Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "neoromanticism" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Естетико-художні засади неокласицизму в творчості Лесі Українки
    Aesthetic-Artistic Elements of Neoclassicism in Lesya Ukrainka’s Works
    Estetyczno-artystyczne elementy neoklasycyzmu w twórczości Łesi Ukrainki
    Autorzy:
    Siryk, Lyudmyla
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1929315.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Łesia Ukrainka
    neoklasycy kijowscy
    światopogląd estetyczny
    literaturoznawstwo
    tradycja
    patriotyzm
    neoromantyzm
    neoklasycyzm
    zasady neoklasycyzmu
    Lesya Ukrainka
    Kyiv neoclassic writers
    aesthetic world-view
    drama
    literary criticism works
    tradition
    patriotism
    neoromanticism
    classicism
    neoclassicism
    Opis:
    Autorka artykułu omawia poglądy neoklasyków kijowskich na klasycystyczne tendencje w twórczości Łesi Ukrainki, m.in. zdania badaczy, co do genezy okcydentalizmu pisarki oraz głównych cech formy i treści jej poezji a zwłaszcza dramaturgii. Spostrzeżenia i wnioski zawarte w pracach neoklasyków kijowskich świadczą o realizacji w twórczości Łesi Ukrainki artystycznych i światopoglądowych zasad neoklasycyzmu. Są to takie zasady, jak: mimesis twórczy, wykorzystanie „wiecznych оbrazów” і „wędrownych fabuł” tradycji śródziemnomorskiej, synkretyzm kulturowy, synteza uniwersalnego z narodowym, doskonałość formy, antropocentryczna wizja świata, idealistyczny obraz. Artykuł sygnalizuje problem adekwatnego odbioru oraz identyfikacji twórczości pisarki w literaturoznawstwie.
    In the article the Kyiv neoclassic writers’ views at classical trends in Lesya Ukrainka’s works are examined, namely: interpretation by the scientists а genesis of intellectual westernization and the major features of form and content in Lesya Ukrainka’s works, particularly in drama. It is exposed that the observation and findings in works of neoclassic writers affirm the realization of neoclassical artistic statements in the analyzed works. Such as: creative mimesis, usage of “eternal images” and “wayfaring plots”, Mediterranean tradition, cultural syncretism, synthesis of universal with national, form perfection, anthropocentric vision of world perception, idealistic image etc. In the research the problem of identification the writer’s works in Ukrainian literary criticism is signalized.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 7; 115-128
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Вибрані античні та біблійні образи в українському неокласичному поетичному дискурсі (Максим Рильський, Микола Зеров та ін.) у зіставленні з рецепцією Лесі Українки
    The selected ancient and biblical characters in Ukrainian neoclassical poetic discourse (Maksym Rylsky, Mykola Zerov, etc.) in comparison with the reception of Lesya Ukrainka
    Autorzy:
    Smolnytska, Olga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32310128.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-28
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    міф
    архетип
    образ
    неоромантизм
    неокласицизм
    язичництво
    християнство
    myth
    archetype
    character (image)
    neoromanticism
    neoclassicism
    paganism
    Christianity
    Opis:
    У статті пропонується компаративний аналіз на прикладі творчості Лесі Українки і „київських неокласиків” („п’ятірного грона”). Акцентується не лише на головних героях творів, але й на другорядних персонажах. Припускається, що окремі образи Лесі Українки могли бути розвинуті окремими неокласиками і використовуватись як імплікатури, з огляду на орієнтир на підготовленого читача. Виокремлено зв'язок українського неоромантизму з неокласицизмом. Акцентується на фемінінному аспекті аналізованих творів. До уваги беруться вибрані античні та біблійні образи у драматургії українського неоромантика і ліриці неокласиків. Звертається увага на зарубіжний контекст – як образ Саломеї, навіяний однойменною трагедією Оскара Вайлда. Застосовуються компаративний, текстологічний, архетипний (юнґіанський), міфологічний, біблеїстичний, ґендерологічний, етимологічний аналіз.
    The article off ers a comparative analysis on the example of the work of Lesya Ukrainka and the „Kyiv neoclassicals” („the five bunch”). The paper emphasizes not only on the main characters of the works, but also on secondary characters. The research assumes that some images-characters of Lesya Ukrainka could have been developed by individual neoclassicals and used as implications, taking into account the reference point to the elitarian reader. The connection between Ukrainian neo-romanticism and neoclassicism has been allocated. The feminine aspect of the analysed works is emphasised. Selected ancient and biblical images (characters) in the dramatic texts of Ukrainian neo-romanticism and the lyrics of neoclassicals are taken into account. The attention is paid to the foreign context – as the image of Salomé, inspired by the eponymous tragedy by Oscar Wilde. Comparative, textual, archetypal (Jungian), mythological, bibleistic, genderological, etymological analysis are used.
    Źródło:
    Studia Ucrainica Varsoviensia; 2023, 11; 141-167
    2299-7237
    Pojawia się w:
    Studia Ucrainica Varsoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Intertekstualne aspekty V Symfonii „Requiem, Bardo and Nirmanakaya” Philipa Glassa
    Intertextual aspects of Philip Glass’ Symphony No. 5 “Requiem, Bardo and Nirmanakaya)”
    Autorzy:
    Miklaszewska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521902.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Tematy:
    Philip Glass
    intertextuality
    symphony
    multiculturalism
    neoromanticism
    Opis:
    The analytical method used in the text refers to the article by Ryszard Nycz, Intertextual Poetics: Traditions and Perspectives, in which he defines intertextuality as a category defining the construction and meaning of the text (work of art), making its creation and reception dependent on the presence of other texts and architexts. Philip Glass’ Symphony No. 5 “Requiem, Bardo and Nirmanakaya” is noted for the presence of numerous other texts and architexts. These are the ideas of Tibetan Buddhism and Hinduism, multiculturalism, the reference to the ideas of Romanticism, and to the oratorio genres. The relationship of the 5th Symphony with the ideas of Tibetan Buddhism is reflected, among others, by the use of the texts from The Tibetan Book of the Dead and Shantideva’s Bodhicaryavatara (A Guide to the Boddhisattva’s Way of Life). The connection with the Hindu tradition manifests itself in the use of the texts from the Rig Veda, the Bhagavad Gita, and The Vishnu-Purana. The multiculturalism of Symphony No. 5 is reflected in the use of literary texts taken from a number of different sources. The reference to Romantic style in the Symphony No. 5 is manifested in such features as: melodious vocal parts, neotonality, varied formal structures, predominant use of homophony, contrasting various types of expression in different movements, and the occurrence of great culminations. In the “macroform” of the work the idea of the three parts is highlighted, which binds it to the cyclical form typical of the symphony. As noted by R. Maycock (2002), the sequence of the three themes discussed in the symphony: (1) creation and pre-creation myths, (2) fundamental problems of life and death, (3) visions of apocalypse and paradise and reference to the future, is reflected in the three sections of the composition plan. The relationship with the oratorio genre is demonstrated by setting the piece in 12 vocal-instrumental movements and the important role of the choir.
    Źródło:
    Aspekty Muzyki; 2017, 7; 157-173
    2082-6044
    Pojawia się w:
    Aspekty Muzyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Inspiracje polskim folklorem i pieśnią religijną w koncertach fortepianowych Wojciecha Kilara
    Polish Folklore and Religious Songs as Inspiration in Wojciech Kilar’s Piano Concertos
    Autorzy:
    Miklaszewska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341659.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    polski folklor
    polska pieśń religijna
    koncert fortepianowy
    nowy romantyzm
    postminimalizm
    Polish folklore
    Polish religious song
    piano concerto
    neoromanticism
    postminimalism
    Opis:
    Celem artykułu jest ukazanie związku materiału dźwiękowego oraz warstwy estetycznej koncertów fortepianowych Wojciecha Kilara z tradycją polskiego folkloru oraz polskiej pieśni religijnej i śpiewów liturgicznych. Pod tym kątem zostały przaanalizowane dwa koncerty Kilara na fortepian solo i orkiestrę, powstałe odpowiednio w latach 1996-1997 oraz 2011. Wpływy folkloru są najbardziej wyraźne w II Koncercie fortepianowym, w którym pojawiają się aluzje do pieśni podhalańskich. W obu koncertach Kilara natomiast pojawiają się silne związki materiału dźwiękowego z polską pieśnią religijną oraz śpiewem liturgicznym. Podjęte w dalszej części artykułu rozważania nawiązują do metodologii M. Tomaszewskiego i dotyczą obecnych w koncertach fortepianowych Wojciecha Kilara czterech idiomów stylistycznych, składających się na indywidualny styl muzyczny tego kompozytora w trzecim okresie twórczości. Są to: pierwiastek sacrum, nowy romantyzm, folkloryzm i postminimalizm.
    The aim of this article is to show the relationship between the musical material and the aesthetic layer of Wojciech Kilar’s piano concertos and the Polish folklore tradition, as well as that of Polish religious songs and liturgical chants. Kilar’s two concertos for solo piano and the orchestra that are analysed in this article were composed in 1996-1997 and 2011, respectively. The folklore influences are most evident in Piano Concerto No. 2 which alludes to songs from the Podhale region. On the other hand, in both of Kilar’s concertos there are strong links to Polish religious songs and liturgical singing, appearing both as a musical quotation and (more often) as merely a reminiscence. In the further part of this article, referring to Mieczysław Tomaszewski’s methodology, the four stylistic idioms that make up the composer’s individual musical style in the third period of his creative activity are discussed. These are religious music, neoromanticism, folklore and postminimalism.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 12; 199-218
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Four Movements for Two Pianos (2008) Philipa Glassa. Uwagi na temat formy
    Philip Glass’s Four Movements for Two Pianos (2008). Some remarks on the musical form
    Autorzy:
    Miklaszewska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521940.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Tematy:
    neoromantyzm
    sonata
    postminimalizm
    technika repetytywna
    neoromanticism
    postminimalism
    repetitive technique
    Opis:
    Four Movements for Two Pianos Philipa Glassa jest kompozycją, której wiele cech pozwala zaszeregować ją do nurtu w muzyce przełomu XX i XXI wieku określanego jako „neoromantyzm” lub „nowy romantyzm”. W utworze tym elementem pierwszoplanowym staje się melodyka, zaś harmonika oparta jest na trójdźwiękach i czterodźwiękach. Dominującą fakturą jest homofonia, w zakresie artykulacji często wprowadzana jest gra legato. Zaakcentowanie w tytule czterech części wchodzących w skład utworu wskazuje na analogie z czteroczęściowym schematem cyklu sonatowego. Część pierwsza odzwierciedla elementy formy allegra sonatowego, o czym świadczy tempo szybkie, wystąpienie dwóch przeciwstawnych tematów i ich przetwarzanie oraz wprowadzenie krótkiej repryzy, a także stosowanie nieregularnych struktur okresowych. Część druga, utrzymana w tempie umiarkowanie wolnym, ma budowę odcinkową; zaznaczają się w niej cechy ronda. Część trzecia utrzymana jest w formie odcinkowej. W jej warstwie wyrazowej kompozytor nawiązał do tradycji gatunku scherza. Finał (Movement 4) kompozytor ujął w formę wariacji z dwoma tematami. W Four Movements for Two Pianos kompozytor nawiązuje także do tradycji romantycznych utworów cyklicznych poprzez dążenie do ujednolicenia materiału tematycznego. O oryginalności ustanowionego przez Philipa Glassa idiomu postminimalistycznej sonaty świadczy nowatorskie kształtowanie struktur tematycznych, łączące struktury ewolucyjne, nawiązujące do tradycji sonaty klasyczno-romantycznej, z procedurami repetycyjnymi o proweniencji minimalistycznej oraz zestawianie minimalistycznej faktury fortepianowej z fakturą wirtuozowską. O postminimalistycznym obliczu utworu Four Movements for Two Pianos zadecydowało przede wszystkim wprowadzenie techniki repetytywnej oraz oryginalne zestawianie jej z techniką przetworzeniową i wariacyjną. W sposobie kształtowania formy — odwołaniem do dawnego modelu formalnego i wypełnianiem go nowoczesnym językiem dźwiękowym nawiązał Glass do idiomu neoklasycznej sonaty.
    Philip Glass’s Four Movements for Two Pianos is a composition whose numerous qualities allow it to be linked with the contemporary musical trend known as “neoromanticism” or “new romanticism”. The crucial element of the piece is the melody, the harmony is based on triads and four-note chords. The dominant texture is homophony, and the legato articulation is often introduced. The four movements stressed in the title indicate analogy with the four-part sonata cycle. The first part reflects the elements of the sonata-allegro form, as evidenced by the fast tempo, the occurrence of two opposing subjects and their transformation, introducing a short recapitulation, and the use of irregular periodic structures. The second part, written at moderate pace, has a sectional structure; there are some features of the rondo form. The third part also has a sectional structure. The composer referred to the scherzo genre in it. Movement 4 takes the variation form with the two themes. In Four Movements for Two Pianos the composer also refers to the tradition of romantic cyclical works by striving to unify the thematic material. Philip Glass in his postminimalist sonata provides an innovative formation of the thematic structures, linking evolutionary structures, referring to the tradition of classical and romantic sonatas with the repetitive procedures of minimalist origin, and combining a minimalist piano texture with a virtuoso texture. The postminimalist nature of Four Movements for Two Pianos was determined primarily by the introduction of the repetitive technique, which is compiled with the development and variation techniques. In the manner of shaping the form — referring to the old formal model and filling it with a modern sound language, Glass referred to the idiom of the neoclassical sonata.
    Źródło:
    Aspekty Muzyki; 2018, 8; 377-390
    2082-6044
    Pojawia się w:
    Aspekty Muzyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Deconstrution of Interpretative Models of Lesya Ukrainka’s 'The Forest Song'
    Autorzy:
    Moklytsia, Mariia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2154616.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-10
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Lesya Ukrainka
    The Forest Song
    neoromanticism
    neoclassicism
    symbolism
    Opis:
    The article explores a need to provide a permanent revision of the ways of reading classical texts. The fairy drama The Forest Song was written by Lesya Ukrainka, who is acclaimed as an outstanding dramatist of Ukrainian literature. This play has a vast bibliography and serves as a target of a variety of critical approaches. The point is, however, that the predominant position among them still belongs to the interpretative models generated by Lesya Ukrainka’s contemporaries. This refers, first of all, to those who have hitherto interpreted The Forest Song within the following two frameworks: neoromantic, grounded in Polissyan folklore and the author’s mythology, and neoclassical, launched by neoclassicists of the 1920s and based on the ties of Lesya Ukrainka’s play with classical drama. The scholars overlook, though, a conflict between the two interpretations. Each model, employed with no regard for the other one, operates on certain elements of the text. The scholars neglect the need to correlate their work with the other, totally inverse, model (neoromanticism and neoclassicism are, at a fundamental level, as aesthetically opposed to each other as are romanticism and classicism). The article offers a new model for reading the text of Lesya Ukrainka through the lens of symbolism. This model allows us to account for the congruence of classical normativity and romantic liberty within a single text.
    Źródło:
    Studia Polsko-Ukraińskie; 2019, 6; 159-174
    2353-5644
    2451-2958
    Pojawia się w:
    Studia Polsko-Ukraińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies