Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "muzeum sztuki" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Carissimo Kurek, czyli o braterstwach awangardy
Carissimo Kurek, or on the Fellowship of Avant-gardes
Autorzy:
Stacewicz-Podlipska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30027512.pdf
Data publikacji:
2018-10-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
futuryzm
Muzeum Sztuki w Łodzi
Enrico Prampolini
awangarda
futurism
Muzeum Sztuki in Lodz
avant garde
Opis:
Wystawa Enrico Prampolini. Futuryzm, scenotechnika i teatr polskiej awangardy, którą od 9 czerwca do 8 października 2017 roku oglądać można było w łódzkim Muzeum Sztuki stanowiła jedno z najintensywniejszych spotkań z awangardą w minionym, jubileuszowym roku. Ekspozycja oferowała erudycyjną wyprawę śladami zainteresowań kuratora Przemysława Strożka, badacza włoskiego futuryzmu i dziejów jego polskiej recepcji. Pomimo jasno sprecyzowanego celu, jakim było zderzenie twórczości Prampoliniego z osiągnięciami polskiej awangardy teatralnej, nie była to klasyczna wystawa z „z tezą”, co można było uznać zarówno za niewątpliwą zasługę jak również winę kuratora, a osąd w tej sprawie zależał w głównej mierze od stopnia przygotowania merytorycznego odbiorcy. Wielowątkowa opowieść, jaką snuły zgromadzone tu w bogatym i reprezentatywnym wyborze eksponaty dla części publiczności okazywała się bowiem nie dość przystępna, dla innej zaś rewelacyjna. Zagadnienie międzynarodowych kontaktów pomiędzy przedstawicielami awangardy zaprezentowane zostało w sposób nienachalny, a oddana do użytku zwiedzającego przestrzeń dawała możliwość swobodnej, dostosowanej do stopnia znajomości tematu, eksploracji. Przedsięwzięciu temu sprzyjał teren ekspozycji, który, uniemożliwiając zastosowanie w pełni konsekwentnej, linearnej narracji, skłaniał do opowieści meandrującej i dialogicznej. W efekcie powstał fascynujący labirynt zaprezentowanych sugestywnie, a niekiedy także ukrytych sprzężeń zwrotnych, zachodzących pomiędzy polską i włoską awangardą lat 20. i 30. XX wieku.
The exhibition “Enrico Prampolini. Futuryzm, scenotechnika i teatr polskiej awangardy” (“Enrico Prampolini. Futurism, Stage Design and the Polish Avant-gard Theatre”), open at the Muzeum Sztuki in Łódź between 9 June and 10 October 2017, was one of the most intense encounters with the Avant-garde last year, which was a jubilee year. The exhibition offered an erudite journey that followed the interests of the curator Przemysław Strożek, a student of Italian Futurism and its reception in Poland. Despite a clearly defined goal of setting side by side the creations of Prampolini and the achievements of Polish Avant-garde theatre, it was not a classical “thesis exhibition,” which can be regarded as the curator’s fault or as his credit, and the judgment on this point depended mostly on how well versed in Avant-garde movements the viewer was. A complex, multi-threaded narrative that the exhibits amassed in a rich and representative selection were telling proved not accessible enough for some of the public, while other visitors found it exquisitely enlightening. The connexions between avant-gardists of different countries were displayed in a subtle way, and the space in which the visitors could explore them afforded a chance to investigate the exhibition freely and at one’s own pace. The endevour was all the more appealing due to the fact that the setting made a clear linear narrative virtually impossible, favouring a meandering and dialogical tale instead. The outcome was a fascinating maze of compelling, and sometimes difficult to discern, feedback relations between the Polish and Italian avant-gardes of the 1920s and 1930s.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2018, 67, 3; 205-212
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pracownia konserwacji w Muzeum Sztuki w Düsseldorfie
L’ATELIER DE CONSERVATION DU MUSÉE DE L’ART À DÜSSELDORF
Autorzy:
Althöfer, Heinz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/535284.pdf
Data publikacji:
1969
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
Muzeum Sztuki w Düsseldorfie
działalność pracowni konserwacji w Muzeum w Düsseldorfie
Opis:
F o n d é a u d é b u t d u siècle e t a g ra n d i en 1961, l ’a te lie r de co n se rv a tio n du Musée de l ’A rt à D ü sse ld o rf s ’occupe de la c o n se rv a tio n de la p e in tu r e -у comp ris les o eu v re s du X X e siècle. En d eh o rs de la c o n se rv a tio n l ’a te lie r e n tr e p re n d l ’in s tru c tio n des v o lo n ta ire s, la d o c um en ta tio n des tr a v a u x e t la re c h e rch e s c ie n tifiqu e co n c e rn an t en p a rtic u lie r le p ro b lèm e local de Dü sseld o rf — les moyens de la co n se rv a tio n des o eu v res exposées à in flu en c e de l ’a tm o sp h è re s a tu ré e de combustion. L ’a te lie r est m u n i d’un éq u ip em e n t moderne.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1969, 4; 304-308
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Asamblaż z lat sześćdziesiątych dwudziestego wieku w polskich kolekcjach muzealnych. Problem dokumentacji
Assemblages of the 1960s in Polish Museum Collections. The Problem of Documentation
Autorzy:
Rajna, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424640.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
sztuka i dokumentacja
assamblage
art of assamblage
muzeum sztuki
kolekcja
historia sztuki
Opis:
The article undertakes the topic of the correct terminology for assemblages from the 1960s in the collections of the Polish National and Regional Museums. When analysing the situation of objects from the collections, the author tried to show that museum strategies which do not follow the creation of new terminology caused the works to be assigned to three earlier defined categories – painting, sculpture and graphics. Therefore three-dimensional post-modernist works were treated the same way as modernist, which allowed their inclusion in the collection. This situation, which is also sporadically and inconsequently used in the literature on the subject caused the term assemblage to be almost crossed out from the museum collection cards. Only in the case of Władysław Hasior, whose art is recognisable through the use of “tacky” items of low rank, the name assemblage was accepted. Even though neither the author of the term Jean Dubuffet (who included dried butterflies in his works) nor the key exhibition which sanctioned the use of it (The Art of Assemblage, 1961) did not use the criterion of the item of a low rank. It was rather about the creation of a work through “setting one thing beside the other without connective”, “collecting, gathering, merging” and the formal and technological development of the formula of a flat collage. Accepting such a definition allows us to see assemblages in the works of Teresa Rudowicz (with the use of lace), Danuta Urbanowicz (in which she used a fragment of a wall), Tytus Dziedzuszycki (in works with the use of metal and wood), Bronisław Kierzkowski (connecting metal and plaster) and others. In reference to the work of Tadeusz Kantor one may try to translate a term “combine painting” taken from Robert Rauschenberg’s works because the usage of traditional paint is so clear that it is used equally with other artistic materials.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2013, 9; 93-105
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A young audience’s expectations of a contemporary museum of art
Oczekiwania młodej publiczności wobec współczesnego muzeum sztuki
Autorzy:
Kisiel, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2025940.pdf
Data publikacji:
2021-07-15
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
post-millennials
museum of art
expectations of museums
post-millenialsi
muzeum sztuki
oczekiwania wobec muzeum
Opis:
The aim of the article is a sociological analysis of the way young visitors (post-millennials) perceive art museums in the context of their expectations in a mobile communications era. This problem is very interesting because young visitors, members of the post-millennial generation, participate in social and cultural life in a quite different way than previous generations. This problem is also very important because just post-millennials will decide the fate of this kind of institution in the not too distant future. The analysis of the perception of museum institutions is based on the results of an empirical study carried out among high school students (16–20 years old). The main areas of interest in this study were their preferences in the style of visiting museum exhibitions, their opinions about the exhibition being visited, and their expectations regarding changes in the formula of presenting art in the museum space.
Celem artykułu jest socjologiczna analiza sposobu postrzegania muzeów sztuki przez przedstawicieli młodego pokolenia zwiedzających (post-millenialsów) w kontekście ich oczekiwań w dobie komunikacji mobilnej. Problem jest bardzo ciekawy, ponieważ młodzi widzowie muzealni, uczestniczą w życiu społecznym i kulturalnym zdecydowanie inaczej niż przedstawiciele poprzednich pokoleń. Poruszany problem jest też bardzo ważny, gdyż właśnie pokolenie millenialsów decydować będzie o losach tego typu instytucji już w niedalekiej przyszłości. Przeprowadzona analiza postrzegania instytucji muzealnych opiera się na wynikach badania empirycznego, przeprowadzonego wśród uczniów szkół ponadgimnazjalnych (16–20 lat). Głównymi obszarami zainteresowań zrealizowanego badania były zarówno preferencje co do stylu zwiedzania wystaw muzealnych, opinie respondentów o odwiedzanych ekspozycjach, jak i oczekiwania, co do zmian w formule prezentacji sztuki w przestrzeni muzealnej.
Źródło:
Przegląd Socjologiczny; 2021, 70, 2; 11-28
0033-2356
Pojawia się w:
Przegląd Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie białego betonu przy wykonaniu Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie
Autorzy:
Kuniczuk, Krzysztof
Rułka, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2142577.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Stowarzyszenie Producentów Cementu
Tematy:
Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie
Warszawa
beton biały
kruszywo
cement
barwnik
realizacja budowy
Źródło:
Budownictwo, Technologie, Architektura; 2022, 2; 60-64
1644-745X
Pojawia się w:
Budownictwo, Technologie, Architektura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Magia żelbetu w praktyce
Autorzy:
Bałos, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/343597.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Stowarzyszenie Producentów Cementu
Tematy:
Kraków
Cricoteka
Muzeum Sztuki Współczesnej
prace budowlane
budynek istniejący
rewitalizacja
ściana szczelinowa
uszczelnienie
elektronagrzew
Źródło:
Budownictwo, Technologie, Architektura; 2015, 1; 56-61
1644-745X
Pojawia się w:
Budownictwo, Technologie, Architektura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Międzyrzecki Rejon Umocniony – w oczekiwaniu na adaptacje i modernizacje
Międzyrzecz Fortified Region (Festungfront Oder-Warthe-Bogen) – in anticipation of adaptations and modernizations
Autorzy:
Michalak, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/390651.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej
Tematy:
fortyfikacje
bunkry
Brama Lubuska
muzeum sztuki wojennej
Pniewo
fortifications
bunkers
Lubusz Gate
museum of war art
Opis:
Pomiędzy Wrocławiem a Krosnem Odrzańskim, w latach 1928 – 1944, zbudowano około 650 żelbetowych schronów bojowych i biernych. Na odcinku ok. 250 km wzniesiono zarówno niewielkie obiekty przeznaczone dla dwóch, trzech osób jak i obiekty mieszczące całe podziemne koszary. Ponadto stawiano betonowe zapory przeciwczołgowe, budowano tamy, zapory, przeprawy mostowe i inne betonowe konstrukcje. Ważnym odcinkiem tych umocnień wschodnich granic Niemiec był Międzyrzecki Rejon Umocniony (MRU), obecnie w województwie lubuskim. Od lat 70. XX w.obiekty te nie pełnią pierwotnych funkcji. Jest to jednak nadal jeden z największych systemów obronnych na świecie. Długość podziemnych korytarzy wynosi ponad 30 km. Przyroda z czasem wykorzystała te pomieszczenia jako naturalne siedlisko dla dziesiątków tysięcy nietoperzy. Niestety, wciąż nie ma konkretnego planu zmiany ich funkcji. Wykorzystanie tych budowli dla współczesnych celów będzie wymagało ogromnych środków finansowych ale przede wszystkim interesujących idei i odważnych projektów. W artykule przedstawiono historię oraz opis kompleksu a także propozycje adaptacji schronów na nowe cele. Istnieje kilka koncepcji a realizacja tych planów byłaby cenną inicjatywą związaną z ochroną tego wyjątkowego obszaru i znajdujących się na nim obiektów inżynierskich.
Between Wrocław and KrosnoOdrzańskie, in the years 1928 – 1944, about 650 reinforced concrete and passive bunkers were built. On a stretch of about 250 km, both small buildings for two or three people as well as the whole underground barracks were build. In addition, concrete anti-tank barriers, dams, bridges and other concrete structures were built. An important part of these fortifications of eastern German borders was MiędzyrzeczFortified Region, now in the LubuskieVoivodeship. Since 1970s. , these objects do not have primary functions. However, it is still one of the largest defense systems in the world. The length of underground corridors is over 30 km. Nature has used these rooms as a natural habitat for tens of thousands of bats over time. Unfortunately, man has no idea for a good transmutation. The use of these buildings for modern purposes will require huge financial resources but above all interesting ideas and bold projects. The article presents the history and description of the complex as well as proposals for adapting shelters for new purposes. There are several concepts and the implementation of these plans would be a valuable initiative related to the protection of this unique area and engineering structures located there.
Źródło:
Budownictwo i Architektura; 2018, 17, 1; 21-28
1899-0665
Pojawia się w:
Budownictwo i Architektura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problemy konserwacji neoplastycznego dzieła sztuki
PROBLEMS INVOLVED IN CONSERVATION OF WORKS OF NEOPLASTIC ART
Autorzy:
Rubczyńska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/535274.pdf
Data publikacji:
1971
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
neoplastycy
sala neoplastyczna w Muzeum Sztuki w Łodzi
Piet Mondrian
zasady neoplastycyzmu
Katarzyna Kobro
W. Strzemiński
Opis:
In Museum of Arts, Łódź there are two rooms the walls of which iare covered with the painted decorative motifs designed by an outstanding representative of the Polish neoplastic art Władysław Strzemiński and his disciple Bolesław Utkin. In the same rooms are displayed the paintings, sculptures and pieces of furniture supplying an illustration of the aforementioned trend in art. The preservation of painted decorative motifs on walls presents, however, a great deal of difficulties as they represent quite an unusual problem within the scope of the conservator’s usual practice. Since the preservation of perfectly smooth and uniformly shaded surfaces in particular parts of decoration Is an absolute must, the author suggests that in places where it might prove necessary to recover the losses no stippling should be applied ; instead of this the entire surfaces should be covered with colour matching as much as possible that of original work.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1971, 1; 43-49
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proszę słuchać dalej
Autorzy:
Kosiewski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27725662.pdf
Data publikacji:
2023-10-24
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Muzeum Sztuki w Łodzi
oral history w muzeach
historia ratownicza
muzea w PRL-u
muzea po 1989 r.
stosunki pracownicze w muzeum
Opis:
Wydana przez Muzeum Sztuki w Łodzi książka Proszę mówić dalej powstała na podstawie serii wywiadów z aktualnymi i byłymi pracownicami oraz pracownikami, ale także artystami związanymi z tym muzeum. Zostały one zrealizowane w ramach prowadzonego w latach 2018–2022 projektu „Opowiedzieć Muzeum”. Jego twórcy w sposób metodyczny zastosowali oral history do badań nad historią muzeum, a następnie poprosili osoby niezwiązane z łódzkim muzeum o przygotowanie tekstów na podstawie przeprowadzonych rozmów. Dobór udzielających wywiady, wśród których znaleźli się m.in. kuratorki i kuratorzy, konserwatorki, osoby odpowiedzialne za edukację czy pracujące w administracji, pozwolił na opisanie aspektów funkcjonowania Muzeum Sztuki, wydarzeń i osób dotąd marginalnie obecnych w dotychczasowych publikacjach na temat łódzkiej instytucji. Chociaż książka nie jest opracowaniem monograficznym, to sygnalizuje wątki, które mogłyby zostać podjęte w przygotowaniu przyszłej historii Muzeum Sztuki, wychodzącej poza dotychczasowy paradygmat opowiadania o dziejach tej instytucji, jak funkcjonowanie w czasach kryzysu politycznego i ekonomicznego w latach 80. oraz działalność w okresie transformacji po 1989 r., stosunki pracownicze w muzeum czy organiczny, w tym nieludzki wymiar instytucji muzealnej. Stawia także pytania o sposób funkcjonowania muzeów, ich rolę i organizację obecnie oraz w przyszłości.
Źródło:
Muzealnictwo; 2023, 64; 159-162
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Marian Minich (1898‒1965)
Autorzy:
Kurc-Maj, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432732.pdf
Data publikacji:
2018-08-07
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Marian Minich (1898–1965)
Art Museum in Łódź
Neoplastic Room
contemporary art
organisation of art exhibition
Muzeum Sztuki w Łodzi
Sala Neoplastyczna
sztuka nowoczesna
organizacja ekspozycji sztuki
Opis:
Marian Minich was born on the 21st December 1898 in Baligród near Lesko, died on the 6th of July 1965 in Łódź. For thirty years, excluding the World War II period, he was a director of the Art Museum in Łódź. In 1929, he graduated from the John Casimir University in Lviv, history of art faculty. He worked there from 1928, first as an assistant of Professor Władysław Kozicki, then of Professor Władysław Podlacha. In 1932, he defended his doctoral thesis on the oeuvre of Andrzej Grabowski (published in 1957). He was granted a university award while still a student for his study The Concept of Art by Wölfflin, whose methodology influenced future exhibition concepts of Marian Minich. From the late 1920s, he was writing as an art critic for Lviv newspapers. In 1935, he assumed the position of the director of the Art Museum in Łódź (at the time: the J. and K. Bartoszewicz Museum of History and Art). Among his major achievements was not only a remarkable expansion of museum collection, but also a transformation of the museum into an institution devoted exclusively to art, with a significant representation of contemporary art. In the uneasy post-war years, he managed to sustain this direction, both before and after the tightening of cultural policies in the socialist realism era. In 1948, together with the first post-war permanent exhibition, the Art Museum in Łódź opened thanks to him the “Neoplastic Room” by Władysław Strzemiński. Marian Minich was also a persistent defender of the avant-garde, and strived to make it an integral part of conceptual programme for any art museum. From the years 1946/1947 to 1951/1952, he taught art history at the University of Łódź. His professional experience as a museum director has been described by him in a book Szalona galeria (published in 1963); his article O nową organizację muzeów sztuki (1966) he devoted to museum issues.
Marian Minich urodził się 21 grudnia 1898 r. w Baligrodzie k. Leska, zmarł 6 lipca 1965 r. w Łodzi. Przez 30 lat, wyłączając czasy II wojny światowej, pełnił funkcję dyrektora Muzeum Sztuki w Łodzi. Studia z historii sztuki ukończył w 1929 r. na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie. Od 1928 r. pracował tam jako asystent, najpierw prof. Władysława Kozickiego, a następnie prof. Władysława Podlachy. W 1932 r. obronił rozprawę doktorską na temat twórczości Andrzeja Grabowskiego (wyd. 1957). Jeszcze na studiach otrzymał nagrodę uniwersytecką za pracę Koncepcja sztuki u Wölfflina, którego metodologia wpłynęła na późniejsze koncepcje wystawiennicze M. Minicha. Od końca lat 20. XX w. pisał do gazet lwowskich jako krytyk artystyczny. W 1935 r. objął stanowisko dyrektora łódzkiego Muzeum Sztuki (wówczas pod nazwą Muzeum Historii i Sztuki im. J. i K. Bartoszewiczów). Do jego zasług należało nie tylko znaczne poszerzenie zbiorów muzeum, ale i przekształcenie placówki w instytucję zajmującą się wyłącznie sztuką, ze znaczącym uwzględnieniem sztuki najnowszej. W trudnych powojennych latach podtrzymywał ten kierunek zarówno przed, jak i po zaostrzeniu się polityki kulturalnej w dobie realizmu socjalistycznego. W 1948 r. wraz z pierwszą powojenną ekspozycją stałą, została dzięki niemu otwarta w Muzeum Sztuki w Łodzi Sala Neoplastyczna autorstwa Władysława Strzemińskiego. Był także wytrwałym obrońcą sztuki awangardowej i dążył do wpisania jej na stałe w koncepcję organizacji muzeów sztuki. Od lat 1946/1947 do 1951/1952 prowadził zajęcia z historii sztuki na Uniwersytecie Łódzkim. Swoje doświadczenie jako dyrektor muzeum opisał w książce Szalona galeria (wyd. 1963), a zagadnieniom muzealniczym poświęcił artykuł O nową organizację muzeów sztuki (wyd. 1966).
Źródło:
Muzealnictwo; 2018, 59; 163-174
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mała Utopia Awangardy. „Kolekcja Studio” i „Kolekcja Osiecka” Jako Lokalne Zawiązki Muzeów Sztuki Współczesnej
Small Utopia of the Avant-Garde. The Collections of both the Studio Gallery in Warsaw and Koszalin Museum Seen as Local Initiatives for the Foundation of Contemporary Art Museums in Poland
Autorzy:
Jarecka, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424542.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Galeria Studio w Warszawie
Plenery w Osiekach
Józef Szajna
Marian Bogusz
kolekcje sztuki
muzeum sztuki współczesnej
Studio Gallery in Warsaw
Osieki plain-airs
art collections
museum of contemporary art
Opis:
Artykuł przeprowadza porównanie między dwiema instytucjami w odniesieniu do problemu kolekcjonowania dzieł sztuki współczesnej oraz muzeum sztuki współczesnej jako składnika awangardowej utopii. Galeria Studio powstała w 1972 roku i działa do dzisiaj przy Teatrze Studio w Warszawie, od początku zajmuje się też gromadzeniem dzieł sztuki najnowszej. Dział sztuki współczesnej w Muzeum Koszalinie powstał w 1976 roku i funkcjonuje w tym samym miejscu do dzisiaj, jednak historia kolekcjonowania sztuki współczesnej przez muzeum w Koszalinie, sięga 1956 kiedy do Muzeum Archeologiczno-Historycznego w Koszalinie nabyto pierwsze prace współczesnych artystów. Muzeum w Koszalinie w 1963 roku otrzymało dar w postaci trzynastu obrazów od Mariana Bogusza, pochodzących ze zbiorów Galerii Krzywego Koła w Warszawie, zaś w sąsiednich Osiekach z jego inicjatywy zaczęły się odbywać plenery gromadzące awangardowych artystów z całej Polski. Organizatorzy plenerów mieli nadzieję, że uda się na bazie lokalnego muzeum zbudować instytucję, która z czasem zamieni się w muzeum sztuki nowoczesnej. Taki plan się nie powiódł. Ostatecznie z marzeń o muzeum w Koszalinie pozostał jedynie zbiór dzieł, zwany dzisiaj „kolekcją osiecką”. W Galerii Studio zbiory sztuki także nie przerodziły się w muzeum, choć chciał tego założyciel galerii Józef Szajna. Autorka rozważa historyczne implikacje oraz możliwe scenariusze przyszłości dwóch zmarginalizowanych w polityce lokalnych władz i macierzystych instytucji, wybitnych zbiorów polskiej sztuki współczesnej.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 95-109
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Soobszczenija", T. 27, 1971 : [recenzja]
Autorzy:
Lehmann, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/537053.pdf
Data publikacji:
1973
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
"Soobszczenija"
badania malarstwa w GCChNRM
metoda mikropetrografii
formy niszczenia zaprawy
uszkodzenia malatury soboru Troickiego
bizantyjski ewangeliarz
patyna atmosferyczna
konserwacja starorosyjskiego malarstwa sztalugowego
Lwowskie Muzeum sztuki Ukraińskiej
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1973, 2; 160-165
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies