Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "obligation to contract" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Możliwość wykorzystania klauzuli rebus sic stantibus dla ochrony stron stosunków zobowiązaniowych dotkniętych skutkami pandemii wirusa SARS-COV-2
    Autorzy:
    Barylska, Michalina
    Deka, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2034065.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    stan epidemii
    zmiana sposobu wykonania zobowiązania
    rozwiązanie umowy
    sądowa modyfikacja stosunku prawnego
    klauzula rebus sic stantibus
    state of epidemic
    change to the manner of performance of an obligation
    contract termination
    judicial modification of a legal relationship
    rebus sic stantibus clause
    Opis:
    Artykuł podejmuje problem stosowania klauzuli rebus sic stantibus, wyrażonej w art. 357(1) k.c., w związku z wprowadzeniem przez Ministra Zdrowia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego, a następnie stanu epidemii wirusa SARS-CoV-2. Celem niniejszego artykułu jest ustalenie, czy dopuszczalne jest zastosowanie klauzuli w celu łagodzenia skutków pandemii, które dotykają strony stosunków zobowiązaniowych oraz w stosunku do jakich umów klauzula znajdzie zastosowanie. Autorzy analizują, w jakich okolicznościach możliwe jest zwrócenie się do sądu z żądaniem oznaczenia sposobu wykonania zobowiązania, zmiany wysokości świadczenia czy orzeczenia o rozwiązaniu umowy. Zwrócono także uwagę na konieczność ścisłej wykładni normy z art. 357(1) k.c. W artykule zaprezentowano pogląd, że na efektywność klauzuli rebus sic stantibus może wpłynąć dopuszczenie możliwości formułowania zarzutu na podstawie art. 357(1) k.c.
    This article deals with the problem of application of rebus sic stantibus clause, set forth in Art. 357(1) of the Civil Code, in conjunction with announcing by the Minister of Health a state of epidemiological emergency in the territory of the Republic of Poland, and, subsequently, the state of SARS-CoV-2 epidemic. This article aims to determine whether it is permissible to apply the foregoing clause in order to mitigate the effects of the pandemic that may affect a party to contractual relationships and also in relation to which contracts the foregoing clause shall be applicable. The authors analyse, under what circumstances it shall be possible to apply to a court the amount of performance or with a motion to terminate a contract. Attention was drawn to the necessity to have a narrow interpretation of the norm set forth in Art. 357(1) of the Civil Code. An opinion has been presented in this article that the effectiveness of rebus sic stantibus clause may be affected by an admissibility to formulate a claim in pursuance of Art. 357(1) of the Civil Code. of law with a motion to determine a manner of performing anobligation, with a motion to change the amount of performance or with a motion to terminate a contract. Attention was drawn to the necessity to have a narrow interpretation of the norm set forth in Art. 357(1) of the Civil Code. An opinion has been presented in this article that the effectiveness of rebus sic stantibus clause may be affected by an admissibility to formulate a claim in pursuance of Art. 357(1) of the Civil Code.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2021, 97; 143-156
    0208-6069
    2450-2782
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O potrzebie sprecyzowania przepisu art. 36 ust. 1 i art. 52 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych
    On the Need to Specify the Provisions of Article 36(1) and Article 52 of the Act of 22 May 2003 on Compulsory Insurance, the Insurance Guarantee Fund and the Polish Motor Insurers Bureau
    Autorzy:
    Mrozowska-Bartkiewicz, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/53597619.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-22
    Wydawca:
    Fundacja „Prawo Ubezpieczeniowe”
    Tematy:
    ubezpieczenia obowiązkowe
    ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej
    Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny
    suma gwarancyjna
    kwoty minimalne
    minimalna suma gwarancyjna
    dyrektywa komunikacyjna
    system kontroli spełnienia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego
    ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów
    ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej rolników z tytułu posiadania gospodarstwa rolnego
    compulsory insurance
    civil liability insurance
    Insurance Guarantee Fund
    sum guaranteed
    minimum amounts
    minimum amount of cover
    motor directive
    system of checks on the performance of the obligation to conclude a compulsory insurance contract
    civil liability insurance of motor vehicle owners for damage caused by the use of their vehicles
    farmers’ liability insurance
    Opis:
    Ubezpieczenia obowiązkowe, w szczególności obowiązkowe ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, pełnią niezwykle ważną funkcję społeczną, chroniąc interesy majątkowe zarówno osób poszkodowanych, jak i samych sprawców. Ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych stworzyła fundamenty systemu funkcjonowania ubezpieczeń obowiązkowych, między innymi zostały w niej określone kwestie takie, jak: jakie ubezpieczenia są ubezpieczeniami obowiązkowymi, zasady zawierania i wykonywania umów obowiązkowego ubezpieczenia, w tym sumy gwarancyjne w ubezpieczaniach wymienionych w tej ustawie, sposób kontroli spełnienia obowiązku zawarcia umów ubezpieczeń. Ze względu na niezwykle istotną rolę i masowy charakter ważne jest, aby przepisy kształtujące zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela i Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, w tym wysokość sumy gwarancyjnej, były skonstruowane precyzyjnie i w sposób niebudzący wątpliwości. Tymczasem użyte przez ustawodawcę sformułowanie w art. 36 ust. 1 oraz art. 52 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkach : „Suma gwarancyjna nie może być niższa niż równowartość w złotych […]” i wiążący się z tym problem prawny, czy ubezpieczenie o wyższej sumie gwarancyjnej niż wskazana w treści powołanych wyżej przepisów jest ubezpieczeniem obowiązkowym, czy też w kwocie sumy gwarancyjnej, przewyższającej wskazane kwoty, jest ubezpieczeniem dobrowolnym. Artykuł jest poświęcony analizie praktyki zawierania umów ubezpieczenia z określeniem sumy gwarancyjnej wyższej niż w powołanych wyżej przepisach, bez jednoczesnego wskazania, w jakich granicach dane ubezpieczenie jest ubezpieczeniem obowiązkowym, a w jakich – dobrowolnym.
    Compulsory insurance, especially compulsory civil liability insurance, plays an immensely important social role by protecting the property interests of both injured parties and perpetrators themselves. The Compulsory Insurance Act has laid the foundations for the compulsory insurance system, by specifying, among others, the following issues: the definition of compulsory insurance, rules of concluding and performing compulsory insurance contracts, including sums guaranteed in insurance types listed in the Act, as well as the method of controlling the performance of the obligation to conclude insurance contracts. Given the considerable importance and popularity of this insurance type, it is vital that the provisions regulating the scope of liability of the insurer and of the Insurance Guarantee Fund, including the amount of the sum guaranteed, are designed precisely and unambiguously. However, the wording used by the legislator in Article 36(1) and Article 52 of the Compulsory Insurance Act: "The sum guaranteed cannot be lower than the equivalent in PLN [...]" is related to a legal problem whether insurance with a sum guaranteed that is higher than the amount indicated in the above-mentioned provisions is compulsory or whether it is rather voluntary in terms of the amount of the sum guaranteed exceeding the indicated amounts. The present article focuses on the analysis of the practices of concluding insurance contracts with the amount of cover higher than in the above-mentioned regulations, without indicating the limits determining the compulsory or voluntary nature of an insurance in question.
    Źródło:
    Prawo Asekuracyjne; 2022, 2(111), 2; 22-41
    1233-5681
    2957-1995
    Pojawia się w:
    Prawo Asekuracyjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    OBOWIĄZEK INFORMACYJNY ORAZ OBOWIĄZEK TERMINOWEGO POWIADOMIENIA UBEZPIECZYCIELA O WYPADKU W UMOWIE UBEZPIECZENIA DÓBR KULTURY
    DISCLOSURE OBLIGATION AND THE DUTY TO TIMELY NOTIFY THE INSURER OF AN ACCIDENT UNDER INSURANCE CONTRACTS RELATING TO CULTURAL OBJECTS
    Autorzy:
    Gredka-Ligarska, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/443667.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    umowa ubezpieczenia dóbr kultury,
    ryzyko ubezpieczeniowe,
    obowiązek informacyjny deklaracja ryzyka,
    notyfikacja ryzyka,
    obowiązek terminowego powiadomienia o wypadku,
    wypadek ubezpieczeniowy,
    świadczenie ubezpieczeniowe
    insurance contract relating to cultural objects,
    insurance risk;
    disclosure obligation,
    risk declaration,
    risk notification,
    duty to timely notify an accident,
    indemnifiable accident,
    insurance benefit
    Opis:
    W niniejszym opracowaniu przybliżono obowiązek informacyjny oraz obowiązek terminowego powiadomienia ubezpieczyciela o wypadku, występujący w umowie ubezpieczenia dóbr kultury. Badane zagadnienie przedstawione zostało w ujęciu teoretycznym oraz praktycznym. Analiza prowadzona była na przykładzie umowy ubezpieczenia muzealiów, stanowiących własność muzeum i użyczanych na wystawy czasowe, zarówno krajowe jak i zagraniczne. Wybór tej umowy nie był przypadkowy, albowiem w praktyce muzealnej często dochodzi do zawierania takich umów i mają one doniosłe znaczenie z punktu widzenia interesów majątkowych muzeów. Wyjaśniono również, iż umowa ubezpieczenia użyczanych muzealiów w praktyce najczęściej zawierana jest jako umowa ubezpieczenia na cudzy rachunek. Przybliżono konstrukcję prawną takiej umowy i wyjaśniono, jak uchronić się przed komplikacjami, jakie wywołuje ona w praktyce. W treści artykułu zaprezentowane zostały prawne aspekty deklaracji ryzyka, notyfikacji zmian ryzyka oraz obowiązku terminowego powiadomienia ubezpieczyciela o wypadku. Sformułowane zostały również praktyczne zalecenia co do realizacji tych obowiązków przez muzea w sposób optymalny, tj. chroniący interes majątkowy muzeum. W podsumowaniu zgłoszono postulat nowelizacji art. 818 § 3 k.c., który w obecnym brzmieniu posługuje się terminem ,,odpowiednie” zmniejszenie świadczenia. Termin ten jest nieprecyzyjny i wywołuje trudności interpretacyjne oraz poważne komplikacje w stosowaniu przepisu art. 818 § 3 k.c. w praktyce.
    This study is devoted to the disclosure obligation and the duty to timely notify the insurer of an accident under insurance contracts relating to cultural objects. The examined problem is presented from theoretical and practical perspective. The analysis is based on the example of insurance contracts relating to exhibits belonging to museums and lent for temporary exhibitions, both home and abroad. The choice of that type of contract was not random because in museum practice such agreements are often concluded and they are vital for museums’ financial interests. It is also explained that an insurance contract covering lent exhibits most frequently takes the form of an insurance contract for account of another entity. The legal construction of such contracts is outlined, and it is explained how to avoid complications which the construction implies in practice. The article discusses legal aspects of risk declaration, notification of changes to the risk and the duty to timely notify the insurer of an accident. It also includes practical recommendations on optimal implementation of such duties by museums, i.e. in a manner protecting the museums’ financial interest. In summary, the author postulates to amend Art. 818 § 3 of the Civil Code, which, in its current version, uses the term, “accordingly” in reference to the reduction of benefit. The term is imprecise and gives rise to interpretative problems as well as serious complications in application of the provision of Art. 818 § 3 of the Civil Code in practice.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2020, 2, XX; 303-318
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odpowiedzialność inwestora i wykonawcy za zapłatę wynagrodzenia podwykonawcy
    Autorzy:
    Wybrańczyk, Daniela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/617546.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    investor
    contractor
    subcontractor
    contract for construction works
    obligation to pay remuneration
    inwestor
    wykonawca
    podwykonawca
    umowa o roboty budowlane
    odpowiedzialność za zapłatę wynagrodzenia
    Opis:
    The obligation of an investor and a contractor to pay remuneration to the subcontractor is set forth by Art. 6471 of the Polish Civil Code. The provision was amended by ‘The Act of 7 April 2017 on revising selected acts to facilitate collection of receivables’, which came into force on 1 June 2017. The purpose of this article is to present the enacted amendments and compare them to the previous regulations. Apart from outlining the concepts behind the discussed obligation, the article also aims to instigate further analysis of the issue with a view to pointing out the insufficiency of the existing regulations.
    Zagadnienie odpowiedzialności inwestora i wykonawcy za zapłatę wynagrodzenia podwykonawcy reguluje art. 6471 Kodeksu cywilnego. Wskazany przepis został znowelizowany ustawą z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ułatwienia dochodzenia wierzytelności, która zaczęła obowiązywać w dniu 1 czerwca 2017 r. Niniejszy artykuł ma na celu omówienie wprowadzonych zmian przy jednoczesnym zestawieniu ich ze stanem prawnym obowiązującym dotychczas. Poza przedstawieniem i usystematyzowaniem zagadnienia odpowiedzialności inwestora i wykonawcy za zapłatę wynagrodzenia podwykonawcy, opracowanie może być również punktem wyjścia do szerszej analizy i zwrócenia uwagi na utrzymującą się w pewnym zakresie niedostateczność obowiązujących regulacji.
    Źródło:
    Studenckie Zeszyty Naukowe; 2017, 20, 35
    1506-8285
    Pojawia się w:
    Studenckie Zeszyty Naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawo pracy II RP: symbioza zatrudnienia pracowniczego i cywilnoprawnego (prolegomena do współczesnego podziału zatrudnienia)
    Employment law during the Second Polish Republic (1918–1939): The Case of legal symbiosis of employment – and civil-type of work (Introduction to the most current legal dispute between subordinated and independent type of work)
    Autorzy:
    Świątkowski, Andrzej Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/533181.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    freedom of work
    liberty to choose legal source of obligation to perform work
    employment contract
    civil type of contract
    regulations of the President of Second Polish Republic related to: white color type of contracts
    blue collar contracts of employment and the Code of obligations to perform work for services
    Prawo pracy
    II Rzeczpospolita
    kodeks pracy z 1974 r.
    umowy o pracę
    umowy cywilnoprawne o świadczenie pracy
    wolność wyboru formy zatrudnienia
    zatrudnienie pracownicze
    zatrudnienie niepracownicze
    Opis:
    Traditionally (as it was regulated in the Roman law) employees sell their labour while the workers and self-employed sell a product which they manufactured. Therefore an employees has been qualified by labour lawyers as those who perform their subordinated type work under the contract of employment while independent work performed personally by producers of any work or services and self-employed is qualified as carried under the contract for services. Between the Great Wars Polish entrepreneurs and workers enjoy a freedom to chose between employment which was categorized by the state legislator as “subordinated” or “independent” . Presidential regulations, two of 1928 on white collar- and blue collar type of employment contracts were used on equal footing with the third regulation entitled The Code of obligations introduced into the national civil law system in 1933. The stage of legal symbiosis of employment- and civil-type of work existed until new amendments to the Labour Code of 1974 were gradually introduced in 1996 and 2002. That stage of full freedom of choice of a legal source for legal relationship within it boundaries any kind of depend work might be carried on was compromised by the both, the state legislator and the judiciary, which looked for a single factor instead taking into consideration the principle of mutuality commitment and promises of future performance which provides the most distinguished arrangement of employment relationship – to maintain legal ties for longer period of time, not just for singular act of service in return for wages. The current policy of trade unions advocating an idea of end up with work performed on the legal bases of civil type of contracts for services and guarantee all employees stable contracts of open end employment is contradicting the UE concept flexicurity based on both flexible and reliable contractual arrangements.
    Obecne trudności związane z odgraniczeniem pracy wykonywanej w ramach umowy o pracę od zatrudnienia na podstawie umów cywilnoprawnych mają źródło w prawie rzymskim, którego zasady leżą u podstaw systemów prawa prywatnego państw europejskich. Zmiana nastąpiła pod koniec XIX wieku, kiedy zaczął rozwijać się jeden z dwóch najważniejszych działów prawa pracy – zbiorowe prawo pracy. Presja związków zawodowych reprezentujących interesy pracowników sprawiła, iż organizacje związkowe zostały uznane przez władze poszczególnych państw za wyłącznego reprezentanta interesów i praw pracowniczych. Wymuszenie na pracodawcach i władzach państw zagwarantowania bezpieczeństwa prawnego i socjalnego pracownikom w drastyczny sposób zróżnicowało status prawny osób zatrudnionych na podstawie umów o pracę oraz tych świadczących pracę na podstawie umów cywilno-prawnych. Tym samym podważona została idea wolności umów, na podstawie których oraz w ramach stosunków prawnych zainicjowanych dwoma zasadniczo różnymi typami umów (umowy o pracę lub jednej z umów cywilno-prawnych), może być wykonywania praca: w ramach zatrudnienia pracowniczego lub nie-pracowniczego. Regulacje prawne wprowadzone do prawa pracy po zakończeniu I wojny światowej wywarły istotny wpływ na ograniczenie swobody stron kształtowania podstaw i ram prawnych zatrudnienia. Początkowo powszechnie obowiązująca, niemal absolutna wolność wybierania podstaw prawnych i ram zatrudnienia doznawała coraz częstszych wyłomów. Zmiana ustrojowa w 1989 r. sprawiła, że przedsiębiorcy uznali, iż wymagania konkurencji ograniczają możliwość zatrudniania pracowników na podstawie umów o pracę. Reakcją władz państwowych na te tendencje w polityce zatrudnienia i w stosunkach pracy było wprowadzenie prawnego domniemania zatrudnienia pracowniczego, nie pozbawiającego stron stosunków pracy prawa do swobodnego wyboru podstawy i ram prawnych zatrudniania: pracowniczego lub cywilno-prawnego.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2015, 18; 169-191
    1733-0335
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The lawyer in the area of tension between the public interest-oriented administration of justice and freedom to exercise the profession, using the example of advisory assistance – a plea for the importance of legal fact-finding studies to obtain empirical data
    Autorzy:
    Lefèvre, Julia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/48899381.pdf
    Data publikacji:
    2023-09-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    public interest orientation
    lawyers’ remuneration
    obligation to contract
    reasonable compensation
    importance of empirical data
    legal fact research/fact research in law
    advisory assistance
    legal aid
    Opis:
    As part of his public interest-oriented function of administering justice, a lawyer in Germany must grant advisory assistance (Beratungshilfe) to needy litigants with low incomes on the basis of the legal obligation under § 49a para. 1 of the Federal Code of Lawyers (Bundesrechtsanwaltsordnung – BRAO) in accordance with the Advisory Assistance Act (Beratungshilfegesetz – BerHG). In return, he receives a lower, statutory remuneration claim. The obligation to take over a case with a limited claim to remuneration imposed by law infringes on the lawyer’s freedom to exercise his profession (Berufsausübungsfreiheit) pursuant to Article 12 para. 1 of the Basic Law (Grundgesetz – GG). Such an infringement is only reasonable (angemessen) if the lawyer receives reasonable compensation and it thus becomes constitutional. Legal studies and representative empirical data are required to determine the reasonableness (Angemessenheit).
    Źródło:
    Studia Iuridica; 2023, 98; 93-106
    0137-4346
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Umowa agencyjna a pośrednictwo w zakresie czynności bankowych. Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 maja 2018 r. (I CSK 478/17, Legalis nr 1785293)
    The Agency Contract and the Bank Agency: Commentary on the Judgement of the Supreme Court of 25 May 2018 (I CSK 478/17, Legalis no. 1785293)
    Autorzy:
    Topolewski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096311.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    bank agency
    agency contract
    obligation to act loyally
    termination of an agency contract
    indemnity
    pośrednictwo w zakresie czynności bankowych
    umowa agencyjna
    obowiązek lojalności
    wypowiedzenie umowy agencyjnej
    świadczenie wyrównawcze
    Opis:
    W glosie podano w wątpliwość wyodrębnienie w umowie o pośrednictwo w zakresie czynności bankowych obowiązku prowadzenia placówki bankowej w sytuacji, gdy pośrednik wynajmuje lokal banku i zatrudnia własnych pracowników. Zakwestionowano również zasadność wyróżniania po stronie agenta obowiązku organizacji przedsiębiorstwa agenta oraz zarządzania tym przedsiębiorstwem. Jako sprzeczne z naturą umowy o pośrednictwo w czynnościach bankowych uznano zastrzeżenie odpłatności z tytułu udostępnienia pośrednikowi przez dającego zlecenie know-how w sytuacji, w której pośrednik ma obowiązek korzystania przy wykonywaniu pośrednictwa z udostępnionego know-how przede wszystkim w interesie banku. Podtrzymano pogląd, według którego pełny zakres usług objętych outsourcingiem w rozumieniu art. 6a Prawa bankowego wykracza poza zakres typowej umowy agencyjnej. Podważono zasadność stosowania w przypadku wynagrodzenia agenta reguły godziwego zysku, a także trafność kwalifikacji jako naruszenia obowiązku lojalności natychmiastowego ograniczenia przez będący dającym zlecenie bank sprzedaży produktów kredytowych w obliczu konieczności ochrony jego interesów. W glosie poddano krytyce stanowisko Sądu Najwyższego, według którego warunkiem skuteczności zastrzeżenia prawa do wypowiedzenia w umowie agencyjnej zawartej na czas oznaczony jest wskazanie przyczyn uzasadniających wypowiedzenie. Opowiedziano się za możliwością nadania przez strony umowy agencyjnej terminowi, na który zawarto tę umowę, charakteru terminu określającego tylko maksymalny czas trwania zobowiązania z umowy agencyjnej. W glosie wskazano na wątpliwości dotyczące twierdzenia, że wartość nieponiesionych przez agenta kosztów, które byłyby związane z jego działalnością, może uzasadniać podwyższenie wysokości świadczenia wyrównawczego.
    The commentary questions identification of the obligation to manage the bank station, when the bank agent is the tenant of the bank office and the employer. The commentary also questions the duty of a bank agent to establish and manage the agent’s corporation and states that stipulation of the obligation to pay for know-how by the agent obliged to use of the principal’s know-how mainly in the principal’s interest during performing the intermediation is contradictory to the nature of the bank agency contract. The gloss upholds the view that the entire range of services covered by outsourcing within the meaning of Article 6a of the Banking Law goes beyond the scope the agency contract within the meaning of Article 758 § 1 of the Civil Code. The commentary questions the application of the rule of fair profit to the agent’s remuneration and also questions the view that the immediate reduction of the credit offer made by the bank who is the principal in order to protect his interests may be regarded as the breach of the principal’s obligation to act loyally. The commentary criticises the view of the Supreme Court that the specification of the instances justifying the termination of the agency contract is the condition for the effectiveness of the stipulation of the right to terminate contained in the agency agreement concluded for a fixed term. As a rule the commentary accepts the right of the parties of the agency agreement to stipulate that the term fixed in the agency agreement is only the maximum term for which this agreement has been concluded. The commentary points to doubts as to view that value of the unincurred agent’s costs which would be related to performing the order justifying the increasing the amount of an indemnity.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 5; 681-697
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Umowa dotycząca dostawy mleka surowego jako instrument prawny systemu organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych w Polsce
    Contract for delivery of raw milk as a legal instrument of the system of organization of the milk and milk products sector in Poland
    Autorzy:
    Hejbudzki, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/952999.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Temida 2
    Tematy:
    milk and milk products sector
    contractual relations in the milk and milk products sector
    obligation to conclude a written contract on the supply of raw milk
    Common Agricultural Policy
    unfair use of contractual advantage
    dishonest practices
    a farmer
    Opis:
    Initially, the milk and milk products market was a subject to administrative and legal instruments, with the milk quota system playing a key role. The aim was to reduce the imbalance between the supply and demand and resulting structural surpluses in this sector and thereby to achieve a better market balance. The reconstruction of the normative system of organization of the milk and milk products sector which began in 2003 resulted from the needs of the changing economic situation and led to a definitive abandonment of the quota system of milk production since 1 April 2015. The purpose of this paper is to present the legislative process which results in the creation of specific regulations governing the contracts for supply of raw milk which are an instrument influencing the milk and milk products sector and to draw attention to the most important aspects of their introduction into the Polish legal system.
    Źródło:
    Studia Iuridica Agraria; 2017, 15
    1642-0438
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Agraria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies