Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "muszle" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Zastosowanie mięczaków słodkowodnych jako wskaźników zanieczyszczenia środowiska wodnego metalami ciężkimi (Cu, Zn, Pb, Co, Cd, Hg)
The application of freshwater molluscs as indicators of water environment contamination with heavy metals (Cu, Zn, Pb, Co, Cd, Hg)
Autorzy:
Piotrowski, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/297300.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Politechnika Częstochowska. Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej
Tematy:
estuarium Odry
jeziora Pomorza Zachodniego
mięczaki
tkanki miękkie
muszle
woda
osady denne
metale ciężkie
Odra River estuary
lakes of Western Pomerania
Polska
freshwater molluscs
soft tissues
shells
water
bottom sediment
heavy metals
Opis:
Badaniami objęto 17 gatunków mięczaków słodkowodnych, z czego dla 14 gatunków oznaczono koncentracje metali ciężkich (Cu, Zn, Pb, Co, Cd i Hg) w tkankach miękkich, a dla 16 gatunków oznaczono stężenia tych pierwiastków chemicznych w muszlach. Łącznie dysponowano wynikami analiz koncentracji metali w 110 próbkach tkanek miękkich i w 119 próbkach muszli. Gatunkami, których tkanki miękkie i muszle najlepiej reagują na zmiany koncentracji metali ciężkich w wodzie i osadach dennych, okazały się: Anodonta anatina, Dreissena polymorpha, Lymnaea stagnalis, Pseudoanodonta complanata i Viviparus contectus. Drugą grupę, odzwierciedlającą w mniejszym stopniu poziomy metali w środowisku, stanowią cztery gatunki: Viviparus viviparus, Sphaerium solidum, Unio pictorum oraz Unio tumidus. Gatunkami najlepiej odzwierciedlającymi poziomy metali w środowisku w poszczególnych układach środowiskowych są: (1) tkanki - woda: Viviparus contectus, Anodonta anatina oraz Viviparus viviparus, (2) tkanki - osady: Anodonta anatina, Pseudoanodonta complanata i Viviparus contectus, (3) muszle - woda: Dreissena polymorpha, Unio pictorum i Lymnaea stagnalis, (4) muszle - osady: Viviparus viviparus, Dreissena polymorpha i Sphaerium solidum. W wodzie powierzchniowej wszystkie sześć badanych metali możemy kontrolować poprzez analizę muszli Dreissena polymorpha, a w osadach dennych Cu, Zn, Pb, Cd i Hg poprzez analizę tkanek oraz Co poprzez analizę muszli Anodonta anatina. Te dwa gatunki wydają się podstawowe do dalszych prac. Dwa gatunki uważa się za gatunki uzupełniające w dalszych pracach. Są to: Lymnaea stagnalis (w wodzie możemy kontrolować Cu, Zn, Pb, Cd poprzez analizę muszli, a w osadach Cu, Pb, Cd poprzez analizę muszli oraz Zn poprzez analizę tkanek), Viviparus contectus (w wodzie możemy kontrolować Cu, Co, Cd poprzez analizę tkanek i Pb poprzez analizę muszli, a w osadach Cu, Zn, Co i Cd poprzez analizę tkanek). W toku dalszych prac należy zrezygnować z gatunków, które od 2001 r. są na liście gatunków chronionych w Polsce. Są to: Sphaerium rivicola, Sphaerium solidum, Unio crassus, Pseudoanodonta complanata oraz Anodonta cygnea.
The research was applied to 17 species of freshwater molluscs, for 14 species the concentration of heavy metals (Cu, Zn, Pb, Co, Cd and Hg) was marked in soft tissues, and for 16 species the concentration of these metals was marked in shells. This study is based on the analysis of 110 samples of soft tissues and 119 samples of shells. The species that best react to the changes in concentration of the heavy metals in water and sediments are: Anodonta anatina, Dreissena polymorpha, Lymnaea stagnalis, Pseudoanodonta complanata and Viviparus contectus. The second group, which is less related with the environment, are four species: Viviparus viviparus, Sphaerium solidum, Unio pictorum and Unio tumidus. The species most related with the environment in individual arrangements are: (1) tissues - water: Viviparus contectus, Anodonta anatina and Viviparus viviparus, (2) tissues - sediments: Anodonta anatina, Pseudoanodonta complanata and Viviparus contectus, (3) shells - water: Dreissena polymorpha, Unio pictorum and Lymnaea stagnalis, (4) shells - sediments: Viviparus viviparus, Dreissena polymorpha i Sphaerium solidum. In the surface water we can control all six analyzed metals through the shell analysis of Dreissena polymorpha, and in the bottom sediments we can control the concentration of Cu, Zn, Pb, Cd i Hg by soft tissues analysis and Co by shell analysis of Anodonta anatina. These two species are crucial for the future research. Two other species are considered as supplementary. Those are: Lymnaea stagnalis (in water we can control the concentration of Cu, Zn, Pb, Cd by shell analysis, and in sediments we can control Cu, Pb, Cd by shell analysis and Zn by soft tissue analysis), Viviparus contectus (in water we can control the concentration of Cu, Co, Cd by tissues analysis and Pb by shell analysis, and in sediments we can control Cu, Zn, Co i Cd by tissues analysis). In the future research one should resig from using five species that are under protection in Poland since 2001. Those are: Sphaerium rivicola, Sphaerium solidum, Unio crassus, Pseudoanodonta complanata and Anodonta cygnea.
Źródło:
Inżynieria i Ochrona Środowiska; 2015, 18, 4; 513-524
1505-3695
2391-7253
Pojawia się w:
Inżynieria i Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zależność koncentracji metali ciężkich i węgla organicznego w muszlach mięczaków środkowodnych: Lymnaea peregra (Müller, 1774), Lymnaea stagnalis (L.) i Dreissena polymorpha (Pallas, 1771) od ich wielkości
Correlation of concentration of heavy metals and organic carbon in shells freshwater molluscs Lymnaea peregra (Müller, 1774), Lymnaea stagnalis (L.) and Dreissena polymorpha (Pallas, 1771) with their size
Autorzy:
Piotrowski, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2074454.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
mięczaki słodkowodne
metale ciężkie
muszle
Lymnaea peregra
Lymnaea stagnalis
Dreissena polymorpha
freshwater molluscs
shells
heavy metal
Opis:
The shells of Lymnaea peregra and L.stagnalis were collected from a fishing pond in Kłemby near Nowogard (NW Poland), and those of Dreissena polymorpha came from the nearby Odra River estuary (Roztoka Odrzańska). The latter site had much higher concentrations of heavy metals, both in water and in bottom sediments. The study aimed at finding correlations between the concentrations of heavy metals and organic carbon and the shell size. In shells of freshwater snail Lymnaea peregra three second degree polynominal correlations were confirmed at the 0.05 significance level of between concentrations Co (positive), Corg. (negative) and Cd and height of shells. In the other three cases (Cu, Pb, Zn) there was no correlation significant at the 0.10 level. In shells of Lymnaea stagnalis three parameters shown significant (at the 0.05 level) correlation with shell size: concentrations of Zn (negative), Co (negative) and Corg. (positive). The other three (Cu, Pb, Cd) were insignificant even at the 0.10 level. In shells of a bivalve, zebra mussel Dreissena polymorpha, concentrations of four element shown significant (p=0.05) correlation with shell length: Pb (negative), Zn, As and Hg (all positive). Concentrations of Sr and Co were positively correlated and concentrations of Cd and Corg. Negatively correlated with shell size of this species at 0.10 significance level. Both in the case of snails and zebra mussels, no significant correlation was observed between their size and Cu concentrations. The results indicate that there the concentrations of heavy metals and Corg are indeed size-dependent, and the correlations differ among studied molluscs. Further research is necessary to establish standard procedures for measurements of these parameters for use in monitoring studies: whether the concentrations in shells of indicator species should be analysed in specimens of standard size or standard age to allow for comparisons of measurments taken in different sampling sites or habitats.
Źródło:
Przegląd Geologiczny; 2006, 54, 6; 501-508
0033-2151
Pojawia się w:
Przegląd Geologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Late Devonian trematid lingulate brachiopod Schizobolus from Poland
Poznodewonski trematid Schizobolus [Brachiopoda] z Polski
Autorzy:
Balinski, A
Holmer, L E
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23430.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Schizobolus
trematidy
muszle larwalne
Polska
morfologia
famen
Brachiopoda
paleontologia
Schizobolus concentricus
ramienionogi
Schizobolus polonicus
dewon
Opis:
A new species of the poorly known lingulate brachiopod Schizobolus is described from the Famennian (Upper Devonian) of Poland. S. polonicus sp. n. has a triangular pedicle notch and a small listrium, indicating that it belongs to the Trematidae within the superfamily Discinoidea. S. polonicus retains some linguloid features, such as a linguloid-like 'pedicle groove' and a V-shaped imprint of the pedicle nerve. The disturbance band, which occurs in the apical part of the larval shell, probably delimits two stages of growth, namely pre-larval (embryonic?) and larval, or, early-larval and late-larval. S. polonicus is the youngest member of the genus, and of the family Trematidae. Five incompletely preserved discinids from the Famennian of Łagów are described as Trematidae gen. et sp. indet.
Bezzawiasowy ramienionóg Schizobolus jest niedostatecznie znanym rodzajem głównie ze względu na zły stan zachowania typowego gaunku S. concentricus z środkowego dewonu Tennessee (USA). Opisane w niniejszej pracy okazy z famenu (górny dewon) Dębnika (region krakowski) i Jabłonnej (Góry Świętokrzyskie) zostały zaliczone do nowego gatunku Schizobolus polonicus sp. n. Gatunek ten charakteryzuje trójkątne wycięcie na nóżkę w skorupce brzusznej, które jest częściowo zakryte słabo zachowującą się, delikatną płytką (listrium). U S. polonicus występuje też - charakterystyczny dla linguloidów - rowek nóżkowy oraz V-kształtny odcisk nerwu nóżkowego w skorupce brzusznej. Okazy z Polski charakteryzuje ponadto występowanie dobrze wykształconego stadium larwalnego muszli. Jest on nieco poprzecznie owalny w zarysie i osiąga przeciętnie 0,42 mm długości. Muszla larwalna jest wyraźnie wyodrębniona z tyłu i z boków, natomiast w części przedniej oddziela ją od reszty muszli jedynie silniej zaznaczona linia przyrostowa. Z zewnątrz muszla larwalna pokryta jest delikatnymi koncentrycznymi liniami przyrostowymi, choć w wyjątkowych przypadkach zachowuje się również odcisk struktury periostrakum (Fig. 3M, N). W części apikalnej muszli larwalnej daje się zaobserwować występowanie koncentrycznego pierścienia przyrostowego (zaburzenie wzrostowe), które wyodrębnia w rezultacie najwcześniejsze stadium wzrostowe muszli. Ten region muszli larwalnej osiąga 0,15-0,20 mm szerokości. Świadczy on, że w rozwoju ontogenetycznym dewońskich trematidów występowało zróżnicowanie na stadium wczesno- i późnolarwalne, lub też na stadium emrionalne (protegulum) i larwalne (u współczesnych dyscinidów takie zróżnicowanie w obrębie muszli larwalnej nie wystepuje). Z famenu Łagowa opisano też pięć silnie ornamentowanych koncentrycznie skorupek reprezentujących zapewne nowy rodzaj z rodziny Trematidae; zbyt skąpy materiał nie pozwala jednak na pełne zdefiniowanie taksonomiczne tej formy.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1999, 44, 3; 335-346
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Siphuncular structure in Ordovician endocerid cephalopods
Budowa syfona ordowickich endoceratydow
Autorzy:
Mutvei, H
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22465.pdf
Data publikacji:
1997
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
Anthoceras vaginatum
Nautilus
muszle
Dideroceras wahlenbergi
zroznicowanie wewnatrzgatunkowe
Spirula
ordowik
Suecoceras barrandei
paleontologia
endoceratydy
mieczaki
fosfatyzacja
morfologia zwierzat
Opis:
Exceptionally well-preserved shells of the endocerids Dideroceras wahlenbergi (Foord, 1887), Anthoceras vaginatum (Schlotheim, 1820), and Suecoceras barrandei (Dewitz, 1880) from phosphatized Early and Middle Ordovician limestones of Northern Estonia were studied by means of SEM. The septal neck in these endocerids is composed of three, structurally different, aragonite layers: outer spherulitic-prismatic, nacreous, and inner prismatic. The connecting ring is a continuation of the spherulitic-prismatic layer of the septal neck. Its inner surface was probably covered by a thin glycoprotein (conchiolin) sheet. Structural differentiations in the spherulitic-prismatic layer of the connecting ring, such as a layering and 'eyelet', reported by previous writers, were not observed. These differentiations probably result from diagenesis. The siphuncular structure in endocerids agrees in detail with that in Recent Spirula and Nautilus. The conical endosiphuncular deposits (endocones) of endocerids show extensive intraspecific variation. Morphological and structural differences in these deposits should therefore be used with caution in generic and specific diagnoses.
Fosfatyzacja jest wyjątkowo korzystnym stanem zachowania w przypadku aragonitowo- organicznych muszli mięczaków, umożliwiającym zachowanie wielu pierwotnych elementów. Ordowickie endoceratydy Dideroceras wahlenbergi (Foord, 1887), Anthoceras vaginatum (Schlotheim, 1820) i Suecoceras barrandei (Dewitz, 1880) ze sfosfatyzowanych wapieni północnej Estonii posłużyły do szczegółowych badań w SEM struktur syfonalnych i porównania ich ze współczesnymi głowonogami z rodzajów Nautilus i Spirula. Lejek syfonalny u tych endoceratydów jest zbudowany z trzech różnych warstw aragonitowych: zewnętrznej warstwy sferolityczno-pryzmatycznej, środkowej perłowej i wewnętrznej pryzmatycznej. Rurka syfonalna łącząca poszczególne lejki jest przedłużeniem sferolityczno-pryzmatycznej warstwy lejka. Jej wewnętrzna powierzchnia była prawdopodobnie pokryta cienką, glikoproteinową (konchiolinową) w yściółką. Nie zaobserwowano cech, opisywanych wcześniej: warstwowania ani zgęstnień ("eyelets'') w obrębie sferolityczno-pryzmatycznej warstwy rurki syfonalnej. Struktury te należy prawdopodobnie uznać za artefakty powstałe w wyniku diagenezy. Ogólny plan budowy syfona endoceratydów jest podobny do planu budowy spiruli i łodzika. Stożkowate złogi endosyfonalne (endokony) wykazują u endoceratydów znaczne wewnątrzgatunkowe zróżnicowanie, dlatego też ich wartość diagnostyczna na poziomie rodzajowym i gatunkowym jest ograniczona.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1997, 42, 3; 375-390
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przydatność Anodonta anatina (L.) jako organizmu wskaźnikowego odzwierciedlającego poziomy metali ciężkich (Cu, Zn, Pb, Co, Cd, Hg) w wodzie i osadach dennych
Use of Anodonta anatina (L.) as indicatory organism reflecting levels of heavy metals (Cu, Zn, Pb, Co, Cd, Hg) in water and bottom sediments
Autorzy:
Piotrowski, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/296746.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Politechnika Częstochowska. Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej
Tematy:
Anodonta anatina
tkanki miękkie
muszle
woda powierzchniowa
osady denne
metale ciężkie
estuarium Odry
jezioro Miedwie
Anodonta anatine
soft tissues
shells
surface water
bottom sediments
heavy metals
Odra River estuary
Opis:
Celem niniejszego artykułu było stwierdzenie, w jakim stopniu tkanki miękkie i muszle Anodonta anatina (L.) (szczeżuja pospolita) odzwierciedlają zmiany poziomów Cu, Zn, Pb, Co, Cd i Hg w wodzie powierzchniowej i osadach dennych (frakcja poniżej 0,20 mm) ujścia Odry. Materiał do badań laboratoryjnych został pobrany w latach 1999 i 2000 z obszaru ujścia Odry (19 stanowisk) oraz z jeziora Miedwie (jedno stanowisko). Na każdym stanowisku oznaczano koncentracje metali w wodzie powierzchniowej, osadach dennych (frakcja poniżej 0,20 mm) oraz w tkankach miękkich (całe ciało) i muszlach Anodonta anatina. Analizowano 20 próbek tkanek miękkich i 12 próbek muszli Anodonta anatina oraz po 20 próbek wody powierzchniowej i osadów dennych. Na każdym stanowisku analizowano próbki Anodonta anatina obejmujące co najmniej kilkanaście okazów o różnych rozmiarach (tzw. próbki uśrednione). Oznaczenia Cu, Zn, Pb, Co, Cd dokonano techniką ICP-AES, a Hg oznaczono techniką CV-AES. Przy zastosowaniu Anodonta anatina, jako organizmu wskaźnikowego, rejestruje się zmiany poziomów stężeń metali ciężkich w wodzie powierzchniowej na podstawie analizy tkanek miękkich i muszli (Cu i Zn), analizy muszli (Pb i Hg) oraz analizy tkanek (Hg). Z sześciu badanych metali nie kontroluje się tylko zmian Co. Z kolei zmiany koncentracji metali w osadach można kontrolować, wykorzystując tkanki miękkie i muszle (Zn i Hg), tylko tkanki (Cu, Pb i Cd) i tylko muszle (Co).
The aim of the present article was the determination to what extent soft tissues and shells of the Anodonta anatina (Anodonta cygnea piscinalis NILSSON 1823; Anodonta piscinalis NILSSON 1823) reflect the changes Cu, Zn, Pb, Co, Cd and Hg in superficial water and bottom sediments (fraction below 0.20 mm) of the Odra River estuary. The material for laboratory investigations was taken in years 1999 and 2000 of the Odra River estuary (19 research points) and from Lake Miedwie (one research point). The concentrations of metals were marked at every research point in superficial water, bottom sediments and in soft tissues (whole body) and shells of the Anodonta anatina. 20 samples of soft tissues, 12 samples of the shells of the Anodonta anatina and 20 the samples of superficial water and bottom sediments were analysed. Samples of the Anodonta anatina (averaged samples) were analysed at every research point consisting more than ten specimens of various sizes. Quantitative determination Cu, Zn, Pb, Co, Cd was executed with the technique ICP-AES and Hg was marked with the technique CV-AES. The changes of the levels of the concentrations of heavy metals in superficial water were correlated with the results of the analysis of soft tissues and shells (Cu and Zn), the analysis of shells (Pb and Hg) and the analysis of soft tissues (Hg). Only changes of the Co did not show appropriate correlation. The soft tissues and shells (Zn and Hg), only soft tissues (Cu, Pb and Co) and only shells (Co) can reflect the changes of concentration of metals in bottom sediments.
Źródło:
Inżynieria i Ochrona Środowiska; 2010, 13, 4; 259-277
1505-3695
2391-7253
Pojawia się w:
Inżynieria i Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Predatory scars in the shells of a recent lingulid brachiopod: Paleontological and ecological implications
Blizny drapieznicze w muszlach wspolczesnego ramienionoga lingulidowego Glottidia palmeri i ich znaczenie paleontologiczne i ekologiczne
Autorzy:
Kowalewski, M
Flessa, K W
Marcot, J D
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20666.pdf
Data publikacji:
1997
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
lingulidy
analiza ilosciowa
Polwysep Kalifornijski
Glottidia palmeri
kraby
paleontologia
muszle
ramienionog lingulidowy
ramienionogi
blizny drapieznicze
ptaki drapiezne
Opis:
The paper presents the detailed quantitative study of predatory scars in the shells of an inarticulate brachiopod: the lingulid Glottidia palmeri Dall, 1870. The scars include four morphological types: u-shaped, pocket, crack, and miscellaneous scars. They concentrate and open up toward the anterior shell edge. They commonly consist of a pair of scars on the opposite valves. The analysis of 820 specimens live-collected from two intertidal localities in the northern Gulf of California indicates that (1) 23.4% specimens bear repair scars; (2) the scars vary in size from 1.5 to 24 mm² (mean = 2.5 mm²) and all scar types have similar size-frequency distributions; (3) the spatial distribution of scars on the shell is non-random; (4) the anterior-posterior distribution of scars is strongly multimodal and suggests seasonal predation in the late fall and winter months; and (5) the frequency of scarred specimens increases with brachiopod size and differs between the two sampled localities, but does not vary among brachiopod patches from the same locality. The repair scars record unsuccessful attacks by epifaunal intertidal predators with a scissors-type weapon (birds or crabs). The high frequency of attacks, seasonal winter predation, and previous ecological research suggest that scars were made by wintering shorebirds (willets or/and curlews). However, crabs cannot be entirely excluded as a possible predator. Because repair scars represent unsuccessful predation, many of the quantitative interpretations are ambiguous. Nevertheless, the study suggests the existence of strong seasonal interactions between inarticulate brachiopods and their predators. Because shorebirds, crabs, and lingulids may have co-existed in intertidal ecosystems since the late Mesozoic, predatory scars in lingulid shells may have potentially a 100 million year long fossil record.
Szczegółowa analiza ilościowa blizn drapieżniczych w muszli ramienionoga bezzawiasowego z grupy lingulidów oparta jest na 820 okazach Glottidia palmeri Dall, 1870. Okazy zebrano z dwóch stanowisk z równi międzypływowych północnowschodniej Zatoki Kalifornijskiej w Meksyku. Blizny drapieżnicze występują w 23.4% osobników. Można je podzielić na cztery kategorie: blizny u-kształtne, kieszeniowe, spękaniowe oraz pozostałe. Niezależnie od ich morfologii, blizny koncentrują się przy przedniej krawędzi muszli. Większość blizn zorientowana jest rozwartą stroną w kierunku przedniej krawędzi muszli i wiele z nich składa się z dwóch blizn zlokalizowanych naprzeciwlegle na brzusznej i grzbietowej skorupce ramienionoga. Analiza ilościowa wskazuje, że (1) blizny wahają się w wielkości do 1,5 do 24 mm² (średnia = 2,5 mm²) i wszystkie cztery kategorie blizn mają podobne rozkłady wielkości; (2) rozmieszczenie blizn na powierzchni muszli nie jest losowe, podczas gdy ich rozkład grzbieto-brzuszny wydaje się być losowy; (3) proporcja zagojonych blizn wzrasta w kierunku tylnej części muszli; (4) rozkład blizn jest uderzająco multimodalny i sugeruje sezonalne drapieżnictwo skoncentrowane późną jesienią i zimą; (5) częstość blizn wzrasta wraz z wielkością ramienionoga; i (6) częstość okazów z bliznami waha się znacząco pomiędzy dwoma badanymi stanowiskami, jak również w obrębie stanowiska 1 w czasie, ale nie waha się znacząco pomiędzy różnymi miejscami opróbowania w obrębie stanowiska 1. Blizny reprezentują nieudane ataki jakiegoś epifaunalnego drapieżnika, wyposażonego w nożycowy narząd chwytny (np. szczypce kraba, dziób ptaka). Wysoka częstość ataków, ich sezonalność i poprzednie badania ekologiczne zgodnie sugerują, że blizny są wynikiem ataków drapieżnych ptaków (Catoptrophorus semipalmatus lub Numenius americanus). Wybrzeża Półwyspu Kalifornijskiego są miejscem zimowania drapieżnych ptaków i goszczą ich liczne populacje. Nie można jednak całkowicie wykluczyć, że drapieżnikami były kraby. Ponieważ blizny reprezentują nieudane ataki, ilościowe analizy dotyczące selektywności miejsca ataku, selektywności wielkości ofiary i wpływu drapieżnictwa na dynamikę populacji ramienionoga są trudne do jednoznacznego zinterpretowania. Niemniej jednak, wyniki sugerują istnienie silnej sezonalnej zależności ekoliogicznej pomiędzy ptakami (krabami?) i ramienionogami. Analiza ilustruje metody ilościowe użyteczne w badanich współczesnych i kopalnych blizn drapieżniczych i ma istotne implikacje paleontologiczne. Drapieżne ptaki, kraby i ramienionogi mogły współzamieszkiwać strefy międzypływowe począwszy od późnego mezozoiku. Tak więc, blizny drapieżnicze w muszlach ramienionogów mogą mieć długi zapis kopalny, interesujący dla paleontologii, szczególnie z punktu widzenia paleoekologii ewolucyjnej. Ponieważ blizny w muszlach lingulidów pozwalają rozpoznać sezonalne drapieżnictwo, kopalne blizny mogą potencjalnie dostarczyć danych ekologicznych i etologicznych, które są zazwyczaj rzadko dostępne w paleontologii.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1997, 42, 4; 497-532
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poeta i morskie ślimaki. O potencjale słabej kolekcji na podstawie zbioru malakologicznego Pabla Nerudy
Poet and sea snails. About the potential of a weak collection on the basis of Pablo Neruda’s malacological collection
Autorzy:
Sadowska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1944229.pdf
Data publikacji:
2021-03-30
Wydawca:
Narodowe Centrum Kultury
Tematy:
Pablo Neruda
muszle
kolekcja
antropocen
słaba kolekcja
seashells
collection
Anthropocene
weak collection
Opis:
This article is an attempt to develop a post-humanist model of collecting that will be relevant to the emerging project of archiving the Anthropocene. To reflect on the potential of weak collections in this respect, a case study of Pablo Neruda’s collection of seashells is used. Started in 1939, it continued growing for the next 15 years. Neruda’s collection was unique. Rather than follow strict rules it expanded spontaneously and without a plan. It was never properly stored or studied; however, (or perhaps because of that) it was a perfect example of a practice of collecting that was neither focused on fetishising the objects nor on capitalising on them. The collection has a strong human subject – descending, making room for other weak and minor subjects to be heard and appreciated. Neruda’s collection, or as we may call it, an open assembly of eco-facts invites non-human subjects – such as seashells – to speak up about our common history and share their own narratives. Perhaps a weak collection is the way in which our epoch, the Anthropocene, can and should be commemorated.
Źródło:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2021, 113, 1; 189-201
1230-4808
Pojawia się w:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Możliwość rozróżnienia małży i ślimaków słodkowodnych na podstawie koncentracji metali ciężkich w tkankach miękkich i muszlach
A possibility of making a distinction between freshwater bivalves and snails on the basis of concentration of heavy metals in soft tissues and shells
Autorzy:
Piotrowski, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2075610.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Ujście rzeki Odry
jeziora Pomorza Zachodniego
Polska
mięczaki słodkowodne
tkanki miękkie
muszle
woda
osad denny
metale ciężkie
Odra river estuary
lakes of Western Pomerania
Polska
freshwater molluscs
soft tissues
shells
water
bottom sediment
heavy metals
Opis:
The study involved 17 species of freshwater molluscs. The concentration of heavy metals (Cu, Zn, Pb, Co, Cd andHg) in soft tissues was determinedfor 14 species, while the concentration of heavy metals in shells was determinedfor 16 species. Totally, 110 samples of soft tissue and 119 samples of shells were analysed. The statistical analysis of the qualitative data concerning concentration of metals in shells indicated a clear distinction between snails and bivalves. The only exception is Unio crassus, which was assigned to a three-point cluster together with snails. With respect to snails, this may be because the analysis was performed only on one sample. The results of this study can be significant both for palaeontological research and palaeoenvironmental research. If we have a few shell fragments available, it can be generally concluded, based on geochemical analysis of heavy metals in shells, which shell fragments belong to bivalves and which to snails. It is also possible to assess geochemical conditions of ancient ecosystems. Obviously, the given results are preliminary and they suggest necessity of further research.
Źródło:
Przegląd Geologiczny; 2017, 65, 6; 400--404
0033-2151
Pojawia się w:
Przegląd Geologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Modyfikacje przestrzenne sceny teatru operowego na potrzeby koncertu
Spatial modifications of the stage of the opera house for the needs of a concert
Autorzy:
Sygulska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/294246.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
muszle koncertowe
teatr operowy
scena operowa
koncert
orchestra shells
opera house
opera stage
concert
Opis:
Teatr operowy jako przestrzeń kulturalna i muzyczna jest wpisany w strukturę przestrzenną miasta. W obrębie swojej struktury architektonicznej podlega modyfi kacjom. W pracy podjęto problematykę przystosowania sceny operowej na potrzeby koncertu. Adaptacja sceny jest niezbędna, gdyż przedstawienie operowe stawia inne wymagania przestrzenne i akustyczne niż koncert. Wraz ze zmianami przestrzennymi w obrębie sceny następują zmiany własności akustycznych na widowni. Na podstawie konkretnych realizacji przedstawiono różne typy muszli koncertowych oraz wskazano powiązania pomiędzy architekturą muszli koncertowej a akustyką. Dodatkowo przedstawiono wnioski z symulacji komputerowych dla obiektu projektowanego i z badań doświadczalnych w obiekcie rzeczywistym. Analizy wskazują, że jest to istotne zagadnienie architektoniczne, albowiem brak wiedzy o wymaganiach architektoniczno-akustycznych dla projektowanych muszli koncertowych skutkuje tym, że konstrukcja ta nie spełnia swojej funkcji.
The opera house as a cultural and musical area writes itself well into the spatial structure of the city. Within its own architectural structure, it is subject to modifi cations. The following paper addresses the issue of adapting the opera stage for the needs of a concert. Adaptation of the stage is necessary as the opera performance has different spatial and acoustic requirements from those of the concert. Alongside spatial changes within the stage, acoustic properties in the auditorium change. On the basis of concrete realizations, different types of orchestra shells have been shown and connections between orchestra shell architecture and acoustics have been pointed out. In addition, conclusions of computer simulations for an object whose design is under way, and conclusions of investigation in an actual object have been presented here. The analyses point out that it is a crucial architectural issue. Lack of knowledge of architectural-acoustic requirements for orchestra shells results in constructions not performing their function.
Źródło:
Architectus; 2014, 3(39); 75-83
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Maastrichtian Ceratisepia and Mesozoic cuttlebone homeomorphs
Mastrychcka Ceratisepia oraz mezozoiczne homeomorfy
Autorzy:
Hewitt, R A
Jagt, J W M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21399.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
mezozoik
Spirulida
Loligosepia
Ceratisepia vanknippenbergi
Actinosepia
Trachyteuthis
Octobrachia
muszle
Sepiida
homeomorfy
taksony
paleontologia
mikrostruktura
szkielet
muszle embrionalne
Pearceiteuthis
matwy
Opis:
The phylogenetics of potential Mesozoic ancestors of cuttlefish of a restricted order Sepiida von Zittel, 1895 (superorder Decabrachia Boettger, 1952) is reviewed. Microstructural studies of Mesozoic homeomorphs of cuttlebones (Pearceiteuthis gen. n., Loligosepia, Trachyteuthis, Actinosepia) are consistent with their assignement to the superorder Octobrachia Fioroni, 1981. The discovery of an embryonic Ceratisepia shell in the upper Maastrichtian of the Netherlands, indicates that true Sepiida did have a pre-Cenozoic origin. Cretaceous decabrachs of the order Spirulida Stolley, 1919 do not show evidence of the dorso-anterior shell growth vectors seen in Cenozoic spirulids, sepiids and octobrachs. Separate origins of the Sepiida and Spirulida within Cretaceous diplobelinid belemnites is still the most attractive hypothesis. Ceratisepia vanknippenbergi sp. n. from the upper Maastrichtian of the Netherlands and Pearceiteuthis buyi gen. et sp. n. from the Callovian of England are described.
Dokonano przeglądu potencjalnych mezozoicznych przodków mątw (rzqd Sepiida von Zittel, 1859 sensu stricto; nadrząd Decabrachia Boettger, 1952). Wyniki badań mikrostruktur szkieletów mezozoicznych homeomorfów mątw (Pearceiteuthis gen. n., Loligosepia, Trachyteuthis, Actinosepia) potwierdzają ich przynalezność do nadrzędu Octobrachia Fioroni, 1981. Znalezisko embrionalnej muszli Ceratisepia w osadach górnego mastrychtu Holandii wskazuje, że Sepiida powstały przez kenozoikiem. Kredowe dziesięciornice z rzędu Spirulida Stolley, 1919 nie wykazują grzbietowo-przednich wektorów wzrostu muszli, które można obserwować u kenozoicznych spirul, mątw oraz ośmiornic. Hipoteza głosząca, ze Sepiida oraz Spirulida wyodrębniły się niezależnie z kredowych diplobelinidowych belemnitów jest wciąż najbardziej atrakcyjnym wyjaśnieniem pochodzenia obu tych grup. Opisano dwa nowe taksony: Ceratisepia vanknippenbergi sp. n. z górnego mastrychtu Holandii oraz Pearceiteuthis buyi gen. et sp. n. z keloweju Anglii.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1999, 44, 3; 305-326
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inter- and intra-specific variability in δ13C and δ18O values of freshwater gastropod shells from Lake Lednica, western Poland
Autorzy:
Apolinarska, K.
Pełechaty, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/139408.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
C stable isotopes
O stable isotopes
recent gastropod shells
freshwater
inter-specific differences
intraspecific variability
lake Lednica
izotopy stabilne
izotopy węgla
izotopy tlenu
muszle ślimaków
słodkowodne
różnice międzygatunkowe
zmienność wewnątrzgatunkowa
jezioro Lednickie
Opis:
This study focuses on the inter- and intra-specific variability in δ13C and δ18O values of shells and opercula of gastropods sampled live from the littoral zone of Lake Lednica, western Poland. The δ13C and δ18O values were measured in individual opercula of Bithynia tentaculata and in shells of Bithynia tentaculata, Gyraulus albus, Gyraulus crista, Lymnaea sp., Physa fontinalis, Radix auricularia, Theodoxus fluviatilis and Valvata cristata. The gastropods selected for the study are among the species most commonly found in European Quaternary lacustrine sediments. The carbon isotope composition of the gastropod shells was species-specific and the same order of species from the most to the least 13C-depleted was observed at all sites sampled. Differences in shell δ13C values between species were similar at all sampling sites, thus the factors influencing shell isotopic composition were interpreted as species-specific. The δ18O values of shells were similar in all the species investigated. Significant intra-specific variability in shell δ13C and δ18O values was observed not only within the populations of Lake Lednica, which can be explained by heterogeneity of δ13C DIC, δ18O water and water temperature between the sites where macrophytes with snails attached were sampled, but also between individuals sampled from restricted areas of the lake’s bottom. The latter points to the importance of factors related to the ontogeny of individual gastropods.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2017, 67, 3; 441-458
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historyczne stanowiska skójki gruboskorupowej Unio crassus Philipsson, 1788 (Unionoida: Unionidae) w rzece Mlecznej w Radomiu
Historical sites of the thick-shelled river mussel Unio crassus Philipsson, 1788 (Unionoida: Unionidae) in the Mleczna river in Radom
Autorzy:
Milkowski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32823.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Mazowiecko-Świętokrzyskie Towarzystwo Ornitologiczne
Tematy:
malze
skojka gruboskorupowa
Unio crassus
Unionidae
Unionoida
muszle
obserwacje przyrodnicze
nowe stanowiska
wystepowanie
gatunki chronione
gatunki zagrozone
rzeka Mleczna
Radom
Źródło:
Kulon; 2014, 19
1427-3098
Pojawia się w:
Kulon
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Heterochrony in the evolution of Late Devonian Ammonoids
Autorzy:
Korn, D
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20486.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
ewolucja
Prionoceratidae
skamienialosci
goniatyty
morfologia
famen
paleontologia
muszle
dewon
Opis:
n the goniatite family Prionoceratidae, the transition from Mimimitoceras to Balvia provides an example of rapid size decrease resulting from progenesis. In the Prionoceras-Mimimitoceras stock the adult conch continued to be of rather uniform shape and size (about 60 mm) and species diversification was expressed mostly in changing juvenile morphology. In the Balvia branch, which had developed in the Wocklumeria Stufe, the adult size diminished strongly (not more than 16 mm). Progenetic Balvia displays conch morphology of ancestral Mimimitoceras juveniles, with distinct ornamentation types that were added terminally.
Ewolucja goniatytów Prionoceratidae w późnym famenie, w szczególności przejście od Mimimitoceras do Balvia, jest przykładem szybkiego ewolucyjnego zmniejszania rozmiarów dorosłych osobników w wyniku progenezy. W obrębie gałęzi Prionoceras-Mimimitoceras muszle dojrzałych osobników osiągały około 60 mm średnicy, nie zmieniając istotnie kształtów w trakcie wzrostu. Różnice między gatunkami objawiają się więc głównie w morfologii młodocianych muszli. W gałęzi Balvia która wyodrębniła się w piętrze woklumeriowym, rozmiary dorosłych osobników nie przekraczają 16 mm. Progenetyczna Balvia wykazuje więc cechy morfologiczne młodocianych osobników wyjściowego Mimimitoceras, ale z odmienną ornamentacją na końcowych stadiach ontogenezy.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1992, 37, 1; 21-36
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Formulation of a Concrete Based on Grinded Seashells as Partial Substitution for Sand
Autorzy:
Boudjellal, Khaled
Bouabaz, Mohamed
Bensebti, Salah Eddine
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1838056.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
mineral aggregates
concrete
cement
sand
grinded seashells
kruszywa mineralne
beton
piasek
muszle zmielone
Opis:
This paper examines the partial substitution of concrete components by grinded sea mussel shells collected from the coastal region of eastern Algeria. The study proposes the recycling of this waste to reduce the excessive and increasing accumulation of these shells to relieve the marine environment. The problem lies in establishing a perfect integration of the aggregates obtained from the grinded shells of sea mussels in the formulation of various types of concrete. These substitutions significantly affect the rheology of fresh cementitious materials, which is directly related to the development of strength, modulus of elasticity, and the durability of the hardened material. The objective is to partially replace the mineral sand used in the manufacture of ordinary concrete with shell sand from grinded sea mussels, with different substitution percentages of 20%, 25%, 35%, 40%, and 50% of sand volume. The results obtained indicate a marked improvement in the characteristics of fresh concrete with minimum loss in mechanical performance.
Źródło:
Civil and Environmental Engineering Reports; 2020, 30, 4; 56-71
2080-5187
2450-8594
Pojawia się w:
Civil and Environmental Engineering Reports
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies