Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "musicality in literature" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Napłakać się z Chopinem. Stefana Witwickiego śpiew przez łzy
Crying with Chopin. The sorrowful songs of Stefan Witwicki
Autorzy:
Łoboz, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012712.pdf
Data publikacji:
2017-06-01
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Stefan Witwicki
Fryderyk Chopin
pieśń
romantyzm w muzyce
muzyczność literatury
song
the Romantic trend in music
musicality in literature
Opis:
The article focuses on the artistic collaboration of the Romantic poet Stefan Witwicki with Frederic Chopin. Chopin’s compositions called Polish Songs  (op.74) are the most noteworthy example of the correspondence of music and literature in Polish Romanticism. The first seven songs inspired by Witwicki’s lyrics were created between 1828 and 1831 (the composer, however, had never played them during his concerts). The fact that Chopin’s songs combine both the sentimental and the insurgent tradition is essential for the understanding of the compositions. The interpretation of the selected poems of Witwicki shows that one can distinguish at least three types of nostalgia present in his works. They are as follows: nostalgic love, the nostalgic feeling connected with the collapse of the November Uprising and nostalgia caused by parting with family. It was observed that  Chopin and Witwicki easily succumbed to the feeling of nostalgia. Witwicki dedicated his Pastoral Songs to Chopin in 1830 and the composer began to write music for ten of Witwicki’s songs. His first composition was called The Wish. After leaving Warsaw, Chopin continued his work and composed A Fickle Maid, The Messenger, The Warrior, Drinking Song, Witchcraft. Other songs such as Troubled Waters, The Bridesgroom Return, The Ring, and Spring were written in Paris in the years 1838 – 1840. Witwicki’s death in 1847 came as a great shock for Chopin, he often complained about his loneliness. The close relationship of Chopin and Witwicki manifested itself not only in their artistic collaboration but also in their private lives.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2017, 7(10); 363-379
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Różne warianty samego siebie. "O Fudze" Wita Szostaka
Autorzy:
Al-Araj, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607766.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Wit Szostak, fugue, Polish prose works, intermediality, “musicalityˮ in literature
Wit Szostak, fuga, polska proza, intermedialność, „muzycznośćˮ literatury
Opis:
The aim of this article is to interpret a novel The Fugue by Wit Szostak regarding his inspiration by a musical form (a fugue). In the first part of the text, a relationship between music and literature, and the possibility to imitate music in literature are analyzed. Then, the author pays attention to Szostak’s attitude to music and the influence of music on his prose works. In the next part of this text, the main problems of The Fugue are characterized, including the title, plot as well as a construction of this work. The final fragment consists of conclusions about the functions of Szostak’s inspiration by the fugue.
Celem niniejszego artykułu jest interpretacja powieści Fuga Wita Szostaka w świetle inspiracji muzycznym modelem konstrukcyjnym – formą fugi. W pierwszej części tekstu analizie zostaje poddany potencjalny zakres i możliwość nawiązania do sztuki dźwięków w obrębie literatury. Następnie autorka przybliża poglądy pisarza dotyczące muzyki oraz wskazuje na aluzje do tej dziedziny w jego twórczości prozatorskiej. Kolejna część poświęcona jest interpretacji powieści Fuga – analogii do typowej dla sztuki dźwięków formalnej organizacji, której poszukuje się zarówno w paratekstualnym, tekstualnym, jak i konstrukcyjnym wymiarze dzieła. Artykuł wieńczą konkluzje na temat funkcji inspiracji określonym wzorcem architektonicznym w utworze Szostaka.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2017, 35, 2
0239-426X
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kryminał muzyczny? Refleksje na marginesie powieści kryminalnych Jana Antoniego Homy
Musical crime novel? Reflections on the margins of Jan Antoni Homa’s crime novels
Autorzy:
Berkan-Jabłońska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/649303.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
powieść kryminalna
relacje między literaturą a muzyką
muzyczność w literaturze
Jan Antoni Homa
muzyka klasyczna
Crime Novel
Relationships between Literature and Music
Musicality in Literature
Classical Music
Opis:
This article begins with addressing the 19th century relationships between the detective story and classical music, which were found, for example, in Charles Dickens’ or Arthur Conan Doyle’s works. Against this background, two of Jan Antoni Homa’s novels, Altowiolista (The Altoviolist) and Ostatni koncert (The Last Concert) are discussed as forming a separate musical detective story stream in the Polish literature. Further analysis concerns chosen aspects of these stories, the aspects which determine their musical nature, such as: the structure of the literary characters, the world depicted, the composition, the journalistic or essayistic digressions. A question is posed about the purpose of these works and about their potential readers.
Artykuł wychodzi od przypomnienia jeszcze dziewiętnastowiecznych związków prozy detektywistycznej i muzyki klasycznej, realizowanych np. w utworach Charlesa Dickensa i Artura Conan Doyle’a. Na tym tle omówione zostają dwie współczesne powieści autorstwa Jana Antoniego Homy: Altowiolista i Ostatni koncert, które na gruncie polskiego piśmiennictwa tworzą odrębny nurt kryminału muzycznego. Dalsza analiza dotyczy wybranych aspektów tychże powieści, decydujących o ich muzycznym charakterze, np.: konstrukcja bohaterów i świat przedstawiony, schemat kompozycyjny, dygresje publicystyczno-eseistyczne. W zakończeniu stawiane jest pytanie o cel, jaki można przypisać wymienionym tekstom, oraz o ich potencjalnego odbiorcę.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2019, 52, 1; 249-271
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Deprecjacja czy podziw? O Skrzypcach i Klawesynie Zbigniewa Herberta
Depreciation or admiration? About Zbigniew Herbert’s Violin and Harpsichord
Autorzy:
Wiśniewski, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/649280.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Poezja XX wieku
Zbigniew Herbert
Muzyczność
Muzyka i Literatura
Poetry of the 20th Century
Musicality
Music in Literature
Opis:
In Zbigniew Herbert’s early works from the volume Hermes, pies i gwiazda (Hermes, a dog and a star, 1957), one can find cues indicating that contacts with music were his source of ambivalent feelings and reflections. This is evidenced by, among other things, his observations and opinions on symphonic music, expressed in poetic prose Po koncercie (After the concert), as well as considerations regarding the sound of musical instruments in the prose of Skrzypce (Violin) and Klawesyn (Harpsichord). In both these works, one can see the presence of the mechanism of unmasking, characteristic – according to Stanisław Barańczak – of many poetic statements by Herbert, which organizes the works’ construction. The poetic prose of Skrzypce (Violin) initially seems to be the unmasking of the intellectual abuse that “musical reviewers” admit, wanting to explain why violins sound in the special moving way (“cry”). Herbert’s intention, however, is first of all to indicate the reasons that determine the nature of these sounds, causing ambiguous feelings and opinions. In turn, the poetic prose of Klawesyn (Harpsichord) initially seems to be the unmasking of the incompetence of someone looking at the not well-known musical instrument for the first time. However, the poet’s intention is to develop a valuable reflection on the peculiar sounds. These sounds are described figuratively in the last sentence in a way indicating their aesthetic ambivalence (“And there really is only a cuckoo tangled in the thicket of silver leaves”). Herbert’s Considerations of the violin and harpsichord are a way of expressing ambiguous judgments about music. They are also a confirmation of his preference for making poetic statements ambiguous.
Już we wczesnych utworach Zbigniewa Herberta z tomu Hermes, pies i gwiazda (1957) można odnaleźć sygnały wskazujące, że kontakty z muzyką stanowiły dla poety źródło ambiwalentnych odczuć i refleksji. Świadczą o tym między innymi spostrzeżenia i opinie na temat muzyki symfonicznej, wyrażone w prozie poetyckiej Po koncercie, a także rozważania dotyczące dźwięku instrumentów muzycznych zawarte w prozach Skrzypce i Klawesyn. W obu tych utworach można dostrzec obecność mechanizmu demaskacji, charakterystycznego – według Stanisława Barańczaka – dla wielu poetyckich wypowiedzi Herberta i organizującego ich konstrukcję. Proza poetycka Skrzypce początkowo wydaje się demaskacją myślowych nadużyć, których dopuszczają się „recenzenci muzyczni”, chcący wyjaśnić, dlaczego skrzypce brzmią w specyficzny i przejmujący sposób („płaczą”). Intencją Herberta jest jednak przede wszystkim wskazanie przyczyn, decydujących o naturze tych brzmień, wywołujących dwuznaczne odczucia i opinie. Z kolei, proza poetycka Klawesyn początkowo wydaje się demaskacją niekompetencji kogoś przyglądającego się po raz pierwszy dawnemu i niezbyt dobrze znanemu instrumentowi muzycznemu. Zamiarem poety jest jednak rozwinięcie wartościującej refleksji o jego osobliwych dźwiękach. Brzmienia te zostały opisane przenośnie w ostatnim zdaniu prozy w sposób wskazujący na ich estetyczną ambiwalencję („A naprawdę jest tam tylko kukułka zaplątana w gąszczu srebrnych liści.”). Rozważania o skrzypcach i klawesynie stają się dla Herberta sposobem wyrażenia niejednoznacznych sądów na temat muzyki. Są także potwierdzeniem jego upodobań do nadawania poetyckim wypowiedziom ujęć dwuznacznych.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2019, 52, 1; 139-162
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies