Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "peace sign" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Pokój jako misja Kościoła
    Peace as a mission of the Church
    Autorzy:
    Przybyłowski, Jan Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2038199.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Kościół
    krzyż
    zbawienie
    pokój
    przebaczenie grzechów
    nawrócenie
    sprawiedliwość
    znak pokoju
    Church
    cross
    Salvation
    peace
    forgiveness of Sins
    conversion
    righteousness
    peace sign
    Opis:
    Podstawową misją Kościoła jest głoszenie Jezusa Chrystusa i urzeczywistnianie zbawienia, którego Jezus dokonał na Krzyżu. Krzyż jest więc prawdziwym symbolem pokoju. Krzyż, za sprawą misji ewangelizacyjnej Kościoła, został wpisany w dzieje każdego narodu, ale też jest częścią historii całej ludzkości. Jest to nie tylko znak religijny, ale to również symbol ludzkiej wolności. Człowiek wolny może odrzucić Kościół i krzyż, ale grozi to utratą pamięci i dziedzictwa chrześcijańskiego. Tymczasem prawdziwym źródłem pokoju w powszechnej społeczności ludzkiej jest przebaczenie i nawrócenie, czyli wprowadzenie przez człowieka we własnym wnętrzu prawa Bożego. Pokój nie jest utopią i jest możliwy. I dlatego, że jest możliwy, pokój jest obowiązkiem. Dlatego człowiek może i powinien sprawić, aby siła rozumu zwyciężyła nad racjami siły. Kościół, wzywając do pokoju, wzywa przede wszystkim do czynienia sprawiedliwości: Opus iustitiae pax – „Jeśli pragniesz pokoju, pracuj na rzecz sprawiedliwości”.
    The primary mission of the Church is to proclaim Jesus Christ and realizing of salvation, which Jesus made on the cross. The cross is so true symbol of peace. Cross, thanks to the evangelizing mission of the Church, entered in the happening of any nation, but also is part of the history of humanity. This is not just a religious sign, but it’s also a symbol of human freedom. Free man may reject the Church and cross, but there is a loss of memory and Heritage Christian. Meanwhile, the real source of peace in human society is forgiveness and conversion, that is, introduction by man in his own inside of God’s law. Peace is not a utopia and is possible. And because it is possible, peace is a duty. That is why a man can and should make to the force of reason over force reasons. The Church, calling for peace, first and foremost, invited to do justice: Opus iustitiae pax – „If you want peace, work for justice”.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 6; 131-144
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pocałunek pokoju w liturgii eucharystycznej i jego symbolika
    The kiss of peace in the Eucharistic liturgy and its symbolism
    Autorzy:
    Lijka, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056675.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-07
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
    Tematy:
    pocałunek pokoju
    znak pokoju
    pokój
    Eucharystia
    Msza Święta
    kiss of peace
    sign of peace
    peace
    Eucharist
    Holy Mass
    Opis:
    Pisma wczesnochrześcijańskich Ojców Kościoła mówią o przekazywaniu pocałunku pokoju, który stanowił element liturgii eucharystycznej. Taka praktyka była w Rzymie za czasów św. Justyna w połowie II wieku. Na początku III wieku pocałunek następował bezpo-średnio po modlitwie kończącej liturgię słowa. Na Wschodzie i Zachodzie kobiety na zgro-madzeniach były oddzielone od mężczyzn i pocałunek pokoju przekazywali mężczyźni męż-czyznom a kobiety kobietom. Papież Innocenty I nalegał w 416 r., aby pocałunek pokoju był przekazywany po Modlitwie eucharystycznej. Święty Augustyn powiada, że po Modlitwie Pańskiej chrześcijanie obejmują się i przekazują sobie święty pocałunek. Nazywa go znakiem pokoju, który polegał na całowaniu w usta. Taki pocałunek w usta był przekazywany podczas liturgii jeszcze przez wiele następnych wieków. Za czasów Grzegorza Wielkiego uchodził on za naturalne przygotowanie się do przyjęcia Komunii. W X wieku znak ten stał się gestem podkreślającym hierarchiczność zgromadzonych wiernych. Biskup przekazywał go najpierw duchownym wedle godności, a następnie ludowi. Był to symbol jedności, pojednania, pokoju, miłości, jak również hierarchicznej władzy i precedencji. Około XIII wieku zaczęto stopniowo wprowadzać przyrządy pokoju, tzw. osculatoria. Były to małe zdobione tabliczki z metalu, kamienia, kości słoniowej lub z drewna, które przynosił do ołtarza celebrans, by je ucałować i przekazać do ucałowania zgromadzonym na liturgii. W Mszale potrydenckim znak pokoju był przewidziany w Mszach uroczystych i był wymieniany między duchownymi. Celebrans kładł ręce na ramiona diakona i przybliżał lewy policzek do lewego policzka diakona. W tym czasie wypowiadał formułę: Pax tecum, a dia-kon odpowiadał: Et cum spiritu tuo. Diakon przekazywał pokój subdiakonowi, a ten duchow-nym obecnym w prezbiterium. Według Mszału rzymskiego z1970 roku znak pokoju można przekazywać podczas każ-dej Mszy. Jest przekazywany między wszystkimi obecnymi na liturgii, ale jego gest nie był określony. W trzecim wydaniu tego Mszału z 2002 r. na słowa celebransa: Pokój Pański niech zawsze będzie z tobą odpowiada się: Amen. Przez ten gest wierni wyrażają sobie nawzajem eklezjalną komunię i wzajemną miłość.
    The writings of the early church fathers speak of the kiss of peace, which was already in the 2nd century part of the Eucharistic liturgy. It was a practice in Rome at the time of Justin Martyr. At the beginning of the 3rd century the kiss occurred immediately after the prayers that concluded the Liturgy of the Word. Both in the East and the West women and men were separated in the assemblies of the faithful, and the kiss of peace was given only by men to men and by women to women. Pope Innocent I insisted in 416 that the kiss of peace should take place after the Eucha-ristic prayer. St. Augustine speaks that after the Lord’s Prayer the Christians embrace one another with the holy kiss. This is a sign of peace, “when your lips draw near to those of your brother”. The kiss of peace in the Christian liturgy was exchanged for several centuries mouth-to-mouth. By the time of Gregory the Great, this gesture was being seen as a natural preparation for Communion. By the 10th century the kiss of peace has assumed a hierarchical position in the liturgy. It began with the bishop and descended through the ranks of the clergy to laity in the congregation. It was a symbol of unity, reconciliation, peace, love and also a symbol of hierarchical power and precedence. About the thirteenth century the use of the instrumentum pacis, or osculatorium, was gradually introduced. This was a little plaque of metal, stone, ivory or wood, generally deco-rated, which was first brought to the altar for the celebrant to kiss and then taken to each member of the congregation. In the Tridentine Mass form of the Roman Rite, the sign of peace was given at Solemn Masses alone and was exchanged only among the clergy. The celebrant, placing his hands upon the arms of the deacon, presented his left cheek to the deacon’s left cheek. At the same time he pronounced the words Pax tecum; to which the deacon replied, Et cum spiritu tuo. The deacon then conveyd the salute to the subdeacon, who give the sign to any other members of the clergy present in choir dress.
    Źródło:
    Teologiczne Studia Siedleckie; 2015, XII/12; 189-205
    1733-7496
    Pojawia się w:
    Teologiczne Studia Siedleckie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znak pokoju w ramach obrzędów przygotowujących do komunii świętej
    Autorzy:
    Sosnowski, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22676752.pdf
    Data publikacji:
    2021-10-15
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    pocałunek pokoju
    znak pokoju
    przygotowanie do komunii
    ryt rzymski
    the kiss of peace
    the sign of peace
    preparation for communion
    roman rite
    Opis:
    The custom of offering the kiss of peace during the Eucharist goes back to the times of the apostles. Most often it is offered at the beginning of the Eucharistic liturgy. However, in the Roman Rite (from about the end of the 4th century) it is included in the rites of preparation for receiving Holy Communion. The sign that originally expressed the brotherhood among the participants of the assembly, over the centuries, has become a sign of paying homage to those who, for various reasons, are privileged. In addition, closeness to Holy Communion did not support the sign that caused „distraction” – a dispersion of attention focused on the presence of Christ in the Eucharistic signs. Therefore, despite attempts to cultivate the tradition of this sign, it disappeared in the Roman liturgy. The liturgical renewal after the Second Vatican Council restores this rite, but in a new form. The purpose of the prayer is changed: from the personal preparation of the celebrant for communion, it becomes prayer for peace; the kiss of peace is replaced with the „sign of peace”. The pastoral challenge is to care for the sign of peace, so that the participants of the assembly would not refuse this gesture, perceiving it as an obstacle to focus just before the personal reception of the Eucharistic Christ. On the other hand, it is important not to use the sign of peace as an occasion to express only human attitudes (brotherhood, reconciliation, kindness), forgetting that peace is a gift of the Risen One. It should be emphasized that this purely human gesture is an „opportunity” for the sharing of Christ’s gift through which He Himself prepares us for sacramental communion with Himself through the gift of peace.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2021, 30, 2; 39-56
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Episcopus, presbyter, sacerdos, diaconus: niektóre wyjaśnienia papieża Innocentego I w Liście do Decencjusza, biskupa Gubbio
    Episcopus, presbyter, sacerdos, diaconus: some clarifications of Innocent I in his Letter to Decentius, bishop of Gubbio
    Autorzy:
    Turek, Waldemar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612829.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    diaconus
    episcopus
    fermentum
    presbyter
    sacerdos
    romana consuetudo
    chrzest
    bierzmowanie
    krzyżmo
    pokuta
    znak pokoju
    namaszczenie chorych
    baptism
    confirmation
    chrism
    penance
    sign of peace
    anointing of the sick
    Opis:
    In his Letter to Decentius, Bishop of Gubbio, Pope Innocent I discusses some liturgical questions and specifies the competences of the representatives of the clergy of the time in this regard. First of all, however, he demonstrates the particular link of the community of Rome with the figure of St Peter, which gives rise to the very special role of the Bishop of Rome in relation to other communities, especially in the West. He then concentrates especially on the duties and rights of bishops (episcopi), the principal shepherds and administrators of the divine gifts; on the basis of Sacred Scripture and Tradition he places them at the head of the ecclesiastical hierarchy. Presbyters (presbyteri) are then considered; to them the author of the Letter attributes a significant role especially in teaching and in the celebration of the Eucharist and Baptism. Confirmation is celebrated by the bishop; presbyters, even though they are priests (sacerdotes), do not possess the fullness of the priesthood. The term sacerdos is usually used in reference to bishops and presbyters; however, at times it is reserved to bishops, as, for example, in the discussion on the theme of the beginning of public penance and the admission of the repentant Christian to the community on Holy Thursday.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2017, 67; 653-671
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies