Temat: nowatorstwo - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Wartości w języku młodych ludzi związanych z Ruchem Światło-Życie w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej
The values in the language of young people involved the Light-Life Movement in the diocese of Zielona Gora-Gorzow
Autorzy:: Dębecki, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/626561.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:: the values in the language of young people
the Light-Life Movement
the diocese of Zielona Gora-Gorzow
based on research
a thesis Fri Language of young people
love and happiness
a base material
85 surveys (divided into two parts) and 5 in-depth interviews
the language of young people
characterized by innovation
idioms, correctness of language
an attitude of “being”
Wartości w języku młodych ludzi
Ruch Światło-Życie
diecezja zielonogórsko-gorzowska
na podstawie badań
język wartości w polszczyźnie młodzieży
miłość i szczęście
baza materiałowa
85 ankiet (podzielonych na dwie części) i 5 pogłębionych wywiadów
język młodych ludzi
nowatorstwo wypowiedzi, używanie frazeologizmów, poprawność językowa,
wysoki styl, odwołanie do wyższych wartości,
unikanie języka potocznego i wulgaryzmów
postawa „być” respondentów
Opis:: This article is based on research, that I conducted, preparing a thesis Fri Language of young people in the Polish language related to Light-Life Movement. In this paper I will discuss two of occupying a high position in the hierarchy of subjects: love and happiness. I used as a base material 85 surveys (divided into two parts) and 5 in-depth interviews conducted among the participants and organizers of the Light-Life Movement present at the summer retreat of the New Life Oasis of the second degree, on 26.06. - 12.07.2010 in the town of Tylmanowa (southern Poland). The research, I had done for a thesis showed that the language of young people belonging to the Movement or the related statements are characterized by innovation, tend to use idioms, correctness of language, often high style appeal to higher values, as well as the careful avoidance of everyday language and profanity. Analysis of axiological concepts of happiness and love reveals an attitude of “being” of the respondents.
Źródło:: Język - Szkoła - Religia; 2013, 8, 2; 124-131
2080-3400
Pojawia się w:: Język - Szkoła - Religia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: FREESPACE na XVI Biennale Architektury w Wenecji a założenia Bauhausu – nowatorstwo i tradycja w zmiennym świecie zdarzeń
FREESPACE at the 16th Architecture Biennale in Venice and the assumptions of the Bauhaus – innovation and tradition in the changing world of events
Autorzy:: Juchniewicz, Beata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1835727.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:: Biennale Architektury
Bauhaus
estetyka
nowatorstwo
tradycja
Architecture Biennale
aesthetics
innovation
tradition
Opis:: Estetyczna spuścizna Bauhausu wciąż ma duży wpływ na kształtowanie się oblicza współczesnej architektury. Szczególnie w perspektywie jej relacji ze sztuką. Aktualne jest pytanie o charakter tych twórczych relacji w poszukiwaniu definicji architektury. W artykule wątek ten podjęto przez zestawienie ważnych paradygmatów szkoły Bauhausu ze współczesnym głosem architektów i artystów, którzy wzięli udział w XVII Biennale Architektury Freespace w Wenecji w 2018 r. W pracy omówiono i pokrótce przedstawiono wybrane ekspozycje. Dzięki temu zobrazowano, jak dzisiaj architektura poszukuje ciekawych rozwiązań w kooperacji ze sztuką, a twórcy okazują się podążać tropami podejmowanymi wcześniej przez Bauhaus zarówno w warstwie działań estetycznych, jak i znaczeniowych. Jednocześnie pokazano, jak nowatorstwo i tradycja zmieniają wątki, odkrywają nowe aspekty architektury w jej kolejnych historycznych odsłonach.
The aesthetic heritage of the Bauhaus still has a strong influence on the shaping of the face of contemporary architecture. Especially in view of its relationship with art. The question of the character of these creative relationships in the search for a definition of architecture is still on the map. The article explores this theme by comparing important paradigms of the Bauhaus school with the contemporary opinions of architects and artists who took part in the 16th Freespace Architecture Biennale in Venice in 2018. Selected exhibitions were discussed and briefly presented in the paper. Thanks to this, it was illustrated how today architecture looks for interesting solutions in cooperation with art, and the creators turn out to follow the paths previously undertaken by the Bauhaus, both in terms of aesthetic and meaningful activities. At the same time, it was shown how innovation and tradition change themes and discover new aspects of architecture in its subsequent historical versions.
Źródło:: Architectus; 2020, Nr 4 (64); 47-60
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:: Architectus
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Nowatorstwo i tradycjonalizm w architekturze mieszkalnej Krakowa późnego średniowiecza i wczesnej nowożytności. Zarys problematyki
Innovation and traditionalism in residential architecture in Krakow during the late medieval and early modern period – an outline
Autorzy:: Komorowski, W.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/218475.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:: nowatorstwo
tradycjonalizm
architektura mieszkalna
Kraków
Średniowiecze
Nowożytność
innovation
traditionalism
residential architecture
Middle Ages
modern period
Opis:: Artykuł prezentuje wybrane zjawiska w architekturze i budownictwie mieszkalnym od chwili założenia miasta lokacyjnego do połowy XVII w., czyli w okresie dla Krakowa czasów staropolskich (XIII-XVIII w.) najświetniejszym. Ówczesne dokonania w zakresie kultury materialnej i duchowej sytuowały miasto wśród czołowych metropolii przynajmniej Europy północno-wschodniej. O ile do okresu wczesnej nowożytności Kraków stał w dziedzinie kształtowania architektury w awangardzie ośrodków urbanistycznych, to w czasie późniejszym jego średniowieczny potencjał stał się zasadniczym czynnikiem opóźniającym ewolucję substancji materialnej, zwłaszcza w zakresie architektury przeciętnej, która poprzez swą masę przesądza o charakterze miasta. W artykule zostały omówione charakterystyczne dla Krakowa tematy architektoniczne – pierwsze domy mieszczan (z których część miała formę wieżową), kamienice (ich układ, ustalony w drugiej połowie XIV w., upowszechnił się w następnych stuleciach), domy kanonicze, zbliżone do nich dwory rycerskie i szlacheckie oraz pałace bogatej szlachty, magnatów i patrycjuszy, wywodzące się okazalszych kamienic.
The article presents selected phenomena in the architecture and housing industry since the time of the city foundation till the mid-17th century, i.e. during the golden era of Old Polish Krakow (the 13th – 18th century). At the time, achievements in the field of material and spiritual culture placed it among the foremost metropolises, at least in the north – eastern Europe. Although until the era of early modernity Krakow was in the avant-garde of urban centres in the field of architecture development, in later times its medieval potential became an essential factor hindering the evolution of material substance, particularly with reference to mediocre architecture defining the city character because of its mass.The article discusses the architectonic issues characteristic for Krakow: the first houses of burgesses (some of which were tower houses), tenement houses (their layout established in the second half of the 14th c. became common in the next centuries), canons’ houses, knights’ and noblemen’s manors resembling the former type, and palaces of affluent nobility, magnates and patricians originating from the more magnificent tenementhouses.
Źródło:: Wiadomości Konserwatorskie; 2009, 25; 19-27
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:: Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Telewizyjne gry z Pirandellem
Autorzy:: Łubieniewska, Ewa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/646027.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:: nowatorstwo
mit
recepcja
prawda
iluzja
maska
teatralność
zbiorowość
stereotyp
władza
szaleństwo
Opis:: Televisions Play with Pirandello Abstract In the beginning of 1960s, the Polish press witnessed a discussion on Pirandello’s rightfor innovation, which was started by Zygmunt Greń who harshly attacked the writer for„pseudointellectualism” and using the metaphor of a mask as an empty stage effect. At thesame time, however, in Polish theatres, the author witnessed great prosperity. This includedalso Teatr Telewizji (Television Theatre) which in the course of 30 years showed his mostimportant plays, i.e.: Six Characters in Search of an Author, Henry IV, Right You Are (If You Think So), and comedies The Man, the Beast and the Virtue, Cecè, Il berretto a sonagli, The Manwith the Flower In His Mouth, and Tutto per bene.When analyzing two of them – Right You Are (If You Think So) from 1967 directed by IreneuszKanicki and Henry IV directed by Maciej Prus and shown as late as 1989 – it should be notedthat in both plays political undertones could be noticed. A characteristic interpretativefeature of adaptations of Pirandello in Polish theatres was the manifestation of the “role”his characters are doomed for, which happens at the price of their internal truth. Society,often using the institutions of power, tries to trespass the intimate space in order to conformit to predictable stereotypes uncovered by – real or pretend – “madness” of Pirandello’scharacters. Both Right You Are (If You Think So) and Henry IV gave us two different faces ofresistance of an individual in the context of pressure of collectivity, regardless of whether it isgoverned by institutions or stereotypes of worldview.Even though in the contemporary (almost non-existent) Teatr Telewizji it is difficult toimagine new adaptations of the author’s plays, in spite of gloomy prognosis of criticism, Polishtheatres are still interested in the author. Six Characters in Search of an Author treating abouta destruction of subjective structure and attempts of rebuilding it is especially constantlypresent in theatre programme. The play was even used in an experiment with theatre therapyin Lublin – a disabled group prepared the production.Therefore, maybe the Italian Nobelist still has a lot to offer to contemporary theatre? Keywords: innovation, myth, reception, truth, illusion, mask, theatricality, collectivity,stereotype, power, madness
Źródło:: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2017, 17; 135-149
2081-1853
Pojawia się w:: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Wasyl Suchomliński i fenomen „twórczego akme” nauczyciela w szkole podstawowej
Autorzy:: Marusynets, Maryana
Perepeliuk, Inna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/694625.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: teacher’s personality
creative acme
innovativeness
improvisation
teaching and educational process of the Pavlysh School
osobowość nauczyciela
twórcze akme
nowatorstwo
improwizacja
proces edukacyjny szkoły pawłyskiej
Opis:: The article attempts to examine the phenomenon of “creative acme” from the standpoint of the outstanding academic, educator Vasyl Sukhomlynsky. It indicates the phenomenology of the concept, features and specifics of the key concept from educator’s conceptual positions and considerations, his reflections about the importance of creativity in education and upbringing of pupils. The main principles are outlined, which, according to Sukhomlynsky, reveal the creative potential of the teacher and determine the meaning of his or her professional success throughout the life, namely volitional efforts, proactive attitude, motivation to fulfill one’s potential; creative orientation, development of creativity. Sukhomlynsky considered that creativity criteria include a teacher’s capacity for innovativeness, improvisation and insight. According to the educator, they contribute to the development of emotions and inner language (language of experience), attention, imagination, creativity, self-confidence. These qualities are interdependent, as they develop and form not only in pupils, but also in the teacher, who is a carrier of creativity. Particular emphasis is placed on the technologies for the development of creative interaction which took place in the educational process of the Pavlysh School and were summarized in such works as School of Joy, My Heart I Give to Children, and which can be fully implemented in the content of the Concept of the New Ukrainian School. These are the development of creative playgrounds/laboratories, where, together with children, the teacher experiences a sense of inspiration, revelation, insight, comprehension, variation and improvisation, quest and errors. It is these technologies that develop students’ interest in learning, “push” them towards creativity, and reveal “a new world” for them. Therefore, the task of the teacher is to develop this ability throughout life. This is the meaning of Sukhomlynsky’s “creative acme” as a carrier of innovativeness and mentor for teachers whose experience is unsurpassed for future generations.
W artykule podjęto próbę przybliżenia fenomenu „twórczego akme” w ujęciu słynnego uczonego i pedagoga Wasyla Suchomlińskiego. Określono fenologię pojęcia, wskazano na główne treści, specyfikę pojęcia kluczowego z perspektywy koncepcyjnej oraz z punktu widzenia uczonego i pedagoga, a zwłaszcza przedstawiono jego rozważania o znaczeniu twórczości w procesie edukacji uczniów. Określono zalecenia zasadnicze, które w przekonaniu Suchomlińskiego ujawniają twórczy potencjał nauczyciela oraz stanowią sens jego sukcesu zawodowego w ciągu całego życia. Są to: wysiłki wolicjonalne, aktywność, motywacja w realizacji potencjału własnego, twórcza orientacja, rozwój kreatywności. Szczególny nacisk kładzie się na technologie interakcji twórczej, które stanowiły treść procesu edukacyjnego szkoły pawłyskiej oraz zostały uogólnione w takich dziełach, jak Oddaję serce dzieciom oraz Radosna szkoła. Można je w pełni implementować w treści koncepcji nowej szkoły ukraińskiej. Jest to stworzenie kreatywnych placów zabaw/laboratoriów, w których nauczyciel wraz z dziećmi doświadcza poczucia oświecenia, imprintingu, dojścia do zrozumienia, improwizacji i błędów. To właśnie te technologie rozwijają zainteresowanie uczniów nauką, „popychają” ich do twórczości, ujawniają nowy świat. Dlatego głównym zadaniem nauczyciela jest rozwój tych zdolności przez całe życie. W tym wszystkim upatruje się sensu „twórczego akme” Suchomlińskiego jako nośnika nowatorstwa oraz mentora dla nauczycieli, czyje doświadczenie jest nieprześcignione dla pokolenia następców.
Źródło:: Prima Educatione; 2019, 3
2544-2317
Pojawia się w:: Prima Educatione
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Konwencja jako źródło awangardy. Uwagi o nowatorstwie dawnych poetyk
Convention as the Source of the Avant-Garde Remarks on the Inventiveness of Poetics of the Past
Autorzy:: Niebelska-Rajca, Barbara
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1933560.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: wczesnonowożytna teoria literacka
konwencja
nowatorstwo
poetyka cudowności
konceptyzm
probabilizm
old literary theory
convention
inventiveness
poetics of wonder
conceptism
probabilism
Opis:: Modern theoretical-literary treatises, defined as normative poetics, are usually connected with the dominance of the convention and normativism, with obligatory rules, canonical concepts and restrictive directives hampering originality. The present text tries to revise the conviction that convention is a dominant tendency in the development of the old theoretical thought; it tends to show the avant-garde aspects of modern poetics and to present the relations between what is conventional and what is innovative in the most original theoretical texts of the late Renaissance and Baroque. Examples of two avant-garde modern poetics – Francesco Patrizi's theory of wonder formed at the end of the 16th century and the 17th century Emanuele Tesauro's conceptistic theory – show that tradition and convention are necessary elements of inventive theories. The avant-garde of poetics of the past, contrary to the avant-garde of the 20th century, is not born from the defiance of the earlier theories, but is formed by way of modernizing and transforming them. Old inventive theories – despite all the departures from tradition – are still part of the classical paradigm. Hence, the avant-garde character of the late-Renaissance and Baroque theoretical reflection consists in a peculiar synergy of convention and novelty.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 1; 7-19
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Współczesny potencjał frazeologizmu motywowanego mitem Feniksa
The contemporary potential of a Phoenix myth phraseme
Autorzy:: Puda-Blokesz, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/459461.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:: kultura
mitologia
wyrażenie mitologiczne
Feniks
frazeologia
nowatorstwo
culture
mythology
mythology-based expression
Phoenix
phraseology
innovation
Opis:: The article aims to present whether and how the phraseme to be reborn || rise (like a Phoenix / phoenix) from the ashes exists today in various texts of culture (recorded after 2000 in the National Corpus of Polish, drawn from the web and elsewhere), how it is present in various registers of communication and whether this petrified lexical unit is undergoing any changes. The analysis is preceded by a cultural introduction into understanding the symbolic power of Phoenix hidden in the phrase, as well as the insights into the systemic (lexicographic) state of the expression and the attempt to establish its source and the approximate time in which it was created.
Źródło:: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica; 2019, 14; 170-193
2083-1765
Pojawia się w:: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Nowe kierunki w nauczaniu i wychowaniu prezentowane w „Ruchu Pedagogicznym” w dwudziestoleciu międzywojennym
Autorzy:: Ślęczka, Ryszard
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1040728.pdf
Data publikacji:: 2020-11-06
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: nauczanie i wychowanie
europejskie i światowe nowatorstwo pedagogiczne
teaching and education
European and world pedagogical innovation
Opis:: W artykule przedstawiono odniesienia do europejskich, czy światowych doświadczeń w obrębie pedagogiki nowego wychowania. Czyniono to najczęściej za pośrednictwem czasopism naukowych lub popularnonaukowych. Do jednego z nich należał „Ruch Pedagogiczny” redagowany przez Henryka Rowida, autora koncepcji szkoły pracy. Na jego łamach prezentowano aktualne poglądy takich pedagogów, jak: J. Deweya, G. Kerschensteinera, H. Parkhurst, Owidiusza J. Decroly᾽ego, Rudolfa Steinera i innych. Poprzez „Ruch Pedagogiczny” starano się zachęcać całe środowisko nauczycielskie do odejścia od tradycyjnych metod nauczania i wychowania (mających swoje oparcie w dziewiętnastowiecznym herbartyzmie) na rzecz nowatorstwa pedagogicznego.
The article presents references to European and world experiences in the field of pedagogy “New Education”, which were most often presented through scientific or popular science journals. One of them was the “Ruch Pedagogiczny” (The Pedagogical Movement), edited by Henryk Rowid, the author of the concept of the “school of work”. In this journal were published articles presenting pedagogical views of such educators as John Dewey, Georg Kerschensteiner, Helen Parkhurst, Ovide J. Declory, Rudolf Steiner and others. The articles published in “The Pedagogical Movement” were aimed at encouraging teachers to abandon traditional teaching and education methods (based on the assumptions of Herbart’s 19th century pedagogy) and to choose innovative pedagogical solutions.
Źródło:: Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne; 2020, 11, 2; 166-177
2450-4491
Pojawia się w:: Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Attitudes of Early Education Teachers Towards Pedagogical Innovation
Postawy nauczycieli wczesnej edukacji wobec nowatorstwa pedagogicznego
Autorzy:: Smak, Ewa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1373226.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Spraw Społecznych
Tematy:: pedagogical innovation
teachers’ attitudes
stimulants and inhibitors of innovation
nowatorstwo pedagogiczne
postawy nauczycieli
czynniki pobudzające i hamujące nowatorstwo
Opis:: The subject of the research considerations are the attitudes of early education teachers towards pedagogical innovation, being a response to the permanently changing reality and the related necessity to introduce changes to education. The conducted surveys and their analysis prove that the majority of teachers share the view that application of innovation in pedagogical practice is necessary, noticing both its impact on their professional activity and pointing to significant obstacles in the field of deployment and implementation of innovations at school.
Przedmiotem refleksji badawczej są postawy nauczycieli wczesnej edukacji wobec nowatorstwa pedagogicznego, będące odpowiedzią na permanentnie zmieniającą się rzeczywistość i związaną z tym konieczność dokonywania zmian w edukacji. Przeprowadzone badania sondażowe oraz ich analiza dowodzą, że większość nauczycieli podziela pogląd o konieczności stosowania nowatorstwa w praktyce pedagogicznej, dostrzegając zarówno jego wpływ na ich działalność zawodową, jak i wskazując na istotne przeszkody w zakresie upowszechniania i wdrażania innowacji w szkole.
Źródło:: Labor et Educatio; 2020, 8; 169-182
2353-4745
2544-0179
Pojawia się w:: Labor et Educatio
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Nadzwyczajna zwyczajność. Rembrandt rytownik. Nowatorstwo wobec tradycji
Extraordinary ordinariness. Rembrandt the engraver. Innovation and tradition
Autorzy:: Tomicka, Joanna A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1068211.pdf
Data publikacji:: 2019-10-01
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: Rembrandt
grafika
nowatorstwo
akwaforta
ikonografia
światłocień
engraving
novelty
aquafortis etching
iconography
chiaroscuro
Opis:: Zainteresowania naukowe ks. prof. Janusza Pasierba koncentrowały się głównie wokół zagadnień sztuki polskiej, często w perspektywie jej europejskich powiązań, inspiracji, a także różnic. Niniejszy artykuł powstał z inspiracji uwagą ks. Prof. Pasierba odnoszącą się do sfery działalności człowieka niezwiązanej ze sztuką. Profesor Pasierb, opisując w jednym ze swoich referatów postać biskupa Konstantyna Dominika (1870–1942), użył określenia „nadzwyczajna zwyczajność”. W niniejszym artykule termin ten zostanie zastosowany wobec artysty, którego twórczość przedstawia „nadzwyczajną zwyczajność” w najbardziej wieloaspektowy i spektakularny sposób. Rembrandt van Rijn był zarazem tradycjonalistą i innowatorem, zarówno jeśli chodzi o zakres tematyczny, schematy kompozycyjne, jak i warsztat. Nieustannie pogłębiana wiedza o poprzednikach była inspiracją dla jego własnych artystycznych dokonań. Choć działał w okresie, gdy powszechnie stosowano rozbudowane alegorie, kładł nacisk na realizm scen i bezpośredniość kompozycji, aby dosięgać wymiaru pozazmysłowego dzięki symbolice ukrytej w przejawach życia codziennego. Jego prace otwierają przestrzeń uniwersalnych przeżyć i uczuć, jednocześnie skłaniając nas do stawiania pytań o ich złożoną intelektualną interpretację czy technikę. Jego mistrzostwo znajduje wyraz zarówno w kompozycjach biblijnych, pejzażach i błyskotliwych portretach psychologicznych, a każdy z tych gatunków uprawiany był przez niego tak w malarstwie, jak i grafice, co w czasach, gdy większość artystów specjalizowała się w jednym tylko medium – a nawet gatunku jak portret czy krajobraz – należało do rzadkości. Rembrandt jest jednym z artystów zaliczanych do malarzy-rytowników (peintre-graveur), jak przed nim Albrecht Dürer czy Lucas van Leyden. To właśnie w grafice wprowadzał nowe rozwiązania techniczne i kompozycyjne, tworząc prace, które często zachwycają nowatorskim podejściem i niezwykle indywidualną interpretacją. Szczególnie widoczna w jego grafikach jest także wszechstronność w odwoływaniu się do różnych gatunków. Poszukując coraz to nowych rozwiązań, powracał do pewnych tematów. W niniejszym artykule zostanie omówionych kilka wybranych przykładów prac graficznych przedstawiających tematy religijne, łączących w różnych aspektach tradycjonalizm i innowacje, w celu zilustrowania koncepcji i poszukiwań ikonograficznych, kompozycyjnych i technicznych Rembrandta.
The scientific interests of Rev. Professor Janusz Pasierb revolved mostly around questions related to Polish art, often in the perspective of European interconnections, inspirations, as well as differences. The present study has been inspired by an observation by Rev. Professor Pasierb made in reference to a sphere of human activity unrelated to art. Describing in one of his papers the figure of Bishop Konstantyn Dominik (1870–1942), Professor Pasierb employed the phrase extraordinary ordinariness17. In the present text, this term will be used to discuss an artist whose oeuvre depicts ‘extraordinary ordinariness’ in the most multi-aspected and spectacular way. Rembrandt van Rijn was at once a traditionalist and innovator, both in regard to the range of employed subjects and compositional schemes and his craftsmanship. His knowledge of the achievements of his forerunners, continuously developed, inspired his own artistic quest. Despite the fact that he was a painter in the period when elaborated allegory was universally employed, he insisted on the realism of scenes and directness of compositions in order to bring out the extra-sensual dimension, based on symbolism hidden in prosaic life. His works open spaces of universal experiences and feelings, at the same time inclining us to pose questions concerning their complex intellectual interpretation or Rembrandt’s technique. His mastery is equally palpable in his biblical compositions, landscapes or brilliant psychological portraits, while each of the genres was depicted by him both in painting and in graphic arts, which was rare in the times when most artists specialized in only one medium, or even in one genre, like portraits or landscapes, in one medium. Rembrandt is one of the artists referred to as painters-engravers (peintre-graveur), like Albrecht Dürer or Lucas van Leyden before him. In graphic arts in particular, he introduced new technical and compositional solutions, issuing works that often astound with their innovative approach and extremely individual interpretation. Rembrandt’s versatility in terms of addressing various genres is particularly visible in his prints. Certain subjects were resumed by him as he looked for ever new solutions. Several chosen examples of graphic works depicting religious themes combining in various aspects traditionalism and innovation will be discussed to illustrate Rembrandt’s iconographic, compositional and technical concepts and search.
Źródło:: Artifex Novus; 2019, 3; 114-129
2544-5014
Pojawia się w:: Artifex Novus
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: The Poetic World of Nadezhda Artymovich and Mira Luksha. Similarities and Dissimilarities
Świat poetycki Nadziei Artymowicz i Miry Łukszy. Podobieństwa i różnice
Autorzy:: Twaranowicz, Halina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1366868.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Belarusian Literary Association “Belavezha”
tradition
innovation
Nadezhda Artymovich
Mira Luksha
Białoruskie Stowarzyszenie Literackie „Białowieża”
tradycja
nowatorstwo
Nadzieja Artymowicz
Mira Łuksza
Беларуская літаратура Польшчы
традыцыя
наватарства
паэтычны свет
патрыятызм
Opis:: The phenomenon of creativity of the members of the Belarusian Literary Association “Belavezha,” which was founded in 1958 in Białystok, has been attracting the attention of researchers of the literature for a long time. Recently, the multigenerational “female” poetry (Alena Anishevskaya, Maryla Bazylyuk, Zhenya Martynyuk, Lidia Malinovska, Justyna Karolka, Viyaleta Nikityuk, Katsyaryna Senkevich) has been arousing considerable interest. The article analyses the works of Nadezhda Artymovich and Mira Luksha – the brightest representatives of “Belavezha” with their expressive poetic world. We analyse the problem of tradition and innovation, the directions of different development of topics and motifs in their poetry so that we can see the components that are common to them and those that are definitely unique for each of them. The comparative and descriptive-analytical methods were used in the process of investigation.
Celem artykułu jest przedstawienie fenomenu twórczości członków Białoruskiego Stowarzyszenia Literackiego „Białowieża”, które powstało w 1958 roku w Białymstoku i od pewnego czasu znalazło się w kręgu zainteresowań badaczy literatury, a wpisuje się w nurt białoruskiej literatury Polski. W ostatnim czasie znaczne zainteresowanie wywołuje wielopokoleniowa poezja „kobieca” (Alena Aniszewska, Maryla Bazyluk, Żenia Martyniuk, Lidia Malinowska, Justyna Korolko, Wioleta Nikiciuk, Katarzyna Sienkiewicz). W artykule analizowana jest twórczość dwóch najbardziej wyrazistych a zarazem przeciwstawnych poetyk oraz światów poetyckich – Nadziei Artymowicz oraz Miry Łukszy. Analizie poddano problem tradycji i nowatorstwa, kierunki odmiennego rozwoju tematyki i motywów w ich poezji, co pozwoliło wyodrębnić te elementy, które są dla obu poetek wspólne, a także te które charakteryzują ich warsztat literacki w sposób niepowtarzalny. W procesie badawczym wykorzystano metodę komparatywistyczną oraz opisowo-analityczną.
Феномен творчасці сяброў Беларускага літаратурнага аб’яднання “Белавежа”, якое ўзнікла ў 1958 годзе ў Беластоку, здаўна прыцягвае пільную ўвагу даследчыкаў літаратуры. Апошнім часам значную цікавасць выклікае “жаночая” паэзія, прадстаўленая паэткамі розных пакаленняў (Алена Анішэўская, Марыля Базылюк, Жэня Мартынюк, Лідзія Маліноўская, Юстына Каролька, Віялета Нікіцюк, Кацярына Сянкевіч). У артыкуле аналізуецца творчасць Надзеі Артымовіч і Міры Лукшы – найбольш яркіх прадстаўніц “Белавежы” са сваім выразным паэтычным светам. Аналізуюцца праблемы традыцый і наватарства, ідэйна-тэматычны характар іх паэзіі, што дае магчымасць выдзеліць агульнае і адрознае, непаўторнае для кожнай з паэтак.
Źródło:: Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2020, 38, 2; 157-176
0239-426X
Pojawia się w:: Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Innowacyjny charakter twórczości Victora Horty
Innovative nature of architectural creation of Victor Horta
Autorzy:: Widera, B.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/293722.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:: nowatorstwo secesji
architektura organiczna
konstrukcje organiczne
architektura współczesna
architektura biologiczna
innovation of Art Nouveau
organic architecture
organic structures
contemporary architecture
biological architecture
Opis:: W artykule przedstawiono nowatorski charakter twórczości belgijskiego architekta Victora Horty, który był jednym z pierwszych, a zarazem jednym z najwybitniejszych przedstawicieli secesji w architekturze. Jego dzieła wywarły znaczący wpływ na rozwój architektury XX w. Wśród zaprojektowanych przez Hortę obiektów na szczególną uwagę zasługują zrealizowane w Brukseli reprezentacyjne domy prywatne będące przedmiotem tego opracowania: Hôtel Tassel (1893–1894) przy Rue Paul-Emile Janson, Hôtel van Eetvelde (1897–1901) przy Avenue Palmerstone oraz Maison et Atelier Horta (1898–1901) przy Rue Américaine. Wymienione budynki zostały uznane za prace pionierskie i ogromnie istotne zarówno dla stylu art nouveau, jak i dla dalszego rozwoju architektury współczesnej. Z tego powodu w 2000 r. umieszczono je na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Do wyróżniających je nowatorskich cech należały otwarty plan i swobodnie zaprojektowany rzut, zdecydowane i konsekwentne wprowadzanie światła dziennego do wszystkich pomieszczeń mieszkalnych, nowoczesna i śmiało wyeksponowana konstrukcja oraz całościowy charakter koncepcji dekoracyjnej. Ważnymi elementami nowego sposobu projektowania było kreatywne czerpanie inspiracji z przyrody, stosowanie konstrukcji organicznych, wykorzystanie klatek schodowych do dystrybucji światła i powietrza, stosowanie świetlików i ogrodów zimowych, efektywne zastosowanie oświetlenia elektrycznego do tworzenia nastroju w architekturze, wprowadzanie nowatorskich systemów ogrzewania i wentylacji, ukazywanie piękna naturalnych materiałów, a także śmiałe i nowoczesne wykorzystanie żelaza i szkła. Wszystkie wymienione powyżej cechy stanowiły kwintesencję architektury XX w.
The Belgian architect Victor Horta, was one of the first and also one of the most outstanding representatives of Art Nouveau in architecture. The innovative character of his works had a significant impact on the development of 20th century architecture. Among buildings designed by Horta a group of luxury private residences in Brussels deserve special attention and therefore are the subject of this paper. These are: Hôtel Tassel (1893–1894) at Rue Paul-Emile Janson, Hôtel van Eetvelde (1897–1901) on the Palmerston Avenue and Maison et Atelier Horta (1898–1901) on the Rue Américaine. The mentioned buildings have been identified as the pioneering works, extremely important for the further development of both Art Nouveau and modern architecture. Because of this reason they were inscribed on the UNESCO World Heritage List in 2000. Their distinguishing innovative features were: open and free plan, common and consistent introduction of daylight to all living areas, modern and boldly exposed structure and the comprehensive decorative concept. Other important elements of the new design were: the creative way to derive inspiration from nature, the use of organic structure, the use of a stairway for the light and air distribution throughout the building, introduction of skylights and winter gardens, efficient use of electric lighting to create the ambience in architecture, innovative heating and ventilation systems, expressiveness of the natural materials beauty as well as bold and modern use of iron and glass. All the features mentioned above were the essence of the 20th century architecture.
Źródło:: Architectus; 2015, 2(42); 79-90
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:: Architectus
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Ochrona idei nowatorskich na przykładzie przedsoborowej architektury sakralnej diecezji tarnowskiej
Protection of innovative concepts upon the example of pre-council sacral architecture in the Tarnów diocese
Autorzy:: Zin, B.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/218663.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:: ochrona
nowatorstwo
architektura sakralna
protection
innovation
sacral architecture
Opis:: Transformacja formy architektonicznej obiektów sakralnych rozpoczęła się na długo przed postanowieniami zapisanymi przez SWII w 1965 r. Przedstawione w latach 20. tezy reformatorów kościoła zostały później przyjęte jako doktryna kościoła katolickiego, zwana Sacrosanctum Concilium. Idea uwspółcześnienia architektury sakralnej ujawniona w pionierskich realizacjach modernistycznych okresu międzywojennego, po 1945 r. zdominowała budownictwo kościelne, będące w większości kontynuacją przedwojennych inwestycji. Po 1956 r. ujawniły się próby poszukiwania kierunku łączącego cechy tradycji kościelnej ze światowymi tendencjami w architekturze końca lat 50. Takie zadanie podjął w latach 1957–1960 zespół architektów w składzie: Krystian Seibert, Zbigniew Wolak, Jerzy Kozłowski przy projekcie kościoła pw. św. Józefa i Matki Bożej Fatimskiej w Tarnowie. Przedsoborowe kościoły, czerpiąc z tradycjonalizmu i idei awangardowych, były nieśmiałą zapowiedzią architektury, która w dobie desakralizacji sztuki uwolniła fantazję twórców.
Transformation of the architectural form of sacral buildings started long before the provisions resolved by the Second Vatican Council in 1965. The theses of church reformers posed in the 1920s were later on accepted as the doctrine of the Catholic Church, referred to as Sacrosanctum Concilium. The concept of updating of sacral architecture, revealed in the trailblazing modernist projects of the interwar period, after 1945 dominated sacral architecture, which predominantly constituted the continuation of prewar investments. After 1956 there emerged attempts to seek a direction that would combine the properties of the ecclesiastical tradition with global tendencies in the architecture of the late 1950s. This task was undertaken in the years 1957–1960 by a team of architects consisting of Krystian Seibert, Zbigniew Wolak, Jerzy Kozłowski, at the design of the St. Joseph and Our Lady of Fatima in Tarnów. Pre-Council churches, drawing from traditionalism and avant-garde ideas, were a shy herald of the architecture which in the era of art desacralisation set the designers’ imagination free.
Źródło:: Wiadomości Konserwatorskie; 2016, 48; 85-94
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:: Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Маніхвэст… (1987) як літаратурна-грамадская праграма Таварыства маладых літаратараў „Тутэйшыя”
Autorzy:: Кавалёў, Сяргей
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/624793.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Belarusian literature, the Association of Young Writers, "Tuteyshyya", genres palette, innovation
literatura białoruska, Stowarzyszenie Młodych Literatów „Tutejsi”, paleta gatunkowa, nowatorstwo
беларуская літаратура, Таварыства маладых літаратараў „Тутэйшыя”, жанравая палітра, наватарства
Opis:: The article deals with the literary and social program of the Association of Young Writers “Tuteyshyya” (“Locals", 1986–1989), which played an important role in the formation of the new Belarus literature and gave the name to a whole generation of writers. The program of the Association is set in a Manihvestse Tuteyshyh (Manifest of the Locals), written by Sergei Dubovtsev at the request of Ales Beliatski and Anatoly Sys. Analyzing the legendary text, the author of the article comes to the conclusion that the prevalence of social and political ideas of the aesthetic program “Tuteyshyh” and emphasizes the collective nature of the Manifest…, the main provisions of which are reflected in the individual speeches of the Association’s participants in the Belarusian press in 1987–1989.
„Manifest…” (1987) jako program literacki i społeczny Stowarzyszenia Młodych Literatów „Tutejsi”W artykule rozpatruje się program społeczno-literacki Stowarzyszenia Młodych Literatów „Tutejsi” (1986–1989), które odegrało ważną rolę w tworzeniu nowej literatury białoruskiej oraz dało nazwę całemu pokoleniu pisarzy. Najbardziej wyraźnie i zwięźle program społeczno-literacki został przedstawiony w Manifeście Tutejszych napisanym przez Siarhieja Dubauca na prośbę Alesia Bielackiego i Anatola Sysa. Analizując legendarny tekst na podstawie egzemplarza z własnego archiwum, autor artykułu stwierdza przewagę postulatów społecznych i politycznych nad estetycznymi w programie „Tutejszych” i podkreśla zbiorowy charakter Manifestu…, którego podstawowe założenia znalazły odzwierciedlenie w indywidualnych wystąpieniach uczestników stowarzyszenia w białoruskiej prasie w latach 1987–1989.
У артыкуле разглядаецца літаратурна-грамадская праграма Таварыства маладых літаратараў “Тутэйшыя” (1986–1989), якое адыграла важную ролю ў станаўленні новай беларускай літаратуры і дало назву цэламу пісьменніцкаму пакаленню. Найбольш яскрава і лаканічна літаратурна-грамадская праграма суполкі выкладзена ў Маніхвэсце Тутэйшых, напісаным Сяргеем Дубаўцом па просьбе Алеся Бяляцкага і Анатоля Сыса. Аналізуючы легендарны тэкст паводле экзэмпляра з асабістага архіва, аўтар артыкула прыходзіць да высновы пра перавагу грамадска-палітычных ідэй над эстэтычнымі ў праграме “Тутэйшых” і падкрэслівае калектыўны характар Маніхвэсту…, асноўныя палажэнні якога знайшлі адлюстраванне ў індывідуальных выступленнях удзельнікаў суполкі ў беларускім друку ў 1987–1989 гг.
Źródło:: Studia Białorutenistyczne; 2017, 11
1898-0457
Pojawia się w:: Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Расширение границ эстетического в лирике Алеся Навроцкого
Rozszerzenie granic estetyki w liryce Alesia Nawrockiego
The extension of esthetic limits in Ales Navrotsky’s lyric poetry
Autorzy:: Садко, Людмила
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2108224.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: „pokolenie filologiczne”
nowatorstwo
obraz małego człowieka
eksperymentalny charakter wiersza
“philological generation”
innovation
picture of a small man
experimental character of verse
Opis:: W artykule przedstawiono wyniki badania awangardowych i neoawangardowych tendencji w tekstach białoruskiego poety Alesia Nawrockiego. Omówiono transformację języka konwencjonalnego literatury pięknej, techniki wzmacniania intelektualizacji poezji i zastosowanie jakościowo nowych słów. Często początek utworów A. Nawrockiego stanowią elementy gry, eksperymenty z dźwiękową realizacją tekstu poetyckiego, wzmocnienie rytmiczności wiersza wolnego i akcentowanego, obecność nowoczesnych form rytmicznych, wewnętrzna harmonia słów, dominacja groteski i absurdu.
In the article the results of the analysis of the avant-garde and neo avant-garde tendencies in the lyric poetry of Belarusian poet Ales Navrotsky are presented. The transformation of conventional language in literature, techniques of increasing intellectual significance of poetry, and developing wording are also discussed. Very often Navrotsky’s poetry is based on playful approaches, experiments with sounding of poetic texts, additional attention to the rhythmic capabilities of free and accentual verses, nontraditional rhythm formats, internal harmony of words, and attraction to grotesque and absurd.
Źródło:: Białorutenistyka Białostocka; 2016; 213-220
2081-2515
Pojawia się w:: Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "nowatorstwo" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język