Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "nadczynność przytarczyc" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Pierwotna nadczynność przytarczyc na przykładzie 33-letniej pacjentki z gruczolakiem przytarczyc
    Autorzy:
    Łach, Jarosław
    Dyaczyński, Michał
    Buczkowski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391717.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    nadczynność przytarczyc
    gruczolak przytarczyc
    kamica nerek układu moczowego
    Opis:
    Nadczynnością przytarczyc nazywamy stan nadmiernej produkcji i sekrecji PTH[1].Najczęstszą przyczyną pierwotnej nadczynności przytarczyc jest gruczolak przytarczyc - około 80 % przypadków, pozostałe to przerost przytarczycy około 15% przypadków[2] [3], a w 1-5% przypadków rak [2] [3] [4][5]. Choroba rozpoznawana jest u około 40 osób na 100 000 [ 5] [6][3][7].Najczęstszą przyczyną gruczolaka jest mutacja w genie MEN 1. Mniej niż 5% przypadków to przewlekła nadczynność przytarczyc, która jest składową zespołu gruczolakowatości wewnątrzwydzielniczej MEN 1 MEN 2a [1]. Nadmiar PTH w ustroju prowadzi do zwiększonej mobilizacji wapnia z kości, a co za tym idzie wzmożonej osteolizy, co więcej powoduje wzrost wchłaniania wapnia z przewodu pokarmowego, a także zwiększoną ilość wydalania fosforanów z moczem. Obraz kliniczny choroby jest wielopostaciowy i często przebiega ona w sposób utajony. Najczęściej choroba przebiega pod postacią osteoporozy, przewlekłej nawracającej kamicy nerek, częste są także odmiedniczkowe zapalenia nerek na podłożu kamicy. Chorobie mogą towarzyszyć: dysfagia, bóle brzucha, metaliczny posmak w ustach, uporczywe zaparcia. Ponadto z układu nerwowego: zawroty i bóle głowy, zaburzenia świadomości. Zaburzenia rytmu serca pod postacią skurczów dodatkowych i napadowych częstoskurczów. Osteoliza, osteoporoza i złamania patologiczne [1]. Celem tego artykułu jest przybliżenie Czytelnikowi przypadku 33 letniej kobiety z pierwotną nadczynnością przytarczyc na podłożu gruczolaka.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 3; 55-61
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Image analysis of immunohistochemical stains for detection of parathyroid disease
    Autorzy:
    Płaczek, B.
    Orczyk, T.
    Bułdak, R.
    Michalski, M.
    Segiet, O.
    Polaniak, R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/333291.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Śląski. Wydział Informatyki i Nauki o Materiałach. Instytut Informatyki. Zakład Systemów Komputerowych
    Tematy:
    image processing
    immunohistochemistry
    hyperparathyroidism
    light microscopy
    przetwarzanie obrazu
    immunohistochemia
    nadczynność przytarczyc
    mikroskopia świetlna
    Opis:
    In this paper a method is introduced which enables automatic detection of parathyroid hyperplasia and parathyroid adenoma on the basis of immunohistochemical angiogenesis markers expression in micrographs. The proposed method uses digital image processing techniques and classification algorithms to detect diseased tissue. The disease detection is performed by classification of normalized color intensity histograms. Accuracy of this method was evaluated by using micrographs of parathyroid tissue sections obtained from patients that have undertaken surgery due to primary hyperparathyroidism. Use of different color models, various classifiers, and immunohistochemical markers was considered during the experiments. The experimental results show that the introduced method enables accurate detection of parathyroid disease. The most promising results were obtained for k-nearest neighbor and neural network classifiers.
    Źródło:
    Journal of Medical Informatics & Technologies; 2015, 24; 141-146
    1642-6037
    Pojawia się w:
    Journal of Medical Informatics & Technologies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The role of ultrasound and nuclear medicine methods in the preoperative diagnostics of primary hyperparathyroidism
    Rola badania ultrasonograficznego i metod medycyny nuklearnej w przedoperacyjnej diagnostyce pierwotnej nadczynności przytarczyc
    Autorzy:
    Nieciecki, Michał
    Cacko, Marek
    Królicki, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1052977.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    PET
    hyperparathyroidism
    scintigraphy
    ultrasonography
    nadczynność przytarczyc
    scyntygrafi a
    ultrasonografi a
    Opis:
    Primary hyperparathyroidism (PH) represents one of the most common endocrine diseases. In most cases, the disorder is caused by parathyroid adenomas. Bilateral neck exploration has been a widely used treatment method for adenomas since the 20’s of the twentieth century. In the last decade, however, it has been increasingly replaced by a minimally invasive surgical treatment. Smaller extent, shorter duration and lower complication rate of such a procedure are emphasized. Its efficacy depends on a precise location of parathyroid tissue during the preoperative imaging. Scintigraphy and ultrasound play a major role in the diagnostic algorithms. The efficacy of both methods has been repeatedly verified and compared. The still-current guidelines of the European Association of Nuclear Medicine (2009) emphasize the complementary role of scintigraphy and ultrasonography in the preoperative diagnostics in patients with primary hyperparathyroidism. At the same time, attempts are made to improve both these techniques by implementing new study protocols or innovative technologies. Publications have emerged in the recent years in the field of ultrasonography, whose authors pointed out the usefulness of elastography and contrast media. Nuclear medicine studies, on the other hand, focus mainly on the assessment of new radiotracers used in the positron emission tomography (PET). The aim of this article is to present, based on literature data, the possibilities of ultrasound and scintigraphy in the preoperative diagnostics in patients with primary hyperparathyroidism. Furthermore, the main directions in the development of imaging techniques in PH patients were evaluated.
    Pierwotna nadczynność przytarczyc jest jednym z najczęstszych schorzeń układu endokrynnego. Przyczyną większości przypadków tej choroby są gruczolaki przytarczyc. Od lat dwudziestych XX wieku powszechnie stosowaną metodą ich leczenia jest obustronna eksploracja szyi. W ostatniej dekadzie zastępowana jest ona jednak coraz częściej przez operacje wykonywane metodą mało inwazyjną. Podkreśla się mniejszą rozległość, krótszy czas trwania oraz niższy odsetek powikłań takiej procedury. Jej skuteczność uwarunkowana jest precyzyjną lokalizacją tkanki przytarczyc w przedoperacyjnych badaniach obrazowych. Główną rolę w algorytmach diagnostycznych odgrywają scyntygrafia i badanie ultrasonograficzne. Skuteczność obu metod była wielokrotnie weryfikowana oraz porównywana. Wciąż aktualne wytyczne Europejskiego Towarzystwa Medycyny Nuklearnej z 2009 roku podkreślają komplementarną rolę scyntygrafii i badania ultrasonograficznego w przedoperacyjnej diagnostyce pacjentów z pierwotną nadczynnością przytarczyc. Jednocześnie podejmowane są próby udoskonalenia obu metod, poprzez zastosowanie nowych protokołów badań lub wykorzystanie innowacyjnych technologii. W dziedzinie ultrasonografii w ostatnich latach pojawiły się publikacje, których autorzy zwracali uwagę na przydatność elastografii oraz środków kontrastowych. Natomiast prace z zakresu medycyny nuklearnej koncentrują się głównie na ocenie nowych radioznaczników stosowanych w pozytonowej tomografii emisyjnej. Celem tego artykułu jest przedstawienie, na podstawie danych z literatury, możliwości badania ultrasonograficznego i scyntygrafii w przedoperacyjnej diagnostyce pacjentów z pierwotną nadczynnością przytarczyc. Dodatkowo analizowano główne kierunki rozwoju metod obrazowania chorych z opisywanym schorzeniem.
    Źródło:
    Journal of Ultrasonography; 2015, 15, 63; 398-409
    2451-070X
    Pojawia się w:
    Journal of Ultrasonography
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ śródoperacyjnego radiomapowania nuklearnego na czas trwania zabiegu w paratyreoidektomii
    The influence of intraoperative nuclear radio-mapping on the duration of the surgical procedure in parathyroidectomy
    Autorzy:
    Sagan, D.
    Rejdak, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/262042.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
    Tematy:
    chirurgia
    gruczolak przytarczyc
    nadczynność przytarczyc
    przytarczyce
    paratyreoidektomia
    radiomapowanie nuklearne
    surgery
    parathyroid adenoma
    hyperparathyroidism
    parathyroid glands
    parathyroidectomy
    nuclear radio-mapping
    Opis:
    Śródoperacyjna identyfikacja nadczynnej tkanki przytarczyc stanowi jedno z największych wyzwań dla chirurgów wykonujących paratyreoidektomie. Przełomem w chirurgii przytarczyc może stać się nowa metoda śródoperacyjnego radiomapowania nuklearnego. Jest ona oparta na pomiarze emisji promieniowania gamma w czasie rzeczywistym przez tkanki w polu operacyjnym po uprzednim podaniu 99mTc MIBI (99mTc-methoxyisobutylisonitrile - 99mTc-metoksyizobutylizonitryl), wychwytywanego i akumulowanego wybiórczo przez tkankę przytarczyc. Celem artykułu była analiza wpływu zastosowania śródoperacyjnego radiomapowania nuklearnego na czas trwania zabiegu paratyreoidektomii. Badania przeprowadzono metodą analizy retrospektywnej jedno- i wieloczynnikowej w grupie 20 chorych poddanych zabiegom paratyreoidektomii, uwzględniając potencjalne czynniki kliniczne wpływające na czas zabiegu jako wejściowe zmienne niezależne. Jednoczynnikowa analiza statystyczna wykazała, że zastosowanie śródoperacyjnego radiomapowania nuklearnego skraca czas trwania zabiegu o średnio 60,38±7,47 min (p = 0,0459). Natomiast nadczynność wtórna, konieczność wykonania częściowej sternotomii oraz reoperacja przedłużały średni czas trwania zabiegu o odpowiednio: 88,44±40,21 min; 98,06±57,91 min oraz 74,33±33,92 min (p = 0,0112; p = 0,0409 oraz p = 0,0234; odpowiednio). Analiza wieloczynnikowa z zastosowaniem modelu regresji wielorakiej zidentyfikowała radiomapowanie nuklearne, sternotomię oraz reoperację jako zmienne niezależne istotnie statystycznie wpływające na czas trwania paratyreoidektomii. Uzyskane wyniki badań wykazały, że śródoperacyjne radiomapowanie nuklearne jest skuteczną metodą wspomagającą postępowanie chirurgiczne w zabiegach paratyreoidektomii. Dzięki ukierunkowaniu działania operacyjnego in vivo oraz zapewnieniu potwierdzenia tożsamości nadczynnej tkanki gruczolaka ex vivo natychmiast po jego resekcji metoda ta pozwala znacznie skrócić czas trwania paratyreoidektomii.
    Thorough localization and confirmation of hyperactive parathyroid tissue is one of the most difficult tasks for surgeons performing parathyroidectomies. Therefore, the need for an intraoperative aid during parathyroidectomy is currently widely accepted. An instant detection of radioactivity after 99mTc MIBI injection, which is accumulated in parathyroid glands, called nuclear radio-mapping, has become a novel technique applied in these operations. We aimed to assess the utility of this new technique as one of potential factors influencing the duration of parathyroidectomy. We retrospectively analyzed the influence of chosen clinical factors on the duration of the surgical procedure, using univariate and multivariate statistical methods in a group of 20 patients who underwent parathyroidectomy. The results of univariate analysis showed that using nuclear radio-mapping decreased the mean duration of parathyroidectomy by mean 60.38±7.47 min (p = 0.0459). However, in patients with secondary hyperparathyroidism, sternotomy and reoperation, the mean procedure duration increased by mean 88.44±40.21 min; 98.06±57.91 min and 74.33±33.92 min (p = 0.0112; p = 0.0409 and p = 0.0234) respectively. Multivariate analysis showed that nuclear radio-mapping, sternotomy and reoperation independently influenced the duration of parathyroidectomy. Concluding, nuclear radio-mapping not only guides the resection in vivo, but also allows to confirm the identity of removed parathyroid ex vivo and to decrease the duration of parathyroidectomy. This technique is a useful and efficient intraoperative adjunct in parathyroid surgery.
    Źródło:
    Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2010, 16, 3; 280-284
    1234-5563
    Pojawia się w:
    Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rzadsze przyczyny kamicy układu moczowego na przykładzie pacjentów z nadczynnością przytarczyc i podejrzeniem hiperkalciurii samoistnej
    Rare causes of urolithiasis exampled by patients with hyperparathyroidism and suspected of Williams’ syndrome
    Autorzy:
    Straż-Żebrowska, Ewa
    Jung, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031180.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Williams’ syndrome
    hypercalciuria
    hyperparathyroidism
    rolithiasis
    kamica układu moczowego
    hiperkalciuria
    hiperkalcemia
    nadczynność przytarczyc
    hiperkalcemia samoistna
    Opis:
    Urolithiasis is a significant and a common health problem in children’s nephrology and urology. Taking into account the consequences, such as colic renal pain, recurrent urinary tract infection and renal failure, fast diagnosis and treatment of urolithiasis is needed. Hypercalciuria is the most common metabolic abnormality in patients with calcium kidney stones. Hypercalciuria may be caused by increased intestinal calcium absorption, decreased renal calcium reabsorption or hyperparathyroidism. A serum calcium level is steady and is regulated by the actions of parathyroid hormone, vitamin D3 and the opposing effect of calcitonin. We describe two clinical cases that demonstrate uncommon aetiology of urolithiasis: the male patient with recurrent urolithiasis caused by hyperparathyroidism due to parathyroid gland hyperplasia and the female patient with hypercalcaemia accompanied by urolithiasis and Williams syndrome suspicion. Hyperparathyroidism is characterised by high serum calcium level, hypercalciuria, elevated PTH and renal metabolite of vitamin D3 concentration. The clinical manifestation of Williams’ syndrome include distinct facial appearance associated with cardiovascular anomalies, intermittent hypercalcaemia and hypercalciuria, neurodevelopmental and gastrointestinal tract abnormalities. A characteristic behavioural profile, in children with Williams’ syndrome, is observed and called “cocktail party”.
    Kamica układu moczowego stanowi istotny i częsty problem zdrowotny w nefrologii i urologii dziecięcej. Z uwagi na konsekwencje tej choroby, takie jak dolegliwości bólowe, nawroty zakażeń układu moczowego, a nawet niewydolność nerek, wskazane jest szybkie rozpoznanie i leczenie kamicy układu moczowego. Najczęstszą przyczyną metaboliczną tego schorzenia jest hiperkalciuria. Może ona występować jako hiperkalciuria absorpcyjna, nerkowa lub związana z nadczynnością przytarczyc. W prawidłowych warunkach stężenie wapnia w surowicy jest stałe i podlega regulacji hormonalnej poprzez działanie parathormonu, witaminy D3 oraz przeciwstawnie działającej kalcytoniny. W pracy przedstawiono dwie prezentacje kliniczne będące przykładem rzadszych przyczyn kamicy układu moczowego: pacjenta z nawrotową kamicą układu moczowego, której przyczyną była nadczynność przytarczyc spowodowana hiperplazją przytarczyc, oraz dziewczynkę z podejrzeniem genetycznego podłoża kamicy, jakim jest hiperkalcemia samoistna. Dla nadczynności przytarczyc właściwe są podwyższone stężenia wapnia w surowicy, hiperkalciuria, podwyższone wartości parathormonu i nerkowego metabolitu witaminy D3. Na zespół Williamsa (hiperkalcemia samoistna) składają się: charakterystyczna dysmorfia twarzy, której mogą towarzyszyć wady serca, przejściowa hiperkalcemia oraz hiperkalciuria, objawy ze strony układu nerwowego i pokarmowego. Dzieci cierpiące na to schorzenie są obdarzone specyficzną osobowością, tzw. cocktail party.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 2; 126-130
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies