Temat: paideia - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Scholē as a Way of Learning to Be Human in the Age of the Internet
Scholē jako sposób uczenia się bycia człowiekiem w dobie internetu
Autorzy:: Dancák, Pavol
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/29433423.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: Internet
scholē
leisure
paideia
transcendence
Opis:: The article offers a brief philosophical reflection on scholē and human being in the context of the Internet. The first part of the article shortly explains the urgency of the problems that arise from the extensive use of the Internet, such as addiction to digital devices, being constantly connected to the Internet and receiving unreliable information. The second part of the article offers a reflection of scholē (leisure) as a space for transcendence which is a very important attribute of the human being and which is the foundation of our culture. Scholē is an organic component of culture and education, and leisure presents not the cessation of work, but a work of a rather different kind, the work restored to its human meaning, as a celebration and a festival. The article concludes that scholē provides us with precise and true information about what the human person essentially needs.
Artykuł oferuje krótką refleksję filozoficzną na temat scholē i człowieka w kontekście Internetu. Pierwsza część artykułu krótko wyjaśnia pilność problemów, które wynikają z szerokiego wykorzystania Internetu, takich jak uzależnienie od urządzeń cyfrowych, bycie stale podłączonym do Internetu i otrzymywanie nierzetelnych informacji. Druga część artykułu proponuje refleksję nad scholē (czasem wolnym) jako przestrzenią transcendencji, która jest bardzo ważnym atrybutem człowieka i która stanowi fundament naszej kultury. Scholē jest organicznym składnikiem kultury i edukacji, a czas wolny nie jest zaprzestaniem pracy, ale pracą innego rodzaju, pracą przywróconą do jej ludzkiego znaczenia, jako święto i festiwal. W podsumowaniu artykułu scholē dostarcza nam precyzyjnych i prawdziwych informacji o tym, czego zasadniczo potrzebuje osoba ludzka.
Źródło:: Philosophy and Canon Law; 2023, 9, 1; 1-12
2450-4955
2451-2141
Pojawia się w:: Philosophy and Canon Law
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: The Aristotelian and Thomistic conception of magnanimity (magnanimitas) in the context of integral human development
Autorzy:: Chłodna-Błach, Imelda
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2057121.pdf
Data publikacji:: 2022-03-30
Wydawca:: International Étienne Gilson Society
Tematy:: magnanimity
culture
paidéia
kalokagathía
Christianity
the good
virtue
the human person
Opis:: The Aristotelian and thomistic conception of magnanimity (magnanimitas) has grown on the grounds of the philosophical understanding of high culture in man. It was preceded by the appearance of such concepts as paidéia and kaloka gathía. Having ethical excellence (kalokagathía) is an indispensable condition for selfworth and justified pride, called by Aristotle magnanimity. For Aristotle, magnanimity was a typical virtue of the group of valor, in which striving for the good connected with difficulties is significant. Greek culture in antiquity, whose ideals were focused on the term paidéia, had a significant impact on the thought and culture of early Christianity, which grew on Hellenistic grounds. We will see St. thomas’ conception of magnanimity by analyzing his reflections on virtue as he listed it among the ingredients of the virtue of valor. Considerations of magnanimity can be combined with the explanation of what is high culture in man. The realistic concept of a person revealed that—because of transcendence—the ultimate goal, the end of human cognition and love is perfection. Such an under standing of holiness is synonymous with the highest development of the human person, meaning the state of man that is fully perfect. Man reaches the peak of his development potential, the highest level of culture, when he is united with God.
Źródło:: Studia Gilsoniana; 2022, 11, 1; 119-143
2300-0066
Pojawia się w:: Studia Gilsoniana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Antyczne źródła estetyki muzycznej
The Ancient Sources of Musical Aesthetics
Autorzy:: Bramorski, Jacek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1532402.pdf
Data publikacji:: 2021-03-06
Wydawca:: Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:: musical aesthetics
musical ethos
paideia
beauty of music
estetyka muzyczna
etos muzyczny
piękno muzyki
Opis:: Począwszy od Pitagorasa, poprzez Platona i Arystotelesa, starożytna teoria estetyki muzycznej akcentowała szczególne znaczenie piękna muzyki w perspektywie etycznej, zarówno w wymiarze osobistym, jak i społecznym. Muzyka spełniała istotną funkcję w wychowaniu młodzieży według szlachetnego ideału kalokagatii. W ten sposób stanowiła ona niezbędny element antycznej paidei, formując moralny charakter człowieka oraz uzdalniając go do kontemplacji piękna. Antyczna wizja estetyki muzycznej stała się bliska chrześcijańskiemu ujęciu tego zagadnienia. Charakterystyczna dla filozofii starożytnej koncepcja etosu muzycznego wywarła wpływ nie tylko na kształtowanie się teorii muzyki w następnych wiekach, ale na rozwój całej kultury europejskiej. Myśl filozofów antycznych nie straciła swej aktualności. Wskazuje także nam, że nie można ograniczać dzieła wychowania jedynie do aspektu praktyczno-technicznego, gdyż pomijając wyższe zdolności duszy, nie osiągnie się właściwego celu edukacji, jakim jest moralna dobroć i prawość człowieka.
Starting with Pythagoras, through Plato and Aristotle, the ancient theory of the musical aesthetics stressed the particular meaning beauty of music in the ethical perspective both in the personal as well as in the social dimension. Music fulfilled the essential function in educating the youth according to the ideal of kalokagatia. This way it exemplified the indispensable element of ancient paideia, constituting the moral character of a human being and enabling him the contemplation of beauty. The ancient vision of the musical aesthetics became close to the Christian presentation of this issue. The concept of musical ethos, characteristic of the ancient philosophy influenced shaping the theory of music influenced not only the theory of music in the centuries that followed but the development of the entire European culture as well. The ancient philosophers' thought did not lose its timeliness. It shows us that we cannot limit the work of upbringing to the practical and technical aspect only, since passing over the higher abilities of the soul, one will not achieve the proper aim of education, which is the moral goodness and integrity of a man.
Źródło:: Studia Gdańskie; 2020, 46; 221-234
0137-4338
Pojawia się w:: Studia Gdańskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Why Philosophy? New Paideia in the Face of Megamedia Aggression
Autorzy:: Sierocka, Beata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2139662.pdf
Data publikacji:: 2021-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:: communicative aggression, megamedia communication, paideia, discursive rationality, transcendental pragmatics, co-responsibility
Opis:: The main thesis of the presented article implies that one of the possible and, simultaneously, immensely important responses to the question: “Why philosophy?,” is to indicate the necessity of a philosophical diagnosis regarding the current condition of communicative rationality. This diagnosis—obtained on the basis of the analyses and decisions of transcendental-pragmatic communication philosophy—ultimately obliges philosophy to construct the theoretical framework for the project of new paideia. The primary features of this project stem from the recognition of the megamedia character of today’s communication space and fundamental threats that are conditioned by the specificity of this space. The postulated paideia project must be based on the ethical principle of co-responsibility and its goal: shaping towards discursive rationality.
Źródło:: Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja; 2021, 23, 2(90); 29-45
1505-8808
2450-3428
Pojawia się w:: Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Życie wśród innych jako wyzwanie. Rola kształcenia ogólnego
Living Among Others as a Challenge. The Role of General Education
Autorzy:: Piejka, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1373369.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:: inny
edukacja dla pokoju
kształcenie ogólne
Paideia
the other
education for peace
general education
Opis:: Obcowanie z innością jest wpisane w kondycję współczesnego człowieka. Na co dzień napotyka on na odmienność w bardzo różnych przejawach – kulturowym, religijnym, związanym z tożsamością płciową i seksualnością, wiekiem, chorobą czy niepełnosprawnością. Sytuacje takie nie są dla jednostki łatwe. Na to, co jest obce, inne, często reagujemy lękiem, niepewnością, a czasem jawną wrogością. Celem rozważań podjętych w niniejszym artykule jest ukazanie roli edukacji w przygotowaniu człowieka do życia wśród innych; stworzenie podstaw, by potrafił w refleksyjny, krytyczny i odpowiedzialny sposób odnosić się do Innego. W artykule autorka odwołuje się do idei kształcenia ogólnego, ukierunkowanego na rozwijanie takich cech i predyspozycji, jak: krytyczne myślenie, namysł nad sobą, empatia, wyobraźnia, odpowiedzialność obywatelska. Wskazuje na starożytne tradycje, z których wyrasta ta idea. Uzasadnia dlaczego kształcenie ogólne pełni zasadniczą rolę w przygotowaniu człowieka do spotkania Innego i dlaczego powinno być zobowiązaniem, które podejmą wszyscy – a nie tylko wybrani – nauczyciele i edukatorzy.
Communing with otherness is a part of the contemporary human condition. Every day he encounters otherness in very different manifestations - cultural, religious, related to gender identity and sexuality, age, illness or disability. Such situations are not easy for the individual. We often react to what is foreign, different, with fear, uncertainty, and sometimes outright hostility. The aim of the considerations undertaken in this article is to show the role of education in preparing a person to live among others; laying the foundations for the ability to relate to the Other in a reflective, critical and responsible way. In this article I refer to the idea of general education aimed at developing such qualities and predispositions as critical thinking, self-reflection, empathy, imagination, and civic responsibility. I point to the ancient traditions from which this idea grows. I justify why general education has an essential role in preparing people to meet the Other and why it should be a commitment that all - not just a select few - teachers and educators will make.
Źródło:: Społeczeństwo i Polityka; 2021, 2(67); 99-110
1733-8050
Pojawia się w:: Społeczeństwo i Polityka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Culture, Education and Truth. The Perspectives on Help Offered to Contemporary Youth
Kultura, wychowanie i prawda. Perspektywy pomocy oferowanej dzisiejszej młodzieży
Autorzy:: Królikowski, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1050695.pdf
Data publikacji:: 2020-02-27
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: kultura
wychowanie
paideia
słowo
wcielenie
culture
education
truth
logos
incarnation
Opis:: This paper focuses on three fundamental notions-realities which describe human life and constitute at the same time its foundation and the space of participation in it. The triad culture – education – truth describes the most essential human experiences, simultaneously, defining the direction of their deepening and creative developing. Certainly, in the times like these when everything is questioned notions-experiences that belong to this triad are not problem-free. What is more, they are deemed to be superfluous, especially in ultra-left-wing ideologies in which suicidal tendencies are easily discernible. Taking this into consideration, it is hardly possible to avoid polemic attitude towards numerous questions even those most essential since in their semantic field the greatest confusion may be detected. That is why there are numerous attempts to answer the question how, in the face of such a dynamic spiritual condition of the world, those fundamental issues can be dealt with within the frames of anthropology, and how they can be justified from the anthropological point of view. This reflection is rather philosophical in character, however, it is also inspired by the fundamental Christian truth which says about the incarnation of the Son of God and about the salvation of man made by Him.
Artykuł niniejszy podejmuje refleksję nad trzema podstawowymi pojęciami, a tym samym kryjącymi się rzeczywistościami antropologicznymi, które opisują życie ludzkie oraz konstytuują jego fundament, na którym może się ono autentycznie rozwijać. Triada kultura – wychowanie – prawda opisuje podstawowe ludzkie doświadczenia formacyjne, a tym samym wskazuje najbardziej właściwy kierunek ich twórczego rozwoju w służbie człowieka. Trzeba na tę triadę zwrócić uwagę przede wszystkim z tego powodu, że we współczesnym wychowaniu i działalności formacyjnej uległa ona nie tylko osłabieniu, ale pod wpływem idei postmodernistycznych zostaje rozbita, a tym samym prowadzi do wyzwolenia nawet samobójczych tendencji u dzisiejszej młodzieży. W wielu przypadkach unika się mówienia o kulturze i prawdzie w kontekście wychowania młodych ludzi. Wprawdzie podjęta refleksja ma bardziej filozoficzny charakter, to jednak trzeba na jej problematykę zwrócić uwagę także w teologii, która przecież zwraca się do człowieka, na którego dzisiejsze ideologie mają bardzo znaczący wpływ. W świetle nauczania papieża Benedykta XVI także w teologii musimy zdać sobie sprawę, że „pilne zadanie wychowania” młodego pokolenia jest ważnym zadaniem teologów, a więc powinno się odzwierciedlić także w uprawianej teologii.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2019, 13, 2; 95-109
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Narzędzia Norwidowskiej moralistyki. Wzniosłość, pàthos, éthos i paideia w Wielkich słowach i w Modlitwie
The tools of Norwid’s moralizing. Sublimity, pàthos, and paideia in Wielkie słowa (Great words) and Modlitwa (Prayer)
Autorzy:: Pniewski, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/16729385.pdf
Data publikacji:: 2020-05-05
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: wzniosłość
pàthos
éthos
paideia
Norwid
moralizing
sublimity
Opis:: The aim of the analyses presented in the article is an attempt to prove that Norwid's moralizing may be explained by his conscious referring to the ancient categories of pàthos, éthos, paideia and to the category of sublimity that had been reinterpreted for centuries. According to the principles of rhetoric a sudden emotion, that is pàthos, that is revealed during a speech, was supposed to ensure the public that the speaker was earnest. In Great words Norwid explicitly indicates that he speaks for idealistic reasons. In this way he behaves like an orator: he exposes an idea, and not himself; he does not appear as a master, a prophet, someone who is initiated into something; he also does not pronounce himself to be the discoverer of that idea. A bombastic emotionality of an utterance indicates involvement of the orator who considers himself a guard or defender of everlasting values coming from the Absolute. The speaker's personal éthos is tantamount to a universal law. Defined in this way pàthos is given a moral sanction. Norwid's moralizing approach may also be explained by paideia – the ancient idea of spiritual and emotional development of an individual. Origen, transferring this category into the area of Christianity, recognized it as a concept describing the way of the Christian spirit in time. The development of civilization and culture was to be the trace of this passage. In the tradition of paideia reflections concerning the role of writing in education occupied an important place. Because of the fact that it conveyed and constructed personal models, literature was perceived as a form of paideia. Reference to the written culture in the poem was supposed to lead Norwid's contemporaries to this trace. In ancient times pàthos i éthos were connected with sublimity understood as an experience of the absolute or an attempt to “show” transcendence, “an inexpressible expression”, and speaking “for idealistic reasons”. Interest in sublimity in the period of European Romanticism also helped to remind the categories that supported it. Sublime became popular in the last quarter of the 18th century and proved to be exceptionally long-lived. The inspiring power of this category was to a large extent due to Immanuel Kant's reflections. The Author of the article looked for arguments supporting the suggested interpretation of Great words in such opinions voiced by Kant in which he connected sublimity with ethics (although the Author remarked that the Königsberg thinker was attracted by amorality of sublimity). Among others, because of the influence of Kant's conception sublimity was significantly reinterpreted in the third quarter of the 19th century, especially by Mallarmé. The article is first of all an attempt at indicating the causes of Norwid's moralizing approach and at describing the tools he used for it. Interpretations conducted along these lines also reveal the analysis of the way the poet used the convention of sublimity and they give a reconstruction of his own original formulas of sublimity. For this reason the Author subjected to analysis its diametrically opposed definitions. Great words are an example of one of them; the Author explains its persuasive emphasis by its connections of sublimity with pàthos, éthos and paideia. The intimate, subjective sublimity of Modlitwa that is rather close to its modernistic version, is an example of the other one.
Źródło:: Studia Norwidiana; 2011, 29; 119-133
0860-0562
Pojawia się w:: Studia Norwidiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: The Reflection on the history of childhood in the context of the idea of humanistic education
Autorzy:: Kryńska, Elwira Jolanta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/546445.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:: child, childhood, humanity, humanistic education, “paideia”
Opis:: The purpose of the article is to expose the child as a separate category in the context of the idea of humanistic education. This is because the issue is insufficiently developed in the literature on the subject. Meanwhile, historical studies show that the beginning of systematic scientific reflection on the child and childhood did not appear until the mid-nineteenth century. In the past, the child's world complemented the adult world. The child was deprived of his own rights, did not have the freedom to decide on important areas of life (education, profession), for a long time remained at the very bottom of the social hierarchy. Hence because of the rapid liberalization of the child's position and objective treatment by adults, up to the limits of appropriation of childhood, it is desirable to refer to the category of childhood seen from the perspective of the idea of humanistic education. Humanistic education, in fact, cares for the defense of man "against such an ideological organization of life that could lead to the killing and trampling of the human person".
Celem artykułu jest wyeksponowanie dziecka jako odrębnej kategorii w kontekście idei wychowania humanistycznego. Jest to bowiem zagadnienie niewystarczająco opracowane w literaturze przedmiotu. Tymczasem z historycznych opracowań wynika, że początek systematycznej refleksji naukowej nad dzieckiem i dzieciństwem pojawił się dopiero w połowie XIX wieku. W przeszłości świat dziecka stanowił uzupełnienie świata dorosłych. Dziecko było pozbawione własnych praw, nie posiadało swobody decydowania o istotnych obszarach życia (wykształcenie, zawód), przez długi okres pozostawało na samym dnie hierarchii społecznej. Stąd też w rzeczywistości gwałtownej liberalizacji pozycji dziecka i przedmiotowego traktowania przez dorosłych, aż do granic zawłaszczenia dzieciństwa, jest pożądane odwołanie się do kategorii dzieciństwa postrzeganego z perspektywy idei wychowania humanistycznego. Wychowanie humanistyczne bowiem dba o obronę człowieka „przed taką ideologiczną organizacją życia, która mogłaby prowadzić do uśmiercenia i podeptania osoby ludzkiej”.
Źródło:: Civitas et Lex; 2020, 25, 1; 17-26
2392-0300
Pojawia się w:: Civitas et Lex
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Tradycja greckiej pajdei w kontekście współczesnego sporu o aksjocentryzm i pajdocentryzm w wychowaniu
The tradition of Greek paideia in the context of contemporary discussion on axiocentrism and paidocentrism in upbringing
Autorzy:: Melonowska, Justyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/960628.pdf
Data publikacji:: 2019-12-11
Wydawca:: Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:: filozofia
wychowanie
pajdeja
aksjocentryzm
pajdocentryzm
philosophy
upbringing
paideia
axiocentrism
paidocentrism
Opis:: Starożytna, grecka koncepcja wychowania, zwana pajdeją, była wychowaniem zorientowanym z jednej strony na możliwie pełny rozwój umysłowy człowieka, z drugiej zaś na afirmowanie w ten sposób określonej wspólnoty celów politycznych i cywilizacyjnych. Pytania o jej istotę i znaczenie powracają w kontekście dzisiejszych sporów edukacyjnych. Współczesna filozofia wychowania wyodrębnia dwa podstawowe nurty. Mowa o aksjocentryzmie (historycznie wcześniejszy, podstawowy kierunek) i pajdocentryzmie (kierunek polemiczny, rewidujący aksjocentryzm). Pierwszy w centrum procesu wychowawczego lokuje wspólnotę i uznane przez nią wartości, do realizacji których dziecko ma zostać wdrożone. Określać można go jako tradycjonalistyczny i konserwatywny. Drugi organizuje proces wychowawczy wokół samego dziecka i pożądanych przez nie form samoekspresji. Jest kojarzony z nurtem liberalno-emancypacyjnym w życiu społecznym. Niezależnie od niedających się przecenić różnic między tymi podejściami, istotne jest to, że projektowany proces dydaktyczny jest w nich obu wynikiem całościowego myślenia o człowieku. Innymi słowy, filozofia wychowania jest skutkiem przyjęcia określonej filozofii człowieka. W artykule przedstawiam właśnie zstępujący charakter filozoficznej refleksji o wychowaniu, a więc to, jak określona koncepcja natury ludzkiej jako dobrej, złej, bądź ambiwalentnej, przechodząc przez kolejne stopnie systematyzacji teoretycznej, kończy na odpowiedzi na pytania szczegółowe, np. o stosowanie kar fizycznych w wychowaniu. Dążę do uczynienia zrozumiałą przede wszystkim tradycyjnej, konserwatywnej filozofii wychowania (aksjocentryzmu).
The ancient, Greek concept of upbringing, paideiia, was oriented towards full mental development of a person on one hand and – on the other – on affirming in such a way given community of political as well as civilizational purposes. Questions about its essence and significance reappear nowadays in the context of disputes on education. Two main currents are usually indicated in contemporary philosophy of upbringing: axiocentrism and paidocentrism. The first in the center of all pedagogical efforts situates community and the system of values that this community recognizes. The child is to be introduced in this axiology. Such approach may be considered traditionalist and conservative. The second current is child-centred and focused on all form of self-expression the child desires. This approach is considered as related to liberal-emancipation direction in social life. Despite all the differences between those approaches, designed didactical process is in both of them the result of a holistic thinking about human being and the philosophy of upbringing is the result of a specific philosophy of a human. In the article I tend to show this descending character od philosophical approach to upbringing, ergo how the concept of human nature as good, bad or ambivalent going through subsequent degrees of theoretical systematization end up responding to particular and detailed issues, such as physical punishments. My goal is to make comprehensible especially the traditional, conservative philosophy of upbringing (axiocentrism).
Źródło:: Psychologia Wychowawcza; 2019, 58(16); 117-128
0033-2860
Pojawia się w:: Psychologia Wychowawcza
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Παιδεια and humanitas in Cicero’s Instruction
Autorzy:: Victoria, Pichugina,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/892378.pdf
Data publikacji:: 2018-05-04
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:: paideia
humanitas
Cicero
evolution of humanistic ideals
Opis:: This text expands on the essence of Cicero’s humanistic pedagogy. The article consists of four parts: the introduction focuses on pedagogical connotation of the humanitas concept and connection of this term to the Greek φιλανθρωπία and παιδεία found in Cicero, the following two parts are devoted to Cicero’s own analysis of the features of humanitas as regards the process and result of education and the concluding part emphasises the point that Cicero himself used the word humanitas to describe an education-based life practice of an individual. The research was carried out with financial support of The Russian Foundation for Basic Research’ grant (project 16-06-00004").
Źródło:: Kwartalnik Pedagogiczny; 2018, 63(1 (247)); 198-205
0023-5938
Pojawia się w:: Kwartalnik Pedagogiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Logos and paideia
Logos i paideia
Autorzy:: Maryniak, Bogusław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/695797.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: filozofia klasyczna
logos
paideia
język
edukacja
Bildung
kondycja ponowoczesna
classical philosophy
language
education
postmodern condition
Opis:: Celem artykułu jest ponowne rozważenie znaczenia dwóch tytułowych pojęć, które w zasadniczy sposób wpłynęły na rozwój myśli europejskiej. Nawiązując do pracy Paideia Wernera Jaegera, niemieckiego filologa i filozofa z pierwszej połowy dwudziestego wieku, autor dokonuje próby rekonstrukcji genezy greckiego myślenia. Zaczynając od mitycznych źródeł edukacji, związanych z tradycją minojską, reinterpretowaną przez Zbigniewa Herberta, autor przechodzi do mnemotechnicznego znaczenia słynnej listy okrętów zawartej w drugiej księdze Iliady Homera. Następnie zostaje omówiona katarktyczna tradycja edukacyjna związana z pitagoreizmem i heraklityzmem. Kolejny omówiony etap stanowi ateńska sofistyka związana z utylitaryzmem Protagorasa oraz jej rozwinięcie i przekroczenie, jakie stanowiła sokratejska elenktyka i majeutyka. Jako zwieńczenie klasycznego ideału edukacji został przedstawiony platoński projekt wpisania paidei w całość kultury greckiego polis, co miało przygotować duszę ucznia na przyjęcie najwyższej formy areté, jaką była dla Platona miłość do idei, a w szczególności szlachetne dążenie do trójjedni, czyli prawdy, dobra i piękna. Odnowę antycznej paidei stanowiło Humboldtowskie Bildung, łączące edukację z wewnętrznym samorozwojem oraz dojrzewaniem osobistym i kulturowym. Znaczenie związku między paideią a Bildung podkreślają także przytoczeni przez autora tekstu: niemiecki współtwórca egzystencjalizmu Karl Jaspers i angielski poeta Wystan Hugh Auden. Na zakończenie autor zadaje pytanie, czy wobec postmodernistycznego zakwestionowania antyczne i oświeceniowe cele edukacji (paideia i Bildung) oraz poszukiwania zasady świata w oparciu o uniwersalny logos są jeszcze sensowne. Ponadto wyraża wątpliwość, czy tradycyjne poszukiwanie prawdy, dobra i piękna jest obecnie w stanie konkurować z wąsko rozumianą, skuteczną praktyką techniczną. Autor tekstu uważa, że pytania te należy pozostawić otwarte.
The aim of this paper is to reconsider the meaning of two title concepts of essential importance for the development of the European thought. The author makes an attempt to reconstruct the origin of Greek reflection referring to Paideia written by Werner Jaeger, German classicist and philosopher from the first half of the twentieth century. Starting with the mythical sources of education, connected with the Minoan tradition reinterpreted by Zbigniew Herbert, the author goes on to present the mnemonic sense of the epic Catalogue of Ships from the second book of Iliad by Homer and subsequently discusses cathartic educational tradition and its reference to Pythagoreanism and Heraclitism. He subsequently discusses the stage of education constituted by the Athenian sophists connected with the utilitarianism of Protagoras and its development and transgression achieved by Socratic elenchus and maieutic. Platonian proposal of turning paideia into the integrity of the Greek polis culture was presented as the culmination of the idea of the Hellenic education. It had to prepare the soul of the disciple for the acceptance of the uttermost pattern of arete. For Plato it was the affection for ideas, notably noble virtue of aspiration to triple unity (trinity) of the Truth, Beauty, and Goodness. Wilhelm von Humboldt renewed classical paideia and established the idea of Bildung to join education with inner self‑development and not only personal but also cultural maturation. The importance of connection between paideia and Bildung was also underlined by two quoted writers: Karl Jaspers (German co‑founder of existentialism) and W.H. Auden (English‑American poet). In conclusion, the author poses a question whether postmodern contesting of classical and enlightenment ideals of education (paideia and Bildung) has any purpose and whether the quest for the principle of the universe based on the universal logos can be still considered reasonable. He also wonders whether traditional search for the Truth, Beauty, and Goodness can actually compete with narrowly understood, effective technological practice. In his humble opinion this question must be left without any conclusive answer.
Źródło:: Logopaedica Lodziensia; 2017, 1; 63-77
2544-7238
2657-4381
Pojawia się w:: Logopaedica Lodziensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Platoński program wychowania zdrowego obywatela
Autorzy:: Daniel, Zarewicz,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/892204.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:: Plato
Republic
education
raising a citizen
paideia
Opis:: Both nowadays and in the time of Plato the love and pursuit of wisdom is a means of achieving thorough well-being due to the practice of self-teaching, educating the mind and training the body. The ultimate goal of philosophical education is to achieve divine status (homoiosis theo), which is the true sense of human life. Philosophy belongs to the social and intellectual elite. Only those who are sufficiently prepared may admire and experience the influence of Eros’ teaching. The initiation into philosophy has the traits of emotional, erotic and religious mysterium, and therefore lies within reach of few.
Źródło:: Kwartalnik Pedagogiczny; 2017, 62(1 (243)); 161-176
0023-5938
Pojawia się w:: Kwartalnik Pedagogiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Refleksyjna problematyzacja1 tego, co filozoficzne w tym, co pedagogiczne oraz tego, co pedagogiczne w tym, co filozoficzne
Autorzy:: Jarosław, Gara,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/892284.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:: philosophy versus pedagogy
the philosophical versus the pedagogical
existential experience
paideia
Opis:: The author presents the thesis according to which pedagogy, as a scientific discipline needs philosophy to build contexts and to deepen its own research subject, whereas philosophy does not need pedagogy to build contexts and to deepen its own research subject,. For this reason, between the contemporary philosophy and pedagogy, treated as scientific disciplines, we have a constitutive asymmetry of mutual “exchange” and mutual influence. The search for mutual complementarity of philosophical and pedagogical thought must be done at a higher level of integration in the horizon of thinking about the historical, social, cultural or civilizational. It is here, where it exposes the fact of nonreducible dimension of experience of mutual easements and necessity of philosophy and pedagogy; the philosophical in the pedagogical, and the pedagogical in the philosophical. The old Greek idea of paideia invariably becomes a non-problematic meeting place and penetration of the philosophical and the pedagogical.
Źródło:: Kwartalnik Pedagogiczny; 2017, 62(1 (243)); 61-78
0023-5938
Pojawia się w:: Kwartalnik Pedagogiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Edukacja w Bizancjum. Zarys problemu
Education in Byzantium. Outline of the problem
Autorzy:: Jaworska-Wołoszyn, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/497039.pdf
Data publikacji:: 2016-05-23
Wydawca:: Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
Tematy:: Bizancjum
propaideia
enkyklios paideia
nauczyciel
szkoła
Byzantium
teacher
school
Opis:: The Byzantine empire, being the heir of the Hellenistic and Roman educational system, retained the inherited teaching structure until the end of its existence. The general education in Byzantium covered various stages. The educational process would start in the elementary school, where children where familiarized with the most basic reading and writing skills. The next and at the same time the intermediate stage was carried out in high schools, followed by the final higher education that would conclude the process of teaching. The purpose of this thesis is to outline the general characteristic of the educational system present in Byzantium and to research activity of the most important schools, where, in line with the past spirit, the primary, intermediate and higher education was executed within the empire’s territory.
Źródło:: Język. Religia. Tożsamość; 2016, 1(13); 69-83
2083-8964
2544-1701
Pojawia się w:: Język. Religia. Tożsamość
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Embracing Greek philosophical thinking in the fathers of the 2nd - 5th centuries
Akceptacja greckiej myśli filozoficznej u Ojców Kościoła od II do V wieku
Autorzy:: Artemi, Eirini
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/612219.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: filozofia grecka
paideia
Justyn Męczennik
Klemens Aleksandryjski
Tertulian
Bazyli Wielki
Grzegorz z Nyssy
Grzegorz z Nazjanzu
Jan Chryzostom
Cyryl Aleksandryjski
Izydor z Peluzjum
hellenizm
chrześcijaństwo
Greek philosophy
Paideia
Justin Martyr
Clemens of Alexandria
Tertullian
Basilius of Caesarea
Gregory of Nyssa
Gregory of Nazianzus
John Chrysostom
Cyril of Alexandria
Isidore of Pelusium
Hellenism
Christianity
Opis:: Ojcowie Kościoła nie byli ani nieprzejednanymi wrogami greckiej myśli ani nie odnosili się z nienawiścią do dzieł starożytnych pisarzy greckich. Bazyli Wielki nie wahał się pokazywać ludzi, o których mowa w dziełach literatury świeckiej, jako przykłady cnoty. Podkreślał on – podobnie jak inni autorzy – że nie wszystko w literaturze antycznej jest godne przejęcia, ale należy zachować to, co jest przydatne dla chrześcijaństwa, pomijając szkodliwą resztę. Cyryl Aleksandryjski nie odrzucał starożytnej myśli greckiej jako filozofii, ale jedynie jako teologię. Kontrast pomiędzy chrześcijańską teologią i grecką filozofią istniał tylko wtedy, gdy ta ostatnia była przedstawiana jako teologia. Ojcowie greccy szanowali grecki sposób myślenia i grecki język, i używali ich w swoich pismach, ale zwalczali greckie praktyki związane z kultem. Artykuł prezentuje stosunek do filozofii pogańskiej, jej akomodację do myśli chrześcijańskiej oraz idee dotyczące edukacji świeckiej, reprezentowane przez wybranych Ojców i pisarzy wczesnochrześcijańskich z okresu od II do V wieku. Przede wszystkim omawia poglądy Bazylego Wielkiego, Grzegorza z Nyssy, Grzegorza z Nazjanzu, Jana Chryzostoma, Cyryla Aleksandryjskiego oraz Izydora z Peluzjum, gdyż im właśnie udało się zbudować most między hellenizmem i chrześcijaństwem bez ich zmieszania. Cyryl i Izydor reprezentują neutralną postawę pisarzy chrześcijańskich V wieku wobec filozofii pogańskiej.
Źródło:: Vox Patrum; 2016, 65; 31-47
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "paideia" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język