Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "otepienie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 49
Tytuł:
Częstość występowania zaburzeń funkcji poznawczych w grupie pacjentów powyżej 65. roku życia w wybranej placówce podstawowej opieki zdrowotnej z zastosowaniem testu MMSE oraz testu rysowania zegara
Autorzy:
Chorążyczewska, Ewa
Sapilak, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/551951.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
otępienie
testy przesiewowe
diagnostyka.
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2015, 2; 86-89
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola badania PET/CT w diagnostyce otępień
The role of PET/CT in the diagnostics of dementia
Autorzy:
Mączewska, Joanna
Królicki, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030208.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
18F-FDG
PET/CT
choroba Alzheimera
neuroobrazowanie
otępienie
otępienie z ciałami Lewy’ego
Opis:
A growing number of people with dementia translates into the necessity to use modern imaging methods. Function tests assessing glucose metabolism in the brain, such as 18F-FDG PET/CT, are conducted in the case of clinical doubts and facilitate the differential diagnostics of dementia. In the case of the Alzheimer’s disease, glucose metabolism disorders become visible, above all, in the area of both the parietotemporal areas, posterior parts of the callosal gyrus, the precuneus as well as medial temporal lobe. In the case of dementia with the Lewy bodies, glucose metabolism disorders relate to the occipital lobes and both the parietotemporal areas. In the case of frontotemporal dementia, lesions are observed, above all, in the frontal lobes and poles of the anterior temporal lobes. On the other hand, in the case of vasogenic dementia, there are numerous, spread deficits visible in collecting a marker within the brain – both the cortex and the subcortical nuclei. Characteristic glucose metabolism disorders are present also in the case of other, less common neurodegenerative diseases, such as corticobasal degeneration and the atrophy of the posterior part of the brain. In the case of corticobasal degeneration, one can observe a decreased collection of 18F-FDG within the sensory-motor cortex, in the subcortical nuclei and the thalamus on the side with the disease, while in the case of atrophy of the posterior part of the brain – within both the parieto-occipital areas. Besides glucose metabolism, it is possible to assess the presence of β amyloid in the brain. It is deemed that a negative result of PET/CT for β amyloid enables to exclude the Alzheimer’s disease as being the cause of dementia. The utilisation of non-invasive PET/CT makes it possible to early diagnose dementia and determine the prognosis.
Rosnąca liczba starszych osób z otępieniem przekłada się na konieczność stosowania nowoczesnych metod obrazowania. Badania czynnościowe oceniające metabolizm glukozy w mózgowiu, takie jak 18F-FDG PET/CT, są przeprowadzane w razie wątpliwości klinicznych i ułatwiają diagnostykę różnicową chorób otępiennych. W przypadku choroby Alzheimera zaburzenia metabolizmu glukozy uwidaczniają się przede wszystkim w obrębie obu okolic skroniowo-ciemieniowych, tylnych części zakrętów obręczy, przedklinka, a także części przyśrodkowych płatów skroniowych. W otępieniu z ciałami Lewy’ego zaburzenia metabolizmu glukozowego dotyczą płatów potylicznych i obu okolic skroniowo-ciemieniowych. W zwyrodnieniu czołowo-skroniowym zmiany obserwuje się przede wszystkim w płatach czołowych i biegunach przednich płatów skroniowych. Z kolei w otępieniu naczyniopochodnym widoczne są liczne, rozsiane ubytki gromadzenia znacznika w obrębie mózgowia – zarówno kory, jak i jąder podkorowych. Charakterystyczne zaburzenia metabolizmu glukozy są obecne również w innych, rzadszych chorobach neurodegeneracyjnych, takich jak zwyrodnienie korowo-podstawne i zanik tylnej części mózgu. W zwyrodnieniu korowo-podstawnym obserwuje się zmniejszone gromadzenie 18F-FDG w obrębie kory czucioworuchowej, w jądrach podkorowych oraz we wzgórzu po zajętej stronie, natomiast w zaniku tylnej części mózgu – w obrębie obu okolic ciemieniowo-potylicznych. Oprócz metabolizmu glukozy można oceniać obecność amyloidu β w mózgowiu. Uważa się, że negatywny wynik badania PET/CT pod kątem amyloidu β pozwala na wykluczenie choroby Alzheimera jako przyczyny zespołu otępiennego. Zastosowanie nieinwazyjnych badań PET/CT umożliwia wczesne postawienie diagnozy zespołu otępiennego i ustalenie rokowania.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2016, 16, 3; 146-151
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skuteczność kliniczna doustnego preparatu Souvenaid® jako wsparcia niefarmakologicznego osób z chorobą Alzheimera – przegląd badań
Clinical efficacy of oral Souvenaid® as a non-pharmacological support in Alzheimer’s disease – a review
Autorzy:
Barczak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030006.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
choroba Alzheimera
nutraceutyki
otępienie
wsparcie niefarmakologiczne
Opis:
Alzheimer’s disease is associated not only with cognitive, behavioural and daily functioning impairment, but also with some nutrition deficiencies. Regardless of dementia-related factors leading to malnutrition, the disease itself causes the lack of substances essential for synaptogenesis. Standard pharmacotherapy may be supported by specific dietary interventions, which have beneficial effects on neurotransmission. Souvenaid®, a specialist oral nutritional supplement containing a unique nutrient combination Fortasyn Connect™ that promotes the formation of new synaptic connections, is one of such solutions. Available data indicate safety and beneficial effects of this formulation on the cognitive status of patients with mild dementia due to Alzheimer’s disease. These effects were confirmed in both multicenter, randomised, double-blind European trials as well as in a Polish observational study including 12 patients. Although Souvenaid® appears to have no cognitive benefits in patients with more advanced stages of dementia, it contributes to an increase in the level of nutrients in these patients. A recent project known as LipiDiDiet, which investigated the effects of Souvenaid® on the cognitive status in patients with Alzheimer’s disease who have not yet been diagnosed with dementia, provided ambiguous data as no significant differences were found between the study and the control group for primary endpoints; however, it was demonstrated that regular intake of this formulation by patients with the earliest stage of disease was associated with improved secondary endpoints. The 2-year phase of the study confirmed that the substance is safe as well as that its form and the ease of its use may have positive effects on the nutritional status of patients with Alzheimer’s disease. However, final conclusions are still pending.
Choroba Alzheimera wiąże się nie tylko ze zmianami w zakresie funkcji poznawczych, zachowania i codziennego funkcjonowania, lecz także z obecnością zmian niedoborowych. Niezależnie od związanych z otępieniem czynników prowadzących do niedożywienia sama choroba powoduje brak substancji potrzebnych do procesu synaptogenezy. Klasyczną farmakoterapię mogą wspomóc specyficzne interwencje dietetyczne, przyczyniające się do pozytywnych zmian w zakresie neuroprzekaźnictwa. Jednym z takich rozwiązań jest specjalistyczny doustny preparat odżywczy Souvenaid®, zawierający unikalną kombinację składników odżywczych  – Fortasyn Connect™, która wspomaga tworzenie nowych połączeń synaptycznych. Dostępne dane wskazują na bezpieczeństwo i korzystny wpływ preparatu na stan poznawczy pacjentów z łagodnym zaawansowaniem otępienia w chorobie Alzheimera. Efekt ten potwierdzono zarówno w randomizowanych, wieloośrodkowych, europejskich badaniach z podwójnie ślepą próbą, jak i w polskim badaniu obserwacyjnym z udziałem 12 osób. W przypadku bardziej zaawansowanych stadiów otępienia przyjmowanie preparatu Souvenaid® nie przynosi wprawdzie korzyści poznawczych, ale wpływa na wzrost poziomu składników odżywczych u pacjentów. LipiDiDiet, ostatni projekt badający wpływ preparatu Souvenaid® na stan poznawczy osób z chorobą Alzheimera, u których nie rozpoznano jeszcze otępienia, dostarczył niejednoznacznych danych, ponieważ nie stwierdzono istotnych różnic między grupą badawczą a kontrolną w ocenach pierwszorzędowych; wykazano jednak, iż systematyczne przyjmowanie preparatu przez osoby z najmniejszym stopniem zaawansowania zmian wiązało się z lepszymi wynikami ocen drugorzędowych. Trwająca 2 lata faza badania potwierdziła, że jest to bezpieczna substancja, a sama forma preparatu i łatwość jego przyjmowania mogą mieć korzystny wpływ na stan odżywienia pacjentów z chorobą Alzheimera, lecz na ostateczne konkluzje trzeba jeszcze poczekać.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2017, 17, 2; 115-120
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nieprawidłowy stan odżywienia u pacjentów z chorobą Alzheimera
Inadequate nutritional status in patients with Alzheimer’s disease
Autorzy:
Łucka, Anna
Magierski, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029764.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
choroba Alzheimera
niedożywienie
otępienie
zaburzenia zachowania towarzyszące jedzeniu
Opis:
Apart from the comprehensively described cognitive disorders or neuropsychiatric symptoms, dementia also leads to progressive wasting in Alzheimer’s disease patients. Malnutrition is a problem affecting up to 25% of patients with dementia. As the disease is mainly found in people over 65 years of age, the patients on the one hand experience changes that are characteristic for the senile age in general, whilst on the other, their nutritional status is affected by the degenerative changes in the central nervous system and the clinical symptoms they produce. The nutritional status has been demonstrated to have a significant impact on the progression of the disease and the patients’ prognosis as well as the incidence of comorbidities, frequency of hospitalisations and overall mortality rate. It is, therefore, important to identify the risk at an early stage, and implement modifications facilitating an adequate nutritional status. Proper education of caregivers is of utmost importance in this respect, and it should be implemented from the earliest stage of the disease. Also, an individual approach must be ensured to adequately address the needs and problems of a given patient, as the required interventions vary depending on the severity of the disease and its current symptoms. Many simple modifications aimed at aiding the adequate nutrition of the patients have been outlined to date, including dietary guidelines and environment adjustments during meals. Also, detailed recommendations have been formulated concerning the intake of oral supplements and medical foods, addressing dietary deficiencies and parenteral nutrition. It should also be pointed out that any decisions concerning treatment must be made in an ethical way, accounting for the patient’s individual preferences.
Oprócz szeroko opisywanych zaburzeń poznawczych czy objawów neuropsychiatrycznych otępienie w chorobie Alzheimera prowadzi do postępującego wyniszczenia organizmu. Niedożywienie dotyczy nawet 25% pacjentów z zespołem otępiennym. Jako że choroba występuje głównie u osób po 65. roku życia, chory z jednej strony doświadcza zmian typowych dla wieku podeszłego, a z drugiej jego stan odżywienia kształtują zmiany degeneracyjne ośrodkowego układu nerwowego i wtórne do nich objawy kliniczne. Udowodniono, że stopień odżywienia organizmu ma bardzo istotny wpływ na progresję choroby i rokowanie, a także na częstość występowania chorób współistniejących i hospitalizacji oraz ogólną śmiertelność. Ważne są zatem wczesne wykrycie zagrożenia i wprowadzenie modyfikacji umożliwiających pacjentowi utrzymanie prawidłowego stanu odżywienia. Jedną z najistotniejszych interwencji jest edukacja opiekunów, prowadzona już od początkowych etapów choroby. Wykorzystywane metody należy dopasować do problemów konkretnej osoby, ponieważ interwencje będą się różniły w zależności od stopnia zaawansowania choroby i aktualnie występujących zaburzeń. Dotychczas opisano wiele prostych modyfikacji, które ułatwiają prawidłowe żywienie pacjentów, m.in. dostosowanie posiłków i otoczenia podczas ich podawania. Sformułowano również konkretne wytyczne odnośnie do stosowania doustnych odżywek i żywności medycznej, wyrównywania niedoborów pokarmowych oraz żywienia pozajelitowego. Trzeba pamiętać, że decyzje dotyczące leczenia powinny być podejmowane w sposób etyczny i z uwzględnieniem preferencji chorego.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2017, 17, 4; 190-197
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wczesne rozpoznawanie choroby Alzheimera
Abnormal psychomotor development of children. Part II: Electroencephalography
Autorzy:
Barczak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035548.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
choroba Alzheimera
otępienie
pamięć epizodyczna
starzenie się
zaburzenia nastroju
Opis:
Early and accurate diagnosis of Alzheimer’s disease, which is the most common cause of dementia, is of great importance, as it allows pharmacological treatment of patients with dementia due to this disease. Unfortunately, it is often a long-term process, mainly because of the lack of access to specialists, limited possibilities of additional tests and, above all, the lack of knowledge about the nature of this disease. Sometimes, due to an atypical clinical manifestation, the diagnosis is delayed, preventing timely introduction of pharmacological and non-pharmacological therapy. Obtaining a diagnosis in the preclinical stage of the disease enables the implementation of methods delaying the onset of dementia, mainly by increasing cognitive and physical activity, caring for the physical and mental health and adjusting the diet. These are the only modifiable risk factors for the development of dementia caused by Alzheimer’s disease, as opposed to genetic conditions, age, the number of years of formal education, and a history of brain disorders. The article presents the clinical picture of Alzheimer’s disease in its most common form, mainly presenting with episodic memory disorders, while also providing information about rare, atypical variants of this disease, such as posterior cortical atrophy, logopenic primary progressive aphasia, and the frontal and variant with corticobasal syndrome (dominant apraxic symptoms). The latest diagnostic criteria and the detailed diagnostic workup for dementia are described, and tips facilitating correct diagnosis are given. Particular attention has been paid to the role of information provided by the patient’s caregiver, decompensation factors and the practical use of popular cognitive screening methods. The paper also discusses the most common causes of diagnostic difficulties, including the influence of the natural aging process, somatic burden, and mood disorders on the cognitive state.
Wczesne i trafne rozpoznanie choroby Alzheimera, będącej najczęstszą przyczyną otępienia, ma ogromne znaczenie z uwagi na możliwość zastosowania farmakoterapii u pacjentów z otępieniem w przebiegu tego schorzenia. Niestety, obecnie proces diagnostyczny ma niekiedy charakter długotrwały, głównie ze względu na brak dostępu do specjalistów, ograniczone możliwości badań dodatkowych oraz – przede wszystkim – niedostatek wiedzy o tym schorzeniu. Zdarza się, również z powodu nietypowej manifestacji klinicznej, że ustalenie rozpoznania opóźnia się w czasie, uniemożliwiając zastosowanie interwencji farmakologicznych i pozafarmakologicznych. Uzyskanie diagnozy w okresie przedklinicznym choroby pozwala na wdrożenie metod opóźniających pojawienie się otępienia, głównie poprzez zwiększenie aktywności poznawczej i fizycznej, dbałości o stan somatyczny i psychiczny oraz zmianę sposobu odżywiania na zdrowszy. Są to jedyne modyfikowalne czynniki ryzyka rozwoju otępienia spowodowanego chorobą Alzheimera, obok uwarunkowań genetycznych, wieku, formalnej liczby lat nauki oraz przebytych schorzeń mózgu. Niniejszy artykuł prezentuje obraz kliniczny choroby Alzheimera w jej najczęstszej postaci, przebiegającej głównie z zaburzeniami pamięci epizodycznej, niemniej zawarto w nim również informacje na temat rzadkich, atypowych wariantów tego schorzenia: zaniku korowego tylnego, logopenicznej pierwotnej afazji postępującej oraz wariantów czołowego i apraktycznego. W opracowaniu przedstawiono najnowsze kryteria diagnostyczne wytyczające sposób postępowania przy rozpoznawaniu otępienia, jak również wskazówki ułatwiające diagnozę. Szczególną uwagę poświęcono roli wywiadu uzyskanego od opiekuna, czynnikom dekompensacyjnym oraz praktycznemu wykorzystaniu popularnych narzędzi oceny przesiewowej. Omówiono najczęstsze przyczyny trudności diagnostycznych z uwzględnieniem wpływu naturalnego procesu starzenia się, obciążeń somatycznych i zaburzeń nastroju na stan poznawczy.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 2; 157-166
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Otępienie i depresja u pacjentów w podeszłym wieku w Praktyce Lekarza Rodzinnego
Autorzy:
Bujnowska-Fedak, Maria
Grata-Borkowska, Urszula
Sapilak, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/552806.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
otępienie
depresja
osoby starsze
częstość występowania praktyka lekarza rodzinnego
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2012, 3; 349-353
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Speech and language disturbances in a patient with the clinical features of Steele‑Richardson‑Olszewski syndrome
Zaburzenia języka i mowy u pacjenta z rozpoznaniem postępującego zwyrodnienia nadjądrowego
Autorzy:
Gliwa, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/695799.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
postępujące porażenie nadjądrowe
dyzartria
otępienie
progressive supranuclear palsy
dysarthria
dementia
Opis:
Zespół Steele’a‑Richardsona‑Olszewskiego, znany także jako progresywne porażenie nadjądrowe (PSP), to choroba neurodegeneracyjna ośrodkowego układu nerwowego o typie pozapiramidalnym o nieznanej etiologii. W artykule opisano przypadek 62‑letniego pacjenta, u którego rozpoznano PSP. Obserwowane u niego zmiany dotyczą zaburzeń w sferze emocjonalnej, wybiórczych zaburzeń kompetencji lingwistycznej, wynikających z obecności demencji korowo‑podkorowej oraz dysfunkcji motorycznych.
Steele‑Richardson‑Olszewski syndrome also known as progressive supranuclear palsy (PSP) is a neurodegenerative disease of the central nervous system of extrapyramidal type of neuropathy of unknown etiology. This chapter describes the case of 62 patients diagnosed with PSP, the changes they observe are related to selective linguistic dysfunction resulting from subcortical dementia and executive and motor dysfunction, and the functioning of the subject is significantly determined by emotional disturbance.
Źródło:
Logopaedica Lodziensia; 2017, 1; 43-61
2544-7238
2657-4381
Pojawia się w:
Logopaedica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kongofilne angiopatie
Congophilic angiopathies
Autorzy:
Liberski, Paweł P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029515.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
amyloid
amyloidoza rodzinna typu fińskiego
congophilic angiopathies
familial British dementia
familial Danish dementia
familial Finnish amyloidosis
kongofilne angiopatie
rodzinne otępienie brytyjskie
rodzinne otępienie duńskie
Opis:
Congophilic angiopathies (CAA) are a group of neurodegenerations caused by amyloid deposition in the vessel walls. Amyloids are molecularly different and, as in all amyloidoses, CAA may be hereditary caused by mutations in a precursor for a given amyloid or sporadic of unknown cause. “Amyloid” is a generic terms to define diverse proteins of common physicochemical properties. In particular, they are congophilic (stained with Congo red), they fluorescent following staining with thioflavin S and they are composed of fibrils which are visible under transmission electron microscope. In this review we will cover: • dementia of BRI family: – familial British dementia, FBD (peptide ABri), – familial Danish dementia, FDD (peptide ADan); • hereditary cerebral haemorrhage with amyloidosis, Dutch type, HCHWA-D (peptide Aβ); • hereditary cerebral haemorrhage with amyloidosis, Icelandic type, HCHWA-I (cystatin C); • CAA associated with Alzheimer disease (peptide Aβ); • familial Finnish amyloidosis (gelsolin).
Kongofilne angiopatie (ang. congophilic angiopathy, CAA) stanowią grupę chorób neurozwyrodnieniowych charakteryzujących się odkładaniem w ścianach naczyń ośrodkowego układu nerwowego (OUN) amyloidu o różnym składzie molekularnym. Jak wszystkie amyloidozy, CAA występują zarówno jako formy dziedziczne, uwarunkowane mutacjami w genach kodujących prekursor amyloidu, jak i postaci sporadyczne. W niniejszym przeglądzie zostaną omówione: - otępienia typu BRI: - rodzinne otępienie brytyjskie (ang. familial British dementia, FBD), - rodzinne otępienie duńskie (ang. familial Danish dementia, FDD); - dziedziczny krwotok mózgowy z amyloidozą typu holenderskiego (ang. hereditary cerebral haemorrhage with amyloidosis, Dutch type, HCHWA-D); - dziedziczny krwotok mózgowy z amyloidozą typu islandzkiego (ang. hereditary cerebral haemorrhage with amyloidosis, Icelandic type, HCHWA-I); - CAA towarzysząca chorobie Alzheimera; - CAA spowodowana odkładaniem gelsoliny – amyloidoza rodzinna typu fińskiego. We wszystkich tych chorobach występuje odkładanie się wokół naczyń amyloidów. Amyloidy są heterogenną grupą białek posiadających wspólne właściwości fizykochemiczne: kongofilię (barwienie czerwienią Kongo), fluorescencje po zabarwieniu tioflawiną S oraz tworzenie włókien obserwowanych w mikroskopie elektronowym. Amyloidy powstają z białek prekursorowych w wyniku ograniczonej proteolizy i zmiany konformacji z a-helikalnej na b-kartkę.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2005, 5, 3; 183-188
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Witaminy „pamięci”
Vitamins for “memory”
Autorzy:
Gruber, Beata M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058813.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
atherosclerosis
homocysteine
stroke
udar niedokrwienny mózgu
vitamins
witaminy
homocysteina
miażdżyca
otępienie
Opis:
The vitamins are the exogenous, organic compounds with different structures, which play the important biological functions in our organisms, especially as the catalysts. To modulate the biochemical reactions the vitamins should be delivered in the appropriate quantities which are determined by health status and many exogenous factors as dietary habits, drugs etc. In the last years it can be noted the intensity in the studies on the role of the vitamins in neurological diseases. No other organ is such dependent on nutritional substances as the central nervous system. The mentioned diseases include these with unknown aetiology or these for which any effective therapy has not yet been found. The results of the taken studies described in this work surprisingly change approach to the vitamins. Some role of the vitamins was reported in the neurological diseases, such as atherosclerosis, dementia, including Alzheimer disease, epilepsy. It is worth of noting the role of the vitamins in aetiology and supportive therapy of neuropathies, Parkinson disease, post-transplantation headaches. In this article the results of the studies on the role of the vitamins in some serious neurological diseases with similar aetiology and symptoms, such as stroke atherosclerosis-related, dementia were presented.
Witaminy są niezbędnymi do życia, egzogennymi związkami organicznymi o zróżnicowanej budowie i speł - niają ważne biologiczne funkcje, przede wszystkim jako katalizatory przemian biochemicznych. Jako modulatory reakcji zachodzących w organizmie muszą być dostarczane w odpowiednich ilościach, zależnych od aktualnego stanu fizjologicznego danego osobnika i szeregu czynników zewnętrznych (zwyczaje żywieniowe, przyjmowane leki). W ostatnich latach wyraźnie nasiliły się badania nad rolą witamin w schorzeniach neurologicznych. Nie ma drugiego narządu w organizmie tak ściśle uzależnionego od dostarczania substancji odżywczych, jak centralny układ nerwowy. Wśród wspomnianych schorzeń znajdują się jednostki o wciąż niewyjaśnionej etiologii lub co do których nie sposób, nawet przy obecnym stanie wiedzy, zastosować skutecznej terapii. Do schorzeń neurologicznych, w których zauważono udział witamin, zaliczane są jedne z najpoważ - niejszych, jakie dręczą współczesne społeczeństwa, tj. miażdżyca, otępienia, w tym choroba Alzheimera, padaczka i inne. Warto także podkreślić ich znaczenie w etiologii i terapii wspomagającej w neuropatiach, chorobie Parkinsona, potransplantacyjnych bólach głowy. W niniejszym artykule przedstawiono pokrótce wyniki ostatnich badań nad rolą poszczególnych witamin w schorzeniach powiązanych ze sobą po części etiologicznie i objawowo, tj. w udarze niedokrwiennym mózgu i otępieniach.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2009, 9, 1; 52-62
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyzwania terapii otępienia w chorobie Alzheimera
Challenges for treatment of dementia in Alzheimer’s disease
Autorzy:
Gabryelewicz, Tomasz
Mandecka, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053566.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Alzheimer’s disease
cholinesterase inhibitors
dementia
memantine
memantyna
otępienie
inhibitory cholinesteraz
choroba Alzhaimera
Opis:
The prevalence of dementia is reaching epidemic proportions globally. Alzheimer’s disease (AD) is one of the main causes of dementia. In the absence of a causal cure for AD, symptomatic treatment play a key role in management the disease. After proper diagnosis of AD patients should be offered the opportunity to benefit from non-pharmacological and pharmacological therapies. Cholinesterase inhibitors (rivastigmine, donepezil, galantamine) and the N-methyl-D-aspartic acid (NMDA) receptor antagonist memantine are currently widely approved for the treatment of AD. These drugs can offer benefits in three main affected areas: activities of daily living, behaviour and cognition. Several guidelines recommend treatment with cholinesterase inhibitors at the time of diagnosis of AD, taking into account expected therapeutic benefits and potential safety issues. These drugs should be used longitudinally with
Rozpowszechnienie choroby Alzheimera (Alzheimer’s disease, AD), która jest najczęstszą przyczyną otępienia, zaczyna osiągać rozmiary światowej epidemii. Kluczowe znaczenie dla pacjenta i jego rodziny ma wczesne, prawidłowe rozpoznanie choroby z możliwością uzyskania szybkiej, profesjonalnej pomocy i optymalnego leczenia farmakologicznego i niefarmakologicznego. Wciąż brakuje skutecznego leczenia przyczynowego, które mogłoby zapobiegać rozwojowi procesu chorobowego lub skutecznie go zahamować. Metody niefarmakologiczne pozwalają opóźnić manifestację kliniczną AD i łagodzić jej przebieg. Z kolei leki zaaprobowane w terapii AD działają objawowo w trzech obszarach: codziennej aktywności życiowej, behawioralnym i poznawczym. W Polsce dysponujemy trzema lekami o potwierdzonej skuteczności klinicznej. Dwa z nich to inhibitory cholinesteraz (rywastygmina, donepezil), trzeci jest antagonistą receptora NMDA (memantyna). Wymienione leki mogą być stosowane w monoterapii lub w terapii łączonej: inhibitor cholinesteraz i memantyna. Leczenie powinno być prowadzone długoterminowo z okresowym monitorowaniem jego efektów. Zasadą kuracji jest nieprzerwane stosowanie maksymalnej, dobrze tolerowanej terapeutycznej dawki dobowej. Oprócz działania usprawniającego funkcje poznawcze leki stosowane w AD wpływają korzystnie na objawy neuropsychiatryczne. Stosowanie innych leków niż inhibitory cholinesteraz i memantyna nie zostało potwierdzone w badaniach klinicznych i nie jest zalecane w rutynowym leczeniu AD.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2013, 13, 2; 103-108
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niefarmakologiczne metody postępowania u chorych z otępieniem
Non-pharmacological treatment of patients with dementia
Autorzy:
Dlugosz-Mazur, E.
Bojar, I.
Gustaw, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/4154.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Instytut Medycyny Wsi
Tematy:
ludzie chorzy
choroby czlowieka
otepienie
choroba Alzheimera
leczenie
metody alternatywne
opieka nad pacjentem
Źródło:
Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu; 2013, 19(48), 4
2083-4543
Pojawia się w:
Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Internet: zły czy dobry wychowawca? Z perspektywy procesów poznawczych
Is the Internet a good or a bad educator? A cognitive processes perspective
Autorzy:
Czerniawska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/896507.pdf
Data publikacji:
2019-12-11
Wydawca:
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:
internet
nowoczesne technologie
procesy poznawcze
cyfrowe otępienie
modern technologies
cognitive processes
electronic dementia.
Opis:
W artykule zawarto rozważania dotyczące wpływu nowoczesnych technologii, a przede wszystkim internetu, na funkcjonowanie młodych ludzi. Postawiono tezę, że korzystanie z tych technologii przyczynia się zarówno w negatywny, jak i pozytywny sposób do rozwoju procesów poznawczych. Internet zaczyna przejmować funkcje wychowawcze, dotąd rezerwowane dla rodziny i szkoły. Stawia to poważne wyzwania społeczeństwu i refleksji naukowej. Aby wpływ wychowawczy internetu okazał się pozytywny, konieczne jest uwzględnienie w nauczaniu i wychowaniu rozwijania wiedzy i umiejętności metapoznawczych.
The paper discusses the impact of modern technologies, especially the internet, on the functioning of young people. The following thesis was formulated: usage of modern technologies have both a negative and positive influence on cognitive processes. The internet is taking educational functions, that were to date reserved to the family and school. It is a great challenge for the society and scientific reflection. For a positive educational influence of the internet to happen, it is necessary to take into account in teaching and educating the development of metacognitive knowledge and skills.
Źródło:
Psychologia Wychowawcza; 2019, 58(16); 144-157
0033-2860
Pojawia się w:
Psychologia Wychowawcza
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nie wiem… Nie mogę naprawdę… Ja mam głowę taką, kiepską zupełnie – o zmianach w dyskursie pacjentów z otępieniem w chorobie Alzheimera
I don’t Know… I Really Cannot… My Head is so, so Very Weak – On Changes in the Discourse of Patients with Dementia in Alzheimer’s Disease
Autorzy:
Domagała, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1943737.pdf
Data publikacji:
2021-11-17
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Logopedyczne
Tematy:
choroba Alzheimera
diagnoza logopedyczna
opis
otępienie łagodne
otępienie umiarkowane
sprawności komunikacyjne
Alzheimer’s disease
diagnosis
description
mild stage of Alzheimer’s dementia
moderate stage of Alzheimer’s dementia
communication skills
Opis:
Artykuł poświęcony jest problemom w zakresie realizacji wypowiedzi ustnych ujawnianym przez osoby z otępieniem w chorobie Alzheimera. Postępowanie badawcze ukierunkowano na znamienne dla części pacjentów wskazywanie w toku wypowiedzi, w sposób jednoznaczny, na własną niekompetencję, na niemożność sprostania wymaganiom związanym z konstruowaniem tekstu (wedle wyobrażeń, jakie ma w tym względzie badany). Materiał empiryczny stanowią wypowiedzi w formie opisu – próbki mowy zgromadzone w badaniach indywidualnych 120 osób w łagodnym i umiarkowanym stadium otępienia w chorobie Alzheimera. W zależności od rodzaju opisu (tu: opis postaci, opis miejsca, opis sytuacji) problem występował u 39–47% badanych, był jednym z najczęstszych zachowań niepożądanych w aspekcie makrostruktury opisu. U części badanych był zachowaniem o zwiększonym nasileniu, co może czynić go wyróżnikiem ich dyskursu. Analizowane zachowania pozwalają rozpoznać osoby z otępieniem jako uczestników interakcji borykających się z problemami z realizacją wypowiedzi i jednocześnie – przynajmniej częściowo – wyczuwających własne ograniczenia, sygnalizujących je współrozmówcom, szukających zrozumienia; niekompetentny mówca daje sobie prawo do nieskrywania własnych trudności.
The paper presents the issues of description as a form of oral utterance in Alzheimer’s patients. the research procedure was oriented towards the significant tendency in some patients for pointing unambiguously to one’s own incompetence, inability to satisfy the requirements connected with constructing an utterance (according to the notions that the subject has in this respect). the empirical material comprises utterances in the form of description – speech samples collected in individual testing of 120 patients with mild and moderate stages of dementia in Alzheimer’s disease. Depending on the type of description (here: descriptions of persons, description of interiors, description of situations) the problem occurred in 39-47 percent of the subjects, and was one of the most frequent undesirable behaviors in terms of the macrostructure of the description. In some subjects it was behavior with heightened intensity, which can make it a distinguishing characteristic of their discourse. the analyzed behaviors make it possible to identify persons with dementia as interaction participants trying to cope with problems with utterance production and at the same time - at least partially – sensing their limitations, signaling them to their interlocutors, and seeking understanding; an incompetent speaker gives him/herself the right not to hide his/her difficulties.
Źródło:
Logopedia; 2021, 50, 1; 83-99
0459-6935
Pojawia się w:
Logopedia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dementia and depression after stroke
Otępienie i depresja po udarze mózgu
Autorzy:
Wodzińska, Mariola
Doryńska, Agnieszka
Stach, Beata
Bober, Aleksandra
Kurzydło, Wojciech
Szkarłat, Joanna
Koczera, Agnieszka
Szotek, Agnieszka
Pająk, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1966257.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
post-stroke dementia
post-stroke depression
Stroke
Rehabilitation
otępienie poudarowe
depresja poudarowa
udar
rehabilitacja
Opis:
Introduction: In addition to physical impairment, post-stroke patients also display emotional and cognitive disorders, e.g., depression and dementia, which may result from a stroke or occur independently of it. Because these disorders affect treatment outcome, the risk of a subsequent stroke, and mortality, they should be taken into account during rehabilitation.Aim: The aim of this study was to assess the prevalence of depression and dementia among post-stroke patients and to assess the correlation between these disorders and sociodemographic and clinical characteristics.Material and methods: Retrospective analysis of medical documentation of 124 post‑stroke patients hospitalised in a neurological rehabilitation ward from 1 January 2012 to 31 July 2013 was conducted. Depression and dementia were diagnosed by psychologists using the Mini-Mental State Examination, Short Test of Mental State, Hamilton Rating Scale for Depression, and Beck Depression Inventory.Results: a total of 46% of post-stroke patients rehabilitated in the Krzeszowice Rehabilitation Centre were diagnosed with dementia, and 39% were diagnosed with depression. Persons aged over 65 years had a higher chance of dementia compared to younger persons (OR=5.91, 95%CI: 2.52–13.89). Aphasia correlated with a five times higher chance of dementia (OR=5.74, 95%CI: 1.93–17.11). Sex, education, and other analysed clinical and sociodemographic characteristics did not correlate with dementia. No correlation was found between depression and dementia, age, sex, education, number of inhabitants, the type, location and number of strokes, time since stroke, hypertension, diabetes, or aphasia.Conclusions: Dementia and depression were diagnosed in a group of post-stroke patients. Dementia was more prevalent among persons aged over 65 years and persons with aphasia. Because depression and dementia increase the risk of a subsequent stroke and mortality in post-stroke patients, both disorders should be diagnosed and treated early to prevent their effects.
Wstęp: U pacjentów po udarze mózgu usprawnianych w Oddziałach Rehabilitacji oprócz niepełnosprawności fizycznej występują zaburzenia emocjonalne i poznawcze. Mogą one być wynikiem udaru, ale mogą również występować bez związku z udarem. Bez względu na etiologię i mechanizm powstawania wymagają uwzględnienia w pracy z pacjentem, gdyż wpływają na proces usprawniania, ryzyko kolejnego udaru oraz na umieralność. Cel: Ocena częstości występowania depresji i otępienia w grupie pacjentów po udarze mózgu, a także związku ich występowania z cechami socjodemograficznymi i klinicznymi. Materiał i metody: Dokonano przeglądu dokumentacji pacjentów. Przeanalizowano dokumentację 124 pacjentów w wieku od 37 do 91 lat wypisanych z Oddziału Rehabilitacji Neurologicznej w okresie od 01.01.2012 do 31.07.2013. Obecność otępienia i depresji stwierdzano na podstawie klinicznej diagnozy postawionej przez psychologów posiłkujących się testami: Mini-Mental State Examination (MMSE) i Krótkim Testem Stanu Psychicznego (KTSP) oraz skalą Hamiltona i skalą Becka. Wyniki: Otępienie stwierdzano u 46% pacjentów po udarze mózgu usprawnianych w Oddziale Rehabilitacji Neurologicznej Ośrodka Rehabilitacji Narządu Ruchu „Krzeszowice”, a depresję u blisko 39%. U osób w wieku powyżej 65 lat stwierdzono większą szansę wystąpienia otępienia w porównaniu do osób młodszych (OR=5,91; 95%CI: 2,52-13,89). Występowanie afazji było związane z pięciokrotnie większą szansą wystąpienia otępienia (OR=5,74; 95%CI: 1,93-17,11). Płeć, wykształcenie oraz pozostałe czynniki kliniczne i socjodemograficzne nie były związane z występowaniem otępienia. Nie stwierdzono związku pomiędzy występowaniem depresji a otępieniem, wiekiem, płcią, wykształceniem, liczbą współmieszkańców, typem udaru, lokalizacją udaru, liczbą udarów, czasem od udaru, nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą oraz afazją. Wnioski: Depresja i otępienie towarzyszą niepełnosprawności po udarze mózgu. Otępienie częściej występuje u osób powyżej 65 roku życia oraz u pacjentów z afazją. Ponieważ depresja i otępienie zwiększają ryzyko kolejnego udaru mózgu oraz u osób na nie cierpiących stwierdza się wyższą śmiertelność w porównaniu do pacjentów bez tych schorzeń, powinno się je wcześnie wykrywać i leczyć aby zapobiegać ich skutkom.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2014, 18(1); 15-20
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Farmakoterapia dysfunkcji poznawczych w chorobie Alzheimera: obecne strategie i terapie eksperymentalne
Pharmacotherapy of cognitive dysfunctions in Alzheimer’s disease: current strategies and experimental therapies
Autorzy:
Sobów, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053588.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
cholinesterase inhibitors
cognitive dysfunction
dementia
immunotherapy
memantine
memantyna
otępienie
zaburzenia poznawcze
immunoterapia
inhibitory cholinesteraz
Opis:
Currently available methods of pharmacological treatment of cognitive dysfunction related to Alzheimer’s disease (AD) are based on augmentation of cholinergic neurotransmission (by inhibiting activity of cholinesterases) or modulation of glutamatergic transmission (by acting on NMDA receptor). Both classes of drug exhibit clinically significant (though modest) symptomatic improvement not only considering cognition but also behaviour and activities of daily living. Whether or not they modify natural course of the disease, is not clearly confirmed by result of rigorously planned clinical trials and is currently considered unlikely. With the development of genetic and molecular studies on the pathogenesis of AD novel treatment targets emerged recently, importantly these based on amyloid cascade hypothesis and τ protein phosphorylation. Unfortunately, the so far undertaken clinical trials yielded disappointing results, either proving not be effective or showing unfavourable side effects profile. The most commonly proposed explanations of these failures include starting trials too late during the disease process and/or insufficiently specific strategies of patients’ selection resulting in inclusion of subjects suffering from other than AD cognitive dysfunctions. Biomarkers of disease-specific process are currently leading answer to the experienced trials failures as they are starting to be routinely used in novel studies.
Obecnie dostępne metody farmakologicznego leczenia zaburzeń funkcji poznawczych w chorobie Alzheimera (Alzheimer’s disease, AD) opierają się na potencjalizacji przekaźnictwa cholinergicznego (inhibitory cholinesteraz) oraz modulowaniu przekaźnictwa glutaminianergicznego (memantyna). Leki te wywierają zauważalny efekt objawowy w zakresie nie tylko funkcji poznawczych, lecz także zachowania i codziennej aktywności. Ich wpływ na naturalny przebieg choroby nie został jak dotąd jednoznacznie potwierdzony i ze względu na mechanizm działania jest uważany za mało prawdopodobny. Wraz z rozwojem badań genetycznych i molekularnych nad patogenezą AD do prób klinicznych wchodzą leki, które mają bezpośrednio oddziaływać na procesy odpowiedzialne za neurodegenerację i prowadzące do neurotoksycznego działania oligomerów i odkładania się w mózgu złogów białkowych. Niestety, przeprowadzone dotąd badania kliniczne zawiodły oczekiwania – nie potwierdziły skuteczności klinicznej i/lub wskazały na problemy z bezpieczeństwem leczenia. Najczęściej wymienianymi przyczynami tych niepowodzeń mają być podawanie leków w zbyt późnym stadium choroby i/lub niewystarczająco selektywne strategie doboru pacjentów, skutkujące włączaniem do badań chorych cierpiących na inne niż AD przyczyny zaburzeń poznawczych. Proponowaną odpowiedzią na niepowodzenia prób klinicznych ma być inkorporowanie biomarkerów procesu chorobowego do nowych badań.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2013, 13, 4; 287-294
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 49

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies