofiary broni chemicznej, maj 1915 r.
Autorzy:
Zalewska, Anna Izabella
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040913.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
the Great War
Eastern Front
chemical weapon (CW)
1915
chlorine
fatal and non-fatal poisonings
estimation of the number of fatalities
resting places as memory triggers
war cemeteries
peace education
OPCW
Wielka Wojna
Front Wschodni
broń chemiczna (CW)
chlor
zatrucia śmiertelne i inne niż śmiertelne
estymacja liczby ofiar
miejsca spoczynku jako wyzwalacze pamięci
cmentarze wojenne
edukacja dla pokoju
Opis:
Przedmiotem omówienia są zapomniane ofiary broni chemicznej na froncie wschodnim I wojny światowej. Dane źródłowe powiązane z działaniami zbrojnymi, w szczególności z niemieckimi atakami gazowymi w rejonie Bzury i Rawki, stanowią tu podstawę estymacji liczby ofiar trującego chloru z okresu między majem a lipcem 1915 r. Na przykładzie zebranych danych odnoszących się do ataku falowego z dnia 31 maja 1915 r. ukazuję specyfikę i złożoność krytyki źródłowej w odniesieniu do liczby ofiar broni chemicznej. Pośrednio ukazuję przy tym potrzebę i zasadność systematyzacji oraz interpretacji wszelkich dostępnych informacji na temat tego, czym skutkowało stosowanie broni chemicznej (CW) w czasach minionych. Pomocne w tym byłoby zainicjowanie prac nad cyfrowym repozytorium wiedzy na temat użycia broni chemicznej w przeszłości z uwzględnieniem wydarzeń i ofiar z frontu wschodniego Wielkiej Wojny. Taki zdigitalizowany zasób mógłby się przyczynić do lokalizacji miejsc spoczynku ofiar broni masowego rażenia, do integracji danych źródłowych, a także ich wtórnych opracowań oraz do ich aktywizowania, na rzecz: pogłębiania wiedzy o dziejach i świadomości historycznej oraz zapobiegania zagrożeniu stosowania broni masowego rażenia.
The subject of this discussion are the almost forgotten victims of chemical weapons on the Eastern Front of World War I. Source data related to military operations, in particular to the German gas attacks in the region of the Bzura and Rawka rivers, are the basis for presenting problems related to the estimation of the number of victims of poisonous chlorine gas in the period between May and July 1915. Using the example of selected data relating to the wave attack of May 31, 1915, I show the specificity and complexity of the source documents closely related to the problem under consideration, that is the issue of the countability of victims of chemical weapons. Indirectly, I show the need and legitimacy of systematizing and interpreting all available information on what resulted from the historical use of chemical weapons. This would be conducive to deepening our knowledge about the fallen soldiers and their resting places. It would be helpful to initiate work on a digital repository of knowledge on the use of chemical weapons in the past, taking into account the very diverse descriptions of events and victims of chemical weapons from the Eastern Front of the Great War. Such a digitized resource could contribute to the systematization of highly dispersed source data, their further interpretation and reinterpretation, and their social activation, for the benefit of deepening knowledge about history and historical awareness and preventing the threat of again turning to the use of such weapons of mass destruction.
Źródło:
Res Historica; 2021, 52; 281-311
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Проєкт "Місця памяті української дипломатії" як енциклопедичне джерело
The Places of Memory of Ukrainian Diplomacy project as an encyclopedic work
Autorzy:
Matiash, Iryna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2056448.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of Encyclopedic Research
Tematy:
Places of Memory of Ukrainian Diplomacy
Ukrainian diplomacy
encyclopedic dictionary
“Місця пам’яті української дипломатії”
українська дипломатія
енциклопедичний довідник
Opis:
Статтю присвячено століттю встановлення дипломатичних відносин між Україною та зарубіжними державами, культурні й наукові заходи зі святкування якого відбулися впродовж 2017-2021 рр. Вони сприяли як налагодженню контактів між представниками науки і культури України та інших країн, так і дослідженню різноманітних питань, збільшуючи обсяг знань про історію української дипломатії. Одним з елементів цього процесу стало маркування в інших країнах знакових місць меморіальними дошками, що унаочнюють історичні дипломатичні зв'язки України з цими державами. Колективна робота з їх виявлення посприяла накопиченню чималої кількості важливої інформації, яку вирішили оприлюднити у вигляді енциклопедичного довідника "Місця пам'яті української дипломатії" (нині укладається). У цій статті описано його значення в контексті висвітлення історії української дипломатії, зокрема виявляючи зародження тісних дипломатичних відносин з іншими державами, що відбувалося в буремний період 1917-1921 рр.
The article is dedicated to the 100th anniversary of the establishment of diplomatic relations between Ukraine and foreign countries. On this occasion, cultural and scientific events took place during 2017-2021. Contacts between figures of science and culture of Ukraine and others were promoted with these events. And another profit from them is the study of various issues increasing knowledge about the history of Ukrainian diplomacy. One of the elements of this process was the symbolic marking with memorial plaques in other countries, which make Ukraine’s historical diplomatic ties with them. Team work aimed to study the symbolic marks of Ukrainian diplomacy has contributed to the accumulation of a lot of important information. That’s why the idea appeared to build the encyclopedic work – Places of Memory of Ukrainian Diplomacy (currently being compiled). This article describes the significance of this encyclopedic dictionary in the context of covering the history of Ukrainian diplomacy, in particular showing the formation of close diplomatic relations with other states, which took place during the turbulent period of 1917-1921.
Źródło:
Енциклопедичний вісник України; 2021, 13; 9-20
2706-9990
2707-000X
Pojawia się w:
Енциклопедичний вісник України
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Orte, die die Erinnerung verloren haben“: Die Landschaften des Postgedächtnisses in die Pfefferfälscher. Geschichte einer Familie von Monika Sznajderman
“Places that Have Lost Their Memory”: Landscapes of Postmemory in the Pepper Forgers. A Family History by Monika Sznajderman
Autorzy:
Pastuszka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791230.pdf
Data publikacji:
2020-08-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
krajobraz postpamięci
Szoah
Monika Sznajderman
miejsca bez pamięci
pustka
Landscape of postmemory
Holocaust
places without memory
emptiness
Opis:
„Miejsca, które straciły pamięć”: Krajobrazy postpamięci w Fałszerzach pieprzu. Historii rodzinnej Moniki SznajdermanMonika Sznajderman rekonstruuje w swojej prozie wspomnieniowej losy żydowskiej rodziny ze strony ojca, mierząc się z perspektywy postpamięci z traumatycznym doświadczaniem przeszłości – życia przed wojną i zagłady wojennej – przez kolejne pokolenia. Artykuł analizuje sposób postrzegania i literackiego przedstawiania krajobrazu po Zagładzie, podkreślając transgeneracyjny przekaz doświadczeń i podwójne postrzeganie miejsc. Krajobrazy postpamięci są dla spadkobierców traumy skażone przez dominujące odczucie pustki, nieobecności ich byłych mieszkańców i wspomnienia (bądź milczenie) ocalonych. Odwiedzone przez autorkę konkretne miejsca jej historii rodzinnej są zawieszone pomiędzy przeszłością a teraźniejszością. Równoczesna obecność i brak śladów niegdysiejszego żydowskiego życia naznacza je aurą niesamowitości. W artykule podkreślona zostaje również rola ocalonych z Zagłady rodzinnych fotografii, poświadczających istnienie i normalne życie żydowskich przodków i pokazujących „miejsca, które straciły pamięć”.
Monika Sznajderman reconstructs the experiences of her Jewish family from her father’s side in her commemorative prose. From the postmemory perspective of the future generations, she deals with the traumatic effects of past experiences, pre-war life and extermination during the war. This article analyses the way of experiencing the landscape, and its literary depiction, after the Holocaust, stressing the transgenerational transmission of experiences and the double perception of places. The landscapes of post-memory are contaminated by a dominant feeling of emptiness, the absence of their former residents and the memories (or silence) of the survivors. The specific places of family history visited by the author are suspended between the past and the present. The simultaneous presence and lack of any traces of former Jewish life marks them with an aura of incredibleness. In this article, the role of the family’s photographs that survived the Holocaust is also highlighted, testifying to the existence and everyday life of their Jewish ancestors and showing the “places that have lost their memory”.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 5; 115-129
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nakléřov – částečně zaniklá ves v pohraničí jako kulturně-historický fenomén
Nakléřov - a Partially Extinct Borderland Village as a Cultural-Historical Phenomenon
Autorzy:
Pátek, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1375538.pdf
Data publikacji:
2020-12-03
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Nakléřov
Czech-German border
Czech borderland
village liquidation
places of memory
Česko-německá hranice
České pohraničí
likvidace obce
místa paměti
Opis:
This article engages with the phenomenon of the extinct village of Nakléřov in the Krušné  hory (Ore Mountains) in the district of Ústí nad Labem, located a few kilometers from the Czech-German border. Its main focus is the role played by the proximity of traditional land— and later state borders—in the historical development of this mountain village. In the fi rst place, the history of the village, which was founded in the 13th century and disappeared in the middle of the 20th century, is summarised. In the second place, the article outlines the development of the local population and presents the main causes of its transformations in the 19th and 20th centuries. Furthermore, the issue of Nakléřov in relation to the nearby border is given in the context of changes in its appearance. In the third part, the author points out the local points of memory associated with the former village, which continue to illustrate its fate in interesting ways. The final part of the article contains a brief reflection on the current value of the locality in conjunction with the extraordinarily strong genius loci.
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2020, 11; 7-21
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Restoring the memories of places at the Nicolaus Copernicus University (NCU). On the process of students’ learning through popularization activities
Przywracając pamięć miejscom (UMK). O procesie uczenia się studentów przez działania popularyzatorskie
Autorzy:
Majchrzak-Ptak, Kinga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2130669.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
learning by doing
action research
places of (living) memory
critical and emancipation
paradigm of student education
educational and research project
uczenie się przez działanie
badania w działaniu
miejsca (żywej) pamięci
krytyczno-emancypacyjny paradygmat kształcenia studentów
projekt edukacyjno-badawczy
Opis:
This paper presents considerations regarding the results of idiographic research carried out within the course of four cycles of an interdisciplinary project: „Students towards the places of (non)memory at Nicolaus Copernicus University”. On a theoretical level, the project was based, among other things, on the concept of memorial sites of Pierre Nora. In terms of methodology the project was based on action research supported by the analysis and interpretation of empirical data collected through the search for sources, (focus) interviews and (self)observation which was subject to thick description. On a didactic level, the project was built around the assumptions of a critical and emancipation paradigm of student education. In the presentation of the results of the project, emphasis was placed on the description of the multi-faceted process of learning by organizing popularizing activities. The process gave project participants the opportunity to be the subjects of their own practice, and its multi-faceted cognition, which fostered critical reflection – by taking into account the context or feedback – and resulted in the formulation of conclusions for the future. In order to show the specificity of the presented process, the text shows the characteristics of the stages of implementation of individual popularization initiatives (planning and preparation stage, public presentation stage and evaluation stage).
W artykule zaprezentowano rozważania dotyczące wyników idiograficznych poszukiwań, przeprowadzonych w toku realizacji czterech cykli interdyscyplinarnego projektu edukacyjno-badawczego „Studenci wobec miejsc (nie)pamięci UMK”. W warstwie teoretycznej projekt ten opierał się m.in. na koncepcji miejsc pamięci Pierre’a Nory, w warstwie metodologicznej osadzony został w ramach badań w działaniu, wspartych analizą i interpretacją danych empirycznych zgromadzonych dzięki przeszukiwaniu źródeł wtórnych, wywiadów na podstawie zdjęć, czy też podporządkowanej gęstemu opisowi (samo)obserwacji, w warstwie dydaktycznej zaś zbudowany został wokół założeń krytyczno-emancypacyjnego paradygmatu kształcenia studentów. Ukazując rezultaty projektu, skoncentrowano się na opisie doświadczanego przez jego uczestników wieloaspektowego procesu uczenia się przez działania popularyzatorskie, który dawał możliwość bycia podmiotem własnej praktyki, jej wieloaspektowego poznania, sprzyjał krytycznemu namysłowi – uwzględniającemu kontekst czy reakcje zwrotne, a w efekcie formułowaniu/wyciąganiu wniosków na przyszłość. W celu ukazania specyfiki prezentowanego procesu w tekście przedstawiono charakterystykę etapów realizacji poszczególnych inicjatyw popularyzatorskich (etap planowania i przygotowywania, etap publicznej prezentacji i etap ewaluacji), których organizacji proces ten towarzyszył.
Źródło:
Dyskursy Młodych Andragogów; 2020, 21; 177-190
2084-2740
Pojawia się w:
Dyskursy Młodych Andragogów
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stefan Batory in the Historical Memory of Grodno and Grodno Residents (the 20th – beginning of the 21st Century)
Stefan Batory w pamięci historycznej Grodna i jego mieszkańców (XX – początek XXI wieku)
Autorzy:
Marozau, Siarhei
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1837739.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Grodno
Stefan Batory
historical memory
‘places of memory’
pamięć historyczna
„miejsca pamięci”
Гродна
Стэфан Баторый
гістарычная памяць
„месцы памяці”
Opis:
The actualization of the epoch and personality of the King of Poland and the Grand Duke of Lithuania Stefan Batory took place in modern Belarus on the wave of growing scientific and public interest in the political history of the Grand Duchy of Lithuania and the Polish-Lithuanian Commonwealth, neglected in Soviet times. The historical memory of him is most firmly established in the Grodno region and has a 100-year tradition. The article substantiates the reason for this phenomenon - first of all, the city of Grodno owes its worthy status of being a royal city as well as its high historical image to Batory. The ‘places of memory’ left by Batory in Grodno and their European significance are shown: the Old Castle is the only remaining royal castle in Belarus (except the New Castle), in the 1930s it was supposed to be transformed into the ‘Wawel over the Neman’, an analogue of Krakow Wawel; ‘Batoryevka’, known in the history of European medicine (the resting site of the body of Batory); the Vytautas Fara, the most famous Belarusian church destroyed by the communist authorities, which became a symbol of Grodno. Three stages of the evolution of the memory of Grodno and Grodno residents about Batory in the 20th - early 21st centuries are described: from the strong presence in the Grodno tradition from 1919 to 1939 through the transformation into a ‘white spot’ of history in Soviet times (the king who made campaigns to the East, could not be a symbol of the city) to ‘rehabilitation’ in the 1990s and an increasing presence in memory in recent years. The contribution of Grodno historians (Yu. Yadkovsky; scientific events organized by D. Karav) to the historical memory of the inhabitants of the region is emphasized. The forms and ways of manifestation of memory are identified: the nationwide character of celebrations of 1933 in honour of the 400 anniversary of the birth of Batory (apogee of his honour); the inclusion into the modern calendar of memorable dates of the day of remembrance of Batory (December 12), the installation of the monument to the lost churches on the site of Vytautas Fara (2014) and the discovery of new circumstances of its tragedy in 1961, ‘Stefan Batory Festival’ and others. There are three approaches to Batory of modern Grodno: from his recognition as a strong political figure among the figures of Eastern and Central Europe in the second half of the 16th century and his contribution to the development of Grodno through a neutral attitude to its exclusion from urban history (because he favoured the Jesuits, ‘suppressed’ the locals). Recently, public opinion of the city is concerned about the reconstruction of the ‘Vytautas Fara’ church, the reconstruction of the Old Castle, and the installation of a monument to Batory. These issues acquire a new practical meaning in the context of the development of Grodno as a tourist centre. Their solution can give a strong impetus to the tourism business in Belarus.
We współczesnej Białorusi zainteresowanie postacią króla Polski i wielkiego księcia litewskiego Stefana Batorego oraz jego epoką należy tłumaczyć rozwojem badań naukowych poświęconych zaniedbanej w czasach sowieckich historii politycznej Wielkiego Księstwa Litewskiego i Rzeczypospolitej. Posiadająca stuletnią tradycję i zakorzeniona najsilniej na Grodzieńszczyźnie pamięć historyczna o władcy jest związana z rolą, jaką odegrał on w dziejach miasta: Grodno zawdzięcza Batoremu pozycję miasta królewskiego i atrakcyjny wizerunek historyczny. W oparciu o topografię Grodna w artykule omówiono miejsca związane z Stefanem Batorym: Stary Zamek jako jedyny zachowany po dziś dzień zamek królewski na Białorusi (oprócz tzw. Nowego Zamku), który w latach trzydziestych XX w. planowano przebudować na wzór krakowskiego Wawelu (tzw. Wawel nad Niemnem), znana w historii europejskiej medycyny Batorówka (miejsce przeprowadzenia sekcji zwłok Stefana Batorego), kościół Najświętszej Maryi Panny (zwany też Farą Witoldową) – najsłynniejszy białoruski kościół zniszczony przez władze komunistyczne, symbol Grodna. W artykule opisano trzy etapy ewolucji pamięci mieszkańców Grodna o Batorym w XX i na początku XXI wieku: od pozytywnego wizerunku w latach 1919–1939, poprzez białą plamę w historii w czasach radzieckich (król wyprawiający się na Wschód nie mógł być symbolem miasta), do „rehabilitacji” w latach 90. i dużego zainteresowanie postacią króla w ostatnich latach. Autor podkreśla wkład historyków Grodna (J. Jadkouski; wydarzenia naukowe organizowane przez D. Karawego) w projekty kultywujące pamięć historyczną mieszkańców regionu. Omówiono formy i sposoby manifestowania pamięci o Batorym: ogólnokrajowe obchody 400-lecia urodzin Batorego w 1933 r. (apogeum jego czci); wpisanie do współczesnego kalendarza pamiętnych dat dnia pamięci Batorego (12 grudnia), ufundowanie na miejscu Fary Witoldowej pomnika upamiętniającego dawny kościół (2014) oraz ujawnienie nowych okoliczności wyburzenia świątyni w 1961 r., „Święto Stefana Batorego” i inne. Opisano różne oceny Batorego jako władcy w opinii współczesnych mieszkańców Grodna: od pozytywnych, uznających go za silną postać polityczną w Europie Wschodniej i Środkowej drugiej połowy XVI w. do negatywnych, związanych z postulatem usunięcia króla z historii miasta (ponieważ faworyzował jezuitów, „tłumił” miejscowych). Omówiono zagadnienia, które w ostatnim czasie nurtują opinię publiczną miasta: odbudowa Fary Witoldowej, przebudowa Starego Zamku i ufundowanie pomnika Batorego. Kwestie te nabierają nowego znaczenia w kontekście rozwoju Grodna jako ośrodka turystycznego. Ich uregulowanie może dać silny impuls dla rozwoju turystyki na Białorusi.
Актуалізацыя эпохі і постаці караля польскага і вялікага князя літоўскага Стэфана Баторыя адбылася ў сучаснай Беларусі на хвалі ўзмацнення навуковай і грамадскай цікавасці да палітычнай гісторыі Вялікага Княства Літоўскага і Рэчы Паспалітай, занядбанай у савецкі час. Гістарычная памяць пра яго найбольш трывала ўмацавалася на Гродзеншчыне і мае ўжо 100-гадовую традыцыю. Артыкул абгрунтоўвае прычыну гэтай з'явы – найперш Баторыю горад Гродна абавязаны годным статусам каралеўскага горада і высокім гістарычным іміджам. Паказаны “месцы памяці”, якія пакінуў Баторый у Гродна, і іх еўрапейская значнасць: Стары замак – адзіны на Беларусі (акрамя Новага замку) захаваны каралеўскі замак, у 1930-я г. меркаваны для ператварэння ў “Вавель над Нёманам”, раўназначны кракаўскаму Вавелю; «Батор’еўка», вядомая ў гісторыі еўрапейскай медыцыны (месца анатаміравання цела Баторыя); Фара Вітаўта – самы вядомы беларускі храм, знішчаны камуністычнай уладай, які стаў сімвалам Гродна. Ахарактарызаваны тры этапы эвалюцыі памяці Гродна і гродзенцаў пра Баторыя у ХХ – пачатку ХХІ ст.: ад трывалай прысутнасці ў традыцыі Гродна ў 1919–1939 г. праз ператварэнне ў „белую пляму” гісторыі ў савецкі час (кароль, які рабіў паходы на ўсход, не мог быць сімвалам горада) да “рэабілітацыі” ў 1990-я г. і ўзмацнення прысутнасці ў памяці ў апошнія гады. Падкрэслены ўклад гродзенскіх гісторыкаў (Ю. Ядкоўскі; навуковыя мерапрыемствы, арганізаваныя Д. Каравым) у гістарычную памяць жыхароў краю. Раскрыты формы і спосабы праяўлення памяці: агульнадзяржаўнага характару ўрачыстасці 1933 г. у гонар 400-годдзя нараджэння Баторыя (апагей яго ўшанавання); уключэнне ў сучасны каляндар памятных дат дня памяці Баторыя (12 снежня), усталяванне помніка страчаным храмам на месцы Фары Вітаўта (2014 г.) і адкрыццё новых абставін яе трагедыі 1961 г., «Фестываль Стэфана Баторыя» і інш. Выдзелены тры падыходы ў стаўленні да Баторыя сучасных гродзенцаў: ад яго прызнання моцнай палітычнай фігурай сярод дзеячаў Усходняй і Цэнтральнай Еўропы другой паловы XVI ст. і ўкладу ў развіццё Гродна праз нейтральнае стаўленне да вырачэння яго з гарадской гісторыі (бо спрыяў езуітам, “душыў” мясцовых жыхароў). Названы пытанні, якія вярэдзяць гарадскую грамадскую думку ў апошні час: адбудова храма “Фара Вітаўта”, рэканструкцыя Старога замку, усталяванне помніка Баторыю. Гэтыя пытанні набываюць новы практычны сэнс у кантэксце развіцця Гродна як турыстычнага цэнтра. Іх вырашэнне можа даць моцны штуршок для турбізнеса Беларусі.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2020, 14; 87-101
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
What Is (Not) Told: Memory and the Rhetoric of Silence in Domnica Radulescu’s Country of Red Azaleas as an American Émigré Novel
Autorzy:
Koval, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1196062.pdf
Data publikacji:
2020-12-27
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
Tematy:
milczenie
pamięć traumy
zapomnienie
pamięć miejsc
przekaz pamięci
sensescape
silence
traumatic memory
forgetting
memory of places
memory transmission
Opis:
The essay discusses rhetoric and multiple functions of silence as a means of remembering and forgetting in Domnica Radulescu’s novel Country of Red Azaleas as a typical example of exile fiction. Silence in the novel is presented as a blocker of traumatic memory transmission and expresses the untranslatability of trauma. Silence also becomes constitutive in the formation of characters’ new identity based on forgetting. The essay analyzes other forms of non-verbal/silent memory, such as memory of places and sensory memories and emphasizes their social and political dimension.
Tematem artykułu jest retoryka i różnorakie funkcje milczenia jako instrumentu pamiętania i zapominania w powieści Domnicy Radulescu pod tytułem Kraina czerwonych azalii, która jest typowym przykładem prozy emigracyjnej. W powieści milczenie zapobiega przenoszeniu się pamięci traumy oraz wyraża niemożliwość jej przekazywania. Ponadto odgrywa ono kluczową rolę w formowaniu się nowej tożsamości postaci, opartej na zapomnieniu. Autorka analizuje również inne formy niewerbalnej/niewyartykułowanej pamięci, takie jak pamięć miejsca i pamięć zmysłowa, podkreślając ich wymiar społeczny i polityczny.
Źródło:
Res Rhetorica; 2020, 7, 4; 67-79
2392-3113
Pojawia się w:
Res Rhetorica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
BUDDENBROOKS AM SCHWARZEN MEER. VLADIMIR JABOTINSKYS ODESSA-ROMAN DIE FÜNF
BUDDENBROOKS AT THE BLACK SEA. VLADIMIR JABOTINSKYS ODESSA-NOVEL THE FIVE
Autorzy:
von der Lühe, Irmela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911881.pdf
Data publikacji:
2019-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Jüdischer Familienroman
Odessa als umstrittener Erinnerungsort
Symbolismus
Impressionismus
Straßen
Plätze und Orte als Räume der Erinnerung
Jewish familiy novel
Odessa as a controversial space of memory
symbolism
impressionism
streets
places and rooms of memory
Opis:
Irmela von der Lühe, BUDDENBROOKS AM SCHWARZEN MEER. VLADIMIR JABOTINSKYS ODESSA-ROMAN DIE FÜNF. „PORÓWNANIA” 1 (24), 2019. T. XXIV, S. 123-133. ISSN 1733-165X. Vladimir Jabotinskys Roman Die Fünf ist bei seinem Erscheinen in Deutschland (2012) als eine literarische Entdeckung gefeiert worden. In der Familiengeschichte der Milgroms aus dem Odessa der Jahre vor der Revolution von 1905 spiegeln sich Hoffnungen und Enttäuschungen der Revolution und der jüdischen Assimiliation, des Aufbruchs in eine neue Welt der Moderne und des Absturzes in eine Welt der brutalen Antimoderne. Der Beitrag untersucht die besonderen literarischen Strategien einer Arbeit an der Erinnerung: des Erzählens von Straßen, Plätzen und Räumen, der Analogisierung des politischen Geschehens mit einem Bühnengeschehen, der symbolistischen Überhöhung der Realität durch Rückgriff auf literarische Texte. Nichtnur aus politischen, auch aus erzählerischen Gründen wird Odessa in Jabotinkskys Roman also zu einem umstrittenen Erinnerungsort.
Irmela von der Lühe, BUDDENBROOKS AT THE BLACK SEA. VLADIMIR JABOTINSKYS ODESSA-NOVEL THE FIVE. “PORÓWNANIA” 1 (24), 2019. Vol. XXIV, P. 123-133. ISSN 1733-165X. When Jabotinksys novel first appeared in Germany (2012) it was celebrated as a spectacular literary event. Jobtinsky’s Jewish family novel is situated in the decades before the revolution of 1905; it deals with revolutionary hope and disappointment, with Jewish assimiliation and the idea of a new liberal and tolerant world. It ends with a complete decline of these visions into brutal antimodernism. This article describes special narrative strategies in producing spaces of memory as streets, places and special public locations. Thereby political events appear as analogies to theater plays and also in a symbolistic framework. By this Jabotinskys novel has become a controversial space of memory not only for political but also literary reasons.
Źródło:
Porównania; 2019, 24, 1; 123-133
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nie nasza to wojna – społeczne ramy niepamięci o I wojnie światowej
This is not our war – the social frames of the “non-memory” of World War I
Autorzy:
Wysmułek, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/413482.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
collective memory, First World War, politics of memory, places of memory
pamięć zbiorowa, I wojna światowa, polityka pamięci, miejsca pamięci
Opis:
The article discusses the place of World War I in contemporary Polish culture and politics of memory. In Poland, the centenary commemorations of the Great War in 2014 and 2018 went by with a telling lack of reference to the related events at the national level. The impression of this collective forgetting prompts questions about its scale, coherence and causes. In order to define the frames of this “non-memory” about the Great War, the article identifies registers which contain references to people, places and events connected with the Great War. They were assigned to the three dimensions of the collective memory, defined here as: first, the official, state politics of memory, second, the local politics of memory and third, the individual memory. The collected data indicate that despite the significant influence that the First World War had on the life of the entire war generation, and despite the scale and severity of warfare taking place on the territory of today’s Poland, the history of the Great War is mostly silent in the national historical narratives. In the official, state politics of memory, its role is reduced to a certain “prelude” before the rebirth of Polish statehood, while in the minds of contemporary Poles the experiences of 1914–1918 are mostly forgotten. The popular silhouette of Józef Piłsudski and the celebrations of Independence Day on November 11 function in isolation from the historical context and are not the subjects of contemporary public debate. However, in recent years, in the local dimension of memory, we may observe a certain renaissance of the remembrances connected with the First World War. Local authorities, activists and communities have started to commemorate the participants and victims of the war, regardless of the language they used and the banner under which they fought. The article finishes with the presentation of three hypotheses of the social and political reasons that prevented the memories of wartime experiences from entering into the canon of Polish national culture.
W artykule postawiono pytanie o miejsce I wojny światowej we współczesnej polskiej kulturze i polityce pamięci. Analiza jubileuszowych obchodów w 100-lecie rozpoczęcia i zakończenia Wielkiej Wojny wskazuje na zasadniczy brak odniesień do związanych z nią wydarzeń w polskiej oficjalnej polityce pamięci. Dostrzeżenie tej sfery „niepamięci” skłania do postawienia pytań o jej skalę, spójność oraz przyczyny. W celu określenia ram społecznej niepamięci o Wielkiej Wojnie w artykule podjęto próbę odnalezienia i zarysowania miejsc w przestrzeni pamięci, w których pojawiają się odwołania do osób, miejsc i wydarzeń z nią związanych. Problem ten został rozpatrzony w trzech rejestrach działania pamięci zbiorowej, określonych tu jako: wymiar oficjalnej, państwowej polityki pamięci, wymiar pamięci lokalnej oraz wymiar pamięci na poziomie indywidualnym. Zebrany materiał badawczy wskazuje, że pomimo znaczącego wpływu I wojny światowej na życie całego wojennego pokolenia oraz pomimo skali i dotkliwości działań wojennych mających miejsce na terytorium dzisiejszej Polski doświadczenia z lat 1914–1918 zostały przez Polaków zapomniane. Wielka Wojna w oficjalnej narracji państwowej jest przeważnie przemilczana bądź traktuje się ją jedynie jako swego rodzaju „preludium” do odrodzenia się polskiej państwowości. W jeszcze większym stopniu jest ona nieobecna w świadomości współczesnych Polaków, którym zazwyczaj brakuje podstawowej wiedzy faktograficznej. Nie mają także skojarzeń kulturowych związanych z I wojną światową. Popularna symbolika Józefa Piłsudskiego i 11 listopada 1918 roku funkcjonuje w oderwaniu od kontekstu historycznego i nie jest przedmiotem debaty publicznej. W ostatnich latach w wymiarze lokalnym mamy jednak do czynienia z pewnym renesansem pamięci o I wojnie światowej oraz jej uczestnikach i ofiarach, niezależnie od tego, jakim posługiwali się językiem i pod jakim występowali sztandarem. Artykuł kończy przedstawienie trzech hipotez na temat społecznych i politycznych przyczyn, które sprawiły, że pamięć o doświadczeniach wojennych Polaków nie weszła do kanonu kultury narodowej.
Źródło:
Przegląd Socjologiczny; 2019, 68, 3; 157-183
0033-2356
Pojawia się w:
Przegląd Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przywracanie i utrwalanie pamięci w społeczeństwie polskim o żołnierzach formacji granicznych Drugiej Rzeczypospolitej poległych w walkach obronnych z niemieckimi i sowieckimi wojskami we wrześniu 1939 roku
Autorzy:
Łach, Halina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038340.pdf
Data publikacji:
2019-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
żołnierze Korpusu Ochrony Pogranicza
żołnierze Straży Granicznej
Druga Rzeczypospolita Polska
kampania polska 1939
utrwalanie pamięci społecznej o żołnierzach formacji granicznych
soldiers of border formations
II Republic of Poland
Polish campaign of 1939
places of struggle
consolidation of social memory
Opis:
Artykuł prezentuje refleksję nad potrzebą utrwalania pamięci społecznej o żołnierzach formacji granicznych Drugiej Rzeczypospolitej, którzy podczas kampanii polskiej w 1939 r. toczyli bohaterską walkę z wojskami niemieckimi i sowieckimi. Żołnierze oddziałów Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP) i Straży Granicznej (SG), wchodząc do związków taktycznych, walczyli w obronie Wielunia, Helu, Węgierskiej Górki, Szacka i Wytyczna. Po wojnie historia wydarzeń z Września i pamięć o żołnierzach KOP i SG była ukrywana. Ważne fakty dotyczące zmagań i bojów żołnierzy zostały wyparte ze zbiorowej świadomości Polaków czy też celowo były pomijane. Dopiero po 1989 r., w nowej rzeczywistości polityczno-gospodarczej pojawiło się w społeczeństwie zainteresowanie pamięcią o żołnierzach KOP i SG, którzy w wojnie obronnej zginęli bądź przeżyli gehennę obozów jenieckich. Głównym celem poszukiwań badawczych było ukazanie miejsc walk obronnych żołnierzy formacji granicznych we wrześniu 1939 r. oraz przedstawienie w czasach obecnych działań jednostek samorządu, organizacji społecznych i organów Straży Granicznej Rzeczypospolitej Polskiej w przywracaniu i utrwalaniu pamięci w społeczeństwie polskim. Rozważania w artykule konkretyzują się na postawionej tezie, która brzmi: Utrwalanie i upamiętnianie w społeczeństwie polskim miejsc walk żołnierzy formacji granicznych we wrześniu 1939 r. stanowią trwałe wartości dla dziedzictwa narodu i państwa polskiego, które należy popularyzować w procesie wychowania i kształcenia w szczególności młodego pokolenia.
The article is a reflection on the need to preserve the social memory of the soldiers of the border formations of the Second Republic of Poland. In the Polish campaign of 1939, they fought a heroic fight with the German and Soviet armies. Sub-units of the Korpus Ochrony Pogranicza (Border Protection Corps; KOP) and the Straż Graniczna (Border Guard) and units created on their basis have shown outstanding combat qualities. They fought fierce battles against repeatedly stronger opponents, including in the area of Wieluń, on Hel, Węgierska Górka, Wizna, Szacka and Wytyczna. After the war, the history of September events and the memory of the soldiers of the KOP and the Border Guard were secretly suppressed. Important facts about the struggles and battles of the soldiers of the KOP and the Border Guard were deliberately omitted. In the new political reality after 1989, political changes influenced the evolution of Poles’ historical consciousness, which led to an increase in public interest in the memory of the KOP and the Border Guard. The main purpose of the research was to determine the place of defense battles of border guards soldiers from September 1939, as well as to show the activities of local government units, social organizations and Border Guard authorities in restoring and preserving the memory of their heroism in present times. The scientific deliberations in the article are concretised on the following thesis that: Preservation and commemoration of places of struggle of soldiers of border formations in Polish society in September 1939 constitute permanent values for the heritage of the nation and the Polish state, which should be popularized in the process of upbringing and education of young people in particular. generations.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2019, 105; 175-194
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W cieniu deszczowego drzewa. Antropologiczne zapiski z Fortu Kochi
In the shadow of the rain tree: Anthropological notes from Fort Kochi
Autorzy:
Najmrocka, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/470701.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Indie
Fort Kochi
dziedzictwo zieleni
miejsca pamięci
drzewo deszczowe
India
greenery heritage
rain tree
places of memory
Opis:
The greenery heritage of Kerala’s Fort Kochi is represented by its enormous trees, which, according to legend, remember India’s colonial past. They are living monuments of the memory, with all of their cultural contexts. The locals of Fort Kochi identify with these giant trees, which are also seen as structures of long duration. Rain trees and big banyans are equated to a mother-tree which feeds the underground roots with life-giving energy. There is a cultural analogy between the old growth of trees roots and the cultural landscape of Fort Kochi, which recalls a web-like connection of historical and cultural identity with emotional biographies that endure in the shadow of the trees. Inhabitants of Fort Kochi worship and decorate the old tree giants in an annual festival. This is a symbol of symbiotic life between a multi-cultural society and nature.
Dziedzictwo zieleni keralskiego miasta Fort Kochi obejmuje olbrzymie drzewa, które wedle legendy pamiętają kolonialną przeszłość. Są więc żywymi pomnikami pamięci, wokół których ogniskują się konteksty społeczno-kulturowe. Mieszkańcy Fortu identyfikują się z owymi olbrzymami, upatrując w nich strukturę długiego trwania. Wielkie figowce i deszczowa drzewa utożsamiane są z drzewem-matką – swoistym życiodajnym źródłem energii wszystkich mniejszych drzew – połączonych ze sobą podziemnymi systemami korzeniowymi. Odnajduję w tym analogię do miejskiego krajobrazu Fortu Kochi, który tworzy ów starodrzew. To osobliwa siatka powiązań: historycznej identyfikacji, kulturowej tożsamości oraz emocjonalnej mapy ludzkich życiorysów, które toczą się w ich cieniu. Mieszkańcy upamiętniają stare olbrzymy dekoracjami festiwalowymi, czyniąc z nich symbol wielokulturowej społeczności miejskiej, która żyje w symbiozie z naturą.
Źródło:
Studia Ecologiae et Bioethicae; 2019, 17, 1; 81-87
1733-1218
Pojawia się w:
Studia Ecologiae et Bioethicae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
500 Jahre Reformation. Die Rechtfertigungslehre heute. Teil 2: Soziale und globale Aspekte
500 Years Reformation. The Doctrine of Justification Today, Part. 2: Social and Global Aspects
500 -lecie reformacji. Nauka o usprawiedliwieniu dzisiaj. Część 2: aspekty społeczne i globalne
Autorzy:
von Kriegstein, Matthias
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036158.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kluczowe: usprawiedliwienie
międzykonfesyjny
międzyreligijny
eklezjologia
głoszenie
przestrzeń komunikacyjna
migracje
uchodźccy
miejsca interakcji
uznanie
sprawiedliwość
wartości wspólne
praca pamięciowa
neoliberalny system ekonomii
solidarność
kreacja
justification
inter-confessional
inter-religious
ecclesiology
preaching
communicative space
refugées
migration
places of interaction
acknowledgement
justice
communalistic values
memory work
neoliberal system of economy
solidarity
creation
Opis:
Doktryna o usprawiedliwieniu jest podstawowym elementem reformacji XVI wieku. Artykuł jest uzupełnieniem poprzedniej interpretacji Indywidualnego wymiaru (RT 2017 z.12) o refleksje nad społecznymi i globalnymi aspektami analizowanej doktryny. Treść artykułu może być etycznym i eklezjologicznym punktem wyjścia dla rozwijania świadomości i pracy w przeciwdziałaniu niesprawiedliwości społecznej, wykorzystywaniu i poniżaniu osób, określonych grup. Zbory chrześcijańskie mogą być ważnym czynnikiem w kształtowaniu tej postawy przez swoje życie i nauczanie. Uznanie teorii filozofii społecznej może być narzędziem do wyjaśnienia doktryny usprawiedliwienia w jej aspektach społecznych. Również globalna interpretacja w zrozumiały sposób może ułatwić wzajemną świadomość, zrozumienie i wspólne solidarne działanie w świeckich, międzywyznaniowych i międzyreligijnych kontekstach w celu poprawy sprawiedliwości, wolności i integralności stworzenia. 500 Jahre Reformation. Die Rechtfertigungslehre heute. Teil 2: Soziale und globale Aspekte Die Rechtfertigungslehre ist das zentrale Element der Reformation im 16. Jahrhundert. Der Artikel beschreibt in Ergänzung des vorjährigen Artikels zu individuellen Aspekten jetzt Überlegungen zur sozialen und globalen Dimension der Rechtfertigungslehre. Sie kann sowohl ethisch als auch ekklesiologisch Ausgangspunkt für die Wahrnehmung von und Arbeit an sozialen Ungerechtigkeiten, Ausbeutung und Erniedrigung von Menschen und Gruppen sein. Christliche Gemeinden können durch engagiertes Handeln und ihre Predigt ein wichtiger Faktor bei der Vermittlung der Rechtfertigungsbotschaft sein. Die sozial-philosophische Theorie der Anerkennung kann Hilfe zur Explikation sozialer Aspekte der Rechtfertigungslehre sein. Eine auch auf die globale Dimension bezogene nachvollziehbare Interpretation kann eine wechselseitige Aufmerksamkeit, ein gegenseitiges Verständnis und gemeinsames solidarisches Handeln in säkularen, interkonfessionellen und interreligiösen Kontexten fördern in der Absicht, Gerechtigkeit, Frieden und die Bewahrung der Schöpfung zu fördern.
The doctrine of justification is the core element of the Reformation in the 16. century. The article gives added to the previous interpretation of the individual dimension now reflections on the social and global aspects of the doctrine of justification. It can be ethically and ecclesiogically a starting point for the awareness and the work on social injustice, exploitation and humiliation of persons, groups and nature. Christian congregations could be an important factor in transmitting it by its committed life and preaching. The social-philosophic theory acknowledgement can be a tool for an explication of the doctrine of justification in its social aspects. An also global interpretation in an understandable way can facilitate a mutual awareness, understanding and common solidary actions in secular, inter-confessional and inter-religious contexts in order to improve justice, freedom and the integrity of creation.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 12; 111-130
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Edukacyjny wymiar wizyt w miejscu pamięci. Z wizyty w Państwowym Muzeum na Majdanku: studium przypadku
Autorzy:
Kawa, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/462654.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie
Tematy:
miejsce pamięci
edukacyjna rola miejsc pamięci
Państwowe Muzeum na Majdanku
obóz koncentracyjny
obóz zagłady
place of memory
educational role of memory places
the State Museum at Majdanek
concentration camp
death camp
Opis:
Przedmiotem artykułu jest analiza ankiet przeprowadzonych wśród studentów i studentek kierunku stosunki międzynarodowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Chełmie, odwiedzających Państwowe Muzeum na Majdanku. Zwracam uwagę na rolę, jaką odgrywa miejsce pamięci ulokowane na terenie byłego nazistowskiego obozu koncentracyjnego i obozu zagłady, a także sprawdzam, na ile wizyta w miejscu pamięci jest dla młodych ludzi ważnym przeżyciem i co w ich opinii jest najbardziej poruszającym momentem obecności w takim miejscu. Artykuł podzielony został na trzy części. W pierwszej, wprowadzającej, omawiam krótko historię powstania Państwowego Muzeum na Majdanku oraz to, w jaki sposób zmieniała się narracja o byłym obozie przekazywana przez Muzeum. W drugiej części sygnalizuję edukacyjną rolę miejscea pamięci. Pomijam tutaj toczącą się dyskusję o wszelkich strategiach edukacyjnych i praktykach pedagogicznych. Zdaję sobie sprawę, że tematyka ta jest opracowana i dostępna w literaturze przedmiotu, jej przywołanie i analiza nie jest jednak celem niniejszej pracy. W części trzeciej, najobszerniejszej, omawiam wyniki ankiet przeprowadzonych wśród osób odwiedzających Państwowe Muzeum na Majdanku.
The subject of this article is the analysis of surveys conducted among International Relations students of the State School of Higher Education in Chełm visiting the State Museum at Majdanek. In my article I ask the question about the role of place of memory located on the premises of a former Nazi concentration and death camp. The article also attempts to determine whether and to what extent a visit to a place of memory is an important experience in the lives of young people, and what makes the biggest impression on the visitor. This article is divided into three parts. In the first one I shortly present the beginnings of the State Museum at Majdanek and in what way the narration about the former camp at Museum has been changing. In the second part I mention the educational role which the place of memory may play. The article does not engage in the debate about the educational strategies and pedagogical practices. Although the subject is described and available in the literature in the field, but this issue is beyond the scope of my article. The last part of this paper presents the results of surveys conducted among students visiting the State Museum at Majdanek.
Źródło:
Language. Culture. Politics. International Journal; 2018, 1; 173-185
2450-3576
2719-3217
Pojawia się w:
Language. Culture. Politics. International Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inne-miejsca pamięci - przypadek Urbex History
Autorzy:
Piasek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631733.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
popular culture, places of memory, historiography, non-academic forms of history
kultura popularna, miejsca pamięci, historiografia, pozaakademickie formy historii
Opis:
The article presents the results of research on the phenomenon known in contemporary culture as urbex (urban exploration). I focus on just one of many issues relevant to this cultural phenomenon. I pose the question: In the context of the declared historical interests of those who engage in urban exploration, what are the explored places? The analysis is a case study of Urbex History, a group involved in urban exploration. I find that, contrary to Pierre Nora’s concept of the sites of memory, which are accessible, visited and experienced, the places explored by the members of Urbex History are heterotopias. As they are connected with historical memory, they are culturally non-apparent sites of memory – the titular non-places of memory. Such (non-)sites of memory and the memory associated with them are the result of an alternative experience of the past and practices of the past different than in the case of regular sites of memory. The contents of memory focused in these places is also different. They are a part of popular memory and popular culture, which play a key role in the relation with the past in contemporary culture.
W artykule prezentuję wyniki badań nad zjawiskiem obecnym w kulturze współczesnej określanym jako urbex (urban exploration). Podejmuję tylko jedno z wielu zagadnień, jakie nasuwają się podczas obserwacji tego fenomenu kulturowego. Stawiam pytanie: Czym są miejsca eksplorowane w kontekście deklarowanych zainteresowań historycznych przedstawicieli urban exploration? Przeprowadzona analiza jest studium przypadku. Badam jedną z grup zajmujących się miejską eksploracją – Urbex History. Stwierdzam, że w przeciwieństwie do miejsc pamięci Pierre’a Nory, które są „konwencjonalnie” dostępne, odwiedzane i doświadczane, miejsca eksplorowane przez członków Urbex History są heterotopiami. W kontekście pamięci historycznej są one nieoczywistymi kulturowo miejscami pamięci – tytułowymi innymi-miejscami pamięci. Inne-miejsca pamięci i związana z nimi pamięć są wynikiem alternatywnego doświadczania przeszłości oraz innego jej praktykowania niż w przypadku miejsc pamięci. Odmienna jest także treść pamięci zogniskowana w tych miejscach. Inne-miejsca pamięci są częścią pamięci popularnej i kultury popularnej, które we współczesnej kulturze odgrywają kluczową rolę w relacji z przeszłością.
Źródło:
Res Historica; 2018, 46
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies