Introduction: In addition to physical impairment, post-stroke patients also display emotional and cognitive disorders, e.g., depression and dementia, which may result from a stroke or occur independently of it. Because these disorders affect treatment outcome, the risk of a subsequent stroke, and mortality, they should be taken into account during rehabilitation.Aim: The aim of this study was to assess the prevalence of depression and dementia among post-stroke patients and to assess the correlation between these disorders and sociodemographic and clinical characteristics.Material and methods: Retrospective analysis of medical documentation of 124 post‑stroke patients hospitalised in a neurological rehabilitation ward from 1 January 2012 to 31 July 2013 was conducted. Depression and dementia were diagnosed by psychologists using the Mini-Mental State Examination, Short Test of Mental State, Hamilton Rating Scale for Depression, and Beck Depression Inventory.Results: a total of 46% of post-stroke patients rehabilitated in the Krzeszowice Rehabilitation Centre were diagnosed with dementia, and 39% were diagnosed with depression. Persons aged over 65 years had a higher chance of dementia compared to younger persons (OR=5.91, 95%CI: 2.52–13.89). Aphasia correlated with a five times higher chance of dementia (OR=5.74, 95%CI: 1.93–17.11). Sex, education, and other analysed clinical and sociodemographic characteristics did not correlate with dementia. No correlation was found between depression and dementia, age, sex, education, number of inhabitants, the type, location and number of strokes, time since stroke, hypertension, diabetes, or aphasia.Conclusions: Dementia and depression were diagnosed in a group of post-stroke patients. Dementia was more prevalent among persons aged over 65 years and persons with aphasia. Because depression and dementia increase the risk of a subsequent stroke and mortality in post-stroke patients, both disorders should be diagnosed and treated early to prevent their effects.
Wstęp: U pacjentów po udarze mózgu usprawnianych w Oddziałach Rehabilitacji oprócz niepełnosprawności fizycznej występują zaburzenia
emocjonalne i poznawcze. Mogą one być wynikiem udaru, ale mogą również występować bez związku z udarem. Bez względu
na etiologię i mechanizm powstawania wymagają uwzględnienia w pracy z pacjentem, gdyż wpływają na proces usprawniania,
ryzyko kolejnego udaru oraz na umieralność. Cel: Ocena częstości występowania depresji i otępienia w grupie pacjentów po udarze
mózgu, a także związku ich występowania z cechami socjodemograficznymi i klinicznymi.
Materiał i metody: Dokonano przeglądu dokumentacji pacjentów. Przeanalizowano dokumentację 124 pacjentów w wieku od 37 do
91 lat wypisanych z Oddziału Rehabilitacji Neurologicznej w okresie od 01.01.2012 do 31.07.2013. Obecność otępienia i depresji
stwierdzano na podstawie klinicznej diagnozy postawionej przez psychologów posiłkujących się testami: Mini-Mental State Examination
(MMSE) i Krótkim Testem Stanu Psychicznego (KTSP) oraz skalą Hamiltona i skalą Becka. Wyniki: Otępienie stwierdzano u 46% pacjentów po udarze mózgu usprawnianych w Oddziale Rehabilitacji Neurologicznej Ośrodka
Rehabilitacji Narządu Ruchu „Krzeszowice”, a depresję u blisko 39%. U osób w wieku powyżej 65 lat stwierdzono większą szansę wystąpienia
otępienia w porównaniu do osób młodszych (OR=5,91; 95%CI: 2,52-13,89). Występowanie afazji było związane z pięciokrotnie
większą szansą wystąpienia otępienia (OR=5,74; 95%CI: 1,93-17,11). Płeć, wykształcenie oraz pozostałe czynniki kliniczne
i socjodemograficzne nie były związane z występowaniem otępienia. Nie stwierdzono związku pomiędzy występowaniem depresji
a otępieniem, wiekiem, płcią, wykształceniem, liczbą współmieszkańców, typem udaru, lokalizacją udaru, liczbą udarów, czasem od
udaru, nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą oraz afazją.
Wnioski: Depresja i otępienie towarzyszą niepełnosprawności po udarze mózgu. Otępienie częściej występuje u osób powyżej 65 roku
życia oraz u pacjentów z afazją. Ponieważ depresja i otępienie zwiększają ryzyko kolejnego udaru mózgu oraz u osób na nie cierpiących
stwierdza się wyższą śmiertelność w porównaniu do pacjentów bez tych schorzeń, powinno się je wcześnie wykrywać i leczyć aby
zapobiegać ich skutkom.
