Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "obowiązek lojalności" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Ochrona akcjonariuszy mniejszościowych przed nieuzasadnioną tezauryzacją zysku spółki
    Protecting minority shareholders against the abusive restrictions on profit distribution
    Autorzy:
    Miedziński, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/694090.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    dividend
    profit distribution
    challenging shareholder resolutions
    protection of minority
    voting rights
    unfair prejudice
    corporate governance
    primacy of capital
    duty of loyalty
    dywidenda
    podział zysku
    zaskarżenie uchwały
    prawo głosu
    ochrona akcjonariuszy
    ochrona wspólników
    pokrzywdzenie mniejszości
    tezauryzacja zysku
    rządy większości
    prymat kapitału
    obowiązek lojalności
    Opis:
    Distribution of yearly profits in companies raises complex issues pertaining to the statutory framework of shareholder relationship. Under Article 191 and 347 of the Code of Commercial Partnerships and Companies the above matter is decided by the resolution passed at the annual general meeting and (as such) is left to the discretion of the controlling members. Notably, the general meeting can retain profits in the company or declare low dividends. However, in light of the Supreme Court’s decisions, the above resolution, reflecting only the interests of the majority, can be viewed as oppressive for the minority and consequently set aside in court. The consequences of the court ruling are, nonetheless, unclear, as it does not imply an obligation on the company to pay higher dividends. Some authors go as far as to argue that the ruling itself is of no value to the claimants and that the majority rule in Polish company law is unconditional and absolute.The article explores the above issue in the context of a public limited company and attempts to answer the question of whether the minority shareholders can protect their rights in the event of excessive (abusive) restrictions on profit distribution.
    Podział rocznego zysku w spółce kapitałowej jest źródłem złożonych zagadnień związanych z istotą i normatywnym ukształtowaniem relacji korporacyjnej. Przepisy art. 191 i 347 Kodeksu spółek handlowych poddają powyższą kwestię kontroli większości na zgromadzeniu. Zgromadzenie może m.in. podjąć uchwałę o tezauryzacji wyniku finansowego lub wypłacie minimalnej dywidendy. Jak jednak wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego, powyższa uchwała, realizująca interes wyłącznie większości, może być uchylona przez sąd, jako sprzeczna z dobrymi obyczajami i mająca na celu pokrzywdzenie mniejszościowych udziałowców. Jednocześnie konsekwencje wyroku uchylającego nie są oczywiste, ponieważ nie zobowiązuje on pozwanej spółki do wypłacenia większej dywidendy. W literaturze zakwestionowano wręcz praktyczne znaczenie takiego orzeczenia, wskazując, że nie ma ono wymiernego skutku w sferze praw wspólników, a reguła rządów większości w zakresie dysponowania wynikiem finansowym ma charakter bezwzględny. Celem artykułu jest analiza powyższego zagadnienia w kontekście stosunków spółki akcyjnej oraz odpowiedź na pytanie, czy w przypadku abuzywnej praktyki ograniczania wypłaty zysku akcjonariusze mniejszościowi mogą realnie chronić swoje interesy.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2017, 79, 1; 119-131
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dbałość o dobro zakładu pracy jako źródło obowiązku lojalności pracownika wobec pracodawcy
    Autorzy:
    Kosut, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/609224.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    employee
    employer
    the good of the workplace
    duty of care about the good of the workplace
    employee’s duty of loyalty
    pracownik
    pracodawca
    dobro zakładu pracy
    obowiązek dbałości o dobro zakładu pracy
    obowiązek lojalności pracowniczej
    Opis:
    The employee’s duty to exercise loyalty towards the employer is one of the employees’ obligations, even though not expressly defined in the Labour Code. The sources thereof should be traced back in the duty of care about the good of the workplace, set out in Article 100 § 2 Item 4 of the Labour Code. The care about the good of the workplace is manifested in various types of employee’s activities undertaken for the employer and in the employer’s interest, including by refraining from doing anything that would directly or indirectly pose a threat to employer’s interests. It is this type of behaviour in which the employee’s duty of loyalty is manifested the most. It should also be stressed that this duty is a consequence of the particular nature of the relationship of employment. It is not only about the exchange of mutual performances between the parties, but also a special bond of a personal nature which requires trust in the other party of this legal relationship.
    Obowiązek lojalności pracownika wobec pracodawcy, choć niewyrażony wprost w Kodeksie pracy, stanowi jedną z powinności pracowniczych. Jej źródła poszukiwać należy w obowiązku dbałości o dobro zakładu pracy, przewidzianym przez art. 100 § 2 pkt 4 k.p. Dbałość o dobro zakładu pracy może być wyrażona przez różnego rodzaju zachowania pracownika, podejmowane na rzecz i w interesie pracodawcy, w tym poprzez powstrzymanie się od czynienia wszystkiego, co bezpośrednio lub pośrednio zagrażałoby jego interesom. To w szczególności w tego rodzaju zachowaniach wyraża się pracowniczy obowiązek lojalności. Należy podkreślić również to, że obowiązek ten jest konsekwencją szczególnego charakteru stosunku pracy. Jego treścią nie jest bowiem wyłącznie wymiana przez strony wzajemnych świadczeń, lecz także specyficzna więź o charakterze osobistym, zakładająca zaufanie do drugiej strony tego stosunku prawnego.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2018, 65, 2
    0458-4317
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obowiązek lojalności stron stosunku pracy
    Autorzy:
    Wieczorek, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/609601.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    duty of loyalty
    work relationship
    employee
    employer
    obowiązek lojalności
    stosunek pracy
    pracownik
    pracodawca
    Opis:
    The article discusses the duty of loyalty of employee and employer as a mandatory employment relationship. Despite the fact that the Labour Code does not explicitly impose such a duty, both for the employee and the employer, recently the disloyal employee behavior towards the employer has become a frequent reason justifying the termination of the employment contract with notice and even without notice. Therefore, it became reasonable to determine whether the duty of loyalty is an element of the employment relationship, and if so from which of the provisions of the Labour Code such an obligation can be derived. The considerations carried out in this study resulted in the statement that most often, where there is a duty of employee loyalty, in fact, we have to deal with another employee’s obligation expressly stipulated in the labour law. Most often it is the duty to care for the good of the employer. There is no doubt that the employee should be loyal in the performance of their duties towards the employer. The order of the employee’s loyal behavior in connection with the performance of duties from the employment relationship with the employer is based on the obligation to observe the rules of social coexistence. Similarly, mutatis mutandis, the employer should behave towards the employee.
    W artykule została podjęta kwestia obowiązku lojalności pracownika i pracodawcy jako zobowiązaniowego stosunku pracy. Pomimo tego, że Kodeks pracy wprost nie ustanawia takiego obowiązku zarówno w odniesieniu do pracownika, jak i do pracodawcy, to w ostatnim czasie nielojalne zachowania pracownika wobec pracodawcy stały się częstą przyczyną uzasadniającą rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem, a nawet bez wypowiedzenia. Zasadne zatem stało się ustalenie, czy obowiązek lojalności jest elementem stosunku pracy, a jeśli tak, to z których przepisów Kodeksu pracy taki obowiązek można wywodzić. Rozważania prowadzone w tym opracowaniu zaowocowały stwierdzeniem, że najczęściej tam, gdzie upatruje się obowiązku lojalności pracownika, w istocie mamy do czynienia z innym, wyraźnie umocowanym w przepisach prawa pracy, obowiązkiem pracowniczym. Najczęściej jest nim obowiązek dbałości o dobro pracodawcy. Nie ulega przy tym wątpliwości, że pracownik, wykonując swoje obowiązki wobec pracodawcy, powinien być lojalny. Nakaz lojalnego zachowania się pracownika w związku z realizowaniem obowiązków ze stosunku pracy wobec pracodawcy ma podstawę w obowiązku przestrzegania zasad współżycia społecznego. Tak samo, mutatis mutandis, wobec pracownika powinien zachowywać się pracodawca.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2018, 65, 2
    0458-4317
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zakaz konkurencji a obowiązek lojalności pracownika
    Autorzy:
    Lewandowicz-Machnikowska, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/609583.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    non-competition during the employment relationship
    duty of loyalty
    freedom of work
    zakaz konkurencji w trakcie trwania stosunku pracy
    obowiązek lojalności
    wolność pracy
    Opis:
    The paper answers the question whether the obligation to refrain from competitive activity arises as a result of a non-competition agreement in the course of the employment relationship, or whether it also, to some extent, stems from the special duty of loyalty being in force in the employment relationship. In addition, it evaluates the possibility of the employer terminating the employment relationship with an employee who, while not having a non-competition agreement during the employment relationship, undertook such activity.The duty of loyalty is realized in two different relations. Firstly, it is realized in the workplace community and secondly, individually in the employee – employer relationship. The obligation to refrain from competitive activity by an employee who has not signed non-competition agreements cannot be inferred from the general duty of loyalty inherent in the relationship between the parties to the employment relationship. An agreement which will determine its extent is required in order to form such an obligation. Only if a non-competition agreement is concluded, the employer may rely on the employee’s obligation to refrain from competitive activity and draw the consequences in the form of dismissal under the procedure of Article 52 of the Labour Code. Each case, however, should be assessed individually because starting a competitive activity may also lead to the breaking of another employee obligation in a manner that can be classified as culpable and a serious violation of basic employee duties.
    Tekst jest poświęcony odpowiedzi na pytanie, czy obowiązek powstrzymania się od działalności konkurencyjnej powstaje w wyniku zawarcia umowy o zakazie konkurencji w trakcie trwania stosunku pracy czy w pewnym zakresie również z obowiązywania w stosunku pracy szczególnego obowiązku lojalności, a także ocenie możliwości rozwiązania stosunku pracy przez pracodawcę z pracownikiem, który nie mając umowy o zakazie konkurencji, w trakcie trwania stosunku pracy podjął taką działalność.Obowiązek lojalności realizuje się w dwóch różnych relacjach: we wspólnocie zakładu pracy oraz indywidualnie w relacji pracownik – pracodawca. Powinność powstrzymania się od działalności konkurencyjnej przez pracownika, który nie ma zawartej umowy o zakazie konkurencji, nie może wynikać z ogólnego obowiązku lojalności wpisanego w relacje pomiędzy stronami stosunku pracy, ponieważ do jego powstania potrzebna jest umowa, która określa zakres tego obowiązku. Tylko w razie zawarcia umowy o zakazie konkurencji pracodawca może powołać się na obowiązek powstrzymania się przez pracownika od działalności konkurencyjnej i wyciągać z tego powodu wobec pracownika konsekwencje w postaci zwolnienia go w trybie art. 52 k.p. Każdy przypadek należy jednak oceniać indywidualnie, ponieważ w wyniku podjęcia działalności konkurencyjnej może jednocześnie dojść do złamania innego obowiązku pracowniczego w sposób, który można zakwalifikować jako zawinione i ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2018, 65, 2
    0458-4317
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zakaz ekscesywnego formalizmu a praktyka sądowa – uwagi na tle orzeczeń polskich sądów w sprawach cywilnych w świetle art. 6 EKPC
    Autorzy:
    Łazarska, Aneta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1337337.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    ekscesywny formalizm
    rzetelny proces
    pouczenia procesowe
    obowiązek lojalności
    powinność starannego działania
    proporcjonalność
    prawo do sądu
    excessive formalism
    fair trial
    procedural instructions
    obligation of loyalty
    obligation of diligence
    proportionality
    right to a court
    Opis:
    Z gwarancji prawa do rzetelnego procesu (art. 6 EKPC) na tle orzecznictwa strasburskiego wynika konieczność dopełnienia przez sąd wszelkich obowiązków informacyjnych, które mają gwarancyjne znaczenie w aspekcie prawa do sądu, oraz zakaz ekscesywnego formalizmu. Trybunał strasburski w wyrokach ETPCz z 11 października 2018 r. w sprawie Parol przeciwko Polsce, z 28 marca 2019 r. w sprawie Adamkowski przeciwko Polsce na tle zbieżnego stanu faktycznego stwierdził, że odrzucenie przez sądy cywilne apelacji skarżących, osób pozbawionych wolności, stanowiło przejaw niedopuszczalnego na gruncie art. 6 EKPC nadmiernego formalizmu. Na takim rozstrzygnięciu zaważył fakt, że skarżący nie zostali należycie pouczeni przez sąd o wymogach formalnych związanych z wnoszeniem apelacji. Wyroki te stanowią wyraźny sygnał dla sądów, że stosując prawo procesowe, trzeba dokonywać jego materialnoprzyjaznej, prokonwencyjnej wykładni, aby nie naruszyć gwarancji fair trial. Być może orzeczenia te staną się ważnym przyczynkiem do szerszej dyskusji na temat wykładni prawa procesowego oraz efektywnej ochrony sądowej. Problem leży bowiem nie tylko w samym prawie, lecz także w braku dostatecznych gwarancji jego prokonwencyjnej wykładni przez sądy. Mimo unowocześnienia budynków sądowych i przystosowania ich dla potrzeb interesantów, w sądach nierzadko dominuje skrupulatne przywiązanie do mechanicznego i rutynowego stosowania przepisów proceduralnych.
    The guarantee of the right to a fair trial (Article 6 ECHR) in the light of the Strasbourg case law implies the need for the court to fulfil all disclosure obligations that have a guarantee significance in terms of the right to a court and the prohibition of excessive formalism. The Strasbourg Court in the ECtHR judgments of 11 October 2018 in the case of Parol v. Poland, and of 28 March 2019 in the case of Adamkowski v. Poland, on the background of concurrent facts, stated that the rejection by civil courts of appeals of the applicants, persons deprived of liberty, was a manifestation of excessive formalism inadmissible under Article 6 ECHR. This decision was influenced by the fact that the applicants were not duly instructed by the court about the formal requirements related to lodging an appeal. These judgments are a clear signal to the courts that, when applying procedural law, one must make its interpretation friendly in terms of substance and in line with Convention on Human Rights so as not to violate the fair trial guarantee. Perhaps these judgments will become an important contribution to a wider discussion on the interpretation of procedural law and effective judicial protection. The problem lies not only in the law itself, but also in the lack of sufficient guarantees of its pro-Convention interpretation by the courts. Despite the upgrading of court buildings and their adaptation to the needs of clients, a meticulous attachment to the mechanical and routine application of procedural rules often prevails in courts.
    Źródło:
    Ius Novum; 2020, 14, 4; 47-56
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odpowiedzialność odszkodowawcza udziałowca większościowego wobec spółki kapitałowej
    Majority shareholders liability for damages inflicted on the company
    Autorzy:
    Stranz, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2045918.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-31
    Wydawca:
    Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
    Tematy:
    ochrona udziałowców mniejszościowych
    akcjonariusze mniejszościowi
    obowiązek lojalności
    powództwo derywacyjne
    odpowiedzialność odszkodowawcza
    protection of minority shareholders
    minority shareholders
    duty of loyalty
    derivative action
    liability for damages
    Opis:
    Celem artykułu jest zbadanie problematyki odpowiedzialności odszkodowawczej udziałowca większościowego wobec spółki kapitałowej. Autor omawia obowiązek lojalności i wskazuje jego naruszenie jako podstawę odpowiedzialności odszkodowawczej udziałowca wobec spółki. Artykuł prezentuje zagadnienie zarówno od strony teoretycznej, jak i praktycznej. Autor przedstawia koncepcję wykładni przepisów o powództwie derywacyjnym (actio pro socio), wskazując że udziałowcy mogą na jego podstawie dochodzić naprawienia szkody od innych udziałowców.
    The aim of the article is to research the issue of majority shareholder's liability for damages inflicted on the company. The author discusses the duty of loyalty and indicates its breach as the basis for the shareholder's liability for damages towards the company. The article presents the issue both from the theoretical and practical side. The author presents the concept of interpretation of the provisions on derivative action (actio pro socio), pointing out that shareholders can claim damages from other shareholders on its basis.
    Źródło:
    Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego; 2021, 8; 20-27
    0137-5490
    Pojawia się w:
    Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Umowa agencyjna a pośrednictwo w zakresie czynności bankowych. Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 maja 2018 r. (I CSK 478/17, Legalis nr 1785293)
    The Agency Contract and the Bank Agency: Commentary on the Judgement of the Supreme Court of 25 May 2018 (I CSK 478/17, Legalis no. 1785293)
    Autorzy:
    Topolewski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096311.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    bank agency
    agency contract
    obligation to act loyally
    termination of an agency contract
    indemnity
    pośrednictwo w zakresie czynności bankowych
    umowa agencyjna
    obowiązek lojalności
    wypowiedzenie umowy agencyjnej
    świadczenie wyrównawcze
    Opis:
    W glosie podano w wątpliwość wyodrębnienie w umowie o pośrednictwo w zakresie czynności bankowych obowiązku prowadzenia placówki bankowej w sytuacji, gdy pośrednik wynajmuje lokal banku i zatrudnia własnych pracowników. Zakwestionowano również zasadność wyróżniania po stronie agenta obowiązku organizacji przedsiębiorstwa agenta oraz zarządzania tym przedsiębiorstwem. Jako sprzeczne z naturą umowy o pośrednictwo w czynnościach bankowych uznano zastrzeżenie odpłatności z tytułu udostępnienia pośrednikowi przez dającego zlecenie know-how w sytuacji, w której pośrednik ma obowiązek korzystania przy wykonywaniu pośrednictwa z udostępnionego know-how przede wszystkim w interesie banku. Podtrzymano pogląd, według którego pełny zakres usług objętych outsourcingiem w rozumieniu art. 6a Prawa bankowego wykracza poza zakres typowej umowy agencyjnej. Podważono zasadność stosowania w przypadku wynagrodzenia agenta reguły godziwego zysku, a także trafność kwalifikacji jako naruszenia obowiązku lojalności natychmiastowego ograniczenia przez będący dającym zlecenie bank sprzedaży produktów kredytowych w obliczu konieczności ochrony jego interesów. W glosie poddano krytyce stanowisko Sądu Najwyższego, według którego warunkiem skuteczności zastrzeżenia prawa do wypowiedzenia w umowie agencyjnej zawartej na czas oznaczony jest wskazanie przyczyn uzasadniających wypowiedzenie. Opowiedziano się za możliwością nadania przez strony umowy agencyjnej terminowi, na który zawarto tę umowę, charakteru terminu określającego tylko maksymalny czas trwania zobowiązania z umowy agencyjnej. W glosie wskazano na wątpliwości dotyczące twierdzenia, że wartość nieponiesionych przez agenta kosztów, które byłyby związane z jego działalnością, może uzasadniać podwyższenie wysokości świadczenia wyrównawczego.
    The commentary questions identification of the obligation to manage the bank station, when the bank agent is the tenant of the bank office and the employer. The commentary also questions the duty of a bank agent to establish and manage the agent’s corporation and states that stipulation of the obligation to pay for know-how by the agent obliged to use of the principal’s know-how mainly in the principal’s interest during performing the intermediation is contradictory to the nature of the bank agency contract. The gloss upholds the view that the entire range of services covered by outsourcing within the meaning of Article 6a of the Banking Law goes beyond the scope the agency contract within the meaning of Article 758 § 1 of the Civil Code. The commentary questions the application of the rule of fair profit to the agent’s remuneration and also questions the view that the immediate reduction of the credit offer made by the bank who is the principal in order to protect his interests may be regarded as the breach of the principal’s obligation to act loyally. The commentary criticises the view of the Supreme Court that the specification of the instances justifying the termination of the agency contract is the condition for the effectiveness of the stipulation of the right to terminate contained in the agency agreement concluded for a fixed term. As a rule the commentary accepts the right of the parties of the agency agreement to stipulate that the term fixed in the agency agreement is only the maximum term for which this agreement has been concluded. The commentary points to doubts as to view that value of the unincurred agent’s costs which would be related to performing the order justifying the increasing the amount of an indemnity.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 5; 681-697
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Działania instrukcyjne sądu pierwszej instancji w postępowaniu dowodowym w procesie cywilnym po nowelizacji ustawą z 4.07.2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw
    Instructions of the court of first instance in the taking of evidence in a civil trial after the amendment by the Act of 4 July 2019 amending the Act – Code of Civil Procedure and some other acts
    Autorzy:
    Manowska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2173440.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Instytut Wymiaru Sprawiedliwości
    Tematy:
    czynności procesowe
    obowiązek informacyjny sądu
    pouczenie stron
    model procesu cywilnego
    zasada lojalności procesowej
    procedural actions
    information obligation of the court
    instruction to the parties
    model of the civil process
    the principle of procedural loyalty
    Opis:
    Ustawą z 4.07.2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1469 ze zm.) kolejny raz zmieniono model procesu cywilnego w obszarze postępowania dowodowego. Zmiany dotyczą przede wszystkim fazy przygotowawczej przed etapem gromadzenia materiału dowodowego oraz zasad jego gromadzenia w kontekście realizacji zasady koncentracji materiału dowodowego. W ramach tej nowelizacji zmodyfikowano i rozszerzono także obowiązek informacyjny sądu wynikający zarówno z przepisów ogólnych, jak i szczególnych. Obejmuje on pouczenia o prawach i obowiązkach procesowych stron, co ma usprawnić i przyspieszyć gromadzenie materiału procesowego. Wzmocnieniu uległa także zasada lojalności procesowej, która powinna być stosowana przez sąd wobec stron. Znalazło to wyraz w nowych rozwiązaniach wprowadzonych w art. 156[1] oraz art. 156[2] Kodeksu postępowania cywilnego. Pierwszy z nich obejmuje pouczenie stron o prawdopodobnym wyniku sprawy w świetle zgłoszonych do tej chwili twierdzeń i dowodów. Drugi z wymienionych przepisów wyraża to, że sąd ma obowiązek uprzedzenia stron o możliwości rozstrzygnięcia o żądaniu lub wniosku strony na innej podstawie prawnej niż wskazana przez stronę. W artykule przeprowadzono analizę tych przepisów regulujących obowiązek informacyjny sądu, które mogą mieć wpływ na przebieg postępowania dowodowego.
    With the introduction of the Act of 4 July 2019 amending the Act – Code of Civil Procedure and certain other acts (Journal of Laws 2019.1469), the model of the civil proceedings in the area of proceedings to take evidence was changed once again. The amendments mainly pertain to the preparatory phase before the evidence collection stage and the rules of evidence collection in the context of implementation of the principle of evidence material concentration. As part of the amendment, the court’s information requirement, laid down both in general and specific provisions, has been modified and extended. It includes instructions on the rights and procedural obligations of the parties, which is expected to streamline and accelerate the collection of evidence to be used in court. The principle of procedural loyalty, which should be applied by the court in relation to the parties, has also been enhanced. This is reflected in the new solutions introduced in Article 156[1] and Article 156[2]. The first Article includes instructions to the parties on the likely outcome of the case in light of the arguments and evidence submitted to date. The second Article sets out the obligation on the part of the court to warn the parties of the possibility of ruling on the application or request on a legal basis other than the one indicated by the party. The paper analyses the provisions governing the court’s information requirement, which may affect the course of proceedings.
    Źródło:
    Prawo w Działaniu; 2022, 52; 30-49
    2084-1906
    2657-4691
    Pojawia się w:
    Prawo w Działaniu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies