Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "muzykowanie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    The Role of Arts Education in Educational Environments
    O roli edukacji artystycznej w środowiskach wychowawczych
    Autorzy:
    Kataryńczuk-Mania, Lidia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/448734.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    teacher
    animator
    playing music versus education
    educational environments
    nauczyciel
    muzykowanie a wychowanie
    środowisko wychowawcze
    Opis:
    The aim of the article is to present the values of art education, which implements most teacher-animator. The article has a theoretical character and was based on the analysis of the literature on the subject. The author focuses on the importance of music and emphasises the value of playing music together not only at school, but also in the domestic and local environment. She presents various tasks of a music teacher, who, apart from conveying the musical values, has an important pedagogical role both at school and in the area of their residence.
    Celem artykułu jest przybliżenie walorów edukacji artystycznej, którą najczęściej popularyzuje nauczyciel-animator. Artykuł ma charakter teoretyczny i powstał na podstawie analizy literatury przedmiotu. Autorka skupia uwagę na znaczeniu muzyki, podkreśla walory wspólnego muzykowania nie tylko w szkole, ale także w środowisku rodzinnym i lokalnym. Wskazuje różne zadania nauczyciela muzyki, który oprócz artystycznych wartości pełni ważną rolę wychowawczą zarówno w szkole, jak i w regionie.
    Źródło:
    Studia Paedagogica Ignatiana; 2018, 21, 3; 117-127
    2450-5358
    2450-5366
    Pojawia się w:
    Studia Paedagogica Ignatiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wybrane formy uczestnictwa w kulturze muzycznej podstawą kreowania więzi
    Autorzy:
    Szubertowska, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/607017.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    participation in culture, spontaneous singing, organised making music in bands.
    uczestnictwo w kulturze, spontaniczny śpiew, zorganizowane muzykowanie w zespołach.
    Opis:
    In the article i made an attempt to show the essence of participation in musical culture and its place in education. In theoretical reflections i made a reference to the ideas included in pedagogical and sociological literature, dealing with the basics of social coexistence and cooperation. Using the examples taken from the history, but also from pedagogical practice,i showed the role of making music in bands in the education in the past and i drew attention to contemporary possibilities of using this form of activity in building social ties. The subject of my reflections was the participation in spontaneous, community singing and in organised bands: instrumental and choral. In the summary i referred to present-day situation in thisfield and i showed positive educational initiatives worth of imitation.
    W artykule podjęłam próbę ukazania istoty uczestnictwa w kulturze muzycznej i jej miejsca w wychowaniu. W teoretycznych rozważaniach odniosłam się do treści zawartych w literaturze pedagogicznej i socjologicznej, traktujących o podstawach społecznego współżycia i współdziałania. na przykładach zaczerpniętych z historii, a także z praktyki pedagogicznej, ukazałam rolę muzykowania zespołowego w wychowaniu w przeszłości oraz zwróciłam uwagę na współczesne możliwości wykorzystania tej formy aktywności w budowaniu więzi społecznych. przedmiotem moich rozważań uczyniłam uczestnictwo w spontanicznym, wspólnotowym śpiewie oraz w zorganizowanych zespołach: instrumentalnym i chóralnym.W podsumowaniu odniosłam się do współczesnej sytuacji w tej dziedzinie oraz wskazałam pozytywne inicjatywy wychowawcze godne naśladowania.
    Źródło:
    Lubelski Rocznik Pedagogiczny; 2019, 38, 1
    0137-6136
    Pojawia się w:
    Lubelski Rocznik Pedagogiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kilka uwag o pandemicznej tęsknocie Polaków za turystyką festiwalową
    A Few Comments on the Pandemic Longing of Poles for Festival Tourism
    Autorzy:
    Parus-Jankowska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31871915.pdf
    Data publikacji:
    2023-06-30
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
    Tematy:
    pandemia COVID-19
    muzykowanie
    festiwal
    wielozmysłowa kultura iwentu
    turystyka festiwalowa
    COVID-19 pandemic
    musicking
    multi-sensory culture of the event
    festival
    festival tourism
    Opis:
    Pandemia Covid-19 znacząco zmieniła formy spędzania czasu wolnego, między innymi wpłynęła na sposób słuchania muzyki – jednej z najczęstszych aktywności Polaków w czasie wolnym. W początkowym okresie pandemii zamknięto instytucje kultury, w tym te muzyczne, i odwołano koncerty plenerowe oraz festiwale, przez co słuchacze stracili możliwość bezpośredniego uczestniczenia we wszelkich wydarzeniach muzycznych, a artyści wykonywania muzyki na żywo. Zarówno jednym jak i drugim nie pozostało nic innego, jak przenieść swoje aktywności do Internetu. Szybko jednak okazało się, że takie obcowanie z muzyką jest dla słuchaczy (i wykonawców) niewystarczające. Z badań wynika, że jedną z największych tęsknot w czasie pandemii była chęć uczestnictwa w wydarzeniu muzycznym na żywo – koncercie lub festiwalu. Artykuł przedstawia festiwal jako przykład wielozmysłowej kultury iwentu, rodzaju święta, w którym muzyka odgrywa ważne społeczne funkcje – integracji społecznej i budowania poczucia wspólnoty, czyli tego, czego Polakom w pandemii najbardziej brakowało.
    The Covid-19 pandemic has significantly changed the way people spend their leisure time, including the pattern they listen to music - one of the most common leisure activities of Poles. In the early days of the pandemic, cultural institutions, among others the musical ones, were closed and outdoor concerts and festivals were cancelled, so that spectators lost the opportunity to participate in any musical events and artists to perform live music. There was nothing left but to transfer those activities to the Internet. However, it quickly turned out that such contact with music was insufficient for listeners and performers. According to research, one of the greatest longings during the pandemic was the desire to participate in a live music event - a gig or a festival. The article presents a festival as an example of the culture multi-sensory event, a kind of celebration in which music plays important social functions of social integration and building a sense of community which is what Poles missed most during the pandemic.
    Źródło:
    Studia Humanistyczne AGH; 2023, 22, 1; 61-70
    2084-3364
    2300-7109
    Pojawia się w:
    Studia Humanistyczne AGH
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Talenta przyjemne” Izabeli Marii z Lubomirskich Sanguszkowej (1808–1890)
    The ‘Pleasing Talents’ of Izabela Maria Sanguszko, née Lubomirska (1808–1890)
    Autorzy:
    Bieńkowska, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25806099.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Izabela Maria z Lubomirskich Sanguszkowa
    Gumniska
    Kraków
    patronat muzyczny kobiet
    muzykowanie amatorów
    opera
    muzyka fortepianowa
    Izabela Maria Sanguszko, née Lubomirska
    women’s musical patronage
    amateur music-making
    piano music
    Opis:
    Izabela Maria z Lubomirskich Sanguszkowa była córką Henryka Lubomirskiego (1777–1850) i Teresy z Czartoryskich (1785–1868). Jej ojciec – wychowany przez daleką zamożną krewną Elżbietę z Czartoryskich Lubomirską (1736–1816), jedną z największych patronek sztuki na przełomie XVIII i XIX wieku – znany był za swojego szczególnego zamiłowania do muzyki. Zainteresowanie sprawami muzycznymi, a szczególnie operą, Henryk przekazał córce. Izabela świetnie śpiewała (w Wiedniu pobierała nauk u włoskich mistrzów – słynnego barytona Antonio Tamburiniego (1800–76), a następnie u kompozytora Stefano Pavesi (1779–1850)) i grała na fortepianie. W listach do ojca często komentowała bieżące wydarzenia muzyczne, a w oficynach wydawniczych Wiednia, Paryża, Mediolanu kupowała fragmenty wysłuchanych dzieł (głównie) operowych w opracowaniu na głos i fortepian czy też na cztery ręce. Ślady tych nabytków widać w zachowanych do dziś muzykaliach należących ongiś do Izabeli – w zbiorach Narodowego Zakładu im. Ossolińskich (zbiory sprzed zamążpójścia) i, nieznane do tej pory badaczom, Miejskiej Bibliotece Publicznej w Tarnowie (zbiory Izabeli, jej męża i dzieci). W Przeworsku, w którym Izabela dorastała, miała do dyspozycji przebogatą bibliotekę muzyczną, liczącą blisko 1400 pozycji, inwentarzem której obecnie dysponujemy. Po zamążpójściu nie zaprzestała muzykowania, prowadząc, zachowany do dziś, dzienniczek, zawierający w znacznej części nieznane 32 kompozycje, gromadząc muzykalia, dbając o wykształcenie muzyczne dzieci, wspierając twórczość kompozytorów. Kreowana przez Izabelę aktywność muzyczno-artystyczna w Krakowie i Gumniskach jest istotnym uzupełnieniem obrazu kultury muzycznej XIX-wiecznej Rzeczpospolitej.
    Izabela Maria Sanguszko, née Lubomirska, was a daughter of Henryk Lubomirski (1777–1850) and his wife Teresa, née Czartoryska (1785–1868). Izabela’s father had been brought up by a rich distant relative, Elżbieta Lubomirska, née Czartoryska (1736–1816), one of the leading patronesses of art around the turn of the nineteenth century. He was known for his particular fondness of music, and he passed on his interest in this field, particularly in opera, to his daughter. Izabela was an excellent singer, who studied in Vienna with Italian masters: the famous baritone Antonio Tamburini (1800–76), and subsequently the composer Stefano Pavesi (1779–1850). She also played the piano. In letters sent to her father, she frequently commented on musical life. From publishers in Vienna, Paris and Milan, she would also purchase selections (transcriptions for voice and piano or for piano four hands) from works she had heard (mainly operas). Some of those purchases have been preserved in the National Ossoliński Institute in Wrocław (from Izabela’s maiden years) and the Municipal Public Library in Tarnów (items belonging to Izabela, her husband and their children, hitherto unknown to scholars). In Przeworsk, where Izabela grew up, she had at her disposal a vast music library comprising nearly 1400 items, which are fully inventoried. Izabela did not give up music-making after getting married. She kept a diary, preserved to this day, containing 32 compositions, many of them not known from other sources. She collected sheet music and ensured her children received a musical education. She also supported the work of composers. The musical-artistic activity created by Izabela in Kraków and Gumniska represents an important aspect of nineteenth-century musical culture in the territories of partitioned Poland.
    Źródło:
    Muzyka; 2022, 67, 1; 3-19
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Żądny wieńca Apollona”. Michał Kazimierz Ogiński jako muzyk w latach 1748–1761
    ‘Craving Apollo’s Laurels.’ Michał Kazimierz Ogiński as a Musician in 1748–1761
    Autorzy:
    Bieńkowska, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30147331.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Michał Kazimierz Ogiński
    Warszawa
    Berlin
    Paryż
    muzykowanie amatorów
    kantata La nascita di Amalia
    gra skrzypcowa
    harfa pojedynczopedałowa
    Warsaw
    Paris
    amateur music-making
    the cantata La nascita di Amalia
    violin playing
    single-action pedal harp
    Opis:
    O popisach muzycznych M.K. Ogińskiego zachowały się wyrywkowe informacje pochodzące z różnych okresów jego aktywności muzycznej. W artykule podjęto próbę zgromadzenia i uporządkowania danych dotyczących jego występów w młodzieńczych latach, w tym podczas grand tour w l. 1753–61. Zachowana partytura kantaty La nascita do Amalia Friedricha Königa z 1750 r., w której wykonaniu w Warszawie jako pierwszy skrzypek wziął udział książę, dowodzi dużej sprawności w grze na skrzypcach Michała Kazimierza jeszcze przed wyruszeniem w zagraniczną podróż. Po wyjeździe z kraju najwięcej zachowanych informacji dotyczy roku 1755 i początku 1756, gdy Ogiński przebywał w Berlinie. Dowodzą one regularnego aktywnego uprawiania muzyki przez księcia. Ogiński muzykował wówczas grając głównie na skrzypcach i nowej odmianie harfy – pojedynczopedałowej, którą popularyzował wielokrotnie m.in. na królewskim dworze Fryderyka II, a następnie podczas pobytu w Paryżu. Ponad pięcioletni pobyt Ogińskiego we Francji jest gorzej, jeśli chodzi o przetrwałe świadectwa aktywności muzycznej księcia, udokumentowany. W tym czasie twórcy włoscy przebywający w Paryżu zadedykowali Ogińskiemu dwa druki: Carlo Graziani, Sei Sonatas a Violoncello solo e Basso, op. 1 i Gaetano Pugnani, Six pieces à plusieurs parties obligez. Szczególnie drugi z dokumentów, wzbogacony epistołą dedykacyjną, potwierdza ówczesne kontakty Ogińskiego i Pugnaniego, a także każe zrewidować listę mistrzów, z uwag których książę mógł korzystać jako muzyk. Jego kontakt z Denisem Diderotem w Paryżu zaowocował natomiast zaproszeniem księcia do sporządzenia hasła „harfa” w słynnej Encyclopédie, opublikowanie którego przyczyniło się do spopularyzowania nowej odmiany instrumentu we Francji w II poł. XVIII wieku. Aktywne muzykowanie w ciągu całego życia, pozycja polityczna i charyzma Ogińskiego w znacznym stopniu przyczyniły się do przełamania negatywnego obrazu wysoko urodzonych osób uprawiających muzykę w Rzeczpospolitej i utorowały drogę szerszej aktywności muzycznej dziewiętnastowiecznych twórców i wykonawców.
    Michał Kazimierz Ogiński’s music performances are mentioned in fragmentary accounts from different periods of his musical activity. This paper is an attempt to collect and organise data concerning the performances he gave in his youthful years, including his grand tour of 1753–61. The surviving score of Friedrich König’s cantata La nascita do Amalia of 1750, in whose Warsaw production the prince took part as the first violinist, proves that his violin skills were considerable already before he set out on his foreign tour. Following his departure from the Polish-Lithuanian Commonwealth, most information concerns the year 1755 and early 1756, when he stayed in Berlin. Sources confirm that the prince performed music regularly, mostly on the violin and the new single-action pedal harp, which he promoted on many occasions, for instance at the court of Frederick II and later during his residence in Paris. The more than five years Ogiński spent in France are much more poorly documented as far as his music-making is concerned. It was at that time that Italian composers staying in Paris dedicated two prints to Ogiński: Carlo Graziani – his Sei Sonatas a Violoncello solo e Basso, Op. 1, and Gaetano Pugnani – his Six pieces à plusieurs parties obligez. Especially this latter print, complete with a dedicatory epistle, confirms contacts between Ogiński and Pugnani and makes us revise the list of music masters whose advice the prince may have followed as a musician. Contacts with Denis Diderot in Paris resulted in Ogiński being invited to write the entry on the ‘Harp’ in the famous Encyclopédie, whose publication popularised the new type of this instrument in France in the latter half of the eighteenth century. Ogiński’s lifelong activity as a musician, combined with his charisma and political position, significantly contributed to overcoming the negative image of high-born amateur musicians from the Commonwealth and paved the way to a greater musical activity among noble composers and performers in the century to come.
    Źródło:
    Muzyka; 2023, 68, 3; 50-66
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Magičeskaja muzyka sutartinės kak simbol garmonii i porjadka
    SUTARTINES- MAGICAL MUSIC AS A SYMBOL OF HARMONY AND ORDER
    Autorzy:
    Račiūnaitė-Vyčinienė, Daiva
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/611328.pdf
    Data publikacji:
    2001
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Lithuanian songs called sutartines
    ritual music
    symbolism
    the cosmic world order
    the repetition of formulae
    timelessness
    the lado chan
    pieśni litewskie zwane sutartinės
    muzykowanie rytualne
    symbolika
    kosmiczny porządek świata
    powtarzanie formuł
    bezczas
    przyśpiew lado
    Opis:
    Polifoniczne pieśni litewskie zwane sutartinės stanowią wedle autorki przykład archaicznego muzykowania rytualnego, w którym dźwięki i ruchy wykonawców mają walor symboliczny, odwzorowują harmonię i kosmiczny porządek świata. Magiczne działanie tej muzyki ma oparcie w strukturze melodii i tekstu oraz w sposobie wykonywania całego utworu. Ważnym elementem magii sutartinės jest już sama barwa głosu, skupiona na samogłoskach i ewokująca efekt „gęgania” czy „gdakania”. Barwa ta stanowi swego rodzaju „maskę dźwiękową”, nakładaną w czasie wykonywania pieśni. Muzyka sutartinės płynie po niemającym końca symbolicznym kręgu, brak w niej sygnału początku, kulminacji i końca, rytmiczne powtarzanie formuł daje efekt pulsacji, pozwala wykonawcom i słuchaczom zanurzyć się w hipnotycznym bezczasie, podobnie jak to ma miejsce w tantryzmie z mantrami. Refreny litewskich sutartinės przypominają hinduskie mantry także poprzez różne gry dźwiękowe, np. modyfikacje jednego słowa typu laduto – ladoto – lodata itp. Charakterystyczny przyśpiew lado – znany też słowiańskim pieśniom obrzędowym – któremu towarzyszy klaskanie, miał prawdopodobnie sens głębszy, mitologiczny, podobnie jak niektóre apostrofy do bóstw w sakralnych tekstach starohinduskiej Rigwedy. Śpiew sutartinės daje się porównać z czynnością tkania za pomocą formuł słowno-muzycznych i odpowiednich ruchów, co dało podstawę dla wprowadzenia specjalnej notacji tego śpiewu nie za pomocą nut na pięciolinii, lecz małych kwadracików na papierze milimetrowym. Maniera zlewania głosów i śpiewania sutartinės w zamkniętym kole wykonawców służy osiągnięciu efektu dzwonów, których głos także daje podstawę do przeżywania harmonii ze światem. Nazwa pieśni sutartinės wywodzi się od litewskiego czasownika sutarti ‘być w harmonii, zgadzać się’.
    A claim is made that polyphonic Lithuanian songs called sutartines are examples of archaic ritual music in which the sounds and movements of the performers are symbolic in nature and reflect the world’s harmony and cosmic order. The magical function of the music is based on the structure of the melody and text, as well as on the way in which a particular piece is performed. An important element of the magic of sutartines is the very timbre of the performer’s voice, emphasizing vowels and creating the ‘gaggling’ or ‘cackling’ effect. The timbre is a ‘sound mask’ put on with the intention of preforming a song. The music of sutartines flows in an endless symbolic circle. It lacks signals of the beginning, culmination and end. Rhythmic repetitions of formuli create a pulsating effect, thanks to which the performers and the listeners can be emmersed in hypnotic timelessness, as it is done in Tantric mantras. The choruses of Lithuanian sutartines resemble Hindu mantras also due to various plays on sounds, e.g. modifications of one word, such as laduto — ladoto — lodata, etc. The characteristic chant lado — also present in Slavonic ritual songs — accompanied by clapping, probably had a deeper mythological sense, similarly to certain apostrophes to deities in sacral texts of Old-Hindu Rig-Veda. Singing sutartines can be likened to weaving with the use of verbal-musical formuli and appropriate movements, which is why a special notation for recording the singing has been introduced, based on little squares on graph paper, rather than on notes and the staff. Merging of voices and performing sutartines in a closed circle creates the effect of bell sounds, which enable one to experience harmony with the world. The term sutartines derives from the Lithuanian verb sutarti ‘be in harmony, tally’.
    Źródło:
    Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury; 2001, 13; 179-196
    0860-8032
    Pojawia się w:
    Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies