Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "phytochemical variability" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Fireweed (Epilobium angustifolium L.): botany, phytochemistry and traditional uses. A review
Autorzy:
Adamczak, Artur
Dreger, Mariola
Seidler-Łożykowska, Katarzyna
Wielgus, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2048739.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich
Tematy:
rosebay willowherb
phytochemical composition and variability
ellagitannins
oenothein B
ethnobotany
wierzbówka kiprzyca
skład i zmienność fitochemiczna
elagotaniny
oenoteina B
etnobotanika
Opis:
Fireweed (Epilobium angustifolium L., Onagraceae) is one of important medicinal plants used especially in the treatment of urogenital disorders, including benign prostatic hyperplasia (BPH) and prostatitis. The therapeutic effects of E. angustifolium extracts comprise antiproliferative, anti-inflammatory, immunomodulatory, antioxidant, and also antimicrobial activities. The aim of the present review was to provide the information on the botany, phytochemistry and traditional uses of E. angustifolium. This plant is a widespread circumboreal species of North America and Eurasia, tolerant in terms of habitat conditions, and often occupying man-made open habitats. Phytochemical studies on E. angustifolium resulted in the identification of about 250 different metabolites, including about 170 substances found for the first time in this plant in the last six years (2014–2019). Fireweed has an abundance of polyphenolic compounds, particularly ellagitannins. Oenothein B and quercetin-3-O-glucuronide are proposed as markers for the identification and standardization of the plant raw material. E. angustifolium exhibits significant phytochemical variability in relation to the geographical origin, plant part and time of harvest/vegetation phase. Survey of the ethnobotanical literature showed that the above-mentioned species has been widely used not only as a medicinal, but also as an edible, honey and decorative plant.
Źródło:
Herba Polonica; 2019, 65, 3; 51-63
0018-0599
Pojawia się w:
Herba Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Phytochemical variability of coltsfoot (Tussilago farfara L.) in Poland
Zmienność fitochemiczna podbiału (Tussilago farfara L.) w Polsce
Autorzy:
Adamczak, A.
Buchwald, W.
Gryszczynska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/71231.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich
Tematy:
phytochemical variability
coltsfoot
Tussilago farfara
medicinal plant
mucilage
polyphenol
tannin
flavonoids
Polska
Opis:
Coltsfoot leaves are a traditional raw material, rich in polysaccharides and phenolics. The variability of the contents of these main compounds was determined, using plant material originated from 22 natural populations of Tussilago farfara L. growing in various regions of Poland. In the years 2008–2009, plants from each investigated population were collected in the Garden of Medicinal Plants in Plewiska near Poznań (Poland). Coltsfoot leaves were harvested in the middle of June and July of 2010, and then dried at room temperature. In these raw material we quantified swelling index (describing mucilage content) and spectrophotometrically: the amounts of total polyphenols, polyphenols unadsorbed on hide powder (non-tannin phenolics) and tannins (expressed as pyrogallol equivalent) as well as the sum of hydroxycinnamic acid derivatives (expressed as rosmarinic acid) and flavonoids (expressed as quercetin). The demonstrated results show the relatively high and balanced contents of the basic active compounds, especially flavonoids (0.7–1.3%) and polysaccharides (swelling index: 8.0–14.5). In addition, it was found that flavonoids and mucilage in coltsfoot leaves fluctuate in only a small range (V=11–13%), regardless of overshadow and the harvest time of raw material.
Liście podbiału stanowią tradycyjny surowiec zielarski, bogaty w polisacharydy i związki fenolowe. W niniejszych badaniach określono poziom zróżnicowania zawartości wspomnianych związków czynnych. Jako materiał roślinny wykorzystano 22 naturalne populacje Tussilago farfara L., pochodzące z różnych regionów Polski. W latach 2008–2009 pobrano rośliny z każdej badanej populacji i założono kolekcję pochodzeniową w Ogrodzie Roślin Leczniczych w Plewiskach koło Poznania. Liście podbiału do analiz fitochemicznych zbierano w połowie czerwca i lipca 2010 r., a następnie suszono w temperaturze pokojowej. W pozyskanym surowcu zielarskim oznaczono wskaźnik pęcznienia (określający zawartość śluzów) oraz spektrofotometrycznie: poziom polifenoli ogółem, polifenoli nie wiążących się z proszkiem skórzanym i garbników (w przeliczeniu na pirogalol), a także sumę pochodnych kwasu hydroksycynamonowego (w przeliczeniu na kwas rozmarynowy) i flawonoidów (w przeliczeniu na kwercetynę). Prezentowane wyniki badań wskazują na relatywnie wysoką i wyrównaną zawartość głównych związków czynnych, szczególnie flawonoidów (0,7–1,3%) i polisacharydów (wskaźnik pęcznienia: 8,0–14,5). Stwierdzono, iż poziom wspomnianych grup związków zmienia się w małym zakresie (V=11–13%) i nie zależy od ocienienia roślin i terminu zbioru surowca.
Źródło:
Herba Polonica; 2012, 58, 4
0018-0599
Pojawia się w:
Herba Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies