Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "middle platonism" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Elementy filozofii Arystotelesa i Ksenokratesa w Didaskalikosie Alkinoosa
Elements of Aristotle’s and Xenocrate’s Philosophies in Alkinoos’s Didaskalikos
Autorzy:
Krzakowski, Jerzy Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/665189.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Alkinoos
Didaskalikos
Medioplatonizm
Platon
Arystoteles
Ksenokrates
Middle Platonism
Plato
Aristotle
Xenocrates
Opis:
According to Alkinoos, Didaskalikos - being a part of Plato’s doctrine - in fact seems to be a display of a Middle Platonism philosophy. Therefore, it imports a lot from the philosophers of the prior period. This paper deals with the impact of Aristotle’s and Xenocrate’s ideologies on Alkinoos’s interpretation of Plato’s philosophy. It attempts to show that the way Alkinoos classifies philosophies, types of living, the syllogistics and judgement, as well as most of his theology and ethics, is clearly of Aristotelian origins. Also, the terminology adapted by Alkinoos, his interpretation of cosmological terms, epistemology and the issue of God, as well as the theory of idea as a God’s thought, seem to be derived directly from Xenocrate’s concepts. Taking into account the impact of, for example, Antiochus of Ascalon, Philo of Alexandria, Arius Didymus or Posidonius, it seems plausible that Middle Platonism might be a further step in the evolution of philosophical thought.
Didaskalikos w zamierzeniu Alkinoosa będący wykładem doktryny Platona, w rzeczywistości jest obrazem filozofii obowiązującej w okresie Średniego Platonizmu. Zawiera więc w sobie wiele naleciałości i zapożyczeń z myślicieli okresu wcześniejszego. Artykuł dotyczy wpływu myśli Arystotelesa i Ksenokratesa na interpretację filozofii Platona dokonaną przez Alkinoosa. Podejmuje próbę wykazania, że przeprowadzony przez Alkinoosa podział filozofii, podział rodzajów życia, sylogistyki i sądów oraz znaczna część jego teologii i etyki ma wyraźne pochodzenie Arystotelesowskie, a przyjęta terminologia oraz podane przez Alkinoosa definicje, interpretacja zagadnień kosmologicznych, teorii poznania i problematyki Boga oraz teoria idei jako myśli Boga wywodzą się wprost z koncepcji Ksenokratesa. Mając także na uwadze wpływ np. Antiochosa z Askalonu, Filona z Aleksandrii, Areiosa Didymosa czy Posejdoniosa uprawnionym staje się twierdzenie, że filozofia średnioplatońska jest kolejnym krokiem ewolucji myśli filozoficznej.
Źródło:
Folia Philosophica; 2019, 41; 5-37
1231-0913
2353-9445
Pojawia się w:
Folia Philosophica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odkrycie niecielesności i nadprzyrodzoności w filozofii średnioplatońskiej i jego egzystencjalne konsekwencje
The Discovery of Incorporeality and the Supernatural in Middle Platonism and its Existential Consequences
Autorzy:
Pawłowski, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048296.pdf
Data publikacji:
2016-07-04
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Middle Platonism
Apueius
Alcinous
Plutarch
Maximus
mysticism
średni platonizm
Apulejusz
Alkinous
Maksymus
mistycyzm
Opis:
The most important and enduring input of Middle Platonism is the way it unveiled the fascinating depths of human nature in its supernatural dimension, and its greatest secrets, including the most important and most sacred mystery of human love, which is the initiation into divinity itself. The discovery of the supernatural dimension of the human nature enforced a change from materialistic life preferences to spiritual ones — it was the consequence of accepting the supernatural aspects of human existence, but also, above all, it revealed its fascinating and mysterious depth in which divinity itself is both hidden and somehow exposed (although only to those who are initiated). Middle Platonic philosophers returned to Platonic postulates: “follow God” and “imitate to God,” which replaced the Stoic “live in accordance with nature” and “follow nature.” In the eyes of the Platonics, the new direction of human ethical development was to be found in imitating the transcendent and incorporeal divinity.
Źródło:
Filozofia Chrześcijańska; 2016, 13; 77-95
1734-4530
2450-0399
Pojawia się w:
Filozofia Chrześcijańska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Catharsis in phaedo and republic of Plato
Motyw oczyszczeń w fedonie i państwie Platona
Autorzy:
Pawłowski, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034790.pdf
Data publikacji:
2019-09-30
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Tematy:
Platon
mit
misteria
katharsis
oczyszczenia
średni platonizm
Plato
myth
mystery
mysteries
catharsis
middle platonism
Opis:
The article takes up the topic of mystical motif of catharsis present in Plato’s dialogues Phaedo and Republic as well as their links with the mysticism of the Ancient Greek mysteries. The philosophical catharsis is a result of touching the divine, transcendent Truth.
Oczyszczenie (katharsis) to motyw typowo misteryjny (orfi cki). W misteriach orfi ckich oczyszczenia przybierały dwojaką formę. Pierwsze miały charakter ciągły i realizowały się w tzw. „życiu orfi ckim” (które jest jakby pierwsza formą „życia fi lozofi cznego”). Drugie spełniały się poprzez misteryjne wtajemniczenia, których istotę stanowiło duchowe doświadczenie boskości (nadprzyrodzoności). Motyw oczyszczeń w obu tych formułach odnajdujemy w dialogach Platona. Pierwsza przyjmuje formę tzw. „życia fi lozofi cznego”, które praktycznie realizuje ideał melete thanatu. Druga spełnia się poprzez dążenie do prawdy, a w punkcie kulminacyjnym przyjmuje postać duchowego doświadczenia prawdy absolutnej, którą okazuje się Bóg. Doświadczenie Prawdy absolutnej jest tu równoważne z misteryjnym wtajemniczeniem w boskość. Filozofi a w swym dążeniu do prawdy przybiera na poziomie duchowym formę filozofi cznych wtajemniczeń. Tym samym wszelkie dążenie do prawdy w formule platońskiej to niejako wejście w oczyszczające (i zarazem przyciągające) pole Prawdy absolutnej.
Źródło:
Studia Humanistyczne AGH; 2019, 18, 3; 67-74
2084-3364
Pojawia się w:
Studia Humanistyczne AGH
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Baśń o Erosie i Psyche Apulejusza z Madaury. Duchowe aspekty baśni
The tale of Cupid and Psyche by Lucius Apuleius Madaurensis. The spiritual aspects of the tale
Autorzy:
Pawłowski, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/614250.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Apulejusz
Eros i Psyche
Metamorfozy
starożytne misteria
misteriozofia
średni platonizm
Apuleius
Cupid and Psyche
Metamorphoses
ancient mysteries
mysteriosophy
Middle Platonism
Opis:
This work will discuss the eponymous tale of „Cupid and Psyche”, originally written as a part of Lucius Apuleius Madaurensis’ „Metamorphoses”. The tale’s main thread, the motif of Psyche making an effort to reclaim Cupid’s lost affection, is depicted through the means of mysteriosophic context of Apuleius’ philosophy, as well as his theory on love. The work will draw upon the characteristic motifs of the ancient sacred mysteries, thus suggesting that the story of Psyche’s trials and tribulations is somewhat an allegory of the spiritual development of man, who searches for love to find the meaning of his life and the fulfillment of his spiritual yearning for the eternal and the divine.
Źródło:
Vox Patrum; 2016, 65; 533-546
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Second Century Debate about the Therapy of Passions – Various Christian Remedies
Drugowieczna debata na temat terapii namiętności – różne chrześcijańskie stanowiska
Autorzy:
Ashwin-Siejkowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158082.pdf
Data publikacji:
2022-06-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
allegory
cataclysm
Clement of Alexandria
Gospel of Thomas
Middle Platonism
Neopythagoreism
Nag Hammadi
Myth
Passion
Emotions
Philo of Alexandria
Roman Stoicism
Teachings of Silvanus
Opis:
The disturbing power of the passions or affections, collectively known as πάθος, was the subject of a remarkable debate in Graeco-Roman philosophical schools, as well as in Philo of Alexandria and soon among various early Christian authors. This paper contributes to the recent approach to this subject but also explores new contexts. It examines cosmological (myth), anthropological (the mind – emotions relation) and theological (salvation) ways of addressing that problematic supremacy of emotions. Although it summarises earlier philosophical views, it focuses on Christian documents from the second century and their witness to that ancient debate. By comparison with the diversity of Christian views on the passions, the paper highlights the diverse ‘therapies’ proposed by Christian authors. In conclusion, it points out common motifs among Christian responses to the passions, as well as the differences in their remedies.
Źródło:
Vox Patrum; 2022, 82; 53-72
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stwarzanie wieczne i poza czasem. Filozoficzne źródła koncepcji "generatio aeterna" Orygenesa
Eternal and Timeless Creation: The Philosophical Sources of Origens Concept of "Generatio Aeterna"
Autorzy:
Mrugalski, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044519.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
czas
wieczność
odwieczne stwarzanie świata
odwieczne rodzenie Logosu
medioplatonizm
filozofia patrystyczna
Platon
Timajos
Filon z Aleksandrii
Orygenes
time
eternity
eternal creation of the world
eternal generation of the Logos
patristic philosphy
Middle Platonism
influence of Greek philosophy on Christianity
Plato
Timaeus
Philo of Alexandria
Origen
Opis:
Dialog Platona Timajos, uznawany przez uczonych za „Biblię Platoników”, był interpretowany alegorycznie już w Starej Akademii (IV w. przed Chr.). W epoce hellenistycznej (I–III w. po Chr.) natomiast, w kręgach filozofów zwanych medioplatonikami, toczyła się poważna dyskusja na temat tez, które w nim się pojawiają. Zasadnicza kwestia dotyczyła tego, czy świat powstał w czasie, czy też istnieje ab aeterno. Większość filozofów medioplatońskich uważała, że świat musi być odwieczny. W dyskusji tej, począwszy od I w. po Chr., uczestniczyli również platonicy żydowscy i chrześcijańscy, tacy jak Filon Aleksandryjski, Klemens Aleksandryjski i Orygenes. W ich opinii Bóg, ponieważ jest niezmienny a zarazem dobry, nie zaczął działać dopiero w momencie stworzenia świata. Pismo Święte stwierdza jednak, że świat zaczął istnieć w czasie. W związku z tym, postulowani oni odwieczne rodzenie świata idei (kosmos noetos), który jako świat myśli Boga, istnieje ab aeterno w Boskim Logosie. Koncepcja generatio aeterna (czyli odwiecznego rodzenia Syna przez Ojca), którą znajdujemy w dziełach Orygenesa, jest związana z prowadzoną w tym czasie dyskusją na temat wieczności świata. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie tej dyskusji i uwypuklenie zależności, jakie zachodzą między argumentami stawianymi przez medioplatoników, a tymi, które znajdujemy w różnych hipotezach Orygenesa.
Timaeus, a dialogue of Plato regarded by scholars as “the Platonists’ Bible”, was interpreted allegorically even in the time of the Old Academy (4th century BCE). In the Hellenistic period (1st-3rd centuries CE), especially among the philosophers known as Middle Platonists, there was great debate over the theses that appear in it. The main question was whether the world was created in time or ab aeterno, and most of the Middle Platonic philosophers believed that the world must be eternal. By the first century CE, this discussion had also been joined by Jewish and Christian Platonists such as Philo of Alexandria, Clement of Alexandria and Origen. In their opinion, God, because he is unchanging but at the same time good, must not have started to operate only at the moment of the creation of the world, but before. Yet the Scriptures state that the world began to exist at a particular point in time. Therefore, Christian Platonists postulated the eternal generation or production of the world of ideas (kosmos noetos), which, since it is the world of God’s thoughts, exists ab aeterno in the Divine Logos. The concept of generatio aeterna (that is, the eternal generation of the Son by the Father), which we find in Origen’s works, is related to this ongoing discussion about the eternal nature of the world. This article aims to present the facets of this ancient debate while emphasizing the links between the arguments advanced by the Middle Platonists and those found in the various hypotheses of Origen.  
Źródło:
Verbum Vitae; 2019, 35; 373-418
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Agnostos Theos: Relacja między nieskończonością a niepoznawalnością Boga w doktrynach medioplatoników
The relationship between infinity and the unknowability of God in the doctrines of the middle Platonists
Autorzy:
Mrugalski, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488607.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
niepoznawalność Boga
nieskończoność Boga
transcendencja Boga
Platon
medioplatonizm
filozofia patrystyczna
wpływy filozoficzne na doktrynę chrześcijańską
chrześcijańskie wpływy na grecką filozofię
unknowability of God
infinity of God
transcendence of God
Plato
Middle Platonism
patristic philosophy
philosophical influences on Christian doctrine
Christian influences on Greek philosophy
Opis:
W czasach poprzedzających powstanie neoplatonizmu (I-III wiek przed Chr.) filozofowie zwani dziś medioplatonikami snuli rozbudowaną refleksję na temat możliwości poznania Boga oraz dróg prowadzących do zdobycia wiedzy o tym, co transcendentne. Zgodnie ze słowami Platona: „Znaleźć Twórcę i Ojca tego wszechświata jest rzeczą trudną, lecz znalazłszy Go, jest niemożliwe opowiadać o Nim wszystkim” (PLATO, Timaeus 28c) medioplatonicy uważali, że Bóg, którego utożsamiali niekiedy z platońskim Jednem i Dobrem, jest poznawalny, lecz niewyrażalny. Choć poznaniu Boga towarzyszy trud związany z procesem intelektualnego i etycznego doskonalenia się, a to, co poznane w tym procesie, jest niemożliwe do wypowiedzenia w ludzkim języku, to jednak wiedza o Bogu i upodobnienie się do Niego jest celem wszelkiej filozofii platońskiej. Do podobnych wniosków dochodzili myśliciele żydowscy i chrześcijańscy tworzący w tym samym czasie, tacy jak Filon z Aleksandrii, Klemens z Aleksandrii czy Orygenes, zaliczani niekiedy również do grona filozofów medioplatońskich. W odróżnieniu od swych pogańskich kolegów, uważali oni jednak, że proces poznawania Boga przez człowieka będzie trwał w nieskończoność, a skończony ludzki umysł nigdy nie będzie w stanie objąć w zupełności tego, co nieskończone. Za nieskończoną bowiem uznawali istotę i moc Boga. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie związku między nieskończonością a niepoznawalnością Boga, a zarazem wskazanie na różnice w tezach stawianych w tej kwestii przez medioplatoników pogańskich i tych, którzy przyjmowali Objawienie judeo-chrześcijańskie.
In the times preceding the emergence of Neo-Platonism (1st–3rd century BC), the philosophers now known as Middle Platonists elaborated an extensive reflection on the possibility of knowing God, and the ways that could lead to acquiring knowledge about the transcendent. According to Plato, “To discover the Maker and Father of this Universe were a task indeed; and having discovered Him, to declare Him unto all men were a thing impossible” (PLATO, Timaeus 28c). The Middle Platonists believed that God, whom they sometimes identified with the Platonic One and Good, is possible to know but not possible to express. Even though the knowledge of God is accompanied by all the difficulties associated with the process of intellectual and ethical improvement, and although what one comes to know in this process is ultimately impossible to express in human language, gaining knowledge of God and becoming like Him is nevertheless the goal of all Platonic philosophy. Jewish and Christian thinkers working at this time came to similar conclusions. These include Philo of Alexandria, Clement of Alexandria, and Origen, who are themselves sometimes deemed Middle-Platonic philosophers. Unlike their pagan colleagues, they believed that man’s process of coming to know God would go on forever. They thought that the finite human mind would never be able to contain the infinite, and they held that the essence and power of God are indeed infinite. The goal of this article is to expose the relationship between the infinity and the unknowability of God, and at the same time to point out the differences in the theses put forward on this question by pagan Middle Platonists and those who accepted Judeo-Christian revelation.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2019, 67, 3; 25-51
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies