Temat: mózgu - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Żywe – nie żywe: mózgowe organoidy i doświadczenia na zwierzętach
Live – not alive: brain organoids and animal experiments
Autorzy:: Kozhevnikova, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/691987.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: mózg, świadomość, organoidy mózgu, ciało, biotechnologia, Robot Gordon
brain, consciousness, brain organoids, body, biotechnology, Robot Gordon
Opis:: The article uses the example of Kevin Warwick’s robot with the living brain (Robot Gordon) to review the phenomenon of brain organoids creation, one of the applications of which is to replace animals in neurological experiments. However, in this context the question whether it is possible to compare brain and non-cerebral organoids (organ-on-chip) arises. The author thinks that use of an isolated brain is dangerous from the ethical point of view. Along with the progress of technology, laboratory brain organoids are going to become more sophisticated, which can lead to the creation of a conscious subject which suffering will go unnoticed.
W artykule na przykładzie stworzonego przez Kevina Warwicka robota z żywym mózgiem (Robot Gordon), rozpatruje się zjawisko tworzenia mózgowych organoid, których jednym z zastosowań może być zastąpienie zwierząt laboratoryjnych w eksperymentach neurologicznych. Pozostaje jednak pytanie, czy możliwe jest porównanie organoidów mózgowych i nie-mózgowych (organów na chipie). Według autora artykułu użycie izolowanego mózgu jest wątpliwe z etycznego punktu widzenia. Wraz z postępem technologii tworzone w laboratoriach mózgowe organoidy staną się bardziej skomplikowane, co może doprowadzić do sytuacji, w której stworzony zostanie świadomy podmiot, a jego cierpienie pozostanie niezauważone.
Źródło:: Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies; 2019, 5
2719-2687
2451-3849
Pojawia się w:: Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Zwierzęta laboratoryjne w służbie chorych na chorobę Parkinsona
Autorzy:: Ossowska, K.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/853010.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
Tematy:: choroby czlowieka
choroby neurodegeneracyjne
choroba Parkinsona
patomechanizm
metody badan
doswiadczenia na zwierzetach
zwierzeta laboratoryjne
dopamina
draznienie glebokich struktur mozgu
transplantologia
badania naukowe
historia nauki
Źródło:: Wszechświat; 2017, 118, 07-09
0043-9592
Pojawia się w:: Wszechświat
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Zur Relevanz der kognitiven Neurowissenschaft für die Glottodidaktik. Neurobiologische Korrelate des impliziten und expliziten (Sprach)Wissens
Znaczenie neuronauki poznawczej dla glottodydaktyki neurobilologiczne korelaty utajonej wiedzy o języku typu implicite i wiedzy jawnej typu explicite
Autorzy:: Sadownik, Barbara
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1945212.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: glottodydaktyka
neuronauka poznawcza
modularność ludzkiego mózgu
metody obrazowania pracy mózgu
utajona wiedza o języku typu implicite a wiedza jawna typu explicite
pamięć
glottodidactic
cognitive neuroscience research
modularity of brain
neuroimaging methods
implicit and explicit knowledge of language
memory
Opis:: Autorka wychodzi z założenia, że złożoność i wieloaspektowość przedmiotu badań glottodydaktyki wymaga interdyscyplinarnego otwarcia w zakresie niezbędnym do rozwiązywania podstawowych problemów badawczych. Szczególnie obiecująca wydaje się być perspektywa stopniowego zbliżania się dwóch pierwotnie odrębnych dziedzin wiedzy: neurobiologii, badającej mózg człowieka, oraz psychologii procesów poznawczych, badających ludzki umysł. Artykuł omawia intensywny rozwój dyscypliny zwanej neuronauką poznawczą (cognitive neuroscience) i podkreśla jej znaczenie dla dalszego rozwoju badań glottodydaktycznych. Na wstępie został poruszony problem modularności ludzkiego mózgu i złożonej relacji między umysłem a mózgiem. Nowe światło na modularność mózgu rzuciły nowoczesne metody neuroobrazowania funkcjonalnego. Autorka wskazuje na fakt, że obecnie ocenie neuroobrazowej i psycholingwistycznej poddawani są nie tylko pacjenci z chorobami neurologicznymi, lecz również osoby zdrowe. Dzięki temu można łatwiej poznać mózgową lokalizację określonych funkcji poznawczych. Dalsze rozważania autorki koncentrują się wokół dwóch zasadniczych rodzajów wiedzy, gromadzonej w pamięci trwałej i na ich neuronalnych korelatach. W literaturze neurobiologicznej dominuje pogląd, iż wiedza „jak”, tj. intuicyjna wiedza typu implicite, i wiedza „że”, tj. świadoma wiedza o świecie/o języku, względnie wiedza proceduralna i deklaratywna, stanowią dwa odrębne systemy wiedzy, związane z różnymi strukturami ośrodkowego układu nerwowego. Strukturą najczęściej wiązaną z pamięcią deklaratywną jest hipokamp i przylegająca do niego kora mózgu. Pamięć niedeklaratywna zlokalizowana jest w strukturach związanych z układem ruchu, głównie w jądrach podstawowych oraz móżdżku. Wyniki badań dotyczących relacji występujących między wiedzą metajęzykowa, czyli jawną wiedzą o języku a wiedzą utajoną, typu implicite w procesie akwizycji języków obcych, potwierdzają także tezę, że odrębne obszary kory mózgowej zaangażowane są w przetwarzanie, wytwarzanie struktury (składni) i znaczenia (semantyki) wypowiedzi zdaniowej. Bardzo obiecującym kierunkiem badań w oparciu o metody obrazowania pracy mózgu wydaje się być analiza związku między emocjami a pamięcią. Autorka reprezentuje pogląd, że weryfikacja i następnie integracja wysiłków badawczych, podejmowanych zwłaszcza na gruncie neuronauki poznawczej stwarza możliwość ustawicznego korygowania (drogą racjonalnej dyskusji) hierarchii celów i problemów badawczych na gruncie glottodydaktyki.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2008, 56, 5; 115-133
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Zróżnicowanie i elastyczność postępowania diagnostycznego na przykładzie diagnozy logopedycznej pacjentów oddziału neurologicznego Szpitala Czerniakowskiego sp. z o.o. w Warszawie
Variability and flexibility of diagnostic procedures as exemplified by speech-language diagnosis of patients in the neurology department of Szpital Czerniakowski sp. z o.o. in Warsaw
Autorzy:: Jauer-Niworowska, Olga
Lis-Skowrońska, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/36080682.pdf
Data publikacji:: 2024
Wydawca:: Towarzystwo Kultury Języka
Tematy:: logopedia
diagnoza
udar mózgu
neurologia
speech-language therapy
diagnosis
stroke
neurology
Opis:: Tekst obrazuje zróżnicowanie i elastyczność logopedycznego postępowania diagnostycznego dostosowanego do specyficznych potrzeb osób badanych na oddziale neurologicznym. Autorki wykorzystują podejście eksperymentalno-kliniczne z użyciem opracowanych przez siebie narzędzi badawczych. Prezentują schemat postępowania diagnostycznego obejmującego: skrócony wywiad logopedyczny lub rozmowę z badanym, ocenę możliwości językowych (tworzenia i odbioru komunikatów słownych), wstępną ocenę możliwości realizacyjnych z użyciem materiału wyrazowego lub zdaniowego, ocenę sprawności niewerbalnej artykulatorów oraz ocenę funkcji prymarnych. Autorki uzasadniają przyjęty sposób wstępnej diagnozy logopedycznej. Podkreślają złożoność powiązań między sposobem funkcjonowania komunikacyjnego chorych a indywidualnymi uwarunkowaniami biopsychicznymi i warunkami środowiskowymi wpływającymi na przebieg procesu diagnozy.
The text describes the variability and flexibility of speech-language diagnostic procedures which are adjusted to special needs of patients of neurological ward. The authors use tools that have been specifically developed by them. The diagnostic procedure includes: case history, short conversation, the speech-language abilities assessment (creating and understanding of verbal messages), preliminary assessment of speech abilities using deliberately prepared words and sentences, non-verbal capacities evaluation, primary functions assessment. The authors share the clinical and experimental approach to the speech-language diagnosis and justify the designated procedure for the preliminary speech-language diagnosis. They also underscore the complexity of the connections between biopsychic and environmental factors that can influence the process of speech-language diagnosis process.
Źródło:: Poradnik Językowy; 2024, 813, 4; 47-61
0551-5343
Pojawia się w:: Poradnik Językowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Znaczenie prognostyczne ambulatoryjnego monitorowania ciśnienia tętniczego (ABPM) u chorych ze świeżym udarem mózgu
Autorzy:: Trzmielewska, Ewa
Jurdziak, Marta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/552970.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:: udar mózgu
nadciśnienie tętnicze
ABPM
Źródło:: Family Medicine & Primary Care Review; 2016, 2; 168-173
1734-3402
Pojawia się w:: Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Zjawiska autoskopiczne – przegląd badań i opis przypadku
Autoscopic phenomena – review of studies and case report
Autorzy:: Pawełczyk, Agnieszka
Żurner-Szymańska, Natalia
Pawełczyk, Tomasz
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/943360.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: autoscopic phenomena
corporal awareness
hypoxia
temporoparietal junction
zjawiska autoskopiczne
niedotlenienie mózgu
połączenie skroniowo-ciemieniowe
świadomość własnego ciała
hypoksja
Opis:: Autoscopic phenomena are defined as seeing one’s body in space, from internal perspective (as in a mirror) or from external point of view. They have different pictures, therefore they have been presently classified to the groups of: “being out of the body”, heautoscopy, and autoscopic hallucinations. “Being out of the body” is defined as an impression of seeing the world and one’s own body at a distance, from an enhanced visual-spatial perspective, autoscopic hallucinations are described as seeing one’s double in space out of one’s body but without a sense of having left the body, and heautoscopy – as seeing oneself in space out of one’s body but with difficulty in specifying where “experiencing of one’s self” and “one’s own centre of awareness” are located. The analysis of neurophysiological andneuroimaging data associated with experiencing autoscopy implies the presence of disturbances in integration of information flowing from the atrial system and other receptors (visual, proprioceptive, and tactile receptors). Neuroimaging studies indicated also participation of prefrontal, parietal and temporal cortices associated with a higher level of processing the information about oneself. These deficits are most probably associated with damages in temporoparietal junctions and in neuronal junction networks in various regions of the cerebral cortex, including prefrontal, parietal and temporal regions. Apart from the review of literature, the article presents a case of the patient who had the central nervous system’s hypoxia due to haemorrhagic shock. Because of his cerebral hypoxia the patient exhibited heautoscopic sensations and was close to death. The authors describe his experiences containing many elements repeated in accounts of people in a similar somatic condition. The final part of the article presents possible causes of their occurrence.
Zjawiska autoskopiczne definiowane są jako spostrzeganie własnego ciała w przestrzeni, z perspektywy wewnętrznej (tak jak w lustrze) lub z zewnętrznego punktu widzenia. Mają one różny obraz i w związku z nim zostały obecnie zaklasyfikowane do grup: „bycia poza ciałem”, heautoskopii i halucynacji autoskopicznych. „Bycie poza ciałem” definiowane jest jako wrażenie widzenia świata i własnego ciała z odległości, z podwyższonej wzrokowo-przestrzennej perspektywy, autoskopiczne halucynacje opisuje się jako widzenie swojego sobowtóra w przestrzeni poza własnym ciałem, lecz bez odczucia opuszczenia ciała, a heautoskopię – jako widzenie siebie w przestrzeni poza własnym ciałem, ale z trudnościami w określeniu, gdzie jest zlokalizowane „poczucie siebie” i „własne centrum świadomości”. Analiza danych neurofizjologicznych i neuroobrazowych związanych z doświadczeniem autoskopii sugeruje obecność zakłóceń integracji informacji płynących z układu przedsionkowego i innych receptorów (wzrokowych, proprioceptywnych, dotykowych). W badaniach neuroobrazowych wykazano udział w tych procesach także kory przedczołowej, ciemieniowej i skroniowej, związanych z wyższym poziomem przetwarzania informacji o samym sobie. Deficyty te najprawdopodobniej wiążą się z uszkodzeniami w połączeniach ciemieniowo-skroniowych oraz w sieciach połączeń neuronalnych różnych okolic kory mózgu, w tym przedczołowej, ciemieniowej i skroniowej. W artykule oprócz przeglądu literatury zaprezentowano przypadek pacjenta, u którego w następstwie wstrząsu krwotocznego doszło do hipoksji w ośrodkowym układzie nerwowym. W wyniku niedotlenienia mózgu pacjent przeżył stan bliski śmierci i miał doznania heautoskopiczne. Autorzy przedstawiają opisy jego doświadczeń, zawierające wiele elementów powtarzających się w relacjach osób w podobnym stanie somatycznym. W końcowej części artykułu omówiono możliwe podłoże ich pojawienia się.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 3; 193-198
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Zgoda czy brak sprzeciwu. Wiedza na temat oświadczenia woli i obowiązujących przepisów prawnych w zakresie przeszczepiania narządów w Polsce
Consent or no objection. The current knowledge on the declaration of will and applicable legal provisions in the field of organ transplantation in Poland
Autorzy:: Michalska, Weronika
Jandy, Weronika
Sadaj-Owczarek, Kamila
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28407564.pdf
Data publikacji:: 2023-03-31
Wydawca:: Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
Tematy:: transplantacja narządów
oświadczenie woli
zgoda domniemana
śmierć mózgu
akty prawne dotyczące transplantacji narządów
organ transplantation
declaration of will
implied consent
brain death
legal acts concerning organ transplantation
Opis:: Transplantacja narządów jest jedyną uznaną metodą leczenia schyłkowej niewydolności narządów. Z danych Poltransplantu wynika, że codziennie średnio 15 chorych umiera, nie doczekawszy przeszczepu. Przez pojęcia transplantacja (od łac. transplantare – co oznacza „szczepić”, „przesadzać”) rozumie się zabieg przeniesienia komórek tkanek lub narządów w obrębie jednego organizmu lub między kilkoma organizmami żywymi. Dawcą narządu może zostać żywy człowiek, wówczas pobranie takie nazywamy – ex vivo, bądź osoba zmarła, wtedy nazywane jest pobraniem – ex mortuo. Ze względu na typ dawcy narządów wyróżnia się następujące rodzaje przeszczepów: przeszczep od dawcy zmarłego oraz przeszczep tzw. rodzinny, czyli od dawcy żywego. W przypadku dawcy żywego przeszczepić można wyłącznie jedną nerkę lub fragment wątroby, wtedy biorcą może być wyłącznie biorca pediatryczny. Zgodnie z Ustawą z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (rozdział 3 zatytułowany „Pobieranie komórek, tkanek lub narządów od żywych dawców”) pobranie narządu od żywego dawcy musi zostać poprzedzone niezbędnymi badaniami lekarskimi ustalającymi, czy ryzyko zabiegu nie wykracza poza przewidywane granice dopuszczalne dla tego rodzaju zabiegów i nie wpłynie w istotny sposób stanu zdrowia dawcy. W przypadku pobrania narządów od dawcy zmarłego – z chwilą uznania chorego za zmarłego i z chwilą komisyjnego stwierdzenia śmierci mózgu – zasadniczym celem dalszej opieki nad potencjalnym dawcą narządów jest zapewnienie właściwej funkcji narządów mogących być przedmiotem transplantacji, pod warunkiem że zweryfikowano (dokonano autoryzacji pobrania narządów), czyli zmarły nie zgłosił sprzeciwu na pobranie narządów za życia. Warto podkreślić, że proces orzekania śmierci mózgu następuje wedle jasnych i transparentnych przepisów prawa, zaś zmarłego – jako potencjalnego dawcę narządów można rozpatrywać wyłącznie po jego śmierci. Procedura stwierdzenia śmierci mózgu nie może być kojarzona zatem z pobraniem narządów. To, czy do pobrania narządów dojdzie po śmierci, decyduje wiele czynników, a pierwszym jest doprowadzenie do tzw. autoryzacji pobrania narządów, czyli określenia, czy zmarły nie zastrzegł sobie za życia sprzeciwu na pobranie narządów. Kolejnym czynnikiem, który uniemożliwia pobranie narządów od zmarłego, są czynniki medyczne. Od jednego zmarłego dawcy narządów pobrać można dwie nerki, serce, trzustkę, wątrobę, dwa płuca, jelito, narządy twarzy i szyi, tkanki: rogówki, powięzie, zastawki, kości oraz naczynia.
Organ transplantation is the only recognized treatment for end-stage organ failure. According to Poltransplant's data, an average of 15 patients die every day, waiting for a transplant. The concept of transplantation (from Latin transplantare – which means “to vaccinate”, “to transplant”) is understood as the procedure of transferring tissue cells or organs within one organism or between several living organisms. An organ donor can be a living person, then it is called ex vivo, or a deceased person, then it is called ex mortuo. Depending on the type of organ donor, the following types of transplants can be distinguished: transplant from a deceased donor and transplantation of the so-called family, i.e. from a living donor. In the case of a living donor, only one kidney or a fragment of the liver can be transplanted exclusively to a paediatric recipient. Pursuant to the Act of 1 July 2005 on the collection, storage and transplantation of cells, tissues and organs (chapter 3 entitled “Collecting cells, tissues or organs from living donors”), the collection of an organ from a living donor must be preceded by the necessary medical examinations to establish, whether the risk of the procedure does not exceed the expected limits acceptable for this type of procedure and will not significantly affect the health of the donor. In the case of retrieving organs from a deceased donor – upon the recognition of the patient as dead and upon the commission's confirmation of brain death – the main purpose of further care for the potential donor of organs is to ensure the proper functioning of the organs that may be the subject of transplantation, provided that the organs have been verified (authorized), that is, the deceased did not object to organ donation while alive. It is worth emphasizing that the process of adjudicating brain death is carried out in accordance with clear and transparent legal provisions, and the deceased person can be considered as a potential organ donor only after their death. Therefore, the procedure of ascertaining brain death cannot be associated with the removal of organs. Whether or not organs will be harvested after death depends on many factors, the first being the so-called authorization of the removal of organs, i.e. determining whether the deceased did not object to the removal of organs during their lifetime. Another factor that makes it impossible to harvest organs from the deceased are medical factors. Two kidneys, a heart, a pancreas, a liver, two lungs, an intestine, face and neck organs, tissues: corneas, fascia, valves, bones and vessels can be taken from one deceased organ donor.
Źródło:: Zeszyty Naukowe Collegium Witelona; 2023, 1, 46; 11-25
2956-302X
2956-3208
Pojawia się w:: Zeszyty Naukowe Collegium Witelona
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Zespół odpychania – rola koncepcji Bobath
Pusher syndrome – the role of the Bobath Concept
Autorzy:: Miler, Adrian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/943213.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Instytut Medycyny Wsi
Tematy:: metoda bobath
zespół pushera
rehabilitacja
udary mózgu
Opis:: Zespół odpychania jest opisywany jako częste, ale niezbyt dobrze znane zaburzenie postawy ciała charakteryzowane przez wychylenie w stronę przeciwną do uszkodzonej półkuli mózgu oraz aktywny opór pacjenta na zewnętrzne działania mające na celu przywrócenie mu rzeczywistej pozycji pionowej. Zespół odpychania występuje częściej u chorych z przebytym incydentem naczyniowym mózgu. Został po raz pierwszy opisany przez Patricię M. Davies (starszego seniora instruktora IBITA) w 1985 roku. Terapia według koncepcji Bobath powinna obejmować nie tylko specjalne ćwiczenia, ale też używanie wizualnych przedmiotów jako punktów odniesienia. Podstawowym celem usprawniania jest wykształcenie właściwego mechanizmu odruchu postawy. Istotą takiego działania jest usuwanie przeszkód blokujących realizację prawidłowych wzorów posturalnych i motorycznych oraz dostarczenie prawidłowych doświadczeń sensomotorycznych. Terapia ta jest procesem długotrwałym, wymagającym cierpliwości i indywidualnego dopasowania do poszczególnych chorych, zależnie od deficytu motorycznego i poznawczego.
The Pusher syndrome is described as frequent, but not very well recognized disorder of body posture characterized by a deflection in the opposite direction to the damaged hemisphere, and the active resistance of the patient’s external action to restore its true vertical position. The Pusher syndrome occurs more frequently in patients with a history of cerebral vascular event, and was first described by Patricia M. Davies (senior IBITA instructor) in 1985. Bobath Concept Therapy should include not only special exercises, but also the use visual objects as points of reference. The primary objective of rehabilitation is the development of proper mechanism of the righting reflex. The essence of this action is to remove the obstacles blocking the implementation of normal postural and motor patterns, and the provision of correct sensorimotor experiences. This is a long-term process requiring patience and individual therapy tailored to individual patients, depending on motor and cognitive deficits.
Źródło:: Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu; 2015, 21(50), 3
2083-4543
Pojawia się w:: Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Zastosowanie zagadnienia odwrotnego EEG do oceny aktywności elektrycznej kory mózgowej na użytek interfejsu BCI
Application of EEG inverse problem to evaluation of electrical activity of the cerebral cortex for the use of Brain-Computer Inter-face
Autorzy:: Oskwarek, Ł.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/152362.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich
Tematy:: elektroencefalografia
aktywność mózgu
zagadnienie odwrotne EEG
interfejs mózg-komputer (BCI)
electroencephalography
brain activity
EEG inverse problem
Brain-Computer Interface (BCI)
Opis:: Treścią artykułu jest ocena aktywności elektrycznej kory mózgowej w badaniach wykonywanych na potrzeby interfejsu mózg-komputer (BCI). Analiza ta może być przydatna do optymalizacji liczby i rozmieszczenia elektrod oraz wyboru cech najlepiej separujących określone klasy zadań myślowych. Wyniki rozwiązania zagadnienia odwrotnego EEG pokazują, że w tej mierze najbardziej predysponowane są centralne obszary kory (pod elektrodami: C3, C4 i Cz), w paśmie alfa (8-12 Hz).
The subject of the paper is evaluation of the brain electrical activity associated with imagining some specific motor actions assigned to the specific classes in an asynchronous brain-computer interface (BCI) (Section 1, [1, 2, 3, 4]). These analyzes, called as inverse problems of EEG, can be useful to optimize the number and placement of electrodes and also to select the features which best separate the considered classes. Dedicated calculations were carried out using the algorithm sLORETA (Section 3, [7, 8, 9, 10]). Evaluation of brain activity in the time domain indicates the regular activation of the: frontal, temporal, occipital, and the central part of the cerebral cortex (Section 5, Fig. 5). However, the evaluation of activity in the frequency domain provides reliable information about the differences between the selected classes. The obtained results lead to the conclusion that in this matter the most important differences are observed in the central parts of the cortex, over which the electrodes: C3, C4 and Cz are located; in the alpha band, i.e. 8-12 Hz (Section 6, Fig. 6-8). Limitation of the analysis to 8 EEG time series confirms the correctness of the electrodes selection applied in the dedicated system g.tec, used in the Department of Information and Measuring Systems of the Warsaw University of Technology (Section 7, Fig. 9, [1, 2]). All the onclusions from performed calculations are consistent with the general neurobiological knowledge [5, 6].
Źródło:: Pomiary Automatyka Kontrola; 2014, R. 60, nr 5, 5; 275-278
0032-4140
Pojawia się w:: Pomiary Automatyka Kontrola
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Zastosowanie wideonystagmografii u chorych po udarze mózgu w tylnym obszarze unaczynienia
Videonystagmography diagnosis of patients with the history of cerebral stroke in the posterior area
Autorzy:: Gawron, W.
Koziorowska-Gawron, E.
Budrewicz, S.
Koszewicz, M.
Ejma, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/261439.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
Tematy:: wideonystagmografia
układ równowagi
udar niedokrwienny mózgu
videonystagmography
balance system
stroke
Opis:: Wideonystagmografia (VNG - videonystagmography) jest jednym z podstawowych narzędzi wykorzystywanych w diagnostyce otoneurologicznej. Pacjenci po udarze w obrębie móżdżku i/lub pnia mózgu często skarżą się na zawroty głowy i zaburzenia równowagi. Nieprawidłowości w obrębie móżdżku, w obszarze tylnego unaczynienia, mogą zaburzać odruchy wzrokowo-okoruchowe i przedsionkowo-okoruchowe. Celem pracy była ocena zaburzeń u pacjentów po udarze w obrębie móżdżku lub pnia mózgu. Materiał i metoda. Badanie VNG wykonano u 11 pacjentów w średnim wieku 59 lat po udarze móżdżku (n = 6) lub pnia mózgu (n = 5). Badania przeprowadzono w okresie od 1 miesiąca do 8 lat po incydencie. Wyniki. We wszystkich przypadkach, przynajmniej jeden z testów, biorąc pod uwagę również próby kaloryczne, był nieprawidłowy. Zaburzenia w obrębie obwodowej części narządu przedsionkowego dotyczyły jedynie pacjentów z ogniskiem zlokalizowanym w móżdżku. Wnioski. Odchylenia w badaniu VNG utrzymują się przez wiele lat po incydencie udaru móżdżku lub pnia mózgu. Osłabienie pobudliwości przedsionka może być indukowane zmianą naczyniopochodną w móżdżku.
Videonystagmography (VNG) is one of the basic tools used in the otoneurological examination. Patients after stroke in cerebellum and/or in brain stem often complain due to vertigo or dizziness. Disturbances in cerebral posterior circulatory area may impair visual-oculomotor and vestibular-oculomotor reflexes. The aim of the work was an evaluation of VNG disturbances in patients after cerebellum or brain stem stroke. Material and method. VNG was performed on 11 patients aged 49-74 (average age: 59 years), after cerebellum (n = 6) or brain stem (n = 5) stroke. The tests were performed in the period from 1 month to 8 years after the stroke. Results. It was stated that at least one VNG test, including caloric, was improper. Disturbances in peripheral parts of vestibular organ were observed only in patients with cerebellum lesion. Conclusions. VNG disturbances may last many years after cerebellum or brain stem stroke. Vestibular weakness may be induced by vascular lesion of cerebellum.
Źródło:: Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2011, 17, 3; 231-234
1234-5563
Pojawia się w:: Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Zastosowanie termowizji do śródoperacyjnej oceny metabolizmu i funkcji mózgu doniesienia wstępne
Thermal imaging for intraoperative evaluation of metabolism and brain function – preliminary study
Autorzy:: Kaczmarska, K.
Czernicki, Z.
Kastek, M.
Koźniewska, E.
Zębala, M.
Bogucki, J.
Piątkowski, T.
Polakowski, H.
Przykaza, Ł.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/261298.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
Tematy:: mózgowy przepływ krwi
temperatura mózgu
kamera termograficzna
cerebrocortical microflow
brain temperature
thermal imaging camera
Opis:: Analiza termiczna powierzchni kory mózgowej ma na celu wyznaczenie granic funkcjonalnie ważnego obszaru kory oraz określenie lokalizacji guzów mózgu zdiagnozowanych innymi metodami obrazowymi. Celem badań jest również znalezienie korelacji pomiędzy stanem klinicznym pacjenta a rejestrowanymi śródoperacyjnie zmianami temperatury powierzchni kory mózgowej. Doświadczenia wstępne przeprowadzone na szczurach miały na celu zbadanie korelacji zmian temperatury powierzchni mózgu ze zmianami mózgowego przepływu krwi. Mózgowy przepływ krwi mierzono za pomocą sondy laserowego przepływomierza dopplerowskiego zarówno w warunkach prawidłowych, jak i w czasie wymuszonych zmian ukrwienia mózgu.
Thermal analysis of the cortex surface allows to determine the borders of its functionally important areas and to localize brain tumors that are diagnosed by other imaging methods. The goal of the research is also to check the correlation between the patient's clinical status and temperature changes of the brain surface. Preliminary study conducted on rats aimed to verify the hypothesis that changes in the barin surface temperature correlate with changes of microflow in the cerebral cortex. The microflow was measured with laser Doppler flowmeter both in physiological conditions and during forced changes in cerebral blood supply.
Źródło:: Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2014, 20, 2; 73-79
1234-5563
Pojawia się w:: Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Zastosowanie systemu automatycznej detekcji i usuwania fali sonomotorycznej z zapisu słuchowych potencjałów wywołanych pnia mózgu
Application of the system of automatic detection and removal of sonomotor wave from auditory brainstem responses
Autorzy:: Trzaskowski, B.
Jędrzejczak, W.
Piłka, E.
Kochanek, K.
Skarżyński, H.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/261563.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
Tematy:: słuchowe potencjały wywołane pnia mózgu
fala sonomotoryczna
auditory brainstem responses
sonomotor wave
Opis:: W pracy przedstawiono zastosowanie systemu automatycznej detekcji i usuwania artefaktów w postaci fali sonomotorycznej z zapisu słuchowych potencjałów wywołanych pnia mózgu (ABR – Auditory Brainstem Responses). System ten jest oparty na metodzie dekompozycji przybliżonych, która umożliwia wyodrębnienie z analizowanego sygnału jego składowych na podstawie kryteriów uwzględniających wartości latencji i energii oraz morfologię. Działanie systemu zostało przetestowane na danych modelowanych i rzeczywistych sygnałach ABR.
The application of automatic detection and removal of sonomotor waves from Auditory Brainstem Responses (ABR), is presented. The system is based on the method of adaptive approximations, which enables the isolation of the components from analyzed signal, basing on their latency, energy and the morphology. The performance of the system was evaluated on simulated signals and the real ABR recordings.
Źródło:: Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2011, 17, 4; 308-312
1234-5563
Pojawia się w:: Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Zastosowanie radioterapii i radiochirurgii stereotaktycznej w leczeniu chorych na glejakomięsaki mózgu – doniesienie wstępne
Application of radiotherapy and stereotactic radiosurgery in treatment of patients with brain gliosarcoma – preliminary results
Autorzy:: Napieralska, Aleksandra
Blamek, Sławomir
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1037846.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:: glejakomięsak
guz mózgu
radioterapia
radiochirurgia stereotaktyczna
gliosarcoma
brain tumor
radiotherapy
stereotactic radiosurgery
Opis:: AIM The aim of the work is to evaluate the results of the treatment of gliosarcoma according to the applied therapeu-tic methods. MATERIAL AND METHODS 43 patients (15 women and 28 men) aged 21 to 80 years were treated for brain gliosarcoma in the years 2002– –2014 in Institute of Oncology in Gliwice. In 22 cases the tumor was located in one lobe, in 20 at least two lobes of the brain were occupied. The initial diameter of the tumor, assessed in 22 patients (CT/MRI), ranged from 2 to 8 cm (median 5). Surgery was the primary treatment in 42 cases. Radiotherapy was performed in 35 patients (81.4 %), in 16 radical (median TD = 60 Gy, 12 cases of radiochemotherapy with temozolomide), in 12 palliative (median TD = 20 Gy), in 7 palliative combined with a stereotactic boost (median TD of boost 9.5 Gy, range: 6–15 Gy). 28 patients had regular check-ups. In 20 recurrence of the tumor was found. In the treatment of the recurrence, radiotherapy was used in 9 patients (in 6 patients combined with surgery; in 7 stereotactic radiotherapy (TD = 8–16 Gy, fd = 6–10 Gy), in 2 surgical treatment. RESULTS The follow-up ranged from 1.3 to 74 months. 32 patients died due to disease progression. The median survival for patients treated with surgery alone, surgery and palliative radiotherapy, surgery and palliative radiotherapy combined with stereotactic boost, surgery and radical radiotherapy was respectively 2.1, 5.4, 9.7 and 14.1 months (p = 0.008). In the case of recurrence, the median survival in the case of symptomatic treatment, sur-gery, and stereotactic radiosurgery was respectively 5.4, 6.5 and 18 months. CONCLUSIONS Radiotherapy is an essential element of brain gliosarcoma treatment resulting in significant prolongation of life. Stereotactic radiosurgery as a complementary element of palliative treatment and treatment of progres-sion/recurrence additionally increases survival in this group of patients.
CEL Ocena wyników leczenia glejakomięsaków w zależności od zastosowanych metod terapeutycznych. MATERIAŁ I METODY 43 pacjentów (15 kobiet i 28 mężczyzn) w wieku od 21 do 80 lat leczonych z powodu glejakomięsaka mózgu w latach 2002–2014 w Centrum Onkologii Oddział Gliwice. W 22 przypadkach guz znajdował się w 1 płacie, w 20 zajęte były co najmniej dwa płaty mózgu. Pierwotny wymiar guza, oceniony u 22 chorych (TK/MR), zawierał się w przedziale od 2 do 8 cm (mediana 5). W 42 przypadkach leczeniem pierwotnym była operacja. Radioterapię zastosowano u 35 chorych (81,4%), u 16 radykalną (mediana dc = 60 Gy; 12 przypadków radiochemioterapii z temodalem), u 12 paliatywną (mediana dc = 20 Gy), u 7 paliatywną połączoną z boostem stereotaktycznym (boost mediana dc = 9,5 Gy, rozrzut: 6–15 Gy). Kontrolom podlegało 28 chorych. U 20 stwierdzono wznowę nowotworu. U 9 chorych w leczeniu wznowy zastosowano radioterapię (u 6 połączoną z operacją; u 7 radioterapia stereotaktyczna (dc = 8 – 16 Gy, df = 6 – 10 Gy), u 2 leczenie operacyjne. W Y N I K I Okres obserwacji wynosił od 1,3 do 74 miesięcy. 32 chorych zmarło z powodu progresji choroby. Mediana przeżycia dla chorych poddanych samodzielnej operacji, operacji i radioterapii paliatywnej, operacji i radioterapii paliatywnej połączonej z boostem stereotaktycznym, operacji i radioterapii radykalnej wynosiła odpowiednio: 2,1, 5,4, 9,7 i 14,1 miesiąca (p = 0,008). W przypadku wznowy mediana przeżycia w przypadku leczenia zachowawczego, operacji, radioterapii stereotaktycznej wynosiła odpowiednio: 5,4, 6,5 i 18 miesiecy. W N I O S K I Radioterapia jest niezbędnym elementem leczenia glejakomięsaków mózgu, skutkującym znacznym wydłużeniem życia chorych. Radiochirurgia stereotaktyczna jako element uzupełniający leczenia paliatywnego i leczenia progresji/wznowy dodatkowo wydłuża przeżycia w tej grupie chorych.
Źródło:: Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2014, 68, 5; 315- 322
1734-025X
Pojawia się w:: Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Zastosowanie metod medycyny nuklearnej w ocenie ośrodkowego układu nerwowego
Autorzy:: Jarzębska, Paulina
Kocemba, Michał
Szostek, Monika
Czwarnowski, Piotr
Płazińska, Maria Teresa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/985974.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Indygo Zahir Media
Tematy:: medycyna nuklearna
układ nerwowy człowieka
choroba naczyniowa
padaczka
nowotwór mózgu
choroby otępienne
śmierć mózgu
badania radioizotopowe
Opis:: Współczesna medycyna korzysta z licznych technik obrazowania centralnego układu nerwowego, najpopularniejsze badania to tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny. W niektórych przypadkach klasyczne techniki nie dostarczają nam wszystkich istotnych informacji – w takiej sytuacji często zastosowanie mają metody medycyny nuklearnej. Medycyna nuklearna zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem schorzeń przy pomocy izotopów promieniotwórczych wykorzystując głównie mechanizmy fizjologii ciała i organów, uwidaczniając patologię dotyczącą choroby. Metody medycyny nuklearnej można wykorzystywać w diagnostyce i terapii. Do podstawowych technik obrazowych w medycynie nuklearnej należą: ––Technika pojedynczego fotonu (SPECT-CT - obrazy 3D oraz technika planarna 2D), ––Pozytonowa Tomografia Emisyjna (PET-CT – w większości przypadków są to obrazy 3D).
Źródło:: Inżynier i Fizyk Medyczny; 2019, 8, 3; 179-182
2300-1410
Pojawia się w:: Inżynier i Fizyk Medyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Zastosowanie biofeedbacku w rehabilitacji neurologicznej
Use of biofeedback in neurological rehabilitation
Autorzy:: Kwolek, Andrzej
Podgórska, Justyna
Rykała, Justyna
Leszczak, Justyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/437806.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:: biofeedback
neurorehabilitacja
udar mózgu
stwardnienie rozsiane
choroba Parkinsona
neurorehabilitation
brain stroke
multiple sclerosis
Parkinson’s disease
Opis:: Artykuł zawiera przegląd badań i wybranych rozwiązań zastosowania biofeedbacku we współczesnej neurorehabilitacji. Ich problematyka dotyczy osób dotkniętych chorobami neurologicznymi. Badania te wykonywane są coraz częściej, a zatem doniesienia naukowe, które są coraz liczniejsze wskazują na fakt, iż w dziedzinie neurorehabilitacji, w tym również poznawczej, odpowiednio skonstruowane programy terapeutyczne mogą poprawiać wyniki leczenia w przypadku wielu chorób neurologicznych. Dlatego coraz częściej dochodzi do „wzbogacania” tzw. tradycyjnego modelu postępowania o nowe metody terapeutyczne, czy udoskonalony sprzęt rehabilitacyjny. Wszystkie te modyfikacje mają na celu jak najszybszy powrót pacjenta do pełnej sprawności lub pełne wykorzystanie jego szeroko rozumianego potencjału funkcjonalnego. A zatem metoda biofeedbacku z powodzeniem powinna być stosowano nie tylko jako rozszerzenie standardowego postępowania terapeutycznego, ale również w wielu wypadkach powinna stać się jego integralną częścią. Dlatego też można stwierdzić, iż wiele z zaprezentowanych rozwiązań należy wprowadzić do nowoczesnego modelu postępowania z pacjentem neurologicznym.
This article includes a review of research and chosen solutions of use of biofeedback in contemporary neurorehabilitation. Their subject matter concerns persons suffering from neurological diseases. These kinds of research are performed increasingly, so the scientific reports that are more and more numerous indicate the fact that properly constructed therapeutic programs may improve the treatment results in case of many neurological problems in the field of neurorehabilitation, also the cognitive one. Therefore, so called traditional model of procedure is often “enriched” with new therapeutic methods or improved rehabilitation equipment. All these modifications aim at the faster recovery of patient or full use of his/her widely understood functioning potential. As one can see, the biofeedback method should be successfully used not only as an expansion of standard therapeutic procedure but in many cases also as its integral part. Therefore, one can state that many of the presented solutions shall be implemented to the contemporary model of proceeding with neurological patient.
Źródło:: Medical Review; 2013, 3; 379-388
2450-6761
Pojawia się w:: Medical Review
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "mózgu" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Podbaza

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język