Temat: nawrócenie. - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: „Duszpasterskie nawrócenie” jako wyraz nowej ewangelizacji w warunkach rozwiniętego modernizmu
Autorzy:: Polak, Mieczysław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1016020.pdf
Data publikacji:: 2011-01-01
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: duszpasterskie nawrócenie
ewangelizacja
modernizm
Źródło:: Teologia Praktyczna; 2011, 12; 25-39
1642-6738
Pojawia się w:: Teologia Praktyczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: „Nawróćcie się do Pana” (Oz 14,3). Nawrócenie jako istota relacji Boga z człowiekiem
“Return to Yahweh” (Hos 14:3). Conversion as the Essence of the Relation between God and Man
Autorzy:: Pikor, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2035962.pdf
Data publikacji:: 2017-07-30
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: Księga Ozeasza
nawrócenie
powrót
przymierza
Book of Hosea
return
conversion
covenant
Opis:: The article focuses on the theme of return/conversion in the book ofHosea. The issue is presented from the perspective of two covenant partners:God and Israel. The starting point is the refusal of Israel to return to Godand the dangerous punitive return of Yahweh to his people. The final partconcentrates on the conversion of the people to Yahweh which is possiblethanks to the prior return of God to his people with forgiveness. These fourdifferent dynamics of return are recovered on the basis of 22 appearancesof the verb šûb in the Book of Hosea.
Źródło:: Collectanea Theologica; 2016, 86, 4; 63-76
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:: Collectanea Theologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: "Nawrócenie św. Pawła" z Muzeum Zamoyskich w Kozłówce domniemanym dziełem Michaela Willmanna
The Conversion of St. Paul from the Zamoyski Museum in Kozłówka — a Work Attributed to Michael Willmann
Autorzy:: Nawrocka-Teodorczyk, Marya
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/537203.pdf
Data publikacji:: 2001
Wydawca:: Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:: „Nawrócenie św. Pawła”
Muzeum Zamoyskich w Kozłówce
Kozłówka
dzieło Michaela Willmanna
Michael Willmann
konserwacja obrazu sztalugowego
malarstwo epoki baroku
„śląski Rubens”
Pentimenti
zabieg dublażu
dublaż
Opis:: The conservation of the Baroque oil painting on canvas was conducted as a diploma work. The author attempted to attribute the painting of unknown origin and carried out its conservation, which involved the elimination of considerable deformations of the canvas, a two-stage doubling system, complicated cleaning of the heavily darkenedd surface, the removal of repainting and a reconstruction of missing fragments upon the basis of a discovered analogy in an engraving by Bolswert and paintings by Willmann. A comparative analysis of the style and the outcome of an examination of the chemical pigments and bindings indicate with a large dose probability the authorship of M ichael Willmann — the “Silesian Rubens”.
Źródło:: Ochrona Zabytków; 2001, 2; 157-169
0029-8247
Pojawia się w:: Ochrona Zabytków
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: „Nowe człowieczeństwo” w Chrystusie w teologii św. Pawła – analiza egzegetyczna Ef 4, 17–5, 2
„New humanity” in Christ in the theology of st. Paul – exegetical analysis of Eph 4:17–5:2
Autorzy:: Patorski, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22676682.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:: „old human”
„new human”
„new life”
sin
conversion
humanity
love
św. Paweł
„stary człowiek”
„nowy człowiek”
„nowe życie”
grzech
nawrócenie
człowieczeństwo
miłość
Opis:: The article offers an interpretation of St. Paul’s thoughts regarding human’s reaching of the Christian ideal of humanity basing on Eph 4:17–5:2. The exegetical analysis of the selected passage is based on commentaries by writers of various Christian denominations, which makes this publication useful in the ecumenical field. In the article the reader can find numerous admonitions of the Apostle Paul concerning non-Christian life, and at the same time practical guidelines on the way of Christian life. In the analyzed passage Eph 4:17–5:2 the reader can see the consequences of adopting the new model of life indicated by the author of the letter to the Ephesians. These are the difficulties a person must overcome in order to live a pattern of life consistent with the gospel of Christ. This life should be filled with love, which becomes the conclusion of St. Paul’s words to the Ephesians as well as the conclusion of this publication.
Źródło:: Łódzkie Studia Teologiczne; 2022, 31, 1; 41-57
1231-1634
Pojawia się w:: Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: „Otworzyło mi się wtedy okno na inny świat. Otworzyło mi to oczy na moje życie”. O wydarzeniach (punktach zwrotnych) inicjujących próby zerwania przez recydywistów z przestępczym stylem życia
“A window onto a Different World Opened up for Me Then. My Eyes Opened and I Saw My Life”: On the Turning Points in Breaking Away from the World of Crime
Autorzy:: Szczepanik, Renata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/686736.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: badania biograficzne
recydywiści
punkty zwrotne
kontakty więźniów z rodziną
nawrócenie religijne więźniów
terapia uzależnień w więzieniu
biographical study
repeat offenders
turning points
offenders’ family relationships
addiction therapy
religious conversion
Opis:: This article presents the findings from a biographical study of repeat offenders serving prison sentences. It focuses on the experiences of male participants, particularly the turning points in the ways in which the offenders evaluated their lives. The starting point for the analyses were the following questions: How do repeat offenders construct turning points which so dramatically transform their perceptions of themselves and their identity in the eyes of others? What role does blind chance play in the process of rehabilitation and what role is played by institutional interventions? Four types of turning points were identified and discussed in this study: a change of social roles in the family, love for a woman, religious conversion, and participation in addiction therapy. These turning points triggered strong emotions and led to biography work aimed at breaking away from habitual offending.
W artykule przedstawiono wyniki badań biograficznych przeprowadzonych wśród recydywistów odbywających karę pozbawienia wolności. Zainteresowaniem objęto doświadczenia mężczyzn (punkty zwrotne), które stanowiły wyraźny przełom w realizowanym stylu życia w więzieniu i sposobie myślenia o swoim życiu w ogóle. Punktem wyjścia dla analiz uczyniono następujące pytania: w jaki sposób rekonstruowane są przez recydywistów doświadczenia stanowiące punkty zwrotne, które drastycznie transformują ich wizję „siebie” i ich tożsamości widziane oczami innych? Jaką rolę odgrywają w tym procesie tzw. przypadkowe okoliczności życiowe, a jaki jest udział intencjonalnie organizowanych przez personel wydarzeń w obrębie resocjalizacji instytucjonalnej? Charakterystyce poddano cztery przełomowe doświadczenia, którym towarzyszyły silne emocje oraz które uruchomiły pracę biograficzną i działania nastawione na zerwanie z przestępczym stylem życia. Są to: reorientacja układu pozycji i ról społecznych w rodzinie, miłość do kobiety, nawrócenie religijne oraz udział w terapii uzależnień.
Źródło:: Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne; 2017, 4, 1; 238-255
2450-4491
Pojawia się w:: Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: „Przypomnij sobie…” (Ap 2,5; 3,3) Duch Święty żywą pamięcią Kościoła w świetle Apokalipsy Janowej
“Remember …” (Rev 2:5; 3:3). The Holy Spirit as the Church’s Living Memory according to the Revelation of John
Autorzy:: Podeszwa, Paweł Adam
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1044083.pdf
Data publikacji:: 2020-06-26
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Apokalips
List do Kościoła w Efezie
List do Kościoła w Sardach
Duch Święty
pamięć
nawrócenie
depozyt wiary
Revelation
Letter to the Church in Ephesus
Letter to the Church in Sardis
Holy Spirit
memory
conversion
deposit of faith
Opis:: Duch Święty przypomina Kościołowi wszystko, co powiedział i uczynił Jezusa. Dwa teksty z Apokalipsy Janowej wskazują wyraźnie na tę funkcję Parakleta, który mówi do wspólnoty, odwołując się jednocześnie do jej pamięci: w Liście do Kościoła w Efezie (2,5) oraz w Liście do Kościoła w Sardach (3,3). Oba pisma zawierają imperatyw „przypomnij sobie”. W ich świetle staramy się odpowiedzieć na podstawowe pytanie: o czym Duch Święty przypomina Kościołowi? Analizowane teksty, w których Duch Święty wzywa wspólnotę Kościoła do pobudzenia pamięci, wyraźnie wskazują, że chodzi przede wszystkim najpierw o przypomnienie fundamentów chrześcijańskiej wiary (wcielenie, misterium paschalne) oraz tożsamości chrześcijan, przez chrzest złączonych z ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Jezusem i zrodzonych do nowego życia. Wezwanie do pamiętania jest równoznaczne z koniecznością gorliwego strzeżenia depozytu wiary oraz nawracania się, to znaczy przyjmowania mentalności i zamysłu samego Boga, co dalej ma owocować konkretnymi czynami wiary. Motywacją do takiej postawy chrześcijan jest pamięć o dobrodziejstwach i darach Boga. Duch Święty, nazywany przez Katechizm Kościoła Katolickiego „żywą pamięcią Kościoła” (1099), pobudzając i aktywując pamięć wspólnoty, mobilizuje do żywej i owocującej wiary, która wyraża się w prawdziwym chrześcijańskim świadectwie przynależności do Jezusa, braterskiej miłości oraz gorliwym głoszeniu Dobrej Nowiny.
The Holy Spirit reminds the Church about everything that Jesus said and did. Two texts from the Book of Revelation clearly point to this function of the Paraclete, who speaks to the community, at the same time referring to its memory, in the Letter to the Church in Ephesus (2:5) and in the Letter to the Church in Sardis (3:3). Both texts contain an imperative "remember". In their light, we attempt to answer the basic question: What does the Holy Spirit remind the Church about? The analyzed texts, in which the Holy Spirit calls upon the Church community to stimulate memory, clearly indicate that the main issue, first and foremost, is about remembering the foundations of the Christian faith (incarnation, paschal mystery) and the identity of Christians united, through baptism, with the crucified and risen Jesus and born into a new life. The call for remembering is tantamount to the need to eagerly guard the deposit of faith and conversion, that is to accept God’s intention and plan, which is supposed to lead to committing concrete acts of faith. The motivation for such an attitude of Christians is the memory of God's kindness and gifts. The Holy Spirit, called by the Catechism of the Catholic Church "the Church's living memory" (1099), stimulating and activating the memory of the community, mobilizes to a living and fruitful faith, which is expressed in a true Christian testimony of belonging to Jesus, brotherly love and zealous proclamation of Good News.
Źródło:: Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 111-127
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: „W tobie jest źródło życia i w twej światłości [...] Światłość” Wiara i religia w perspektywie resocjalizacji skazanych
“For with you is the fountain of life; in your light [...] light”; Faith and religion through the lenses of the rehabilitation of convicts
Autorzy:: Panek, Elżbieta
Panek, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/498302.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydział Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji. Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji
Tematy:: wiara
religia
Bóg
więzienie
nawrócenie
resocjalizacja
faith
religion
God
prison
conversion
rehabilitation
Opis:: W niniejszym artykule podjęto próbę szerszego zaprezentowania problematyki religijnej w życiu i resocjalizacji osób skazanych na karę pozbawienia wolności. W tekście poruszono zagadnienie znaczenia wiary i religii (głównie chrześcijańskiej) oraz jej praktyk w kontekście szczególnych uwarunkowań izolacji więziennej, a także kwestie duszpasterstwa więziennego i resocjalizującego wolontariatu z zasadniczymi odniesieniami do wyników tematycznych badań empirycznych. Artykuł stanowi również zachętę do głębszej (badawczej i teoretycznej) analizy skuteczności resocjalizacji motywowanej religijnie, bez prób jej idealizacji, jak i deprecjacji. Kluczowe dla treści niniejszego tekstu fragmenty jednego z dzienników więziennych (akcentujące między innymi znaczenie nawróceń osób skazanych) nie mają na celu epatowania emocjonalnością̨ zawartego w nich przekazu. Są świadectwami życia konkretnych jednostek i jako takie stanowią istotne przesłanie dla innych. Reszta jest tylko kwestią wiary, woli i indywidualnej interpretacji ich odbiorców. O rzeczach ważnych warto niekiedy po prostu opowiedzieć (bez odnoszenia ich do wykładni i paradygmatów) ani ustanawiania ad hoc tworzywami nauki. Świadczy to o intencji istotniejszej niż poprawna sprawozdawczość narratorów określonych treści, niezaabsorbowanych mocą swego osobistego i konstruowanego w autorskim przekazie znaczenia. Uniwersalne kierunkowskazy wyborów miedzy dobrem a złem nie istnieją. Istnieją wszakże próby ocalania innych od zła. Więzienie jest dla nich szczególną przestrzenią zaistnienia, gdzie ludzkie życie może mieć swój ostateczny koniec, ale i początek.
The paper intends to take a broader perspective on the issue of religion in the life and rehabilitation of individuals sentenced to the penalty of imprisonment. It discusses the importance of faith and (mainly Christian) religion and religious practices in the specific context of incarceration, as well as the role of prison pastoral care and correctional volunteering, with some major references to the findings of the thematic empirical work. Moreover, the paper calls for a more in-depth (both empirical and theoretical) analysis of the effectiveness of religiously motivated rehabilitation, without any attempts at its idealization or depreciation. Excerpts from a prison diary - selected as meaningful parts of the paper (in order to outline, among all, the importance of the convicts’ conversions) - are not intended to stun the reader with their emotional message. They are rather testimonials of the life of individuals, in their own flesh and blood, and as such send a powerful message for others. The rest is just about the faith and the will of individual readers and their interpretations. As for things of importance, sometimes suffice is to tell about them (with no references to doctrinal interpretations and paradigms or without establishing any ad hoc scientific constructs). That approach proves that the author’s intent goes far beyond the accurate reporting, disentangled from personal and self-construed messages. Universal clues for choosing between the good and the evil just do not exist. But steps are being taken to save others from the effect of the evil. Prison constitutes a peculiar space of existence where human life can both come to its end or have a new beginning.
Źródło:: Profilaktyka Społeczna i Resocjalizacja; 2016, 31-32; 7-33
2300-3952
Pojawia się w:: Profilaktyka Społeczna i Resocjalizacja
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: [Rev.:] Kazimierz Wójtowicz CR, Dookoła Emaus i dalej. (Wiersze niemal zebrane), posłowie – ks. Stefan Radziszewski, Alleluja, Kraków 2012, 820, [1] s.
Around Emmaus and Beyond (Poems Almost Collected)
Autorzy:: Tytko, Marek Mariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/440884.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:: Kazimierz Wójtowicz (1945-)
lirics
Polish religious poetry
Polish literature
Christian culture
Christian literature Resurrectionists
20. century
21. century
Emmaus
resurrection
conversion
literary translation
Rose Ausländer (1901-1988) Datlev Block (1934-)
Dietrich Bonhoeffer
(1906-1945)
Christine Busta (1915-1987) Georg Bydlinski (1956-)
Ernesto Cardenal (1925-)
Paul Celan (1920-1970)
Josef Dirnbeck (1948-)
Gerhard Fritsch (1924-1969) Gertrud Fussenegger
(1912-2009)
Martin Gutl (1942-1994)
Paul Konrad Kurz (1927-2005) Kurt Marti (1921-)
Rainer Maria Rilke (1875-1926) Rudolf Otto Wiemer (1905-1998) Eva Zeller (1923-)
Michael Zielonka
(1942-)
liryka
polska poezja religijna
literatura polska
kultura chrześcijańska
literatura chrześcijańska zmartwychwstańcy
XX wiek
XXI wiek
Emaus
zmartwychwstanie
nawrócenie
tłumaczenie literackie
Dietrich Bonhoeffer (1906-1945) Christine Busta (1915-1987) Georg Bydlinski (1956-)
Gerhard Fritsch (1924-1969) Gertrud Fussenegger (1912-2009), Martin Gutl (1942-1994), Paul Konrad Kurz (1927-2005),
Kurt Marti (1921-), Rainer Maria Rilke (1875-1926), Rudolf Otto Wiemer (1905-1998), Eva Zeller
(1923-), Michael Zielonka (1942-)
Opis:: Ksiądz dr Kazimierz Wójtowicz CR (1945-), krakowski poeta, teolog literatury, zmartwychwstaniec – jest postacią od ponad czterdziestu lat obecną w polskim obiegu literackim. Należy do nurtu tzw. poezji kapłańskiej, lecz cokolwiek miałoby to określenie znaczyć, nie oddaje ono rzeczywistości jego wierszy. Ostatnio o. Wójtowicz wydał bardzo obszerny tom poetycki pt. Dookoła Emaus i dalej (Wiersze niemal zebrane) (2012), w którym zawarł zdecydowaną większość wszystkich swoich dotychczas publikowanych utworów poetyckich, pochodzących z wielu tomów. Odnajdujemy tu teksty wierszy z kilkunastu zbiorków. Już każdy z tych tomików wzięty z osobna, stanowi znaczące wydarzenie artystyczne w polskim życiu literackim, szczególnie zaś w obiegu polskiej poezji religijnej. Tomiki wierszy o. K. Wójtowicza CR z licznie tam obecną motywiką religijną z pewnością zasługują na uwagę wyrobionego czytelnika, ponieważ są zwykle przemyślane w zakresie treści, z pogłębioną refleksją teologiczną tego wybitnego polskiego teologa literatury, bardzo precyzyjnie dopracowane co do formy artystycznej, wysmakowane w układzie utworów i „dopieszczone” w niemal każdym detalu. Dbałość o wysoki poziom merytoryczny tekstów idzie w parze z niesłychanie bogatą wyobraźnią twórczą o. Kazimierza Wójtowicza, zaskakującego czytelnika raz po raz niespotykanymi zestawieniami rzeczywistości ewangelicznej (biblijnej) i współczesnego nam życia naszej cywilizacji. Ojciec Kazimierz ma iście heurystyczną zdolność wynajdowania niesamowitych skojarzeń, niebanalnych metafor, oryginalnych kontaminacji frazeologicznych, metonimii, oksymoronów. Autor ten nie zadowala się tym, co już było dotąd powiedziane w poezji, lecz pracowicie drąży materię słowa, materię rzeczywistości ludzkiej, wyrażaną przez słowo. W rzeczywistości świata przedstawionego w utworach poetyckich K. Wójtowicza CR przebija troska o dyskretną obecność Słowa, delikatną pomoc Opatrzności Bożej światu ludzkiemu. Twórca nie stroni od malowniczości krajobrazów, opisów pięknej natury, sięga obficie po cytaty lub kryptocytaty biblijne, nawiązuje do znanych (bardziej lub mniej) wątków kultury chrześcijańskiej. Język jego wierszy jest zwarty, współczesny, przemawia do czytelnika konkretnością i zaciekawia niebywałymi skojarzeniami, odkryciami cudów dnia codziennego. Wychodząc od motywów biblijnych dochodzi do życia współczesnego i zestawia ze sobą myśli ewangeliczne z rzeczywistością zgoła im przeciwną, jaką niesie ze sobą współczesny nam świat. Te zestawienia niebanalne budują świat przedstawiony, pozwalają dookreślić miejsce człowieka w relacji z Bogiem w rozmaitych aspektach. Autor ten nie stroni od trudnych tematów, czasem gorzkich i niewygodnych, uważając, że człowiek należy oddać w pełni jego realności, wraz ze słabościami, grzechami, upadkami, a zarazem ukazuje światło nawrócenia „połamanego” duchowo, zagubionego, osamotnionego, skrzywdzonego czasem człowieka. Obok cieni pokazuje także i blaski ludzkiego żywota. Jego wiersze z pewnością nie są „laurkami” na cześć człowieka, lecz realistyczne spojrzenie poprzez piękne obrazy poetyckie na rzeczywistość ludzką i Boską. Twórczość o. Kazimierza Wójtowicza CR z pewnością czerpie z bogatych źródeł duchowości zmartwychwstańczej, której nota bene jest on znakomitym znawcą, jako autor bardzo wielu wytrawnych książek i artykułów, erudycyjnych wypisów cytatów z dziejów swojego macierzystego zgromadzenia. Dostrzegam w Wójtowiczowskiej poezji rys niejako ‘zmartwychwstańczy’ w tym sensie, w jakim chciał widzieć człowieka założyciel Zmartwychwstańców – Bogdan Jański (1807- 1840) i poniekąd współzałożyciele zgromadzenia – o. Piotr Semenenko CR (1814- 1886) i o. Hieronim Kajsiewicz CR (1812-1873), którzy podchodzili do rzeczywistości ludzkiej realistycznie, a zarazem niezwykle głęboko duchowo, akcentując nawrócenie człowiecze z upadku, z grzechu ku Chrystusowi. Tak realistyczne i zarazem głęboko metafizyczne, prześwietlone głęboką duchowością, delikatne i wrażliwe, całościowe spojrzenie na człowieka obecne jest również w poezji Kazimierza Wójtowicza CR, który jako zmartwychwstaniec uczynił owo zmartwychwstanie, a raczej nieustanne zmartwychwstawanie, podnoszenie się z upadków życiowaych, odkrywanie Boga w rzeczywistości wokół siebie na nawo, jak uczniowie idący do Emaus, którym w pewnym decydującym opadają zasłony z oczu i odkrywają na zasadzie „heureki” obecność Boga przy sobie. Nie przypadkiem o. K.Wójtowicz CR nadał swojemu najważniejszemu jak dotąd zbiorowi wierszy znaczący tytuł: Dookoła Emaus i dalej. Dla zrozumienia Wójtowiczowskich wierszy istotna jest tu rzeczywistość ewangelicznej drogi z Jerozolimy do Emaus, jaką odbywali zasmuceni i zatrwożeni uczniowie Jezusa Chrystusa, którzy przeżywali Jego mękę i śmierć na krzyżu i zwątpili nawet w pewnym momencie w Jego misję, którą postrzegali oni jako skończoną wraz ze zgonem i złożeniem do grobu swego Mistrza z Nazaretu. Dopiero wraz ze stopniowym wyjaśnieniem pism prorockich odnoszących się do Zbawiciela, przeżywają oni nawrócenie, które kończy się rzeczywiście „nawróceniem”, tj. powróceniem, realnym powrotem jeszcze tego samego dnia z Emaus do Jerozolimy i radosnym odkryciem obecności zmartwychwstałego Boga-Człowieka na ziemi wśród ludzi, istnieniem żywego Stwórcy, który jest, który był i który przychodzi, realnie przychodzi do swoich uczniów, tu: na symbolicznej, choć zarazem przecież realnej kilkukilometrowej drodze do Emaus. O. Kazimierz Wójtowicz CR nadał swojemu najważniejszemu i największemu w sensie objętościowym (liczbowym), jak dotąd zbiorowi utworów poetyckich tytuł dotyczący rzeczywistości istniejącej po zmartwychwstaniu Boga- Człowieka, tj. realności niejako ‘Emausowej’ (Dookoła Emaus). Ponadto druga część tytułu (i dalej) wskazuje na rzeczywistość eschatologiczną, sięgającą ‘dalej’, niż ziemskie Emaus, dalej niż ziemska realność doczesna, w której antycypujemy tylko stan doskonałości wiecznej (niebiańskiej, rajskiej, zbawionej, przebóstwionej). W zasadzie w zwięzłej recenzji nie ma miejsca na szersze, pogłębione analizy poszczególnych utworów, dlatego tylko sygnalizuje się ogólnie ważność tej swoistej, w zasadzie ‘autoantologicznej’ książki poetyckiej o. Kazimierza Wójtowicza CR, który sam dokonał wyboru własnych wierszy i dał do tej autoantologii to, co chciał dać z pewnym zamiarem całościowej wizji człowieka i Boga ukazanej oczami uduchowionego poety obdarzonego zarazem teologiczną erudycją, ludzką wrażliwością i artystyczną wyobraźnią. Wysokoartystyczne dzieła poetyckie tego autora dążą do ideału poezji czystej w rozumieniu ks. Henri Brémonda (1865- 1933), ukazując wielką paletę możliwości malowania życia słowem w kontekście Słowa (Logosu). Z jednej strony Dookoła Emaus i dalej odnosi się do aspektu czasowego (doczesnego i wiecznego, który wykracza poza zwykłą, liniową chronologię), Z drugiej strony można jednak tytuł Dookoła Emaus i dalej odnosić paradoksalnie do aspektu przestrzennego, to znaczy do tej konkretnej miejscowości i coraz dalszych okolic wokół Emaus. Przestrzennie ujmowane kolejne ‘koła’ (wszak występuje tu zaimek dookoła w tytule książki), czyli kręgi, wytaczają kolejne obszary poetyckiej penetracji o. K. Wójtowicza CR wokół punktu centralnego, umieszczonego w geograficznej Palestynie / Izraelu – Ziemi Świętej. Można te wiersze układać retrospektywnie kolejno zarówno według kryterium czasowego (według kolejności następstwa wydarzeń w chronologii liniowej, jak wskazuje kalendarz świecki), jak i według kryterium czasu wiecznego (kołowego, liturgicznego, zamkniętego pierwszym dniem Adwentu a zakończonego Świętem Chrystusa Króla). Ponadto można tę twórczość próbować retrospektywnie porządkować według kryterium przestrzennego (geograficznego), rekonstruując nie tylko geografię realną (geografię fizyczną), ale i geografię zbawienia, opisywanych przez autora różnych miejsc na świecie stanowiących jakiś punkt odniesienia dla historii zbawienia rodzaju ludzkiego oraz dla życia duchowego i materialnego poszczególnych bohaterów poetyckich (lub podmiotu lirycznego). Ciekawe zestawienie nazwy Emaus z rzeczywistością przestrzenną (krakowską), w której od kilkudziesięciu lat zakorzeniony jest autor wierszy – o. Kazimierz Wójtowicz CR – ujawnia fakt odniesienia się wtórnego do tzw. „odpustu Emaus”, funkcjonującego zwyczajowo w Krakowie od kilku stuleci, wielkiego odbywającego się zawsze w pierwszy dzień po Wielkanocy (tj. w Poniedziałek Wielkanocny) w klasztorze Sióstr Norbertanek na krakowskim Zwierzyńcu. To także jakieś symboliczne, wtórne odniesienie się tytułu książki do rzeczywistości „odpustu”, rozumianego tu bardziej jako odpuszczenie grzechów, win człowieczych przez laskę Zmartwychwstałego Boga-Człowieka (znów zmartwychwstanie jako motyw znaczący), a nie w sensie ludowego jarmarku ze świecidełkami (wymiar merkantylny współczesnego świata, profanum), który próbuje zastąpić tę rzeczywistość ważniejszą, duchową (wymiar religijny, zbawczy, wieczny, teofaniczny, apokatastatyczny, sacrum, sanctum). Motywy Miłoszowskiej „cywilizacji kupna i sprzedaży” pojawiają się niejako przy okazji w wierszach o. Kazimierza Wójtowicza („giełda” etc.). W tym sensie – zupełnego odpustu grzechów i win – Emaus krakowski wyznacza zupełnie inną perspektywę w możliwości uporządkowania twórczości par excellence krakowskiego poety-kapłana, o. Wójtówicza CR. Próba wieloaspektowego odczytania tytułu książki Dookoła Emaus i dalej natrafia co rusz, na jakieś nowe możliwości zrozumienia tytułowego przesłania autorskiego. Zapewne nie wyczerpuje to wszystkich jego aspektów. Autor zawarł w tytule książki różnorodne ślady pozwalające na odczytanie na nowo, w coraz to inny sposób, niczym Cortazarowską „grę w klasy”, według rozmaitych kluczy, według urozmaiconych kryteriów swojego dorobku poetyckiego. Tytuł tomiku sam w sobie daje odbiorcy wiele dróg odczytania (wszak biblijny termin droga do Emaus jaki pośrednio ewokowany jest przez książkę Dookoła Emaus i dalej) także umożliwia różne sposoby wyjaśnienia fenomenu relacji mistrza i uczniów. ‘Droga’ oznacza także w Ewangelii (Nowym Testamencie) także ‘sposób’ życia, który jest inny, nowy, odmienny niż ten dotychczasowy, co ma związek z nawróceniem, powrotem do Boga-Człowieka, jedynego Zbawiciela rodzaju ludzkiego. Książka podzielona jest na poszczególne rozdziały (części) autorstwa o. K. Wójtowicza CR o następujących tytułach: Przedsłowie, Pierwopisy, W drodze, Przypisy do ziemi, Odpisy nadziei, Przepisy na światło, Zapisy dłużnika, Wypisy nie tylko pogodne, Napisy na piasku, Podpisy pod Przymierzem, Odpisy świadectwa, Wpisy w Księgę, Spisy obietnic, Tryptyk papieski albo ostatnie dni Jana Pawła II, Dopisy procentów, Rysopisy pielgrzymów, Brudnopisy pytlowane, Z nowych wierszy, Z przekładów. Ponadto w skład książki Dookoła Emaus i dalej wchodzi posłowie pt. Prawie posłowie, autorstwa ks. dra Stefana Radziszewskiego, składający się z tekstu pt. Jeden wiersz o Emaus oraz studium pt. Siedemnaście uwag o poezji ks. Kazimierza Wójtowicza. Nadto znajduje się w tej części publikacji garść cytatów zaczerpniętych z opinii innych autorów o twórczości poetyckiej omawianego tu krakowskiego autora-zmartwychwstańca pt. O wierszach Kazimierza Wójtowicza. Opinie o poezji o. Wójtowicza wyrazili tu zarówno duchowni, jak i świeccy, w tym: Andrzej Babuchowski (1949-), Krzysztof Dybciak (1948-), ks. Franciszek Kamecki (1940-), Aleksander Kowalski, Stanisław Kozielski, Katarzyna Krupa, Ryszard Matuszewski (1914-2010), ks. Bonifacy Miązek (1935-), Beata Pierz, Jan Skoczyński (1946-), Wiesław Jan Wysocki (1950-). Poza tym książka zawiera dodatkowe części stanowiące jej aparat naukowy, ułatwiający wyszukiwanie informacji, tj. bibliografię ważniejszych dzieł autora (tylko książkowych) i biografię o. Kazimierza Wójtowicza CR pt. Bio/bibliogram, oraz trzy indeksy: Alfabetyczny spis utworów, Alfabetyczny spis incipitów, Indeks wersetów biblijnych, nadto wykaz pierwodruków, pt. Pierwsze wydania tomików poezji zawierający nie tylko wykaz tomów wydanych po polsku, niemiecku i włosku, ale także wybory i zbiory poetyckie, nadto wykaz kilkunastu antologii, w których drukował autor Dookoła Emaus i dalej. Zbiór poezji o. Wójtowicza CR jest niezwykle wartościową publikacją, zbierającą w jednym, opasłym tomie reprezentatywny wybór autorski jego wierszy religijnych i innych. Odnajdujemy tu także udane, świetne tłumaczenia poezji z obcych języków, takich poetów jak: Rose Ausländer, Datlev Block, ka. Dietrich Bonhoeffer, Christine Busta, Georg Bydlinski, ks. Ernesto Cardenal, Paul Celan, Josef Dirnbeck, Gerhard Fritsch, Gertrud Fussenegger, Martin Gutl, Paul Konrad Kurz, Kurt Marti, Rainer Maria Rilke, Rudolf Otto Wiemer, Eva Zeller, Michael Zielonka. Warto sięgnąć po arcyciekawy zbiór poetycki o. Kazimierza Wójtowicza CR pt. Dookoła Emaus i dalej (Wiersze niemal zebrane) także w kontekście współczesnych analiz poezji religijnej i sakralnej dokonywanych przez literaturoznawców, teologów literatury i rozmaitych „sakrologów”. Można go wpisać do kanonu polskiej poezji religijnej oraz klasyki polskiego przekładu poetyckiego XX i XXI wieku jako zasłużonego przedstawiciela kultury polskiej i godnego uwagi twórcę literatury pięknej, mając świadomość, że realnie nie ma twórczości doskonałej bez skazy i twórców pozbawionych wad. O. K. Wójtowicz CR próbuje owe wady i skazy ludzkie przezwyciężyć poetycko, dając czytelnikowi namiastkę oczekiwanej rzeczywistości doskonałej (zmartwychwstałej), którą poniekąd tylko w przebłyskach rozbudowanej teologicznie i literacko wyobraźni antycypuje swoimi wierszami tak, jak potrafi najlepiej, nie unikając tematów trudnych, złożonych, które uchwytuje, jak się może wydawać odbiorcy, łatwo i prosto, mając biblijny dar nie tylko języków ale i talent tłumaczenia języków.
Źródło:: Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2013, 4(4); 211-216
2299-9922
Pojawia się w:: Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Amplifikacja wezwania do nawrócenia w wypowiedziach papieża Franciszka
An Amplification of the Call to Conversion in the Statements of Pope Francis
Autorzy:: Wiśniewski, Sebastian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/29430782.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: papież Franciszek
nawrócenie
ekologia
Pope Francis
conversion
ecology
Opis:: Papież Franciszek niejednokrotnie kieruje do katolików wezwanie do nawrócenia. Dokonuje on jednak amplifikacji samego pojęcia „nawrócenie”, wyznaczając nowe perspektywy badawcze, do których należy m.in. problem „nawrócenia ekologicznego” oraz podejście do kwestii nawrócenia konfesyjnego. Papież dokonuje również amplifikacji modelu nawrócenia, modyfikując go i nadając mu jednowektorowy kierunek. Warto zatem dokonać namysłu, przed jakimi wyzwaniami — wobec papieskiego wołania o nawrócenie — staje współczesna refleksja teologiczna oraz pastoralna działalność Kościoła.
Pope Francis repeatedly calls Catholics to conversion. However, he amplifies the very concept of “conversion” outlines new research perspectives, which include, among others, the problem of “ecological conversion” and the approach to the question of confessional conversion. The Pope also amplifies the model of conversion, modifying it and giving it a single-vector direction. It is therefore worth reflecting on the challenges that contemporary theological reflection and the Church’s pastoral activity are facing in the face of the papal call for conversion.
Źródło:: Polonia Sacra; 2022, 26, 2; 101-118
1428-5673
Pojawia się w:: Polonia Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Apologia wiary jako zadanie nauczania religii
Apology for the faith as the task of catechesis
Apologia della fede come compito dellinsegnamento della religione
Autorzy:: Tomasik, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/462083.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: apologia
nauczanie religii w szkole
świętość
sekularyzm
psychologizm
prawda
miłość
nawrócenie
apology
the teaching of religion in schools
sacrum
secularism
psychologism
truth
love
conversion
insegnamento della religione a scuola
sacro
secolarismo
psicologismo
verità
amore
conversione
Opis:: Back to determine apology faith in the post-conciliar theology, including practical theology, is a reference to the Fathers of the Church, the creators of the first apology, and to some concepts of the Bible, but also taking action in the spirit of the Council, which confirmed the achievements of grassroots movements in the Church, in order to the rediscovery of the Bible, the liturgy and the Fathers of the Church. Recognized in this way an apologia for faith means more than just protecting the faith, is the justification. The author first explains the meaning of the individual words contained in the title, then points to the contexts of apology for the faith, which is import_ant for its application in the teaching of religion, but also for the sake of teaching, when the disciples are to be witnesses to the faith. The headline of the article shows two faces apology, defense of faith and the reasons for it, referring to the contemporary problems faced by the teaching of the Catholic religion.
Riassunto: Il ritorno alla definizione apologia della fede nella teologia postconciliare, fra cui la teologia pratica, costituisce un referimento ai Padri della Chiesa autori delle prime apologie così come di certi concetti biblici ma anche un’implementazione dello spirito del Concilio, il quale ha promosso le iniziative dei movimenti originati “dal basso” nella Chiesa aventi come scopo una riscoperta della Bibbia, della liturgia e dei Padri. Un’apologia della fede intesa in questo senso significa più che una semplice difesa della fede, significa anche un dare ragione di essa. L’autore dell’articolo spiega prima il senso delle singole parole incluse nel titolo per poi fare un richiamo ai contesti dell’apologia della fede, il che è significativo per la sua applicazione nell’ambito dell’insegnamento della religione anche per gli stessi insegnanti, dato che devono essere per gli alunni testimoni della fede. In buona parte l’articolo mostra due volti dell’apologia: la difesa della fede e un darne ragione, in riferimento ai problemi attuali con i quali ha a che fare l’insegnamento della religione cattolica.
Źródło:: Studia Katechetyczne; 2014, 10; 11-40
0138-0672
Pojawia się w:: Studia Katechetyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Apostolstwo św. Moniki w nawróceniu jej syna odczytane w świetle orędzia z La Salette
The Apostleship of St Monica in the Conversion of Her Son Reread in the Light of the Message of La Salette
Autorzy:: Pochwat MS, Józef
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/29430836.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: apostolstwo
nawrócenie
modlitwa
chrzest
Pismo Święte
łzy
apostolate
conversion
prayer
baptism
Holy Bible
tears
Opis:: Rola apostolstwa, o której mówi Sobór Watykański II jest niezmiennie ważna. Można ją odczytać w IV wieku chrześcijaństwa na przykładzie św. Moniki wobec jej syna św. Augustyna, jak i w posłannictwie Maryi, objawionej w XIX wieku w La Salette we Francji. Apostolstwo w wymiarze nawrócenia wydaje się jedną z najbardziej palących potrzeb pierwszej połowy XXI wieku.
The role of the Apostolate mentioned by the Second Vatican Council is invariably im-portant. It can be seen in St. Monika’s attitude towards her son St. Augustine in the 4th century, and also in the mission of Mary, revealed at La Salette in France in the nineteenth century. The Apostolate in the aspect of conversion seems to be one of the most pressing needs of the first half of the 21st century.
Źródło:: Polonia Sacra; 2022, 26, 4; 101-124
1428-5673
Pojawia się w:: Polonia Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Arka Noego jako teologicznomoralny archetyp zmagań człowieka z przyrodą i zmianami klimatycznymi
Noah’s Ark as Theologic and Moral Archetype of Human Struggle with Nature and Climate Changes
Autorzy:: Brusiło, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1047581.pdf
Data publikacji:: 2016-06-15
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Noah's Ark
ark
the Ark of the Covenant
archetype
ecology
climate
flood
house
nature
the World Seed Bank
Chernobyl Ark
Masdar City
values
conversion
responsibility
safety
Arka Noego
arka
Arka Przymierza
archetyp
ekologia
klimat
potop
dom
przyroda
Światowy Bank Nasion
Arka Czarnobyla
wartości
nawrócenie
odpowiedzialność
bezpieczeństwo
Opis:: Wśród wielu propozycji przeciwdziałania kryzysom współczesnego świata, często niedocenianą w obecnym problemie ekologicznym, jest biblijna historia Noego i jego Arki, która może stanowić archetyp obecnych zmagań człowieka z przyrodą i zmianami klimatycznymi.Przykłady tych zmagań to próby stworzenia arki naszych czasów: Światowego Banku Nasion, zbudowanego w 2007 roku na norweskiej wyspie Spitsbergen, który ma na celu ocalenie jak największej liczby gatunków roślin przed ich wyniszczeniem, betonowo-stalowej konstrukcji nad reaktorem IV bloku elektrowni w Czarnobylu, który uległ katastrofie w 1986 roku (Arka Czarnobyla) i pierwszego na świecie samowystarczalnego miasta Masdar City w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Te działania, mimo podobieństw do zmagań Noego w czasie biblijnego potopu, nie mogą jednak stanowić stałego, powszechnego, skutecznego i uniwersalnego sposobu na współczesne ratowanie człowieka, jego cywilizacji i otaczającej przyrody w obliczu zagrożeń ekologiczno-klimatycznych. W tych projektach podkreślona jest wyłącznie funkcja ratunkowa dla ludzi i przyrody, dotyczą one tylko aspektu materialnego, doraźnego i zewnętrznego, a brakuje tam charakteru prawdziwego domu, wartości moralnych, wymiarów duchowych życia ludzkiego i głębszych relacji Bóg – człowiek – przyroda.Istotne znaczenie archetypu Arki Noego nie kryje się w materialnych, technicznych i dosłownych szczegółach statku-ocalenia, lecz w kulturowych i duchowych funkcjach historii biblijnej dla idei współczesnej arki ratującej ludzkość i świat przyrody. Prawdziwa arka to dom (oikos-ethos) w potrójnym znaczeniu antropologicznym: miejsca, w którym mieszka człowiek, sieci relacji międzyosobowych i tożsamości bycia człowiekiem oraz w znaczeniu teologicznym jako przestrzeń sacrum, miejsce święte i Dom Pana. Człowiek we współczesnej arce powinien realizować plan Stwórcy i dopiero wówczas naprawdę będzie ratował stworzenie, będzie współpracował z Bogiem w dziele stworzenia, będzie bezpieczny od kataklizmów.Archetypiczne znaczenie Arki Noego powinno więc polegać na: teologicznomoralnym nawróceniu ekologicznym, oczyszczeniu pragnień i intencji, trosce o stworzenie, odpowiedzialności za przyrodę i powrocie do przymierza Boga z człowiekiem. Tak jak kiedyś Noe zmagał się z potopem, tak teraz wysiłki w ratowaniu świata i człowieka wymagają zbudowania struktur, dzieł i wartości takiego globalnego domu-arki, aby było to miejsce duchowej odnowy świata, afirmacji osoby ludzkiej i mieszkanie Boga.
Among the many proposals for preventing crises of the modern world, the biblical story of Noah and his Ark is often underestimated in the current ecological problem. This story may be the archetype of the current struggle between man and nature and climate change.Examples of these struggles are attempts to create the ark of our time: the World Seed Bank, which was built in 2007 on the Norwegian island of Spitsbergen, which aims to save many species of plants from destruction, concrete and steel structure over the reactor of block IV of Chernobyl, that crashed in 1986 (Chernobyl Ark) and the world's first self-contained city, Masdar City in the United Arab Emirates. These actions, despite similarities to the struggles of Noah during the Biblical flood, can not provide a permanent, effective and universal way to rescue contemporary man, his civilization and the surrounding nature in the face of threats to ecological and climatic conditions. These projects stress only rescue function for people and nature, they involve only the material aspect, the immediate one. They lack, however the character of the true house, moral values, spiritual dimensions of human life and deeper relationships God - man - nature.The importance of Noah's Ark archetype lies not in the material, technical and literal details of the rescue ship but in cultural and spiritual functions of biblical story to the idea of modern ark saving humanity and the natural world. The real ark is a house (oikos-ethos) in the triple anthropological sense: the place where man lives, the network of interpersonal relationships and identity of being human and in the theological sense as sacrum, holy place and the House of the Lord. The man in the modern ark should implement the plan of the Creator, and only then he will really save creation, he will cooperate with God in the work of creation, will be safe from natural disasters.Archetypical significance of Noah's ark should rely on theological and moral ecological conversion, clearing desires and intentions, care for creation, responsibility for nature and return to God's covenant with man. As once Noah struggled with the flood, so now efforts in saving the world and men we need to build structures, works and values of such a global home-ark, so that it can be a place of spiritual renewal of the world, the affirmation of the human person and the dwelling place of God.
Źródło:: Teologia i moralność; 2016, 11, 1(19); 29-45
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:: Teologia i moralność
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Bierzmowanie jako sakrament misji
Confirmation as a misionary sacrament
Autorzy:: Tomasik, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/469740.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: nauczanie religii w szkole
bierzmowanie
misje
wprowadzenie do misji
zadania katechezy
nowa ewangelizacja
nawrócenie pastoralne
the teaching of religion in school
confirmation
missions
introduction to the mission tasks of catechesis
new evangelization
pastoral conversion
Opis:: Zagadnienie dojrzewania do bycia chrześcijaninem winno być odniesione do misji, czyli ostatniego nakazu Jezusa. Autor artykułu stara się odpowiedzieć na pytanie, na ile misja chrześcijańska jest obecna w owocach, jakie wierzący otrzymuje w darze bierzmowania. By to zrealizować, omawia kolejno istotę bierzmowania i misji przedstawioną w katechizmach i dokumentach Kościoła, w tym polskich dokumentach programowych. Następnie ukazuje zmianę, jaką powoduje pojmowanie misji w kluczu nowej ewangelizacji i wezwania do nawrócenia pastoralnego. Na zakończenie, autor przedstawia katechetyczne i duszpasterskie propozycje.
The topic of growing into being a mature Christian should be related to the mission, that is, to Christ’s last command. The author of the article responds to the question, to what extent the Christian mission is present in the fruits of the gift of the sacrament of confirmation. To accomplish this task, the author first describes the sacrament of confirmation and Christian mission as is presented in the catechisms and in the documents of the Church, including polish directories regarding catechesis. Then he discusses the change brought about by the understanding of the missions in terms of new evangelization and call to pastoral repentance. As a conclusion, the author suggests some catechetical and pastoral proposals.
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2017, 24; 265-288
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Budując cywilizację miłości. Latynoamerykański model Duszpasterstwa Młodzieży dla Kościoła „wyruszającego w drogę”
Building a civilization of love. Latin American model of pastoral work with youth for an outward-reaching Church
Construyendo la civilización del amor. Modelo latinoamericano de la pastoral juvenil para una iglesia en salida
Autorzy:: Kaproń, Kasper Mariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/502867.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:: młodzież
Duszpasterstwo Młodzieży
Ameryka Łacińska
Kościół „wychodzący”
nawrócenie duszpasterskie
Youth
pastoral work with youth
Latin America
Church that “goes forth” (or an “outward-reaching” Church)
pastoral conversion
Juventud
Pastoral Juvenil
América Latina
Iglesia “en salida”
Conversión Pastoral
Opis:: In this article the author presents certain aspects of pastoral work with youth, describing young people’s reality and the dynamic of pastoral work in Latin America, as well as certain aspects of pastoral work with youth for an “outward-reaching” Church. Criteria are indicated for the pastoral accompaniment of Latin American young people today, from a model of Church which Pope Francis has denominated “outward-reaching” (or “going forth”). This model challenges us to rethink pastoral work with youth, situating it in the horizon of the path of pastoral action in the perspective of Aparecida, which allows us to “deeply rethink and relaunch [the Church’s] mission in current Latin American and global circumstances with fidelity and audacity” (DA 11). This requires that the Church show its readiness to appreciate, value and encourage pastoral initiatives and processes that are developing “outside” of explicit parochial spheres, so as to immerse itself in the missionary adventure towards and into spaces where young people are on the margins. Without doubt this means reconsidering the forms in which parochial and wider ecclesial life is organized. This challenge implies leaving behind pre-designed blueprints in order to meet young people there where they are, in the majority of cases outside the Church, adapting to their times and rhythms. This paper presents four nuclear problems posed by CELAM (Latin American Episcopal Council) for 2015–2019 (social injustice, the deterioration of creation, violence and migration), which question the Church in its evangelizing task and open a challenging panorama for an “outward reaching” pastoral work with youth. Missionary activity which takes these four nuclear problems seriously lets arise a “new subject who emerges in history and which we call disciple” (DA 243), an active member of the Church and a citizen capable of making a significant contribution to society. It becomes obvious that pastoral work with youth in the service of the spreading the Good News isn’t under discussion, but rather is launched with the aim that the light of Christ shine on the faces of the poor and the reality of our peoples. A new model opens up for an “outward reaching” pastoral work with youth, centred in the following of Christ and at the service of life, that is to say with greater impact on society.
En el artículo el autor presenta algunos aspectos de la Pastoral Juvenil (PJ), describiendo la realidad juvenil y la dinámica pastoral desde América Latina. Vienen también presentados algunos aspectos de la PJ para una “Iglesia en salida” y se indica los criterios para un acompañamiento pastoral a los jóvenes latinoamericanos hoy, desde el modelo de Iglesia que el papa Francisco ha denominado “en salida” y que nos desafía a repensar la PJ ubicándola en el horizonte de la reforma eclesial que este pontificado viene impulsando. Se trata de buscar e encontrar el camino de la pastoral en la perspectiva de Aparecida, que permita “repensar profundamente y relanzar con fidelidad y audacia la misión [de la Iglesia] en las nuevas circunstancias latinoamericanas y mundiales” (DA 11). Esto requiere de la Iglesia mostrar su disponibilidad a apreciar, valorar y alentar las iniciativas y procesos pastorales que están en desarrollo “fuera” del ámbito explícito de las parroquias, para insertarse en aventura misionera hacia y dentro de las periferias juveniles y sin duda esto supone un replanteamiento de las formas de organizar la vida parroquial y eclesial más amplia. Este reto exige salir de los propios esquemas pre-confeccionados, para encontrar a los jóvenes allí donde están, es decir en mayoría de los casos fuera de la Iglesia, adecuándose a sus tiempos y a sus ritmos. En el texto vienen presentados cuatro núcleos problemáticos que plantea el CELAM para el cuatrienio 2015–2019 (la injusticia social, el deterioro de la creación, la violencia y el flujo migratorio), que interpelan a la Iglesia para su tarea evangelizadora y abren un panorama desafiante para una Pastoral Juvenil “en salida”. Con la acción misionera que toma en serio estos cuatro núcleos se está formando, “un sujeto nuevo que surge en la historia y al que llamamos discípulo” (DA 243), miembro activo de la Iglesia y ciudadano capaz de incidir significativamente en la sociedad. Es evidente, entonces, que una PJ evangelizadora, no se discute, sino se la pone en camino, trabajando para lograr que la luz de Jesucristo ilumine los rostros de los pobres y la realidad de nuestros pueblos. Se abre pues una nuevo modelo para la PJ “en salida”, centrado en el seguimiento de Cristo y al servicio de la vida, es decir, con mayor incidencia en la sociedad.
Źródło:: Łódzkie Studia Teologiczne; 2019, 28, 2; 117-136
1231-1634
Pojawia się w:: Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Che cosa riguarda la critica dei farisei in Mt 23,25-26?
What is the criticism of the Pharisees in Mt 23:25-26?
Czego dotyczy krytyka faryzeuszy w Mt 23,25-26?
Autorzy:: Krzysztofiak, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2038358.pdf
Data publikacji:: 2021-12-17
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Gesù
pulizia rituale
Farisei
conflitto
moralità
conversione
Jesus
ritual purity
Pharisees
conflict
morality
conversion
Jezus
czystość rytualna
faryzeusze
konflikt
moralność
nawrócenie
Opis:: W Nowym Testamencie faryzeusze ukazywani są zazwyczaj jako wrogowie i nieprzyjaciele Jezusa. Ich prezentacja jest raczej tendencyjna i jednostronna, ograniczona do kwestii kontrowersyjnych. Ewangelie zazwyczaj nie ukazują tego, co było w ich życiu pozytywnego i zgodnego z życiem chrześcijanina. Jezus we fragmencie Mt 23,25-26 nie tyle krytykuje faryzeuszów za to, że respektują reguły czystości rytualnej w życiu codziennym, lecz ukazuje, czym jest grzech w życiu człowieka, nie tylko w życiu faryzeusza, ale każdego. Każdy jest wezwany do tego, aby się nawrócić, zmienić swoją postawę, odrzucić hipokryzję i żyć według zasad Ewangelii. Jezus używa metafory kubka i misy, aby w prosty sposób ukazać swoim słuchaczom, że tak jak w przypadku przedmiotów, których używa się w codzienności, najpierw myje się ich stronę wewnętrzną, a potem zewnętrzną, tak samo w przypadku człowieka, powinien on najpierw oczyścić swoją duszę, a potem pokazać się dobrym wobec innych.
In the New Testament, the Pharisees are usually presented as enemies and foes of Jesus. Their presentation is rather biased and one-sided, limited to controversial issues. The Gospels usually fail to show what positive in their lives and in harmony with that of a Christian was. In the passage of Mt 23:25-26, Jesus does not so much criticize the Pharisees for respecting the rules of ritual purity in their daily lives, but shows what sin in human life is, not only in the life of a Pharisee, but everyone. Everyone is called to convert, change its attitude, reject hypocrisy and live according to the Gospel principles. Jesus uses the metaphor of a cup and a dish to easily show his listeners that, as in the case of everyday objects, which first they are washed inside, then outside, exactly the same should happen with a man, he should first purify his soul and then show himself good towards others.
Źródło:: Poznańskie Studia Teologiczne; 2021, 40; 33-46
0209-3472
Pojawia się w:: Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "nawrócenie." wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język