Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "matter painting" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Kolor śladu / ślad koloru. Jak chromatyczne walory malarstwa materii mogą otworzyć na rzeczywistość pozamaterialną?
    Colour of Trace / Trace of Colour. How Chromatic Qualities of Matter Painting Can Offer Exposure to Non-Material Reality
    Autorzy:
    Stano, Bernadeta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2106424.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-10
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    malarstwo materii
    Grupa 5-ciu
    Grupa Nowohucka
    matter painting
    Group of Five
    Nowohucka Group
    Opis:
    Autorka dla zilustrowania znaczeń przypisywanych barwie w krakowskim malarstwie materii wybrała konkretny moment rozwoju tego nurtu – rok 1960. Hasło „Kolor śladu / ślad koloru” rozumie jako dwie praktyki wykorzystania barwy: kolor śladu to barwa tworzywa użytego do budowania obrazu-przedmiotu, ślad koloru to polichromia nadana kompozycji wbrew autentycznym barwom użytych tworzyw lub drobne znakowania w obrębie pola obrazowego, szczątki kapistowskiego myślenia o obrazie, naniesione jako akcenty wzmacniające ekspresję kompozycji lub nośniki pozamalarskiej symboliki. Analizę wybranych przykładów malarstwa materii uzupełniono refleksjami krytyków, reagujących spontanicznie na falę nieznanej im dotąd twórczości krakowskich malarzy.
    Intending to illustrate meanings attributed to color in the matter painting of Cracow, the author selected a specific time in that movement’s evolution: the year 1960. Her interpretation of the slogan “Color of Trace/ Trace of Color” comprises two practices involving the use of specific hues: the color of trace references the shades of material employed in the process of building the image-object; the trace of color refers to the specific polychromy ascribed to the composition, actual shades of materials employed notwithstanding; or minuscule markings within the image field, vestiges of the kapist perception of image, applied as ingredients intended to emphasise the composition’s expression or media of non-visual symbolism. The scrutiny of selected matter painting examples was expanded to include reflections by critics responding spontaneously to a wave of oeuvre by painters of Cracow they had formerly been unfamiliar with.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2021, Wydanie specjalne, 28; 143-157
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Plenery w Osiekach i Granice Nowoczesnego Obrazu
    Plein Air Events in Osieki and Limits of Modern Painting
    Autorzy:
    Lachowski, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424443.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    nowoczesność
    awangarda
    kolekcja
    abstrakcja geometryczna
    malarstwo materii
    malarstwo metaforyczne
    happening
    formy przestrzenne
    modernity
    avant-garde
    collection
    geometric abstraction
    matter painting
    metaphoric painting
    spatial forms
    Opis:
    Artykuł podejmuje refleksję nad wczesnymi plenerami w Osiekach, organizowanymi od 1963 roku przez Jerzego Fedorowicza i Mariana Bogusza. Impreza zinterpretowana została jako rozwinięcie projektu kolekcji sztuki nowoczesnej, inicjowanej przez Mariana Bogusza w warszawskiej Galerii Krzywego Koła. Przekazanie części kolekcji Muzeum w Koszalinie zapoczątkowało spotkania w Osiekach, jednocześnie oferując możliwość przemyślenia zróżnicowanych konwencji artystycznych okresu odwilży. Kolejne edycje spotkań w Osiekach, prezentując prace w naturalnym krajobrazie, wyznaczały proces kwestionowania modernistycznej formy, poprzez eksponowanie form przestrzennych oraz akcji i działań artystycznych. Plenery mieszcząc się w generalnej ramie polityki kulturalnej PRL wobec tzw. Ziem Odzyskanych, doprowadziły do głębokich przemian sztuki nowoczesnej, oferując refleksję nad obrazem, który łączy się z miejscem i czasem działania, anektując i ukazując fragmenty rzeczywistości, reinterpretując kategorię „realizmu”. Taka praktyka stała się bezpośrednim impulsem dla twórczości konceptualnej na przełomie dekad, ale stała się także elementem głębszej transformacji nowoczesnego dzieła, w złożoną awangardową strukturę montażu - dzieła wobec otoczenia.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 29-35
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Cały świat – samo życie”. Rola materii w malarstwie Tadeusza Kantora w latach 1945–1964
    Autorzy:
    Cieślak, Jan Piotr
    Kozioł, Wiktoria
    Kunińska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/909488.pdf
    Data publikacji:
    2019-05-07
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    matter
    painting of the matter
    the Informel
    Tadeusz Kantor
    painting after World War II
    Opis:
    The topic of the paper is the idea of matter in Tadeusz Kantor’s painting after World War II, including metaphorical painting, the informel, and the painting of the matter (1945-1964). The artist defined matter as an indeterminate, universal foundation which is a vehicle of the attributes of all that can be perceived by the senses, both animate bodies and inanimate things. A starting point are Kantor’s own texts – his notes and publications reflecting particular stages of his artistic evolution, critical essays on art, as well as later statements referring to the period under scrutiny. The present analysis is an attempt to find out whether Kantor’s postulates were really reflected in his art. Its main goal is to reconstruct his line of reasoning concerning matter and focus on the activities rooted in his theories, which is why contemporary reception and interpretations of his painting have not been taken into account. The frame of reference includes philosophical and artistic ideas known to Kantor or available to the artistic circles of the period. The text has been divided into four parts corresponding to particular stages of the artist’s development: (1) 1945-1947, when Kantor was trying to find ways of artistic expression beyond traditional topics of painting, such as the human figure, (2) 1947-1954, the metaphorical period, when, as a result of his visit to the Palais de la Découverte, he tried to represent the world invisible to the eye, (3) 1955-1959, the informelperiod, when paint became for him an equivalent of the matter, a synecdoche, one substance symbolizing all of it, and (4) 1958-1964, painting of the matter, when he kept using also other substances added to paint and chose a “concrete” approach to the painting’s meaning. The authors argue that over the first two decades following World War II Kantor succeeded in creating a new kind of painting, corresponding to the present, in which matter was to be dominant. To achieve that goal, for many years he was experimenting with different ways of representing matter – its ruling forces and principles. His initial existential observations, which challenged the uniqueness of humans in the universe, were later supplemented by shocking contact with science at the Paris Museum of Inventions. In the next decade, Kantor stopped making references to science and accepted process as a basic method of reaching the ontological foundation of the world, i.e. “matter.” His art was no longer “production,” but turned into “action.” At the last stage under consideration, he decided that the painting must not present signs referring to reality beyond it. He rejected the idea of painting as illusion and mediation, claiming that the matter of art is concrete, that it becomes “what it is.”
    Źródło:
    Artium Quaestiones; 2018, 29; 121-159
    0239-202X
    Pojawia się w:
    Artium Quaestiones
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Malarstwo materii w Polsce. Na marginesach odwilżowej "nowoczesności"
    Autorzy:
    Jankowska-Andrzejewska, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/909451.pdf
    Data publikacji:
    2018-09-08
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    modernity
    painting of the matter
    Thaw in Poland
    surface of a painting
    Opis:
    The painting of the matter was an important component of Polish art of the “thaw” period and the 1960s. So far Polish art historians have usually interpreted works made of non-traditional substances by Polish artists as examples of inspiration by Western art and a tendency to abandon the painting as such. Scholars and critics stressed the relief qualities of art objects and their impact on the spectator through the surface texture and the properties of the material used, often incorporated into a picture directly from reality and provoking specific associations. Such an approach did justice only to some such works, e.g., those painted with paints mixed with nonpainterly substances, with the mud effects of the palette, characteristic of French art (Aleksander Kobzdej, Jan Lebenstein), or abandoning traditional materials to challenge the painting as such (Jan Ziemski, Włodzimierz Borowski, Jerzy Rosołowicz). Thus far the reflection on the painting of the matter seems inadequate to the works in which paint was eliminated in favor of other materials and substances combined with painterly activities. Those unspecific substances and materials were often distributed on flat surfaces and composed in terms of basic division of the pictorial field, its main axes, relations to the edges, etc. Such “paintings made of matter” are interesting examples of the “thaw” art, which have not been interpreted as paintings, escaping chronological and other criteria of art history. Ambiguously called the “painting of the matter,” they occupied the margins of the critical discourse. The inadequacy of the terms adopted to describe them resulted in ignoring many works, while others have been included in the history of Polish art only in some aspects.  So far no one has addressed the basic question of different artistic responses to the problem of searching for the limits of the painting, and related attempts to enhance the painterly idiom which was at the same time disrupted in a number of ways. The author analyzes works selected from the set of about three hundred items found in thirteen Polish museums. Regardless of the individual differences, the paintings by Jadwiga Maziarska, Bronisław Kierzkowski, Adam Marczyński, Teresa Rudowicz, and Krystyn Zieliński exemplify the combination of non-traditional substances and surface composition. Paradoxically, the decision to abandon paint did not make those artists deny the superior role of the surface, which resulted in the creation of works oscillating among painting, relief, and sculpture, close to collages or assemblages, yet quite specific. Their works either exploited the conditions offered by the framed flat surface or brought into play new, autonomous surfaces.
    Źródło:
    Artium Quaestiones; 2016, 27; 197-247
    0239-202X
    Pojawia się w:
    Artium Quaestiones
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Face Substances. The rhetoric of Kapists’ self-portraits: between self-reflection and confession
    Autorzy:
    Kiepuszewski, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1788540.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-27
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Polish modern painting
    self-portrait
    theory of self-representation
    matter of painting
    Józef Czapski (1896–1993)
    Zygmunt Waliszewski (1897–1936)
    Piotr Potworowski (1898–1964)
    Artur Nacht-Samborski (1898–1974)
    Jan Cybis (1897–1972)
    Opis:
    Self-portraits are specific kinds of pictures where the subject’s experience is closely combined with the act of painting. Such works constitute a mixture of internal iconic power with external reality, e.g. the artist’s body, his thought, and theory, etc. This applies in particular to self-portraits painted by the members of the Paris Committee since the idiomatic nature of painting was the primary quality on which they based the language and poetics of their art. This paper analyses selected self-portraits by Józef Czapski (1896–1993), Zygmunt Waliszewski (1897–1936), Piotr Potworowski (1898–1964), Artur Nacht-Samborski (1898– 1974), and Jan Cybis (1897–1972). The focus on the strategy of incorporating physiognomy into the matter of painting stems from the fact that on this particular level the intensification of the relationship between the author’s image and his painterly gesture gains the strongest self-reflective potential. This allows for a reading of self-portraits as developing the artist’s reflections about art and himself, included in theoretical writings and intimate journals. Analyses presented in this paper can, therefore, be defined as an attempt to recreate rhetoric of the painterly trace on the basis of choices particular for given work. In this optic, crucial are these aspects of painting that manifest a form of the author’s subjective investment in artistic activity: from emphasising the distance through which the painting presents itself as a code offered to the viewer to decipher (as in Nacht-Samborski’s work) through to declarations to blur the boundary between the artist and the work, which results in an almost organic communion of the body and the matter of painting (Cybis).
    Źródło:
    Ikonotheka; 2020, 30; 51-67
    0860-5769
    Pojawia się w:
    Ikonotheka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialektyka Gestu. Dar Galerii Sztuki Nowoczesnej Krzywe Koło dla Muzeum w Koszalinie w Zbiorach Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku
    The Dialectic of Gesture. The Gift by the Krzywe Koło Gallery of Contemporary Art to the Museum in Koszalin, Held in the Collection of the Museum of Middle Pomerania in Slupsk
    Autorzy:
    Kal, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424424.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    polska sztuka współczesna
    malarstwo abstrakcyjne
    malarstwo gestu
    malarstwo materii
    Galeria Krzywe Koło
    Marian Bogusz
    Muzeum Pomorza Środkowego
    zbiory sztuki współczesnej MPŚ
    wystawy czasowe MPŚ
    Polish modern art
    abstract painting
    action painting
    matter painting
    Krzywe Koło Gallery
    Museum of Middle Pomerania
    contemporary art collections of the Museum of Middle Pomerania
    temporary exhibitions of the Museum of Middle Pomerania
    Opis:
    Tekst jest prezentacją i próbą kontekstualnej analizy obrazów oraz prac na papierze, podarowanych przez Galerię Krzywe Koło w Warszawie dla przyszłej kolekcji sztuki nowoczesnej w Koszalinie. W marcu 1963 roku kierownik galerii Marian Bogusz przekazał do Muzeum w Koszalinie 12 abstrakcyjnych obrazów w geście rewanżu za nawiązaną współpracę i współorganizację plenerów w pobliskich nadmorskich Osiekach. Plenery – łącznie odbyło się ich 19 – stały się okazją do spotkań awangardowych artystów, naukowców i krytyków z całej Polski i zza granicy. Powstawały tu pierwsze happeningi (Panoramiczny happening morski Tadeusza Kantora), akcje artystyczne, dzieła sztuki konceptualnej, odbywały się wykłady, konfrontacje i dyskusje. W grudniu 1963 r., po I. Plenerze w Osiekach M. Bogusz przekazał Muzeum w Koszalinie kolejny dar, 29 prac na papierze, także twórców związanych z Krzywym Kołem. Na skutek różnych reorganizacji i zbiegów okoliczności oba zbiory znalazły się w Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku i stały się częścią Działu Sztuki Współczesnej. Na początku autorka rozważa znaczenia gestu: pozaartystyczne (np. kurtuazji), a przede wszystkim w sztuce („gest Duchampa”, malarstwo gestu - action painting, do którego można zaliczyć część omawianych prac). Następnie analizuje obrazy m.in. Mariana Bogusza, Zbigniewa Dłubaka, Stefana Gierowskiego, Hilarego Krzysztofiaka, Henryka Stażewskiego, Kajetana Sosnowskiego ( i trzech znanych czeskich artystów) na tle polskiej sztuki powojennej, którą reprezentują także wspominane prace na papierze. Są wśród nich np. rysunki M. Bogusza, Alego Bunscha, Jerzego Kujawskiego czy Andrzeja Wróblewskiego. Dalej autorka omawia znaczenie obu darów w kontekście zbiorów sztuki współczesnej słupskiego muzeum, w tym największej kolekcji dzieł Stanisława Ignacego Witkiewicza oraz wystaw, na których dary Krzywego Koła były prezentowane. W zakończeniu wyraża nadzieję, że po adaptacji przekazanych MPŚ zabytkowych spichlerzy najcenniejsze dzieła sztuki współczesnej znajdą godne miejsce na stałych ekspozycjach.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 111-131
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies