Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "monoteizm" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Apostata, heretyk, prorok czy mędrzec?
Apostate, Heretic, Prophet or Sage?
Autorzy:
Bocian, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480776.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Amarna
Aton
Echnaton
monoteizm
Nefertiti
Akhenaten
monotheism
Opis:
Artykuł przedstawia refleksję religijno-teologiczną, dotyczącą życia i działalności panującego w latach 1350-1334 przed Chr. faraona XVIII dynastii Egiptu Echnatona (Amenhotepa IV). Jakkolwiek posiadane dokumenty nie są zbyt liczne, a osoba władcy jest postacią nadzwyczaj kontrowersyjną, jednakże jego działalność warta jest szczególnego rozważenia. Po krótkim przedstawieniu życiorysu monarchy autor ukazał doktrynę atonizmu – monoteistycznej religii głoszonej i narzucanej poddanym przez faraona. Następnie rozważył, jakie przyczyny mogły doprowadzić do przyjęcia tej religii przez władcę. Zwrócił uwagę na podobieństwa pomiędzy atonizmem a jahwizmem (mozaizmem-judaizmem). Jedną z możliwych przyczyn religijnej rewolucji Echnatona była próba intelektualnego (logicznego) spojrzenia na problem religii starożytnych Egipcjan. Autor ukazał postać Echnatona i jego małżonki Nefertiti jako przykład racjonalnego podejścia do wyznawanej religii.
The article presents a religious and theological reflection with regard to the life and activity of the Pharaoh of the 18th Dynasty of Egypt, Akhenaten (Amenhotep IV), prevailing in the years 1350-1334 before Christ. Although the available documents are not very numerous, and the person of the ruler is an extremely controversial figure, his activity is worth considering. After a short presentation of the monarch’s biography, the author showed the doctrine of Atonism – a monotheistic religion that the pharaoh proclaimed and imposed on his subjects. Then he considered what reasons could lead to the adoption of this religion by the ruler. He drew attention to the similarities between Atonism and Jahvism (Mosaism-Judaism). One of the possible causes of the religious revolution of Akhenaten was the attempt of an intellectual (logical) look at the issue of the religion of ancient Egyptians. The author showed the figure of Akhenaten and his wife Nefertiti as an example of a rational approach to religion.
Źródło:
Nurt SVD; 2019, 1; 221-235
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Istota judaizmu według Leo Baecka
The Essence of Judaism according to Leo Baeck
Autorzy:
Rabiej, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595027.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Judaism
ethical monotheism
Leo Baeck
judaizm
monoteizm etyczny
Opis:
The paper sought to interpret the several works of Leo Baeck (1873–1956), German rabbi and religious thinker, leader of Progressive Judaism. As the rabbi of the Jewish community in Opole (1897–1907), in 1905 he published a key work of Das Wesen des Judentums (The Essence of Judaism), in response to Adolf von Harnack’s Wesen des Christentums. Baeck saw himself primarily as a rabbi and a preacher, who understood his mission beyond the borders of his own Liberal affiliation, as shaped by his responsibility to the entire German Jewish community and the Jewish people at large. His philosophical-theological thought as well as his works on history of religion should be read and measured in light of his rabbinic mission. He identified the essence of Judaism with biblical prophecy, namely the direct experience of God’s presence and the command to worship Him. For him Judaism, in contrast with Christianity, is thus not aimed at the salvation of the individual soul but rather at the collective redemption of humanity and of the world. In line with his national and this-worldly view of Judaism and the Jewish people, Baeck had a sympathetic, although critical attitude towards Zionism. He thought that the building of Palestine was a valuable prospect for embodying the spirit of Judaism, but not a guarantee that it would be realized.
Tekst jest próbą analizy kilku publikacji Leo Baecka (1873–1956), niemieckiego rabina, myśliciela religijnego, lidera progresywnego judaizmu, m.in. rabina Gminy Żydowskiej w Opolu (1897–1907), gdzie w 1905 r. opublikował kluczową pracę Istota Judaizmu (Das Wesen des Judentums). Dzieło powstało jako odpowiedź na wcześniejszą publikację Adolfa Harnacka Das Wesen des Christentums (1900). Mimo upływającego czasu wiele treści przedstawionych w obu tekstach nie straciło na aktualności. Baeck był wyznawcą judaizmu pojmowanego jako monoteizm etyczny, który plasuje się jako pomost między szkołą racjonalizmu i egzystencjalizmu żydowskiego. Judaizm etyczny domaga się ustawicznej moralnej afirmacji w odniesieniu do świata przez wolne działanie, ponieważ stanowi miejsce życiowych zadań człowieka. Postawa afirmacji wyraża się w twórczej pracy, zmierza do zbudowania królestwa Boga, w którym ludzie mogą mieć swój udział. Ostatecznie polega na wznoszeniu się, rozwoju, wzroście i zwróceniu się ku przyszłości. W tej perspektywie judaizm rozumie siebie jako twórczą afirmację świata, aby w przyszłości stał się lepszy, a nawet doskonały. L. Baeck całym swoim życiem jako gorliwy wyznawca judaizmu potwierdzał troskę o spójność wiary w Jedynego i Świętego Boga z reprezentowaną postawą etyczną.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2016, 16; 441-451
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog religii a dialog kultur
Dialogue of Religions and Dialogue of Cultures
Autorzy:
Kałuża, Krystian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036016.pdf
Data publikacji:
2019-08-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
religia
kultura
dialog międzyreligijny
dialog międzykulturowy
monoteizm
prawda
przemoc
Opis:
W artykule podjęto zagadnienie relacji między dialogiem kultur a dialogiem religii. Analiza pojęcia religii i pojęcia kultury pokazała, że ich treści są ze sobą ściśle powiązane. Nie ma religii bez kultury ani kultury bez religii. Dlatego pojawiający się czasem postulat zastąpienia dialogu międzyreligijnego dialogiem międzykulturowym jest bezpodstawny. Dialog kultur bez dialogu religii jest niemożliwy. Aby dialog mógł zaistnieć, muszą być spełnione odpowiednie warunki. Jednym z nich jest dążenie do prawdy. Prawda ma jednak charakter inkluzywny, a nie ekskluzywny. Dlatego w religii nie ma miejsca na przemoc w imię prawdy. Dla chrześcijan prawda ma charakter osobowy. Jest nią Jezus Chrystus – Zbawiciel „polifoniczny” (Klemens Aleksandryjski).
The article deals with the relationship between the dialogue of cultures and the dialogue of religions. The analysis of the concept of religion and culture shows that their contents are closely related to each other. There is no religion without culture nor culture without religion. Therefore, demand emerging sometimes to replace interreligious dialogue with intercultural dialogue is unfounded. A dialogue of cultures without a dialogue of religions is impossible. In order for a dialogue to take place, appropriate conditions must be met. One of them is the pursuit of truth. However, the truth is inclusive, not exclusive. Therefore, in religion there is no room for violence in the name of truth. For Christians, truth has a personal character. It is Jesus Christ, the “polyphonic” Saviour (Clement of Alexandria).
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 9; 63-77
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Noël-Antoine Pluche and the Spectacularity of Nature
Noël-Antoine Pluche i spektakularność przyrody
Autorzy:
Drozdek, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035092.pdf
Data publikacji:
2020-04-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Pluche
fizyka
teologia
teleologia
monoteizm
physics
theology
teleology
monotheism
Opis:
Artykuł przedstawia poglądy abbé Pluche’a, którego książki były bardzo popularne w osiemnastowiecznej Francji. W Spektaklu przyrody i w Historii niebios chciał wzbudzić w czytelnikach zainteresowanie otaczającym ich światem, bowiem według niego przyroda jest księgą napisaną przez Boga-Stwórcę, a czytając ją właściwie, ludzie mogą zobaczyć opatrznościową opiekę Boga. Aby walczyć z atomizmem i przypadkowością w przyrodzie, Pluche wprowadził do fizyki szereg podstawowych substancji jako fundamentalnych elementów przyrody, z których szczególnie ważne było światło. Pluche poświęcił wiele uwagi problemowi pochodzenia religii i obrzędów religijnych. Według niego monoteizm był pierwotną religią, a bałwochwalczy politeizm to jego późniejsze wypaczenie.
The article present views of abbé Pluche whose books were very popular in 18th century France. In his Spectacle of nature and The history of the heavens he wanted to stir in his readers an interest in the world around them. Nature is a book written by God, the creator of this nature, and by reading it properly, people can see the providential care of God. To combat atomism and randomness, Pluche introduced in his physics many elementary substances as foundational elements, of which particularly important was light. Pluche devoted considerable attention to the problem of the origin of religion and religious rites. For Pluche, monotheism was the original religious faith and idolatry was a later religious development which was basically a perversion of monotheism.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 4; 41-59
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jednostki literackie i teologiczne w 1 Kor 8, 6
Autorzy:
Langkammer, Hugolin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1162432.pdf
Data publikacji:
1968
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
monoteizm
formuły
1Kor 8
6
monotheism
formulae
1Cor 8
Opis:
1 Kor 8, 6, ein klassischer Parallelismus Membrorum, bringt es mit sich, dass man ihn als literarische Ganzheit betrachtet und dementsprechend vor Paulus auftauchen lässt (Kramer), oder auch durch Paulus verfasst, doch schon vor dem Niederschlag von 1 Kor durch den Apostel selbst in seinen Unterweisungen angewendet sieht (Thüsing). Der Verf. erwägt eine dritte Möglichkeit, gemäss welcher 1 Kor 8, 6 drei verschiedenen Einzelstucke enthalt: 1. Die monotheistische Bekenntnisformel — „Ein Gott der Vater und Ein Herr Jesus Christus” 2. die vorerst rein kosmologisch ausgedehnt wird — „von dem alles und alles auf ihn, durch den alles” 3. und dann von Paulus den soteriologischen Zusatz erhält — „und wir auf ihn, und wir durch ihn”. Dass eine kosmologische Erweiterung ohne eigentliche soteriologische Ausprägungen möglich ist, und das im hellenistischen Raum, beweist, um hier nur ein schlagendes Argument zu bringen, das Lied im Johannes-Prolog, das am bekannten Epiphanie-Schema orientiert ist (Hegermann) und daher mit der Fleischwerdung schlechthin endet.
Źródło:
The Biblical Annals; 1968, 15, 1; 97-109
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analogie i genealogie modlitwy w trzech religiach monoteistycznych
Autorzy:
Marcinkowska, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669445.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
prayer
religion
monotheism
Christianity
Judaism
Islam
modlitwa
religia
monoteizm
chrześcijaństwo
judaizm
islam
Opis:
Prayer is one of the most essential expression of the cult existing in every religion. On account of differences taking place in individual religions, and also historical, geografical and cultural conditionings, the prayer donned different forms and means of expression. In this article there have been featured the analogies between prayer in Judaism, Christianity and Islam. The Israel’s prayer resulted from the fact of affiliation with jewish nation with which the God transacted the covenant. Perpetuating the conditions of this covenant constituted the guarantee for the believing human being that his prayer will be listened. The Christian prayer’s property is it’s giving direction to a person and Christ’s saving work; His mediation constitutes the guarantee of effectiveness therefore. Prayer in Islam constitutes one of the five pillars, meaning elementary obligations, which abiding is the condition of the salvation. In spite of the differences taking place in above-mentioned religions their common feature is taking a dialogue between man and the God and also the belief that requests directed to Him will be listened.
Modlitwa jest jednym z najistotniejszych przejawów kultu obecnym w każdej religii. Ze względu na różnice występujące w poszczególnych religiach, a także uwarunkowania historyczne, geograficzne i kulturowe, modlitwa przybierała różnorodne formy i środki wyrazu. W niniejszym artykule zostały ukazane analogie pomiędzy modlitwą w judaizmie, chrześcijaństwie i islamie. Modlitwa Izraela wynikała z faktu przynależności do narodu żydowskiego, z którym Bóg zawarł przymierze. Zachowanie warunków owego przymierza stanowiło w przekonaniu człowieka wierzącego gwarancję, że jego modlitwa zostanie wysłuchana. Właściwością modlitwy chrześcijańskiej jest jej ukierunkowanie na osobę i zbawcze dzieło Chrystusa; Jego pośrednictwo stanowi zatem gwarancję skuteczności. Modlitwa w islamie stanowi jeden z pięciu filarów, tzn. podstawowych obowiązków, których przestrzeganie jest warunkiem zbawienia. Pomimo różnic występujących w wyżej omawianych religiach ich wspólną cechą jest podejmowanie dialogu człowieka z Bogiem i przekonanie, że prośby skierowane do Niego zostaną wysłuchane.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2016, 35, 2
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncepcja Jedynego Boga w islamie
The Concept of One God in Islam
Autorzy:
Modras, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807417.pdf
Data publikacji:
2020-01-02
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Bóg
islam
monoteizm
politeizm
transcendencja
immanencja
mistycyzm
miłość
God
Islam
monotheism
polytheism
transcendence
immanence
mysticism
love
Opis:
The Islamic dogma of the One and Unique God introduces the concept of a transcendent God, the true being, the absolute Lord of the worlds to whom everything will return at the Last Day. The denial of this truth and associating with Him partners is idolatry, and it is an unpardonable sin. Such a concept of God guarantees the unity of the material and spiritual world. Man, discovering the Law of Unity, acquires a knowledge of the one God and consciously submits to His will according the innate Religion of Islam. God who is Almighty, Hidden, and full of wisdom (transcendence) is close to His creation and reveals himself through His “remnant” (immanence), which are the “Excellent Names of God”. The man answers to His presence with the love that he feels in mystical experience. In this way, the mystic frees himself from the world of multiplicity in order to be annihilated in Unity. Everyday life of a Muslim is the praise of the One God for His transcendence, thanksgiving for His immanence and mercy, and worship for His greatness.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2012, 3; 83-107
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Izrael jako świadek Boga (Iz 43,8-13)
Israel as God’s Witness (Isa 43:8-13)
Autorzy:
Pikor, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621648.pdf
Data publikacji:
2015-11-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Księga Izajasza
Izajasz
Sługa Yahwe
przymierze
świadectwo
monoteizm
rîb
kontrowersja jurydyczna
proces sądowy
Book of Isaiah
Yahveh’s Servant
covenant
testimony
monotheism
juridical controversy
Opis:
Przedmiotem analizy jest tekst Iz 43,8-13, który stanowi ważny moment w procesie sądowym, który Jahwe prowadzi z obcymi narodami i czczonymi przez nich bogami. Proces stanowi o dynamice narracyjnej Deutero-Izjasza. Dochodzi do zwrotu akcji w toczącym się procesie – Izrael z pozycji świadka Jahwe sam staje się oskarżony o odrzucenie powołania do bycia świadkiem. Poszukiwanie przyczyn nieudanego świadectwa Izraela o Bogu łączy się z odczytaniem treści tego świadectwa. Bóg nie rezygnuje z objawienia się światu i swoim świadkiem czyni postać nazwaną Sługą Jahwe, który nie tylko doprowadzi świat do poznania prawdy o Bogu, ale również usprawiedliwi Izrael i inne narody, stając się „przymierzem ludu”.
The subject of our analysis is an extract from the Book of Isaiah, 43:8-13, which represents a significant moment in a bilateral controversy (rîb) ordered by Yahveh against foreign nations and the gods they worship. The juridical controversy decides about powerful and dynamic narration in Deutero-Isaiah. There is an unexpected twist of action as the legal proceeding unfolds: Israel, once God’s witness, now becomes a nation accused of rejecting its primary vocation of being a witness. Our quest for the reasons behind Israel's failed testimony to God hinges on decoding the idealized content of that testimony. God does not renounce His revelation to the world but makes Yahveh’s Servant his witness. The Servant will not only lead the world to the truth about God but also justify Israel, as well as other nations, by forming a covenant with the people.
Źródło:
Verbum Vitae; 2015, 28; 155-180
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies