Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "leki doustne" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Teraźniejszość i przyszłość doustnych leków przeciwkrzepliwych w praktyce lekarskiej
    Autorzy:
    Życińska, Katarzyna
    Wiktorowicz, Magdalena
    Pływaczewska, Magdalena
    Rogozik, Wojciech
    Nitsch-Osuch, Aneta
    Wardyn, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/552693.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
    Tematy:
    doustne leki przeciwkrzepliwe
    INR
    powikłania leczenia
    Źródło:
    Family Medicine & Primary Care Review; 2013, 2; 210-212
    1734-3402
    Pojawia się w:
    Family Medicine & Primary Care Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rozwój nowych terapii stwardnienia rozsianego
    Development of new therapies for multiple sclerosis
    Autorzy:
    Gierach, Paweł
    Juszczak, Marek
    Głąbiński, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1058902.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    clinical trials
    disease relapses
    immunomodulatory treatment
    monoclonal antibodies
    multiple sclerosis
    oral treatment
    stwardnienie rozsiane
    przeciwciała monoklonalne
    badania kliniczne
    leczenie immunomodulujące
    rzut choroby
    leki doustne
    Opis:
    New insights into the complex immunopathogenesis of multiple sclerosis (MS) have led to a development of the promising new therapeutic strategies for this disease during the last 15 years. In that time a number of the novel potential therapeutics have been identified. In this article the present state of therapy of MS is reviewed and the special attention is given to clinical trials performed on natalizumab, rituximab, alemtuzumab, cladribine, fingolimod, teriflunomide, laquinimod and fumarate. Currently available immunomodulatory therapies have been helpful for many MS patients, but for patients not improving on this treatment, the search for new drugs is necessary. Among monoclonal antibodies (MAbs) only natalizumab is approved so far for treatment of MS, but the other analysed MAbs are also very promising. The AFFIRM and SENTINEL studies showed that natalizumab is effective both in monotherapy and in combination with interferon β- 1a (IFN β- 1a) in patients with relapsing- remitting multiple sclerosis (RRMS). Long- term therapy with rituximab – another MAb – appears safe and effective in some patients with RRMS. In patients with early RRMS, alemtuzumab was more effective than IFN β- 1a. Additionally to MAbs, oral drugs gain the major attention in MS therapy recently. One of them, cladribine, may be a promising agent for refractory patients with secondary progressive MS (SPMS). New studies suggest that fingolimod (FTY720), another potential oral drug for MS, may be more effective than currently available treatments. MS patients receiving the low dose of fingolimod experienced a 52% reduction and patients on the higher dose showed a 38% reduction of the number of relapses. Treatment of RRMS with two different doses of teriflunomide was associated with reduced number of active MRI lesions, the higher dose was associated with reduced progression of disability in RRMS. The oral laquinimod was also effective in suppression of the development of active MRI lesions in RRMS. Similarly oral fumarate (BG00012) given three times daily reduced by 69% the mean number of the new Gd+ lesions and reduced the annualised relapse rate by 32% in RRMS. All this data suggest that in the nearest future several new, more effective drugs will be introduced to therapy of MS.
    Stały postęp w poznawaniu patogenezy stwardnienia rozsianego (łac. sclerosis multiplex, SM) doprowadził w ciągu ostatnich 15 lat do rozwoju nowych obiecujących terapii tej choroby. W niniejszej pracy został przedstawiony aktualny stan wiedzy na temat potencjalnych nowych leków badanych w kierunku ich przydatności do leczenia SM. Szczególną uwagę poświęcono badaniom klinicznym prowadzonym z zastosowaniem w terapii SM natalizumabu, rytuksymabu, alemtuzumabu, kladrybiny, fingolimodu, teryflunomidu, lakwinimodu oraz fumaranu. Obecnie dostępne terapie lekami immunomodulującymi są pomocne w leczeniu wielu pacjentów z SM, jednak dla tych chorych, którym nie pomogły, konieczne jest poszukiwanie nowych leków. Spośród przeciwciał monoklonalnych jak dotąd jedynie natalizumab jest lekiem zarejestrowanym do leczenia SM, jednakże pozostałe badane obecnie przeciwciała monoklonalne zapowiadają się również bardzo obiecująco. Badania kliniczne AFFIRM i SENTINEL z natalizumabem potwierdziły jego skuteczność u pacjentów z postacią rzutowo- remisyjną SM (RRMS) zarówno w monoterapii, jak i terapii złożonej z interferonem β- 1a. Długoterminowa terapia rytuksymabem, kolejnym przeciwciałem monoklonalnym, wydaje się skuteczna i bezpieczna u niektórych chorych z RRMS. Wśród pacjentów z wczesnym RRMS alemtuzumab był bardziej skuteczny od interferonu β- 1a. Oprócz przeciwciał monoklonalnych coraz większe znaczenie w leczeniu SM zyskują leki doustne. Jeden z nich – kladrybina – może w przyszłości stanowić alternatywę dla pacjentów z postacią wtórnie postępującą SM opornych na dotychczasowe leczenie. Nowe badania sugerują, że FTY 720, kolejny badany w SM lek doustny, może być bardziej skuteczny niż leki dotychczas dostępne. Wśród chorych z SM otrzymujących niską dawkę leku zaobserwowano redukcję rzutów choroby o 52%, u pacjentów z wyższą dawką o 38%. Dwie różne dawki teryflunomidu redukowały liczbę aktywnych ognisk w MRI, a wyższa dawka spowalniała postęp niesprawności u pacjentów z postacią RRMS. Lakwinimod był skuteczny w hamowaniu rozwoju aktywnych ognisk w MRI u pacjentów z postacią RRMS. Podobnie doustny fumaran (BG00012) przyjmowany 3 razy dziennie redukował liczbę ognisk wzmacniających się po podaniu gadoliny o 69% i roczny czas do wystąpienia rzutu o 32% u pacjentów z RRMS. Wszystkie przedstawione dane wskazują, że w najbliższej przyszłości do terapii SM zostanie wprowadzonych kilka nowych i bardziej skutecznych leków.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2009, 9, 2; 132-139
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przygotowanie pacjentów stosujących leki przeciwzakrzepowe do procedur endoskopowych
    The preparation of patients taking anticoagulants for endoscopic procedures
    Autorzy:
    Smoliński, Rafał
    Dudkowiak, Robert
    Negrusz-Kawecka, Marta
    Poniewierka, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033966.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    doustne antykoagulanty
    gastroskopia
    kolonoskopia
    leki przeciwpłytkowe
    terapia antykoagulacyjna
    Opis:
    Drugs that inhibit platelet aggregation and  anticoagulants are widely used in  primary and  secondary prevention of thromboembolism and treatment of venous thrombosis. The use of these drugs is associated with an increased risk of bleeding during an endoscopic procedure, and their discontinuation leads to an increased risk of a thromboembolic event. The paper presents how to assess risk and how to prepare a patient treated with antiplatelet or anticoagulant drugs for endoscopic procedures. In each case, one should consider indications and planned duration of treatment as well as urgency of  the procedure. Diagnostic gastroscopy and  colonoscopy do  not usually require treatment modification, while the procedures with increased risk of bleeding require a change in therapy. In the case of antiplatelet drugs, it may be needed to stop it at a proper time before endoscopy. In the case of a dual antiplatelet therapy, when there are absolute indications for its use, one should consider postponing the procedure. Patients with increased risk of bleeding, treated with vitamin K antagonists, should have the treatment temporarily stopped and replaced with a bridging therapy with low molecular weight heparin; if the thromboembolic risk is assessed as low, a bridge therapy is not needed. The time to suspend the use of oral anticoagulants which are non-vitamin K antagonists depends on the risk of bleeding and renal function. Decisions concerning treatment may require consultation of a specialist ordering the anticoagulant or antiplatelet therapy as well as the opinion of an endoscopy centre in which the procedure is to be conducted. The doctor performing the examination should be informed about the treatment used by the patient and its modification.
    Leki hamujące agregację płytek krwi i antykoagulanty są szeroko stosowane w profilaktyce pierwotnej i wtórnej incydentów zakrzepowo-zatorowych oraz leczeniu zakrzepicy żylnej. Stosowanie tych leków wiąże się ze zwiększonym ryzykiem krwawienia podczas zabiegu endoskopowego, a ich odstawienie – ze zwiększonym ryzykiem incydentu zakrzepowo- -zatorowego. W pracy przedstawiono zasady oceny ryzyka i sposób przygotowania pacjenta leczonego lekami przeciwpłytkowymi lub doustnym antykoagulantem do  procedury endoskopowej. W każdym przypadku należy zastanowić się nad wskazaniami i planowanym czasem leczenia oraz pilnością zabiegu. Diagnostyczna gastroskopia i kolonoskopia najczęściej nie wymagają modyfikacji leczenia, natomiast zabiegi zwiększonego ryzyka krwawienia wiążą się z potrzebą modyfikacji stosowanej farmakoterapii. W przypadku leczenia przeciwpłytkowego konieczne może być odstawienie leku w odpowiednim czasie przed zabiegiem. W przypadku podwójnej terapii przeciwpłytkowej w okresie bezwzględnych wskazań do jej stosowania należy rozważyć możliwość odroczenia zabiegu. U pacjentów leczonych antagonistami witaminy K, przy zwiększonym ryzyku krwawienia, trzeba odstawić leki w odpowiednim czasie oraz zastosować terapię pomostową heparyną drobnocząsteczkową – gdy ryzyko zakrzepowo-zatorowe w tej sytuacji zostanie ocenione jako niskie, terapia pomostowa może nie być potrzebna. Czas, w którym powstrzymujemy się od stosowania leków z grupy doustnych antykoagulantów niebędących antagonistami witaminy K, zależy od ryzyka krwawienia i wydolności nerek. Decyzje dotyczące sposobu postępowania mogą wymagać konsultacji specjalisty zlecającego leczenie przeciwzakrzepowe czy przeciwpłytkowe, a także opinii ośrodka, w którym będzie wykonana procedura. Lekarz wykonujący badanie powinien być poinformowany o stosowanym przez pacjenta leczeniu i podjętej modyfikacji.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 4; 375-383
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krótki przegląd wybranych doustnych leków przeciwcukrzycowych
    Short overview of oral antidiabetic drugs
    Autorzy:
    Liczner, Grzegorz
    Sądel, Przemysław
    Błażyca, Aleksandra
    Ochapska, Patrycja
    Wiciński, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2080186.pdf
    Data publikacji:
    2022-05
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Medyk sp. z o.o.
    Tematy:
    type 2 diabetes
    heart failure with reduced ejection fraction
    oral antidiabetic drugs
    glycosuria
    sodium-glucose co-transporter 2 (SGLT2) inhibitors
    cukrzyca typu 2
    niewydolność serca z obniżoną frakcją wyrzutową
    doustne leki przeciw- cukrzycowe
    inhibitory kotransportera sodowo-glukozowego 2 (SGLT-2)
    glukozuria
    Opis:
    The recently observed increase in the incidence of type 2 diabetes and the high percentage of deaths due to its complications, including diseases of the cardiovascular system, is a significant public health problem today. Type 2 diabetes and cardiovascular disease are the leading causes of hospitalisation in highly developed countries. Prevention of metabolic and vascular complications of type 2 diabetes is a priority action according to the recommendations of modern diabetology. Until recently, outpatient diabetes treatment focused solely on metformin, acarbose, sulfonylureas or thiazolidinediones. The appearance on the market of new oral hypoglycemic drugs made it possible to avoid insulin therapy or postpone the stage at which insulin becomes necessary for the control of diabetes. Some of these drugs significantly reduce the risk of death from cardiovascular causes as well as the frequency of hospitalization due to heart failure with a reduced ejection fraction in both people diagnosed with type 2 diabetes and without concomitant diabetes. The drug that permanently connected diabetes and cardiology is empagliflozin – a competitive inhibitor of the sodium-glucose co-transporter 2.
    Źródło:
    Gabinet Prywatny; 2022, 282, 03; 15-19
    2353-8600
    Pojawia się w:
    Gabinet Prywatny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies