Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "nuns" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 73
Tytuł:
Konwent cysterek w Koszalinie. Część 2. Badania archeologiczne na cmentarzysku przyklasztornym
The Cistercian convent in Koszalin. Part 2. Archaeological excavations on the convents cemetery
Autorzy:
Abramów, Joanna
Bienias, Dorota
Borkowski, Jacek
Cymek, Lidia
Kuczkowski, Andrzej
Rożnowski, Franciszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440743.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Tematy:
średniowiecze
cysterki
Koszalin
cmentarz przyklasztorny
Middle Ages
Cistercian nuns
convent's cemetery
Opis:
Abstract: The paper presents the results of excavations carried out on the Cistercian convent's cemetery in Koszalin. During rescue excavations, 16 inhumation burials were discovered. The dead were buried without any additional furnishings in wooden coffins. The burials were arranged in a regular row. Graves are dated to the 1280s - the first quarter of the 16th century.
Źródło:
Materiały Zachodniopomorskie; 2014, 10; 191-235
0076-5236
Pojawia się w:
Materiały Zachodniopomorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sierocińce zakonne w Drugiej Rzeczypospolitej. Z badań nad dziejami opieki zastępczej (pozarodzinnej) w Polsce
Orphanages run by nuns in Druga Rzeczpospolita (The Second Republic of Poland – Poland between 1918-1939 ). An outline of the history of foster care (outside the family) in Poland.
Autorzy:
BARTKOWIAK, EDYTA
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/435693.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Pedagogiki. Zakład Historii Edukacji
Tematy:
orphanhood, foster care, institutional care, institutional foster care,
hospital, orphanage, institutions run by nuns, care/educational work.
Opis:
Child foster care organized by nuns and meant for children deprived of infamily upbringing dates back as far as the 13 century. The prototypes of orphanages run by nuns were medieval hospitals, that is care institutions for all those in need. The beginnings of care/educational work with orphaned and abandoned children are connected with the activity of The Holy Spirit de Saxia male congregation, whose members were called “duchaki” in Poland. Since the 16 century the members of the Sisters of Mercy and Sisters of Charity congregations have specialized in institutional foster care. In nationally sovereign Druga Rzeczpospolita orphanages run by nuns were numerous and they were characterized by relative financial stability, the continuity of educational processes and creativity in finding new solutions to be used in the work with the children who were cared for.
Źródło:
Wychowanie w Rodzinie; 2011, II, (2/2011)
2082-9019
Pojawia się w:
Wychowanie w Rodzinie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z historii opieki. Szpitale i zakłady zakonne dla dzieci w tradycji polskiej
From the history of caregiving. Monastic hospitals and care institutions for children in Polish tradition
Autorzy:
Bartkowiak, Edyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/551258.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
opieka nad dzieckiem
formy opieki nad dzieckiem
szpital
przytułek, sierociniec
ochronka
przedszkole
żłobek
pogotowie opiekuńcze
siostry zakonne
zgromadzenie zakonne
child care
forms of child care
hospital
almshouse
orphanage
children’s homes,
kindergarten
nursery
shelter houses
nuns
religious congregation
Opis:
W artykule zaprezentowano najlepsze doświadczenia zgromadzeń zakonnych w historii opieki nad dzieckiem. W tradycji polskiej początki opieki zastępczej wiążą się z powstaniem pierwszych szpitali – przytułków, a następnie sierocińców zakonnych dla dzieci. Z dziejami Kościoła katolickiego splata się też geneza dawnych ochronek, archetypów dzisiejszych przedszkoli. Żeńskie zgromadzenia zakonne przyczyniły się również do wykreowania innych form opieki, jak żłobki czy modne swego czasu pogotowia opiekuńcze. Niniejsza analiza ukazuje aktywność sióstr zakonnych na każdym z wymienionych obszarów i przemiany, jakim podlegały najważniejsze formy opieki nad dzieckiem na przestrzeni wieków.
The article presents the best experience of religious orders in the history of child care. In Polish tradition the origins of foster care are associated with the formation of the first monastic hospitals – almshouses for children and later monastic orphanages. The history of the Catholic Church is also connected with the origins of children’s homes, the archetypes of contemporary kindergartens. Female orders also contributed to the formation of other forms of care, including nurseries, or once fashionable shelter houses. This analysis presents the activity of nuns in each of these areas and the changes that have occurred in the major forms of child care over time.
Źródło:
Relacje. Studia z nauk społecznych; 2016, 2; 41-60
2543-5124
Pojawia się w:
Relacje. Studia z nauk społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność księżnej krakowsko-sandomierskiej Kingi (1234–1292) jako przyczynek do dyskusji o roli kobiety w średniowieczu
Activity of Cracow-Sandomierz princess (1234-1292) as contribution to the discussion on the role of woman in the middle ages
Autorzy:
Bruszewska-Głombiowska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/223202.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Akademia Marynarki Wojennej. Wydział Dowodzenia i Operacji Morskich
Tematy:
Święta Kinga
Sądecczyzna
klasztor klarysek
Bolesław Wstydliwy
Kinga
Sącz land
monastery of nuns of the order of St Clare
Bolesław the Shy
Opis:
Artykuł ma na celu przedstawienie roli kobiety w średniowieczu ze szczególnym uwzględnieniem działalności księżnej krakowsko-sandomierskiej Kingi (1234–1292) żony Bolesława Wstydliwego. Wyboru osoby Kingi — patronki Polski i Litwy, pani ziemi sądeckiej — dokonano niejako prowokacyjnie, aby pokazać, że w średniowieczu było miejsce dla kobiet nietuzinkowych, wychodzących poza wąskie ramy konwenansów epoki. Artykuł zbudowany jest z dwóch części: ogólnej, stanowiącej tło epoki i opisującej podstawowe zadania, jakich oczekiwano od średniowiecznej kobiety, a następnie bardziej szczegółowej, przedstawiającej działalność księżnej Kingi.
The paper aims at presenting the role of woman In the Middle Ages, paying special attention to activity of princess Kinga of Cracow-Sandomierz, wife of Bolesław the Shy. The choice of Kinga — the patron of Poland and Lithuania, Lady of Sącz land — is made provocatively to show that, in the Middle Ages, there was space for not commonplace women, extending beyond narrow convention frames of the epoch. The paper is composed of two parts: general, constituting the background for the epoch and describing the basic tasks women were expected to do, and the more detailed one, presenting the activity of princess Kinga.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Akademii Marynarki Wojennej; 2011, R. 52 nr 3 (186), 3 (186); 147-162
0860-889X
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Akademii Marynarki Wojennej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność publiczna opata Bierzwnickiego Antoniego na przełomie XV/XVI wieku
Public activity of the abbot of Bierzwnik, Anthony, at the turn of the 15th and 16th centuries
Autorzy:
Brzustowicz, Grzegorz Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1218078.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
biografia
opat bierzwnicki
cystersi
cysterki
działalność publiczna
biography
abbot of Bierzwienice
Cystercian
Cystercian nuns
public active
Opis:
Głównym zadaniem opracowania jest odtworzenie biografii jednego z opatów bierzwnickich z przełomu XV/XVI wieku. Zanim Antoni trafił do Bierzwnika (Marienwalde), był cysterskim przeorem w Paradyżu. Opatem w Bierzwniku został w 1491 roku. Pierwszy znany ślad działalności publicznej opata Antoniego pochodzi z 1494 roku. Potem był świadkiem czynności prawnych wójta Nowej Marchii (1495), uczestniczył w zawieraniu umów przez klasztor cysterek w Reczu (1495), kontrolował wypełnianie reguły zakonnej przez mniszki w Reczu (1495, 1510, 1516), rozwiązywał konflikt pomorsko-brandenburski dotyczący rozbójnika Materny (1496-1498), pośredniczył w konflikcie pomorsko-brandenburskim dotyczącym Granowa (1500), wypełniał obowiązki kuratora niepełnoletnich dzieci i wdowy po poległym w wyprawie do Ziemi Świętej wójcie Nowej Marchii (1503-1504), wraz z innymi opatami z Brandenburgii podejmował działania w celu otwarcia kolegium cysterskiego na uniwersytecie Viadrina (1507) i wysyłał tam mnichów z Bierzwnika (1511, 1514). Ostatnią znaną jego czynnością prawną było potwierdzenie w 1519 roku umowy zawartej jeszcze przez jego poprzednika w 1485 roku w sprawie lasu po opustoszałej wsi Torne. Dopuszczam możliwość, że kolejna wzmianka o opacie bierzwnickim, wspominająca oficjała bez imienia podczas jego uczestnictwa w rozmowach z Pomorzanami w 1522 roku, mogła dotyczyć jeszcze Antoniego. Kolejny znany, ostatni opat bierzwnicki Otton, został wspomniany przez źródła dopiero 11 listopada 1534 roku. Wydaje się, że Antoni zmarł długo przed tą wzmianką, chyba jeszcze w drugiej połowie lat dwudziestych XVI wieku.Głównym zadaniem opracowania jest odtworzenie biografii jednego z opatów bierzwnickich z przełomu XV/XVI wieku. Zanim Antoni trafił do Bierzwnika (Marienwalde), był cysterskim przeorem w Paradyżu. Opatem w Bierzwniku został w 1491 roku. Pierwszy znany ślad działalności publicznej opata Antoniego pochodzi z 1494 roku. Potem był świadkiem czynności prawnych wójta Nowej Marchii (1495), uczestniczył w zawieraniu umów przez klasztor cysterek w Reczu (1495), kontrolował wypełnianie reguły zakonnej przez mniszki w Reczu (1495, 1510, 1516), rozwiązywał konflikt pomorsko-brandenburski dotyczący rozbójnika Materny (1496-1498), pośredniczył w konflikcie pomorsko-brandenburskim dotyczącym Granowa (1500), wypełniał obowiązki kuratora niepełnoletnich dzieci i wdowy po poległym w wyprawie do Ziemi Świętej wójcie Nowej Marchii (1503-1504), wraz z innymi opatami z Brandenburgii podejmował działania w celu otwarcia kolegium cysterskiego na uniwersytecie Viadrina (1507) i wysyłał tam mnichów z Bierzwnika (1511, 1514). Ostatnią znaną jego czynnością prawną było potwierdzenie w 1519 roku umowy zawartej jeszcze przez jego poprzednika w 1485 roku w sprawie lasu po opustoszałej wsi Torne. Dopuszczam możliwość, że kolejna wzmianka o opacie bierzwnickim, wspominająca oficjała bez imienia podczas jego uczestnictwa w rozmowach z Pomorzanami w 1522 roku, mogła dotyczyć jeszcze Antoniego. Kolejny znany, ostatni opat bierzwnicki Otton, został wspomniany przez źródła dopiero 11 listopada 1534 roku. Wydaje się, że Antoni zmarł długo przed tą wzmianką, chyba jeszcze w drugiej połowie lat dwudziestych XVI wieku.
The main aim of the article is to reconstruct the biography of one of the abbots of Bierzwnik at the turn of the 15th and 16th centuries. Before Anthony came to Bierzwnik (Marienwalde), he had been a Cistercian prior in Paradyż. He became the Abbot of Bierzwnik in 1491. The first known trace of his public activity comes from 1494. Later, he was the witness of legal activities of the voyt of New March (Nowa Marchia) (1495), he participated in concluding an agreement by the Cistercian Convent in Recz (1495), he supervised the fulfilling of the monastic rule by the nuns in Recz (1495, 1510, 1516), he resolved the Brandenburg-Pomeranian conflict concerning a highwayman Materna (1496-1498), he mediated in the Brandenburg-Pomeranian conflict concerning Granów (1500), he fulfilled the duties of a curator of underage children and the widow of the voyt of New March killed in the Crusade (1503-1504), together with other abbots from Brandenburg he undertook activities to open a Cistercian College at Viadrina University (1507) and sent there monks from Bierzwnik (1511, 1514). His last known legal activity was the acknowledgement in 1519 of an agreement made by his predecessor in 1485 concerning a forest in the deserted village Torne. I acknowledge the possibility that a further reference to an abbot of Bierzwnik, without mentioning the official’s name, during his participation in the talks with the Pomeranians in 1522, could have concerned Anthony. The next known abbot of Bierzwnik, Otto, was mentioned in the sources only on 11th November 1534. It seems that Anthony had died long before this reference, supposedly in the second half of the 1520s.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2016, 125; 147-163
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O trzech zabytkach muzyczno-liturgicznych z kolekcji Baworowskich przechowywanych w Bibliotece Narodowej
On Three Musical-Liturgical Sources from the Baworowski Collection, Held in the National Library of Poland
Autorzy:
Chachulska, Irina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850444.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Cystersi
graduał
notacja cysterska
liturgia
skryptorium lubiąskie
cysterki trzebnickie
O felix Hedwigis
Consurge iubilans
kolekcja Baworowskich
Cistercians
gradual
Cistercian notation
liturgy
Lubiąż scriptorium
Cistercian nuns in Trzebnica
Baworowscy collection
Opis:
Badania nad trzema muzyczno-liturgicznymi źródłami pochodzącymi z kolekcji Baworowskich, a przechowywanymi obecnie w Bibliotece Narodowej – graduałem PL-Wn 12496 IV oraz fragmentami PL-Wn 12497 IV i PL-Wn 12498 IV – zarówno weryfikują dotychczasowy stan wiedzy na ich temat jak też rozjaśniają wątpliwości i sprzeczności wynikające z najstarszych opisów rękopisów. Trzy różnorodne pod względem paleograficznym źródła, których zapisy pochodzą z odległych od siebie czasów, okazały się tworzyć niegdyś jedną księgę. Oba fragmenty w całości stanowią późniejsze dodatki do graduału, które odłączono od zasadniczej części najprawdopodobniej w I poł. XIX wieku. Graduał – a właściwie jego zasadnicza, oryginalna część – powstał w skryptorium lubiąskim ok. 1250 r. dla sióstr cysterek w Trzebnicy, bardzo możliwe iż był darem dla córki św. Jadwigi – Gertrudy. Wskutek sekularyzacji klasztorów na Śląsku (1810 r.) rękopis najprawdopodobniej został wywieziony z Trzebnicy do Wrocławia, jednak ostatecznie nie zasilił zbiory Biblioteki Uniwersyteckiej, tak jak zasadnicza część biblioteki klasztornej, lecz znalazł się w prywatnym posiadaniu wrocławskiego muzyka J.Th. Mosewiusza. Po jego śmierci rękopis, już z odseparowanymi fragmentami, wzbogacił kolekcję Wiktora Baworowskiego we Lwowie, gdzie trzy części księgi otrzymały odrębne sygnatury. Po wojnie (1945 r.), już jako trzy nie związane ze sobą źródła – poza ich lwowską proweniencją – graduał z fragmentami trafił do zbiorów Biblioteki Narodowej. W świetle przeprowadzonych badań rękopis, choć powstały w skryptorium lubiąskim, wolno nazwać „Graduałem Trzebnickim”. Księga należy do grupy najdawniejszych zabytków muzyczno-liturgicznych przechowywanych w Polsce i dokumentuje najstarszy zachowany przekaz wersetu allelujatycznego O felix Hedwigis (PL-Wn 12496, f. 1r) jak też jeden z najstarszych zapisów sekwencji o św. Jadwidze Consurge jubilans (PL-Wn 12498).
My research into three musical-liturgical manuscripts from the Baworowski collection, now kept in the National Library (the gradual PL-Wn 12496 IV and the fragments PL-Wn 12497 IV and PL-Wn 12498 IV) revises our knowledge about them and sheds light on doubts and contradictions resulting from the oldest descriptions of these sources. These three palaeographically different sources from periods very distant from one another turn out to have once formed a single volume. The two fragments as a whole represent a later addition to the gradual, one that was separated from the main section probably during the first half of the nineteenth century. The gradual itself, or rather its main, original part, was compiled around 1250 at the Lubiąż scriptorium for the Cistercian nuns of Trzebnica, possibly as a gift for St Hedwig of Silesia’s daughter Gertrude. Owing to the secularisation of the Silesian monasteries (in 1810), the manuscript was most likely taken from Trzebnica to Wrocław, but it did not end up in the University Library. Instead, like the bulk of the monastic collection, it became the private property of Wrocław-based musician J.T. Mosewius. After his death, with the fragments already separated from the body of the gradual, it joined Wiktor Baworowski’s collection in Lviv, where the three parts of the volume received separate shelf marks. Following the Second World War (in 1945), the gradual and the two fragments arrived at the National Library, already as three separate sources unrelated in any way except for their Lviv provenance. In the light of research, the manuscript, although prepared at the Lubiąż scriptorium, may be called the ‘Trzebnica Gradual’. It belongs to the oldest musical-liturgical sources preserved in Poland and contains the oldest surviving source of the Alleluia verse O felix Hedwigis (PL-Wn 12496, fol. 1r), as well as one of the oldest sources of the sequence to St Hedwig Consurge jubilans (PL-Wn 12498).
Źródło:
Muzyka; 2021, 66, 1; 49-80
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozwój i działalność żeńskich instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego w kościele katolickim w Szwecji
Development and activity of female institutes of consecrated life and societies of apostolic life in the catholic church in Sweden
Autorzy:
Chamarczuk, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494897.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
History of the Catholic Church in Sweden
female religious orders in Swedish
nuns in a postindustrial society
Opis:
Among the many threads of social life in Sweden there is one that not so commonly known, almost imperceptible current in the community of the Catholic Church. It concerns the process of rebirth or the creation of new female orders or female protestant ecumenical societies with similar goals and aims. This phenomenon has a broad and interesting sociological and psychological background. The migration phenomenon researcher is here fascinated by the fact that in a country with a highly developed emancipation and feministic awareness, where the women are perfect models of liberation, more and more there are cases of women’s self fulfillment in a completely different way of life. The rebirth of female religious orders is a sign of the times in a welfare society. It points to the truth that the material and social structures do not provide the modern woman with a possibility to fulfillment of her most inner human wishes.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2012, 32; 137-149
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sióstr Służebniczek praca w Dobrej w latach 1909-2004
Servant Sisters work in Dobra from 1909 to 2004
Autorzy:
Cieślik, Adrian Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2157703.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
Siostry Służebniczki z Dębicy
Dobra koło Limanowej
siostry zakonne
ochronka dla dzieci
Sisters Servants of Dębica
Dobra near Limanowa
nuns
orphanage
Opis:
Na lata 1909–2004 przypadła w Dobrej praca sióstr zakonnych ze zgromadzenia Służebniczek Bogarodzicy Dziewicy Niepokalanie Poczętej, zwanych potocznie Służebniczkami Dębickimi. Artykuł niniejszy traktuje o ich pracy – niezwykle skromnej, acz tak bardzo potrzebnej dla wspólnoty parafialnej – siostry troszczyły się w tym czasie o chorych, ubogich, pomagały starszym, pracowały przy parafii, troszcząc się o wygląd kościoła i stan bielizny kościelnej, prowadziły katechezę, a przede wszystkim prowadziły ochronkę dla dzieci, co było głównym ich celem i zadaniem. W artykule zostały ukazane także trudności, z jakimi siostry się zmagały, a wszystko oparte zostało o materiały archiwalne pozostałe po siostrach oraz o ich wspomnienia. Artykuł jest nowatorski, gdyż porusza zagadnienia dotąd nieopracowane.
During the years 1909-2004, the work of the religious sisters of the Congregation of the Sisters of the Immaculate Conception of the Blessed Virgin Mary, commonly known as the Dębica servants, took place in Dobra. The sisters took care of the sick, the poor, and the elderly. They also worked in the parish, taking care of the appearance of the church and the state of the church linen. The article also shows the difficulties the sisters had to face and is based on the archival materials left by the sisters and their memories. The article is innovative because it deals with issues that have not been worked out before.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2021, 135; 167-184
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kaplice św. Kazimierza i Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny przy katedrze wileńskiej oczami karmelitanek bosych – nierozpoznane źródło z 1638 r.
Chapels of St. Casimir and the Immaculate Conception at the Vilnius Cathedral as seen by Carmelite nuns – unrecognised source from 1638
Autorzy:
Czyż, Anna Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/450074.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Vilnius
chapel of St. Casimir
chapel of the Immaculate Conception
Pac family
Carmelite nuns
Opis:
The article recalls a source from 1638 which has hitherto not been referred to in the subject-matter literature, concerning the history of two chapels at the cathedral in Vilnius: the chapel of St. Casimir founded by King Zygmunt III, and the chapel of the Immaculate Conception which was furnished as a burial chapel by Bishop Eustachy Wołłowicz (lit. Eustachijus Valavičius). The source is a diary from travels from Lublin to Vilnius (14 November–26 December 1638) written by Carmelite nuns when going to a new monastery founded by Stefan Pac (lit. Steponas Pacas) and his wife Anna Maria Ancilia née Rudomina–Dusiacka (lit. Ona Marija Ancilia Rudomina-Dusiackaitė). The memoirs were written by a nun, Mary Magdalene (Anna Żaboklicka) who described various aspects of their journeys as well as a visit to the Vilnius Cathedral organised by the Pac family. The nuns were particularly impressed by the chapel of St. Casimir. Thanks to the fact that the nun described the chapel in detail, it was possible to reconstruct the subjects of some paintings by Bartłomiej Strobel, and to additionally interpret several facts connected with the appearance of the altar with the reliquary of St. Casimir. Even though the description of the chapel of Bishop Eustachy Wołłowicz is not as detailed, it should be underlined that by inviting the nuns there, the Pac family wanted to emphasise their kinship with the monarch of Vilnius, who was commonly highly regarded.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2017, 24; 162-169
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pomiędzy tradycją zakonu a tradycją rodu – treści ideowe fasady kościoła Benedyktynek pw. św. Katarzyny w Wilnie
Between the tradition of the order and the tradition of the family – ideology behind the facade of the church of st. Catherine in Vilnius
Autorzy:
Czyż, Anna Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1068253.pdf
Data publikacji:
2019-10-01
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Wilno
benedyktynki
klasztory żeńskie
Sybilla Pacówna
Feliks Jan Pac
Pacowie
karawaka
Kościół wojujący i triumfujący
female monasteries
the pac family
caravak
militant and triumphant church
Benedictine nuns
Vilnius
Opis:
Sprowadzone do Wilna między 1616 a 1618 r. benedyktynki utworzyły niewielką i skromnie uposażoną wspólnotę. Ich sytuacja zmieniła się w 1692 r., kiedy to dzięki bogatym zapisom Feliksa Jana Paca mogły wystawić murowany kościół konsekrowany w 1703 r. Hojność podkomorzego litewskiego nie była przypadkowa, bowiem do wileńskich benedyktynek wstąpiły jego córki Sybilla i Anna, jedyne potomstwo jakie po sobie pozostawił. Z nich szczególne znaczenie dla dziejów klasztoru miała Sybilla (Magdalena) Pacówna, która w 1704 r. została wybrana ksienią. Nie tylko odnowiła ona życie wspólnoty, ale stała się również jedną z najważniejszych postaci ówczesnego Wilna. Po pożarze w 1737 r. Sybilla Pacówna energicznie przystąpiła do odbudowy klasztoru i kościoła, którą kończyła już jej następczyni Joanna Rejtanówna. Wzniesioną wówczas według projektu Jana Krzysztofa Glaubitza fasadę ozdobiono stiukowo-metalową dekoracją o indywidualnie zaplanowanym programie ideowym odwołującym się i do tradycji zakonnej i rodowej – pacowskiej. W fasadzie wyeksponowano ideały związane z życiem benedyktyńskim sytuując je wśród aluzji o konieczności walki na płaszczyźnie ducha i ciała, włączając w militarną symbolikę także konieczność walki z wrogami Kościoła i ojczyzny oraz charakterystyczną dla duchowości benedyktyńskiej pobożność związaną z krzyżem w typie karawaka oraz z Opatrznością Bożą. Jednocześnie przypominano o bogactwie powołań w klasztorze benedyktynek wileńskich przyrównując mniszki do lilii. Porównanie to dzięki obecności w fasadzie herbu Gozdawa (podwójna lilia) oraz powszechnego w XVII i XVIII w. zwyczaju określania Paców „Liliatami” można było odnosić także do ich rodu, w tym do zasłużonej dla klasztoru ksieni Sybilli. Tak mocne wyeksponowanie fundatorów było nie tylko chęcią upamiętnia darczyńców, ale wraz z całym architektonicznym i plastycznym wystrojem świątyni wiązało się z koniecznością stworzenia przeciwwagi dla nowego i prężnie rozwijającego się pod patronatem elity litewskiej klasztoru Wizytek w Wilnie. Przy tym charakter dekoracji fasady kościoła pw. św. Katarzyny wpisuje się w inne fundacje Paców: kościół pw. św. Teresy i kościół pw. śś. Piotra i Pawła będąc ostatnią ważną inicjatywą artystyczną rodu w stolicy Wielkiego Księstwa Litewskiego.
The Benedictines, who had been brought to Vilnius between 1616 and 1618, formed a small and modest community. Thanks to the generous legacy of Feliks Jan Pac, in 1692 their situation changed as they could erect a brick church, which was then consecrated in 1703. The generosity of the Lithuanian chamberlain was not a coincidence; his two daughters, Sybilla and Anna, the only offspring he left, had joined the Benedictine Sisters in Vilnius. Sybilla (Magdalena) Pac, who became an abbess in 1704, was particularly important for the history of the monastery. Not only did she renew the community life, but she also became one of the most important personalities of the then Vilnius. After the fire in 1737 Sybilla Pac vigorously started rebuilding the monastery and the church, which was completed by her successor, Joanna Rejtan. The facade which was then erected after Johann Christoph Glaubitz’s design was adorned with stucco and metal decorations with a perfectly devised ideological programme which referred to the tradition of the order and to the one of the Pac family. The facade presented ideals connected with the Benedictine life, which placed them among the hints of having to fight at the level of spirit and body, incorporating among the military symbols also the need to fight the enemies of the Church and the state, and the typical for the Benedictine spirituality piety connected with the Caravaca cross and the Divine Providence. At the same time, it reminded of the Benedictine vocations comparing nuns to lilies. This comparison, due to the presence of the Gozdawa coat-of-arms (double lilie) and the common nickname of the Pac family in the 17th and 18th cc. “the Liliats”, could also apply to their lineage, including the abbess Sybilla and her services to the monastery. Exposing founders in such an emphatic way was not only the will to immortalise them, but was also, together with the entire architectural and artistic decor of the church, connected with the need to counterbalance the new and dynamically developing Visitation Monastery in Vilnius. At the same time, the nature of the facade decoration of the Church of St. Catherine is in line with other foundations of the Pac family: St Theresa’s Church and the St Peter and St Paul Church, and was the last significant artistic initiative of the family in thecapital of the Grand Duchy of Lithuania
Źródło:
Artifex Novus; 2019, 3; 58-75
2544-5014
Pojawia się w:
Artifex Novus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Związki klarysek gnieźnieńskich z duchowieństwem katedry gnieźnieńskiej w pierwszej połowie XV wieku
Connections between the Poor Clares Nuns in Gniezno and the Clergy of the Gniezno Cathedral in the First Half of the 15th Century
Autorzy:
Czyżak, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1040147.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Gniezno
Poor Clares nuns
convent procurators
missal of Mikołaj Słupek
gradual of the Poor Clares of Gniezno
family connections
St. Peter's church in the outskirts of Gniezno
Opis:
The article presents three types of connections between the Poor Clares nuns in Gniezno with the clergy of the Gniezno cathedral: cooperation of the abbess and the whole congregation of nuns with the procurators of the convent usually chosen by the nuns from among the lower and higher (chapter) clergy of the cathedral; family connections between the nuns and the canons of the metropolitan chapter (the sisters of canons Jarosław Kąkolewski and Piotr Pniewski, respectively Elżbieta and Jadwiga were Poor Clares nuns in the Gniezno convent) and disputes over assets between the convent and the parsons of St. Peter's church in the outskirts of Gniezno as well as the preposite of the collegiate of St. George in Gniezno. The author stresses the Poor Clares' family connections with wealthy landed gentry of Greater Poland. In conclusion of the article she draws attention to the fact that the Poor Clares nuns of Gniezno owned individual property, which was a violation of the rule of the Order of Saint Clare.
Źródło:
Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski; 2013, 8; 27-39
1731-0679
Pojawia się w:
Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inwentarz zespołu akt klasztoru pw. św. Marcina sióstr Karmelitanek Bosych w Krakowie
Autorzy:
Dudała, Halina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158285.pdf
Data publikacji:
2022-12-22
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Discalced Carmelite nuns
archival inventory
St Martin’s Monastery
Kraków
17th–18th century
karmelitanki bose
klasztor św. Marcina
X VII-XVIII wiek
Opis:
Klasztor karmelitanek bosych w Krakowie przy ul. Grodzkiej był pierwszą w Polsce żeńską fundacją zreformowanego w X VI wieku przez św. Teresę z Avila i św. Jana od Krzyża Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Karmelitanki bose przybyły do Krakowa w 1612 roku i w pierwotnej lokalizacji zamieszkiwały aż do likwidacji klasztoru w 1787 roku. Wówczas jego dokumenty przeniesione zostały do archiwum drugiego klasztoru mniszek tej reguły w Krakowie, czyli do archiwum klasztoru pw. św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża w dzielnicy Wesoła. Pierwszą próbę inwentaryzacji zasobu tego archiwum podjął już w 1961 roku prof. Benignus Wanat OCD. Powstanie obecnie publikowanego inwentarza poprzedziły studia wstępne zwłaszcza w zakresie prawa własnego Zakonu dotyczącego wytwarzanej dokumentacji oraz praktyk jej archiwizacji. Zasób archiwum klasztoru św. Marcina w Krakowie tworzy 190 jednostek archiwalnych stanowiących 12,5 metrów bieżących akt. Podzielone one zostały na 10 serii odzwierciedlających całokształt życia wspólnoty prowadzącej życie w całości poświęcone ascezie oraz kontemplacji.
The Monastery of the Discalced Carmelite nuns in Kraków on Grodzka Street was the first female foundation in Poland of the Order of the Blessed Virgin Mary of Mount Carmel, reformed in the 16th century by St Teresa of Avila and St John of the Cross. The Discalced Carmelite nuns arrived in Kraków in 1612 and resided in their original abode until the monastery became dissolved in 1787. At that time, the documents of the monastery were transferred to the archives of the second monastery of the nuns of the same order in Kraków, that is, to the archives of the monastery of St Teresa of Jesus and St John of the Cross in the Wesoła district. The first attempt to inventory the holdings of this archive was made as early as 1961 by Professor Benignus Wanat, OCD. The creation of the now-published inventory was preceded by preliminary studies, focusing particularly on the order’s own regulations regarding the documentation produced and its archiving practices. The resource base of the archives of St Martin’s Monastery in Kraków consists of 190 archival units representing 12.5 linear meters of files. They are divided into 10 series reflecting the overall daily life of the community entirely devoted to asceticism and contemplation.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2022, 119; 81-130
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biblioteka Opactwa św. Wojciecha Mniszek Benedyktynek w Staniątkach
The Library of St. Adalbert’s Abbey of Benedicine Nuns in Staniatki
Autorzy:
Dudziak-Kowalska, Małgorzata
Janczak, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1023153.pdf
Data publikacji:
2015-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
biblioteka klasztorna
opactwo benedyktynek w Staniątkach
monastery library
Abbey of Benedictine Nuns in Staniątki
Opis:
The article is devoted to the history and present state of the library of The Abbey of Benedictine Nuns in Staniątki, one of the oldest monasteries in Poland. Development of the library throughout centuries has been outlined an the contents of the book collection have been described. Special attention has been paid to the musical collections originating from XVI-XVIII cc., which currently can be accessed by the digital library. The study is an attempt to present the isssue from a librarian’s point of view. The problems discussed in the article reflect difficulties and challenges that have to be faced by numerous Polish monastery libraries.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2015, 103; 39-60
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postać strasznej zakonnicy jako chwyt narracyjny we współczesnych horrorach
The Figure of the Scary Nun as a Narrative Device in Contemporary Horror Films
Autorzy:
Dunin-Wilczyński, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30147122.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nuns
horror
nunsploitation
religion
fear
narrative devices
zakonnice
religia
strach
chwyty narracyjne
Opis:
Artykuł omawia rolę lokalizacji strachu przed nadprzyrodzonymi siłami oraz lęków związanych z organizowaną religią i zmianą porządku w horrorach o zakonnicach. Punktem wyjścia jest spojrzenie, jak postać zakonnicy funkcjonowała dotychczas w kinie grozy, ze szczególnym uwzględnieniem nurtu nunsploitation. Lokalizacje odgrywają kluczową rolę w tworzeniu atmosfery grozy. Klasztory stanowią doskonałe tło dla twórców dążących do wywołania złowieszczego nastroju. Zakony kojarzą się z tajemniczością, izolacją i odosobnieniem bohaterów, wzmagając uczucie strachu. Ponadto, horrorom o zakonnicach towarzyszy inwersja wyobrażeń na temat instytucji religijnych. Klasztory, które powinny być miejscem dobroczynności, stają się domami zła. Motyw przekształcenia czystości w zepsucie ilustruje deprawującą moc fikcyjnych demonów. Artykuł analizując, jak horrorom o zakonnicach udaje się wywołać uczucie strachu, opisuje również kulturową i społeczną wymowę tych filmów w kontekście lęków oraz zmieniającej się wizji Kościoła i jego roli.
The article discusses the role of location, fear of supernatural forces, and anxieties related to organized religion and change of order in horror films about nuns. It depicts how the character of the nun has functioned in horror cinema to date with a particular focus on the nunsploitation trend. In analyzed films, location is important because the place of action co-creates the atmosphere of horror. Monasteries provide the perfect backdrop for filmmakers seeking to evoke a sinister mood, as they are associated with mystery, isolation, and seclusion of the characters, intensifying the feeling of fear. Horror films about nuns often use a narrative device of inversion manipulating perceptions about religious institutions. Monasteries, which should be places of prayer and charity, become houses of demons. The motif of transforming innocence into corruption illustrates the depraving power of evil. The article analyzes how horror films about nuns manage to evoke fear and attempts to cover the cultural and social meaning of these films in the context of communal anxieties and the changing vision of the church and its role.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2023, 51, 4; 97-110
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
By whom and when was the foundation of the Cistercian nunnery in Dorpat initiated?
Kto i kiedy zainicjował fundację klasztoru cysterek w Dorpacie?
Autorzy:
Gąssowska, Maja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2106510.pdf
Data publikacji:
2022-09-16
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:
Cistercian nuns
Dorpat (Tartu)
Livonia
Frederick von Haseldorf
bishop
Opis:
Celem niniejszego artykułu była próba odpowiedzi na pytanie, kto i kiedy zainicjował fundację żeńskiego klasztoru cysterskiego w estońskiej diecezji dorpackiej. Nie ulega wątpliwości, że zakładanie klasztorów żeńskich nie było sprawą priorytetową w świeżo chrystianizowanych, słabo zaludnionych i peryferyjnych Inflantach. Pierwsze klasztory męskie na tych ziemiach powstały w pierwszej dekadzie XIII w., klasztory żeńskie – dopiero na początku drugiej połowy XIII w. Fundatorami wszystkich byli lokalni władcy terytorialni – król duński i inflanccy biskupi (ryski, dorpacki i ozylski). Należy więc uznać, że podobnie było w wypadku klasztoru cysterek dorpackich, i szukać jego fundatora wśród dorpackich hierarchów. Wydaje się, że inicjatorem tej fundacji, która po raz pierwszy była wzmiankowana źródłowo dopiero w 1345 r., mógł być biskup dorpacki Frederick von Haseldorf, sprawujący tę godność w latach 1268 – ok. 1289. Sprzyjały temu stosunkowo długi czas jego pontyfikatu, potwierdzone źródłowo wcześniejsze zainteresowanie biskupa monastycyzmem kobiecym (jego rodzinny Holsztyn, Meklemburgia, Pomorze Zachodnie) oraz wysoka pozycja społeczna i majątkowa. Wydaje się, że zamiar fundacji powstał dopiero w ostatnich latach życia biskupa Fredericka von Haseldorfa i po jego śmierci przeznaczono na ten cel pieniądze sprowadzone przez dorpacką kapitułę katedralną ze Stralsundu, a stanowiące spuściznę po zmarłym biskupie. Samo powstanie klasztoru zapewne było rozciągnięte w czasie, podobnie jak w wypadku nieco lepiej oświetlonych źródłowo i wcześniejszych fundacji żeńskich klasztorów cysterek w Rydze i Rewalu, ale być może zaczął on funkcjonować jeszcze w XIII w. – zamykając okres chrystianizacji Inflant – do którego przynależały wszystkie fundacje cysterskie na terenie Dawnych Inflant.
Źródło:
Studia z Dziejów Średniowiecza; 2022, 25; 75-95
2544-2562
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Średniowiecza
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 73

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies