Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "libertà" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Narodowy i liberalny. Konstytucjonalizm włoskiego Risorgimento
    National and Liberal. The Constitutionalism of the Italian Risorgimento
    Nazionale e liberale, il costituzionalismo del Risorgimento italiano
    Autorzy:
    Griffo, Maurizio
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/938919.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Risorgimento
    national independence
    freedom
    constitutionalism
    indipendenza nazionale
    libertà
    costituzionalismo
    niezależność narodowa
    wolność
    konstytucjonalizm
    Opis:
    The Italian Risorgimento, that is the historical process that led to the unification and independence of Italy, is characterized by the constant conjugation of the national principle with the request of institutions of freedom. The article reconstructs this process through its topical moments (Jacobin triennium, motions of 1820–1821, decade of preparation) focusing on the post-1848 phase, when only the Kingdom of Sardinia maintained the constitution thus becoming an essential reference point for the patriotic movement.
    Włoskie Risorgimento, czyli proces historyczny, który doprowadził do zjednoczenia i niezależności Włoch, charakteryzuje się ciągłym sprzężeniem zasady narodowej z żądaniem instytucji wolności. Autor artykułu rekonstruuje ten proces na podstawie przełomowych momentów (wskazuje na trzy kluczowe zdarzenia), koncentrując się na fazie po 1848 roku, kiedy tylko Królestwo Sardynii utrzymało konstytucję, stając się tym samym istotnym punktem odniesienia dla ruchu patriotycznego.
    Źródło:
    Fabrica Litterarum Polono-Italica; 2020, 2; 85-93
    2658-185X
    Pojawia się w:
    Fabrica Litterarum Polono-Italica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La proposta di legge italiana contro l’omofobia: un pericolo per la libertà di manifestazione del pensiero, la libertà educativa delle famiglie e la tutela dei minori
    The italian law proposal against homophobia: a danger to the freedom of expression of thought, the educational freedom of families and the protection of minors
    Autorzy:
    Bianchini, Daniela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2010818.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    gender identity
    freedom of expression of thought
    minors
    educational primacy of parents
    freedom of teaching
    identità di genere
    libertà di manifestazione del pensiero
    minori
    primato educativo dei genitori
    libertà di insegnamento
    Opis:
    Currently in Italy there is discussion on a bill (Ddl no. 2005) formally aimed at combating discrimination based on sexual orientation and gender identity. Due to the vagueness of the rules, the vagueness of some terms and the use of the instrument of criminal sanctions, the Ddl no. 2005 nevertheless presents serious risks for the freedom of expression of thought about sexuality and related issues. The school would be one of the areas most affected by these limitations. With reference to the school context, it is necessary to distinguish the effects under two evaluation profiles: a first profile concerning the effects of the provisions of the bill as a whole and a second profile specifically concerning the effects relating to art. 7 of the bill.
    Attualmente in Italia si sta discutendo su un disegno di legge (Ddl n. 2005) formalmente finalizzato a contrastare le discriminazioni basate sull’orientamento sessuale e sull’identità di genere. In ragione della genericità delle norme, della vaghezza di alcuni termini e del ricorso allo strumento della sanzione penale, il Ddl 2005 presenta tuttavia seri rischi per la libertà di manifestazione del pensiero circa la sessualità e le tematiche ad essa relative. La scuola sarebbe uno degli ambiti maggiormente interessati da queste limitazioni. Con riferimento al contesto scolastico, occorre distinguere gli effetti sotto due profili di valutazione: un primo profilo concernente gli effetti delle norme del disegno di legge nel loro insieme e un secondo profilo concernente in maniera specifica gli effetti relativi all’art. 7 del disegno di legge.
    Źródło:
    Colloquia Theologica Ottoniana; 2021, 37; 21-40
    1731-0555
    2353-2998
    Pojawia się w:
    Colloquia Theologica Ottoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Migration — Ecumenism — Integration
    Migrazione — ecumenismo — integrazione
    Migration — oecuménisme — intégration
    Autorzy:
    Kijas, Zdzisław J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1828542.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-29
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    migration
    ecumenism
    integration
    faith
    pilgrimage
    freedom
    Church
    migrazione
    ecumenismo
    integrazione
    fede
    pellegrinaggio
    libertà
    Chiesa
    oecuménisme
    intégration
    foi
    pèlerinage
    liberté
    Église
    Opis:
    The three concepts of migration — ecumenism — integration are rich in meaning. What is important is their order, the hierarchy of their occurrence. Migration is more or less any movement of people, individuals or whole groups. Ecumenism is in turn an appeal and an action. Its mission/task is to recognize in a certain group of people a religious difference and to make an effort to place it in an integral whole with other people who believe a little differently, but in the same God. Integration has the task of restoring or building an integral whole from people living in a particular territory. Full integration is called individual or collective identity. Since migration violates — to a greater or lesser extent — the individual or collective identity of both the country that receives immigrants and the immigrants themselves, integration aims to rebuild it, but no longer within the same mental structures, but rather ones enriched with new impulses that are the contribution of immigrants. The foundation — in our context, it is about faith in the God of Jesus Christ — remains unchanged, yet the superstructure undergoes some changes.
    I tre concetti: migrazione, ecumenismo e integrazione sono ricchi di significato. Il loro ordine e la gerarchia sono importanti. La migrazione è più o meno la libera circolazione delle persone, dei singoli o di interi gruppi. L’ecumenismo, a sua volta, è un appello e un’azione. La sua missione/compito è la necessità di riconoscere persone che rappresentano un’altra religione e di fare tentativi/sforzi per integrarle in un insieme con persone che credono in modo un po’ diverso, ma nello stesso Dio. L’integrazione è ripristinare o costruire un insieme integrale con persone che vivono in un dato territorio. La piena integrazione si chiama identità — individuale o collettiva. Poiché la migrazione disturba - in misura maggiore o minore — l’identità individuale o collettiva sia del Paese che accoglie gli emigrati che quella degli stessi immigrati, l’integrazione mira quindi a ricostruirla, ma non nelle strutture mentali esistenti, ma arricchita di nuovi impulsi che sono contributo degli immigrati. Il fondamento/la base — nel nostro contesto, si tratta della fede nel Dio di Gesù Cristo — rimane invariato, mentre cambia la sovrastruttura.
    Les trois concepts de migration, d’oecuménisme et d’intégration sont riches de sens. Leur ordre et leur hiérarchie sont importants. La migration est plus ou moins le déplacement plus ou moins libre de personnes, d’individus ou de groupes entiers. L’oecuménisme, quant à lui, est un appel et une action. Sa mission/tâche est la nécessité de représenter une minorité religieuse par rapport aux communautés existantes et de faire des tentatives/efforts pour les incorporer dans un même ensemble avec les personnes qui croient un peu différemment, mais au même Dieu. L’intégration consiste à restaurer ou à construire un tout intégral à partir des personnes vivant sur un territoire donné. L’intégration complète est appelée identité — individuelle ou collective. Puisque la migration perturbe plus ou moins l’identité individuelle ou collective du pays d’accueil et des immigrés eux-mêmes, l’intégration vise donc à la reconstruire, non pas dans les structures mentales existantes, mais dans une structure enrichie de nouvelles impulsions qui sont les contributions des immigrés. La base/le fondement — dans notre contexte, il s’agit de la foi dans le Dieu de Jésus-Christ — reste inchangée, tandis que la superstructure connaît un certain changement.
    Źródło:
    Ecumeny and Law; 2021, 9; 7-23
    2353-4877
    2391-4327
    Pojawia się w:
    Ecumeny and Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    LA REGOLA ‘PACTA SUNT SERVANDA’ E LA NASCITA DELLA LIBERTÀ CONTRATTUALE
    Autorzy:
    Kacprzak, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/663807.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    consensus
    contractus
    conventio
    pact
    promise
    obligation
    glossators
    commentators
    the Second Scholastic
    the Enlightenment
    natural law
    freedom of contract.
    pactum
    przyrzeczenie
    zobowiązanie
    glosatorzy
    komentatorzy
    druga scholastyka
    oświecenie
    prawo naturalne
    swoboda umów.
    promessa
    obbligazione
    glossatori
    commentatori
    seconda scolastica
    illuminismo
    diritto naturale
    libertà contrattuale.
    Opis:
    It is generally known that freedom of contract, as expressed by the pacta sunt servanda rule, became an unquestionable principle of contract law in the theories of natural law developed in the Enlightenment. However, the roots of this principle go back much further in time, to the doctrine formulated by the medieval Canonists, who were the first to say that unilateral promises, even informal ones, were binding. Nevertheless, a long process led from these early beginnings to the definitive recognition of the principle. Te aim of the present article is to identify the crucial moments in this development, to which many different intellectual traditions contributed: from the doctrine of natural law formulated by the Canonists, through the Second Scholastic teachings pursued at the School of Salamanca, to the theories of natural law developed in the early Enlightenment. Unlike the general practice in the literature produced on the subject hitherto, my intention is not to pinpoint the exact time when the principle was created, and still less to ascribe it to any one of these intellectual movements. My argument is that it was only the overall outcome of these contributions, each of them equally important, that led to the recognition of the principle. My article focuses on its conceptual evolution, considering themes such as the creation of the general notion of the contract, its relation to the concept of a promise, the capacity of the human will to bind itself by a promise, and the moral grounds for its binding force.
    Jak powszechnie wiadomo, swoboda umów awansowała do rangi podstawowej zasady prawa kontraktowego w doktrynach prawnonaturalnych epoki oświecenia. Jej korzenie są jednak znacznie głębsze, sięgają bowiem myśli średniowiecznych kanonistów, którzy jako pierwsi głosili tezę o wiążącym charakterze jednostronnych przyrzeczeń, nawet tych nieformalnych. Od tych pierwszych początków do pełnego uznania zasdy swobody umów prowadziła jednak długa droga. Celem przedłożonego artykułu jest ustalenie kluczowych momentów tego rozwoju. Przyczynili się do niego przedstawiciele wielu różnych nurtów myślowych: od wczesnośredniowiecznej kanonistyki, poprzez drugą scholastykę ze szkoły w Salamance, po teorie prawnonaturalne początków oświecenia. Inaczej niż w dotychczasowej literaturze, nie jest intencją autorki ustalenie dokładnego momentu powstania omawianej zasady ani tym bardziej przypisanie jej autorstwa jednemu ze wskazanych nurtów. Zgodnie z proponowaną tezą zasada swobody umów w jej współczesnym kształcie powstała w wyniku interakcji wszystkich tych tradycji, przy czym wkład intelektualny każdej z nich był równie istotny. Artykuł skupia się na historii pojęć, takich jak ogólne pojęcie kontraktu, jego relacja do przyrzeczenia, koncepcja woli jako źródła zobowiązania kontraktowego oraz moralne uzasadnienie mocy wiążącej kontraktów nieformalnych.
    Che la libertà contrattuale, espressa nel broccardo pacta sunt servanda, fosse diventata un principio pressoché indiscutibile nelle teorie giusnaturalistiche dell’Illuminismo, è conoscenza comune. Le sue radici sono tuttavia molto più profonde, in quanto risalgono al pensiero dei giuscanonisti medievali – i primi sostenitori della forza obbligatoria delle promesse informali. quello che ha portato al riconoscimento defnitivo del principio in questione è stato però un processo lungo e complesso. L’obbiettivo del presente articolo consiste nell’individuare i momenti cruciali di questo sviluppo, al quale hanno contribuito molte correnti intellettuali – dalla canonistica, attraverso la seconda scolastica, fino al giusnaturalismo dell’età dei Lumi. Senza tentare di decidere quale di queste correnti abbia portato il contributo decisivo alla creazione del principio in questione, come ha fatto la letteratura precedente, si propone la tesi che è stata la somma dei detti contributi, ciascuno di pari importanza, a portare all’affermarsi della libertà contrattuale nel pensiero giuridico dell’età moderna. Le presenti considerazioni sono focalizzate sullo sviluppo dei concetti, quali la nozione generale del contratto, il suo rapporto al concetto della promessa, la volontà umana come la fonte dell’obbligatorietà del contratto, nonché la giustifcazione morale di tale forza obbligatoria.
    Źródło:
    Zeszyty Prawnicze; 2019, 19, 1
    2353-8139
    Pojawia się w:
    Zeszyty Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Educazione religiosa, disagio e minori. Commento alla sentenza della Corte di Cassazione italiana del 24 maggio 2018, n.12954
    Religious education, state of discomfort and minors. A comment to the judgment of the Italian Supreme Court of Cassation of 24 May 2018, n.12954
    Edukacja religijna, stan dyskomfortu i osoby nieletnie. Komentarz do wyroku włoskiego Najwyższego Sądu Kasacyjnego z 24 maja 2018 r., nr 12954
    Autorzy:
    Santoro, Roberta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047364.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-18
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    famiglia
    minore
    educazione religiosa
    stato di disagio
    interesse
    libertà religiosa
    family
    minor
    religious education
    state of discomfort
    interest
    religious freedom
    Law on Religion
    freedom of conscience and religion
    rodzina
    nieletni
    edukacja religijna
    stan dyskomfortu
    interes
    wolność religijna
    wolność sumienia i religii
    prawo wyznaniowe
    Opis:
    Il presente lavoro ha ad oggetto una pronuncia emessa dalla Suprema Corte di Cassazione, con la recente sentenza del 24 maggio 2018, n.12954, che ha posto l’accento su tematiche riguardanti i minori e la loro educazione religiosa. La vicenda, definendo questioni inerenti alla separazione in presenza di minore, tratta il complesso argomento dell’intesa tra i genitori circa l’educazione da impartire (nello specifico quella religiosa), analizzando la legittimità del comportamento del padre di imporre alla figlia minore una religione diversa da quella dalla stessa praticata con la mamma, rilevando soprattutto l’aspetto del disagio, lamentato dalla stessa minore nel praticare questo “nuovo” culto. L’analisi, inoltre, porta a considerare che la scelta e la pratica di una religione rientra nella manifestazione del diritto di libertà religiosa, tutelato dall’art. 19 della Costituzione, conseguentemente, a poter ritenere ammissibile un autonomo diritto di libertà religiosa da parte del figlio minore, e a domandarci se l’esercizio di questo diritto possa contrastare con la divergente decisione di uno o di entrambi i genitori.
    Przedmiotem niniejszego opracowania jest wyrok włoskiego Najwyższego Sądu Kasacyjnego z 24 maja 2018 r., nr 12954, odnoszący się do edukacji religijnej nieletnich. Decydując o kwestiach związanych z separacją małżonków, orzeczenie odnosi się do kompleksowej kwestii ich porozumienia w sprawie edukacji (w szczególności religijnej) potomstwa, analizując legalność zachowania ojca narzucającego nieletniej córce religię odmienną od tej, którą ona praktykowała z matką. Zwrócono przy tym przede wszystkim uwagę na stan dyskomfortu, wywołany przez praktykowanie tego “nowego” kultu, na który skarżyła się nieletnia. Przeprowadzone analizy prowadzą do wniosku, że wybór i praktykowanie religii wchodzą w zakres prawa do wolności religijnej, które jest chronione przez art. 19 włoskiej Konstytucji. Wynika stąd, że należy uznać autonomiczne prawo do wolności religijnej nieletniego dziecka, stawiając jednak pytanie, czy realizacja tego prawa może wchodzić w konflikt z odmienna decyzją jednego lub obojga rodziców.
    This work has as its object the judgment of the Italian Supreme Court of Cassation of 24 may 2018, n. 12954, based on issues related to children and their religious education. Involving two separated parents and their minor daughter, the matter deals with the difficult subject of the parental agreement on their child’s education (in this instance the religious one). It analyses how legitimate the father’s behavior was to impose on his minor daughter the practice of a religion that differed from the one followed by the child’s mother and puts out especially the discomfort caused to the minor, and lamented by her, in exercising this “new” cult. The analysis leads furthermore to considering that both the choice and the practice of a religion are part of the right to religious freedom, which is protected by art. 19 of the Italian Constitution, and, consequently, that a minor child’s own right to the religious freedom is considered eligible. Moreover, it allows us to ask ourselves whether this right can still be exercised in case it enters in contrast with one or both parents’ different decision.
    Źródło:
    Studia z Prawa Wyznaniowego; 2018, 21; 413-422
    2081-8882
    2544-3003
    Pojawia się w:
    Studia z Prawa Wyznaniowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dignity of the Human Person
    La dignité de la personne humaine
    Dignità della persona umana
    Autorzy:
    Loretan, Adrian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25723981.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Roman Catholic Church
    Second Vatican Council
    Vatican II
    human person
    freedom
    human dignity
    human rights
    Église catholique romaine
    Concile Vatican II
    personne humaine
    liberté
    dignité humaine
    droits de l’homme
    Chiesa cattolica romana
    Concilio Vaticano II
    Vaticano II
    persona umana
    libertà
    dignità umana
    diritti umani
    Opis:
    The Vatican II fundamentally changed the ecclesiastical view towards the human person. Especially in Nostra aetate, Gaudium et spes, and Dignitatis humanae it strengthens the dignity of the human person and personal freedom as base for a world with equal rights for all mankind. Therefore, the council qualified discrimination of all kind as against God’s will. These statements have a huge impact on the necessary further development of theology and canon law.
    Le concile Vatican II a fondamentalement changé la vision ecclésiastique de la personne humaine. En particulier dans Nostra Aetate, Gaudium et Spes et Dignitatis Humanae, il renforce la dignité de la personne humaine et la liberté personnelle comme bases d’un monde où tous les êtres humains jouissent de droits égaux. Par conséquent, le Concile a qualifié toute forme de discrimination comme étant contraire à la volonté de Dieu. Ces déclarations ont un impact considérable sur le développement nécessaire de la théologie et du droit canonique.
    Il Vaticano II ha cambiato radicalmente la visione ecclesiastica nei confronti della persona umana. Soprattutto in Nostra Aetate, Gaudium et Spes e Dignitatis Humanae rafforza la dignità della persona umana e la libertà personale come base per un mondo con uguali diritti per tutta l’umanità. Pertanto, il concilio ha qualificato la discriminazione di ogni tipo come contraria alla volontà di Dio. Queste affermazioni hanno un enorme impatto sul necessario ulteriore sviluppo della teologia e del diritto canonico
    Źródło:
    Philosophy and Canon Law; 2022, 8, 2; 1-8
    2450-4955
    2451-2141
    Pojawia się w:
    Philosophy and Canon Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The ‘Senatusconsultum Claudianum’ and the Mysterious ‘Lex’ Concerning the Status of Children Born to Free Women Cohabiting with Slaves (G. 1,86
    ‘Senatusconsultum Claudianum’ i tajemnicza ustawa o statusie dzieci urodzonych ze związków wolnych kobiet z niewolnikami (G. 1,86)
    Autorzy:
    Kacprzak, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096597.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    sc. Claudianum; lex Minicia; lex Aelia Sentia; mixed marriages; status libertatis; pactio ex sc. Claudiano; status of children; capitis deminutio maxima; servus; liberta.
    sc. Claudianum; lex Minicia, lex Aelia Sentia; małżeństwa mieszane; status libertatis; pactio ex sc. Claudiano; status dzieci; capitis deminutio maxima; niewolnik; wyzwolenica.
    Opis:
    The starting point of this article is the relation between the provision of the SC Claudianum which turned the children born to a free woman by a slave into slaves, and the analogous regulation of the mysterious lex which Gaius mentions in § 86 of Book One of his Institutiones. The fact that almost the same provision appears in two different enactments has attracted the attention of many scholars. Some have concluded that the lex in question must have applied to Latins or peregrines, but not to Roman citizens. Others on the other hand ruled out the possibility of the Senatusconsultum containing a provision on children, since their status depended directly on the lex. I claim that both of the regulations which Gaius describes are authentic and both applied to Roman citizens. Notwithstanding obvious analogies, they were not identical. Not only did they address different social problems, but they also laid down different procedures for the acknowledgement of the slave status of the children. Once we have clarified the relation between these regulations, we are in a better position to understand both the way in which the SC Claudianum functioned as a whole, and its presumable aim. I devote the last part of my article to the latter problem. I argue against with the claim that the aim of the Senatusconsultum was to punish the women and hence to stop them from cohabiting with slaves. On the contrary, such liaisons were a familiar phenomenon in Roman society, as the epigraphical material shows, and they were accepted, providing they observed well-defined conditions and were under the control of the slave’s master. Te main aim of the SC Claudianum was to delineate the bounds within which the cohabitation of free women with slaveswas admissible.
    Punktem wyjścia przedłożonego artykułu jest relacja pomiędzy postanowieniem SC Claudianum, nadającym status niewolników dzieciom wolnej kobiety, urodzonym ze związku z niewolnikiem, a podobnie brzmiącym postanowieniem tajemniczej ustawy, wzmiankowanej przez Gaiusa w § 86 pierwszej księgi Instytucji. Fakt powtórzenia niemal identycznego rozwiązania w dwóch różnych regulacjach wzbudził podejrzliwość badaczy. Część z nich uznała, że wspomniana przez Gajusa ustawa nie odnosiła się w ogóle do obywateli rzymskich, lecz do Latynów lub peregrynów. Inni z kolei wykluczyli, by wzmianka, dotycząca statusu dzieci, znajdowała się w senatusconsultum, skoro ich status wynikał wprost z ustawy. W artykule bronię tezy, że obie opisane przez Gaiusa regulacje są autentyczne i obie dotyczyły obywateli rzymskich. Mimo oczywistych podobieństw, nie są one bynajmniej identyczne. Każda z nich reagowała na nieco inny problem społeczny, zaś najważniejsza różnica dotyczyła procedury uznania dzieci za niewolników. Wyjaśnienie relacji pomiędzy dyskutowanymi regulacjami pozwala lepiej zrozumieć mechanizm funkcjonowania senatusconsultum jako całości, a także stawia w nowym świetle jego prawdopodobny cel. Temu ostatniemu zagadnieniu poświęcam ostatni paragraf moich rozważań.Polemizuję w nim z tezą, jakoby SC Claudianum zmierzało do wyrugowania z porządku społecznego związków między wolno-urodzonymi kobietami a niewolnikami. Przeciwnie, związki takie miały w porządku społecznym swoje uznane miejsce, jak pokazuje materiał epigraficzny, a nawet były dla niego korzystne, pod warunkiem, że funkcjonowały w ściśle określonych ramach i pod kontrolą właścicieli niewolników. Stworzenie akceptowalnych ram dla quasi-małżeństw między wolnymi kobietami a niewolnikami było podstawowym celem SC. Claudianum.
    Źródło:
    Zeszyty Prawnicze; 2020, 20, 4; 53-89
    2353-8139
    Pojawia się w:
    Zeszyty Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chiesa cattolica e diffusione della “prassi pattizia” a livello locale in Italia. Una rinnovata stagione di relazioni
    Catholic Church and “bilateral practice” on a local level in Italy
    Kościół Katolicki i rozszerzanie “praktyki układowej” na poziomie lokalnym we Włoszech
    Autorzy:
    Bolgiani, Isabella
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043981.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Chiesa cattolica
    collaborazione
    relazioni tra Stato e Chiesa cattolica
    libertà religiosa
    regioni ecclesiastiche
    Conferenze episcopali regionali
    regioni civili
    principio di sussidiarietà
    comuni
    enti locali
    diocesi
    Catholic Church
    religious freedom
    Church-State relations
    Code of Canon Law
    religious organization
    religious associations
    ecclesiastical regions
    administrative regions
    dioceses
    local authorities
    Concordat
    church law
    canon law
    Kościół Katolicki
    prawo wyznaniowe
    współpraca
    relacje państwo-kościół
    wolność religijna
    regiony kościelne
    konferencje biskupów
    regiony cywilne
    gminy
    zasada pomocniczości
    diecezje
    instytucje lokalne
    kościoły i związki wyznaniowe
    Konkordat
    prawo kanoniczne
    Opis:
    Il crescente sviluppo in Italia, nell’ultimo ventennio, della prassi pattizia a livello decentrato apre la via ad una “ulteriore nuova stagione” di relazioni tra Stato e Chiesa cattolica. Si tratta di una condizione che risulta riconducibile ad una pluralità di fattori. Da un lato, occorre ricordare il percorso di evoluzione delle autonomie locali successivo alla riforma del Titolo V, Parte II della Costituzione e, dall’altro, le trasformazioni che hanno toccato il diritto della Chiesa con riferimento, in particolare, al ruolo delle Conferenze episcopali regionali. E’ così possibile riscontrare nel tempo una sempre più significativa presenza di accordi a livello regionale ed “infra-regionale”. Al riguardo, si deve tuttavia precisare come, mentre la prima tipologia di fonti appaia inquadrabile prevalentemente in tre “macro-aree”, sia pure suscettibili di espansione qualora tale necessità venga avvertita, il secondo gruppo di accordi mostri contenuti estremamente diversificati quanto ai temi affrontati. Ciò nasce dall’esigenza di offrire risposte ai bisogni specifici di una determinata comunità, mediante relazioni tra i soggetti istituzionali e confessionali ad essa più vicini presenti sul territorio. In questo senso, può affermarsi come nell’ambito sociale, complice l’attuale percorso rivolto alla realizzazione di una cittadinanza “partecipativa”, il principio di sussidiarietà orizzontale trovi il suo “punto di contatto” con quello di collaborazione, sancito dall’art. 1 dell’Accordo di revisione concordataria. Si è dunque di fronte ad un articolato sistema di fonti, aventi diversa natura giuridica, ma in grado di misurarsi – in forza della loro duttilità – con la costante evoluzione dell’ordinamento civile e canonico, nel pieno rispetto del principio di laicità dello Stato.
    Dynamiczny rozwój zdecentralizowanej praktyki układowej, zauważalny we Włoszech w ostatnim dwudziestoleciu, pozwala na stwierdzenie, że doszło do otwarcia „kolejnego okresu porozumień” w relacjach między państwem i Kościołem Katolickim. Jest to owoc wielorakich czynników. Z jednej strony, istotną rolę odegrało dowartościowanie autonomii lokalnych, będące konsekwencją nowelizacji Tytułu V (pt. Regiony, prowincje, gminy) Części II (pt. Ustrój Republiki) obowiązującej Konstytucji Republiki Włoskiej. Z drugiej strony, impulsem do rozwoju zdecentralizowanej praktyki układowej stały się zmiany dokonane w prawie kanonicznym, odnoszące się w szczególności do roli regionalnych konferencji biskupów. Wspomniane czynniki przyczyniły się do coraz intensywniejszego wzrostu liczby układów zawieranych na poziomie regionalnych oraz subregionalnym. Większość źródeł z pierwszej kategorii można odnieść do jednego z trzech makro-zagadnień (dobra kultury o charakterze religijnym, opieka duszpasterska w instytucjach leczniczych oraz dowartościowanie społecznej i edukacyjnej funkcji oratoriów). Natomiast w drugiej grupie obecne są układy dotyczące kwestii skrajnie zróżnicowanych, co znajduje swoje uzasadnienie w różnorodności specyficznych potrzeb poszczególnych społeczności lokalnych. Analiza zachodzących procesów pozwala na stwierdzenie, że zasada pomocniczości ujmowana horyzontalnie znajduje dziś w przestrzeni społecznej – również w konsekwencji działań zmierzających do zapewnienia możliwie najpełniejszej realizacji partycypacyjnej koncepcji obywatelstwa – ważny punkt kontaktu z zasadą współpracy, wyrażoną w art. 1 włoskiego Konkordatu z 1984 r. (a więc układu rewidującego Konkordat Laterański z 1929 r.). Stosujący prawo stają więc we Włoszech wobec coraz bardziej zróżnicowanego systemu źródeł o niejednolitej naturze prawnej, które – właśnie dzięki specyficznej „plastyczności” tychże źródeł – jawią się jako instrumenty lepiej odpowiadające stanowi stałej ewolucji, w jakiej znajduje się dziś zarówno cywilny, jak i kanoniczny porządek prawny. Ich stosowanie w żaden sposób nie narusza również zasady świeckości państwa.
    The development in Italy of the “bilateral practice” on a local level, particularly in the last twenty years, opens the way for a “new season” in the relations between civil and religious authorities in our country. It introduces a system of relations which is made not only on the traditional level of “summit relations” between the State and the Catholic Church, but also it is based on the possible conclusions of peripheral agreements, in reply to religious demands, found on a local level.
    Źródło:
    Studia z Prawa Wyznaniowego; 2017, 20; 267-305
    2081-8882
    2544-3003
    Pojawia się w:
    Studia z Prawa Wyznaniowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fundamental Rights—Comparison of the Approaches in the Canon Law and in the Civil Law
    Leggi fondamentali: confronto di prospettive del diritto canonico e del diritto civile
    Lois fondamentales : les perspectives du droit canonique et celles du droit civil à comparer
    Autorzy:
    Přibyl, Stanislav
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1035641.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-18
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Church law
    civil law
    natural law
    human rights
    fundamental rights and freedoms
    duties and rights of the faithful
    constitution
    the Code of Canon Law
    salvation
    law
    law making
    Christians
    Catholic Church
    rule of law
    diritto ecclesiastico
    diritto civile
    diritto naturale
    diritti umani
    diritti e libertà
    fondamentali
    obblighi e diritti dei fedeli
    costituzione
    codice di diritto
    canonico
    salvezza
    diritto
    processo legislativo
    cristiani
    chiesa cattolica
    stato
    di diritto
    droit ecclésial
    droit civil
    droit naturel
    droits de l’homme
    droits et libertés fondamentaux
    obligations et droits des fidèles
    code de droit canonique
    salut
    droit
    élaboration des lois
    chrétiens
    église catholique
    état de droit
    Opis:
    The Code of Canon Law of 1983 came up with a list of obligations and duties of the Catholic faithful. This list is analogical to those of the charters of fundamental rights and freedoms found in the documents of international law and in the constitutions of democratic countries. the inspiration of church law by civilian law was a reality from the very beginnings of the development of Canon Law: first by Roman Law, in the modern world by complex codifications of civil law, and after Vatican II also the idea of universal human rights. The specifics of the Catholic Church in relation to a democratic state is the incorporation of the subject of law into the Church through baptism which brings, above all, duties and obligations. Thus the catalogue which may now be seen in the Code contains first and foremost a list of duties, not rights, which are not stressed in the modern state. In fact, the modern state has very few demands; often just the payment of taxes and compulsory school attendance. The article deals with the individual obligations and rights found in the Code of Canon Law and compares them with their analogies in constitutions. The concept of civil and canonical norms tends to get closer primarily in the case of inspiration by natural law, whereas the obligations of the faithful represent a specifically ecclesiastical goals, for which no analogy in civil law can be found. After all, the supreme law of the Church is the salvation of souls, indeed, the state does not have such a supernatural goal.
    Il Codice di Diritto Canonico del 1983 ha introdotto un elenco di doveri e diritti dei fedeli laici. È analogo agli elenchi caratteristici dei diritti e delle libertà fondamentali contenuti nei documenti di diritto internazionale e nelle costituzioni dei paesi democratici. L’ispirazione della Chiesa al diritto civile è stata una realtà sin dall’inizio del diritto canonico: prima attraverso il diritto romano, poi, nel mondo moderno, attraverso complesse codificazioni del diritto civile, e dopo il Concilio Vaticano II, attraverso le idee dei diritti umani universali. Una caratteristica specifica della Chiesa cattolica rispetto a uno Stato democratico è l’incorporazione del soggetto di diritto nella Chiesa attraverso il battesimo, ciò che porta con sé tutti i diritti e gli obblighi. In questo modo, il catalogo dei diritti e degli obblighi, che ora esiste nel codice, include principalmente un elenco di questi ultimi. I diritti sono invece messi in evidenza dallo Stato moderno. In effetti, lo Stato moderno impone pochi obblighi ai suoi cittadini; spesso si tratta solo di pagare le tasse e di obbedire alla costrizione dell’istruzione obbligatoria. Il presente articolo tratta dei singoli obblighi e diritti contenuti nel Codice di Diritto Canonico e li confronta con i corrispondenti obblighi e diritti contenuti nelle costituzioni. Il concetto di norme civili e canoniche è simile, soprattutto se ispirato alla legge naturale. I doveri dei fedeli, invece, rappresentano fini ecclesiastici specifici, e in questo caso è difficile stabilire un’analogia con il diritto civile. Soprattutto, la legge suprema della Chiesa è la salvezza delle anime, e lo Stato non ha un obiettivo così soprannaturale.
    Le Code de droit canonique de 1983 a dressé une liste de devoirs et de droits propres aux fidèles laïcs. Elle est analogue aux listes de droits et libertés fondamentaux contenus dans les documents de droit international et dans les constitutions des pays démocratiques. Le fait que l’Église se soit inspirée du droit civil est une réalité qui remonte aux origines du droit canonique : tout d’abord à travers le droit romain, puis, dans le monde moderne, à travers des codifications complexes du droit civil, et après le Concile Vatican II, à travers les idées de droits humains universels. Une caractéristique spécifique de l’Église catholique par rapport à l’État démocratique est l’incorporation du sujet de droit dans l’Église par le baptême, qui entraîne tous un ensemble de droits et obligations. De cette manière, ce catalogue des droits et obligations qui existe désormais dans le code comprend principalement la liste de ces dernières. Ce sont au contraire les droits qui sont mis en évidence par l’État moderne. En fait, l’État moderne impose peu d’obligations à ses citoyens; souvent, il ne s’agit que de payer ses impôts et de suivre l’enseignement obligatoire. L’article traite des obligations et droits individuels contenus dans le Code du droit canon et les compare aux obligations et droits correspondants contenus dans les constitutions. Les concepts de normes civiles et de normes canoniques sont comparables, notamment parce que toutes deux s’inspirent du droit naturel. Les devoirs des fidèles, en revanche, représentent un objectif spécifique de l’Église et, dans ce cas, il est difficile d’établir une analogie avec le droit civil. Par-dessus tout, la loi majeure de l’Église reste le salut des âmes, alors que l’État ne poursuit pas un but surnaturel de ce type.
    Źródło:
    Philosophy and Canon Law; 2020, 6; 73-95
    2450-4955
    2451-2141
    Pojawia się w:
    Philosophy and Canon Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies